Drishyam 2 A Refreshing Resumption

  

Drishyam 2

    Very rarely do film sequels carry over the substance of grandeur of their precursors.Tamil sequels like Sami 2 and Sandakozhi 2 made us really long for their first parts.But in that way Drishyam 2 is a far better sequel,compactly knitting the threads of continuity in narration, without compromising the logical sequence of events,besides bringing into focus all the relevant actors in their respective roles as naturally as possible.

  No doubt Drishyam 1 was more gripping in its narration because it contained the genesis of an enforced act of crime to be ethically suppressed by the head of a family,to save his wife and daughters.George Kutty {Mohanlal}calmy took up the onus of hiding the crime by carefully and cleverly contriving each and every course of  escape mode,with systematic post retrieval precautions.With action packed police investigation and crowded neighbourhood coming to the support of George Kutty's family, Drishyam was a new cinematic dimension of the crime thriller genre.So everyone would have loved to watch it as the rush of a stream without ripples.

  It is very difficult to tell a crime tale with poise and perfect sync with reality.It is here Jithu Joseph scored not only in Drishyam but also scores it in its sequel.Here an act of crime goes undetected because the killers are not criminals.Crime and punishment are not only legal issues but are also made up of ethical layers focused on the original crime.As the person accidentally killed was the real criminal,George Kutty's attempts at destroying all the pieces of evidence of the accidental crime one by one,become an escapalogist's struggle to ease out himself from the ropes of suspicion one after the other.

  As Mohanlal is capable of breathing through the lungs of any character,he just dissipates into George Kutty.Family niceties,George Kutty's elder daughter's trauma,a couple of twists born of the police brain,the fascinating premonition of the anticipated course of events through a film project promoted by George Kutty with screen writer Vinaya Chandran,{Sai Kumar is a sweet addition in this role}and above all the much unexpected amazing climax make Drishyam 2 a rare sequel, not spoiling the quality of its precursor though not outshining it in its over all presentation.When many sequels have awfully failed to sustain the glory of their precursors,Jeethu Joseph can lift his collars and say ''I've done it".

                                         ================================      

 

Memoirs of an Ebullient Film Maker of the Nineteen Eighties

                     { REMEMBERING DIRECTOR RAJASHEKAR  B.Sc}

   Losing men of talents in accident prone deaths is the most tragic thing in life.Fascinating singer A.M.Rajah who was known for his soothing voice,died accidentally,while boarding a train. Dynamic actresses like Rani Chandra and Soundarya died in plane crashes.In this line fell the life an ebullient film director like Rajashekar who died in a road accident.Rajashekar was one of the most entertaining movie makers,whose life was painfully plucked away after the successful release of his Rajini blockbuster Dharmadurai,three decades ago.

   Rajashekar had combined in himself the breezy romantic touches and humour flair of C.V.Sridhar and the powerful backup of inspiring sentimental layers in character evolution, effectively dramatized by the great A.C.Thrulock chander,who wonderfully capitalized on the thespian stuff of Sivaji Ganesan. Besides these,the fact remains that Rajashekar was a ritzy action movie maker in the line of A.Jeganadhan and P.Neelagandan.It was this variety feel in Rajashekar's film making,that enabled him to direct more than twenty films in Tamil besides one or two films in Kannada,Telugu and Hindi each.All this he did in  just 11 years because the first film he made was 'Hunnimeya Rathriyalli'{Kannada film}in 1980 and his last film was Dharmadurai in 1991.

  Rajashekar could definitely take the credit for beautifully showcasing the intrinsic comedy sense in the Superstar,through flashes of humour sequences in films like Thambikku Endha Ooru, Maappillai, Padikkadhavan and Dharmadurai.But the greatness of this vibrant film maker was his ability to draw simultaneously the profound emotional side of the protagonists of his films especially in films like Padikkadhavan and Dharmadurai.

   While Rajinikanth's master craftsman K.Balachander poignantly brought out the thorny side of his debut star in films like Moonru Mudichu,Avarkal and Thappu Thaalangal he also made an attempt at tickling the laughter side of Rajini in Ninaithaale Inikkum and Thillumullu.But what Rajashekar did was to tap the two vital sides of Rajinikanth's acting potential in the same film. There was a tremendous impact of the rugged side of Rajinikanth in all the four films mentioned above,besides the whole focus of the rough and tough Rajini in Maveeran.On the whole Rajashekar could be called a special Rajini film maker, sometimes surpassing the bounderies of the other Rajini movie makers like S.P.Muthuraman and J.Magendran.

   Rajasekar showed equal interest in Kamalahasan by making the two great Kamal hits  Kaakki Sattai and Vikram.Both were exciting action movies one produced by Sathya Movies and the other based on the  of novel of Sujatha, bearing the same title.As an action film maker Rajasekar scrupulously included all the necessary ingredients in these two films and with a higly competent hero like Kamal,things would certainly have been easier for this dedicated film maker.

   Rajaskekar had worked with other heroes like Thiyagarajan{Malaiyur Mambattiyaan and Murattu Karangal} Vijayakanth{Eetti and Coolikkaaran} and Charan Raj{Kazhukumalai Kallan and Karunguyil Kunram}.Though in Padikkadhavan Sivaji Ganesan appeared as the elder brother of Rajinikanth, Rajashekar made 'Lakshmi Vandhaachu' with Sivaji Ganesan, Padmini and Revadhi in pivotal roles and the film was a moderate show.It needs a special mention here,that Rajashekar also made the run away siver jubilee,comedy hit Paatti Sollai Thattadhe,produced under the AVM banner.With Pandiarajan and Aachi Manorama the film was a fabulous entertainer of all age groups.

  What was specially captivating in most of the films of Rajashekar was his bubbling display of the action genre,with a robust thrust on entertainment,moving on an adorable speed in narration. I think the snake link with Rajinikanth was actually born in Thambikku Endha Ooru and continued to prevail with lovely laughter moments in other Rajini films like Annamalai,Muthu and Arunachalam, made by different film makers.Yet another interesting aspect of a Rajasehekar film was the scope for competitive edge between  the hero and villain as we saw in Kaakki Sattai or between the hero and his female pairs as we witnessed in Maaveeran and Thambikku Endha Ooru and the one  between the hero and the heroine's mother as watched in Mappillai.Who else would be better a challenge thrower and challenge beater,other than the Superstar?

   On the whole,Rajashekar's winning streak was made up of action,comedy, sentiment and an endless flow of entertainment.It is really a sad thing that such an exhuberant film maker like him lost his precious life in an accident,after giving the amazing film Dharmadurai that was beautifully made up of a rejuvenating first half with kicks of laughter and a riveting second half with blows of sentimental outbursts caused by deceitful siblings.It was a challenging role for Rajinikanth and Gowthami and both stay stuck to our memory by their befitting roleplays.The film also had Malayalam hero Madhu playing the role of Rajini's father.After three decades of the release of Dharmadurai,remembering the film is another way of paying heartfelt tributes to this ebullient,short lived film maker, who passed away along with this glorious film. 

