காற்றினில் வலம்வரும் தமிழ்த்திரையிசை

  உலகம் முழுமையும் காற்றில் உலவுகிறது.மூச்சுக்காற்று இல்லை எனில் பூமியில் வாழ்க்கையில்லை.இதனைத்தான் வள்ளுவர், 

அல்லல் அருள்ஆள்வார்க்கு இல்லை வளிவழங்கும்

மல்லல்மா ஞாலங் கரி

  எனும் குறளில் ,அருள் உலவும் உலகில் துன்பம் வராது என்பதை, காற்றுலவும் பேருலகின் நன்மையுடன் ஒப்பிடுகிறார்.

'மீரா'{1945} திரைப்படத்தில் இசைப்பேரரசி எம்.எஸ்.சுப்புலட்சுமி 

"காற்றினிலே வரும் கீதம் 

கண்கள் பனித்திட பொங்கும் கீதம்" 

  எனும் பாபநாசம் சிவனின் வரிகளை மெய்மறந்து பாட, அதில் தமிழறிந் தோர் எவரேனும் மயங்காதோர் உண்டோ! எஸ்.வி வெங்கடராமனின் இதயம் துளைக்கும் இசையமைப்பில் காற்றின் வேகமென நெஞ்சுக்கு பரவசமூட்டிய பாடலிது.இப்பாடலின் முதல் வரியே பின்னர் 1978 -இல்  எஸ்.பி.முத்துராமன் இயக்கத்தில், பஞ்சு அருணாச்சலத்தின் கதையில் களித்து,R.முத்துராமன், கவிதா ஆகியோர் இணைந்து நடித்த, திரைப்படத்தின் தலைப்பயிற்று.

  காற்றைப்பற்றி P.B ஸ்ரீனிவாசும் P. சுசீலாவும் சேர்ந்து ரம்யமாய்ப் பாடிய இரண்டு பாடல்கள்,என் நினைவைத் தாலாட்டுகிறது.அதில் ஒன்று, 'காத்திருந்த கண்கள்'திரைப்படத்தில் கவியரசு கண்ணதாசன் வரிகளாய், விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தியின் தேனிசையில், 

"காற்று வந்தால் தலைசாயும் நாணல் 

காதல் வந்தால் தலைசாயும் நாணம்" 

     என்று கற்பனைக்களஞ்சியத் திலிருந்து களமிறங்கி,கேட்போர் செவிகளுக்கு பேரானந்தத்தை தோற்றுவித்தது.மற்றொரு பாடல்,  மகாகவிபாரதியாரின் வரிகளான, 

"காற்று வெளியிடை கண்ணம்மா 

நின்றன் காதலை எண்ணி களிக்கின்றேன்" 

  எனும் இதமான பாடலாய், 'கப்பலோட்டிய தமிழன்'திரைப் படத்தில், இதயத்தை குளிர்வித்தது. இந்த ஏகாந்த பாடலுக்கு ஜி,ராமநாதன் இசை வடிவம் தந்தார். பின்னர் 'காற்று வெளியிடை'எனும் தலைப்பினைக் கொண்டு மணிரத்னம் இயக்கத்தில் ஒரு திரைப்படமும் வெளியாயிற்று.

   காற்றில் உலாவரும் கற்பனைகள்  கவிஞர்களை வெகுவாகவே ஆட் கொள்வதுண்டு.அப்படி உருவான ஒரு பாடல்தான்,வாலியின் வளமான கற்பனையில்,'கலங்கரை விளக்கம்' திரைப்படத்தில்,தனி முத்திரை பதித்த 

"காற்று வாங்க போனேன் 

ஒரு கவிதை வாங்கி வந்தேன் 

அதை கேட்டு வாங்கி போனாள்

அந்த கன்னி என்ன ஆனாள்"

   எனும் குறும்புத்தனமான பாடல்.எம். ஜி.ஆர் ரசிகர்களிடம் பெரும் வரவேற்பைப்பெற்ற இப்பாடலுக்கு, மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ். விஸ்வநாதன் காற்று வேகத்தில் இசையமைத்திருந்தார்.

  வாலிக்கு ஒருபடி மேலே போய், அவருக்கு முன்னதாகவே காற்றையே பாடவைத்த பெருமை கண்ணதாச னுக்கு உண்டு 'வெண்ணிற ஆடை' திரைப்படத்தில் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தியில் இசையில்,P.சுசீலா பாடிய, 

"அம்மம்மா காற்றுவந்து ஆடை தொட்டு பாடும்" 

எனும் வரியில் தொடங்கும் அப்பாடல், பி சுசீலாவின் குரல் வேகத்தில் அனைவரையும் புத்துணர்ச்சியில் திளைக்கவைத்தது. 

  இதே கண்ணதாசன் பின்னர் பாலு மகேந்திராவின்'மூன்றாம் பிறை' திரைப்படத்திற்காக புனைந்த பாடலே, 

"பூங்காற்று புதிதானது

புதுவாழ்வு சதிராடுது" 

    எனும் வரிகளில் கே.ஜே.ஏசுதாஸின் அதிர்வுக்குரல்களால் மென்மை யான உணர்வுகளை காற்றுடன் சங்கமிக்கச் செய்தது.இசை ஞானியின் இசையில் இப்பாடல், இனிமையை இரட்டிப்பாக்கி யது.

 கே.ஜே.ஏசுதாசின் காந்தக்குரலில் நம்மை இளைப்பாற்றிய இன்னொரு பாடல் காற்றுக்குப் பெயரிட்டு நிற்கச் சொல்லி,காதலிக்குத் தூதுவிட்ட விளிப்பாடலானது.

வைகைக்கரை காற்றே நில்லு.

வஞ்சிதனைக் கண்டால் சொல்லு.

