L.V.Prasad,the legendary face of Indian Cinema.

 

     Akineni Lakshmi Vara Prasada Rao,shortly known as L.V.Prasad is a legendary name in Indian Cinema,on account of his versatile contribution to Hindi,Telugu and Tamil film industries.Born in a traditionally reputed Telugu family,he rose to riches from the blow of bankruptcy encountered by his father.L.V.Prasad was a film celebrity who lived a pretty long life{96 Years}and became a vital part of the richly creative Indian cinema,as a producer, director,actor and cinematograpgher,besides emerging as an eminent business man with his most popular Prasad Studios and Eye Hospital.It was no wonder that he rightly deserved the most prestigious Dadasaheb Phalke Award.He was also the president of the South Indian Film Chamber of Commerce and was vitally involved in the 8th international film festival.
    A large section of the Tamil audience would have got familiarised with this film genius in the film 'Raja Paarvai',along with Kamalahasan and the song "Andhimazhai Pozhikiradhu" in S.P.Balasubramaniyan's silver tongued voice{with S.Janaki and T.V.Gopalakrishnan},will ever be remembered as a rich memento of one of the earliest films of Kamalahasan.This is of course the only Tamil film in which L.V.Prasad has acted, though he had appeared in several Hindi and many Telugu films.
   Tamil cinema singularly owes him a lot for his most aesthetic addition of films,such as Kalyaanam Panni Paar,Rani {starring P.Banumathi and S.Balachandar} Missiamma,  Poongothai,Manohara,Mangaiyar Thilagam,Bhagyavadhi,Iruvar Ullam,Kadan Vaangi Kalyanam and Thaayilaa Pillai.Of these ten films,excluding Rani,five were with Sivaji Ganesan and three with Gemini Ganesan while Thayilla Pillai had Kalyan Kumar as hero.It is interesting to note that L.V.Prasad was assosiated with Mr.M.Karunanidhi,the late chief minister of Tamil Nadu,in the making of the two fabulous films,Manohara and Iruvar Ullam for which the latter wrote the dialogues.With Sivaji Ganesan's reputed acting excellence,these two films became invaluable additions to the archives of Tamil cinema.
   Manohara  was a spectacular  audio glory of fiery dialogues,delivered dalliantly,in the astounding voice of the Chevalier.Almost all the films mentioned here are known for their exsquisite story line and fascinating narration of stories.Missiamma ,Manohara,Mangaiyar Thilakam,Iruvar Ullam and Thaayillaa Pillai will remain for ever in audience memory as wonderful theatre moments valuably spent  in their lives because all were quality based films worthy of great family watch. Interestingly, though L.V.Prasad's mother tongue was Telugu he was a little more closely and vigorously connected with Tamil Cinema.
   The exemplary themes and scripts that L.V.Prasad chose for his narration in celluloid mode reflected his mighty minset.Adoration of womanhood{Mangaiyar Thilakam and Bhagyavadhi} disapproval of the vagaries of adulthood with a note of compassion for those vagaries {Iruvar Ullam}deprivation of maternal love{Thayillaa Pillai}Conjugal imbalances {Missiamma} and the inevitable intricacies involved in matrimony{Kalyanam Panni Paar and Kadan Vaangi Kalyaanam} were some of the life related themes that L.V.Prasad dealt with,imbibing traditional flavour and commitment to the Indian soil.

