A Belated Note on Brindhavanam.

        Normally I do not miss a Radhamohan film, because it always carries a feather touch effect, without creating a melodramatic or exaggerated impact on the viewers.This time it took me a little more time, to watch his latest release Brindhavanam. The title seems to find its relevance because the hero's name is Kannan and it deals with yet another aspect of romance. Though Arulnidhi naturally fits in to the role and delivers a neat performance it is Vivek who becomes the face lift of the film, by his mature adherence to the thumb rules of humour, with his well- tuned associate Cell Murugan who has  not only been the consistent comedy side kick of Vivek but is also reputed for taking Vivek for a ride, quite unexpectedly. M.S Bhaskar the usual value addition to all Radha Mohan films, is his usual self, with a character befitting his calibre of acting.
      Unlike most other Radha Mohan films, there is a lot of enjoyable comedy, thanks to the spontaneity and verbal twists that Vivek is capable of.While the genuine anguish of speechlessness was the poignant note of Mozhi, that captivated our imagination with the qualitative performance of Jyothika, Prakash Raj and Prithiviraj,Brindhavan takes us along the sportive track of pretended speechlessness of the hero, even after his restoration of speech, purely for the sake of drawing love and sympathy, as a survival mechanism. Arulnidhi has taken a lot of efforts in presenting the predicament of speech impairment as impressively as possible and has established himself as a growing actor.Of course,he could do this, only with with the vigorous vibration of the comedy track of Vivek.
    Radha Mohan deserves a pat, for retaining his usual breezy narrative mode, in the line of veteran directors like Sridhar and K.Balachander, in mixing the sentimental decency of the former with the positive pragmatism of the latter.On the whole, the movie is meant for a decent family watch.

The Father of Tamil Film Comedy.

       

      This blog has paid tributes to quite a few comedians, who were and have been, making active contribution to the humor segment of Tamil cinema.There was in fact, a separate article in this blog, carrying the tile "The Changing phases of comedy in Tamil Cinema"making special mention about changing trends in humor transmission and the actors who were involved in changing the trends. Whatever be the benchmarks  in assessing the comedy element of Tamil cinema, the starting point becomes as much important as the process of evolution.In this regard, the origins of healthy and memorable comedy component of Tamil cinema,  could be traced along with the genesis of Tamil cinema itself.The effective fundamentals of Tamil cinema, could be said to have been formed during the early forties which saw a drastic transition from the silent movie days to films with  the sound track.As this blog writer was born at the fag end of that decade, he missed the opportunity of watching the early period Tamil films as and when they were released.But he came to know later that the basement for the comedy structure of Tamil cinema was beautifully and strongly laid by the immortal comedian of Tamil cinema called Nagar Koil Sudalaimuthu Krishnan affectionately remembered by the three English letters N S K.or by the pseudonym Kalaivanar .
    A majority of this fabulous comedian's films were released before this blog writer was born.But still thanks to the repeated screening of some of the hits in theaters during the Nineteen fifties and sixties and the telecast of films such as Nalla Thambi, after the introduction of television, this writer could see at least a dozen great films in which this immortal comedian received an indispensable role assignment and audience acclaim.The writer considers it  good fortune to have been able to watch films like Aariyamaalaa, Manonmani,Jegdhalapradhaaban {all P.U.Chinnappa hits},MGR's Madhurai Veeran,Chakravarthi Thirumagal, and Arasilankumari,Sivaji Ganesan's films like Raja Rani, Ambikapadhi and Thanga Padhumai,Gemini Picures' epic film Chandralekha and Gemini Ganesan's Yaar Paiyyan. The other film that was brought home through the small screen was the astounding Nalla Thambi. It could be said here that N.S.K was associated with the two major Dravidian leaders Arignar Anna and Kalaignar Karunanidhi. While Nalla Thambi in which N.S.K acted as hero,was directed by the former,films like Manamagal,Panam and Raja Rani carried the script of the latter and N.S.K not only played the beloved comedian in these films but also directed the first two films in the list.
    All the MKT-NSK hits like Ambikapadhi, Haridas,Siva Kavi,Amara Kavi and Thiruneelakandar remain in the wish list of the writer.During his early years in Tamil Cinema the two most popular heroes of N.S.Krishnan were M.K.T.Bhagavadhar and P.U.Chinnappa who were then replaced by the two epoch making heroes M.G.Ramachandran and Sivaji Ganesan. Some of the films of these two heroes such as Ambikapathi,and Raja Dhesingu  in which N.S.K performed the role of a comedian were released only after his death.Besides these two heroes, the other Dravidian hero who frequently got himself associated with N.S.Krishnan,was S.S.Rajendran.
    What has always remained as an extraordinary value of this comedian was a galaxy of exemplary personal traits such as geniality,generosity and genuine humanitarian concern, reflected in his most frequent philanthropic contribution to the needy and the under privileged.There are quite a lot of accounts about the charitable  mindset and the give-away attitude, of this great comedian.Some in the film circles have compared him to Charlie Chaplin with regard to the deprived childhood of both the actors.But to me N.S.K appears much more sanguine in mood than the world famous English comedian.In Charlie Chaplin, despite his gorgeous comedy dimensions seamlessly merged with his body language one could always notice a certain amount of melancholy that could rarely be seen in Kalaivanar. However, N.S.Krishnan's personal life was equally laid up with unforeseen misfortunes such as imprisonment in a less proved murder case and the consequential setbacks of penury and privation.
   It was a gentle humor, dipped in soothing satire, that N.S.K always perpetuated.He would not under estimate or insult his fellow comedians or side kicks.Some of the popular fellow comedians of N.S.Krishnan were T.S.Dorairaj,Pulimoottai Ramasamy,Kottapuli Jeyaraman and Kali.N.Rethinam. Kalaivanar's social concern ever formed a vital part of his spontaneous comedy generation.His was a perfect combination of both verbal and physical comedy.But his physical comedy was confined to changing facial expressions of joy,love,contempt,adoration and taunt. In this respect he would definitely have provided the right model for his next generation comedians like K.A.Thangavelu who excelled in verbal comedy and J.P.Chandrababu who reveled in physical gesticulations.But both these comedians could not be said to have imbibed the dual side of N.S.K's comedy fervor.It was Nagesh who later on succeeded in transmitting a balanced mix of  word and deed.
     Something special about N.S.K is the fact that he acted in the two versions of Ambikapadhi,one starring M.K.T.Bhagavadhar and the other in which Sivaji Ganesan played the lead role.Similarly this primary comedian acted in films like Alibabavum Naarpadhu Thirudarkalum{in which N.S.K played the hero}and Uthamaputhiran {starring P.U.Chinnappa}which were later remade with M.G.R as Alibaba and Sivaji Ganesan as Uthama Puthiran.
    N.S.K was a casual singer and he spiritedly passed on the essence of comedy through his vocal celebration of music.Some of his most memorable numbers are "Thedhi Onnula Irundhu"{Mudhal Thedhi}"Enge Theduven Panathai Enge Theduven"Dheena Moona Khaana{Panam},Seermevum Gurupaadham{Chakravarthi Thirumagal}Naattukku Sevaiseiyya Naagareeg Komaali vandhaan Aiyyaa {Nalla Thambi} and 'Sirippu"{Raja Rani}The musical notes might be missing in his rendering of songs.It might also look as if he was speaking through songs.But his soothing voice compensated the missing links. Comedian Chandrababu who in his hey days sang at least one song in each of his films would perhaps have drawn inspiration from this extraordinary actor.
    N.S.K's comedy skit was always a treasure of verbal decency and innocent humor.In most of the films the comedy skit originated from his creative brain and it was his wife T.A.Madhuram who joined him almost as his lifetime comedienne pair. His sense of humor was that of a seeming simpleton with a granary of precious thoughts of social concern and human harmony.Those were decades when the evil side of humanity was less emphatic than it is today.That is why films of those years were free from vulgarity and viciousness that have grown rampant now.
    Responsible film making was the over all general order of the last century.Hence it became the collective responsibility of everyone including those of the leading comedy team, to refrain from hurting individuals as well as the social fabric, while at the same time taking care of the process of social reform,by gently satirizing social taboos and practices, that went against the principles of personal freedom and the quality enhancement of both individuals and society. N.S.Krishnan scrupulously followed all these yardsticks and sensibly paved the way for healthy humor through the celluloid form.It was in this particular respect, he would ever be celebrated in memory as the King or Father of Tamil film Comedy
                                            =============================     

Kalaignar's Contribution to Tamil Cinema.