மன்னன் மனம் வாடுதென்று

மங்கைதனைத் தேடுதென்று

காற்றே பூங்காற்றே

கண்மணி அவளைக் கண்டால் நீயும்

காதோரம் போய்ச்சொல்லு

  எனும் இவ்வுருவகப் பாடலுக்கு  வரிவடிவமும் இசைவடவமும் தந்தார் பன்முனை படைப்பாளி டி.ராஜேந்தர். அவர் இயக்கிய'உயிருள்ளவரை உஷா' திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற இப்பாடல் காற்றோடு கலந்துவந்து நம் இதயங்களை ஆரத்தழுவியது.

  கே.பாலச்சந்தரின் 'அவர்கள்' திரைப் படத்தில் எம்.எஸ் விஸ்வநாதன் இசையில் காற்றைப்பற்றி எஸ்.ஜானகி பாடிய ஒரு அமர்க்களமான பாடலே, 

"காற்றுகென்ன வேலி 

கடலுக்கென்ன மூடி 

கங்கை வெள்ளம்

சங்குக்குள்ளே 

அடங்கி விடாது 

மங்கை நெஞ்சம்

பொங்கும் போது 

விலங்குகள் ஏது"

  இந்த அற்புதக்கற்பனையும்,கவியரசு கண்ணதாசனின் கவிதை காணிக்கையே.இப்பாடலின் முதல் வரியும் பிறகு 2001-இல்,ஒரு திரைப்பட தலைப்பாகவும் ஆயிற்று. 

 'வெண்ணிற ஆடை'திரைப் படத்தில்,சுசீலாவின் பாடலில்,ஆடை தொட்டுப் பாடிய காற்று,'ஜானி' திரைப்படத்தில் ஜானகியின் குரல்வீச்சில்,வேகம் நிறைந்த மற்றொரு பாடலின் மூலம்,  கண்ணுக்குப் புலப்படாத  ஏதோ ஒன்றினை,மனம் மூச்சு முட்டத் தேடுகின்றது என்பதை,ஆழமாய் உணர்த்தியது, 

"காற்றில் எந்தன் கீதம் 

காணாத ஒன்றைத் தேடுதே". 

   எனும் அந்த பாடல் வரிகள்,  ஸ்ரீதேவி யின் மனம் நிறைய ஏக்கம் தாங்கி, காதல் வேதனையின் விளிம்பைத் தொட்டு  கங்கை அமரனினின் கவிதையையும் அவரது தமையன் இளையராஜாவின் இசையையும் ஒருசேரப்பிழிந்து கான வெள்ளமாய் நம் நெஞ்சங்களில் வழிந்தோடியது. இதுவே'காற்றின் மொழி'யாகி,பின்னர் இயக்குனர் ராதா மோகனின் ஒரு திரைப்படத்தலைப்பாயிற்று. 

  உருவமில்லா காற்றுக்கு பல உருவங்கள் உண்டு.தென்றலும் புயலுமாய் நிறைந்த வாழ்வில், 'தென்றல் வந்து என்னைத்தொடு' என்று காற்றை விளிப்பதும்,மனச் சுமை வெடிக்கையில்,'பூவுக்குள் பூகம்ப'மாக மூச்சுக் காற்று வெடிப்ப தையும்,சில நேரம்'தென்றல் சுடும்' என்று நினைப்பதும் பனிக் காலத்தில் இரவுநேர குளிர்க்காற்றை தவிர்ப்பதும் வாழ்வின் வாடிக்கைகளை. எல்லோரும் உறங்கியபிறகு குளிர்க் காற்று வீச அச்சூழலிலும் காதல் வயப்பட்டோர் கண்ணுறங்காமல் இருப்பதுண்டு. அப்படிப்பட்ட ஒரு மன நிலையைத்தான் மெல்லத் திறந்தது திரைப்படத் தில் எஸ். ஜானகி பாடிய 

ஊரு சனம் தூங்கிடுச்சு 

ஊதக்காற்றும் அடிச்சிடுச்சு 

பாவிமனம் தூங்கலையே 

அதுவும் ஏனோ புரியலையே 

   என்று கண்ணுறங்கா காதல் தவிப்பை வெளிப்படுத்திய பாடல். இப்பாடலையும் கங்கை அமரன் எழுத அதற்கு இசைஞானியே தேனிசை ஊட்டினார். 

  கண் காணாக் காற்றினில்,நாம் கட்டுண்ட எத்தனையோ பாடல்கள் தமிழ்த்திரையில் உண்டு.அவற்றில் ஒருசில தேன் துளிகளே,இப்பதிவில் காற்றுடன் கலந்தன.வாடைக்காற்றும் 'எதிர்காற்று'ம் நிறைந்த வாழ்வில், காற்றில் மிதந்துவரும் கானங்கள், மனதிற்குள் மத்தாப்பாக மின்னியும், பட்டாம்பூச்சிகளாய்ப் பறந்தும், வாழ்வினை வாழுதற்குரியதாக்கு கின்றன. 

                       ===============0=================                

Rocketry, a film true to life.

  

  To do a biopic,is the most challenging part of film making.That too,to make a film on a living person is an extremely exacting task. R.Madhavan can take the special credit for making a film on the highly distinguished ISRO scientist Nambi Narayanan,who was lowly treated by the powers that be,due to hidden political reasons and alleged international conspiracy links.R.Madhavan who has produced and directed the film 'Rocketry-the Nambi effect' has also donned the role of the protagonist.

  R.Madhavan seems to have scrupulously breathed into the soul of a living person and the final scene in which Mr.Nambi Narayanan himself appears, creates an assertive impact of the meticulous make up of Madhavan's profile,to perfectly match that of the real hero of the ISRO. 

  Watching the movie with an absorbing mindset, one would not miss the fact that,the scene by scene narration of happenings,makes the film an absolute version of real life events.Starting from Nambi's Princeton University days,to those involving the aggressive mindset of the scientist{with his distinct flair for liquid fuel and cryogenics},to realize his pointed objectives in the interest of the country,his experiences in France and Russia and finally the gruesome blows ending up with Nambi's dirty incarceration,every frame bypasses the cinematic zone and creates a relook into the true incidents in a  person's life.

