MY Touring Talkies Days.

   Six decades ago,cinema shows were largely confined to tents erected on a vast ground, with thatched roofing. Later,light roofing replaced thatched roofing.The front portion of these tents,would be marked for floor tickets.There wont't be any cement flooring.The floor ticket area would be filled with sand. Most of the viewers would prefer the floor ticket area,not only because they were cheaper and closer to the screen,but also because people could sit together,jostling one another,while watching the films either in awe,or in admiration.

   The remaining space would be meant for'back benchers'.The benches which were a long line of seats with a back rest,were made of bamboos,ringals and sometimes even of cheap wooden planks.The greatest advantage of these benches was that they could accommodate more number of viewers,than independent chairs which would occupy more space and hence the number of viewers would have to be restricted.Such theatres were called Touring Talkies,because they were all made up of a mobile frame work and could easily be shifted from place to place,once their leasing periods were over.

   Morning shows and matinee shows were rarer in the Touring Talkies,because penetration of sun light through the marginal gaps of the thatched roofs,would be a stumbling block for screening films in maximum darkness,which alone would facilitate a clearer viewing of films.However, if any new MGR or Sivaji Ganesan films were released, the touring talkieses would be compelled to increase the number of shows,so as to go in for morning and matinee shows.I remember watching MGR films like Nallavan Vaazhvaan and Rani Samyuktha and Sivaji Ganesan films like Ambikapadhi and Rajabakthi,in their morning shows,on their days of release.

   I watched a huge lot of films in those talkieses and some of the films that frequently haunt my memories even now are,P.U.Chinnapa's Manomani and Jagadhala  Pradhaban,T.R.Mahalingam's Vedhala Ulagam and Abalai Anjugam,N.T.Rama Rao's Padhala Bhairavi,MGR's Marmayohi,Jenoa,Mandhiri Kumari, Mahadevi,Malaikallan and Alibabavum Naarpadhu Thirudarkalum,Sivaji Ganesan's Parasakthi, Manohara, Padhi Bhakthi,Pennin Perumai,Makkalai Petra Maharasi, Mangaiyar Thilakam and Punar Jenamam,Gemini Ganesan's Guna Sundari, Sowbagyawathi,Sadharam,Pathini Dheivam, Thirumanam and Kanavane Kankanda Dheivam {besides Padhi Bhakthi and Pennin Perumai} and other notable films like Naga Dhevadhai,Aaravalli,Aayiram Thalai Vaangiya Abhoorva Sindhamani,Thilakam,  Vanjam,Mandhiravadhi,Chandralekha, Yanai Valartha Vanambadi,Naan Valartha Thangai,Kaithi Kannayiram,Devaki,Kula Dheivam,Adutha Veetu Penn,Vannakkili, Mudhalali,Thai Pirandhaal Vazhi Pirakkum, Vijayapuri Veeran,Thaayaipola Pillai Noolaipola Selai and many more.

   Slowly,permanently built,non-airconditioned theatres came into existence,reducing the expansion of Touring Talkieses.But my memories of the touring talkies have become an eternal part of my thoughtwaves,on account of the potential reminiscences of my childhood and boyhood days.The last film I saw in a touring talkies was En Kelvikenna Badhil{1979} starring Rajinikanth and Sripriya.I saw the film in a remote village {Thirumullai Vasal}in Sirkazhi taluk of Tamil Nadu.

  The pleasures of watching a movie in a touring talkies were irreplaceable.With a single projector and with frequent small intervals and the substantially longer,notified interval, touring talkieses gave us immense freedom to move out and frequently ease ourselves from the physical pressures of the huge crowd,lowly named as groundlings. During the longer interval,songs from other films would be played through gramaphone records.

   Popcorns were unheard of those days.But sugar candies,peanuts,locally made biscuits, sticky treacle toffees and other kinds of snacks made of ground nut oil,were the delicious treasures,enriching the bonanza of a touring talkies experience.Once a way,we could also hear alarming cries from the crowd about its inability in the darness,to trace the presence of a rat or snake,that would peep into the talkies,thanks to the multi avenues open for reptiles and rats,to make their free entries into the talkies.

    Advertisements about the on going,or upcoming films,would be in the form of handbills distributed to the localites,through covered bullock carts with posters of films,pasted on both sides of the cart. Catchy points about the film would be loudly announced,using a hand held funnel like speaker and one could see children running after the carts to collect the handbills.Gramaphone records from other films would also be played from the bullock carts.

    It is all gone now.Technology has taken us far away,from these unadulterated happenings of a society,that had no idea about the nuances awaiting for its posterity. Cinema killed the stage,though it benefitted a lot from the stage.Television,computer and smartphone,have deprived us of the epic like events of a movie watching experience. When there was no scope for booking one's ticket through a reservation programme,the thrills of joining a long line of queues,restlessly anticipating the probability of getting a ticket and moving into the theatres with the enormous excitement of looking for a comfortable seat,constituted the historic moment of the cinema watching event.

   Today just sit at home,download the movie of your interest and view it with your vagaries of mood and time. Piracy has become part and parcel of a paramount industry,whose objectives are soley meant for entertaining people.Cyber crimes and a corona free,social distancing mindset,have ostracised those objectives,thereby pulling down the curtains,even before the movie is cast on the big screen.But the truth is,there is a genesis behind every destruction.Like it or not,learn to live with the changing trends,lest your purpose of life should get stifled by your own reluctance to be a part of the changing trends.    

                                    ===================================

தமிழ்திரையும் கிராமமும்

   

    தொழில் நுட்பத்தின் உச்சத்தை குறிவைக்கும் உலக திரைப்படத் துறை,மனித வாழ்வியல் தத்துவங்களையும் நடைமுறைகளையும் பின்னுக்குத் தள்ளி,அறிவிய லின் துணையோடு குற்றம் புரிவதையும்,அதே அறிவியலைப் பயன்படுத்தி குற்றங் களை புலனாய்வு செய்து புரையோடச் செய்வதையும், திரைப்படத் தயாரிப்பின் தலையாயக் குறிக்கோளாகக் கொண்டிருப்பதை,நம்மால் அவ்வப்போது உணர முடிகிறது.

   ஆனால் இந்தியாவிலும்,குறிப்பாகத் தமிழகத்திலும்,மனிதம் சார்ந்து சிந்தித்தும், மனித வாழ்வின் பல்வேறு நிலைப்பாடுகளை மைய்யப் படுத்தியும்,கற்பனையை யும் யதார்த்தத்தையும் இரண்டறக்கலந்து, திரைப்படங்கள் உருவாக்கப்படுகின்றன.

    ''இந்தியாவின் முதுகெலும்பு கிராமங்களே''என்றார் மகாத்மா காந்தி. அவ்வகை யில் இந்தியாவில் பல்வேறு மொழிகளிலும், கிராமங்களை முன்வைத்தே சுதந்திரத் திற்கு முன்னும் பின்னும்,பல திரைப்படங்கள் உருவாயின.தமிழ்த்திரையை பொறுத்தமட்டில்,கடந்த நூற்றாண்டிலும் சரி,இந்த நூற்றாண்டின் இதுவரையிலும் சரி,கிராமத்து அத்தியாயங் களை புரட்டும்  திரைப்படங்களுக்கு குறைவே இல்லை,என்று திட்டவட்ட மாகக் கூறலாம். 

   கடந்த நூற்றாண்டில்,கிராமங்களை நெஞ்சில் சுமந்து,தரமான கதைகளையும் திரை நிகழ்வுகளையும் வடிவமைத்து அதற்கேற்ப கதாபாத்திரங்களை உருவாக்கிய இயக்குனர்களின் பட்டியல் சற்று அதிகமாகவே காணப்படுகிறது.குறிப்பாக, ஏ.பீம்சிங், சாண்டோ சின்னப்பதேவர்,கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ணன் போன்றோர், மண்ணின் மகத்துவத்தை,கிராமங்களை முன்வைத்து பிரகடனப்படுத்தினர்.

     இவர்களில் ஏ.பீம்சிங் கதை நிகழ்வுகளுக்கும்,கதாபாத்திரங்களுக்கும்,முக்கியத் துவம் அளித்தார்.சிவாஜிகணேசனை தனது திரைப்படங்களின்  ஆன்மாவாகக் கொண்ட ஏ.பீம்சிங்,'பாவ மன்னிப்பு' 'பாகப்பிரிவினை',படித்தால் மட்டும் போதுமா' 'பழனி'போன்ற திரைப்படங்களால், இன்றைக்கும் தமிழ் மண்ணின் பாரம்பரியமும் கலாச்சாரமும் கிராமங்களிலே வேரூன்றி,மரமாகி கிளைகளாகி,மலர்களாகி வசந்தம் வீசியதை, நம்மால் மறக்க முடியாமல் நிலைநிறுத்தி இருக்கிறார்.ஜெமினி கணேசனை வைத்து அவர் இயக்கிய'பொன்னு விளையும் பூமி'{1959}எனும் திரைப் படமும்,அன்றைக்கு திரைப்படங்களை ஆழ்ந்து நேசித்த அனைவரின் பாராட்டையும் பெற்றதாகும்.   

    தேவர் பிலிம்ஸ்  எனும் தனிப்பெரும் நிறுவனம், எம்.ஜி.ஆரையும், முருகனையும், விலங்குகளையும் மும்முனைகளாக்கி,தமிழகத்தின் கிராமங்களின் நிஜங்களை நிழல் பிம்பங்களாக்கி,பட்டி தொட்டியெல்லாம் வலம் வந்தது.ஜெமினி கணேசன் நடித்த 'வாழவைத்த தெய்வம்' தவிர,இதர படங்களான'தாய்க்குப் பின் தாரம்''தாய் சொல்லை தட்டாதே' 'குடும்பத்ததலைவன்''தாயைக் காத்த தனயன்''தருமம் தலை காக்கும்' 'வேட்டைக்காரன்'போன்ற பல எம்.ஜி.ஆர் திரைப்படங்களில்,கிராமப்புற தோற்றங்களை முன்னிறுத்தியே,சாண்டோ எம்.எம்.ஏ சின்னப்பா தேவர், தனது வெள்ளித்திரை காட்சிகளை அரங்கேற்றினார்.தேவர் என்று சொன்னாலே,மருத மலை முருகனும்,எம்.ஜி.ஆரும்,விலங்குகளும்,தமிழக கிராமங்களின் இயல்பு வாழ்க்கையும்,கருப்பு வெள்ளை காட்சிகளாய்,வெள்ளித்திரையில் விரைந்தோடி யதை,நம் கண்முன்னே கொண்டுவந்து நிறுத்தும். 