                                  ======================================

கடவுள் கண்டெடுத்த தொழிலாளி

 "கடவுளெனும் முதலாளி 

கண்டெடுத்த தொழிலாளி 

விவசாயி ,விவசாயி" 

    எனும்  எம் ஜி ஆரின்'விவசாயி'திரைப்படப் பாடலைக் கேட்கையில் வேளாண் பெருமை திக்கெட்டும் பரவுவியதுபோல் தோன்றும்.

   ஆனால் கடந்த பல மாதங்களாக கொடிய கொரோனா எனும் நோயையும் கடும் குளிரையும் பொருட்படுத்தாது,இந்தியத் தலைநகரில் எண்ணற்ற வகையில் திரளாகக் கூடியிருக்கும் விவசாயிகளை எண்ணி மனம் கலங்காதோர் ஒரு சிலர் மட்டுமே இருக்கக்கூடும்.வேளாண் திருத்தச் சட்டங்கள் பற்றி நம்மில் பலருக்கும் தெரியாதுதான் என்றாலும், நெஞ்சுரத் துடன் இப்படி ஒரு கூட்டம் கூடியிருக்கிறது என்றால் வலுவான காரணங்கள் நிச்சயம் இருக்கக்கூடும். 

  எம்.ஜி.ஆரின் 'விவசாயி' திரைப்படம் மட்டுமல்லாது சிவாஜி கணேசன் நடிப்பில் வெளிவந்து அமோக வெற்றிபெற்ற'மக்களை பெற்ற மகராசி' 'பழனி' 'பாகப்பிரிவினை''பட்டிக்காடா பட்டணமா'போன்ற திரைப் படங்களும் ஜெமினி கணேசனின் திரைப்படங்களான 'வாழ வைத்த தெய்வம்'மற்றும் 'பொன்னு விளையும் பூமி'எனும் திரைப்படங்களும் உழவுத் தொழிலின் உன்னதத்தை பறைசாற்றின.

   குறிப்பாக \மக்களை பெற்ற மகராசி' திரைப்படத்தில் இடம் பெற்ற

"பொன்னு வெளையிற பூமியடா

விவசாயத்த பொறுப்பா கவனிச்சு செய்தோமடா….

உண்மையா உழைக்கிற நமக்கு

எல்லா நன்மைகளும் நாடி வந்து கூடுதடா

மணப்பாறை மாடு கட்டி

மாயாவரம் ஏரு பூட்டி

வயக்காட்ட உழுது போடு சின்னக்கண்ணு

பசுந்தழைய போட்டு பாடு படு செல்லக்கண்ணு

ஆத்தூரு கிச்சடி சம்பா

பாத்து வாங்கி விதை விதைச்சி

நாத்த பறிச்சி நட்டுப்போடு சின்னக்கண்ணு

தண்ணிய ஏத்தம் புடிச்சு

எறைச்சி போடு செல்லக்கண்ணு

கருதை நல்லா வெளைய வச்சி

மருத ஜில்லா ஆளை வச்சி….

அறுத்து போடு களத்து மேட்டுல சின்னக்கண்ணு

நல்லா அடிச்சி தூத்தி

அளந்து போடு செல்லக்கண்ணு

பொதிய ஏத்தி வண்டியிலே

பொள்ளாச்சி சந்தையிலே

விருதுநகர் வியாபாரிக்கு சின்னக்கண்ணு

நீயும் வித்து போட்டு பணத்தை எண்ணு செல்லக்கண்ணு"

   எனும் இணையிலாப் பாடல்மூலம்,விவசாயிக்கு அன்றிருந்த வளமையையும்,வல்லமையையும்,விற்பனைச் சுதந்திரத்தையும் மிகைப்படுத்தாது வெளிப்படுத்தியது.

  அன்றைக்கு பூமியும் மாசுபடவில்லை;மனித நெஞ்சங்களும் மாசுபடவில்லை.அரசியல் அர்ப்பணிப்பும் தொண்டாற்றும் சிந்தனையும் நிறைந்திருந்த தால் மண்ணெல்லாம் பொன்னானது.

   இதேபோன்றொரு வேளாண் பெருமிதத்தை எஸ்.எஸ் ராஜேந்திரன் நடித்து,தேவர் தயாரிப்பில் வெளியான 'பிள்ளைக் கனியமுது,திரைப்படத்தில் கேட்ட 

"ஏர்முனைக்கு நேரிங்கே எதுவுமேயில்லே 

என்றும் நம்ம வாழ்விலே பஞ்சமேயில்லே" 

எனும் நெஞ்சை நிமிர்த்தும் பாடல் உணர்த்தியது.

 மேற்கண்ட மூன்று பாடல் களுமே, A.மருதகாசி எழுத கே.வி. மகாதேவன் இசையமைத்து,டி.எம்.சௌந்தராஜன் தனது உரத்த குரலில் பாடியிருந்தார்  என்பது அப்பாடல்களின்  தனிச்சிறப் பாகும். 

  இத்திரைப்படங்கள் வெளியான கடந்த  நூற்றாண்டின் ஐம்பது களில், பிரச்சனைகளே இல்லை என்று சொல்வதிற்கில்லை. ஆனால் நாடு சுதந்திரம் பெற்றவுடன் நிறைந்திருந்த மனித நேயமும் ஒற்றுமை உணர்வும்,இந்திய கலாச்சாரத்தை வலுவாகத் தாங்கிப்பிடித்தன.அப்போதும் ஒருசிலரின் சுயநலம் காரணமாக நிலச்சுவாந்தார்களின் கொடுமைகளும்,பண்ணை அடிமை நடைமுறைகளும்'எல்லாரும் எல்லாமும் பெறவேண்டும்' என்ற பொதுவுடமைச் சிந்தனைக்கு எதிர்மறையாக இருந்தன.

  இருப்பினும்,வேளாண்துறை வீறுநடை போட்டது.ஏர்பிடித்தவன் கை ஏற்றம் கண்டது.தற்போது தொழில்முன்னேற்றமும்,தனியார் துறை நிறுவனங்களின் அபரிமிதமான வளர்ச்சியும்,இடைக் காலத்தில் இந்தியச் சமூதாயம் விதைத்த சமத்துவச் சிந்தனை களை பின்னுக்குத் தள்ளி, மீண்டும் ஒரு பண்ணை அடிமை கால கட்டம்,விஷ விதைகளாக விதைக்கப்பட்டு வேகமாக வளரும் அபாயம் புலப்படுகிறது.வேளாண் துறை உட்பட அனைத்து துறைகளையும் வேட்டையாடி,கார்பொரேட் நிறுவனங்களின் மன்னர் ஆட்சி உருவாகும் அச்சத்தை தோற்றுவிக்கிறது.

     விதைப்பது நன்றாயின் விளைவது நன்றாகும் என்பதை, இக்கட்டுரை யின் தொடக்கத்தில் குறிப்பிடப்பட்ட 'விவசாயி' திரைப்படத்தில், உடுமலை நாராயண கவி எழுதிய ஒரு   பாடலையும் சுட்டிக்காட்டி  நிறைவு செய்வதே,முறையாகும்.  