  A news column in the Hindu{1st August 2022}with the picture of Mr.Nambi Narayanan and Mr.D.R.Karthikeyan, former CBI director,carried information about the two decades + years of mudslinging of the former and the amount of insult heaped upon him.This news bullettin contained the caption "Scientists deserve immunity from arbitrary police action".Mr.Nambi's words in the Hindu were as follows:-"I wanted the truth to be told in clear terms in a language understood by all.Today I feel it has tremendous impact on the minds of people"These words can certainly lead  us to our inference that R.Madhavan's film has impressed the original protagonist. 

  R.Madhavan who was born on the Tamil big screen as a chocolate boy in Mani Ratnam's Alai Paayudhe has traveled miles in his film journey,with the same image in films like Run,Minnale&Dum Dum Dum.as a cowardly cop in Vettai,as a formidable cop in Vikram Vedha,as an aggressive sports buff in Irudhi Suttru and as a homely hero in many films.From romance to a variety of roles,Madhavan has hardly failed to cast indelible impressions in the minds of the audience.

. With 'Rocketry:-the Nambi effect' it can be rightly said,that he has taken a new avatar,by evolving himself as a perfect film maker,with a wild cry for establishing veracity and valued dedication to details,to make a film that would firmly set into the ground realities of a person's life,so as to make  doubtless truths speak loudly, through the silver screen.By making a film of this amazing kind,Madhavan has not only raised the status of Tamil cinema,but has also established the fact,that if a film maker's intentions are profoundly closer to his goal,it will be easier to make a mark in doing a biopic.The chocolate boy of yesteryears, deserves for sure,unfailing accolades,both from the audience and from the ISRO.(Thanks to Amazon Prime Videos )

                      =≈=========0===========

  

Tamil Cinema's Two famous Rural Courts

    

  This blog already carries an article bearing the title"The Most remembered court scenes in Tamil films".The above article threw light on some significant court scenes forming the core of narration of the films in which they were vitally integrated to the main story line.But the present article is not about any such established legal courts functioning in villages.It is about the practice of justice system followed in villages,under some people who happen to be the highly esteemed and trusted village chieftains.

  For the village folk a noble and righteous man adored by most people,becomes the incarnation of justice and his verdicts are taken as invincible pronouncements of justice to be adhered to,by one and all.Quite a few Tamil films have focused on this kind of judicial practice followed in villages.But Two Tamil films remain outstanding in this regard.They are Chinna Gounder{1992}and Naattamai{1994}

  'Chinna Gounder'released by Anandhi Films was made by R.V.Udhayakumar,who had already been a popular film maker,through his noted films like Urudhi Mozhi,Urimai Geedham,Pudhiya Vaanam and Kizhakku Vaasal.The last film cited,got him the Tamil Nadu State award for best fim [third place}and this pride of award continued for Chinna Gounder also.Chinna Gounder showcasing captain Vijayakanth in the titular role,became a unique film for the hero,because it was the first film that portrayed him in a soft,dignified and greatly esteemed role with remarkable voice control in dialogue delivery and commendable relevance to the community referred to,in costume and in the make up manuel of all characters.

  Besides Vijayakanth,Suganya,Salim Ghouse Manorama and Sathyapriya played key roles in the film.The story of the film was written by R.Selvaraj and cinematography was by A.Karthick Raja. Music was composed by the veteran Ilayaraja and songs like"Andha Vaanatha Pola"& 'Muthumani Maala"were resounding numbers ever ringing in audience memory.Some of the playful verbal exchanges between Manorama and Suganya,presented a specially attractive portion of the events of the film.

  Naattaamai  released two years later was a blockbuster film for K.S.Ravikumar,one of the most ssuccessful faces of Tamil cinema.The movie starrring Sarath Kumar {in dual roles}, Vijayakumar,Kushbu and Meena was released by Super Good films and had its story/dialogues written by Erode Sounder.Cinematography was done by Ashok Rajan and music was by Sirpi.The song "Kottapaakkum Kozhundhu Vethalaiyum"became a spot success for Sirpi and reached all homes as a heart warming treat.

  Chinna Gounder starts with an elderly advocate{film maker Ra Sankaran} passing through a village.He is surprised to notice the way the village chieftain {Vijayakanth} deals with a ticklish case and delivers his verdict,as the voice of justice,without wasting much time.Nattaamai also begins with a case of conflict heard by the village head Sarathkumar between two brothers trying to separate their aged parents according to their convenience.The hero delivers his verdict,based on family values cherished from time immemorial.

  The two films share a few features in common.Both the films centre round a particular community,the former more obviously with its title and the latter with the habits,customs and type of Tamil dialect exhibited.Both the films depict the rivalry and enmity prevailing between the families of two brothers-in-law.

 If Salim Ghouse is the villainous brother-in-law of Vijayakanth,in Chinna Gounder, Erode Soundar {Who has writted the story&dialogues} appears as the friendly brother in law of the elder Naattaamai {Vijayakumar). However,he turns rude and shoots down Vjayakumar dead, because the latter declares that the former's son should marry the girl from a lower caste raped by him.Before dying,Naattaamai categorically tells the villagers not to have any truck with Erode Sounder &family for the next eighteen years.

 Whereas,in Chinna Gounder the heinous brother in law kills the hero's sister in order to marry his concubine.Later,when his efforts to seize the local temple through false documents are exposed by the hero,their enmity gets intensified.Thus in both the films family feud becomes the focal point of narration.In both the films Goundamani Senthil team's comedy became a talking point.Moreover Manorama plays a very important role as the reasonable sister of the elder Nattaamai and as the righteous mother of Chinna Gounder

  There are some different aspects between the two films too.Unlike Chinna Gounder, Naattaamai is a two generation story with Sarathkumar,the elder son of Vijayakumar wearing and wielding the mantle of Naattaamai.The events relating to the elder Naattaamai are only shown in a fabulous flash back.Whereas in Chinna Gounder,the whole justice episodes move towards the central character Vijayakanth. If in Chinna Gounder the hero himself is suspected in the pregnancy of his wife's sister,in Naattaamai the hero's younger brother in accused by some people against the alleged pregnancy and murder of a local school teacher who falls a prey to the game plan of the villain.

