Wednesday, July 22, 2020

Saritha,the fire brand woman

 




       Saritha who debuted in K.Balachander's critically acclaimed film Thappu Thaalangal along side Rajinikanth,proved to be a high voltage actress in quite a number of films,through her fiery delivery of roles.Like in  Rajinikanth's case, her black complexion never became a stumbling block to her induction in several challenging roles in many memorable films.Her bold acceptance of  controversial roles like that of a call girl in her very first film Thappu Thaalangal, in which Rajinikanth also did the role of a trouncing thug,made her a performance-oriented actor like Kamalahasan and Rajinikanth.
      In Thappu Thaalangal both the characters of Rajinikanth and Saritha, were shown as struggling for a reformed routine against many road blocks,that ultimately pushed them back to their original ways of life.Both the actors became  exemplary role performers in that film, thanks to the rigorous moulding of their thespian spirit,by the professional hands of the most creative film Maker K.Balachander,who timelessly cherished a critical perception of his own narrative skills and extraction of talent revelation, from his actors and crew members.
   Saritha could perfectly mix ferocity with feminine fineness, in the manner of P.Bhanumathi, sometimes even reflecting the jarring voice pattern of the latter.She was a full blown actor in her very first movie,due to her innate involvement in acting and the demanding yardsticks of a task master like K.B.She continued to perform wonderful characters in other Balachander films like Nool Veli,Thanneer Thanneer,Agni Saakshi and Achamillai Achamillai, besides acting in a remarkably pathetic role of a woman subjected to sexual abuse,in the hands of a rich man,in Netrikan{creditably performed by Rajini Kanth in dual roles as father and son}produced by K.Balachander and directed by S.P.Muthuraman.
    While Achamillai Achamillai got the national award for best film it also fetched for Saritha the Film Fare award for best actress. Her brilliant role play as a victim of schizophrenia in Agni Sakshi, earned her the best actress award from the Tamil Nadu State Government.
   This firebrand actress knows how to put her adversaries in their places, be it men or women.There is an inherent fighting spirit in her,with which she will go to any extent to present her wronged position and seek justice.One would have noticed her aggressive acting mode in films like Achamillai Achamillai and Mouna Geedhangal.In the latter,as the possessive and teasing wife of Bhagyaraj and then  as a legal wife claiming to establish her legality in the climax scene, wherein Bhagyaraj arranged his bogus second marriage with a drama artist,it was the ferocity of Saritha's acting brand that came to the limelight.It was with the same aggressive cry for justice,did she deal with her politically opportunistic husband,{Rajesh}in Achamillai Achamillai.From Thappu Thaalangal, Saritha's role performance never withdrew its fighting calibre to establish what is right from the character's point of view.
   Saritha would have shared screen space with Sivaji Ganesan either as his wife,or as a vital supporting character,in films like Imaiyam,Iru Medhaikal,Thunai,Avan Oru Sarithiram and Keezh Vaanam Sivakkum.Muktha Srinivasan's Keezh Vaanam Sivakkum celebrated Saritha's pivotal role,taking the Chevalier into surprising challenges not only in terms of contexts,but also in performing her role with an extraordinary grasp of the intricacies involved in her character evolution.
   The salient feature of the film was Saritha's unrelenting quest for getting the culprit who spoilt the life of a woman,duly punished by the dead woman's vengeful brother {Jai Shankar} without knowing the fact,that the wrong doer was her own husband.The film elgantly pictured her open efforts to get the criminal punished and  the silent struggle of her ophthalmologist father-in-law to save his son,from the visually challenged avenger.These were the most delicate threads of an emotionally heavy story line.
   It was beautifully narrated by the veteran film maker Mukta V.Srinivasan.But more than the narration,in was the complexity involved in the role play of Sivaji Ganesan and Saritha and the way they handled the complexity, made it a long standing movie to be cherished in audience memory.There was an absolute transition of a father in law and daughter in law, into the status of an emotional father and daughter.This single movie could be considered as an exhaustive interpretation of Saritha's tremendous acting calibre. 
   Saritha's other well known films are Vandi Chakkaram,Oru Vellaadu Vengaiyaagirathu, Saattai Illaadha Bambaram and Thangaikor Geetham{all with Sivakumar in addition to Agni Saakshi} Malaiyur Mambattiyaan,Komberi Mookan{both with Thiagarajan}Kalyaana Agadhikal, Ponnu Oorukku Pudhusu,June R and Julie Ganapathi.In mother roles her performance struck a poignant note in Vedham Pudhithu as the wife of Balu Thevar,{Satyaraj} and as the mother of Raja,under the eminent direction of P.Bharathi Raja.With her hanging ear holes and her natural delivery of the Madurai dialect of Tamil, she genuinely symbolized the womenfolk of the Mukkulathor community. She also performed an elegant role as the mother of Vijay in the beautiful film Friends,which was Siddique's remake of his Malayalam version.
   Saritha has been another magnificent addition to Tamil cinema from the Telugu region,in the line of Savithri,P.Bhanumathi Devika and Vanisri. She is capable of playing her roles with her shrill and sharp voice pattern in different modes, depending upon the varying contextual emotions.With her firebrand, aggressive approach to acting,she has never failed to reach the destination she wanted to.
                                    ================================