"நல்ல நல்ல நிலம் பார்த்து

நாமும் விதை விதைக்கனும்

நாட்டு மக்கள் மனங்களிலே

நாணயத்தை வளர்க்கனும்

பள்ளி என்ற நிலங்களிலே

கல்விதனை விதைக்கனும்

பிள்ளைகளை சீர்திருத்தி

பெரியவர்கள் ஆக்கனும்

கன்னியர்க்கும் காளையர்க்கும்

கட்டுப்பாட்டை விதைத்து

கற்பு நிலை தவறாது

காதல் பயிர் வளர்த்து

அன்னை தந்தை ஆனவர்க்கு

தம் பொறுப்பை விதைத்து

பின் வரும் சந்ததியை

பேணும் முறை வளர்த்து

இருப்பவர்கள் இதயத்திலே

இரக்கமதை விதைக்கனும்

இல்லாதார் வாழ்க்கையிலே

இன்பப் பயிர் வளர்க்கனும்

பார் முழுதும் மனிதக்குல

பண்புதனை விதைத்து

பாமரர்கள் நெஞ்சத்திலே

பகுத்தறிவை வளர்த்து

போர் முறையை கொண்டவர்க்கு

நேர்முறையை விதைத்து

சீர் வளர தினமும்

வேகமதை வளர்த்து

பெற்ற திருநாட்டினிலே

பற்றுதனை விதைக்கனும்

பற்றுதனை விதைத்துவிட்டு

நல்ல ஒற்றுமையை வளர்க்கனும்".

   டி.எம்.சௌந்தராஜனின் அழுத்தமான தமிழ் உச்சரிப்பிலும்,குரல் எழுச்சியிலும்,இப்பாடல் அமரத்துவம் பெற்றது.எம்.ஜி.ஆர் தனது வாழ்நாள் முழுவதும் ஒவ்வொரு திரைப்படத்திலும் உழைக்கும் வர்க்கத்திற்காக வெள்ளித்திரையில் குரல்கொடுக்கவும்,போராடவும் தயங்கியதே இல்லை. எம் ஜி ஆர் பெயர் சொல்லி அரசியல் செய்யும் அனைத்து கட்சிகளும், அவரது சமத்துவச் சிந்தனைகளுக்கு முரண்பட்டு செயல் படாமல் இருப்பதே,அவர்கள்  வேளாண்துறையின் வெறுமையை போக்கு தெற்கென எடுத்துவைக்கும் ஒரு முதல் படியாக அமையும்.முடிவாக,  

உழவினார் கைம்மடங்கின் இல்லை விழைவதூஉம்

விட்டேமென் பார்க்கும் நிலை.

  எனும் வள்ளுவரின் கூற்றினை நன்குணர்ந்து திருக்குறளை வெறும் வாக்கிற்கு மட்டும் பயன்படுத்தாது,நீதிவழுவா நெறிமுறையினைக் கடை பிடித்து,அவரவர்க்கு உரிய நீதியினை வழங்குவதே,ஒரு நல்லரசின் கடமை யாகும்.

                        =========================================  

Master:- Not a mind filling Vijay meal?

    Usually I am one of the senior citizens who would watch a Vijay film at the theatre either on the day of  its release or at least during its first week's run.This time owing to the Covid19 situation it could not happen.The Amazon Prime Video show made it possible at last.Watching a film at home naturally does not carry the fullfledged theatre effect.But it makes one watch the course of cinematic events without any hitch.After watching the film a kind of void prevailed.It looked as though I did not have a mind filling Vijay film of its usual stuff,I mean the energy packed full meal of this most popular actor.

  Is it because the film is a fifty fifty package of Lokesh Kanagaraj and Vijay?Is it due to the fact the a theme line of this story was already effectively handled in Thimiru Pidichavan,a recent Vijay Antony movie?Is it because of the dipsomaniac effect spreading through the character of the hero,during the first half of the film?Or is it due to the more challenging,antagonistic role of Vijay Sethupadhi,fascinatingly displayed in Vikram Vedha,that is profoundly missing in Master? May be it is very difficulat to imagine Vijay Sethupathi as a menacing and gory villain.Or perhaps, is it due to the whole narration being sobre without the presence of comic relief  provided by a Sathish or Yogi Babu? 

   Malavika Mohanan ,Andrea Jeremiah,Santhanu Bhagyaraj, Azhagamperumal, Rajesh, Nasser,Sai Dheena and Mahanadhi Shankar all get dissolved in the dual show of Vijay and Vijay Sethupathi.The reason for the hero turning into an alcoholic is quickly passed on to Malavika Mohanan by Nasser, even before we listen to the dialogue and grasp the information.

   Two scenes stay deeply memorable.1}Vijay silently crying over the hanging of the two young boys and his failure to prevent their pathetic death.2}Vijay's furious outburst when he comes to know that his four students /associates have been brutally killed.The climax deserved better finishing touches from Lokesh Kanagaraj.Anirudh is the major musical strength with his wonderful background score. Arjun Das as Das is crudely striking in his role play.

  The moot question is why some of our heroes do not completely submit themselves to a demonstrative director like Lokesh Kanagaraj or A.R Murugadoss as many did before a veteran director like K.Balachander?A.R.Murugadoss once succeeded with Vijay in Thuppaaki but he could not repeat the same in Sircar.However Vijay's bonhomie with Atlee seems to have worked out very dynamically in all their three movies,exhibiting a double strength throw .

   Above all,Vijay as hero is now clearly joining hands with the urchins and youths of the socially downward,down trodden lot,with a clear goal in mind.His recent movies are proofs of that pudding in its making.In that sense Master is a well cooked meal though not a meaty one.   

தாய்மையும் தமிழ்திரையிசையும்

 "அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம்"என்று தனது உன்னத இலக்கிய படைப்பான கொன்றைவேந்தனில்,தமிழ் மூதாட்டி அவ்வை, என்றோ எழுதிவைத்தார்.

"ஈன்ற பொழுதில் பெரிதுவக்கும் தன்மகனை 

 சான்றோன் எனக்கேட்ட தாய்' 

  என்றார்,வாழ்வியல் நெறி புகட்டிய வள்ளுவர்.தாய்மை ஒரு தவமெனில் தாயை வணங்குதல்  தன்னிலை உயர்த்தலே."அன்னையும் பிதாவும்" என்று கூறிடும் போதே,பிதாவை முந்துகிறார் அன்னை."ஈன்று புறந்தரு தல் என்தலைக் கடனே" என்ற வரிக்குப் பின்னரே,"சான்றோனாக்குதல் தந்தைக்குக் கடனே"என்கிறது ஒரு புறநானூற்றுப் பாடல். 

   எனவே தாய்மையை முன்னிறுத்தியே,மனித சமூகம் தலை நிமிர்ந்தது. மனித வாழ்வின் பல்வேறு பரிணாமங்களை வெள்ளித்திரையில் வழி நடத்தும் தமிழ்த்திரை உலகும்,தாய்மைக்கு சிரம் தாழ்த்தத் தவறிய தில்லை.குறிப்பாக,எம்.ஜி ஆர்.போன்ற ஒரு மாபெரும்  கதாநாயகரால்  பெருமையுற்ற தமிழ்த் திரைப்படத்துறை, அவரின் பல்வேறு திரைப்பட தலைப்புகளினால்,தாய்மைக்கு ஆலாபனை செய்தது.

