Virulent negativity in films.

    It was the famous English poet John Keats who first used the term "negative capability", in one of his letters in 1817, to imply the attainment of aesthetic perfection and sublimity, in the midst of intellectual confusion and difficulties. Subsequently, many poets, philosophers and literary theorists, started using this term widely, to clinch ideological outlays, through negative bumps on the way.

 Actually this term of Keats,was preceded by the other term 'willing suspension of disbelief' used by another romantic poet S.T. Coleridge. This famous quote means, believing things that could not be believed. Cinema as the most powerful form of art, creates a convincing base, to drive people towards believing many unbelievable things and illusions.

  Film making , especially Tamil film making during the post-independence era, stuck to family and social ideologies,with absolute dedication to its script and narration, with minimum violence displayed on the screen. There were of course themes and characters embedded in elements of negativity, such as greed, jealousy, rumour--mongering, and backstabbing. But the visual impact of violence was much less, until the end of the last millennium, or even until a decade ago.

  Interestingly, in between countless disclaimers, the audience would also come across confessions like smoking, liquor, sex and foul language being used in the film they are watching. After the arrival of OTT releases, those who prefer viewing films to serials, would have watched films released in multilingual mode, flooded with brute violence, exhibiting a killing spree,with any tool available on hand. The recent 'pretty' additions in this list are, hammers, screw drivers, sickles, spades, crowbars, pick axes, steel rods, steel pipes, vehicle wheels and even blades hidden in mouth, making the victims vulnerable to attacks in any form. Blood is the target, and so bloody is the film makers' thinking, up to. 

  This sort of film making is mysterious. Does it reflect the course of events taking place in their hometown, disturbing the film makers' mind, or does it vindicate the film makers' fancy to depict events in the manner they want to. No doubt,violence has become a part of life's routine either at home, or outside one's home. Family feuds, violent acts against women in various forms, rowdyism rooted to reckless violence, revenge saga and gang wars, are the more prominent negativities, portending the fall of humanity. 

   Now the question here is, will this sort of film making throw light on the need for shunning violence through genuine legal enforcement ,or will it delight persons with crooked minds, and encourage them to indulge in more brutality, with the protocols of violence shown on the screen?. Amazing film makers like Vetrimaran, Lokesh Kanagaraj ,Nelson and many others with their brilliant creative exuberance, could think better, in changing their 'violence exhibition formula skits' differently, so that they do not dehumanize film watching into an exercise of viewing devilry, from the box office.

  Films like Vada Chennai,Vikram II, Leo, Jailor,Malayalam films Aavesham,Bougain Villea, Level Cross,the most recent Pani {to mention a few},and a vast wagon of the digital version of films of these kinds, abound in "negative capability", towards creating perfect cinema, through dangerously 'imperfect' visuals. One must see the facial expression of the killers in such scenes. How many shots showed the brutal killing of a school teacher, in the film Vettaiyan, and how many times the shots were repeatedly shown, for the sake of cinematic impact, more than the crime's detective necessity. It is to a macabre world of cinematic version we are moving ahead, unmindful of the already existing gory scenario of a generation, helplessly exposed to drug menace, technology tantrums, and the possibility of the negative side of AI.

   Under these circumstances, it becomes the paramount responsibility of those involved in film making, to think several times, before magnifying the thrust of violence prevailing in the world, in various forms. It does not mean that film makers' individuality and independence in unfolding their creative dimensions, should be curtailed. It only means that cinema should not further erode the already falling standards of human values. This blog writer is quite sure that the audience would have breathed afresh,on watching films like Annapoorani, Meiyyazhagan, Raghu Thatha and the Malayalam films Little Hearts and Kadha Innuvare, forgetting the lightning and thunder of violence in cinema, for a while.

  In fact, this blog writer as a movie buff, is fond of crime and action thrillers. But the same thrillers and crime stories, can be shown in different ways without an over doze of violence. Every film maker knows that sordid scenes disturb the mind more than the eyes. There is nothing wrong in cherishing negative capability. But let the negative capability move on, in the positive direction. Let crimes against humanity be exposed with least thrust on exhibits of violence so that cinema's objective to cleanse society from evils, achieves its purpose, without sacrificing those objectives for the sake of visual extravaganza and commercial bonanza. 

               ===========0===========

எல்லார்க்கும் என்பதன் இனிமை.!

"எல்லோரும் இன்புற்றிருக்க நினைப்ப துவே அல்லாது

வேறொன்றும் அறியேன் பராபரமே"

   என்றார்,சைவ சித்தாந்த தத்துவத்தை சிந்தையில் வைத்துப் போற்றிய ,ஆன்மீக தத்தவச்சுடர் தாயுமானவர்.

எல்லார்க்கும் எல்லாம் நிகழ்பவை எஞ்ஞான்றும் 

வல்லறிதல் வேந்தன் தொழில் 

   என்று,பகைவர்,நண்பர்,பொதுவானவர், என எல்லாரிடத்திலும் நிகழ்வன எல்லா வற்றையும்,எப்போதும் ஒற்றால் விரைந்து அறிந்து கொள்ள வேண்டி யது,அரசின் வேலை என்றும், 

எல்லார்க்கும் நன்று ஆம் பணிதல் அவருள்ளும்

செல்வர்க்கே செல்வம் தகைத்து 

   என்று,பணிவு என்பது,பண்புடையோர் மட்டுமல்லாது,எல்லார்க்கும் நன்மை பயக்கும் செல்வமாகும் என்றும்,குறள்கள் மூலம் எல்லோர் நலனையும் முதன்மைப் படுத்தினார் வள்ளுவர்.