Saturday, July 11, 2020

வெள்ளித்திரையில்,மலர்களின் பொலிவும் மணமும்

     மலர்கள்  ஏற்படுத்தும் பரவசம்,அவைகளின் நிறங்களால்,மணத்தால் மட்டுமே!.கண்ணுக்கு அழகாக காட்சிதரும் எல்லா மலர்களுமே மணம் பரப்புவதில்லை.அதேபோன்று,அருமையாக மணம்பரப்பும் சில மலர்கள்,{தாழம்பூ போல},விழிகளுக்கு விருந்தாவதில்லை.
     இருப்பினும் மலர்களால் மட்டுமே மண் மாண்புறுகிறது.'மலரும்' என்ற சொல்லே,வளமையின் அடையாளம் என்பதை,'காதல் மலரட்டும்','நட்பு மலரட் டும்','ஒற்றுமை மலரட்டும்',சகோதரம் மலரட்டும்'என்றும்,'வாழ்வில் நம்பிக்கை மலரட்டும்','வெற்றி மலரட்டும்',போன்ற பயன்பாட்டுச்  சொற்றொடர்கள், பல்வேறு வழக்கு மொழிகளாக, தமிழ் மொழிக்கே மெருகூட்டுகின்றன.
    பூக்கள் பூமியின் வரப்பிரசாதம் என்று கருதுவதினாலோ என்னவோ, தமிழ்த் திரைப் படங்களில், தலைப்புகளாகவும் கவிதை வரிகளாகவும், பல்வேறு பூக்களும் அவற்றின் பெருமையும்,பறைசாற்றப்படுவதை நாம் காண்கிறோம். 
    ஒரு திரைப்படத்திற்கு 'பாசமலர்' என்று பெயர் சூட்டி,அத்திரைப் படத்தில்"மலர்களைப் போல் தங்கை உறங்குகிறாள்"என்றும் "மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர்போல வளரும் விழிவண்ணமே"என்றும் ஊட்டமான  உவமை உருவகங்களை உள்ளடக்கி,இலக்கிய திரட்சியுடன் பாடல்கள் அமைத்த அந்த கால படைப் பாளிகளின் திறமையும் பெருமையும்,தனி ரகமே.
   பெண்ணை எப்போதுமே மலரோடு ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் கவிஞனின் கற்பனை, ஆழ்கடல் மூழ்கி முத்துக்குளித்து மொழியோடு விளையாடி, காலம் வெல்லும் கவிதைகளை படைக்குமாம்! அவ்வாறு முத்துக்குளிக் கையில்,"நான் மலரோடு  தனியாக ஏனிங்கு நின்றேன் "என்று சந்தேகக் குரல் எழுப்பி,உடனே அதற்கு  விடைளிக்கும் விதமாக "என் மகாராணி உனைக்காண,ஓடோடி வந்தேன்" என்று அதற்கான பதிலையும் கூறும் காதலின் மாயப்பாதையில், கள்ளூறும் கவியாவதே,ஆண்மையின் ஆலாபனக் காட்சிகளாம் {இரு வல்லவர்கள்}