   இந்தவகை திரைப்படங்களின் பட்டியலில்'தாய்க்குப்பின் தாரம்''தாய் சொல்லை தட்டாதே''தாயைக் காத்த தனயன்''தெய்வத்தாய்''தாயின் மடியில்''தாய்க்குத் தலைமகன்''ஒருதாய் மக்கள்'போன்ற பிரபல மான திரைப்படங்களைச் சொல்லலாம்.சிவாஜியின் திரைப்படங்களில் 'அன்னையின் ஆணை''அன்னை இல்லம்' இந்த வகையில் முக்கிய இடத்தைப் பிடிக்கின்றன.  

   தலைப்புகள் ஒருபுறமிருக்க,தமிழ்த் திரையிசை,தரமான கவிதை வரிகளினால் தாய்மையை தங்க ரதத்திலேற்றி,தரணியெங்கும் உலாவரச் செய்தது.தலைப்பு களைப் போன்று பாடல் வரிகளிலும்,எம்.ஜி.ஆர் திரைப்படப் பாடல்களே தாய்மையினை போற்றி புளகாங்கிதம் பெறச் செய்தன.ஆனால் இந்த வகையில் நடிகர் திலகம் மக்கள், திலகத்தை முந்திக்கொண்டார்.அவர் தந்தை மகனாக இரட்டை வேடத்தில் நடித்து 1958- இல் வெளியான'அன்னையின் ஆணை'திரைப்படத்தில்,  

"பத்து மாதம்

சுமந்திருந்து பெற்றாள்

பகல் இரவாய்

விழித்திருந்து வளர்த்தாள்

வித்தகனாய் கல்வி பெற வைத்தாள்

மேதினியில் நாம் வாழ செய்தாள்…"

என்று டி.எம்.எஸ்ஸின் உச்சக்குரலில் தொடங்கும் பாடலின் தொடரும் வரிகளாக,  அன்னைபோல் நம்மை ஆரத் தழுவும்,  

"அன்னையைப் போல் ஒரு தெய்வமில்லை 

அவர் அடிதொழ மறுப்பவர் மனிதரில்லை 

மண்ணில் மனிதரில்லை" 

   எனும் அற்புதமான பாடலாகும்.இந்த மகத்தான வரிகளை க.மு ஷெரிப் எழுத, பாடலுக்கு எஸ்.எம்.சுப்பையா நாயுடு இசையமைத்திருந்தார். கிட்டத்தட்ட இதே தோரணையில்,மேலும் மிடுக்குடன் அமைந்த பாடலே,

"எத்தனை செல்வங்கள் வந்தாலுமே 

எத்தனை இன்பங்கள் தந்தாலுமே 

அத்தனையும் ஒரு தாயாகுமா 

அம்மா அம்மா என்னது நீயாகுமா?"

என்று தொடங்கி, 

"தாயின் மடியில் தலைவைத்திருந்தால் 

துயரம் தெரிவதில்லை 

தாயின் வடிவில் தெய்வத்தைக் கண்டால் 

வேறொரு தெய்வமில்லை". 

   என்ற கம்பீரமான வரிகளாகும்.இப்பாடல் இடம்பெற்ற திரைப்படம் 'தாயின் மடியில்'{1964}.வாலி வரியமைத்த இப்பாடலுக்கும், எஸ்.எம்.சுப்பையா நாயுடுவே இசையமைத்திருந்தார். 

  எம்.ஜி.ஆர் தனது  புரட்சிப்பாடல்களில்கூட,தாயின் மீது ஆணையிட்டு, சூளுரைத்து, அசத்தலான முற்போக்குச் சிந்தனைகளை வெளிப்படுத் துவது,அவரது முத்திரையாகும்.அப்படி நாம் கேட்டு மனம் நிறைந்த பாடலே'நான் ஆணையிட்டால்' {1966}திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற, 

தாய் மேல் ஆணை

தமிழ் மேல் ஆணை

குருடர்கள் கண்ணை திறந்து வைப்பேன்

தனியானாலும் தலை போனாலும்

தீமைகள் நடப்பதை தடுத்து நிற்பேன்" 

  எனும் ஆவேசமான குரல் எழுச்சியாகும்.வாலியின் அழுத்தமான வரிகள் எம்.எஸ் விஸ்வநாதனின் சூடான இசையில்,நம்மை சுண்டி இழுத்தன. 

  எம்.ஜி.ஆரின் தாய்ப்பற்று,அவரின் திரைப்பட வெற்றிக்கு மட்டுமல்லாது, அவரது அரசியல் பயணத்திலும்,தாய்மார்களின் ஒருமித்த வரவேற்பைப் பெறுவதில்,ஒரு வலுவான பின்னணியாக விளங்கியது என்று உறுதி யாகக் கூறலாம்.அந்த வகையில்'அவரை காலத்தை வென்ற 'காவியப் புதல்வனாக ஆக்கிய பாடலே, 'அடிமைப் பெண்,திரைப்படத்தில் அவருக்காக டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"தாயில்லாமல் நானில்லை 

தானே எவரும் பிறந்ததில்லை 

எனக்கொரு தாய் இருக்கின்றாள் 

அவள் என்றும் என்னை காக்கின்றாள்" 

   எனும் நம்பிக்கை  வேரூன்றிய பாடலாகும்.ஆலங்குடி சோமு எழுதிய இந்த பரவசப் பாடலுக்கு,திரையிசைத் திலகம் கே.வி.மகாதேவன் இசைத்தேனூட்டினார். 

    எம்.ஜி.ஆர்,சிவாஜி கணேசனைத் தொடர்ந்து,ரஜினியும் கமலும்கூட, தாயின் பெருமையினை தங்களின் ஒரு சில படங்களில் தலைப்புகளா கவும் இசைவரி களாகவும் தமிழ்த்திரையுலகிற்கு தாரைவார்த்துக் கொடுத்தனர்.கமலின்'தாயில் லாமல் நானில்லை'திரைப்படமும்,ரஜினி படங்களின் தலைப்புகளாக வலம் வந்த 'தாய் மீது சத்தியம்''அன்னை ஓர் ஆலயம்'போன்றவையும் தாய்மையின் முக்கியத் துவத்தை பறைசாற் றின.கமலின்'தூங்காதே தம்பி தூங்காதே'{1983}திரைப்படத்தில் இளையராஜாவின் இதமான இசையில் எஸ்.பி.பி பாடிய, 

"நானாக நானில்லை தாயே 

நல்வாழ்வு தந்தாயே நீயே" 

எனும் பாடலும்,மன்னன்{1992} திரைப்படத்தில்,அதே இசைஞானியின் இசையில், ரஜினிக்காக கே.ஜே.யேசுதாஸ் மெய்மறந்து பாடிய, 

"அம்மா என்றழைக்காத உயிரில்லையே

அம்மாவை வணங்காது உயர்வில்லையே

அம்மா என்றழைக்காத உயிரில்லையே

அம்மாவை வணங்காது உயர்வில்லையே

நேரில் நின்று பேசும் தெய்வம்

பெற்ற தாயன்றி வேறொன்று ஏது"

   ஆகிய இரு பாடல்களுமே,மயிலிறகால் வருடி,மனம் மயங்கச் செய்தன.இந்த இரண்டு அருமையான பாடல்களுமே,கவிஞர் வாலியின் வானுயரக் கற்பனையில் விளைந்த திரைக்கவிதை பொக்கிஷங் களாகும்.இதே ஆண்டு வெளியான 'உழைப் பாளி.திரைப்படத்தில் ரஜினிக்காக எஸ்.பி.பி  பாடிய, 

"அம்மா அம்மா எந்தன் ஆருயிரே

நானும் நீயும் என்றும் ஓருயிரே" 

  என்ற பாடல்,ஆழ்ந்த சோகத்தில் ஊறிய ஆத்மாவின் ராகமென ஒலித்தது. வாலியின் வளமான வரிகள்,இளையராஜாவின் இன்னிசையில் ஏகாந்தம் பரப்பியது.      