  தமிழ்த் திரைப் படங்களும் 'எல்லோரும் வாழவேண்டும்' 'எல்லோரும் நல்லவரே' 'எல்லோரும் இந்நாட்டு மன்னர்' என்று திரைப்படத் தலைப்புகளாலும் பின்வரும் மகத்தான பாடல்களாலும்,எல்லோரையும் மகிழ்வுறச்செய்ததன.   

 முதலாவதாக,'பராசக்தி' திரைப்படத்தில் டி.எஸ்.பகவதியும் எம்.எஸ். ராஜேஸ் வரியும் ஆர்.சுதர்சனம் இசையில் பாடிய அண்ணல் தங்கே எழுதிய,படம் முடிவுப்பாடலான, 

"எல்லோரும் வாழவேண்டும் 

உயிர்கள் இன்புற்று இருக்கவேண்டும்" 

எனும் பாடல் ஒரு தனி ரகம்.  

  இதனைப் புறந்தள்ளி'தென்றல் வீசும்' திரைப் படத்தில் P.சுசிலா பாடிய, கண்ண தாசன் வரிகளில்,விஸ்வநாதன் ராம மூர்த்தியின் இசையில் உருவான,

"எல்லோரும் வாழ்கவென்று உலகம் பிறந்தது;

இதில் ஏழையென்றும் செல்வரென்றும்

கலகம் பிறந்தது"

எனும் உலக வாழ்க்கை நடைமுறைப் பாடல்,மனதில் கலக்கம் தோற்றுவித் தது.".

   ஆனால் இதற்கு முற்றிலும் மாறுபட்ட சிந்தனையுடன் 'கறுப்புப்பணம்' திரைப் படத்தில் கண்ணதாசனே பாடுவதற் காக,கண்ணதாசன் எழுதிய பாடல் 

"எல்லாரும் எல்லாமும் பெறவேண்டும் 

இங்கு இல்லாமை இல்லாத நிலைவேண்டும்" 

   எனும் மகத்தான வரிகள் மூலம்,ஒட்டு மொத்த மனித குலத்தின் நலம் வேண்டி சீர்காழி கோவிந்தராஜன் குரலில் ஒலித்து,நன்மைச் சிந்தனையில்,மனித இனம் திளைக்கச்செய்தது.

  இறைவனைத் தொழுகையில் கூட்டுப் பிரார்த்தனையாகவோ,அல்லது எல்லோ ரின் தொழுகை,மகிழ்ச்சியை மனதில் தாங்கியோ'பாவ மன்னிப்பு' திரைப் படத்தில்,டி.எம்.சௌந்தராஜன் நாகூர் ஹனிபாவுடன் பாடிய கண்ணதாசன் வரிகளான, 

"எல்லோரும் கொண்டாடுவோம் 

அல்லாஹ்வின் பேரைச் சொல்லி 

நல்லோர்கள் வாழ்வை எண்ணி"

  எனும் பாடல்,நல்லோர்கள் வாழ்வை எண்ணி இறைவனை நினைக் கை யில்,மகிழ்ச்சிப்பரவசம் பூத்துக்குலுங்கி ஆன்மீகக் கொண்டாட்ட மாவதை ஆனந் தமாய் உணர்த்தியது. 

  ஆனால் அதே நேரத்தில், எல்லோரின் மகிழ்ச்சிக்காகப் பாடும் ஒருவன் காதலில் தோற்கும்போதோ,அல்லது நம்பிக்கை மோசம் போகும்போதோ, விரக்தியில் எம.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசையில் அமைந்த  கண்ணதாசன் வரிகளே 'எங்க மாமா'திரைப் படத்தில் டி.எம்.சௌந்த ராஜன் பாடிய, 

"எல்லோரும் நலம்வாழ நான் பாடுவேன் 

நான்வாழ யார் பாடுவார்" 

   எனும் வேதனை நெஞ்சில் தாங்கிய பாடலாகும். இதற்கு முரண்பட்டு எல்லோ ரும் சொல்லுமோர் பாடலை தான் சொல் லுவதாக, 'மறுபடியும்' திரைப்படத்தில் எஸ.பி.பி குரல் குழைந்து பாடிய பாடலே,

"எல்லோரும் சொல்லும் பாட்டு

சொன்னேனே உன்னைப் பார்த்து

மேடையே 

வைய்யகம் ஒரு மேடையே

வேஷமே 

அங்கெல்லாம் வெறும் வேஷமே"

  என்று பொய்மையின் முகத்திரயைை புன்முறுவலுடன் மென்மயைாய் மடித் தெறிந்து வீசிய வாலியின் வசீகரப் பாடல்.இளையராஜாவின் இன்னிசையில் ஏகாந்தமாய் நெஞ்சில் ரீங்காரமிட்ட பாடலிது.