     பூக்களை/மலர்களை தலைப்புகளாகக் கொண்ட 'செந்தாமரை''இரு மலர்கள்''தாழம்பூ' 'மகிழம்பூ' 'ஆவாரம்பூ' 'செம்பருத்தி' 'செந்தூரப்பூவே' 'ரோஜா,'நிறம் மாறாத பூக்கள்' என்ற பல்வேறு திரைப்படங்கள் இங்கே குவிந் திருக்க,பூக்களை மாலைகளாக்கி திரைப்படங்களுக்கு கவிதைப் பூங்கா அமைத்துக்கொடுத்த கவிஞர்களின் கற்பனை வீரியத்தால், தமிழ்த்திரைப் படங்கள்,பாடல்களின் பெட்டகமாய்த் திகழ்கின்றன.  இதேபோன்று,'பூ'எனும் சொல்லைக் கொண்டு 'ஒரு ஊதாப்பூ கண்சிமிட்டு கிறது'' பூவே பூச்சூடவா' 'பூவெல்லாம் கேட்டுப்பார்' 'பூவெல்லாம் உன் வாசம்' 'பூக்களைப் பறிக்காதீர்கள்' போன்ற தலைப்புகளைக் கொண்டு பல்வேறு திரைப்படங்கள் திரையரங்கு களை அலங்கரித்தன. 
     மலர்களையும் பூக்களையும் கவிதை வரிகளாக்கி மணம்பரப்பிய தமிழ்த் திரைப்படப் பாடல்கள் எண்ணிலடங்கா. அவற்றில் சிலவற்றை இங்கே குறிப்பிடுவதே அப்பாடல்களுக்கு நாம் செலுத்தும் அங்கீகாரமும் அற்பணிப் புமாகும்.'அம்பிகாபதி' திரைப்படத்தில் டி.எம் .சௌந்தராஜ னின் காந்தக்குரலில் ஒலித்த ''வாடா மலரே தமிழ்த்தேனே'''வாழ்க்கைப் படகு' திரைப்படத்தில் பி.சுசீலாவின் மனங்கவரும் குரலில் நாம் கேட்ட "ஆயிரம் பெண்மை மலருட்டுமே ஆயிரம் கண்கள் ரசிக்கட்டுமே ஒருத்தி யின் நெஞ்சம் ஒருவனுக்கென்றே சொல் சொல் சொல்"மற்றும் 'நிறம் மாறாத பூக்கள்'திரைப்படத்தில் மலேசியா வாசுதேவன்,எஸ் பி ஷைலஜா, மற்றும் ஜென்சி குரல்களில் ஒலித்த "ஆயிரம் மலர்களே மலருங்கள்" போன்ற அனைத்துமே,நம் நினைவுகளை சிதராமல் கட்டிப்போட்டன. 
   மலர்களுடன் மனதை சங்கமித்து,பொழுதின் விடியலை மலர்களுக்கு சமர்ப்பித்து,மலர்களை இறைவனுக்குக் காணிக்கையாகும் வகையில்      பி.சுசீலாவின் இதமான மென்மையான குரலில் இறைமைக்கும் மலருக்கும் முடிச்சுப்போட்ட,
 
"மலர்கள் நனைந்தன பனியாலே 
என் மனதும் குளிர்ந்தது நிலவாலே 
பொழுதும் விடிந்தது கதிராலே 
சுகம் பொங்கி எழுந்தது நினைவாலே"