   All these films were admired for their simple and breezy narrations with a precise focus on the predicament of individuals,in terms of their life routine,as victimised persons in one way or the other.Mangaiyar Thilakam in particular,depicted the noblest trait of selflessness of a woman who married a man with a little younger brother,whom she considered as her son and brought him up to manhood,without thinking of begetting a child of her own.Later when the younger brother got married,the new comer to the family fold became a source of torment for the selfless woman and it was her death which reformed the mindset of the younger brother's wife.Mangaiyar Thilagam could be called one of the grandest tragedies among Tamil films, remembered for the outstanding emotional performance of Padmini,along with S.V.Subbiah,Chevalier Sivaji Ganesan and M.N.Rajam. 
   Excepting Manohara,all the films of L.V.Prasad were family dramas with an adequate mix of sentiments and genuine emotions.Though L.V.Prasad's narration was partly melodramatic,on the whole,it was the sublimity of family emotions,man woman bonding and the cathartic moments of the climax,that made his films last in the memory of the audience as successful cinematic events on the big screen. Manohara was a splendid exposition of the Machiavellian ingredients,forming an inseparable part of the royal routine of kings and kingdoms. It is the fate of royalty that it should be closely surrounded by its back stabbing inner rings,always hanging as the sword of Damocles,either in the form of vamps or villainous lieutenants. In Manohara,it was Vasanthasena the vamp,who schemed to seize the kingdom through her seductive manoeuvres.  
   Besides directing ten films in Tamil L.V.Prasad also produced the most memorable film Idhaya Kamalam starring K.R.Vijaya{in dual roles} and Ravichandran.It was an amazing film that put K.R.Vijaya in a challenging role,at the starting spell of her career and she won the hearts of the audience,on account of her dedicacted performance.L.V.Prasad was a perfect film maker in the sense,that his manner of story telling always remained composed and controlled,to the extent of letting the audience enjoy every piece of his narration,as an event in life and see every character as a person in real life.During the years of cinematic narration,gaining grounds on an exaggerated pattern of narration,L.V.Prasad tried to minimise the thrust of exaggeration in dialogues and character delineation.

  Tamil Cinema would proudly preserve the most significant contribution of this creative veteran carrying charismatic dimensions,so as to make the film industry stand proud and say,'here was a man,who lived for cinema from his early youth,till his passing away,leaving golden memories of his grand shows'.

A Malayalam Hero of Sweetness,Style and Substance.

   

  

     Some heroes focus more on style,than on substance.Some have substance as the soul and are not inclined to be obsessed with style.Some look upon both style and substance, as the unifying factors of an appealing performance. Prithviraj,one of the prominent heroes of  Malayalam cinema, consistently combines in himself, both style and substance,for a sweet delivery of roles.

    The over all perception of Malayalam cinema would naturally draw anyone,to the period starting from the days of Prem Nazir and Madhu,the two most popular heroes of Malayalam cinema,from the middle of Nineteenth century.There were of course other leading heroes like Sathyan,who was senior to Prem Nazir by about 15 years and Jeyan who almost belonged to the next generation.Like Nazir and Madhu,both Sathyan and Jeyan were heroes of absolute merit,duly admired by the Malayalam film audience. 

    While Sathyan died of blood cancer at the age of 58,Jeyan who was an aggressively dedicated artist,died when he was just 42 years,in a chopper crash,during a film shoot. Sukumaran who was another hero of high profile talent,was ten years younger than Jeyan and he too died early{at the age of 49}following a massive heart attack.Then came the two super stars Mammootty and Mohanlal. Slowly Malayalam film industry not only registered the entry of many heroes of mettle, but also moved on to a status of star worship,similar to that prevailing in other South Indian film industries.Star worship took Mohanlaal and Mammootty to new heights of adoration.Among the most popular heroes worshipped in Malayalam cinema, Prithviraj,son of late Sukumaran  constantly maintains his physique with pep and style and displays his delightful capacity for multi talents such as singing, acting and film making.

   It is pertinent to note here,that Prithiviraj travelled along with the changing trends in Malayalam cinema and unlike in the case of his other senior heroes,these changes happened more frequently within a period of not more than five years,on a periodical basis. Though his debut film was Nandanam his other film Nakshathrangalulla Rajakumaran Avandoru Rajakumari was released early to mark his first entry in the Malayalam silver screen.Both these films released in the same year {2002} threw a penetrating light,on his capacity to travel on different lines of acting,even during the starting spell of his career.