  பரவசம்,பரந்த சிந்தனை,யதார்த்தம் விரக்தி போன்ற பல நிலைகளில்  வியாபிக்கும் 'எல்லோரும்'எனும் சொல்லால் நம்மை எல்லாம் குஷிப் படுத்திய கண்ததாசன் பாடலொன்று 'சுமதி என் சுந்தரி' திரைப்படத்தில் இடம்பெற்றது. ரயில் பயணத்தின்போது பயணிகள் பாடுவதாக அமைந்த, 

"எல்லோருக்கும் காலம் வரும் 

சம்பாதிக்க நேரம் 

வருவது எந்த வழியோ" 

என்று ஆண்  குரலில் ஏ.எல்.ராகவனும், 

"அள்ளித்தர தெய்வம் உண்டு 

பூட்டிவைக்க பெட்டி உண்டு 

அதுவரை என்ன கதையோ" 

  என்று பெண் குரலில் எல்.ஆர்.ஈஸ்வரி யும் பாட,எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசையில் அப்பாடல் களிப்புடன் களைக்கட்டியது. 

முடிவாக,

"உண்டால் அம்ம இவ்வுலகம் இந்திரர் 

அமிழ்தம் இயைவ தாயினும் இனிதெனத்

தமியர் உண்டலும்  இலரே"

என்று தொடக்கி 

"தமக்கென முயலா நோன்தாள்

பிறர்க்கென முயலுநர் உண்மையானே" 

   என்று முடியும் புறநானூற்றுப்பாடலைப் போல, பிறர்க்கெனவும், எல்லார்க்கு வேண்டியும்,சிந்தித்தலும் செயல்படுத லும்  போன்றொரு, நல்லறம் பூத்துக்கு லுங்கும் அறநெறிப்பூங்கா,மண்ணில் வேறெதுவும் இல்லை என்பதை,உறுதி படக்கூறலாம். இந்தவகைத் தத்துவத் தையே இப் பதிவில் கண்ட பல பாடல் களும் சான்றுரைத்து,தமிழ்திரையின் பெருமையை பறைசாற்றுகின்றன.

                       ==================0=================

The disbanded,dignifying director duo

    Tamil cinema's film makers at times come together,to direct films on account of their similar ideologies and identical creative modules. The earliest duo in this aspect were Krishnan Panju, who made very many successful films starting with Poompaavai.to Malarum Ninaivukal.S.Panju was six years younger than R.Krishnan..

  Most famous Tamil films like Nalla Thambi, Kuladheivam,Thilakam,Annai,Server Sundaram Kuzhandhaiyum Dheivamum, Kaliyuga Kannan, Vaazhndhu Kaattukiren, Vaazhvu En Pakkam  Sivaji Ganesan's Parasakthi,Dheiva Piravi, Pudhayal, Kungumam &Uyarndha Manidhan, MGR's Petral Thaan Pillaiyaa,Engal Thangam,& Idhaya Veenai and M.K.Muthu's Pillaiyo Pillai Pookaari &Anaiyaa Vilakkku,cannot ever leave the memories of the audience who watched them.

  Unlike Krishnan Panju,Sandhaana Bharadhi and P.Vasu whose fasinating film Panneer Pushpangal delighted the audience with adolescent pranks and calf love parted ways to strike their personal impressions on the big screen.Whereas,in the line of Krishnan Panju,there came the duo Devaraj Mohan who created their characteristic sparks in the tinsel world. Together they made about seventeen films, starting from Ponnukku Thanga Manasu to Kannil Theriyum Kadhaikal.After this Devarajan parted ways with Mohan,and independently made about five films.

  So long they were together, for seven years between 1973 and 1980, they made low budget, clean movies,worthy of catering to the desires and expectations of the family audience, The most important factor of their films was the inclusion of Sivakumar as hero,in most of them. Starting from Ponnukku Thanga Manasu,popular films like Kanmani Raja, Annakkili,Uravadum Nenjam, Saindhaadamma Saindhaadu,Rosaappu Ravikkai Kaari{That was Sivakumar's one hundredth film}Chittukkuruvi,Kavikkuyil, Poonthalir, and Oru Vellaadu Vengaiyaakiradhu were all Sivakumar films.The duo's other heroes were Muthuraman {Uravu Solla Oruvan} Jaishankar {Vaazha Ninaithaal Vaazhalaam} Vijayakumar {Palootti Valartha Kili} and Sarath Bhabu{Kannil Theriyum Kadhaikal. Sujatha was the most frequent female player of prominent roles in their films.

  Devaraj Mohan can take the credit for introducing the musical prophet Ilayaraja into Tamil cinema,through their most successful film Annakili,whose success also rested on its unique musical component, with captivating numbers like Machaana Paartheengalaa and Annakili Unna Thedudhe. Dignified and sacrificing romance, male selfishness and domination {Saaindhaadamma Saaindhaadu Poonthalir and even Annakili}and societal gossip as well as social indifference,were some of the significant thematic contents of their films.

  Women were mostly seen as victims of male chauvinism and social under estimation.To see a woman getting killed in a stampede was the most excruciating cinematic event witnessed in Annakili. The heroine had to die like this,purely for saving the family of the teacher whom she loved and adored. Similarly,the heroine's pathetic death  and the plight of her toddler son  were another tragic scene that would have cast deep agony to the audience, while watching the film Poonthalir.Sujatha was the female star in both the films. 

   Slow narration was at times found to be a weakening segment of the films of this duo.But the fact that they could make the producers reap profit with small investments,spoke about their care for the vital commercial element involved in making films.None of the films of the duo hurt the sentiments of the audience or made them victims of cheap cinema at the theatres.The audience got their money's worth in their films and the producers did not lose their precious borrowed funds.In this way, this duo could be called the master planners of  the most wanted audio visual experience of the last century. Though disbanded at a later stage in their career, Devaraj Mohan could be called the makers of dignifying films in Tamil Cinema.