    சூப்பர்ஸ்டாரின் மற்றுமொரு தாய்மை போற்றிவணங்கும் பாடலையும் இங்கே நினைவு கூறவேண்டும்.ஆம்.அவர் நடித்த'மாவீரன்'{1986}எனும் திரைப்படத்தில் கவிஞர் வாலி எழுதிய,ஆன்மீக மனம் கமழும், 

"சொந்தமில்லை பந்தமில்லை

திக்கில்லாமல் நிற்கும் பிள்ளை

துக்கம் தன்னை

தீர்க்கவேண்டும் நீயே

மகா துர்க்கை என்னும்

பேர் படைத்த தாயே"

   என்று மலேஷியா வாசுதேவன் குரலில் தாய்மையெனக் கருதும் தெய்வத்தின் திருப்பாதத்திற்கு, துன்பத்தை சமர்ப்பித்த  பாடல். 

   தாய்மையைத் தொழுவதோடு நில்லாது தாய்மையின் அருமை பெருமைகளை அழகுடன் வருணித்து,உன்னிக்கிருஷ்ணனின் காந்தக் குரலால் மேன்மைப்படுத்திய சொற்களே ,எஸ்.ஜே சூர்யா நடித்த 'நியூ' எனும் வித்தியாசமான திரைப்படத்தில் நாம் கேட்டு மகிழ்ந்த பின்வரும் பாடல் வரிகளாகும். 

காலையில் தினமும் 

கண்விழித்தால் நான் கை

தொடும் தேவதை அம்மா 

அன்பென்றாலே அம்மா 

என் தாய்போல் ஆகிடுமா 

இமைபோல் இரவும் பகலும் 

எனைக்காத்த அன்னையே 

உனதன்பை பார்த்தபிறகு 

அதைவிட வானம் பூமி 

ஆகும் சிறியது. 

     ஏ.ஆர்.ரெஹ்மானின் ஏற்றமிகு இசையில் அமைந்த இப்பாடலுக்கும் வாலியே இசையமைத்திருந்தார் என்பதிலிருந்து,தாய்மைக்கு புகழ் சேர்க்கும் பல்வேறு தரமான பாடல்களுக்கும்,இம்மாபெரும் கவிஞரே அற்புதமான வரிகள் வழங்கினார் என்பது அவரது வாழ்வின் வரலாற்றுச் சிறப்பாகும். 

  தாய்மையின் தியாகத்தை உணராது,தாய்மனதை நோகடித்த எவரும் நிம்மதியாக வாழமுடியாது எனும் வாழ்க்கை நெறியினை வெளிப் படுத்திய பாடலே ராஜ்கிரண் நடிப்பில் வெளியான 'அரண்மனைக்கிளி' படத்தில் இசைஞானி இதமாக இசையமைத்து அவரே மனமுருகிப் பாடிய "என்  தாயினும் கோயிலை காக்க மறந்திட்ட பாவியடி கிளியே"எனும் இப்பாடல் நம் உள்மனதை குடைவதுபோன்ற உணர்வை .இப்பாடலை  எழுதியவர் பொன்னடியான் எனும் கவிஞராவார்.  

   இவை எல்லாவற்றையும் கடந்தது தான்,தனுஷ் தானே மிக எளிமை யாகவும் யதார்த்தமாகவும் எழுதி,அனிருத் இசையில் 'வேலையில்லா பட்டதாரி'{2014}படத்தில் பாடி நம் எல்லோரின் கவனத்தையும் தாய்மையின்பால் திருப்பிய, நிகழ்கால நிசமான பின்வரும் பாடல். 

அம்மா அம்மா நீ எங்க அம்மா 

உன்ன விட்டா எனக்காரு அம்மா 

தேடிப்பாத்தேனே காணோம் உன்ன 

கண்ணா மூச்சி ஏன் வா நீ வெளியே......... 

நான் தூங்கும் முன்னே 

நீ தூங்கிப் போனாய் 

தாயே என்மேல் உனக்கென்ன கோபம் .................... 

கண்ணான கண்ணே என் தெய்வ பெண்ணே 

கண்ணில் தூசி நீ ஊத வேண்டும் 

பகலும் இரவாகி பயமானதே அம்மா  

விளக்கும் துணையின்றி இருளானதே 

உயிரின் ஒரு பாதி பறிபோனதே 

தனிமை நிலையானதே ...........

இன்று நீ பாடும் பாட்டுக்கு 

நான் தூங்கவேண்டும்

நான் பாடும் பாட்டு 

நீத் தூங்க என்றென்றும் 

காதோரம் கேட்கும்"  

    காலங்கள் மாறலாம்;சமூகக் கோட்பாடுகளும் வாழ்வியல் சித்தாந்தங் களும் புதுவடிவம் பெறலாம்.ஆனால், தாய்மையின் தாக்கமே, மனித வாழ்வின் துவக்கமாகவும்,தொடர் நிகழ்வுகளாகவும்,கடந்தகால நினைவு களாகவும்,தனிமனித நெஞ்சங்களில் ஆலயமணி ஓசைகளாய்,என்றென் றும் ஒலித்துக்கொண்டிருக்கும் என்பதை,நடைமுறை அனுபவங்களாக  மட்டுமல்லாது,திரை நிகழ்வுகளாகவும் நம்மால் காண முடிகிறது. .இதைத்தான் காலம் காலமாக,தமிழ்திரையிசை பாடல்கள்,வரிகளால் தோரணம் கட்டி,விழாவாகக் கொண்டாடுகின்றன.  

ப.சந்திரசேகரன் . 

                         +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Tamil Comedians as Villains

 

    Interchange of roles for actors is both a matter of personal preference and cinematic necessity. Quite often even heroes have turned to villain roles.Sivaji Ganesan who is an all rounder did villain roles in Koondukkili and Thirumbippaar.Gemini Ganesan was a villain in Vallavanukku Vallavan and K.Balachander's Naan Avanillai.Muthuraman,Jai Shankar, Ravichandran, Sivakumar,Sathyaraj, Sarathkumar Rajinikanth and Kamalahasan have all done villain characters. 
    If we take supporting or character actors veterans like S.V.Renga Rao,S.V.Subbaiah, V.K.Ramasamy, V.S.Raghavan,T.S.Balaiah,T.K.Bagavadhi and S.V.Sahasranamam have all portrayed both character and diabolic villain roles depending upon the nature of their acting profiles.Of these V.K.Ramasamy and T.S.Balaiah have done robust comedy roles also.