 

        Politics and Tamil Cinema became inseparable, ever since the inception of the Dravidian Movement in Tamil Nadu.Rocking  cry for Social Justice and relentless struggle against casteism and superstition, were the fundamentals of the Dravidian upheaval and it took the centre stage on the big screen, after having had a significant stint as street shows and stage plays.Tamil language which was simultaneously undergoing a structural revolution in sound and script, played a key role in taking the core of Dravidian ideology closer to the Tamil society, which was  under the clutches of vested interests, even after the departure of the colonial forces.It was under these circumstances, Dravidian leaders like Mr. C.N.Annadurai and Mr.M. Karunanidhi,affectionately called Anna and Kalaignar, respectively, by the Tamil fraternity, focused their attention on Tamil Cinema, purely with the intention of propagating the legacy of Tamil culture and language.Unlike Anna who had to restrict his love for Tamil Cinema on account of his greater political priorities,Kalaignar pragmatically bifurcated his time between politics and films and expanded his creative width to be duly complimented by the Tamil film industry, with admiration and gratitude.
   Some of the most popular films for which C.N.Annadurai wrote the story and dialogues were Nalla Thambi,Sorgavasal,Velaikaari and Ore Iravu. All these films were great hits with N.S.Krishnan playing the lead in the first and K.R.Ramasamy as hero in the rest.He had also written the story for MGR films like  Thai Magalukku Kattiya Thaali and Nallavan Vaazhvaan. The one Sivaji Ganesan film based on his story was Rangoon Radha for which M.Karunanidhi wrote the dialogues.This film was actually based on an English play called 'Gas Light' written by Patrick Hamilton.His other stories made into films were Edhayum Thaangum Idhayam, Kadhal Jothi and Vandikkaran Magan.
    Though Annadurai was an eminent story writer it was M. Karunanidhi who excelled as a fiery and forceful script writer. Before writing stories and dialogues,Kalaignar had already proved  his ability to perform as an actor, in stage plays. The generally accepted perception in those days was, that Tamil film industry was blessed with two  geniuses, who were actually school dropouts.One was Kalaignar and the other was Chevalier Sivaji Ganesan. Kalaignar himself being an eloquent and astute orator his dialogues were perhaps engendered by an intrinsic formula of impersonation.What I mean here is that whenever Kalaignar wrote the dialogues for the protagonists of his stories, he perhaps imagined himself to be the chief character and hence the force and depth of the dialogues were presumed to be passed on to the actual hero from the original hero.Consequently,both Kalaignar and Sivaji Ganesan ruled Tamil cinema, with the mighty pen of the former and the magnificent voice of the latter.
    In fact, Kalaignar's film journey started with M. G. Ramachandran the other most popular and dynamic Dravidian hero, by gathering momentum with four of his consecutive hits, like Rajakumari, Abimanyu, Marudha Naattu Ilavarasi and Mandhiri kunari.{The Minister's Daughter},all with the budding mass hero.The last in the list, was a stupendous show with Kalaignar's sparkling dialogues and G. Ramanathan's scintillating music.The other remarkable feature of Mandhirikumari was that it was directed by Ellis Roderick Dungan,the well known American film director of those days.The film was produced by the Modern Theatres' T.R.Sundaram. Kalaignar's other MGR films include the run away hit Malaikallan,and other popular films like Arasilankumari, Pudhumai Pithan and Kanchi Thalaivan. M.G.R's dialogue delivery was no less forceful than that of Sivaji Ganesan, particularly when it came to films of historical fiction like Mandhirikumari, Arasilankumari and the true- to- history presentation of historical events in Kanchi Thalaivan.
    However, as far as film relationship was concerned it was the teaming of Kalaignar and the Chevalier that established the hat trick,because of the soul making chemistry that they both enjoyed in the creative process.What a grand show of Tamil script it was, in films like Parasakthi, Manohara, Panam and Raja Rani. Words flowed from the brain of the amazing creator Kalaignar and were articulated with a kind of spontaneity, force and natural thrust of utterances, from the gifted tongue of the unconquerable actor Sivaji Ganesan. Be it the court scene in Parasakthi,the first film of the irreplaceable hero,or the climax scene in Manohara or the rendering of dialogues by Sivaji Ganesan as Socrates, in a mono acting scene in Raja Rani, the Kalaignar-Chevalier combination made a tremendous impact on the audience, with the emphatic dialogues of Kalaignar,delivered with verbal clarity and correctness in accent and intonation,by the Chevalier.
     Mr.M. Kaunanidhi's dialogues were specially marked for their purposeful punch,punning zeal,probing pattern,and precision of language, culminating in perfection at the delivery point. It was Sivaji Ganesan who facilitated the process of felicitous reach of the ranting dialogues. The other great movies of the duo were,Panam,Pudhayal and Thirumbipaar. The last one projected Sivaji Ganesan as an anti- hero, playing the role of a Casanova and a womanizer. Hard hitting dialogues and sense of guilt reflected through verbal force, transformed Thirumippaar into a trend setting film of that century.The other two films pointedly presented the role of money in society,the quest for status, born of wealth  and the excessive greed for acquiring wealth by hook or crook.There was another film Kuravanji in their combine, which created only a moderate impact, in spite of  its memorable musical component involving music composer T.R.Papa and singer C.S.Jeyaraman.
    The third pet hero of Kalaignar was the other truly Dravidian actor S.S.Rajendran, who played the protagonist in movies like Poompuhar, based on the Tamil epic Silappadhikaaram, Poomaalai, Marakka Mudiyuma and Avan Pithana. Among these films Marakka Mudiyuma was the most disturbing film, because of the tragic undercurrents and agonizing plight of the characters caught in a web of miserable circumstances.I personally felt that one would need an extra amount of strength of mind  to watch this colossal tragedy.
      Besides these films Rajendran also became an impressive addition in most Kalaignar/Sivaji Ganesan hits like Parasakthi,Manohara,Panam and Raja Rani and the Kalaignar/MGR's historical film Kanchi Thalaivan. Familiarly known as S.S.R, this hero has outlived his life, by his sheer dedication to Tami language, Tamil culture and the cherished values of the Dravidian movement through his symbolic role performances in films, both as main hero and second level hero.But the credit for all this goes to Kalaignar's script of meaning and might.
   There were quite a few  remarkable films such as Thaayillaa Pillai,Pillaiyo Pillai,Paalaivana Rojaakkal, Paasa Paravaigal, Paasak Kiligal,Paadaatha Theneekkal,Needhikku Thandanai, Niyaayath Tharaasu, Pen Singam, Ponnar Shankar and so on, from the untiring creative brain of Kalaignar. Family emotions and struggle for justice were the prime themes of most of the stories of this reformist story writer and it was the spirit of his dialogues, that controlled the base and course of events that were displayed on the screen.

   Kalaignar has written both the story and dialogues or only the dialogues,for more than seventy films.To me the top ten movies from his hands are Mandhiri Kumari,Malai Kallan, Parasakthi, Manohara,Thirumbi Paar,Pudhayal,Iruvar Ullam,Pillaiyo Pillai,Paalaivana Rojaakkal and Paasaparaivagal in terms of box office records and audience reception.

     However, films like Kaanchi Thalaivan and Poompuhar will occupy a special place in Tamil Cinema, because of the historical veracity of the former and epic lenience of the latter.MGR as King Narasimha Pallavan,SSR as Kovalan,Vjayakumari as Kannagi and K.B.Sundarambal as Kavundhi Adikal will stay as immortal characters in celluloid form, mostly because of the energizing dialogue component of Kalaignar, that they happened to deliver in their respective roles.I am sure the audience will also carry in their memories the passionate cry for justice, through the power of words,in films like Parasakthi, Palaivana Rojaakkal,Needhikku Thandanai and Niyaayath Tharasu.
       The world claims that a man who never went to school, stole the hearts of people as an outstanding English poet and dramatist with his name Shakespeare, surpassing centuries and geographical barriers, striking a note of international creative identity.Similarly,here is another unschooled or less schooled Tamil master craftsman, who has intelligently acquired the nuances of the Tamil language,with a flair for literature and has succeeded in stamping his image as an invincible writer of stories and scripts, besides making indelible impressions as an interpreter of the two line poems of the Tamil classic,called Thirukkural, through his exemplary literary work known as 'Kuraloviam'.
     The power to use any language with a captivating wield, is an innate gift of greatness,to be passed on to generations of people, looking for exalting fulfillment of human intelligence and emotions. Kalignar's exceptional capacity for exuberantly using Tamil, in prose, poetry,fiction/ drama rightly earned him the title Muthamizh Vithagar {i.e an expert in the use of the three forms of Tamil literature }The best way to acknowledge the creative grandeur of such an unschooled or less schooled genius, is to continue to feel inspired, by his thoughts and words,that could pave the right way to universal human progress and enlightenment.A special salute to Kalaignar, who as one of the Titanic Tamil patriarchs, has infused his enchanting appeal of Tamil , into literature, cinema and politics, as a three dimensional force with the charisma and character of words and nothing but words.And the magic of the matter is that he made the fire of language burn passionately and beautifully, both through his eloquence in speech and expertise in writing.
                                            ================0===================  

திரையிசைப் பாடல்களில் திரண்ட சிரிப்பும் அழுகையும்.