   ஏ.பீம்சிங்,தேவர்,ஆகியோரிடமிருந்து சிறிது மாறுபட்டு வசனங்களால்,வரிந்து கட்டி கிராமங்களை சுற்றிவந்தவர் கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ணன் கிராம மக்களின் உணர்வுகளுடன் கலந்து கிராமங்களிலேயே வாழ்வது போன்ற ஒரு மனப்பிரமை யை திரையரங்குகளில் நமக்கு தோற்றுவித்த கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ணனுக்கு இயக்குனர் திலகம் என்ற பட்டம் கூட,மிகச் சிறிய அங்கீகாரமே! 

    அவரது ஒப்பற்ற இயக்கத்தில்,நாம் கிராமங்களின் அன்றாட வாழ்க்கையில் இரண்டறக் கலந்த அனுபவத்தை பெற்ற திரைப்படங்களின் பட்டியலில்,'கற்பகம்' 'செல்வம்''சின்னஞ்சிறு உலகம்''கண் கண்ட தெய்வம்'கை கொடுத்த தெய்வம்' 'பணமா பாசமா''குலமா குணமா''படிக்காத பண்ணையார்' போன்றவை தமிழ்த் திரை உலகை தலை நிமிரச் செய்தவையாகும்.வசனமும் கதாபாத்திரமும் வசியமுற, திரைக் கதை நிகழ்வுகளை,கலாச்சார மணமுடன் ரசிகர்கள் நெஞ்சங்களில், நீங்காத நினைவுகளாய் நிலை பெறச் செய்தவர் கே.எஸ்.கோபால கிருஷ்ணன்.

   கடந்த நூற்றாண்டின் ஐம்பது,அறுபது,எழுபதுகளில்,வெற்றி கொடி கட்டிய இந்த இயக்குனர்களின் மத்தியில்,கே.சோமுவின் படைப்பில் திரைக்கு வந்து மிகுந்த பாராட்டைப் பெற்ற நடிகர் திலகத்தின்'மக்களை பெற்ற மகராசி'{1957}திரைப் படமும்,பல்வேறுவகை திரைப்படங்களை இயக்கிய ஏ.சி. திருலோக்சந்தரின்'ராமு' எனும் திரைப்படமும்,பி.மாதவனின்'பட்டிக்காடா பட்டணமா'எனும் சிவாஜி கணேசன் நடித்த வெள்ளிவிழா திரைப்படமும்,கிராமத்து திண்ணைகளையும் பண்ணைகளை யும்,பாசத்தையும் மோசத்தையும்,கள்ளம் கபடற்ற நடைமுறைகளையும்,கபடுசூது களையும் ஒருசேரக் கலந்து,தமிழக கிராமங்களின் ஒட்டுமொத்த குரலாய் ஒலித்தன என்றால் அது மிகையாகாது.இதே சமயத்தில் வெளியான பி.மாதவனின்'சொந்தம்' திரைப்படமும் மதுரை திருமாறனின் இயக்கத்தில் உருவான 'வாயாடி''சூதாட்டம்' போன்ற திரைப்படங்களும்,கிராமச் சூழல்களை உள்ளடக்கிய கதை வழியில் பயணித்தன. 

    ஆனால்,இவர்களுக்கிடையே,நகர்ப்புற,மற்றும் படித்த நடுத்தர ரசிகர்களை மனதில் கொண்டே,கிராமக் கதைகளை முற்றிலும் தவிர்த்து,தனது இயக்கத்தில்  ஒரு படைப்பாளியின் பல்வேறு பரிமாணங்களை மட்டுமே வெளிப்படுத்திய ஒரே தமிழ்த்திரை ஜாம்பவான்,இயக்குனர் சிகரம்,கே.பாலச்சந்தராவார்.எனது நினைவுக் கெட்டிய வரை அவரது இயக்கத்தில் உருவான,கிராமப் பின்னணி கொண்ட ஒரே  திரைப்படம்,கமலும் ஜெமினி கணேசனும் இணைந்து நடித்த 'உன்னால் முடியும் தம்பி' எனும் திரைப்படமாகும்.

    இதில் கூட கே.பாலச்சந்தர் பிலஹரி மார்த்தாண்டம் பிள்ளை எனும் சங்கீத மேதை யின் கட்டுப்பாடான வாழ்க்கை வழிகாட்டுதலைத்தான் முன்னிறுத்தியிருந்தார். இருப்பினும்,இவர் தனது'பட்டினப்பிரவேசம்' எனும் இன்னொரு திரைப்படத்தின் மூலம்,எவ்வாறு கிராமத்தின் கீர்த்தி,நகரங்களின் நமச்சல்களினால் நரகமாகும் எனும் உண்மையை,உரத்த சிந்தனையால்,வெளிப்படுத்தினார்.இதற்கு முற்றிலும் மாறாக,பேரரசு எனும் பாலச்சந்தரின் அடுத்தத் தலைமுறை இயக்குனர்,தன்னுடைய 'திருப்பாச்சி'கதாநாயகனை{விஜய் }பட்டிக்காட்டிலிடுந்து பட்டணத்திற்கு அனுப்பி அங்கே கொடூரமாக வேரூன்றிய வன்முறை அட்டூழியத்தை, முழுமையாக களையெடுத்தார்.    

   கடந்த நூற்றாண்டின் இறுதி,இரு பத்தாண்டுகளில்,பட்டி தொட்டிகளின் படையுடன் தமிழ்திரையில் தரமாகவும் வலுவாகவும் குடியேறியவர்தான் பாரதிராஜா.கிராமக் கதைகளை திண்ணைகளிலும் மரத்தடிகளிலும், நடைமுறை நிகழ்வுகளாக அரங் கேற்றி,தமிழ் மண்ணுக்கு'முதல் மரியாதை'தேடித்தந்தவர்,இவர்.கமலை சப்பாணி யாகவும்,ரஜினியை பரட்டையாகவும்,கிராமத்தில் பிரவேசிக்கச் செய்து தனது 'பதினாறு வயதினிலே'எனும் முதல் படத்திலேயே,முண்டாசுக்கு முத்திரை பதித்த வர் பாரதிராஜா. 

   இவர் இயக்கத்தில் பின்னர்'கிழக்கே போகும் ரயில்','நிறம் மாறாத பூக்கள்','புதிய வார்ப்புகள்','வேதம் புதிது','அலைகள் ஓய்வதில்லை','கருத்தம்மா','மண்வாசனை', 'முதல் மரியாதை','நாடோடித் தென்றல்','கிழக்குச் சீமையிலே'போன்ற பல்வேறு கிராமத்து மின்னல்கள்,இடியுடன் கனமழை பொழிந்தன.இன்றைக்கு பாரதிராஜா வை மறந்து, கிராமங் களை நினைத்து பார்க்கவே முடியாது என்பது,அப்பட்டமான உண்மையாகும். 

   பாரதிராஜாவின் மூச்சுக்காற்று கிராமங்களை சுற்றிவருகையில்,அது சுவாசித்த பல்வேறு நறுமணங்களே,அவரின் திரைப்படங்களுக்கு கருவாகி,கதையாகி, வெண்திரையில் நிகழ்வுகளாகின.புறணி பேசுதல், கோள் மூட்டுதல்,வசைமொழி யில் களிப்புறுதல், வசந்தத்திலும், வாடைக் காற்றிலும்,வளைந்து நெளிந்து காதல் புரிதல்,வீச்சருவாவில் வீரத்தை பொழிதல்,தீமைகளுக்கிடையே நன்மையினை பறைசாற்றுதல், நிலாவை கையில் பிடிக்க வாலிபத்தில் திமிறுதல்,தலை மயிற்றில் மணி கோர்த்து முதிர்ந்த மன இணக்கங்களை வெளிப்படுத்துதல்,போன்ற பல்வேறு சம்பவங்கள் மூலம்,கிராம இதிகாச நாயகரான பாரதிராஜா,என்றென்றும் தமிழ் மண்ணின் தவப்புதல்வனாவார். 

    பாரதிராஜாவைப் பின்தொடர்ந்து அவர் அணியில் பணியாற்றிய கே.பாக்யராஜ், தனக்கே உரிய லந்து பதாதைகளோடு,'முந்தானை முடிச்சு 'ராசு குட்டி','எங்கள் சின்ன ராசா','பவுனு பவுனுதான்','சொக்கத்த தங்கம்' போன்ற தலைப்புகளில் கிராமங்களின் பல்வேறு வாயில்களைத் தட்டி, ஆங்காங்கே நடக்கும் நடப்புகளை முன்னிறுத்தி நையாண்டி தர்பார் கண்டார்.

   மேலே குறிப்பிட்ட படங்களில்'சொக்கத் தங்கம்'தவிர,மற்ற அனைத்திலும் அவரே கதாநாயகனாக வலம் வந்தார்.அவரது இதர திரைப்படங்களான'அந்த ஏழு நாட்கள்', 'சின்ன வீடு','இது நம்ம ஆளு','மௌன கீதங்கள்','தாவணிக்கனவுகள்',போன்ற பிரபலமான திரைப் படங்கள் அனைத்திலுமே,கிராமச் சூழல் ஓரளவு தென்பட்டா லும், கதையமைப்பு,சம்பவங்களின் நகர்ச்சி ஆகியவை,கிராமங்களை முழுக்க முழுக்க மைய்யம் கொண்டதாகக் கூறமுடியாது.பாரதிராஜாவின் கவித்துவ படைப் பாற்றலும்,அவர் சீடரின் கலக்கல் படைப்புகளும், கிராமக் களேபரங்களை முற்றிலும் வித்தியாசமாக படம்பிடித்துக் காட்டின என்று சொல்லலாம்.  

    இந்த இரட்டையர்களின் காலத்திலேயே ஜே.மகேந்திரனின்'எங்கேயோ கேட்ட குரல்','முள்ளும் மலரும்',மற்றும் 'உதிரிப்பூக்கள்',எஸ்.பி முத்துராமனின்'முரட்டுக் காளை''சகலகலா வல்லபன்'மணிரத்னத்தின் தொடக்கப் படங்களில் ஒன்றான 'பகல் நிலவு',தேவராஜ் மோகன் எனும் இரட்டை இயக்குனர்களின்'அன்னக்கிளி' கே.பாரதியினுடைய 'மறுமலர்ச்சி' ஆகிய திரைப்படங்கள், கிராமங்களை  சரியாகச் சுற்றி வந்து, சிறப்பான திரைக்கதை காட்சிகளுடன், மக்களிடம் மகத்தான வரவேற்பைப் பெற்றன.இவர்களோடு, மணிவண்ணனின் 'சின்ன தம்பி பெரிய தம்பி',வாழ்க்கைச் சக்கரம், பி.வாசுவின் 'வேல கெடச்சிடுச்சு', 'சின்ன தம்பி' ராஜ் கபூரின்'சின்ன ஜமீன்' 'வள்ளல்' எம்.ரத்னகுமாரின்'சேனாதிபதி' போன்ற பல திரைப் படங்கள் வெளியாகி கிராமங்களை வெண்திரையில் முன்னுக்குத் தள்ளின.  