                              ===============0=================

வீராச்சாமி &,சாமிக்கண்ணு..

   

    'கடுகு சிறுத்தாலும் காரம் போகாது' எனும் ஓர் பழங்கூற்று தமிழ் மொழியில் உண்டு.இப்பழஞ்சொல்லை நடைமுறை யில் நிரூபிக்கும்  வண்ணம்,தமிழ்த்திரை யில் சிறு வேடங்களில்,குறைந்த காட்சி களில் தோன்றி,திரையை மட்டுமல்லாது திரைப்படம் காண்போர் நெஞ்சங்களை யும் கொள்ளையடித்த ஒரு சில நடிகர்கள் உண்டு.

   ஓமக்குச்சி நரசிம்மனின் அருகம்புல் தலை முடியம்,லூஸ் மோகனின் இயல் பான சென்னைத் தமிழ் சறுக்கல்களும், குமரிமுத்துவின் ஒக்கிப்புயல் சிரிப் பொலியும்,இயல்பான கடுகின் காரத்தை தமிழ்த்திரையில் வெளிப்படுத்தின.

    இந்த வகையில் காலஞ்சென்ற முதுபெரும் சொற்பக் காட்சி நடிகர்களான வீராச் சாமியும் சாமிக் கண்ணுவும், எண்ணையில் தாளிக்கப் படும் கடுகின் ஓசையாய் தமிழ்த்திரையில் தனியிடம் பிடித்தனர்.1959இல் 'நாலு வேலி நிலம்' திரைப்படத்தின் மூலம் அறிமுகமான ஏ.கே.வீராச்சாமி தென்னிந்திய திரைப் படச்சங்கத்தின் துணைத் தலைவராகப் பணியாற்றினார் என்பதும், நடிகர் திலகத் தின் நாடக சபையில் அங்கம் வகித்தார் என்பதும்,குறிப்பிட்டு பதிவிடப் படவேண் டிய விவரங்களாகும்.

   குரல் கனத்த ஏ.கே.வீராச்சாமி,இயக்கு னர்  திலகம் கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ண னின் கற்பகம்,செல்வம்,குறத்திமகன், சின்னஞ்சிறு உலகம்,சித்தி,குலமா குணமா,கண்கண்ட தெய்வம், தசாவதா ரம், போன்ற திரைப்படங்களில் குறிப்பிட் டுச் சொல்லும் வேடங்களில் நடித்திருந் தார்.

 எம்.ஜி.ஆரின் 'பணக்காரக்கூடும்பம்' மற்றும்'பணம் படைத்தவன்'ஆகிய இரு படங்களில் அவர் தோன்றியிருந்தாலும், சிவாஜியுடன்,அவர் நடித்த நிறை குடம், லாரி,டிரைவர் ராஜாக்கண்ணு,குலமா குணமா, சங்கிலி,பாதுகாப்பு,போன்ற படங்களை எல்லாம் கடந்து,பாரதி ராஜா வின்'முதல் மரியாதை'திரை ப்படத்தில் அவர் சிவாஜியை நோக்கிக் கேட்கும் 'எசமான் எனக்கு ஒரு உண்ம தெரிஞ்சாக னும்' என்ற முறுக்கேறிய ஒற்றை வரி வசனத்தால்,உரமேறி உயர்ந்து நிற்கிறார்.

  ஏ.பி.நாகரஜனின் வா ராஜா வா,திரு மலை தென்குமரி,அகத்தியர், போன்ற திரபை்படங்களும் அவர் நடிப்புத்திறனு க்கு நன் மதிப்பு தேடித்தரும்.கிட்டத்தட்ட ஐந்நூறு தமிழ்த் திரைப்படங்களுக்கு மேல் நடித்த ஏ.கே.வீராச்சாமி,தனது ஒற்றை வரி.வசனத்தால் முதல் மரியாதை பெருகிறார்.கமலின் வசூல்ராஜா எம்.பி. பி.எஸ்தான் ஏ.கே.வீராச்சாமியின் இறுதிப்படமாகும்.

   வீராச்சாமிக்கு மூன்று வயது முதியவ ரான சாமிக்கண்ணு,அவருக்கு ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்னதாகவே,'புதுயுகம்' என்னும் திரைப்படத்தின் மூலம் தமிழ்த்தி ரையில் தடம் பதித்தார்.வீராச்சாமியைப் போலவே அவரும் எம்.ஜி.ஆரின் 'சபாஷ் மாப்பிள்ளை'மற்றும்'உரிமைக்குரல்'ஆகிய இரண்டு திரைப்படங்களில் நடித்திருந்  தார் என்பதோடு,சிவாஜியின் வெற்றிப் படங்களான,கர்ணன்,எங்க ஊர் ராஜா, பட்டிக்காடா பட்டனமா,சவாலே சமாளி,  பொன்னூஞ்சல்,ராஜபார்ட் ரெங்கதுரை,  மனிதனும் தெய்வமாகலாம் ஆகியவற் றில் சிறப்புப் பங்களித்தார்.