 The climax of the two films marks a huge difference.What an imprinting scene it was to watch Salim Ghouse begging for forgiveness from the village folk and the villagers simply walking away without taking cognisance of his appeal.In a contrast,Naattaamai shows the fall of elder Sarathkumar {Shanmugam}unable to bear the guilt of passing a wrong verdict against his innocent younger brother{Pasupathi,the other Sarathkumar}, in the murder of the woman teacher who was actually killed by Ponnambalam{his cousin}.

  While Naattaamai can be called a wholesome mass entertainer film,Chinna Gounder was admired for its gripping narration of events and significant evolution of characterization incomparably justifying the theme and story line of the film.Nattaamai's speacial attraction was the brief appearance of Vijayakumar in a commanding role with a commendable display of what and how a village chieftain should be.Vijayakanth silently walked through his role with the might of justice and height of roleplay.On the whole both Chinna Gounder and Naattaamai are movies representative of the rural values of life to be cherished and valued and the two films will occupy a sky high position in the archives of Tamil Cinema.

                                     =============0=============

வித்யாசமான விசேஷம்

   கிரேசி மோகனை பார்த்தாலே சிரிப்பு வரும்.பேசினால் அதுக்கும்மேலே. ஆனால், ஆர்.ஜே.பாலாஜி பார்க்கறதுக்கு பவ்யமா இருந்தாலும் நடிப்பில குறும்பும், வசனத்தில விவேகமும் எப்போதுமே தூக்கல் தான்.வயசான காலத்தில மீண்டும் அம்மா கர்ப்பமாக, அதை ஒட்டி களங்கப்படுத்தும் விமர்சனங்களும், கொடிகட்டிப் பறக்கும் வசனங்களும் தான் படத்தின் ஹிட் பாயின்ட்ஸ். 

  அப்பா சத்யராஜ் இளையமகனிடம் அதுபற்றி பேச முயல, அதற்கு அவன்,'அடிக்கடி கேக்கறதுக்கு இது என்ன ரெஹ்மான் பாட்டா'என்று சொல்லி கதவடைப்பதும் அம்மா ஊர்வசியை திருமண விழா ஒன்றில் பலரும் நக்கலடிப்பதும் நகைச் சுவைக்கும் சிந்தனையின் நச்சுத் தன்மைக்கும் எடுத்துக்காட்டுகள். 

  காதலியின் தாயிடம், தன் குடும்ப கௌரவத்தை விட்டுக்கொடுக்காமல் பாலாஜி பேசும் வசனக்காட்சியும், திருமண விழாக் காட்சியில் மருமகள் ஊர்வசியை தனது மகள் மற்றும் மூத்த மருமகளின் நச்சு வசனங்களுக் கிடையே நுழைந்து, உயர்ந்து நின்று இளைய மருமகளைத் தாங்கிப் பிடிக்கும்,மறைந்த பழம்பெரும் மலையாள நடிகர் KPAC லலிதாவின் வெட்டிவீழ்த்தும் சொற்களும் பாலாஜியின் பெருமை பேசும். 

   இயல்பாகவே நோயாளிபோல காட்சியளிக்கும் ஊர்வசி,படத்தின்   மையத்தில் சிறப்பாகப் பொருந்துகிறார். சத்யராஜும் KPAC லலிதாவும் திரைப்படத்தை வலிமையுடன் தாங்குகின்றனர்.இறுதி மருத்துவமனைக் காட்சிகள் கொஞ்சம் ஓவர்தான்.மூக்குத்தி அம்மன், தொடர்ந்து பாலாஜியைக் காக்கட்டும்.

The Pothen impact on Tamil Cinema

                              

                 {Homage to Pratap Pothen}

    Pratap Pothen,a multilingual actor {Malayalam,Tamil,Telugu & Hindi}is no more today.The moment one thinks of this actor of a unique brand,his egg shaped eyes would come to one's memory. Introduced into Tamil Cinema,by the exsquisite film maker Balu Mahendra,in his very first Tamil film Azhiyadha Kolangal,Pratap Pothen gained space in a distinct hero role,in Balu Mahendra's most talked about and highly rated film Moodu Pani.In a psychologically lowdown role with a depressing past,Pothen excelled in his role play,creating almost a sense of horror about him.

  Pothen has acted in about 50 Tamil films both as secondary hero and later in endearing character roles.In K.Balachander's Varumaiyin Niram Sigappu,he co-starred with Kamalahasan and in portraying the role of an eccentric film director making awkward moves towards an actress,he displayed a kind of memorable impatience going to the extent of calling himself,an 'incompetent idiot'.{the word 'incompetent'is now becoming an unparliamentary word,though}.

  Pratap Pothen did main roles along with film maker Visu in two films.The first film Kudumbam Oru Kadhambam directed by S.P.Muthuraman was based on a stage play of Visu,bearing the same title.The second film Penmani Aval Kanmani,was directed by Visu himself and no one can forget the tough time that Pothen had with Visu, donning the role of his father,with his popular pseudonym Radio Mama.The vigorous gossip and the needless intereference of his father in other people's affairs,caused Pothen delicate and nervous moments,which he passively endured,as a father-doting son.

  Pothen's other significant Tamil entries are Panneer Pushpangal,Nenjathai Killaadhe,Amaran,Rajinikanth's Thillumullu,Padikkadhavan of Danush,Kamal's Vaazhve Mayam&Pesum Padam,Ram,{as a Psychiatrist},Sindhu Bhairavi,Puthumai Penn,Jallikattu, Priyasakhi,Karthik's Aayirathil Oruvan&Alex Pandian,Remo,Poojai and Kolaiyudhir Kaalam.