    சிரிப்பும் அழுகையும் மனித வாழ்வின் மகத்தான முத்திரைகள்.இவை இரண்டும் இல்லையெனில் ஆறாவது அறிவுக்கு ஆதாரம் இல்லை என்றே சொல்லலாம்.தமிழ்த் திரையில், சிரிப்பையும் கண்ணீர்த் துளிகளையும், சிந்தனைச் சுவடுகளாய் வரிகளில் பதியச்செய்த   பாடல்கள், பசிக்கு உணவாய், தாகத்திற்கு நீராய், திகழ்ந்தது மட்டுமல்லாது, நினைவுளில் நீங்கா இடம் பெற்றன.அவற்றில் சிலவற்றை இங்கே பார்ப்போம்.
     முதன் முதலில் சிரிப்பை சிந்தாமல் சிதறாமல் சேகரித்து சிறப்புப்பிரி வுகளாய்  வகைப்படுத்தி  'ராஜா ராணி'  திரைப்படத்தில் கலைவாணர் பாடிய "சிரிப்பு" என்ற பாடல் வரிகளை  நினைக்காவிடில் நாம் திரையில் சிரிப்பை அறிந்தவர் என்று கூறிக்கொள்வதில் அர்த்தமில்லை.அசட்டு சிரிப்பு ஆனந்த  சிரிப்பு, ஆணவச் சிரிப்பு,சதிகார சிரிப்பு, சங்கீத சிரிப்பு, என்று சிரிப்பின் கோணங்களை வரிசைப்படுத்தியும், சகஜமாக நடித்துக்காட்டியும்,  அக்காட்சியினை நிலைபெறச் செய்தவர் கலைவாணர்.டி ஆர் பாப்பா இசையமைத்த இப்பாடல் சிரிப்பை வரலாறாக்கிய பாடலாகும்
   இதே சிந்தனையின் அடிப்படையிஆல் தான்  'ரிக்ஷாகாரன்' திரைப்படத்தில் எம் எஸ் விஸ்வநாதனின் இசையில் எம். ஜி .ஆருக்காக  டி எம் எஸ் பாடிய "அங்கே சிரிப்ப வர்கள் சிரிக்கட்டும் அது ஆணவ சிரிப்பு இங்கே நீ சிரிக்கும் புன்சிரிப்போ ஆனந்த சிரிப்பு ''என்ற பாடல், அரசியல் மற்றும் அதிகார வர்க்கத்தின் ஆணவச் சிரிப்பையும் குழந்தையின் கள்ளம் கபடமற்ற பரவசச் சிரிப்பையும் பாகுபடுத்திக் காட்டியது. மேலும் அப்பாடல் ''வயிறு வலிக்கச் சிரிப்பவர்கள் மனித ஜாதி பிறர் வயிறெரிய சிரிப்பவர்கள் மிருக ஜாதி" என்று சிரிப்பின் தன்மையின் மூலம்  மனிதனில் மிருகமும் கலந்திருப்பதை சுட்டிக்காட்டியது.
   இதேபோன்று எம் .ஜி. ஆர் தயாரித்து இயக்கிய "உலகம் சுற்றும் வாலிபன்" பிரம்மாண்ட திரைப்படத்தில், எம். எஸ். வி இசையில் டி. எம். எஸ் பாடிய "சிரித்து வாழவேண்டும் பிறர் சிரிக்க வாழ்ந்திடாதே" எனும் கருத்துள்ள பாடல் சிரிப்பின் அவசியத்தையும், தவிர்க்கப் படவேண்டிய  ஏளனச் சிரிப்பின் எதிர்மறை பாதிப்பையும், இயல்பாகச் சித்தரித்தது
      சிரிப்பைப் பற்றி முன்னாள் சிரிப்பு நாயகன் ஜே. பி. சந்திரபாபு பாடிய, சிவாஜி கணேசனின் 'ஆண்டவன் கட்டளை' திரைப்படத்தில் வரும்  "சிரிப்பு வருது சிரிப்பு வருது சிரிக்க சிரிக்க சிரிப்பு வருது/சின்ன மனுஷன்  பெரிய  மனுஷன்  செயலப்  பாக்க  சிரிப்பு வருது"என்ற இதமான  பாடல்  வரிகள்  ஒரு  தரமான  நகைச்சுவை  நடிகரின் குரல் வளத்தோடு மனித வர்க்கத்தின் குறைகளை வகைப்படுத்திக் காட்டியது.
      இவரைப்போலவே நடன மாட க்கூடிய,ஆனால் சொந்தக் குரலால் பாட இயலாத, நகைச்சுவை மன்னன் நாகேஷுக்காக  சீர்காழி கோவிந்தராஜன் பாடிய  சிரிப்பைக் கொண்டாடும் இணையிலாப் பாடல் கே .எஸ் கோபால கிருஷ்ணனின்'சின்னஞ்சிறு உலகம்' திரைப்படத்தில் ''சிரிப்பேன் சிரிப்பேன் சிரித்துக்கொண்டிருப்பேன் மூச்சும் பேச்சும் உள்ளவரை '' என்ற வரிகளில் அரங்கேறியது.இப்பாடலில் எல். ஆர். ஈஸ்வரியின் காந்தக் குரலும் இணைந்தது குறிப்பிடத்தக்கது.'ஆண்டவன் கட்டளைக்கு'  விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தியும் 'சின்னஞ்சிறு உலகம்' திரைப்படத்திற்கு கே வி மகாதேவனும் இசையமைத்தனர்
    காதலியின் சிரிப்பினில் சிறைவசப்பட்டு மீளமுடியாத காதலன் தனை மறந்து பாடுவதோ "சிரித்து சிரித்து என்னை சிறையிலிட்டாள்" என்ற அற்புதமான பாடல்.எம். ஜி.ஆரின் 'தாய் சொல்லை தட்டாதே' திரைப்படத்தில் கே. வி.மகாதேவன் இசையமைப்பில், டி. எம். எஸ் பாடிய இப்பாடல், அமுத கீதமாய் அடர்ந்தது. சோகம் அகன்று இன்பம் தழுவுகையில் பெண்மையின் மனமகிழ்ச்சியின் வெளிப்பாடே, எம் ஜி ஆரின் 'நல்லவன்  வாழ்வான்' திரைப்படத்தில் டி ஆர் பாப்பாவின்  இசையமைப்பில்  சீர்காழி எஸ். கோவிந்தராஜன் பி.சுசீலா  இணைந்து  பாடிய "சிரிக்கின்றாள் இன்று சிரிக்கின்றாள் சிந்திய கண்ணீர் மாறியதாலே" எனும் தேனொழுகும் மெல்லிசை.
      இதயம் நிறைந்து, கள்ளம் கபடமற்றுச் சிரித்து, தங்கள் சிரிப்பொலியில் ராகங்கள் கண்டு, சங்கீத சரசமாடும் காதலர்களின் களிப்பை கனியச்  செய்த  பாடலே, 'எங்கிருந்தோ வந்தாள்' திரைப்படத்தில் சிவாஜியும் ஜெயலலிதாவும் அபிநயித்து கே. வி. மகாதேவன் இசையில், டி. எம். எஸ் மற்றும் பி.சுசீலா ஆகியோரின் ஆனந்த குரல்களில் ஆர்ப்பரித்த "சிரிப்பில் உண்டாகும் ராகத்திலே பிறக்கும் சங்கீதமே" என்ற பிரமிப்பூட்டும் வரிகளாகும்.
     சிரிப்பு, ஒலியாக  மட்டும் நில்லாது, மனதின் உள்ளே எழும் மகிழ்ச்சியில் பிரகாசித்து தீப ஒளியாய் உலகத்தின் வெளிச்சமாய் உருமாறக்கூடியது என்பதைத்தான், 'நாயகன்' திரைப்படத்தில் இளையராஜாவின் இசையில் வெளிவந்த "நான் சிரித்தால் தீபாவளி ஹோய்"  என்ற பாடல், நம் செவிகளை இளைப்பாறச் செய்தது. நீண்ட இடைவெளிக்குப் பின், பழைய பின்னணிப் பாடகிகள் கே. ஜமுனாராணி மற்றும் எம் .எஸ்.ராஜேஸ்வரியின் குரல்களில்,தேனாய் இனித்தது இப்பாடல்.
      சிரிப்பைப் போன்றே அழகையும் மனித உணர்வுகளின் மகத்துவ பிரதிபலிப்பாகும். அழுவதற்கான மன ஏற்புடைமை இல்லாதவன் மனிதனே இல்லை எனலாம் .அதனால்தான் 'கவலை இல்லாத மனிதன்' திரைப்படத்தில் "பிறக்கும்போதும் அழுகின்றான் இறக்கும்போதும் அழுகின்றான்" என்று ஜே. பி சந்திரபாபு மிக இயல்பாக அழுகையின் தன்னிகரற்ற இயல்பு நிலையைப் பற்றி தனது நகைச்சுவை உணர்வை தள்ளிவைத்து மனமுருகி பாடி ஒரு அருமையான பாடலை தமிழ்த் திரையுலகிற்கு விட்டுச் சென்றார். விஸ்வநாதன் ராமமுர்த்தியின் பொக்கிஷப் பாடல்களில் ஒன்றாக அப்பாடல் அமைந்தது.
      அழுகை அபாரமானது ;அழுகை அடர்ந்து பரவக்கூடியது ;அழுகை பாபங்களைக் கழுவக்கூடியது.அழுகை மனதின் கசடுகளை ஒருசில நிமிடங்களுக்காவது அப்புறப்படுத்துகிறது.துன்பத்தின், துயரத்தின் நெகிழ்ச்சியில் மன்னிப்புக் கோரும் மனநிலையின், ஒரே உண்மையான  வெளிப்பாடு அழுகையாகும்.தவறு செய்த கணவன் மனைவிக்காக ஏங்கும் மனநிலையில் "ஏனழுதாய் ஏனழுதாய் என்னுயிரே ஏனழுதாய் நானழுது ஓய்ந்தபின்னே நன்றி சொல்லவோ அழுதாய்" என்று 'இருவர் உள்ளம்' திரைப்படத்தில் நடிகர் திலகம் மனம் கலங்கி பாடும் காட்சியில், டி எம் எஸ் பின்னனிக் குரலில் அப்பாடலைக் கேட்டு மனம் வெதும்பாதவர்கள் இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. இரட்டையர் இசையில் இதுவும் ஒரு அற்புதமான பாடலே.
    சோகத்தின் உச்சியில் இருக்கும் ஒருவன் தன் வேதனை, தன்னைச் சுற்றி அசுர வேகத்தில் படருவதையும்,   தன் சோகம், தான் சார்ந்த அனைத்திலும் நீக்கமர நிறைந்திருப்பதையும் காணமுடியும் என்பதை, 'புதிய பறவை' திரைப்படத்தில் அதே இரட்டையர் இசையில், டி எம் சௌந்தராஜனின் கம்பீரக் குரலில்  "எங்கே நிம்மதி" என்ற பாடலில் இடையே வரும் :எனது கைகள் மீட்டும்போது வீணை அழுகின்றது எனது கைகள் தழுவும் மலரும் சுடுகின்றது" என்ற ஒப்பற்ற கவியரசு கண்ணதாசனின் வரிகளில், அழுத்தமாக அறியமுடிந்தது.
    சிரிப்பும் அழுகையும் வேறு வேறு மன நிலைகளை பிரதிபலித்தாலும் சிரிப்பிலும் அழுகையிலும் இரண்டறக் கலந்திருப்பது கண்ணீர் துளிகளே.மிதமிஞ்சி சிரிக்கையில் ஆனந்தப் பரவசத்தில் கண்ணீர் துளிகள் இறங்குவதை நம்மில் பலரும் அனுபவமாகக் காணுகிறோம்.சில நேரங்களில் நம் வாழ்வில் பதியும் அனுபவங்கள் நாம் சிரிக்கிறோமா அல்லது அழுகிறோமா என்ற குழப்ப தழுவலைத் தோற்றுவிப்பதுண்டு .இதைத்தான் பாவமன்னிப்பு திரைப்படத்தில் சிவாஜி கணேசன் வாயசைக்க டி. எம் .எஸ் அனுபவித்துப் பாடிய "சிலர் சிரிப்பார் சிலர் அழுவார் நான் சிரித்துக் கொண்டே அழுகின்றேன் /சிலர் அழுவார் சிலர் சிரிப்பார் நான் அழுதுகொண்டே சிரிக்கின்றேன்''என்ற அபூர்வப் பாடல் மனதைப் பக்குவப்படுத்தியது. கவியரசு வரிகளில் இரட்டையர் இசையில் என்ன ஆழமான அனுபவம் வேரூன்றிய பாடலது.
    சிரிப்பும் அழுகையும் ஒருமித்த உணர்வுகளாக, மனித  நெஞ்சங்களை  மடக்கிப்  போடுவதை  'பெண்  என்றால்  பெண்'  திரைப்படத்தில்  வரும் டி. எம். எஸ்ஸும் பி.சுசீலாவும் சேர்ந்து சிரிப்பாய் அழுகையாய் சிந்திய பாடல் முத்துக்கள் " சிரித்தாலும் கண்ணீர்வரும் அழுதாலும் கண்ணீர்வரும்" என்ற பாடலாகும். இதுபோலவே   எங்க வீட்டுப் பெண் திரைப்படத்தில் P.B ஸ்ரீனி வாஸ் நெஞ்சுருகிப் பாடிய ''சிரிப்பு பாதி அழுகை பாதி சேர்ந்ததல்லவோ மனித ஜாதி /நெருப்பும் பாதி நீரும் பாதி நிறைந்ததல்லவோ உலக நீதி''என்ற அமரத்துவம் அடைந்த பாடல்.
   .ஜெமினி கணேசனும்  சரோஜாதேவியும் நடித்த 'பெண்  என்றால் பெண்' படத்திற்கு எம் எஸ் விஸ்வநாதன் இசையமைக்க, 'எங்கவீட்டுப் பெண் திரைப்படத்தில் கே வி மகாதேவனின் இன்னிசை பவனியில்,  ஒரு ஆன்மீக மடத்தின் சாமியாராகத் தோன்றி புனிதத்திற்கு புனிதம் சேர்த்த மரியாதைக்குரிய நடிகர் வி.நாகையா வாயசைப்பில் ஸ்ரீனிவாஸ் பாடிய, நினைவலைகளில் அதிர்வு ஏற்படுத்திக்கொண்டிருக்கும் பாடலே, "சிரிப்பு பாதி அழுகை பாதி" பாடலாகும்.
     இதுபோன்ற எத்தனையோ  பாடல்கள்  சிரிப்பும் அழுகையும் சீர்ப்படச் சேர்த்து மாசிலா மனித உணர்வுகளின் சங்கமமாய், வெண்திரைக்காட்சி களோடு நின்றுவிடாமல்,  திரை அரங்குகளைக் கடந்து,எண்ணற்ற ரசிகர்களின் நெஞ்சங்களில், இசை அலைகளின் தாக்கத்தை இடைவிடாது ஏற்படுத்தி வருகின்றன என்று சொன்னால், அது மிகையாகாது . 