   சாமிக்கண்ணுவும்,கே.எஸ்.கோபால கிருஷ்ணனின்,சித்தி,செல்வம், குறத்தி மகன்,சின்னஞ்சிறு உலகம்,ஆகியவற் றில் வீராச்சாமியுடன் இணைந்து நடித்த தோடு நில்லாது,அந்த இயக்குன ரின் படங்களான பேசும் தெய்வம்,பணமா பாசமா,குலவிளக்கு,போன்றவற்றிலும் இடம் பெற்றிருந்தார்.மேலும் சாமிக் கண்ணு கே.பாலச்சந்தரின் நகைச்சுவை சித்திரங்களான பாமா விஜயம்,அனுவி ராஜா அனுபவி, ஆகிய வற்றிலும்  பாலச்சந்தரின் பட்டினப்பிரவேசத்திலும்,ஸ்ரீதரின் பூஜைக்கு வந்த மலர்,கொடி மலர்,காதலிக்க நேரமில்லை,போன்றவ ற்றிலும்,இயக்குனர் மகேந்திரனின் முள்ளும் மலரும்,உதிரிப் பூக்கள், பூட்டாத பூட்டுக்கள்,ஜானி,நெஞ்சத்தகை் கிள்ளாதே,ஆகியவற்றிலும் நினைவில் தங்கும் வண்ணம் நடித்திருந்தார்.

    வீராச்சாமியைப்போலல்லாது சாமிக் கண்ணுவின் குரல் தழதழத்து,குழைந்து, சில நேரம் நகைச்சுவையோடும் சில  நேரம் சோகத்தில் நனைந்தும்,பயணித்து நெஞ்சை அள்ளும். அப்படி மறக்கமுடியாக் காட்சியாய் அமைந்ததுதான்,ரஜினியின் 'சிவா' படத்தில் தொழிளாளர்கள் விருந் தில் கலந்து கொண்டு,திடீரென்று ரஜினி யின் வீட்டில் பணம் காணாமல் போய்  ஒவ்வொருவரையும் பரிசோதிக்க தொழி ளாளர்கள் முடிவு செய்ய, சாமிக்கண்ணு மறுத்து இறுதியில். வலுக்கட்டாயமாய் பரிசோதிக்கப்படுகை யில் அவர் வயிற்றில் தன் பிள்ளை களுக்காக பதுக்கிவைத்திருந்த உணவுப் பண்டங் கள் சிதறுகையில்,சாமிக்கண்ணு வுடன் சேர்ந்து திரையரங்கில் அனைவரும் கண் கலங்கியிருப்பர்.

   இதற்கு மாறாக,'சகலகலா வல்லவன்  திரைப்படத் தில் கமலின் தந்தை சின்னய்யாப் பிள்ளையாக ஒரு கலக்கு கலக்கியிருப்பார்,சாமிக்கண்ணு. சாமிக் கண்ணுவின்,இதர குறிப்பிட்டு பட்டியலிட வேண்டிய திரைப்படங்கள்,நான், ஜீவனாம்சம், பொண்ணுக்கு தங்கமனசு, அன்னக்கிளி,கவிக்குயில், பாலூட்டி வளர்த்தகிளி,வண்டிச்சக்கரம், என் கேள்விக் கென்ன பதில் போன்றவை  களாகும். 

  மொத்தத்தில்,என்பத்து நான்கு ஆண்டு கள் வாழ்ந்த வீராச்சாமியும், தொன்நூற்று நான்காண்டுகள் வாழ்வு கண்டசாமிக் கண்ணுவும், வெள்ளித்திரையில் மின்ன  லெனத் தோன்றி,விண்ணை முட்டும் வீரிய நட்சத்திரங்களாயினர்.வளமையின் மிடுக்கிலும்,வறுமையின் கிடப்பிலும், வாழ்க்கைப்பாதையின் எதார்த்தங்களை வண்ணக்கோலங்களாக்கினர்.மிட்டா மிராசு போலும்,மிரண்டுபோன அடிமை களாகவும்,மிதமிஞ்சிய திறமையுடன், கதா பாத்திரங்களாக மட்டுமல்லாது,நிச வாழ்க்கை மனிதர்களாய் என்றென்றும் நெஞ்சில் நிறைகின்றனர்,இவ்விரு நடிப்பு வித்தகர்கள்.

        ============= = 0==============

Two winsome women with victory as prefixes to their names.

   

  The word Jeyam or Jeya would mean vicory in English.In the early Nineteen seventies there came into the Tamil silver screen,the two women Jeya Chithra and Jeya Sutha.They have quite a few significant similarities. Both of them made their entry into Tamil cinema in 1972.Jeyasudha was a year younger than Jeya Chitra. While Jeyachitra was introduced by K.S.Gopalakrishnan in Kurathi Magan,Jeya Sudha whose first film was Kula Gowravam, became a notable performer in K.Balachander's Sollathaan Ninaikirein in which Jeyachitra also did the meaty role of a highly talkative and innocent woman, failing to declare her love for the hero.

  Both Jeyachitra and Jeyasudha acted in K.B's other prominent film Arangetram. While Jeya Sudha performed an aggressive role in K.B's Abhoorva Ragangal,Jeyachitra later took up the role of an arrogant and wealthy mother in law in K.B's Puthu Puthu Arthangal. Later she did a similar arrogant role as the mother in law of Sathyaraj in Guru Danapal's film, Maman Magal. Jeyasudha's other Balachander film was Ninaithaale Inikkum.These two women made their joint entries in quite a few other well-known Tamil films like Devar's Vellikizhamai Vradham, A.C.Tirulokchander's Bharatha Vilas and Dheerga Sumangali. 