  Recently he played a very impressive role,as a meritorious academician,training a plus two girl for the IIT exam.The film Kamali from Nadukkaaviri,was one of the cleanest Tamil films,like his earlier films Panneer Pushpangal and Nanri Meendum Varuga.His last Tamil film was in the role of a doctor,in Vijay Sethupathi's Tughlaq Dharbar.

  Pratap Pothen directed the film Meendum Oru Kadhal Kadhai,sharing screen space with Radhikha,who produced the film.He had also directed films like Vetri Vizha and My Dear Marthandan,made under the Sivaji Productions banner,Jeeva,starring Sathyaraj and made by Sathyajothi Films and Seevalaperi Pandi starring Napoleon. All the four films  received great audience support.His other directorial ventures in Tamil were Makudam,another Sathyaraj film and Lucky Man,that had Karthik Muthuraman playing the lead role.

 Pothen is an awardee of several Malayalam films and his loss will certainly be heavier for Malayalam Cinema,which has about five films under production,with him playing vital roles.In his passing away Tamil cinema has lost a very endearing actor,with an exceptional capacity for playing soft roles,with his bold eyes and shivering voice.Tamil Cinema owes him a special place too.

                             ==============0=================

 

Two Boys from the same school

  

   It is almost twenty years since the film Boys{2003}of S.Shankar was released.Unlike the grand visual displays of Shankar found in a majority of his films,Boys{like his later film Nanban}was free from mega picturisation of events.But it took the credit for introducing several new faces to Tamil cinema.There were five boys prominently shown and they were Siddarth,Bharath,Nakul,Manikandan and S.Thaman and there were two girls Genelia{who was already known to Hindi Cinema}and Sindhuri.Of the five boys,only two could take the lead in Tamil films and they are Sidharth and Bharath.

  Both Sidharth Suriyanarayan and Bharath Srinivasan hail fromTamil Nadu,one from Chennai and the other from Tiruchirappalli,with an age difference of four years between them.Sidharth had already appeared in an uncredited role in Mani Ratnam's Kannathil Muthamittal.For Bharath,'Boys' was his first show of acting.'Boys'had quite alot of entertaining features centering around the vagaries of youth.It was definitely one of those films that entertained and stuck to our memory,letting the actors of the film take their journey independently,on the roadway to successful display of talents. However, both Sidharth and Bharath could overtake the other boys and retain their own distinct place in Tamil cinema.

  Both Sidharth and Bharath excel in romance,action and comedy generes.But a tragic undercurrent swept through Bharat's role play in films like Nepali, Kadhal and Pattiyal. Incidentally Kadhal which became a box office hit,was also produced by Shankar and was directed by his assistant,Balaji Sakthivel.Kadhal set the way for an authentic approval of the thespian skills of Bharat.Pattiyal was another meek show of Bharat,in the role of a speech and hearing impaired person.

  The two heroes have naturally imbibed the powerful thrust of dialogue delivery, augmenting their spirit of dynamism in acting.But the sharpness  and clarity of Tamil accent is more felt in the dialogue delivery of Sidharth{similar to that of  Ramesh Arvind}.Whereas in the case of Bharath, it is a bold and forceful flow,as we witnessed in Pazhani and Thirtuhani,both films made by Perarasu,who is fond of naming his films after names of places.Both Sidharth and Bharath have acted in the films of Vasantha Balan,the one time assistant director of S.Shankar.

  Vasanthabalan's'Veyil' was a poignant tragic show of two brothers,Pasupathi and Bharath,the elder own slighted by his father on a track of misunderstanding.But the younger brother was found to be doting on his abandoned elder sibling,with deep affection and concern.Veyil was full of heat in exhibiting the course of events surrounding a family,with its blows seriously affecting the life of the pathetic Pasupathi, fraternally supported by Bharath with a genuine bonding of love and empathy.

  Vasanthabalan's Kaviya Thalaivan, inducting Sidharth and Prithiviraj,was a theatrical drama with its inherent aesthetics,enfolding the passionate cry of stage actors for capturing the mood of the audience,through competitive role play, that quite often involves the darker side of scheming,to decimate rivals in their career.Both these films were challenging not only for Vasanthabalan,but also for his heroes Bharath and Sidharth.

  Besides acting in Tamil films Sidharth has done a sizeable number of Telugu films and a couple of Hindi and Malayalam films. Bharath has also been quite active in Telugu, Malayalam and Hindi Cinema.

  Some of the other popular films of Sidharth are,Ayudha Ezhuthu,Kadhalil Sodhappu vadhu Eppadi,Theeya Vela Seiyyanum Kumaru,Aranmanai2,Enakkul Oruvan,Jiggar dhanda,Sivappu Manjal Pachai and Aruvam.For Bharath,apart from the films mentioned above,to his credit he has the two films Emptan Magan and Muniyandi Vilangiyal Moonraam Aandu{both directed by Thirumurugan}.

  Of the two,Emptan Magan was an excellent rural family drama,portraying the delicate and underlying affectionate thread between a rugged father and a refined son.Bharat performed the role of a dedicated and submissive son with sublimity and grace.Emptan Magan could be listed as another memorable film of Bharat, showcasing the talent of the beaming boy,introduced by Shankar.The film displaying Bharat as a devoted son, silently suffering the insults heaped upon him by his rough and tough father, {impressively played by Nassar}reflected the hero's capacity for captivating underplay of emotions.In a father son relationship,his portrayal of character outshone that of his most respected father.

  Chellame was yet another film in which Bharat demonstrated the power of his acting scale at the starting spell of his career. In Chellame he played a negative role,with an obsessive passion for an elder woman,who took care of him from his childhood,after he lost his mother.Bharat's other popular films are Chennai Kaadhal,Koodal Nagar Thambikku Indha Ooru and Kandein Kaadhalai.