   Among the early comedians I do not remember if N.S.Krishnan,the father of Tamil film comedy ever performed any villain roles.Whereas,T.S.Dorairaj who was reputed for his robust comedy shows and T.R.Ramachandran who was both a hero and a comedian {His role performance was extraordinary in films like Sababadhi and Adutha Veettupen} were also known for their contribution to villainy in a film or two.The most remembered comedy characters that T.S.Dorairaj performed were for Genova, Kalvanin Kaadhali, Maman Magal, Malaikkallan, Nalla Theerpu, Paanai Pidithaval Bagyasaali and Padikkadha Medhai. However, his single role of subtle villainy in the film Pangaligal brought out his capacity for doing a negative role. Similarly,T.R.Ramachandran did a memorable role of villainy in Iruvar Ullam starring Sivaji Ganesan and Sarojadevi.
    J.B.Chandrababu,the fabulous comedian who had an excellent flair for singing and dancing did not seem to have appeared in any serious villain roles.The second line comedians like Kaali N.Rathinam and A.Karunanidhi were known mostly for their physical comedy shows.It was K.A.Thangavelu the outstanding verbal comedian who did characters of negative shade with a mind for greed in films like Panam Padhi Bakthi and Alibaabaavum Naarpadhu Thirudarkalum.During his later years he was compact as a villain's sidekick or as a greedy villain and films like Nam Naadu,and Uzhaikkum Karangal are indicators of his might for playing villainy.
    His successor and successful comedian Nagesh has left his indelible impressions on motiveless and motivated villainy most effectively demonstrated in films like Thillaanaa Mohanaambaal, Mounam Sammadham,Cheran Pandian,Abhoorva Sagodhararkal and Adhisiyapiravi.Among these,his display of motiveless villainy as Vaidhi in Thillaanaa Mohanaambaal,was of a unique kind celebrating the transition of a remarkable comedian into a repulsive villain.He played a similar mischievous role as Chinna Pannai Singaaram in the film Savaale Samaali.Both Mounam Sammadham and Cheran Pandiyan portrayed him in potentially mischievous shades mixed with greed and vengeance.In Abhoorva Sagodhararkal,the comedian in Nagesh totally disappeared making him stay in our memory as one of the crudest villains.Very few actors can excel the versatility of Nagesh.
   It is Thengai Srinivasan who could be called more a villain and character actor than a comedian. Barring his fantastic comedy show in Kaasedhaan Kadavulada and Thillu Mullu,I think it would be difficult for the audience to view him as a rib tickling comedian,because,there was always a tumultuous roughness in his dialogue deliveries that would befit him in more powerful roles reflecting the essence of thespian dynamism sometimes even imitating that of Sivaji Ganesan.May be it was for this reason  the Chevalier  declined the role offered to him for the film Kaliyuga Kannan so that Thengai Srinivasan could take up that character he had performed in a stage play that preceded the film.
   As a character actor and as a villain,Thengai Srinivasan had a lot to offer and a lot to be retained in Tamil cinema history.He had acted as a notorious villain in at least half a dozen films and some of his roles in those films revealed the gist of macabre mindset.As a blackmailer{Muthu Chippi, Annakili and Mayangukiraal oru Maadhu}as an opportunist or gangster{Thanga Magan, &Padikka dhavan} or as a potential villain {Rajini's Dharma Yudham and Kamal's Sattam En Kaiyil}Thengai Srinivasan proved to be a gory  P.S.Veerappa or M.N.Nambiyar.He had also been an effective henchman of villains in films like Kanni Penn produced by Sathya Movies.His contemporary comedian Surulirajan also played as the villain's side kick in the same film. However,Thengai Srinivasan could be called the most virulent villain among comedians
    Among the next generation comedians Goundamani played comedy mixed villain roles in films like Vijayakanth's Ponmana Chelvan and Ragasiya Police starring Sarath Kumar as hero.From the days of Padhinaaru Vayadhinile as the sidekick of Parattai,Goundamani's villainy could be seen as an amalgamation of satire and witticism.Later, it was Janakaraj whose specially noticeable eyes and singular voice mould that enabled him to perform negative roles such as a cynical villain and motivated talebearer in Bharati Raja's mega hit films like Vedham Pudhidhu and Mudhal Mariyaadhai. Janakaraj has always been an exceptional comedian on account of his distinct pattern of delivery of dialogues with its peculiar accent and intonation.It is with this uncommon identity his sense of humour has casually surpassed his otherwise sober profile that has helped him play amazing character roles in films like Paalaivana Rojaakkal, Kizhakku Vaasal and several others.Similarly his trademark of villainy has attained a status of individuality and distinction.
  The new generation comedians like Vivek,Vadivelu,Santhaanam,Soori,Satish and RJ Balaji have confined themselves purely to the task of taking the audience to periodical spells of laughter and it is difficult to imagine them as villains.Finally when it comes to acting,whoever is capable of performing a variety of roles,can be heroes,character actors comedians and villains.After all no actor would like to be left with a stereotyped image in role performance.Tamil comedians in this particular sense,have never been found wanting in delivering characters with a galaxy of dimensions and villainy is no exception for them.
                                          ===================================  

தமிழ்திரையிசை வரிகளில் மாய,மயானக் கோலங்கள்

   'வாழ்க்கையும் வைராக்கியமும்'என்ற தலைப்பில் ஒரு உரைநடை புத்தகம் நான் இளங்கலை வகுப்பு  படிக்கையில் கல்லூரி பாடத் திட்டத்தில் இணைக்கப்பட்டதாக நினைவு. பொதுவாகவே மனித வாழ்வில்,'பிரசவ வைராக்கியம்,'மயான வைராக்கி யம்'எனும் வழக்கு மொழிகள் பிரபலமாக பயன்படுத்தப்படுவதை பார்த்திருக் கிறோம்.

   இந்த வழக்குமொழிகளில்'மயான வைராக்கியம்',மரண நிகழ்வுகளாக  மனித உணர்வுகளைத் தாக்கி,பின்னர் கார்மேகம்போல் கலைவதுண்டு. மரணம்,மனித வாழ்வின் நிலையற்ற தன்மையை உணர்த்தி,உறவுகளில் சொத்துத் தகராறுகளின் காரணமாக எழும் பகைமை நிலைப்பாடுகளை,சற்று நேரத்திற்கு பின்னுக்குத் தள்ளி,பணத்தைக் காட்டிலும் மனித நேயமே பெரிதென்று நினைக்கச் செய்து, பின்னர் ஈமச் சடங்குகள் முடிந்தவுடன் மனம் ஒரு குரங்காக,பணத்தை நோக்கி பயணிப்பதே,மயான வைராக்கியமாக கருதப்படுகிறது. 

   துளிர்ப்பதும் உதிர்வதும் இயற்கையின் இயல்பு;துளிர்த்ததும் வளர்ந்ததும் நிலைத்திடும் என்பது,மனிதனின் கனவு.மயானப்பாதை என்றுமே மனிதன் விரும்பி பயணிக்கும் பாதையன்று.ஆனால் தோல்விகளின் தழும்புகள்,மாயையில்  வலுப்பெற்ற சிந்தனைகளாய் வாழ்வினை புரட்டிப்போட்டிட,'தேவதாஸ்'திரைப் படத்தில் C.R. சுப்புராமனின்  இசையில்,கண்டசாலா முழங்கியதுபோல"உலகே மாயம் வாழ்வே மாயம்"என்று வெறுமையின் கம்பீரத்தை வீரியமாக்குகிறது.  இப்படத்திற்கு விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி *பின்னணி இசை*{Background score }  அமைத்திருந்தனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.   