The Thevar Actor with Triple Initials.

     

    Othapatti Ayyathevar Karuppu Thevar, shortly known as O.A.K.Thevar is one of the monumental actors of Tamil cinema celebrated in our memory for his stout, well built physical stature and vigorous voice clarity, capable of reaching the ears of the audience with force and felicity.This giant- like actor who died before seeing his fiftieth year, was naturally good at wrestling and stick swirling.He seems to have had a quest for acting from his boyhood days, but could not seriously attempt at becoming an actor due to paternal strictness and monitoring.However, after a brief stint in Indian army and after the death of his father, he firmly decided to launch his theatrical career, thanks to the help of people like Pattukottai Kalyanasundaram and N.S.Krishnan. He had a considerable exposure to acting in stage plays and finally made his first appearance in Tamil cinema in 1950, in the role of a henchman in Maman Makal starring Gemini Ganesan,Savithri,Chandrababu,T.S.Balaiah and T.S Dorai Raju.
   What was special about Thevar, was his flawless accent of pure Tamil which made him precisely fit for performing royal,mythological and historical characters on the big screen, as impressively as possible.It was his dazzling dialogue delivery that enabled him to perform characters like King Thirmalai Naickar in Madhurai Veeran and as Pandia King in Kalignar's Poompuhar. Some of the mighty mythological characters that crowned his talent were, Kanaga Maharaja, the father -in- law of the Suryaputhra, Karnan and Datchan the father- in -law of Lord Shiva.The two special films that showed him in these characters were, Karnan from the Padmini Pictures produced and directed by B.R.Pantulu and Thiruvilayadal produced by Vijayalakshmi pictures and directed by A.P.Nagarajan In addition to these two films, Devar had also acted as Vibeeshnan, the younger brother of Ravana in the film Sampoorana Ramayanam. Interestingly while Sivaji Ganesan played the lead role in first two films, he came as Bharath,the younger brother of Rama in Samppoorana Ramayanam,The other great mythical character that Thevar donned was that of Saneeswar {Lord Saturn} for the film Ganga Gowri directed by K.Shankar. He was also seen in the mythological film Harichandra,another Sivaji Ganesan film.The other mythological film in his kitty was Sisubalan. Thevar also played a comic role with the yesteryear comedian A.Karunanidhi, in the film Adhi Parasakthi directed by K.S.Gopala krishnan.
   The most remarkable fact about Thevar was the cordiality, friendliness and personal esteem he enjoyed with both MGR and Sivaji Ganesan. Apart from the movies mentioned in the previous paragraph with MGR, he had acted both in films of historical fiction like Mahadhevi,Sarvaadhikaari and Adimai Penn and MGR's family dramas and socially reform- oriented films like, Thaikupin Thaaram,Thaayin Madiyil, Thaai Magalukku Kattiya Thaali,Kannan En Kaadhalan,Parakkum Paavai,Naan Aanaiyittaal and Thalaivan. Besides these, he played significant roles in the fable film Alibaabaavum Naarpathu Thirudarkalum and the mythological film Vikramaadityan, both starring MGR as hero..
     It was said, Sivaji Ganesan  had a special regard for this actor, with regard to his articulation of Tamil dialogues in pure form and his capacity for adding some of his own words here and there, with absolute relevance.It was also stated in Tamil film circle those days, that the Chevalier would be keenly watching his dialogue delivery and would at times even get ready to counter Thevar's tantrums in dialogue delivery. Some of the other Sivaji Ganesan films in which Thevar played supporting roles were Uthama Puthiran,Raja Rani,Kuravanji,Veera Pandiya Kattabomman { a  block buster historical film in which Thevar took the role of Kattabomman's younger brother Oomathurai.}Kappalottiya Thamizhan, Padithaal Mattum Podhuma,Kathavarayan, Pudhiya Paravai and Thanga Surangam. In Padithaal Mattum Podhuma he came in the role of an advocate.
    With Gemini Ganesan  apart from his entry film Maman Makal,Thevar was a part of films like Sowbahyavadhi,Veerakanal and Ramu. Both the contemporary directors K.S.Gopalakrishnan and K.Balachander have inducted him in films like  Aadhi Parasakthi, Vaazhayadi Vaazhai,Sinnanchiru Ulagam and Kankanda Dheivam of the former and  Edhir Neechal and Naangu Suvargal of the latter.The two special films of Thevar were Saadhu Mirandaal in which he played the role of a ruthless murderer and Madras to Pondicherry wherein he appeared as a hotel manager and this rib tickling road comedy was a hilarious parade of comedians like Nagesh,A.Karunanidhi and A.Veerapan. O.A.K  Thevar also did a comic role in the Ravichandran -Jeyalaitha starring film Moonrezhuthu.
      As a villain, as a character actor and as a mythological character Thevar always got into the spirit of the role by the unusual power of the vocal cords,with which he used to churn out sweetness and roughness into a harmonious stuff, capable of inducing an enlivening and endearing audio process. Even in the absence of the visual mode, his utterances in just sound track form will bring his entire profile into our forefront.This Thevar actor ,with his triple initials will ever be remembered by the power of his voice modulation and the distinctness of his voice frame.
========================================================================

An Actor to Live by His Dialogue Delivery.