  While Bharath's best films are Chellame, Kaadhal,Pazhani,Pattiyal,Emptan Magan, Thambikku Indha Ooru and Kandein Kadhalai,in addition to Boys,Sidharth's stable performance in all the films mentioned in this post,rightly establishes his position on the progressive course of acting.In the most competitive field of cinema,it is naturally a yeoman struggle for many talented actors,to sustain their position.

  History shows how a long list of creditable men and women passed into the dense clouds of competition and got dissipated in the memory of the audience like drops of summer rains.Like Prashanth,Prasanna, Srikanth,Abbas,Shyam,Arun Vijay and many other performers of merit,Sidharth and Bharath are certainly high profile actors capable of climbing up the ladder to stardom,but are waiting for the right ladder to come on their ways. 

'நான்'எனும் வட்டத்திற்குள் தமிழ்த்திரை.

யான் எனது எனும் செருக்கு அறுப்பான்

வானோர்க்கு உயர்ந்த உலகம்புகும்

   'நான்''எனது'எனும் மயக்கம் தவிர்ப்பவன்,தேவர்க்கும் எட்டாத உயரத்தை அடைவான் எனும் பொருள் தருகிறது,வள்ளுவரின் இக்குறள். இருப்பினும் நடைமுறை வாழ்வில், 'நான்''எனது'என்பன இரண்டும் மனிதவாழ்வினை இயக்கும் இலக்குகளாக அமைகின்றன.இந்த இலக்குகளை திரையுலகு தவறாமல் புள்ளிகளால் கோலமிட்டு புரிய வைத்திருக்கிறது.

   தமிழ்த்திரை,மேற்சொன்ன இலக்குகளை திரைப்பட தலைப்பு களாகவும் பாடல்களாகவும்,பல கோணங்களில் அழுத்தமாகவும் ஆழமாகவும்,படம் பிடித்துக்காட்டி யிருக்கிறது.தமிழ்த் திரைப்பட தலைப்புகளாக,'நான்', 'நானே ராஜா','நான் பெற்ற செல்வம்,'நான் வளர்த்த தஙகை','நான் கண்ட சொர்க்கம்','நான் சொல்லும் ரகசியம்','நான் வணங்கும் தெய்வம்' ,'நானும் ஒரு பெண்''நான் போட்ட சவால்','உனக்காக நான்','நானே ராஜா நானே மந்திரி''நான் வாழ வைப்பேன்' ,'நான் ஏன் பிறந்தேன்''நான் பாடும் பாடல்,' 'நானும் ஒரு தொழிலாளி' ,போன்ற எண்ணற்ற திரைப்பட  தலைப்புகள் திரை அரங்குகளை திகைப்புக்குள்ளாக்கியிருக்கின்றன.

   பொதுவாக,எம்.ஜி.ஆரின் திரைப்பட பாடல்களில்தான் 'நான்'எனும் சொல் மேலோங்கியிருக்கும்.ஆனால் திரைப் பட தலைப்புகளில்,நான் ஆணை யிட்டால்,நான் ஏன் பிறந்தேன், போன்ற படங்களைத் தவிர மேலே குறிப்பிட்ட வைகளில் பெரும்பாலான திரைப் படங்கள்,சிவாஜி கணேசன் நடித்தவை யாகும்.'நான்'எனும் சொல் பாடலில் இடம்பெறுகையில், பெருமிதம், தன்னம்பிக்கை,தன்னிரக்கம்,தன் நிலை அறியாமை,காதல் வயப்படுதல், தன்னையே களியாக்குதல், போன்ற பல்வேறு நிலைப் பாடுகளை தமிழ்திரைப் பாடல்களில் நம்மால் அறிந்துணர முடிந்தது.

   எம்.ஜி.ஆரின் திரைப்பாடல்களில், தன்நிலையறிதல்,தன்னம்பிக்கை,  தான் எனும் உயர்ச்சி, வெளிப்படை யாகவும்,உள்ளடங்கியும்,அர்த்தமுள்ள வரிகளால் அவரின் லட்சக்கணக்கான ரசிகர்களின் லட்சியக்கனவானது.  'எங்க வீட்டுப் பிள்ளை'திரைப்படத்தில் இடம்பெற்று திரையரங்குகளில் அனைவரையும் எழுந்து உற்சாகமாக நடனமாடச் செய்த,"நான் ஆணை யிட்டால் அது நடந்துவிட்டால்"எனும் பாடல் இன்று கேட்டாலும் நாடி நரம் பெல்லாம் நல்லெண்ணங்களுடன் முறுக்கேறும். 'நம் நாடு'திரைப்படத்தில் நாம் கேட்டு ரசித்த, 

நினைத்ததை நடத்தியே முடிப்பவன் நான் நான் 

மனத்திலே துணிச்சலை வளர்த்தவன் நான் நான் 

எனும் பாடலை கேட்கையில் தன்னம்பிக்கையும் நெஞ்சுரமும் உச்சம் பெரும்,

'"நான் ஏன் பிறந்தேன்

இந்த நாட்டுக்கு நலமென புரிந்தேன்"

  எனும் கேள்விக்கணை தொடுக்கும் பாடலில் நாட்டுப்பற்று நடுநெஞ்சில் நங்கூரமிடும்.(படம்:-நான் ஏன் பிறந்தேன்).அதே திரைப்படத்தில், 

நான் பாடும் பாடல் நலமாகவேண்டும்

இசை வெள்ளம் நதியாக ஓடும்

அதில் இளநெஞ்சம் படகாக ஆடும்

  எனும் பாடல் வரிகள் தன் பாடலின் பெருமையையும்,அதனால் பிறருக்கு உண்டாகும் நன்மையையும் பாடலாய் முழக்கமிட்டது.