  இதே வெறுமையினை விஸ்வரூபமாக்கி,அழுத்தமாகவும் ஆழமாகவும் கே.ஜே யேசுதாஸின் அதிர்வுக்குரலால் வெளிப்படுத்திய பாடலே, 

"வாழ்வே மாயம்! 

இந்த வாழ்வே மாயம்!

தரை மீது காணும் யாவும், 

தண்ணீரில் போடும் கோலம்!

நிலைக்காதம்மா...!

யாரோடு யார் வந்தது? 

நாம் போகும்போது,

யாரோடு யார் செல்வது?" 

எனும் கண்ணில் நீர்மல்கச்செய்த  காவிய வரிகள் கொண்ட  பாடலாகும்.  

"தாய் கொண்டுவந்ததை, 

தாலாட்டி வைத்ததை, 

நோய் கொண்டும் நேரமம்மா"

   என்ற வரிகள் செவிகளில் விழுகையில்,நம் இதயம் தவித்துத் துடிப்பதை,கங்கை அமரனின் இசையில்,வாலியின் வேதனை வரிகளால்,சாகா நிகழ்வாக்கிய பாடல் இதுவாகும். 

  இதே கே.ஜே.யேசுதாஸின் ஒப்பற்ற குரலில் வைரமுத்துவின் வரிகளை உருக்க மான இசையில்'நீங்கள் கேட்டவை'திரைப்படத்தில் கேட்டு மெய்மறந்ததே,கீழ்க்  காணும் பாடல்! 

"கனவுகாணும் வாழ்கையாவும் 

கலைந்துபோகும் கோலங்கள்; 

துடுப்புகூட பாரமென்று 

கரையைத் தேடும் ஓடங்கள்" 

என்று தொடங்கி,இடையில்,  

"பிறக்கின்றபோதே இறக்கின்ற தேதி 

இருக்கின்றதென்பது மெய்தானே!" 

  எனும் உண்மையை உள்ளடக்கிய இப்பாடல்,என்றும் நினைவில் தங்கிடும்,  மேனியெனும் மெய்யாய்!அதன் பொய்யாய்! 

மனித வாழ்வின் மாய நிலையினை உணர்த்திய இன்னுமொரு பாடலே, 

"ஆடி அடங்கும் வாழ்க்கையடா;

ஆறடி நிலமே சொந்தமடா.

முதலில் நமக்கெல்லாம் தொட்டிலடா;

கண் மூடினால் காலில்லா கட்டிலடா.

பிறந்தோம் என்பதே முகவுரையாம்;

பேசினோம் என்பதே தாய்மொழியாம்.

மறந்தோம் என்பதே நித்திரையாம்;

மரணம் என்பதே முடிவுரையாம்."  

  எனும் கவிஞர் சுரதாவின் மகத்தான வரிகளை,சீர்காழியாரின் வெண்கலக் குரலில் வி.குமாரின் மென்மையான இசையோட்டத்தில்,'நீர்க்குமிழி'திரைப்படத்தில் கேட்டு, வெறுமையில் மனம் ஆழ்ந்ததே,அகம் நிறைந்த அனுபவமாகும் .  

   மனித வாழ்வின் மாய நிலைகளையும் வெறுமையையும்,கவியரசு கண்ணதாசன் அரும் புலமையுடன் வெளிப்படுத்திய அழகான திரைப்பாடல்கள் பலவும்,அவரது இமயக் கற்பனையின் விளைவாக உருவெடுத்த,ஞானப் பால்குடிக்கச் செய்யும் அட்சய பாத்திரமாகும்.குறிப்பாக,'பாத காணிக்கை'திரைப்படத்தில் எம்.எஸ் விஸ்வநாதன் இசையில் அமைந்த,  

"வீடு வரை உறவு;வீதிவரை மனைவி; 

காடுவரை பிள்ளை ;கடைசிவரை யாரோ" 

 எனும் வரிகளில் தொடங்கி பின்னர், 

"விட்டுவிடும் ஆவி;பட்டுவிடும் மேனி; 

சுட்டுவிடும் நெருப்பு;சூனியத்தின் நிலைப்பு" 

என்றும், 

"சென்றவனை கேட்டால்,வந்துவிடு என்பான்; 

வந்தவனைக் கேட்டால்,சென்றுவிடு என்பான்" 

  என்று,மயானக் காற்றால் மூச்சு முட்டச் செய்யும் டி.எம்.சௌந்தராஜனின் பாடல், என்றைக்கும் இதயம் கனக்கச் செய்வதாகும்.

 இதேபோன்று 'அவன்தான் மனிதன்'திரைப்படத்தில் எம்.எஸ்.வி இசையில் கவியரசு புனைந்த, 

"மனிதன்  நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்குமென்று; 

இறைவன் நினைப்பதுண்டு பாவம் மனிதனென்று."  

எனும் பாடல் டி.எம்.எஸ் ஸின் உச்சக் குரலால் உளம் நிறைந்தது.

   மாயையின் பிடியில் சிக்கித் தவிக்கும் மனித இனத்தின் பலவீனத்தை,கவியரசு பிரபலப்படுத்திய பாடல் தான்,'நெஞ்சில் ஓர் ஆலயம்'திரைப்படத்தில் P.B ஸ்ரீனி வாசின் காந்தக்குரலில் ஒலித்த,

"நினைப்பதெல்லாம் நடந்துவிட்டால்,தெய்வம் ஏதுமில்லை; 

நடந்ததையே நினைத்திருந்தால்,அமைதி என்றுமில்லை" 

எனும் அமோகப்பாடலாகும்.மெல்லிசை மன்னர்களில் மேன்மைமிகு இசையில், இப்பாடலுக்கு இடையே வரும், 

"எங்கே வாழ்க்கை தொடங்கும் 

அது எங்கே எப்படி முடியும் 

இதுதான் பாதை,இதுதான் பயணம் 

என்பது யாருக்கும் தெரியாது. 

பாதையெல்லாம் மாறிவரும் பயணம் முடிந்துவிடும்; 

மாறுவதை புரிந்துகொண்டால்,மயக்கம் தெரிந்துவிடும்" 

   எனும் வரிகள்,மனித வாழ்வின் யதார்த்த நிலையினையும்,மாயவலையில் சிக்கித் தவிக்கும் மானுட துன்பத்தையும் ,சொற்களால் துல்லியமாய் படம்பிடித்துக் காட்டியது. 