   கிட்டத்தட்ட இதே காலச் சூழலில் வெளிவந்த பரதனின் இயக்கத்தில் உருவான 'தேவர் மகன்'திரைப்படம் சிவாஜி,கமல்,நாசர் ஆகியோர் நடிப்பில் பட்டையைக் கிளப்பியது.கிராமக் கலாச்சாரத்தையும், தமிழினத்தின் ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத் தினுடைய அருமை பெருமை களையும் போற்றிப்பாடி,அதே சமூகத்தின் மண் விட்டகலா  வன்முறை வீரியத்தை,வரலாறாக்கியது இத்திரைப்படம். 

    பாரதிராஜாவிற்கு அடுத்தாற்போல் கிராமங்களின் அன்றாட வாழ்வியல் நெறி முறைகளையும் அறியாமையையும்,கிராமப் பஞ்சாயத்து நடைமுறைகளையும், அற்புதமாக வெளிச்சம்போட்டு காட்டினார் இயக்குனர் கே.எஸ்.ரவிக்குமார்.'சேரன் பாண்டியன்'தொடங்கி 'நாட்டாமை','நட்புக்காக',பெரிய குடும்பம்'பரம்பரை','முத்து'  'பாட்டாளி' 'படையப்பா' என்று பல்வேறு திரைப்படங்கள் மூலம் கிராமத்தில் வெற்றிக் கொடி கட்டினார் இந்த அதிரடி படைப்பாளி.

   இந்த பட்டியலில் நிச்சயம் இடம்பெறவேண்டிய திரைப்படங்கள்,ஆர்.வி.உதய குமாரின்'கிழக்கு வாசல்''சின்ன கவுண்டர்','பொன்னுமணி','எஜமான்'போன்ற மக்களின் பாராட்டுதலைப்பெற்று,நிறைந்த வசூலைக் குவித்த திரைப்படங்க ளாகும். இவற்றில் 'சின்ன கவுண்டர்' ஒரு கிராமத்து இதிகாசம் என்றே சொல்ல லாம்.அதே போலத்தான் ராமராஜனின் 'கரகாட்டக்காரன்','எங்க ஊரு பாட்டுக் காரன்''மனசுக் கேத்த மகாராசா' 'தங்கமான ராசா'போன்ற திரைப்படங்களும் ஆர்.சுந்தராஜனின் 'வைதேகி காத்திருந்தாள்''அம்மன் கோயில் கிழக்காலே' போன்ற திரைப் படங்களும்,திரையரங்குகளில் பல வாரங்களுக்கு ஜனத்திரள் கண்டன.

  இவற்றில்'கரகாட்டக் காரன்'வைதேகி காத்திருந்தாள்'இரண்டும் வெள்ளி விழாப் படங்களாகும்.இத்திரைப்படங்களுடன் இணைந்து,ராஜ் கிரணின் 'என் ராசாவின் மனசிலே'அரண்மனைக் கிளி' மு.களஞ்சியத்தின்'மிட்டா மிராசு'சேரனின்'பொற் காலம்''வெற்றிக்கொடி கட்டு'மற்றும்'பாண்டவர் பூமி'தங்கர் பச்சானின்'அழகி'  ஆகிய அனைத்துமே கிராமங்களின் கருவூலங்களாகத் திகழ்ந்ததாக,கருதப்பட வேண்டியவையாகும் .  

   இதுவரை சுட்டிக்காட்டப்பட்ட  இயக்குனர்களின் திரைப்படங்கள் பட்டியலில், விக்ரமனின் 'சூரிய வம்சம்'ஹரியின்'அய்யா'லிங்குசாமியின் 'ஆனந்தம்',மற்றும் 'சண்டக்கோழி',சமீபத்தில் நம்மில் பலரும் கண்டு வெகுவாக ரசித்திருக்கக்கூடிய  எம்.முத்தையாவின்'கொம்பன்' ஆர்.பன்னீர்செல்வத்தின்'கருப்பன்' பாண்டிராஜின் 'கடைக்குட்டி  சிங்கம்''நம்ம வீட்டு பிள்ளை',ஆகிய அனைத்துமே தனி முத்திரை பதித்த கிராமீய திரைப்படங்களாகும்.இதில்,இயக்குனர் பாண்டிராஜின் இரு படங் களும் கிராமத்தின் கம்பீரத்துடன்,கூட்டுக்குடும்பத்தின் உணர்ச்சிப் போராட் டங்களையும்,உறவுகளின் ஒட்டுமொத்த பலத்தையையும், உருக்குமான இறுதிக் காட்சிகளாய் இறக்கி,காண்போர் கண்களை கலங்க வைத்தன. 

   கிராமக் கதைகளுக்கு மிகவும் உகந்த கதாநாயகர்கள் என்று நாம் நினைத்துப் பார்க்கையில்,நடிகர் திலகத்திற்குப் பிறகு நம் மனதில்  முதலில் இடம் பிடிப்பவர் கள், ராமராஜன், விஜயகுமார், சத்யராஜ், சரத்குமார் ராஜ் கிரண், ஆகிய  ஐவர்  மட்டுமே! இவர்களில் சத்யராஜும் சரத்குமாரும் ராணுவ மற்றும் காவல்துறை அதிகாரிகளின் மிடுக்கினை கேப்டன் விஜயகாந்திற்கு இணையாக வெளிப்படுத் தக்கூடியவர்கள்.

   விஜயகுமார் மீசை வைத்தால் கம்பீரத்துடன் கிராமத்திலும்,மீசை இல்லையேல் நளினதுடன் நகரத்திலும்,பவனி வரக்கூடிய நடிகர்.அதே போலத்தான் கார்த்திக் முத்துராமனும்! பிரபு,கிராமமோ நகரமோ மீசையுடன் மிதமாக, நடிப்பிற்கு மெருகேற் றுவார்.ராமராஜனையும் ராஜ் கிரணையும்,கிராமத்தை விட்டு வெளியே கொண்டு வரவே முடியாது. இவர்களுக்கு அடுத்த படியாக கார்த்திக் சிவகுமாரும் விஜய் சேதுபதியும், இயல்பாக கிராமத்து மண்ணில் காலூன்றினர் என்று உறுதியாகச் சொல்லலாம்.  

    கிராமங்களை வைத்து திரையிசையை எண்ணிப்பார்க்கையில்,இசைஞானி தமிழ்த்திரைக்குக் கிடைத்த வரப்பிரசாதமே.'அன்னக்கிளி'படத்தில் "மச்சானைப் பாதீங்களா "என்று தொடங்கி,இசையால் தமிழக கிராமங்களின் கிளர்ச்சியினை ஒட்டுமொத்தமாகக் கொள்ளையடித்தார் இளையராஜா.அவருடைய கிராம இசை கரகோஷத்தை,பின்வரும் காலங்களில் வெல்லப்போவது யாரோ என்று தெரிய வில்லை.அது இயலுமா என்பதும் சந்தேகமே!

     கதையும் இயக்கமும்,நடிப்பும் நிகழ்வுகளும்,இசையும் பாடலும் ,என்று அனைத் தையும் அழகோடும் ஆளுமையோடும்,நமது பார்வைக்கும் செவிக்கும் பங்குவைக் கும் ஒளி ஒலி அமைப்புகளும்,நிலத்திற்கு அழகு சேர்க்கும் நடனக் காட்சிகளும், ஒன்றுபட வெண்திரையை ஒழுங்குடன் ஆக்ரமிப்பதே,நாம் இதுவரை திரையரங்கு களிலும்,சின்னத் திரையின் ஒளிபரப்பிலும்,ஆனந்தமாய் கொண்டாடிய தமிழ் திரையின் கிராமத்து கதைகளாகும்.தமிழகத்து  கிராமங்களின்  தனிச்சிறப்பை, தன்னிகரில்லா படைப்புகள் மூலம்,தரணியெங்கும் கொண்டு சேர்த்த தமிழ்த்திரை உலகு,விழுந்து வணங்குதற் குரியதாகும். 

                               +++++++++++++++++++++++++++++++++++

Dada Mirasi the diligent,but less known film maker.

     

 

 

    "Less is more Lucrezia" says Robert Browning in his poem 'Andrea del Sarto'.For creativity,it is not the number that matters.The sustaining quality reflected in a few pieces of any art form, will speak volumes about the creative efficacy of the artist.This is very much true in the film making process.

    Though Tamil cinema proudly celebrates the memory of prolific film makers like

 A.BhimSingh,Krishnan Panju,P,Madhavan,A.C.Thirilocchandar,P.Neelakandan,K.Balachander, K.S.Gopalakrishnan,Balu Mahendra,P.Bharadhiraja,K.Bagyaraj,P.Vasu, K.S Ravikumar Mani Rathnam and several others,a film maker like Dada Mirasi who made only a few entries in Tamil,is ever admired for his most popular crime and romantic thriller 'Pudhiya Paravai'.

   For the Tamil audience'Pudhiya Paravai'was certainly a trend setting film.It was critically reviewed for the novel features in narration,the captivating and stylish performance of Sivaji Ganesan, the profoundly meanigful lyrics of Kannadasan and the heart throbbing music of Viswanathan & Ramamurthy.Even today the film is sweetly meant for repeated viewing,both at the theatres and in the small screen.The film was rich in romance,loud in sentimental outbursts and compact in narration of events,besides taking the hidden suspense thread unwound,till the end.

    Dada Mirasi had directed two more films of Sivaji Ganesan.They were'Ratha Thilakam'and 'Moonru Dheivangal'.The former which begins as a college story moves on to the war front, exhibiting elements of patriotism.Two songs of 'Ratha Thilakam'belonged to a special category. One was related to the social break up event in the collge{"Pasumai Niraindha Ninaivukale"} and the song became a pet number to be sung and glorified on  the day of parting of students,in many colleges after completion of their  studies.

    In this regard,the song made its impact almost for a decade.The other song "Oru Koppaiyile En Kudiyiruppu" became an immortal number carrying autobiographical notes of the poet himself. 'Moonru Dheivangal'was a tale of three noble minded thieves who decided to become the benefactors of the family where they went to rob.The three robbers ultimately became the replicas of Jean Val jean,the reformed protagonist of Victor Hugo's "Les Miserables."In addition to these films, Dada Mirasi also wrote the stories for Sivaji Ganesan films like'Mudhal Thedhi' and'Annai Illam'.