   It is a known fact that until the first five years of the new millennium,dialogues played a dynamic role in Malayalam cinema.Most of these dialogues were beautifully intermixed with powerful English sentences to mark the force of political and administrative arguments.The political and police stories during this period,had striking dialogues{most of them penned by Renji Panicker}and films like Truth,Commisiioner,Pathram,Praja,Lelam,The King,Commissioner,Kaaki,Vaasthavam and Sathyam will be ever remembered purely on account of the fiery dialogue decibels of the heroes of these films.In that way, Prithvi Raj exhibited both his muscle and throat power in Sathyam, Kaaki and Vaasthavam.

  But after a few years,he carved for himself,a unique style for portrayal of characters without hesitating to do,even the role of a gay cop in Mumbai Police.One could see a vast difference in him as a cop in Sathyam and Kaaki and as one with a subtle and instinctive  perception of the police mindset in movies like Memories,The Thriller, Masters and 7th Day.

    At least half a dozen films of Prithiviraj had something to do with the field of cinema either directly,or indirectly.In Vellithira,Prithiviraj appeared as Style Raj, carrying his film projector from place to place and showing films to children and adults,for his daily earning.Then in Thirakkatha he donned the role of a film director.The film Hero,narrated the emergence of a stunts man,called Taarzan Antoni into a hero,following the villainous attitude and activities of the original hero.While Prithviraj  played the stunts man-turned hero, Srikanth portrayed the antagonistic hero. Later the Biopic 'Celluloid',showed Prithiviraj as J.C Daniel {Nadar},a passionate lover of cinema,who is also called the father of Malayalam cinema.Then came the film 'My Story' as an autobiographical narration of a great film hero's past and present,in a beautifully blended presentation of exclusive events,with a retrospective gist of his romantic past.Recently,in Driving Licence, Prithviraj played the role of a Malayalam hero adored by a Road Transport Cop and Suraj Venjaramoodu  deserved a special appreciation for playing the role of a Kerala Transport cop with a deep sense of sobriety and poise. 

    We could notice a dramatic change in the mode and style of acting of Prithviraj, in films of the same genre,such as family dramas or action thrillers or romances or supernatural thrillers.Within a short period,Prithviraj has tasted the breeze and storm,the glow and flame of acting.As the early new millennium years continued to carry the weight of volumes of dialogues,Prithviraj significantly filled the bill in films like,Pokiri Raja{along with Mammootty},Thanthonni and Simhsanam.In between he also did college stories and romances like Classmates,Chocolate and Kangaroo.

   Some of the recent hits of Prithviraj are Oozham,Brother's Day,Ayyappanum Koshiyum and Driving licence.In Oozham he was on an unending run,either escaping from a gang or chasing it.It was a movie celebrated for its speed and excitingly jumbling course of narration.Brother's day was a robust action masala and Ayyappanaum&Koshiyum was capable of driving an honest cop into a criminal mood,with both the cop{Biju Menon}and the thug {Prithiviraj} swapping each other's moods and reactions towards having a firm grasp of the evolving developments and changing situations.Driving Licence threw a fabulous hero into the unprecedented predicament of not being able to get his four wheeler licence renewed, on account of the stubborn attitude of the licence awarding,road transport officer,who happened to be a fan turned foe of the hero,after being insulted by the hero. 

    Undoubtedly,due credit should be given to the directors of the films mentioned above,for their refreshing and fascinating pattern of narration.But more than that,Prithviraj as hero,could impressively fit himself into the character and course of events through his instinctive perception of roles and portraying them with infallible grace and style.Unlike Mohanlal whose voice could solidify and melt,twist and turn,shout and submit,force and persuade,and do many more verbal wonders, Prithiviraj has a direct,bold and vibrating voice mould,with which he can command and control the situation that warrants the portrayal of characters,matching the contexts.There is an absolute charm in the over all persona of this heir,of an undemanding and subdued actor called Sukumaran.

   One speciality of Prithiviraj is his compact and convincing Hollywood wield in his role play,in most of the films,especially  those of the supernatural genre like Adam Joan and Ezra as well as in films like Akale and London Bridge.For that matter,most of the Malayalam films nonchalantly carry English titles and films like The Romans {starring Kunchacko Bhoban and Biju Menon} reflected the exuberance of an English film,in their comprehensive cinematography and glory of music. 