  Unlike Jeyasudha who acted more number of Telugu films,Jeyachithra's contribution to Tamil cinema was very solid. She was brilliantly paired with heroes like Sivakumar {Panathukkaga, Ponnukku Thanga Manasu,Onne Onnu Kanne Kannu and Thein Sindhudhe Vaanam besides the great film Vellikkizhamai Viradham}and with Jai Shankar in films like Yaarukku Maappillai Yaaro, Ungal Viruppam,Kalyanamaam Kalyaanam,Thottadhellaam Ponnagum, Kaliyuga Kannan,Unnaithaan Thambi,Vandikkaaaran Magan,and the most memorable  Prof.A.S. Prakasam's film Akkarai Pachai.

  Jeyachitra was also paired with Kamalahasan in Sollathaan Ninaikkirein,Pattaam Poochi and the ever-fascinating Sridhar film Ilamai Oonjalaadukiradhu.Her other films include Varaprasaadham with Ravichandran,the M.G.R film Navagraham and the Sivaji Ganesan films like Pilot Premnath, Sathyam,Lakshmi Vandhaachu and Ratha Paasam. Jeyachitra's other important films were Payanam,K.S.Gopalakrishnan's Dasaavadhaaram{as Goddess Lakshmi} Inspector Manaivi.and Mani Rathnam's Agni Natchathram as the unwed wife of Vijayakumar. Her latest films were Mani Rathnam's Ponniyin Selvan I&II

  Unlike Jeyachitra, Jeyasudha went into oblivion in 1983 to reappear after more than a decade, in Rajinikanth's film Pandian,as his elder sister and female cop. This film had challenging moments between the siblings. Later she took up elderly roles as the wife of Vijayakanth in Rajadurai and Thavasi, and as the wife of Sarath Kumar in 1977 and Vaarisu. Her character delineation and roleplay were compact and dignified as the mother of Vijayakanth in Thavasi[Vijayakanth in dual roles as father and son} and that of Vijay in Vaarisu and Karthik Sivakumar in Thozha.

  Both Jeyasudha and Jeyachithra would find their most deserving place in the annals of Tamil cinema by their distinct modes of acting and profound shades of character portrayals. Jeya chithra was a firebrand in dialogue delivery,in the line of P.Bhanumathi,Sowcar Janaki and Jeyalalitha.Her dynamic performance in films like Sollathaan Ninaikirein,Velli kkizhamai Viradham,Ponnukku Thanga Manasu and Akkarai Pachai as main role player will be ever remembered. As a nagging mother-in-law she performed remarkably well in Puthu Puthu Arthangal.

   However, Jeyasudha who did ultra-modern roles with substantial glamour quotient, became the symbol of meek motherhood in Thavasi,Thozha and Vaarisu .Especially her mother character in Vaarusu as the mother of Vijay was extraordinary appealing. Contrarily, Jeyachithra who represented the spirit of traditional womanhood in films like Vellikkizhamai Viradham,Ponnukku Thanga Manasu and Akkarai Pachai became an aggressive mother-in law in Puthu Puthu Arthangal and  Maman Magal. This kind of dramatic transition in character dimension speaks about the demonstrative acting skills of these two women, who have added victory as the prefix to their names and occupied the centre stage of South Indian cinema, as contemporaries of the same soil.

            ================0================

"ஏன்?" என்ற கேள்வி.

 "ஏன் என்ற கேள்வி இங்கு கேட்காமல் வாழ்க்கை இல்லை 

தான் என்ற எண்ணம் கொண்ட மனிதன் வாழ்ந்ததில்லை"

 எனும் 'ஆயிரத்தில் ஒருவன்' திரைப்படத் தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய பாடலும்,அப்பாட லுக்கு இடையே தோன்றும்,

"பகுத்தறிவு பிறந்ததெல்லாம் கேள்விகள் கேட்பதனாலே"

  எனும் வரியும்,'ஏன்?'எனும் கேள்வி, மனித நெஞ்சங்களில் ஏற்படுத்தும் சமூக தாக்கத்தை உணர்த்தியது.அதே போன்று 'அபூர்வ ராகங்கள்' திரைப்படத்தில் வாணி ஜெயராமின் கூர்ந்த குரலில் மனதைக் கிழித்த,

"ஏன் என்ற கேள்வி ஒன்று என்றைக்கும் தங்கும்

மனித இன்பதுன்பம் எதிலும் கேள்விதான் மிஞ்சும்"

எனும் வரிகளைக்கொண்ட,

"ஏழு ஸ்வரங்களுக்குள் எத்தனைப் பாடல்"

  என்று தத்துவக் கேள்வியினை மனதில் எழுப்பிய பாடலும்,'ஏன்?' எனும் கேள்வி யின் ஏற்றத்தினை ஆழ்ந்து நிலை நாட்டும்.

 மேலும் இப்பாடலில்'ஏன்?'எனும் கேள்வி யில் அய்யமும்,ஆழ்ந்த சோகமும், விடை காணா புதிர்களாய்,தொக்கி நிற்கும்.

   பிறப்பைப் பற்றிய புதிரும்,விடையறிய விழையும் வினாவும் கூட,சில நேரங்க ளில் 'ஏன்?' எனும் கேள்வியாய் எழும்.