   Apart from working with Sivaji Ganesan,Dada Mirasi did two films for Gemini Ganesan, {Annaavin Aasai and Sangamam} one each with Kalyan Kumar{Kadavulin Kuzhandhai} Jaishankar,{'Raja Veettu Pillai'}and Ravichandran{'Odum Nadhi'}.Dada Mirasi also directed the film 'Poovum Pottum' starring P.Bhanumathi in the main role.During his brief stint of making films, Dada Mirasi tried his best to give variety in theme,story telling and character Portrayals. Though 'Pudhiya Paravai' travelled between breeze and storm,his other films revolved around personal and family emotions and redeemingly ennobling experiences that each one encounters in their lives.Excepting 'Raja Veetu Pillai' which was an exclusive and successful action masala,all his other films not only carried fascinating titles,but were also true to their titles, incorporating relevant content in narration,to justify those titles.

    'Pudhiya Paravai','Moonru Dheivangal''Annaavin Aasai'Thaayilaa Pillai'and 'Poovum Pottum' could be called his special movies.Each of the films was different from the other and after watching the nine films of Dada Mirasi one could  categorically state that he was never a stereotyped film maker and he enjoyed filming on different themes,narrating totally different cinematic events, involving notable celluloid portrayal of characters,with unflinching commitment to the tradition and culture of the Tamil soil.

    However,his name will mostly live in audience memory,as the brilliant maker of'Puthiya Paravai', an epoch making film in the career of Sivaji Ganesan.So long the exemplary songs"Paartha Gnaabakam Illaiyo""Sittukkuruvi Mutham Koduthu"and Enge Nimmadhi"keep ringing in the ears of the audience,they will instantly switch on the recall button,for a revisit of the elegant and ecatatic scenes of'Puthiya Paravai',so as to perpetuate the glories of Tamil Cinema,besides commemorating the authentic,creative singularity of Dada Mirasi.

  P.S:- I earnestly searched for a photo of this fabulous film maker,but could not find one,in any website.

இசையின் சிகரம்;நடிப்பின் நளினம் .

  

"சங்கீத மேகம் தேன் சிந்தும் நேரம்

ஆகாயம் பூக்கள் தூவும் காலம்

நாளை என் கீதமே எங்கும் உலாவுமே

நாளை என் கீதமே எங்கும் உலாவுமே

என்றும் விழாவே என் வாழ்விலே"

{சாகாவரம் பெற்ற'சங்கீத மேகத்'திற்கு சமர்ப்பணம்} 

   ஒரே ஆண்டில்{1969} கே.வி.மகாதேவனின்"ஆயிரம் நிலவே வா"{'அடிமைப்பெண்'}மற்றும் எம்.எஸ்.வியின்"இயற்கை எனும் இளைய கன்னி"{'சாந்தி நிலையம்'}என்ற, நெஞ்சில் என்றும் இனிக்கும் இரு டூயட் பாடல்களுடன்,தமிழ்த்திரையில் தன் இசைப்பயணத்தை தொடங்கிய, எஸ்.பி.பாலசுப்ரமணியம் எனும் தமிழ்த்திரையிசையின் புதிய அறிமுகம், தன் இமயக்குரலால்,திக்கெட்டும் தமிழ்த்திரைப் பாடல் களை ஒலிக்கச் செய்தது.

    எம்.எஸ்.வீ க்காக எஸ்.பி.பாலசுப்ரமணியம் பாடிய "அவளொரு நவரச நாடகம்" "வெற்றி மீது வெற்றி வந்து என்னை சேரும்""அங்கே வருவது யாரோ அது வசந்தத்தின் தேரோ""பாடும்போது நான் தென்றல் பாட்டு" போன்ற எம்.ஜி.ஆர் திரைப்பட பாடல்கள் அனைத்துமே,மக்கள் திலக ரசிகர்கள் மத்தியில்,பரவசம் ஏற்படுத்தின என்பது,அனைவரும் அறிந்த ஒன்றே!அதே எம்.எஸ்.வி யின் இசை மழையில் அவர் நீங்காமல் நிலைபெறச் செய்த 'சுமதி என் சுந்தரி' திரைப்படத்தில்  B.வசந்தாவுடன் இணைந்து,உல்லாசமாய்ப்  பாடிய,"பொட்டுவைத்த முகமோ" பாடலும்  'அவள் ஒரு தொடர்கதை' திரைப் படத்தில் வந்த"கடவுள் அமைத்துவைத்த மேடை" எனும் பாடலும் 'சிம்லா ஸ்பெஷல்' திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற "உனக்கென்ன மேலே நின்றாய் ஓ நந்த லாலா"எனும் பாடலும், குரலால், குனிந்து நிமிர்ந்து,நம் மனம் குளிரச் செய்தன.

    எம்.எஸ்.வி யின் இசையில்,எஸ்.பி.பியின் முதல் பத்தாண்டு இசைப்பயணத்தில் பாடிய இன்னுமொரு அற்புதப் பாடல், கண்ணதாசனின் வரிவடிமைப்பில் உருவான "எங்கேயும் எப்போதும் சங்கீதம் சந்தோஷம்"{படம்:- கே.பாலச்சந்தரின் 'நினைத் தாலே இனிக்கும்'} எனும் நம் அனைவரையும் ஒருங்கிணைத்து திரையரங்கங் களில் ஆடச்செய்த பாடலாகும் .

    கே.வி.மகாதேவனின் கர்நாடக இசைக்காப்பியமான 'சங்கராபரணம்' திரைப் படத்தில் பல பாடல்கள்,எஸ்.பி.பியின் உரத்த, உணர்வூட்டும், ஒய்யாரக் குரலால் உயர்ந்து,பாடல்களுக்கும் படத்திற்கும்,செல்வாக்கை சிதறாமல் சேகரித்தன. 

    பின்னர் இசைஞானி இளையராஜாவுடன் இணைந்து,எப்.பி.பி பயணித்த இசைப்பயணம்,புதிய எல்லைகளைத் தொட்டு,ஏகாந்த ஏற்றம் கண்டது. 'இளைய நிலா'என எழுந்து நம் 'இதயம்வரை நனைத்து' 'உலாப்போகும் மேகங்களுடன்'  நம்மையும் இணைத்து,'கனா காண'வைத்த எஸ்.பி.பி என்னும் மாபெரும் பாடகரின் குரலுக்கு,இழையவும் தெரியும்,சீறவும் தெரியும் என்பதை,நடைமுறைப்படுத்தினார் இசைஞானி.ஆயிரக் கணக்கில்"சங்கீத மேக"மென மழை பொழிந்த,சகலகலா இசைவல்லவர் எஸ்.பி.பி,"மன்றம் வந்த தென்றலுக்கு மஞ்சம்வர நேரமில்லையோ"{'மௌனராகம்'}என்று மனம் குமுறி "மண்ணில் இந்த காதலன்றி யாரும் வாழ்தல் கூடுமோ"{'கேளடி கண்மணி'}என்று குரலால், இசையால், காதலை காவியமாக்கிய  ஒப்பற்ற கலைஞர்.  

     இளையராஜாவின் இசையில் எஸ்.பி.பி பாடிய பல பாடல்களும் , தனிச்சிறப்பு வாய்ந்தவை மட்டுமல்ல;அவை இசைப்பாதையில் பல்வேறு வளைவு நெளிவுகளை ஏற்படுத்தின என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.தமிழ்த் திரை உலகில் கொடிகட்டிப் பறந்த டி.எம்.சௌந்தராஜனும் சீர்காழி கோவிந்தராஜனும்,தங்களின் கணீர் குரல்களால்,எப்போதுமே நேர்கோட்டில் தங்கள் இசைவாகனத்தில் பயணித்தனர். ஆனால் எஸ்.பி.பியோ,அந்த நேர்கோட்டு பயணத்தை முறியடித்து,குரலால், குறுக்கும் நெடுக்குமாகப் பாய்ந்து, பரவி, நெருடி, வருடி,இசையின் அழுத்தத்தையும், ஆழத்தையும், அமைதியையும், ஆர்ப்பாட்டத்தையும்,ஒருசேர நிலை நிறுத்தி இசையில் மாற்றுப் பாதைகள் காணச் செய்தார்.

   இந்த மாறுபட்ட பயணத்தின் முதல் அடியே,அவர்'சபதம்' திரைப் படத்தில் குரல் பதித்த "தொடுவதென்ன தென்றலோ" பாடல்{இசை ஜி.கே.வெங்கடேஷ்}.''தொடுவ தென்ன''என்று அழுத்தித் தொடங்கி,ஒரு சில கோணங்கித்தனங்களால், இசையில்  தான்  ஒரு 'அடங்கா பிடாரி' என்றும்,அவதார நாயகன் என்றும்,நிரூபித்தார். அதற்குப்பின்னர் அவர் குரல் முள்ளாகவும் மலராகவும்,தேளாகவும் தேனாகவும், தீயாகவும் நீராகவும்,மத்தாகவும் மயிற்பீலியாகவும்,பல்வேறு பரிணாமங்களை படைத்தது.

   எஸ்.பி.பி தனது தொடக்க காலத்தில் எம்.எஸ்.வி இசையில் பாடிய இன்னொரு  நேர்க்கோட்டினைத் தவிர்த்த பாடலே,'அவளுக்கென்று ஓர் மனம்' திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற "ஆயிரம் நினைவு ஆயிரம் கனவு". முக்கல் முனகலுடன் தொடங்கி, அசுர வேகம் எடுத்து,ஆனந்ததின் உச்சத்தை அளவெடுத்த இப்பாடலில், எஸ்.பி.பி யின் குரல் மறு  அவதாரம் எடுத்தது. இதுபோன்ற பாடல்களை வேறு பாடகர்கள் பாடமுடியுமா என்பது கேள்விக்குறியே. காரணம், எஸ்.பி.பியின் குரல், இசையின் மாறுபட்ட தாண்டவங்களுக்காக,இறைவனால் வித்திடப்பட்ட, வித்தியாச விளைச் சலாம்!  

    குரலின் கோபுரமாகவும்,குழையும் அனிச்சமாகவும்,குமுறும் எரிமலையாகவும்,  குதூகல மேடையாகவும்,பரவச பானமாகவும் அமைந்த, எஸ்.பி.பியின் மேற்கண்ட பாடல்கள் மட்டுமல்லாது,வேறு சில பாடல்களையும் இங்கே பட்டியலிட்டே ஆக வேண்டும்.