   Prithviraj has reflected his sparkling style and substance not only in acting and singing, but has also gone a step higher in directing an amazingly captivating film like Lucifer,starring Mohanlal in the pivotal role,with the wonderful addition of actors like Vivek Oberoy,Tovino Thomas,Manju Warrier and several others.Lucifer was as stylish as Prithviraj is.Some of the other notable films of Prithviraj in Malayalam were,Puthiya Mugam,Anwar,Arjunan Saakshi, Indian Rupee and the most talked about period  film Urumi.

   Besides making strides in Malayalam cinema Prithiviraj has made his indelible impressions on the Tamil big screen,making his Tamil debut as a sweet coated villain in K.V.Anand's first film Kana Kandein and then as hero in films like Radha Mohan's Mozhi& Abhiyum Naanum,Vasanth's psychological thriller Satham Podaathe and Parijatham of Bagyaraj.It was very much endearing,to watch him sharing screen space with Sathyaraj in Kannamoochi Yenada and causing him tense moments,towards creating his credibility as the worthwhile son in law of Sathyaraj.His other notable role was in Mani Rathnam's Raavanan as an agile police officer,striving to book the rebellious Raavanan played by Vikram.His latest felicitous character portrayal in Tamil was as an admirable villain, in Vasantha Balan's Kaaviya Thalaivan. Prithiviraj also repeated his role in the Tamil remake {Ninaithaale Inikkum} of Classmates.

   It is true that for a young hero like Prithviraj,the journey to go,is pretty long and the stones to crack will be naturally hard too.However,Malayalam film industry is always known for its exemplary innovative dimensions and creative imagination and those who continue to evince their creative potentials,without letting down the enthusiasm at any point of time,will  grow easily on their professional upscale.Though success and failures will keep changing the scenario,any mind firmly rooted to the depth of creativity,will  sprout its invaluable stuff,so as to govern the changing mood of the audience with invincible sweetness,style and substance.No doubt Prithiviraj has that stuff.

P.Chandrasekaran.

                             ========================================

தமிழ்த் திரைவானில் நிலவின் பயணம்

     விண்ணில் வளர்ந்தும் தேய்ந்தும் உலாவரும் நிலவினை,கவித்துவத்தின் கற்பனையால்,வெண்திரை வரிகளில் விதவிதமாய் உலாவச் செய்யும் கவிஞர்கள், நிலவோடு நம்மை நிரந்தரமாய்க் கட்டியிடுகின்றனர்.குழந்தைக்கு நிலவைக்காட்டி, குட்டிக்கதைகள் பல சொல்லி,உணவூட்டும் தாயின் பரிவுடன் தொடங்குவதே, நமக்கும் நிலவுக்கும் இடையே நிலவும் நடைமுறை உறவாகும் .