     

     Clear,cutting,emphatic and endearing!.All this at one stroke!.That was the singular pattern of dialogue delivery of the voluminous actor Vinu Chakravarthi who is no more today.Like Manorama, he is said to have acted in more than 1000 films in all the four South Indian languages.I have seen him in a few Malayalam films of Jeyaram,Mammootty Suresh Gopi and a few others, speaking mostly Tamil, and at times Malayalam too.But his Tamil entries are  significant landmarks in the history of Tamil Cinema, because of his rugged looks,striking body language and his inseparable native moorings in looks and language, taking him closer to the Tamil soil like the other great actor Raj Kiran. But while Raj Kiran excels mostly in character roles,Vinu Chakravarthi had always been a three- in -one, performing at excellent ease, his villain,comedian and character roles.
    The problem with this unique actor is that he can not be linked to a particular film and said that his role in the film was the best.He had been a consistent performer not letting down his body and mind while performing any of the given roles.Even the brief appearance he made in Karthik Muthuraman's Harischandra,in a most laughable scene, could be called one of his best performances.It was his distinct ability to fix himself earnestly in any role, be it small or big, that made his role play outstanding and impressive.However, he was always the best in the roles of a corrupt police officer { as he exuberantly performed in the Rajini/Prabu hit movie Guru Sishyan}as a village big wig [several films] and as a recalcitrant maternal uncle {Rajathi Rajaa}.
   Vinu Chakravarthi seems to have shared an amazing wave length with the superstar. Films like Siva,Thambikku Endha Ooru,Manidhan,Guru Sishyan ,Annamalai,Maapillai,Veeraa, Rajaadhi Raaja  Adhisiya Piravi, Panakkaaran and Arunachalam,  are all wonderful movies celebrating a kind of dynamic vibration between these two actors.The riotous confrontation between a victim of premature death,{ whose life was clipped prior to the fixed date,due to a calendar error committed by Yama's secretary Chitraguptan} and Lord Yama and his coterie was a rib tickling show in Adisiyapiravi. Rajinikanth as the victim,Vinu Chakravarthi as Lord Yama and V.K ,Ramasamy as Chitraguptan carried on the mighty laughter show,with the hilarious addition of Cho Ramasamy, in the role of Visithira Guptan, an assistant of Chitragupta ,
    The unending scuffle  between the tough and greedy maternal uncle{Vinu Chakravarthi} demanding a dependable earning credibility, on the part of his nephew {Rajinkanth} to marry his daughter, {Nadhiya{ provided a highly dramatic and enjoyable course of events in Rajaadhi Raaja, thanks to the sequential challenges vigorously thrown by both the conflicting blood relations.The robust performance of the duo, added by the fascinating music of Ilayaraja and the lively narration of Gangai Amaran, made the film a silver jubilee hit.Some of the other telling characters, that came his way, were that of a gullible theatre owner in Amarkalam,a stiff, son- doting, male chauvinist father in Kaalam Maari Pochu and  a frugal and at times even stingy,family head in Varavu Ettana Selavu Pathana. The last two films were directed by V. Sekar, who is known for poignant presentation of family dramas.In Kaalam Maaripochu Vinu Chakravarthi was seen, humiliating his daughters for the sake of his selfish and wayward son whom he believed to be his reliable masculine heir. While his paternal concern for his lost son was genuinely displayed in Giri, his pampering of his son was  the keynote of his character formation, in Ninaithen Vandhaai.
     Some of the other notable films of this departed actor were, Sundara Travels,Maapillai Gounder,Naattaamai,Chokka Thangam,Thenkaasi Pattanam, Kunguma Pottu Gounder, Banda Paramasivam , Periya Manushan, Muni and the latest Vaaiyai Moodi Peasvum. Beyond the vast list of his films, what stays imprinted in our memory, is his characteristic voice mould, by which he determines the way the dialogue should be delivered, so as to strike a note of acceptability in the minds of the audience.He perfectly familiarized the art of stressing words where they needed the stress and where he had to resort to a subdued note of voice modulation, as the context warranted.We have come across so many actors in Tamil Cinema, who have created immortal vibrations by their looks and demeanor. Vinu Chakravarthi will belong to the classic category of actors, whose voices will surpass the big screen and outlive their mortal barriers, by creating an eternal warmth of intimacy with the audience, through a fountain of words passing through rocks,pebbles and finally settling down in the hearts of men and women as the fountain waters drenching the sand. Vinu Chakravarthi's memories will last long, purely by his remarkable tone delivery and thumb rules of intonation, in delivering dialogues.   

வரிகளில் வாழும் வெண்திரைக் கவிஞர்கள்

                

      கடந்த நூற்றாண்டில், தமிழ்த் திரைப்படங்களின் வரவேற்புக்கும் வெற்றிக்கும், பாடல்கள் பெரிதும் அழுத்தம் கொடுத்து, ரசிகர்களை திரை அரங்கிற்குள் மட்டுமல்லாது, வாழ்நாள் முழுவதும்  வசீகரித்தன.எம்.கே தியாகராஜ பாகவதரின் ''பூமியில் மானிட ஜென்மமடைந்தும் புண்ணிய மின்றி விலங்குகள் போல்” தொடங்கி எத்தனை பாடல்கள் சொல்லாலும், பொருளாலும், குரல் மற்றும் இசை ஆக்ரமிப்பாலும்,வரலாறு படைத்தன. 
      குறிப்பாக அப்போதைய பாடல்களின் சொல்நயமும் பொருள் நயமும் கருத்துச்  செறிவும் கலைத்தாயின் வரப்பிரசாதம் எனக்கொள்ளலாம். காதலையும், பெண்மையையும், இதர வாழ்வியல் தத்துவங்களையும், இலக்கிய உணர்வோடு, உவமையும் உருவகமும் கலந்து, கற்பனையின் பொக்கிஷங்களாக, காலத்தை கடந்து,ஞாலத்தில் நிலைபெறச் செய்தனர் பல்வேறு கவிஞர்கள்.

           இலக்கிய தன்மைக்கும், இணையிலாப் பெண்மைக்கும், பின்வரும் பெருமைமிகு பாடல்களை உதாரணமாகக் கொள்ளலாம்."முல்லை மலர் மேலே மொய்க்கும் வண்டு போலே" { படம் ‘உத்தம புத்திரன்’, பாடல் A.  மருதகாசி; பாடியவர்கள் டி. எம். சௌந்தராஜன் பி. சுசீலா;  இசை. ஜி ராமநாதன்} ”விண்ணோடும் முகிலோடும் விளையாடும் வெண்ணிலவே” {படம்  ‘புதையல்’ பாடல்  எம் .கே. ஆத்மநாதன்; பாடியவர்கள் சி. எஸ் .ஜெயராமன் பி.சுசீலா; இசை விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி} “நாடகமெல்லாம் கண்டேன் உந்தன் ஆடும் விழியிலே” {படம் ‘மதுரை வீரன்’ பாடல் கண்ணதாசன்; பாடியவர்கள் டி. எம். சௌந்தராஜன், ஜிக்கி ;இசை. ஜி/ ராமநாதன் }’’வசந்த முல்லை போலே வந்து அசைந்து ஆடும் பெண்புறாவே” {படம் ‘சாரங்கதாரா’ பாடல் A.மருதகாசி பாடியவர்கள் டி. எம். சௌந்தராஜன்  இசை ஜி. ராமநாதன் } 