   'ஒருதலை ராகம்' திரைப்படத்தில் கேட்ட"இது குழந்தை பாடும் தாலாட்டு",'பகலில் ஓர் இரவில்' இனித்த"இளமையெனும் பூங்காற்று"'வாழ்வே மாயம்'திரைப்படத்தில் ஒலித்த,"நீலவான ஓடையில் நீந்துகின்ற வெண்ணிலா, 'புதுப்புது அர்த்தங்கள்  திரைப் படத்தில் குரலால் திருமணத்திற்கு குணம் சேர்த்த"கல்யாண மாலை கொண்டாடும் பெண்ணே",'ராஜ பார்வை' திரைப்படத்தில் பொன்மழைத் தூவல் களாக மணம்பரப்பிய "அந்தி மழை பொழிகிறது"{எஸ்.ஜானகி மற்றும் டி.வி.கோபாலகிருஷ்ணனுடன் இணைந்து பாடியது}'மறுபடியும்' திரைப் படத்தில்  மனதை வருடிய"நலம் வாழ எந்நாளும் என் வாழ்த்துக் கள்"'தர்மத்தின் தலைவன்' என்னும் ரஜினியின் படத்தின் மூலம், என்றென்றும் ரீங்காரமிடும்"தென் மதுரை வைகை நதி"{மலேஷியா வாசுதேவன் மற்றும் பி சுசீலாவுடன் சேர்ந்து பாடியது}மற்றும் 'சிகரம்' திரைப் படத்தில் அவரே தோன்றி,நடித்துப்பாடிய"வண்ணம் கொண்ட வெண்ணிலவே"போன்ற நூற்றுக்கணக்கான பாடல்களை,எஸ்.பி.பியின் இசைத் தாலாட்டுகளாகக் கொள்ளலாம்!

    இவற்றில் 'ஒருதலை ராகம்' 'சிகரம்'தவிர இதர படங்கள் அனைத் திற்குமே, இளையராஜா இசையமைத்திருந்தார்.'ஒரு தலை ராக'த்திற்கு டி.ராஜேந்தர் இசைவடிக்க,'சிகரம்'திரைப் படத்திற்கு எஸ்.பி.பி யே இசையமைத்திருந்தார். 

   இதேபோன்று,குரலினை மேடையாக்கி குதூகலம் பரப்பிய பாடல்களாக,"என்னடி மீனாட்சி"{'இளமை ஊஞ்சலாடுகிறது'}"மேகம் கொட்டட்டும்"{'எனக்குள் ஒருவன்'} "சொர்க்கம் மதுவிலே"{'சட்டம் என் கையில்'}"இளமை இதோ இதோ"{'சகலாகலா வல்லவன்'}"'அடி ராக்கம்மா கைய தட்டு"{'தளபதி' திரைப்படத்தில் ஸ்வர்ணலதா வுடன்  இணைந்து பாடியது}''நான் ஆட்டோக்காரன்"{'பாஷா'}"ஒருவன் ஒருவன் முதலாளி"{'முத்து'} "என் பேரு படையப்பா"{'படையப்பா'}போன்ற எண்ணற்ற பாடல்களை வரிசைப் படுத்தலாம். இவற்றில் கடைசி இரண்டு பாடல்களுக்கு ஏ.ஆர்.ரஹ்மானும்,''நான் ஆட்டோகாரன்''பாடலுக்கு தேவாவும் இசையமைக்க, இதர ஐந்து பாடல்களிலும்,இளைய ராஜாவின் இசை இரண்டறக் கலந்தது.

   வேதனையால் மனதை வெட்டி வீழ்த்திய பாடல்களுக்கு"பாடி பறந்த கிளி பாட மறந்ததடி"{கிழக்கு வாசல்}"குயில பிடிச்சு கூண்டிலடைச்சு"{சின்ன தம்பி}"சத்தம் இல்லாத தனிமை கேட்டேன்;யுத்தம் இல்லாத உலகம் கேட்டேன்"{அமர்க்களம்}  "உன்ன நெனச்சேன் பாட்டு படிச்சேன்"{அபூர்வ சகோதரர்கள்}"பூங்கொடிதான் பூத்ததம்மா பொன்வண்டுதான் பார்த்ததம்மா" {இதயம்} "காதலே என் காதலே என் காதலே"{டூயட்'}போன்ற பல பாடல்களை உதாரணமாகச் சொல்லலாம். இளையராஜாவின் இசையில் முதல் ஐந்தும்,ரஹ்மானின் இசைப்பிழிதலில்'டூயட்' படப் பாடலும்,தனி முத்திரை பதித்தன.

  கடந்த நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் தொடங்கிய எஸ்.பி.பியின் குரல் ஆளுமை, இந்த நூற்றாண்டில்,இன்றுவரை,வெண்திரையிலும்,இசை மேடைகளிலும், இசைப்போட்டி தளங்களிலும்,இரவாது பெற்ற இறவா வரமாக,இசைப்போற்றும் அனைவராலும் உணரப்பட்டுவருகிறது. இராகங்களை உயிர் மூச்சென உள்வாங்கி தனது பன்முகக் குரலால் பாடல்களோடு இராகங்களுக்கும் புத்தம்புது பயண இலக்குகளை நிர்ணயித்து,தனது இருநூற்றாண்டு கலந்த இசைப்பயணத்தில் இசை யுடன் தனது குரலையும் இணைத்து,அமரத்துவம் பெறச் செய்தார்  எஸ்.பி.பி.   

   பாட்டுக்கொரு தலைவனாக மட்டும் நில்லாது,எஸ்.பி.பி என்னும் திரை நிரப்பும் கம்பீரத் தோற்றம்,கிட்டத்தட்ட இருபத்தைந்துக்கும் மேற்பட்ட தமிழ்த் திரைப் படங்களில் தோன்றி,தன் மென்மையான நடிப்பினால் அனைவரின் உள்ளங் களையும் கொள்ளை கொண்டது.இவற்றில் 'உல்லாசம்''காதலன்''மின்சாரக் கனவு' 'ரட்சகன்' 'பிரியமானவளே''கேளடி கண்மணி''சிகரம்'போன்ற திரைப்படங்கள் அவரின் கதாபாத்திரத் தாலும் நடிப்பு முதிர்ச்சியின் வெளிப்பாட்டாலும்,வெள்ளித் திரைக்கு இன்னும் வெளிச்சமூட்டின என்பது குறிப்பிடத் தக்கதாகும்.

   இவை அனைத் திலுமே தந்தையெனும் நிலையைக் கடந்து,மகன்களிடம் பெரிதுவக்கும், பாசமும் பரிவும் காட்டும் நண்பனாக மட்டுமே, எஸ்.பி.பியை காண முடிந்தது.ஆனால், 'நாணயம்'என்னும் திரைப் படத்தில்  நாணய மற்ற கதாபாத்திரமேற்று,தன்னைத் தானே மாய்த்துக் கொண்டது,மாறுபட்ட கோணத்தில்,அவரது நடிப்பின் நளினத்தை  புலப்படுத்தியது. எஸ்.பி.பியின் இயல்பான, நாணலென குனிந்தெழும் இதமான இலேசான  நடிப்பும்,சிகரம் தொட்ட இசையாற்றலும்,மற்ற பாடகர் எவர்க்கும் கிட்டா நிலையே! 

   நடிப்புக்கடலில் மூச்சினை முழுவதுமாய் இறக்கி,முத்துக்குளித்த செவாலியர் சிவாஜி கணேசனைப்போன்று,இசைக்கடலில் முங்கி,இசை அலைகளாய் பல்வேறு உயரங்களை தோற்றுவித்து கரைகண்டவர் எஸ்.பி.பி. தோல்விகண்ட ஒரு சில சிவாஜியின் திரைப்படங்களிலும் அவரது நடிப்பு தோற்றுப்போனதே இல்லை, என்பதைப்  போன்று, தோல்வியுற்ற திரைப்படங்களிலும் கூட,எஸ்.பி.பி யின் பாடல்கள் நிலைத்து நின்று,இப்போதும் அப்படங்களை நினைவுகூறுகின்றன என்பதே சத்தியமாகும்!

    உடல் பருமனுக்கும் குரல் கும்மாளத்திற்கும் இடையே நின்றாடும், படைத்தவனின் திருவிளையாடலை,எஸ்.பி.பி யின் சங்கீத ஆலமர விருட்சத்தில்,நம்மால் அவ்வப் போது அடையாளம் காண முடிகிறது. "நாளை என் கீதமே எங்கும் உலாவுமே" என்று தன் குரலால் தனக்கே சாகாவரம் பெற்ற ஒரு தீர்க்கதரிசி, எஸ்.பி.பி.ஒருபுறம் இசையால் விரைந்து பாயும் கடலலையெனவும், மறுபுறம்  நடிப்பால் ஆழ்கடலில் அமைதியாக நங்கூரமிட்டு நிறுத்திய கப்பலாகவும்,இருமுகம் காட்டிய ஆறுமுகனின் பேர்கொண்ட அற்புத மனிதரை,தமிழ்த்திரை உலகம் காலமெல்லாம் நெஞ்சில் தாங்கிக் கொண்டாட, கடமைப்பட்டிருக்கிறது. 

 ப.சந்திரசேகரன் . 

வெண்திரை வரிகளில் வாழ்வியல் நெறிகள்.

      திரையிசைப் பாடல்வரிகள் வெறும் காதல் காட்சிகளுக்கும், மேலோட்டமான மனித உணர்வுகளுக்கும்,தீனிபோட்டு நின்றுவிடுவ தில்லை.வாழ்வியல் கோட்பாடுகளையும்,நெறியியல் நடப்புகளையும், வாழ்வின் அடையாளமாகவும்,வாழ்க்கைப் பயணத்தின் உந்துதல் சக்தியாகவும்,காலம் காலமாய் கவிஞர்களின் கற்பனையில் கருவாகி, வார்த்தைகளாய் உருவாக்கி,வலுவான வாழ்க்கை வழிகாட்டுதலை, மனித சமூகத்திற்கு வரையறுத்துக் கொடுத்த தமிழ்திரையிசைப் பாடல் வரிகள் இங்கே ஏராளமாய் குவிந்து கிடக்கின்றன.அவற்றில் சிலவற்றை இப்பதிவில் பார்ப்போம். 