உலகம் பிறந்தது எனக்காக 

ஓடும் நதிகளும் எனக்காக 

மலர்கள் மலர்வது எனக்காக 

அன்னை மடியை விரித்தாள் எனக்காக 

 எனும் 'பாசம்'திரைப்படப் பாடல், நம்மை நாமாக உணரச் செய்து,நம் இலக்குகளை வென்றெடுக்கச் செய்யும்.'புதிய பூமி'திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற 

நான் உங்கள் வீட்டு பிள்ளை 

இது ஊரறிந்த உண்மை 

எனும் பாடல்,தனி நபர் ஒருவரை சமூகத்திற்குச் சொந்தமாக்கி,மனிதம் போற்றியது.

  இப்பதிவில் குறிப்பிட்ட அனைத்து எம்.ஜி.ஆர் பாடல்களும் அவரின் தனிப்பாடல்களின் உயிர் நாடியாக பலகாலம் விளங்கிய,டி.எம்.சௌந்த ராஜன் பாடினார் என்பது,தமிழ்த் திரையுலகின் தனிப்பெரும் வரலாறா கும்.மேலும் இப்பாடல்களில் 'பாசம்' திரைப்படப்பாடலை கண்ணதாசனும் 'புதியபூமி'பாடலை பூவை செங்குட்டுவனும்,இதர பால்கள் எல்லாவற் றையும் வாலி புணைந்தார் என்பதும் இன்னொரு சிறப்பான செய்தியாகும்.

    எம்.ஜி.ஆரின் குடியிருந்த கோயில் திரைப்படத்தில் கேட்ட, 

நான் யார் நான் யார் நான் யார் 

நாலும் தெரிந்தவர் யார் யார் 

  எனும் T.M.S பாடலும் 'அழகே உன்னை ஆராதிக்கிறேன்'திரைப் படத்தில் நடிகை லதாவுக்காக வாணி ஜெயராம் பாடி தமிழகம் முழுக்க ரசிகர்களால் கொண்டாடப்பட்ட, 

நானே நானா யாரோதானா 

மெல்ல மெல்ல மாறினேனா

 எனும் பாடலும்,தன்னிலை அறியா மனக்குழப்பத்தை அழுத்தமாய் புலப்படுத்தின.இதில் முதல் பாடலை கவிஞர் புலமைப்பித்தன் எழுத, இரண்டாவது பாடல் வாலியின் கற்பனையில் உருவாயிற்று.

 அதே நேரத்தில் 'சகோதரி' திரைப்படத்தில் நகைச்சுவை நடிகர் J.B.சந்திரபாபு பாடிய,

நான் ஒரு முட்டாளுங்க 

ரொம்ப நல்லா பச்சவங்க 

நாலு பேரு சொன்னாங்க 

   எனும் பாடல்,தன்னை தாழ்த்தி அதன்மூலம் தகுதியற்றவரை தாழ்த்தும் உள்குத்தாக நுணுக்கமாய் அறியப்பட்டது.கண்ணதாசனின் கருத்துச் செறிவான இப்பாடல், 'சகோதரி'திரைப்படத்தின் மற்ற பாடல்களை பின்னுக்குத்தள்ளி சாகா வரம்பெற்றது.இப்பாடலின் பாதையில் இன்னும் சற்று தீவிரமாகப்பயணித்து முரண்பட்டு தன்னாராய்ச்சி செய்த பாடலே, ரஜினியின் 'பொல்லாதவன்' திரைப்படத்தில் எஸ்.பி.பாலசுப்ரமணியத் தின் வசீகரக் குரலில் அனைவரையும் வசியப்படுத்திய,

நான் பொல்லாதவன்

பொய் சொல்லாதவன்

என் நெஞ்சத்தில் வஞ்சங்கள் இல்லாதவன்

வீண் வம்புக்கும் சண்டைக்கும் செல்லாதவன்

   எனும் தன்னைத் தாழ்தி உயர்த்திய பாடல்.சந்திரபாபுவின் பாடலை எழுதிய கவியரசுதான் இப்பாடலையும் வித்தியாசமாக எழுதி,மனித முரண்பாடுகளை முழுநிலவாக்கினார்.

   இதுவரை சுட்டிக்காட்டப்பட்ட பாடல் கள் இடம்பெற்ற திரைப் படங்களில்  'சகோதரி'க்கு சுதர்சனமும்,'அழகே உன்னை ஆராதிக்கிறேன்'படத்திற்கு இளையராஜாவும் இசையமைக்க,இதர படங்கள் அனைத்திற்கும் மெல்லிசை மன்னர்கள் விஸ்வநாதன் ராமமுர்த்தி இணைந்தோ அல்லது எம்.எஸ்.விஸ்வ நாதன் மட்டுமோ இசையமைத்திருந் தனர்.

   'நான்'எனும் சொல்லுக்குள் பெருமிதமும் தாழ்வு நிலைகளும்,அவ்வப் போது எழக்கூடும்.பெருமிதம் தன்னைப்பற்றியோ மற்றவரைப்பற்றி தான் அடையும் பெருமிதத்தைப் பற்றியோ இருக்கலாம். தன்னைப் பற்றிய பெருமிதமே எம்.ஜி.ஆரின் 'எங்கள் தங்கம்'திரைப்படத்தில் டி.எம். எஸ்ஸும் பி சுசீலாவும் இணைந்து பாடிய, 

"நான் அளவோடு ரசிப்பவன் 

எதையும் அளவின்றி கொடுப்பவன்"

 என்ற பாடலாகும்.பிறரால் ஏற்படும் பெருமிதத்தை புளகாங்கிதத்துடன் வெளிப்படுத்திய பாடலே,'அன்பேவா' திரைப்படத்தில் எம்.ஜி.ஆருக்காக      டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"நான் பார்த்தத்திலே அவள் ஒருத்தியைத் தான் 

நல்ல அழகியென்பேன் நல்ல அழகியென்பேன் 

நான் கேட்டதிலே அவள் வார்த்தையைத்தான் 

ஒரு கவிதை என்பேன் ஒரு கவிதை என்பேன்" 

என்று பாராட்டுப்பரவசத்தை பறை சாற்றியதாகும்.