"நான் ஏன் பிறந்தேன்

இந்த நாட்டுக்கு நலமென புரிந்தேன்

என்று நாளும் பொழுதும் கேட்டிடு என் தோழா"

   என்று ஒவ்வொருவரும் தன் பிறவியின் நோக்கங்களை,'ஏன்?' எனும் கேள்வியால் வென்றடுக்க வேண்டும் எனும்,'நான் ஏன் பிறந்தேன்?'திரைப்படத்தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய பாடலும்,உடல் ஊன முற்ற,தந்தை யாய்த்தானிருந்து,தனக்குப் பிறந்த மகனை நோக்கி,

"ஏன் பிறந்தாய் மகனே ஏன் பிறந்தாயோ

இல்லையொரு பிள்ளை என்று ஏங்குவோர் பலரிருக்க,

இங்கு வந்து ஏன் பிறந்தாய் செல்லமகனே"

  என்று சோகத்தில்'பாகப்பிரிவினை' திரைப் படத்தில் அதே டி.எம்.எஸ் எழுப்பும் "ஏன்?" எனும் கேள்வியின் எதார்த்தமும், பிறப்பின் பொருளுணர்த்தும் பதமான கருத்துக்களாம்.

  இந்த கருத்தையே சற்று வேறு விதமாக , நகைச்சுவை கோணத்தில் 'அத்தையா மாமியா'திரைப்படத்தில் வாலி எழுதி எம் எஸ் விஸ்வநாதன் இசையில் டி.எம்.எஸ் பாடிய,

"நான் பெத்த  மகனே நடராஜா 

இப்போ ஏன்டா பொறந்த மகாராஜா"

எனும் சுவையான பாடலாகும். 

  சிரிப்பையும் அழுகையையும் கூட,'ஏன்?' எனும் கேள்வி,புதிய பாதையில் பயணிக்கச் செய்யும்.

"ஏன் சிரித்தாய் என்னைப் பார்த்து 

உன் எழில்தனைப் பாடவா தமிழைச் சேர்த்து"

  எனும் 'பொன்னித் திருநாள்'படத்தில், சிரிப்புடன் தமிழால் எழில் கூட்டிய,P.B.ஸ்ரீ நிவாஸ் பாடிய பாடலும்,

"ஏன் அழுதாய் ஏன் அழுதாய்

என்னுயிரே ஏன் அழுதாய் 

நான் அழுது ஓய்ந்தபின்னே

நன்றி சொல்லவா நீ அழுதாய்"

  என்று இல்லறத்தில் கணவனும் மனைவியும் காதலுடன்,கண்ணீரையும் பகிரும் காரணங்கள் உள்ளடக்கிய, அழுகையை, அனுபவமாக்கிய,'இருவர் உள்ளம்' படத்தின் டி.எம்.எஸ் பாடலும், 'ஏன்?' எனும் கேள்விக்கு வாழ்வியல் விடையளிக்கும்.

 'ஏன்?' என்ற கேள்வி சில சமயங்களில் கடவுளையும் விடுவைப்பதில்லை.

"கடவுள் ஏன்,கல்லானான்

 சில கல்லாய்ப்போன மனிதர்களாலே"

  என்று, கல்மனம்கொண்டு கடவுளை கல்லாய் மட்டுமே காண்பபோர் இடையே, கடவுள் கல்லாய் மட்டுமே காட்சியளிப்பார் என்று,மனிதத் தவறுகளை ஒட்டு மொத்த மாய் சுட்டிக்காட்டும் வகையில் அமைந் திருந்தது,'என் அண்ணன்'திரைப் படத்தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய இப்பாடல்.

  கடவுளைப்போல் இயற்கையை நோக்கி யும் 'ஏன்?'எனும் கேள்வி எழக் கூடும். அப்படித்தான் 'கலங்கரை விளக்கம்' திரைப்படத்தில் P.சுசிலாவின் குரலில், 

"என்னை மறந்ததேன் தென்றலே

இன்று நீ என் நிலை சொல்லிவா"

 எனும் பாடல் அமைந்திருந்தது.

   இவை எல்லாவற்றிர்க்கும் மேலாக கைய்யில் மதுக்கிண்ணத்தை ஏந்திய 'வசந்த மாளிகை' சிவாஜிகணேசனுக் காக,சிலேடை சிறகடிக்க டி.எம்.எஸ் குரல் எழுப்பிப்பாடி,

"ஒரு கிண்ணத்தை ஏந்துகிறேன்

ஏன் ஏன் ஏன்?

பல வண்ணத்தில் நீந்துகிறேன்" 

என்று தொடங்கி முடிவில் விடையறியா

"ஏன்? ஏன்?ஏன்?"

  என்று எகத்தாளமும் எழுச்சியும் கலந்து பாடலை முடிக்கையில்,எத்தனை பேர் திரை அரங்குகளில் அந்த'ஏன்'எனும் பரவசத்தில் எழுந்து ஆடியிருப்பர்!.

  அரிதாக 'ஏன்?' எனும்  ஒற்றைச் சொல் கொண்ட திரைப்படமொன்றையும் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னால்,தமிழ்த்திரை கண்டது.அப்படத்தில் எஸ்.பி.பாலசுப்ர மணியம் பாடிய,

"இறைவன் என்றொரு கவிஞன்,

அவன் படைத்த கவிதை மனிதன்"

  எனும் பாடல்,பொருளாலும் இசையா லும், தனித்துவம் கொண்டிருந்தது.