    'நெறியியல்'என்றதும்,தமிழ் திரைப்படங்களில் மக்கள் திலகம் எம்.ஜி.ஆருக்கென திட்டமிட்டு எழுதப்பட்ட பாடல் வரிகளே,நம் நினைவுக் கதவுகளை முதலில் தட்டும். 'நாடோடிமன்னன்' திரைப்படத்தில் "தூங்காதே தம்பி தூங்காதே"என்று தொடங்கி,'விழித்துக் கொண்டோ ரெல்லாம் பிழைத்துக்கொண்டார்;உன்போல் குறட்டை விட்டோரெல்லாம் கோட்டை விட்டார்' என்ற கருத்துக் செறிவான சிந்தனைகளை உள்ளடக் கிய,பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்,இவ்வகையில் தனி முத்திரை பெற்ற  தாகும்.
    இதே பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம்தான் 'திருடாதே' திரைப் படத்தில் "திருடாதே பாப்பா திருடாதே"என்று ஆரம்பித்து, 
"திருடராய்ப் பார்த்து திருந்தா விட்டால்,
 திருட்டை ஒழிக்க முடியாது"
என்று திட்ட வட்டமாக எழுதிவைத்தார்.எம்.ஜி.ஆருக்காக பட்டுக்கோட்டையார் எழுதிய இன்னுமொரு கலங்கரை விளக்கமான பாடலே,'அரசிளங் குமரி' திரைப் படத்தில் கேட்ட,
"சின்னப்பயலே சின்னப்பயலே சேதி கேளடா" 
என்று ஆரம்பித்து,
"ஆளும் வளரனும் அறிவும் வளரனும் அதுதாண்டா வளர்ச்சி;
உன்னை ஆசையோடு ஈன்றவளுக்கு அதுவே நீதரும் மகிழ்ச்சி"
எனும் பொன்னான வார்த்தைகளை உள்ளடக்கிய வரலாற்று வரிகளாகும்.
     எம்.ஜி.ஆர் எனும் மூன்றெழுத்து நாயகர்,சமூகத்தையும் மனித வாழ்க்கையையும் மேம்படுத்தும் கருத்துக்களை,தீப்பிழம்புகளின் வீரியத்துடன்,தனது திரைப்பட பாடல் வரிகளில் புகுத்துவதில்,கண்ணும் கருத்துமாய் இருந்தார்.அவ்வாறு அவருடைய சமூக அக்கரையில் எழுந்த பாடல் வரிகளே 'நம்நாடு' திரைப் படத்தில்,

"நல்ல பேரை வாங்கவேண்டும் பிள்ளைகளே"
என்று தொடங்கி, 
"கிளிபோல பேசு;இளங்குயில்போல பாடு;
மலர்போல சிரித்து நீ குரள்போல வாழு: 

மனதோடு கோபம் நீ வளர்த்தாலும் பாவம்: 
மெய்யான அன்பே தெய்வீகமாகும்"

   என்று இணையற்ற சமூக இதிகாசம் படைத்தன. இந்த வரிகளை வளமாய் வழங்கிய கவிஞர் வாலி,எம்.ஜி.ஆரின் பல திரைப்படப் பாடல்களுக்கு பலமானார்.இதேபோன்று பின்னர் 'பெற்றால் தான் பிள்ளையா'திரைப்படத்திற்கு எம் ஜி.ஆரு க்காக வாலி எழுதிய ஒப்பற்ற பாடலே,

"நல்ல நல்ல பிள்ளைகளை நம்பி"
இந்த நாடே இருக்குது தம்பி "
என்பதாகும். இப்பாடலில் இடையே வரும் கீழ்க்காணும், 
"அன்னையிடம் நீ அன்பை வாங்கலாம்
தந்தையிடம் நீ அறிவை வாங்கலாம்
இரண்டும் இருந்தால் பேரை வாங்கலாம்
பேரை வாங்கினால் ஊரை வாங்கலாம்
.......................................................................................
கருணை இருந்தால் வள்ளல் ஆகலாம்
கடமை இருந்தால் வீரன் ஆகலாம்
பொறுமை இருந்தால் மனிதன் ஆகலாம்
மூன்றும் இருந்தால் தலைவன் ஆகலாம்"
இந்த மூன்றும் இருந்தால் தலைவன் ஆகலாம்" 
எனும் வரிகள் அமரத்துவம் பெற்றவையாகும். 

    எம்  ஜி ரைப்போல்  திரைப்படப்பாடல்கள்மூலம் தன்னம்பிக்கையை விதைத்த கதாநாயகர்கள் மிகக்குறைவே.

"உன்னை அறிந்தால் 

நீ உன்னை அறிந்தால் 

உலகத்தில் போராடலாம் 

உயர்ந்தாலும் தாழ்ந்தாலும் 

தலை வணங்காமல் நீ வாழலாம் "[வேட்டைக்காரன் ]என்றும்,

"மனதுக்கும் மட்டும் பயந்துவிடு 

தன் மானத்தை உடலில் கலந்துவிடு 

இருக்கின்ற வரையில் வாழ்ந்துவிடு 

இரண்டினில் ஒன்று பார்த்துவிடு" {பணத்தோட்டம் }

   என்றும்,எண்ணற்ற பாடல்கள் மூலம் அறநெறி போற்றி, மனதின் பலமே வாழ்வின் வெற்றிக்கு வழியாகும்,என்று உரக்க வலியுறுத்திக் கூறிய எம் ஜி ஆர் திரைப்படப் பாடல்கள் அனைத்துமே,காலம் வென்று சரித்திரம் படைத்த பாடல்களாகும். மேற்காணும் இருபாடல்களுக்குமே கண்ணதாசன் வரிவடிக்க 'வேட்டைக்காரன்'திரைப் படத்திற்கு திரையிசைத்திலகமும் 'பணத்தோட்டம்'திரைப்படத்திற்கு மெல்லிசை மன்னர்களும் இசையமைத்தனர்.

    எம்.ஜி.ஆரைப்போலல்லாது,நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசனின் திரைப்படங் களில் நெறியியலைக்காட்டிலும் தத்துவப்பாடல்கள் நிரம்பி வழிந்தன.இருப்பினும், சிவாஜி கணேசனின் ஒரு சில படங்களிலும்,ஒற்றுமை,வாய்மை, தன்னம்பிக்கை, ஆகியவற்றை வலியுறுத்தும் பாடல்கள்,கணிசமாக இடம் பெற்றிருந்தன.அப்படி நாம் கேட்ட சில பாடல்கள்தான்,'பாகப்பிரிவினை' திரைப்படத்தில் இடம் பெற்ற, 
"ஒற்றுமையாய் வாழ்வதாலே உண்டு நன்மையே;
 வேற்றுமையை வளர்ப்பதினாலே விளையும் தீமையே.

என்பதும்,'அன்புக்கரங்கள்' திரைப்படத்தில் பேச்சு மொழி வரிகளாக இடம்பெற்ற,
"ஒண்ணா இருக்க கத்துக்கனும்
 இந்த உண்மையைச் சொன்னா ஒத்துக்கனும்"என்பதுமாகும்.
இதே ஒற்றுமையை முன்னிறுத்தி எம்.ஜி.ஆர் திரைப்படங்களில் இடம்பெற்ற, 
"ஒருதாய் மக்கள் நாமென்போம்; 
ஒன்றே எங்கள் குலமென்போம்"{'ஆனந்த ஜோதி' }மற்றும் 'பணக்கார குடும்பம்' திரைப்படத்தில் ஒலித்த, 
"ஒன்று எங்கள் ஜாதியே ஒன்று எங்கள் நீதியே 
உழைக்கும் மக்கள் யாவரும் ஒருவர் பெற்ற மக்களே"போன்றவையாகும்.
வாழ்க்கையில் நம்பிக்கையின் அவசியத்தை 'பலே பாண்டியா' திரைப்படத்தில்  பரவசமூட்டிய 
"வாழ நினைத்தால் வாழலாம்; 
வழியா இல்லை பூமியில்", என்ற அறிவுபுகட்டும் பாடல் வரிகளும்,பின்னர்'சாந்தி' திரைப்படத்தில் சந்தோஷ கனவுகள் படைத்த, 

"வாழ்ந்து பார்க்கவேண்டும் அறிவில் மனிதனாக வேண்டும் 
வாசல் தேடி உலகம் உன்னை வாழ்த்து பாட வேண்டும்" 
எனும்  சபையேறும் வரிகளுமாகும். 

   மேற்காணும் பாடல்களில், "ஒற்றுமையாய் வாழ்வதாலே"வரிகளை ஏ.மருதகாசி எழுத,மற்ற அனைத்து பாடல்களும்,கவியரசு கண்ணதாச னின் கற்பனையில் உதித்தவை என்பது அப்பாடல்களின் தனிச் சிறப்பாகும்.  
    வாய்மையின் வழித்தோன்றலை,சிவாஜி கணேசனின் அற்புத நடிப்பில் வெளியான 'ஆண்டவன் கட்டளை'திரைப்படத்தில் கவியரசு கண்ணதாசன்"ஆறு மனமே ஆறு"எனும் பாடலில் ஆழ்ந்து அடர்ந்து, பின்வரும் வரிகளில் சத்திய சங்கமத்தின் புரிதலோடு, 
"உண்மையை சொல்லி நன்மையை செய்தால் உலகம் உன்னிடம் மயங்கும்; 
நிலை உயரும் போது பணிவு கொண்டால் உயிர்கள் உன்னை வணங்கும்; 
உண்மை என்பது அன்பாகும் பெரும் பணிவு என்பது பண்பாகும்;
இந்த நான்கு கட்டளை அறிந்த மனதில் எல்லா நன்மையும் உண்டாகும்."

   என்று ஒப்பற்ற சொற்கோவையினால் வெளிப்படுத்தினார். 

  இதே சிந்தனையின் மற்றொரு வேடிக்கையான வெளிப்பாடே சிவாஜி கணேசனின்'படித்தால் மட்டும் போதுமா' திரைப்படத்தில் முதல் காட்சியாக இடம்பெற்ற,
"ஓஹோஹோ மனிதர்களே 
ஓடுவதெங்கே சொல்லுங்கள் 
உண்மையை வாங்கி பொய்களை விற்று 
உருப்படவாருங்கள்"
என்று கேலிக்குரலுடன் தொடங்கி,தனது கற்பனைக் களஞ்சியத்தின் கவின்மிகுச் சொற்களால்,தொடர்ந்து பின்னி பெடலெடுத்த,
"அழுகிப்போனால் காய்கறிகூட சமையலுக்காகாது

அறிவில்லாதவன் உயிரும் மனமும் ஊருக்கு உதவாது

உரித்துப்பார்த்தால் வெங்காயத்தில் ஒன்றும் இருக்காது

உளறித்திரிபவன் வார்த்தையிலே ஒரு உருப்படி தேறாது

காலம் போனால் திரும்புவதில்லை

காசுகள் உயிரை காப்பதும் இல்லை

அடிப்படை இன்றி கட்டிய மாளிகை காத்துக்கு நிற்காது

அழகாய் இருக்கும் காஞ்சிரம் பழங்கள் சந்தையில் விற்காது

விளம்பரத்தாலே உயர்த்தவன் வாழ்க்கை நிரந்தரமாகாது

விளக்கிருந்தாலும் எண்ணையில்லாமல் வெளிச்சம் கிடைக்காது

ஒதிய மரங்கள் பெருத்திருந்தாலும் உத்திரமாகாது

உருவத்தில் சிறியது கடுகானாலும் காரம் போகாது

பழிப்பாதனாலே தெளிவுள்ள மனசு பாழ்பட்டு போகாது

பாதையை விட்டு விலகிய கால்கள் ஊர் போய் சேராது"

எனும்  வரிகளாகும்.  