     இதேபோன்று 'மாலையிட்ட மங்கை' திரைப்படத்தில் வரும் டி .ஆர். மகாலிங்கம் பாடிய, கண்ணதாசன் எழுதி, விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையமைத்த, "செந்தமிழ் தேன்மொழியாள்/ நிலாவென சிரிக்கும் மலர்க்கொடியாள்", 'பாவமன்னிப்பு' படத்தில் கண்ணதாசன் எழுத்தில் அதே இரட்டையர்கள் இசையில், P.B.ஸ்ரீனிவாஸ் பாடிய, "காலங்களில் அவள் வசந்தம்/கலைகளிலே அவள் ஓவியம் /மாதங்களில் அவள் மார்கழி/ மலர்களிலே அவள் மல்லிகை" பாடலும் 'பணத்தோட்டம்' திரைப்படத்தில் கண்ணதாசனின் படைப்பில், இரட்டையர் இசையில் டி .எம். எஸ், பி.சுசீலா இணைந்து பாடிய "பேசுவது கிளியா, பெண்ணரசி மொழியா /பாடுவது கவியா, பாரிவள்ளள் மகனா" போன்ற அனைத்தும் காலத்தைக் கடந்த கவித்துவ முத்திரைகளாகும்.
     திரைப்படப் பாடலில் இதிகாசச்  சொற்களாக   இடம்பெயர்ந்தன, 'பாசமலர்' திரைப்படத்தில் கவியரசு கண்ணதாசன் புகுத்திய, அழியா வரிகளான, 
"மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர் போல
வளரும் விழிவண்ணமே - வந்து
விடிந்தும் விடியாத காலைப் பொழுதாக
விடிந்த கலையன்னமே
நதியில் விளையாடி கொடியில் தலைசீவி
நடந்த இளம் தென்றலே -  
வளர்ப் பொதிகை மலை தோன்றி மதுரை நகர் கண்டு
பொலிந்த தமிழ் மன்றமே".
     டி எம் எஸ்ஸும் பீ சுசீலாவும் பாடிய இப்பாடல், தமிழ்க் கவிதையின் தரத்தையும், தாலாட்டின் தகைமையையும், தாய்மாமனின் முக்கியத் துவத்தையும், வெண்திரையில்  வரலாறாக்கியது. விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தியின் இசை, வரிகளுக்கும் குரலுக்கும், வலுவூட்டியது, 

     கற்பனைக் களஞ்சியமாய், திரைப்படப் பாடல்களில் இலக்கியத்தை, சுவையோடு பரிமாறும் பக்குவம், கடந்த ஆண்டு முடிவுவரை தொடர்ந்தது என்பதை, கோவை தம்பியின் ‘பயணங்கள் முடிவதில்லை’ மற்றும் பி. வாசுவின்‘சின்னத்தம்பி'போன்ற  திரைப்படங்களில் காண முடிந்தது. இரண்டு படங்களுமே இசைஞானியின் மாபெரும் இசைவிருந்தாக அமைந்தன.
       முதலாவது படத்தில் வைரமுத்துவின் வரிகளில்,எஸ் பி பால சுப்ரணயத்தின்,''இளையநிலா எழுகிறதே இதயம்வரை நனைகிறதே" என்கிற பாடலும், அப்பாடலில் இடையே வரும் ''முகிலினங்கள் அலைகிறதே முகவரிகள் தொலைந்தனவோ/ முகவரிகள் தொலைந்த தனால் அழுதிடுமோ அது மழையோ? ''என்ற இயற்கை உருவாக்கப்படு த்தலும், திரைப்படங்களில் இலக்கியம் தொடரும் என்ற நம்பிக்கை ஊற்றினை நிறையச் செய்தது.

       அதுபோலவே சின்னத்தம்பியில் வாலி விளைவித்து, மனோ பாடிய, "தூளியிலே ஆடவந்த வானத்து மின்விளக்கே" பாடல் பயிரும் அதன் கதிர்களான '’சோறுபோட  தாயிருக்கா  பட்டினியை பார்த்ததில்ல/தாயிருக்கும்  காரணத்தால், கோயிலுக்கும் போனதில்ல/தாயடிச்சு வலிச்சதில்ல,  இருந்தும் நானழுவேன் /நானழுதா தாங்கிடுமா, உடனே தாயழுவா  /ஆகமொத்தம் தாய்மனசு போல்வளரும் பிள்ளதான்/வாழுகின்ற வாழ்க்கையிலே, தோல்விகளே இல்லாதான்" போன்ற எளிமையான சொற்களால் தாய் மகன் உறவையும் நம்பிக்கை வித்துக்களையும் நமது நாடியின் துடிப்பாக்கினார்,கவிஞர் வாலி.   

      ஆனால் பெண்மையைப் பற்றி, தலைமுறைமாற்றத்தைப் புரிந்து கொண்டு கவிப்பேரரசு வைரமுத்து எழுதிய ''அழகான ராட்சசியே, அடிநெஞ்சில் கொதிக்கிறியே/ முட்டாசு வார்த்தையிலே பட்டாசு வெடிக்கிறியே/ அடிமனச அருவா மனையில் அறுக்கிறியே ''என்ற புருவம் எழச்செய்த 'முதல்வன்' படத்தில் எஸ். பி .பி யும், ஹாரிணியும் பாடிய ஆஸ்க்கார் இசையமை ப்பாளரின் ஆரம்பகாலப் பாடல், அசத்தலாகவே அமைந்தது.விஸ்வரூபக் காதலில், பாண்டி நாட்டுக் கவிஞரின் கவிதை வெப்பத்தை, வெட்டித் தீர்த்த பாடலாய், பலரையும் வியக்கச் செய்தது, அப்பாடல். 

     காதலின் மகத்துவத்தை கவிதை வரிகளாக்கி அவற்றை இசை நேசிப்போரின் நெஞ்சங்களில் நீங்கா இடம்பெறச்செய்த வகையில், கவியரசு கண்ணதாசன் தனியிடம் பெறுகிறார்.இந்த வகையில் அவர்  எழுதிய எல்லா பாடல்களையும் இங்கே நினைவு கூறுவதில் அர்த்த மில்லை.ஆனால் 'பாலும் பழமும்' திரைப்படத்தில் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில் பி. சுசீலா பாடிய "காதல் சிறகை காற்றினில் விரித்து வான வீதியில் பறக்கவா'' பாடலும்,அதில் வரும் "பிரிந்தவர் மீண்டும் சேர்ந்திடும் போது அழுதால் கொஞ்சம் நிம்மதி /பேசமறந்து சிலையாய் நின்றால் அதுதான் தெய்வத்தின் சந்நிதி /அதுதான் காதல் சந்நிதி''எனும் வரிகளும் அதற்குப் பின்னர்  தொடரும் "முறையுடன் மணந்த  கணவன் முன்னாலே  பரம்பரை நாணம் தோன்றுமோ" எனும் வரிகளும் எழுதி வைத்து அதில் 'முறையுடன்' என்ற சொல்லை மீண்டும்  வலுவாக இரண்டாம் முறை சுசீலா பாடுகையில், கவியோடு சேர்ந்து, பாடகியும் இசைமேதைகளும் ஒருசேர, காதலின் உயர்வைப் போற்றி,  கவிதையின் உச்சத்தைத்  தொட்டதாகப் புரியலாம் .
     காதலைப் போலவே கணவன் மனைவி உறவின் புனிதத்தை, தாம்பத்யத்தின் தர்மத்தை,‘நெஞ்சில் ஓர் ஆலயம்’ படத்தின் " சொன்னது நீதானா ''பாடலில் வரும் "தெய்வத்தின் மார்பில் சூடிய மாலை தெருவினிலே விழலாமா /தெருவினிலே விழுந்தாலும் வேறோர்க்கை படலாமா'' என்ற வரிகள் மூலமாக என்ன அருமையாக உணர்த்தினார் கவியரசு.இப்பாடலும், இரட்டையர் இசையில் பி.சுசீலா பாடினார் என்பது, பாடலின் கூடுதல் சிறப்பாகும்