   எனும் எழிமிகு வரிகள் தாங்கிய பாடலாகும்.எல் வி பிரசாத்தின் தயாரிப் பில் உருவான 'இதைக்கமலம்' திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற  ப்பாடல்  இன்றும் நம் நெஞ்சில் சுகமாக பூபா ராகம் கேட்கச் செய்கிது. கண்ண தாசனின் வரிகளுக்கும் காலைப்பொழுதுக் கும் இசையால் இனிமை கூட்டினார் திரையிசைத் திலகம் கே.வி.மகாதேவன் இப்படத்தில் இடம் பெற்ற அனைத்து பாடல்களுமே சுகமான இராகங்களாகும்.  
    இவற்றில் மலர்களைத் தனியாக வகைப்படுத்தி "ரோஜா மலரே ராஜகுமாரி ஆசை கிளியே அழகிய ராணி" {வீரத்திருமகன்} என்றும் "மலரே குறிஞ்சி மலரே"{Dr. சிவா} என்றும்,பெண்மையின் தரத்திற்கும் பெருமைக்கும் புகழாரம் சூட்டிய பாடல்களும் உண்டு. காதலுக்குக் காவடி எடுக்கும் கவிதை வரிகளில் "பூக்களத்தான் பறிக்காதீங்க காதலத்தான் பிரிக்காதீங்க"{'பூக்களப்  பறிக்காதீர்கள்'}என்றும் "பூக்களே சற்று ஓய்வெடுங்கள் அவள் வந்து விட்டாள்; அவள் வந்து விட்டாள்"{I} என்றும் பெண்ணையும் காதலையும் மலராக்கி, பெரிதுவக்கும் கவிஞர்கள் பலருண்டு.    
   "மலருக்கு தென்றல் பகையானால் அது மலர்ந்திட கதிரவன் துணை யுண்டு"{எங்க வீட்டு பிள்ளை } என்று மலரையும் தென்றலையும் மோத விட்டு வேடிக்கை பார்க்கும் கவிதை வரிகள் ஒரு புறமிருக்க "செந்தாழம் பூவில் வந்தாடும் தென்றல் என்மீது மோதுதம்மா"{முள்ளும் மலரும் }என,'தானாடாவிட்டாலும் தன சதையாடும்' எனும் பாணியில், தென்றலை தனக்கென மோதவிடும் மலர்களும் உண்டு என்பதை, கவிஞர்களின் கற்பனையின்  மாறுபட்ட உச்சங்களாய் அறிகிறோம். "தாழம்பூவே வாசம் வீசு தாயின் தாயே கொஞ்சிப்பேசு ,''எனும் பாடல் வரிகள் {கை கொடுக்கும் கை }எவ்வளவு இனிமையாய்,இதமாய் ,நம் செவிகளில் சாய்ந்தாடி, நெஞ்சில் நிலைபெற்று,நளினமாய் நினைவு களில் ரீங்காரமிடுகின்றன.       காதல் வயப்படுகையில்"முல்லை மலர்மேலே மொய்க்கும் வண்டு போலே உள்ளம் உறவாடுதுந்தன் அன்பாலே"{உத்தம புத்திரன்} என்று காதலனும் காதலியும் நினைப்பதும்"பூ மாலையில் ஓர் மல்லிகை இங்கு நான்தான் தேனென்றது"{ஊட்டிவரை உறவு }என்று காதலன் மகிழ்ச்சியில் திளைக்க, "மல்லிகை என் மன்னன் மயங்கும் பொன்னான மலரல்லவோ"{தீர்க்க சுமங் கலி}என்று காதலியோ மனைவியோ கருத்துரைக்க,மென் மையான ஆண்  பெண் உறவிற்கு,மேன்மை சேர்க்கும் மலர்களின் பங்கு, அபரிமிதமானது எனும் மேலான உண்மையை,கவிதை வரிகள்  நமக்கு வெளிக்காட்டுகின்றன. இது போன்ற கற்பனைக் கோலங்களை மேலோட்டமாகக் காணாது,வாழ்வியல் கோட்பாடுகளாக மனம் பதியச் செய்வது,நமது இலக்கிய,பண்பாட்டு நெறியாகும்.   
   தமிழ்திரையில் வெவ்வேறு காலகட்டங்களில்,மலர்கள் பல்வேறு வகை யில் மணம் பரப்பிக் கொண்டிருக்கின்றன. இக்கட்டுரையில் குறிப்பிடப் பட்ட சில உதாரணங்களை,'ஒருபானைச் சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம்' எனும் அடிப்படை யில்,தென்றலைப்போல்,நிலவைப்போல் மலர்களும் படைப்பாளிகளின் பரவச மேலாண்மையைப் பிரதிபலித்து, அந்த பரவசத்தை நாமும் உணரும் வண்ணம்,பாடல் வரிகளாகவும் திரைப்பட தலைப்புகளாகவும்,நமது சிந்தனைக்கும் ,நினைவுளுக்கும் காலம் காலமாய் களிப்பூட்டி  வருகின்றன என்பதே ,திரைத்துறையை நேசிக்கும் அனைவரது மனநிலையாகும். 
 ப.சந்திரசேகரன் . 