   எங்கும் நீக்கமர நிறைந்திருக்கும் பரம்பொருளைக் கூட,மனித அவதார மாய் நினைத்துப்பார்க்கையில்,

"மன்னனும் நானே மக்களும் நானே

மரம் செடி கொடியும் நானே"

என்றும்,

"பாட்டும் நானே பாவமும் நானே

பாடும் உனைநான் பாடவைத்தேனே"

  என்றும் பெருமித்தை வெளிப்படுத்தி 'நான்'என்பதை நிலைநிறுத்தும். இந்த இரண்டு பாடல்களும் சிவாஜி கணேசன் நடித்து வெளிவந்த முறையே'கர்ணன்'மற்றும் 'திருவிளை யாடல்'ஆகிய திரைப்படங்களில் இடம்பெற்றன.இரு பாடல்களையும் கண்ணதாசன் எழுத 'கர்ணன்' பாடலுக்கு மெல்லிசை மன்னரும் 'திருவிளையாடல்' திரைப்படத்திற்கு திரையிசைத் திலகமும் இசையமைத்தனர்.

   ஆனால்,இந்த ஆனந்த பெருமிதத்திற்கு முற்றிலும் மாறாக 'படித்தால் மட்டும் போதுமா'திரைப்படத்தில் சிவாஜிக்காக டி.எம்.எஸ் பாடிய 

"நான் கவிஞனும் இல்லை 

நல்ல ரசிகனுமில்லை 

காதலெனும் ஆசையில்லா 

பொம்மையுமில்லை: 

   எனும் தன்னிரக்கம் கலந்த வரிகள் ஆதங்க உணர்வுளை வேதனையுடன் வெளிப்படுத்தின.இப்பாடலும் கண்ணதாசனின் கற்பனையில் உருவாகி, விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில் நம்மை இளைப்பாற்றியது.  

     'நான்'எனும் சொல் முழுமையாக நனைந்து கரைந்து போவது காதல் வசப்படும்போதுதான் என்பதை கவிதையாக வெளிப்படுத்தும் திரைப் படப்பாடல்கள் நிறைய இருந்தாலும்,  காதல் இன்பத்தில் நான் என்பதை நீ எனும் சொல்லுடன் சேர்த்து சர்க்கரைப் பொங்கலென இனித்த பாடலே 'சூரியகாந்தி' திரைப்படத்தில் எஸ்.பி.பி யும் ஜெயலலிதாவும் ஒருங்கிணைந்து பாடிய, 

"நான் என்றால் அது அவளும் நானும்"

என்ற மனம் மயக்கும் பாடல்.வாலியின் இப்பாடலுக்கும் மெல்லிசை மன்னரே இசையமைத்திருந்தார்.காதலின் சங்கமத்தில்,'நான் என்பதே இல்லை' என்பதை எளிமையாக உரைத்தது, கமலின் 'சூரசம்ஹாரம்' திரைப்படத் தில் கங்கை அமரன் எழுதிய,

"நான் என்பது நீ அல்லவோ 

தேவ தேவி" 

   எனும் பாடல். அருண் மொழியும் கே.எஸ்.சித்ராவும் பாடிய இந்த இனிய பாடலுக்கு,இசைஞானி இசையால், 'நான்'என்பதையே இல்லை என்றாக் கினார்.இதே கருத்தினை இன்னும் அற்புதமாய் வெளிப்படுத்தின 'குழந்தையும் தெய்வமும்' திரைப்படத்தில் கவிஞர் வாலி எளிமையாய் எழுதி ஏற்றம் கண்ட,

"நான் நன்றி சொல்வேன். 

என் கண்களுக்கு

உன்னை என்னருகே 

கொண்டு வந்ததர்க்கு

நான்நன்றி சொல்ல சொல்ல

நானும் மெல்ல மெல்ல 

என்னை மறப்பதென்ன"

   எனும் பொன்னான வரிகள். இப்பாடலுக்கு மெல்லிசை மன்னர் மேன்மையாய் இசையமைத்து,தானே P.சுசிலாவுடன் மெய்மறந்து பாடியிருந்தார் என்பது தேனினும் இனிமையாகும்.

  முடிவாக,நான் எனும் சொல் நதியாக ஓடி,தாய்மைக்கடலில் சங்கமிப்ப துண்டு.அப்படி நானாக இல்லாது, நல்வாழ்வு தந்த தாய்மையில் தன்னை இழக்கச்செய்த பாடலே,'தூங்காதே தம்பி தூங்காதே'திரைப்படத்தில் இசைஞானியின் சங்கீதக்கடலை தாய்மை எனக்கருதி,அதில் ரம்யமாய் கரைந்துபோன எஸ்.பி.பி.குரலில் இதமாய் ஒலித்த,

"நானாக நானில்லை தாயே 

நல்வாழ்வு தந்தாயே நீயே"

  எனும் இணையற்ற பாடலாகும்.இந்த மகத்தான வரிகள்,தமிழ்த்திரைக்கு வாலியின் வளமான காணிக்கை யாகும்.

  'நான்'எனும் வட்டத்திற்குள் தமிழ்த் திரைப்படங்கள்,தலைப்புகளாகவும் பாடல் வரிகளாகவும் இதிகாசம் படைத்திருக்கின்றன என்பது இங்கே குறிப்பிடப்பட்டது.இப்பதிவில் காணப்படும் உதாரணங்களாய் நினைவுக்கதவுகளை தட்டியவை ஒரு சில பாடல்களும்,திரைப்பட தலைப்புகளுமேயாகும்.தமிழ்த் திரையில் நாட்ட முள்ளோரை,இது குறித்து தோன்றும் எண்ணற்ற எடுத்துக்காட்டுகளும்,அவை எழுப்பும் சிந்தனைகளும் இப்பாதையினூடே மேலும் விரிவாக பயணிக்கச் செய்யும்.

ப.சந்திரசேகரன்

                            ==============0===============