     காதலின் அற்புதத்தை திரைப்பட பாடல் வரிகளாய்க் குறிப்பிடுகையில் ஒருதலைக் காதலின் வலியினை, வேதனையை, புடம்போட்ட சொற்களால் பளிச்சென்று வெளிப்படுத்திய டி ராஜேந்தர் பாராட்டுக்குரியவர். ‘ஒருதலை ராகம்’ திரைப்படத்தில் எஸ் பி பாலசுப்ரணயத்தின் ஒப்பற்ற குரலில் ''வாசமில்லா மலரிது வசந்தத்தைத் தேடுது’’ பாடலாகட்டும், இணையத்துடிக்கும் துருவங்களின் முரண்பாட்டு நிலைகளை "இது குழந்தை பாடும் தாலாட்டு /இது இரவு நேர பூபாளம் /இது மேற்கில் தோன்றும் உதயம் /இது நதியில்லாத ஓடம்'' என்று வித்தியாசமாக  எழுதி, எடுத்துக் காட்டியதி லாகட்டும்,  தாடிக்கார கவிஞர் தனியிடம் பிடித்து, அப்பாடலுக்கு இசையும் அமைத்து வெற்றிக்கொடி கட்டினார்.எஸ் பி பி யின் காந்தக் குரல் இப்பாடல்க ளுக்கு வசந்தம் கூட்டியது.
      வாழ்வியல் கோட்பாட்டில், தன்னிறைவும், வாழ்க்கைப் பாதையை தன்னறிவுக்கு உட்படுத்துதலும், இன்றியமையாத நிலைகளாக, எம். ஜி. ஆர் திரைப்படங்களின் பல பாடல்கள், வலியுறுத்தின.இதுபோன்ற பாடல்கள்மூலம்  தனிமனித,மற்றும்  சமூக ஒழுக்கத்தின் முக்கியத்து வம் உணர்த்தப்பட்டது. குறிப்பாக, 'திருடாதே' 'அரசிளங்குமரி' மற்றுவம்  'நாடோடி மன்னன்' திரைப் படங்களில் பட்டுக்கோட்டை கல்யாண சுந்தரம் எழுதி,  டி எம். எஸ். பாடிய ''திருடாதே பாப்பா திருடாதே''  ''சின்னப் பயலே சின்னப் பயலே  சேதி கேளடா'' ''தூங்காதே தம்பி தூங்காதே'' பாடல்கள், இன்றும் மக்களின் மனதைவிட்டு அகலாத தாரக மந்திரங்களாகும் .
   அந்த பாடல்களின் உள்ளார்ந்த வரிகளாக வரும், முறையே,  ''திருடராய்ப் பார்த்து திருந்தாவிட்டால் திருட்டை ஒழிக்க முடியாது'' ''ஆளும் வளரனும் அறிவும் வளரனும் அதுதாண்டா வளர்ச்சி /உன்னை ஆசையோடு ஈன்றவளுவுக்கு அதுவே நீ தரும் மகிழ்ச்சி''விழித்து கொண்டோ ரெல்லாம் பிழைத்துக்கொண்டார் /உன்போல் குறட்டை  விட்டோர் எல்லாம் கோட்டை விட்டார்''போன்றவை வாழ்க்கைச் சித்தாந்தங்களே. இவற்றில் அரசிளங்குமரிக்கு ஜி. ராமநாதனும், மற்ற இரண்டு படங்களுக்கும் எஸ். எம். சுப்பையா நாயுடுவும் இசையமைப்புப்  பணியை மேற்கொண்டனர்.

     எம் ஜி ஆரின் அறிவுரைப் பாடல்களில் இன்னுமொரு தேன்துளி 'நம்நாடு' திரைப்படத்தில், எம். எஸ் விஸ்வநாதன் இசையமைப்பில், டி. எம். எஸ் பாடுவதற்காக, வாலி எழுதிய "நல்ல பேரை வாங்கவேண்டும் பிள்ளைகளே" என்ற அற்புதமான பாடலாகும்.அப்பாடலின் நடுவே நறுக்குத் தெறித்தாற்போல்வரும் ''கிளிபோல பேசு/ இளங் குயில்போல பாடு/ மலர்போல சிரித்து/ நீ குறள்போல வாழு/ மனதோடு கோபம் நீ வளர்த்தாலும் பாபம்/ மெய்யான அன்பே தெய்வீகமாகும்''எனும் சொற்கள் நல்வாழ்வுச் சிந்தனையின் அடிக்கற்களாகும் . 
    திரையில் எம். ஜி. ஆரின் சமதர்ம கொள்கைகளை அடையாளம் காட்டுவதிலும், ஏழை எளியோர் மீது, திரையில் எம். ஜி. ஆர் தன்னை ஐக்கியப்படுத்தியதை, பாடல் மூலம் வெளிப்படுத்துவதிலும், கண்ணதாசனை விட, வாலி பெரும் பங்கு வகித்தார் என்றுதான் அவர் எழுதிய பாடல்கள் அனைத்தும் புலப்படுத்தின. உதாரணத்திற்கு, விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையமைத்த   'படகோட்டி' திரைப்படத்தில் வரும் டி. எம். எஸ் பாடிய இரண்டு  பாடல்கள் இதில் அடங்கும். "கொடுத்ததெல்லாம் கொடுத்தான் அவன் யாருக்காகக் கொடுத்தான் ஒருத்தருக்கா கொடுத்தான் அவன் ஊருக்காகக் கொடுத்தான்" என்ற பாடலில் வரும் "மண் குடிசை வாசலென்றால் தென்றல் வர மறுத்திடுமா? மாலை நிலா ஏழை என்றால் வெளிச்சம் தர மறுத்திடுமா?" என்ற வரிகள் மூலம் எம் ஜி ஆரின் சமதர்மச் சிந்தனையை சரித்திர மாக்கினார் வாலி.
    மேலும் அப்படத்தின் ''தரைமேல் பிறக்கவிட்டான் எங்களை தண்ணீரில் மிதக்கவிட்டான்" பாடலில் ''வெள்ளிநிலாவே விளக்காய் எரியும் கடல்தான் எங்கள் வீடு''என்ற ஒற்றை வரியில் எப்படி எம். ஜி. ஆர் ஏழை மீனவச் சமூதாயத்தில் தன்னை இயல்பாக இணைத்து க்கொண்டார் என்பதை, வாலி அழகுடன் அடித்துச் சொன்னார்.       