    "மிஸ்ஸியம்மா" திரைப்படத்தின் எஸ். ராஜேஸ்வரராவின் ரம்யமான இசையில், ஏ.எம்.ராஜாவும் பி.சுசீலாவும் மென்மையாகப் பாடிய'வாராயோ வெண்ணிலாவே'  காலம் தொட்டு,நிலவை மையப்படுத்தி புனையப்படும் எந்த ஒரு பாடலும் திகட்டு வதேயில்லை என்று சொல்லுவதைக் காட்டிலும்,நிலவோடு இணையும்  எல்லாப்  பாடல்களும் நமக்கு பரவசத்தை ஏற்படுத்தி,தமிழ் திரையுலகிற்கும் பெருமை சேர்த்துள்ளன என்று கூறினால் அது மிகையாகாது. குறிப்பாக,திரைப்பட காதல் பாடல்களுக்கு,நிலவு உவமையாகி,உருவகமாகி,புத்தம்புது கற்பனைகளில் ஊற்றெடுத்து,ஆற்றுப்பெருக்கென மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் நம்மை அடித்துச் செல்கிறது.
    தமிழ்த் திரைப்பாடல் வரிகளில் கவிஞர்கள் பெரும்பாலும் காதலனையோ அல்லது காதலியையோ,நிலவோடு உருவகப்படுத்தியோ,அல்லது காதலர்கள் மற்றும் கணவன் மனைவி பிரிந்திருக்கும் காலங்களில்,நிலவோடு வானத்தையும் மேகங்களையும் சம்பந்தப்படுத்தியோ,தமிழ் இலக்கியத்தின் தகைமையை பல பாடல்கள் மூலம் நமக்கு உணர்த்தியுள்ளனர்.
    1957-இல் எம்.ஜி.ஆர் பத்மினி இணைந்து நடித்து வெளியான'ராஜராஜன்' திரைப்படத்தில், கே.வி.மகாதேவன் இசையில்,கே.எஸ்.கிருஷ்ணமூர்த்தியின் வரிகளை,சீர்காழி கோவிந்தராஜனும் ஏ.பி.கோமளாவும் மெய்மறந்து பாடிய 'நிலவோடு வான்முகில் விளையாடுதே' எனும் பாடல் தொடங்கி,பிரபு தேவாவும் காஜலும் நடித்து 1997-இல் வெளியான 'மின்சாரக்கனவு' திரைப்படத்தில்,  மயிலிறகால் மனம்வருடும் வகையில் ,ஹரிஹரனும் சாதனா சர்கமும் அனுபவித்துப் பாடிய,ஏ.ஆர். ரஹ்மான் இசையமைத்த,கவிப்பேரரசு வைரமுத்து வின்"வெண்ணிலவே வெண்ணிலவே விளையாட ஜோடி தேவை"பாடல்வரை கவிஞர்கள் பார்வையில்,காதலருக்கு நிலவு என்றும்,விளையாடும் ஒளிவடிவே!
    சிலநேரம் கவிஞர்கள்,காதலர்களின் சேவைக்கென,வெண்ணிலவை குடைபிடிக்க அழைப்பதும் உண்டு, அப்படி அமைந்த ஒருபாடல் தான் 'அபலை அஞ்சுகம்'எனும் திரைப்படத்தில்,திரையிசைத் திலகம் கே.வி.மகாதேவனின் மெய்மறக்கச் செய்யும் இசைவடிவமைப்பில்,உடுமலை  நாராயண கவியின் உருவாக்கத்தில்,டி.ஆர்.மகாலிங்கமும் பி.சுசீலாவும் குரல் விரித்துப் பாடிய,