Wednesday, July 1, 2020

An Actress of Tamil Glory

 














   Unlike the heroes of Tamil Cinema,its most celebrated heroines of the last century, were generally from other languages.P.Kannaamba P.Bhanumathi, Vijayanthi Mala,Sowcar Janaki, Padmini,Savitri,Devika,,K.R.Vijaya,Vanisri,Lakshmi,Jaya Chitra, Sumitra,Saritha,Manjula, Sujatha,Ambika, Radha,Radhika,and Revathi have all embraced Tamil as their creditable spoken language besides their respective mother tongues.The significant exceptions in this regard are, T.R.Rajakumari, C.R.Vijayakumari, Pushpalatha and Sri Priya.
   Of these,T.R.Rajakumari was a ravishing female pair of heroes like Thiagaraja Bhagavadhar, P.U.Chinnappa, K.R.Ramasamy,M.K. Radha and MGR during the early Nineteen forties to late Nineteen fifties.Nobody can forget her very bold performance in Chandralekha countering the evil designs of Ranjan besides secretly planning and executing the moves to save the kingdom and the King{M.K.Radha}from the former's clutches.It was an epic film from the Gemini Pictures.Beyond her heroine roles,she will eternally occupy the memories of the audience,as the most voluptuous Vasanthasena of Manohara.
    Puspalatha who was frequently paired with A.V.M Rajan and who later became his spouse, appeared mostly in supporting roles,excepting in films like Karpooram,Darisanam and Chitrangi.Sri Priya who reigned the Tamil screen frequently pairing with Rajinikanth, Kamalahasan and Sivakumar is celebrated for her roles in films like Ilamai Oonjaladukiradhu, Annai Oru Aalayam, Aattukkara Alamelu and Neyaa.She also needs a separate post in this blog.
    The present article is aimed at projecting the Tamil glory perpetuated by C.R.Vijayakumari who adorned the celluloid world by her wonderful Tamil accent blended with feminine grace, sweetness and fury.She was one particular woman who could be simultaneously modest and mighty,submissive and stubborn, fascinating and furious.The way she articulated her Tamil dialogues spontaneously stuck her to the magnificence of the Tamil language.Whether it was a film on historical fiction or family story she knew where and how to fix herself as a performer of meaning and merit. The one and only negative role she played was for the film Padhi Bakthi.
   Most of Vijayakumari's films were with the great Dravidian hero S.S.Rajendran initially her pair and later on her husband.The huge list of memorable films of the duo were Alayamani,  Petra Makanai Vitra Annai,Kumudham,Naanum Oru Penn,Saratha, Shanthi,Anandhi, Panam Panthiyile,Edhayum Thangum Idhayam,Pachai Vilakku,Avan Pithana,Muthu Mandapam, Deivathin Dheivam,Neengadha Ninaivu,Thanga Rathinam,Kaakum Karangal, Poomaalai and the historic film Poompuhar in which she donned the role of Kannagi.The best in this list were Kumudham, Saradha,Naanum Oru Penn,Kaakum Karangal and Poompuhar.
   Vijayakumari who acted in about ten films of Sivaji Ganesan and four of MGR was hardly paired with either of them excepting the film Kungumam in which she was shown as the love interest of the Chevalier.However, even in that film of several twists and turns,the romantic aspect was surpassed by a kind of suspense element over an act of crime involving S.V.Renga Rao,O.A.K Thevar and Sivaji Ganesan.In fact S.S.Rajendran also portrayed the role of a police officer in that film.The other film in which Vijayakumari was paired with the Chevalier was Raja Raja Cholan as the Chola king's wife.Otherwise,in most of the films of Sivaji Ganesan she was shown either as his sister or as the wife of his brother or friend.Similarly of the four films she did with MGR,excepting Vivasayee in which she did a different character role, she performed only as MGR's younger sister in Kanavan,Kanchi Thalaivan and Therthiruvizha. Her most memorable film with Sivaji Ganesan was as his daughter in Paar Makale Paar.