   கவியரசின் கவிதைக் களப்பணி,தமிழ்திரையுலகம் காலமெல்லாம் கொண்டாடக் கூடிய திருவிழாக் கோலமே! 

   இதே கண்ணதாசன்தான் எம்.ஜி.ஆரின்'என் அண்ணன்' திரைப் படத்திற்கு நேர்மையையும்,நம்பிக்கையும்,பறைசாற்றும்வண்ணம்,
"நெஞ்சம் உண்டு, நேர்மை உண்டு,ஓடு ராஜா
நேரம் வரும் காத்திருந்து பாரு ராஜா
அஞ்சி அஞ்சி வாழ்ந்தது போதும் ராஜா
நீ ஆற்று வெள்ளம் போல் எழுந்து ஓடு ராஜா"
என்று பாட்டெழுதி,அதில், 
"உண்டு, உண்டு என்று நம்பி காலை எடு
இங்கு உன்னைவிட்டால் பூமி ஏது கவலைவிடு
இரண்டில் ஒன்று பார்ப்பதற்கு தோளை நிமிர்த்து
அதில் நீதி உன்னை தேடி வரும் மாலை தொடுத்து".
    என்ற நம்பிக்கை ஊற்றையும் நிறையச் செய்தார். 'என் அண்ணன்' திரைப் படத்தில் நெஞ்சைக்கவர்ந்த இன்னுமொரு பாடல்தான்''கடவுள் ஏன் கல்லானார்' என்று மனம் நொந்து, அதிலும் 
"நெஞ்சுக்கு  தேவை  மனசாட்சி  – அது
நீதி  தேவனின்  அரசாட்சி"  
  என்ற  தரமான வரிகளை உட்புகுத்தி வாய்மையை வேரூன்றச் செய்தது.  இக்கருத்தை மையமாக வைத்து சிவாஜி கணேசனின் 'சொர்க்கம்' திரைப் படத்திற்காக கண்ணதாசன் வடிவமைத்த வரிகள்தான்,

"சொல்லாதே யாரும் கேட்டால் 
எல்லோரும் தாங்க மாட்டார்"என்று தொடங்கி, 
"விதியென்று ஏது மில்லை 
வேதங்கள் வாழ்க்கையில்லை 
உடலுண்டு உள்ளம் உண்டு 
முன்னேறு மேலே மேலே"    
இவையனைத்துமே,கண்ணதாசனின் கவித்துவத்தை வெளிப்படுத்தும், காலத்தை வென்ற வரிகளே!
    அறிவார்ந்த சிந்தனையின் அவசியத்தையும்,ஆணவத்தின் அவலத்தையும் வெளிக்கொணர்ந்த மற்றுமொரு மறக்கமுடியா எம்.ஜி.ஆர்  திரைப்பட பாடல்  வரிகளே'ஆயிரத்தில் ஒருவன்' திரைப்படத்தில் வாலி எழுதி டி.எம்.எஸ் பாடிய, 
"ஏன் என்ற கேள்வி இங்கு கேட்காமல் வாழ்க்கை இல்லை 
நான் என்ற எண்ணம் கொண்ட மனிதன் வாழ்ந்ததில்லை"
   எம்.ஜி.ஆரின் பல்வேறு பாடல்கள்,வாழ்க்கைப்பாதையின் வாசமிகு கலாச்சார மலர்களின் அங்கீகாரமாகத் திகழ்ந்தன.அப்படி நாம் உணர்ந்த பாடல்தான்,'பணம் படைத்தவன்' திரைப்படத்தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய 
"கண்போன போக்கிலே கால் போகலாமா? 
கால் போன போக்கிலே மனம் போகலாமா?"

    என்பதாகும். வாலி எழுதிய இப்பாடலின் இடையே தோன்றும்,

"பொய்யான சிலபேர்க்கு புது நாகரீகம் 
புரியாத பலபேர்க்கு இது நாகரீகம் 
முறையாக வாழ்வோர்க்கு எது நாகரீகம் 
முன்னோர்கள் சொன்னார்கள் அது நாகரீகம்" என்றும்,மேலும் 

"திருந்தாத உள்ளங்கள் இருந்தென்ன லாபம் 
வருந்தாத உள்ளங்கள் பிறந்தென்ன லாபம் 
இருந்தாலும் மறைந்தாலும் பேர்சொல்ல வேண்டும் 
இவர்போல யார் என்று ஊர் சொல்லவேண்டும்" 
     போன்ற வரிகளால்,முறையான வாழ்க்கைப் பாதையின் வெள்ளோட் டத்தை, அனைவரும் வியக்கும் வண்ணம்  வாரித்தந்தன. 

    இப்பதிவில் உதாரணமாக குறிப்பிட்டுக் காட்டப்பட்ட பாடல் வரிகள் எல்லாம் தனிமனித,மற்றும் சமூக ஒழுக்கம் சார்ந்து,இப்படித்தான் வாழவேண்டும் என்றோ, அல்லது இப்படி வாழ்வது முறையன்று என்றோ,எடுத்துரைக்கப்பட்ட வாழ்வியல் நெறிகளேயன்றி,தத்துவ கோட்பாடுகள் அன்று.சிந்தனை மேம்பட்டு,செயல்பாடுகள் சிறப்புற்றால் மட்டுமே மனிதம் தழைக்கும் என்பதை,எவ்வளவு உயரிய பாடல்களாக, தமிழ்த்திரை உலகம் நமக்கு விலைமதிப்பில்லா பொக்கிஷமாகத் தந்திருக்கிறது.

    இதில் என் நினைவு புறக்கணித்த இன்னும் தரமான நெறியியல் பாடல்கள் இருக்கக்கூடும். "ஒரு பானைச் சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம்" என்ற அளவிலே எடுத்துக்காட்டுகள்  சுட்டிக் காட்டப்படுவதே பெரும்பாலும் நியதியாகும்.  

    இன்றைய திரைப்பட பாடல்களில்,மனிதனை வழி நடத்தும் பண்புடைப் பாடல்கள் காண்பதுண்டோ?,கேட்பதுண்டோ?தொழில் நுட்ப காட்டாற்றில்,பண்பாடும் கலாச்சாரமும்,போற்றுதர்க்குரிய சிந்தனைகளும்,அடித்துச்செல்லப்பட்டன  என்பதே யதார்த்த நிலையாகும்.

 ப.சந்திரசேகரன் . 

                                      ==================================

L.V.Prasad,the legendary face of Indian Cinema.

 

     Akineni Lakshmi Vara Prasada Rao,shortly known as L.V.Prasad is a legendary name in Indian Cinema,on account of his versatile contribution to Hindi,Telugu and Tamil film industries.Born in a traditionally reputed Telugu family,he rose to riches from the blow of bankruptcy encountered by his father.L.V.Prasad was a film celebrity who lived a pretty long life{96 Years}and became a vital part of the richly creative Indian cinema,as a producer, director,actor and cinematograpgher,besides emerging as an eminent business man with his most popular Prasad Studios and Eye Hospital.It was no wonder that he rightly deserved the most prestigious Dadasaheb Phalke Award.He was also the president of the South Indian Film Chamber of Commerce and was vitally involved in the 8th international film festival.
    A large section of the Tamil audience would have got familiarised with this film genius in the film 'Raja Paarvai',along with Kamalahasan and the song "Andhimazhai Pozhikiradhu" in S.P.Balasubramaniyan's silver tongued voice{with S.Janaki and T.V.Gopalakrishnan},will ever be remembered as a rich memento of one of the earliest films of Kamalahasan.This is of course the only Tamil film in which L.V.Prasad has acted, though he had appeared in several Hindi and many Telugu films.
   Tamil cinema singularly owes him a lot for his most aesthetic addition of films,such as Kalyaanam Panni Paar,Rani {starring P.Banumathi and S.Balachandar} Missiamma,  Poongothai,Manohara,Mangaiyar Thilagam,Bhagyavadhi,Iruvar Ullam,Kadan Vaangi Kalyanam and Thaayilaa Pillai.Of these ten films,excluding Rani,five were with Sivaji Ganesan and three with Gemini Ganesan while Thayilla Pillai had Kalyan Kumar as hero.It is interesting to note that L.V.Prasad was assosiated with Mr.M.Karunanidhi,the late chief minister of Tamil Nadu,in the making of the two fabulous films,Manohara and Iruvar Ullam for which the latter wrote the dialogues.With Sivaji Ganesan's reputed acting excellence,these two films became invaluable additions to the archives of Tamil cinema.
   Manohara  was a spectacular  audio glory of fiery dialogues,delivered dalliantly,in the astounding voice of the Chevalier.Almost all the films mentioned here are known for their exsquisite story line and fascinating narration of stories.Missiamma ,Manohara,Mangaiyar Thilakam,Iruvar Ullam and Thaayillaa Pillai will remain for ever in audience memory as wonderful theatre moments valuably spent  in their lives because all were quality based films worthy of great family watch. Interestingly, though L.V.Prasad's mother tongue was Telugu he was a little more closely and vigorously connected with Tamil Cinema.
   The exemplary themes and scripts that L.V.Prasad chose for his narration in celluloid mode reflected his mighty minset.Adoration of womanhood{Mangaiyar Thilakam and Bhagyavadhi} disapproval of the vagaries of adulthood with a note of compassion for those vagaries {Iruvar Ullam}deprivation of maternal love{Thayillaa Pillai}Conjugal imbalances {Missiamma} and the inevitable intricacies involved in matrimony{Kalyanam Panni Paar and Kadan Vaangi Kalyaanam} were some of the life related themes that L.V.Prasad dealt with,imbibing traditional flavour and commitment to the Indian soil.