    மேலே குறிப்பிட்ட பாடல்களில் 'கலங்கரை விளக்கம்'படப்பாடலுக்கு பஞ்சு அருணாச்சலமும்,'பொன்னித் திரு நாள்'பாடலை P.Kமுத்துசாமியும் எழுத, 'பாகப் பிரிவினை' 'இருவர் உள்ளம்' ,'அபூர்வ ராகங்கள்','வசந்த  மாளிகை' மற்றும் 'என் அண்ணன்'படப்பாடல்களை கண்ணதாசனும்,இதர இரண்டு எம்.ஜி. ஆர் திரைப்படங்களான 'ஆயிரத்தில் ஒருவன்' &'நான் ஏன் பிறந்தேன்?' படப்பாடல்களுக்கு வாலியும் வரிவடிவம் படைத்திருந்தனர்.

  இப்பாடல்களில் 'பொன்னித்திருநாள்' 'என் அண்ணன்'மற்றும்'வசந்த மாளிகை' திரைப்படங்களுக்கு திரையிசைத்திலக மும்'நான் ஏன் பிறந்தேன்?'பாடலுக்கு சங்கர் கணேஷும்,இதர பாடல்களுக்கு எம்.எஸ். விஸ்வநாதன் தனித்தும்,ராம மூர்த்தியுடன் இணைந்தும்,தேனிசை கலந்தனர்.'ஏன்'திரைப்படத்தின் இறை வன் என்றொரு கவிஞன் பாடலை கவி யரசு எழுத அதற்கு டி.ஆர் பாப்பா,நளின மாய் இசையூட்டினார்.

  மொத்தத்தில்,ஏன் எனும் கேள்விகளால், எதிர்பார்ப்புகளுக்கு விடைகிடைக்கும்; அறிவும் ஆற்றலும் மேம்படும்;ஆனந்தம் பெருகும்;ஆர்ப்பரிப்பு அலைமோதும். ஏகாந்தம் ஆன்மாவுடன் சங்கமிக்கும்.'ஏன்' எனும் கேள்வியே,வாழ்வின் வெளிச்சம். வானுயரம்,தானுயர்த்தும்,ஏணி.

                    ≈==========0==========0==========

Homage to Delhi Ganesh,an actor of delight and dignity.

 

      Delhi Ganesh,one of the most celebrated character actors of Tamil cinema is no more today.Born as Ganesan in Tirunelveli,he took the Delhi prefix,after being a significant part of the Dehi drama troupe.It was K.Balachander 'the peerless peak' among directors,who first put him on the Tamil cinema map with a breaking entry in Pattinapravesam,released in 1976. From then on, he made nearly a five decade journey through the tinsel world,acting in more than 400 films with his last appearance in Shankar's Indian,as a corrupt bureaucrat. Besides his very busy film schedule he has acted in about forty television serials starting from Ippadikku Thenral to Ilakkiya.Delhi Ganesh fits himself neatly into paternal roles, as a perfect father figure.

    Aaha,Arasu, Aanandham,Saamy 1&2, Edhiri,Vettaikkaran and Thenavettu are a few outstanding samples of the numerous father roles he played.Of these Anandam will be ever remembered for his excellent role performance as the patriarch of a well knit joint family.On the comedy side, Delhi Ganesh has scored most remarkable innings in films like Nayagan Michael Madhana Kamarajan, Tenali, Avvai Shanmugi and Kadhala Kadhala. Crazi Mohan's dialogues added pep to their joint show.It was a perfect combination of wit and humour creating the best laughter moments. With the same fervor, this great actor performed a villain role,in Kamal's Abhoorva Sagodharargal.He also acted in several Rajini films and his emotional performance as Appanna in Sri Ragavendra, carried an excellent appeal.His other notable films include Pasi, Vijay's Kavalan and Vishal's Irumbuthirai.

     Even in elderly governing roles, one could see him casually mixing humor in performing his character, with interesting twists in dialogues as seen in Tamizhan.Delhi Ganesh has also frequently joined Visu's band wagon, for films like Chidambara Ragasiyam, Samsaaram Adhu Minsaaram and Pattukottai Periyappa. As a dipsomaniac he did captivating roles,in K.Balachande'r Sindhu Bhairavi and Sundar.C's London.What takes him closer to the audience as an endearing actor is his soothing,clear and impressive dialogue delivery, as a spontaneous byproduct of acting.Perhaps it is his stage sense that has made him deliver dialogues with utmost comfort and ease.Delhi Ganesh was also a dubbing artist for Malayalam actors Pratap Pothen and Nedumudi Venu,for the Telugu hero Chiranjeevi and the Kannada hero Vishnuvardhan.

   Sometimes character actors surpass heroes in audience memory.Delhi Ganesh is in the list of proud character actors of Tamil cinema like S.V.Renga Rao,T.S.Balaiah,S.V.Subbiah, S.V.Sahasranamam, V.K.Ramasamy,V.Nagaiah and T.K.Bhagavadhi.But when it comes to humour Delhi Ganesh will undoubtedly excel the list of actors cited,because there was always a breezy feel in his flair for comedy that naturally got into audience mood and made them rejoice.Perhaps S.V.Renga Rao and T.S.Balaiah would be the fitting companions of Delhi Ganesh in spreading light humour free from even a trace of vulgarity.Remembering Delhi Ganesh is not just a matter of lip service but is a way of genuinely preserving the vast galaxy of his acting profiles with a sense of acknowledgement and gratitude to someone,whose heart and soul were profoundly tied to the life breath of acting,be it the stage,or the big and small screens.

                         ===================0====================