   Some of the prominent films of Vijayakumari without her husband were Sridhar's Kalyana Parisu{as the wife of Gemini Ganesan}Policekaran Makal{ as a desolate woman forlorn by a playboy {K.Balaji}Kodimalar {paired against R.Muthuraman}and K.Shankar's Padha Kanikai{ as a character undergoing the trauma of one side love for the hero{Gemini Ganesan}.Her other popular entries include Teacheramma, Jeevanamsam ( in a victimised role as the wife of Jaishankar under entangling circumstances)  and Mani Osai. 
  Some of the films in which she ruled with feminist grace were Nanum Oru Penn and Saratha.
Similarly her feminist force and voice of feminine power, were stunningly reflected in films like Kumudham,Savaale Samaali and Poompuhar.In Kumudham she took up a criminal case involving her lover{S.S.Rajendran} and placed her defence arguments with sparkling style to counter the stand of the Public Prosecutor who happened to be her own father{ greatly performed by the Veteran S.V.Renga Rao}In Savaale Samaali when M.N.Nambiyar attempts to outrage her modesty by pulling down her saree she rises like fire,setting ablaze the arable field with a maddening cry to establish the power of feminine dignity.In this attempt she was also seen as reforming the mindset of her vagabond husband{R.Muthuraman}.Above all in Poompuhar how formidably she carried on the role of the epic character Kannagi through her awe inspiring arguments with the Pandiya King over the issue of her innocent husband Kovalan being framed in a case of theft of an anklet.
    Her mighty voice ruled not only her emotions but also the entire royal chamber.It was a tremendous impact she created in the minds of the audience by crying for justice on the unjust execution of her husband and then setting the whole city of Madurai into flames.In the earlier version of Ilangovadikal's epic Silappadhikaram it was P.Kannaambaa who bravely took up the role of Kannagi and brought fame to the epic,the female protagonist  Kannagi and to herself as an indomitable actress. Vijayakumari performed the same miracle in her own way in a film for which the dialogues were penned by none other than the Tamil literary genius Kalaignar.
    Vijayakumari's later spell of acting moved to maternal roles as the mother of Rajinikanth in films like Thanga Makan and Naan Mahaan Alla.She also came as the mother of Raj Kiran in Aranmanai Kili.Finally she portrayed the role of a grand mother alongside M.N.Nambiyar in Vijay's Poove Unakkaaga and Vikram's Kaadhal Sadugudu.
   Excepting in the films which showed S.S.Rajendran as primary hero,Vijayakumari donned only supporting roles or those of a second heroine.For her, a little screen space was enough to display the glory of Tamil through which she let her emotions reach the audience along with the fragrance of the Tamil soil.In most films she was portrayed as a sorrow laden victim of circumstances,suppressing her anguish and privation caused by betrayal or exploitation in the name of love.But she stood as a pure symbol of womanhood of the last century subjected to male domination and family enslavement.Notwithstanding the prevailing realities of those decades,the truth remains that Vijayakumari was one among the rarest Tamil voices of Tamil cinema,genuinely exhibiting the diction and grandeur of a language that is known for its ancient splendour.
                                         ===================================