   All these films were admired for their simple and breezy narrations with a precise focus on the predicament of individuals,in terms of their life routine,as victimised persons in one way or the other.Mangaiyar Thilakam in particular,depicted the noblest trait of selflessness of a woman who married a man with a little younger brother,whom she considered as her son and brought him up to manhood,without thinking of begetting a child of her own.Later when the younger brother got married,the new comer to the family fold became a source of torment for the selfless woman and it was her death which reformed the mindset of the younger brother's wife.Mangaiyar Thilagam could be called one of the grandest tragedies among Tamil films, remembered for the outstanding emotional performance of Padmini,along with S.V.Subbiah,Chevalier Sivaji Ganesan and M.N.Rajam. 
   Excepting Manohara,all the films of L.V.Prasad were family dramas with an adequate mix of sentiments and genuine emotions.Though L.V.Prasad's narration was partly melodramatic,on the whole,it was the sublimity of family emotions,man woman bonding and the cathartic moments of the climax,that made his films last in the memory of the audience as successful cinematic events on the big screen. Manohara was a splendid exposition of the Machiavellian ingredients,forming an inseparable part of the royal routine of kings and kingdoms. It is the fate of royalty that it should be closely surrounded by its back stabbing inner rings,always hanging as the sword of Damocles,either in the form of vamps or villainous lieutenants. In Manohara,it was Vasanthasena the vamp,who schemed to seize the kingdom through her seductive manoeuvres.  
   Besides directing ten films in Tamil L.V.Prasad also produced the most memorable film Idhaya Kamalam starring K.R.Vijaya{in dual roles} and Ravichandran.It was an amazing film that put K.R.Vijaya in a challenging role,at the starting spell of her career and she won the hearts of the audience,on account of her dedicacted performance.L.V.Prasad was a perfect film maker in the sense,that his manner of story telling always remained composed and controlled,to the extent of letting the audience enjoy every piece of his narration,as an event in life and see every character as a person in real life.During the years of cinematic narration,gaining grounds on an exaggerated pattern of narration,L.V.Prasad tried to minimise the thrust of exaggeration in dialogues and character delineation.

  Tamil Cinema would proudly preserve the most significant contribution of this creative veteran carrying charismatic dimensions,so as to make the film industry stand proud and say,'here was a man,who lived for cinema from his early youth,till his passing away,leaving golden memories of his grand shows'.

A Malayalam Hero of Sweetness,Style and Substance.

   

  

     Some heroes focus more on style,than on substance.Some have substance as the soul and are not inclined to be obsessed with style.Some look upon both style and substance, as the unifying factors of an appealing performance. Prithviraj,one of the prominent heroes of  Malayalam cinema, consistently combines in himself, both style and substance,for a sweet delivery of roles.

    The over all perception of Malayalam cinema would naturally draw anyone,to the period starting from the days of Prem Nazir and Madhu,the two most popular heroes of Malayalam cinema,from the middle of Nineteenth century.There were of course other leading heroes like Sathyan,who was senior to Prem Nazir by about 15 years and Jeyan who almost belonged to the next generation.Like Nazir and Madhu,both Sathyan and Jeyan were heroes of absolute merit,duly admired by the Malayalam film audience. 

    While Sathyan died of blood cancer at the age of 58,Jeyan who was an aggressively dedicated artist,died when he was just 42 years,in a chopper crash,during a film shoot. Sukumaran who was another hero of high profile talent,was ten years younger than Jeyan and he too died early{at the age of 49}following a massive heart attack.Then came the two super stars Mammootty and Mohanlal. Slowly Malayalam film industry not only registered the entry of many heroes of mettle, but also moved on to a status of star worship,similar to that prevailing in other South Indian film industries.Star worship took Mohanlaal and Mammootty to new heights of adoration.Among the most popular heroes worshipped in Malayalam cinema, Prithviraj,son of late Sukumaran  constantly maintains his physique with pep and style and displays his delightful capacity for multi talents such as singing, acting and film making.

   It is pertinent to note here,that Prithiviraj travelled along with the changing trends in Malayalam cinema and unlike in the case of his other senior heroes,these changes happened more frequently within a period of not more than five years,on a periodical basis. Though his debut film was Nandanam his other film Nakshathrangalulla Rajakumaran Avandoru Rajakumari was released early to mark his first entry in the Malayalam silver screen.Both these films released in the same year {2002} threw a penetrating light,on his capacity to travel on different lines of acting,even during the starting spell of his career.

   It is a known fact that until the first five years of the new millennium,dialogues played a dynamic role in Malayalam cinema.Most of these dialogues were beautifully intermixed with powerful English sentences to mark the force of political and administrative arguments.The political and police stories during this period,had striking dialogues{most of them penned by Renji Panicker}and films like Truth,Commisiioner,Pathram,Praja,Lelam,The King,Commissioner,Kaaki,Vaasthavam and Sathyam will be ever remembered purely on account of the fiery dialogue decibels of the heroes of these films.In that way, Prithvi Raj exhibited both his muscle and throat power in Sathyam, Kaaki and Vaasthavam.

  But after a few years,he carved for himself,a unique style for portrayal of characters without hesitating to do,even the role of a gay cop in Mumbai Police.One could see a vast difference in him as a cop in Sathyam and Kaaki and as one with a subtle and instinctive  perception of the police mindset in movies like Memories,The Thriller, Masters and 7th Day.

    At least half a dozen films of Prithiviraj had something to do with the field of cinema either directly,or indirectly.In Vellithira,Prithiviraj appeared as Style Raj, carrying his film projector from place to place and showing films to children and adults,for his daily earning.Then in Thirakkatha he donned the role of a film director.The film Hero,narrated the emergence of a stunts man,called Taarzan Antoni into a hero,following the villainous attitude and activities of the original hero.While Prithviraj  played the stunts man-turned hero, Srikanth portrayed the antagonistic hero. Later the Biopic 'Celluloid',showed Prithiviraj as J.C Daniel {Nadar},a passionate lover of cinema,who is also called the father of Malayalam cinema.Then came the film 'My Story' as an autobiographical narration of a great film hero's past and present,in a beautifully blended presentation of exclusive events,with a retrospective gist of his romantic past.Recently,in Driving Licence, Prithviraj played the role of a Malayalam hero adored by a Road Transport Cop and Suraj Venjaramoodu  deserved a special appreciation for playing the role of a Kerala Transport cop with a deep sense of sobriety and poise. 

    We could notice a dramatic change in the mode and style of acting of Prithviraj, in films of the same genre,such as family dramas or action thrillers or romances or supernatural thrillers.Within a short period,Prithviraj has tasted the breeze and storm,the glow and flame of acting.As the early new millennium years continued to carry the weight of volumes of dialogues,Prithviraj significantly filled the bill in films like,Pokiri Raja{along with Mammootty},Thanthonni and Simhsanam.In between he also did college stories and romances like Classmates,Chocolate and Kangaroo.

   Some of the recent hits of Prithviraj are Oozham,Brother's Day,Ayyappanum Koshiyum and Driving licence.In Oozham he was on an unending run,either escaping from a gang or chasing it.It was a movie celebrated for its speed and excitingly jumbling course of narration.Brother's day was a robust action masala and Ayyappanaum&Koshiyum was capable of driving an honest cop into a criminal mood,with both the cop{Biju Menon}and the thug {Prithiviraj} swapping each other's moods and reactions towards having a firm grasp of the evolving developments and changing situations.Driving Licence threw a fabulous hero into the unprecedented predicament of not being able to get his four wheeler licence renewed, on account of the stubborn attitude of the licence awarding,road transport officer,who happened to be a fan turned foe of the hero,after being insulted by the hero. 

    Undoubtedly,due credit should be given to the directors of the films mentioned above,for their refreshing and fascinating pattern of narration.But more than that,Prithviraj as hero,could impressively fit himself into the character and course of events through his instinctive perception of roles and portraying them with infallible grace and style.Unlike Mohanlal whose voice could solidify and melt,twist and turn,shout and submit,force and persuade,and do many more verbal wonders, Prithiviraj has a direct,bold and vibrating voice mould,with which he can command and control the situation that warrants the portrayal of characters,matching the contexts.There is an absolute charm in the over all persona of this heir,of an undemanding and subdued actor called Sukumaran.

   One speciality of Prithiviraj is his compact and convincing Hollywood wield in his role play,in most of the films,especially  those of the supernatural genre like Adam Joan and Ezra as well as in films like Akale and London Bridge.For that matter,most of the Malayalam films nonchalantly carry English titles and films like The Romans {starring Kunchacko Bhoban and Biju Menon} reflected the exuberance of an English film,in their comprehensive cinematography and glory of music. 

   Prithviraj has reflected his sparkling style and substance not only in acting and singing, but has also gone a step higher in directing an amazingly captivating film like Lucifer,starring Mohanlal in the pivotal role,with the wonderful addition of actors like Vivek Oberoy,Tovino Thomas,Manju Warrier and several others.Lucifer was as stylish as Prithviraj is.Some of the other notable films of Prithviraj in Malayalam were,Puthiya Mugam,Anwar,Arjunan Saakshi, Indian Rupee and the most talked about period  film Urumi.

   Besides making strides in Malayalam cinema Prithiviraj has made his indelible impressions on the Tamil big screen,making his Tamil debut as a sweet coated villain in K.V.Anand's first film Kana Kandein and then as hero in films like Radha Mohan's Mozhi& Abhiyum Naanum,Vasanth's psychological thriller Satham Podaathe and Parijatham of Bagyaraj.It was very much endearing,to watch him sharing screen space with Sathyaraj in Kannamoochi Yenada and causing him tense moments,towards creating his credibility as the worthwhile son in law of Sathyaraj.His other notable role was in Mani Rathnam's Raavanan as an agile police officer,striving to book the rebellious Raavanan played by Vikram.His latest felicitous character portrayal in Tamil was as an admirable villain, in Vasantha Balan's Kaaviya Thalaivan. Prithiviraj also repeated his role in the Tamil remake {Ninaithaale Inikkum} of Classmates.

   It is true that for a young hero like Prithviraj,the journey to go,is pretty long and the stones to crack will be naturally hard too.However,Malayalam film industry is always known for its exemplary innovative dimensions and creative imagination and those who continue to evince their creative potentials,without letting down the enthusiasm at any point of time,will  grow easily on their professional upscale.Though success and failures will keep changing the scenario,any mind firmly rooted to the depth of creativity,will  sprout its invaluable stuff,so as to govern the changing mood of the audience with invincible sweetness,style and substance.No doubt Prithiviraj has that stuff.

P.Chandrasekaran.

                             ========================================