  சிலநேரங்களில் மரணம்,மனிதனின் திருந்திய நற்குணங்களுக்கு சான்றுகூறும் என்றும்,நாம் நினைப்பதுண்டு.இப்படி ஒரு கருத்தைத்தான்,கவியரசு 'இருவர் உள்ளம்'திரைப்படத்தில், 

"ஏனழுதாய் ஏனழுதாய் 

என்னுயிரே ஏனழுதாய்" என்று தொடங்கி, 

"மரணம் வந்தால் தெரிந்துவிடும்; 

நான் மனிதன் என்று புரிந்துவிடும்;  

ஊர் சுமந்து போகும்போது, 

உனக்கும்கூட விளங்கிவிடும் " 

   என்று எழுதியிருப்பார்.திரையிசைத் திலகம் கே.வி.மகாதேவனின் இசையில், டி.எம்.எஸ் குரலினாலும் ,சிவாஜியின் உணர்வுபூர்வமான நடிப்பினாலும்,இப்பாடல் நம் உள்ளங்களில் ஒரு தனி  இடம் பிடித்தது என்று சொல்லலாம்.  

   கவியரசின் இன்னுமொரு மயான கீதம்தான் எம்.ஜி.ஆரின் 'முகராசி' திரைப் படத்தில் கே.வி.மகாதேவன் இசையில் டி.எம்.எஸ் பாடிய,

"உணடாக்கி விட்டவர்கள் ரெண்டு பேரு;  

இங்கே கொண்டுவந்து போட்டவர்கள் நாலு பேரு; 

கொண்டாடும் போது ஒரு நூறுபேறு; 

உயிர் கூடுவிட்டு போகையிலே கூட யாரு."

  எனும் மிகச் சாதாரணமாக,வாழ்வின் உண்மையை உரைத்த உன்னத பாடல்.  மரணச் சுமையை மயானம் வரை கொண்டுசென்று இறக்கிவிடுவோருக்கு,நன்றி பாராட்டும் விதத்தில் அமைந்ததுதான்,எம்.ஜி.ஆரின்'சங்கே முழங்கு'திரைப்படத்தில் இடம் பெற்ற,

"நாலு பேருக்கு நன்றி; 

அந்த நாலு பேருக்கு நன்றி; 

தாயில்லாத அனாதைக்கெல்லாம் 

தோள்கொடுத்து தூக்கிச் செல்லும், 

நாலு பேருக்கு நன்றி." 

எனும் டி.எம்.சௌந்தராஜன் பாடிய,மனிதநேயப் பாடல். இப்பாடலையும் கவியரசு இயற்ற,அதற்கு எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசையமைத்திருந்தார்.

   வழக்கமாக,கதாநாயகர்கள்தான் தத்துவ பாடல்களை தங்கள் நெஞ்சில் தாங்கி, கேட்போர் நினைவுகளில் நீங்காமல் தங்கச் செய்வார்கள்.அதுவும் எம்.கே.தியாக ராஜ பாகவதர்,பி.யு.சின்னப்பா,டி ஆர் மகாலிங்கம் காலத்திற்குப் பிறகு,எம்.ஜி. ஆரோ,சிவாஜியோ,ஜெமினியோ சொந்தக்குரலில் பாடியதில்லை. 

   ஆனால்,ஜெய்சங்கரை அறிமுகப்படுத்திய 'இரவும் பகலும்' திரைப்படத்தில், வில்லன் வேடம் அதிக திரைப்படங்களில் தரித்த எஸ்.ஏ.அசோகன் பாடிய,பின்வரும் பாடல்,நம்மில் பலரையும் ஆச்சர்யத்தில் ஆழ்த்தியிருக்கும்.ஆலங்குடி சோமு எழுதிய,

"இறந்தவனை சொமந்தவனும் இறந்துட்டான்; 

அத இருப்பவனும் எண்ணி பார்க்க மறந்துட்டான்." 

எனும் அப்பாடல்,டி ஆர் பாப்பாவின் இசையில்,அசோகனின் அபாரக் குரலில்,  வித்தியாசமான விளைவுகளை ஏற்படுத்தியது.

  மரணமும் மாயையும் சமத்துவத்தின் சாயல்கள்.ஏற்ற தாழ்வுகளின் பொய்முகங் களை கிழித்தெறியும் கீறல்கள். அனைவரும் அறிந்த,ஆனால் மனிதமனம் என்றைக் கும் ஏற்க மறுக்கும் இந்த உண்மைகளை,'படையப்பா' திரைப் படத்தில் அமைந்த  கவிப்பேரரசின் ஒரு பாடல்,மிக அற்புதமாக வெளிப்படுத்தியது.ஏ.ஆர்.ரெஹ்மான்  இசையில்,மனோ & Febi Mani பாடிய, 

"ஹோ ஹோ ஹோ கிக்கு ஏறுதே" 

 என்று தொடங்கும் அப்பாடலில் இடையே வரும் 

"கம்பங்களி தின்னவனும் மண்ணுக்குள்ளே;     

தங்க பசுமம் தின்னவனும் மண்ணுக்குள்ளே."  

 எனும் வரிகள் மயான சமத்துவத்தின் மேன்மையை,உரக்க வெளிப்படுத்தின.

   இருப்பினும்,இந்த சமரசத்தின்  சாராம்சத்தை 1956- இல் கே.ஏ.தங்கவேலும்,              பி.பானுமதியும் இணைந்து நடித்து வெளியான,ஆர்.ஆர்.சந்திரன் இயக்கத்தில் உருவான,'ரம்பையின் காதல்'எனும் திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற ஒரு பாடல், அற்புதமாக எடுத்துக்காட்டியது. டி.ஆர்.பாப்பாவின் இசையில் சீகாழி கோவிந்த ராஜன் மனமுருகிப் பாடிய, 

"சமரசம் உலாவும் இடமே, 

நம் வாழ்வில் காணா, 

சாமரம் உலாவும் இடமே!" 

எனும் அந்த ஏகாந்தப் பாடலுக்கிடையே வரும், 

"ஆண்டி எங்கே? அரசனும் எங்கே? 

ஆவி போனபின் கூடுவார் இங்கே!" 

என்றும், 

"எல்லோரும் முடிவில் சேர்ந்திடும் காடு; 

தொல்லையின்றியே தூங்கிடும் வீடு" 

  என்றும் இடம்பெறும் வரிகளால்,கவிஞர் A.மருதகாசி,என்றும் தமிழ்த் திரைக் கவிதையின் கலங்கரை விளக்கமாகிறார்.இதுபோன்ற பாடல்களால் தமிழ்த்  திரையுலகு தரமுயன்று,மனித வாழ்வின் மறுபக்கமாகிறது.

   கலகமும் கலக்கமும் நிறைந்த மனித வாழ்வில்,நிழல்தேடும் நெஞ்சங்களுக்கு, மாயையின் மாட்சியினை,மயானத்தின் மாண்பினை,களமிறக்கும் பாடல்கள்,நிழல் திரையின் பிம்பங்களாக மட்டுமல்லாது,வாழ்க்கையின் விழுதுகளுக்கு மரண மெனும் முற்றுப்புள்ளி மூலம்,மாயையினை நிசமாக்குவதே,மயானப் பாடல்களின் நோக்கமாகும்.

   எல்லாற்றிற்கும் மேலாக,மன சஞ்சலங்களையும் களங்கங்களையும் களைந்து, வாழ்க்கையின் நேர்வழிப்பயணத்தை உறுதி செய்வதன் மூலம்,திரைக்கவிதை வரிகளின் மாய,மயானக் கோலங்கள்,அழியாத கோலங்களாகின்றன.

ப.சந்திரசேகரன் .