       உலகத்தையே தன்வசப் படுத்துவதில் எம். ஜி .ஆருக்கிருந்த ஆத்ம வேட்கை,  அபாரமானது.பாசம் திரைப்படத்தில் கண்ணதாசனின் கருத்துப் பிரசவத்தில் பிறந்த ''உலகம் பிறந்தது எனக்காக ஓடும் நதிகளும் எனக்காக மலர்கள் மலர்வது எனக்காக அன்னை மடியை விரித்தாள் எனக்காக''என்ற ஆர்ப்பரிக்கும் வரிகள் ஒரு வாமன அவதாரமாகும்.இந்த பாடலையும் டி.எம். எஸ் தனதுகம்பீரக் குரலால், விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில், தன்வசப் படுத்தினார், என்றுதான் உணருகிறோம்.
       தத்துவப் பாடல்களைப் பொறுத்தவரை, தமிழ்த் திரையுலகில் என்றுமே தரித்திரம் இருந்ததில்லை.வாழ்க்கைச் சித்தாந்தமும், வாழ்வின் சூனியமும் கவிதை வரிகளாய் வெண்திரையில் வேகமாய் பரவிய காலமொன்றுண்டு. கடந்த நூற்றாண்டின் இறுதிவரை அது தொடர்ந்ததென்றே சொல்லலாம்.எம். ஜி. ஆரை விட சிவாஜி கணேசனின் தத்துவப் பாடல்கள் தனித்துவம் பெற்றன."உள்ளம் என்பது ஆமை அதில் உண்மை என்பது ஊமை"{பார்த்தால் பசி தீரும் }"சட்டி சுட்டதடா கை விட்டதடா" {ஆலய மணி } "அண்னன் காட்டிய வழியம்மா இது அன்பால் விளைந்த பழியம்மா" {படித்தால் மட்டும் போதுமா} "அண்னன் என்னடா தம்பி என்னடா அவசரமான உலகத்திலே /ஆசை கொள்வதில் அர்த்தமென்னடா காசில்லாதவன் குடும்பத்திலே" {பழனி} போன்ற சில பாடல்களை கோடிட்டுக் காட்டி, எந்த அளவிற்கு குடும்ப உறவும் நட்பும் கடந்த காலக் கவிஞனின் சிந்தனையை, சிலந்தி வலைக்குள் சிக்க வைத்தது என்பதை நினைக்கையில், இன்றய தலைமுறை இதுபோன்ற உணர்வு வலைக்குள்ளிருந்து, வெகு வேகமாக வெளியேறுவதையும் காணமுடிகிறது. மேற்காணும் பாடல்கள் அனைத்துமே, கவியரசு கண்ணதாசன் எழுதி, விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையமைத்து, செவாலியாருக்காக, டி. எம். எஸ் பாடிய பாடல்களாகும்.
     கண்ணதாசனைப் போன்றே, வைரமுத்துவும் ரஜினிக்காக இசைஞானி யின் இசையில், இரண்டு அழியாய் பாடல்களைத் தந்தார். சகோதரத்தின் சந்தர்ப்பவாதத்தை, சர்ச்சைக்கு இடமின்றி வெளிப்படுத்திய "ஊர தெரிஞ்சுகிட்டேன் உலகம் புரிஞ்சுக்கிட்டேன் கண்மணி என்கண்மணி '' {படிக்காதவன்} "அண்ணனென்ன தம்பியென்ன சொல்லடி எனக்கு பதிலை" {தர்ம துரை }ஆகிய இந்த இரண்டு பாடல்களும் கே. ஜெ. யேசுதாஸின் அதிர்வுக் குரலில், மனதை கனக்கச் செய்தன.அதிலும் "தீப்பட்ட காயத்தில தேள்வந்து கொட்டுதடி கண்மணி " என்ற வரி முதலாவது பாடலில், வஞ்சிக்கப்பட்ட சகோதரனின் காயத் தழும்புகளை, நம்மிடையே விட்டுச் சென்றது  
      சூனியத்தின் சுற்றறிக்கையாக வந்த பாடல்களில் 'ஆலயமணி' திரைப்படத்தில் அட்டகாசமாக ஒலித்த "சட்டி சுட்டதடா கை விட்டதடா புத்தி கெட்டதடா நெஞ்சை தொட்டதடா" பாடலும் 'பாதகாணிக்கை' படத்தில் எழுந்த "வீடுவரை உறவு வீதிவரை மனைவி காடுவரை பிள்ளை கடைசிவரை யாரோ" என்ற மயான  கீதமும் "அவன்தான் மனிதன்" படத்தில் பரிகசித்த "மனிதன் நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்கு  மென்று/ இறைவன் நினைப்பதுண்டு பாவம் மனிதனென்று" போன்றவை அடங்கும்  .
     இவை அனைத்துமே டி. எம். எஸ். உருகி அனுபவித்துப் பாடிய பாடல்க ளாகும். வாழ்வின் வெறுமையை, விரக்தியின் உச்சக்கட்டத்தில் தன்னை இருத்தி கவியரசு எழுதிய இந்த பாடல்களுக்கு, விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தியோ, அல்லது விஸ்வநாதன் தனித்தோ, சாகா வரம் கொடுத்தனர்.'வீடுவரை உறவு' பாடலின் இடையே தோன்றும் ''விட்டுவிடும் ஆவி, பட்டுவிடும் மேனி, சுட்டுவிடும் நெருப்பு, சூனியத்தின் நிலைப்பு ''என்ற வரிகள் வாழ்வின் நிலையற்ற தன்மையையும், முடிவின் வெறுமையையும், வெறுமையின் யதார்த்தத்தையும், உறுதி செய்தன.
     இதே கருத்தைத்தான் கவிப்பேரசு, 'முத்து' திரைப்படத்தில் ஏ.ஆர். ரஹ்மானின் இசையில், எஸ்.பி.பி யின் உன்னதக்  குரலில், 'ஒருவன் ஒருவன் முதலாளி' பாடலின் இடையே சுருக்கென தைக்கும்  சொற்களால்  ''மண்ணின் மீது மனிதனுக்காசை; மனிதன் மீது மண்ணுக்காசை; மண்தான்  கடைசியில் ஜெயிக்கிறது" என்று இன்றய புரிதலுக்கு ஏற்றாற்போல் எழுதிவைத்தார்.
     முடிவாக,கண்ணதாசனின் தனிச் சிறப்புகள் சிலவற்றைப் பற்றி இங்கே பதிவு செய்தாகவேண்டும்.  இறைவனைச் சாடி கவிதை புனைவதில் கண்ணதாசனை எவரும் வெல்ல இயலாது. எம். ஜி. யாருக்காக பாடல் எழுதினாலும், சிவாஜி கணேசனுக்காக கற்பனை வலையை வீசினாலும், அதில் கண்ணதாசனின் நங்கூரப் பிடிப்பை காணமுடிந்தது.எம். ஜி. ஆரின் 'பெரிய இடத்து பெண்' திரைப் படத்தில் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில் டி. எம். எஸ் பாடிய "அவனுக்கெ ன்ன தூங்கிவிட்டான் அகப்பட்டவன் நானல்லவா" பாடலில் ''வானிலுள்ள தேவர்களை வாழவைக்க விஷம் குடித்தான்  நாட்டிலுள்ள  விஷத்தையெல்லாம்  நான்  குடிக்க  விட்டுவிட்டான்'' என்ற வரிகள் இறைவன் மீதுள்ள வெறுப்பை விஷமாகக் கக்கின.கவியரசின் மற்றொரு பாடலாக   சிவாஜி கணேசனின் 'நீதி'  படத்தில் வந்த  ''நாளை முதல்  குடிக்கமாட்டேன்  சத்தியமடி தங்கம்" பாடலில் உள்ளூறும் நஞ்சாகப் பொழியும், "கடவுள் என்வாழ்வில் கடன்காரன்/ கவலைகள் தீர்ந்தால் கடன் தீரும்/ ஏழைகள் வாழ்வில் விளையாடும்/ இறைவா நீகூட குடிகாரன்''எனும் வசைபாடும் வரிகள் கண்ணதாசன் கடவுள்மீது விரக்தியின் விளைவாகக் கொண்ட கோபத்தை, கனைகளாக்கின.
     தீண்டாமையைப் பற்றி கண்ணதாசன் மிக எளிமையாக எழுதிவைத்த வரியையும் இங்கே நிச்சயமாகக் குறிப்பிடவேண்டும்.மல்லியம் ராஜ கோபாலின் மறக்கமுடியாத காவியமான 'சவாலே சமாளி' திரைப்படத்தில், எம். எஸ். விஸ்வநாதன் இசையில், டி. எம். எஸ் பாடிய "நிலவைப் பார்த்து வானம் சொன்னது என்னை தொடாதே" என்ற அப்பாடலில் ''தந்தை தன்னையே தாய் தொடாவிடில் நானும் இல்லையே நீயும் இல்லையே" என்று ஒரே வரியில் தீண்டாமை என்பது  தீண்டத்தகாத , தழுவத்தகாத, ஒரு சமூக நிலைப்பாடு என்பதை, சர்வ சாதாரணமாக, எத்தனை அற்புதமாக எழுதி, உண்மையை உணர்த்தி னார் கவியரசு.    
     கண்ணதாசனின் இன்னொரு சிறப்பு ஒரு கருத்தை மாறுபட்ட கோணங்க ளில் காண்பதாகும்.நடக்க முடியாத ஒரு நிகழ்வை இருகோணங்களில் கண்ணதாசனால் மட்டுமே காணமுடியும். உதாரணத்திற்கு  'பணத்தோட்டம்' திரைப்படத்தின் டி. எம். எஸ் குரலில் அமைந்த  ஒரு பாடலில், ''ஊசிமுனை காதுக்குள்ளே ஒட்டகங்கள் போனாலும் காசாசை போகாதடி முத்தம்மா, கட்டையிலும் வேகாதடி" என்று, மனம் காசின் பற்றுதலை விடாது என்று  எழுதிய கவியரசு, அதே ஒப்புமையை, நடக்க இயலும்படியான கருத்தாக, 'சுமைதாங்கி' திரைப்படத்தில் P.B ஸ்ரீனிவாஸ் பாடிய ,''மனிதன் என்பவன் தெய்வ மாகலாம்" என்ற பாடலில் ''மனமிருந்தால் பறவைக் கூட்டில் மான்கள் வாழலாம்/ வழியிருந்தால் கடுகுக்குள்ளே மலைகள் காணலாம்" என்று அறைகூவல் விடுத்தார்.இவை அனைத்தும் கற்பனையின் கருவறையில், காலம் கண்ட உயிர்த்துடிப்பே .ஒருவேளை இதனால்தான் "ஒருவரின் துடிப்பினிலே விளைவது கவிதையாடா இருவரின் துடிப்பினிலே விளைவது மழலையடா"என்று துடிப்பையும் படைப்பாக்கினாரோ  கண்ணதாசன்.
     இங்கே ஆழ்ந்த உணர்வுகளோடும், ஏக்கம் கலந்த  நினைவுகளோடும், குறிப்பிட்ட எல்லா வரிகளுமே,  திரையுலகில், கடந்த கால  கவிதைப் பயணத்தின்  கதைகளே.பாடும் குரலை குழந்தையாக்கி, கவிதைத்தா யும் இசைத் தகப்பனும், கனிவுடன் பயணித்த, கலைப்பாதை கதைகளே. இங்கே சொன்னவை குறைவே.இதுவே அதிகமென்று சிலருக்குத் தோன்றக்கூடும். கலைக்கென்று,  நான்கு  எல்லைகள்  நிர்ணயிக்கப்பட வில்லை.அதற்கான  மூலைக் கற்களும் நிறுவப்பட வில்லை. தலைமுறை யின் வரவேற்பு மதிப்பீடுகளே , அதன் நான்கு எல்லையும், எடைக் கற்களுமாகும்.
     இன்றைய,காலில் சக்கரம் தாங்கிப் பறக்கும் தலைமுறைக்கு, கனமான சிந்தனைகளும்  கருத்தாழமிக்க கற்பனையும், மனம் ஏற்கா வேகத் தடைகளே.ஆசைகளைத் தவிர மற்றவை அனைத்தும் சின்ன சின்னதாய் மாறிவிட்ட  சூழலில், முகநூலும், வாட்சப்பும், இன்று பலரும் இளைப்பாறும் நிழல் மேடைகளாகும்.இதன் பொருள், இசையை மக்கள் விரும்பவில்லை என்பதல்ல . மாறாக எல்லோரும் மனதை லேசாக்கும் இசையோடு, கானா, குத்துப்பாட்டு, மெல்லிசை, போன்ற பல இலக்கு களோடு, பயணிக்கிறார்கள். 
    அமரர் நா.முத்துக்குமார்,பா.விஜய்  தொடங்கி, கவிப்பேரரசின் வாரிசுகளான, கபிலன், மதன் கார்க்கி, போன்றோரோடு இணைந்து, தாமரை மட்டு மல்லாது, பல புதிய கவிஞர்கள், சொற்களின் மூலமாக சொர்க்கம் படைத்திருக்கின்றனர். ஆனால் இசையை மட்டுமே மைய்யமாக வைத்து இயங்கும் இன்றய திரைத் துறையில், வரிகளில் வாழும் கவியின் மகத்துவம், தொலைந்துபோகிறதோ என்ற ஐய்யமே,  இசையோடு சேர்ந்து கவிதையையும் நேசிக்கும் பலரையும், வாட்டும்  விரக்தி மனநிலையாகும்.                 .