 "வெண்ணிலா குடைபிடிக்க, 
வெள்ளிமீன் தலையசைக்க, 
விழிவாசல் வழிவந்து இதயம் பேசுது" 
என்ற தேன்சுவைப் பாடலாகும். பெண்ணை நிலவாக்கி பெண்ணோடு,நிலவின் மானம் காக்க முற்பட்ட பெரும் கவிஞர் பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரத்தின், 
"ஆடைகட்டி வந்த நிலவோ, 
கண்ணில் மேடைகட்டி  ஆடும் எழிலோ"
எனும் 'அமுதவல்லி'திரைப்படத்தில் வரும்  வரிகள்,உண்மையிலேயே,மனித கலாச்சாரம் போற்றும் ஒரு உன்னதமான கற்பனையாகும்.மெல்லிசை மன்னர்க ளின் இசை மழையில் டி.ஆர்.மகாலிங்கம் பி. சுசீலா குரல்களில் இப்பாடல்,பழைய தமிழ்த்திரைப்பட பாடல்களில்,அமரத்துவம் பெற்ற  ஒன்றாகும். இதே போலத்தான் 'உலகம் சுற்றும் வாலிபன்' திரைப்படத்தில்,வாலியின் கைவண்ணத்தில், டி .எம். எஸ்ஸின் உரத்தக் குரலில் கேட்ட, 
"நிலவு ஒரு பெண்ணாகி
உலவுகின்ற அழகோ, 
நீரலைகள் இடம் மாறி,
நீந்துகின்ற குழலோ"
என்ற வரிகள்,பெண்ணை நிலவாக்கி,மண்ணில் உலாவச்  செய்தன. இப் பாடலுக்கும் இசையமைத்தது,மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் என்பது, அனைவரும் அறிந்திருக்கக்கூடும்.         
    பெண்ணை நிலவாக்கி,காதலனின் வருகைக்கென,காத்துத் களைத்துக்  போன காதலியைப் பார்த்து,
"நிலவுக்கு என்மேல் என்னடி கோபம், 
நெருப்பாய் காய்கிறது"
{போலீஸ்காரன் மகள்- திரைப்படத்தில்,மெல்லிசைமன்னர்கள் விஸ்வநாதன் இராமமூர்த்தியின் இசையில் பி.பி.ஸ்ரீனிவாஸ் பாடியது.}
என்று கேள்விகளால்,சில்மிஷம் செய்யும் ஆண்மகனின் காதல் வருணனை களில்,கதிரவனின் வெப்பத்தைக்  கடன்வாங்கி,நிலவுக்களிப்பர் என்பதே,  கவிஞர்களின் கற்பனைக் கருவூலக் காட்சியாகும்.
   இதன் எதிர்மறைக் கற்பனையாக,
"ஒரு பெண்ணை பார்த்து 
நிலவைப் பார்த்தேன் 
நிலவில் குளிரில்லை"
{தெய்வத்தாய்--மெல்லிசைமன்னர்கள் விஸ்வநாதன் இராமமூர்த்தியின் இசையில்,டி .எம்.எஸ் பாடியது} 

என்று,பெண்ணின் வண்ண விழிகள் ஆயிரம் நிலாக்களின் குளிரை உள்ளடக் கியது என்றும், விண்ணுக்குச் சென்று நிலவின் குளிரை கொண்டாட வேண்டிய தில்லை;பெண்ணின் விழிகளிலேயே நிலவின் குளிரை நிசமாகக் காணாலாம் என்றும்,கவிஞர்களின் கற்பனை விழிகள், ஆழ்ந்து அகன்று,ஆனந்தம் பறைசாற்று வதுண்டு. மனம் விரும்பா பெண்ணை நோக்கி,
"வெண்ணிலவுக்கு வானத்த பிடிக்க லையா''?என்றோ, 
{தாலாட்டுப்பாடாவா திரைப்படத்தில்,இசைஞானி இளையராஜாவின் இணையற்ற பொன்தூவலில்,அருள்மொழியும் எஸ்.ஜானகியும் பாடியது}

அல்லது,நெருங்கிவரும் பெண்ணைக் கண்டு,
"நிலவே என்னிடம்  நெருங்காதே;
நீ நெருங்கும் நிலையினில் நானில்லை''{'ராமு 'திரைப்படத்தில் மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசையில்,பி.பி.ஸ்ரீனிவாஸ் பாடியது}

என்று பாடுவதோ,ஆண்வர்க்கத்தின் இரட்டை நிலைப்பாடுகளாக இருக்கக்கூடும், என்று எண்ணத்தோன்றுகிறது.அதே போலத்தான்,தன்னை நெருங்கவிடா மனைவி யைப் பார்த்து,
"நிலவைப் பார்த்து வானம் சொன்னது, 
என்னை தொடாதே!"
{சவாலே சமாளி-டி .எம்.எஸ் பாடியது;இசை  மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ். விஸ்வநாதன் }

என்பதை,அநியாயமாக தண்டிக்கப்பட்ட ஆண்வர்க்கத்தின் அங்கலாய்ப்பாகப்  பார்க்கலாம். 

   சிலநேரங்களில் காதலர்களின் திக்குமுக்காடலைக் கடந்து, கவிஞர்களின் மாற்றுக் கற்பனை,நிலவைக் காணவில்லை என்றும்,வானமே நிலாவைத் தேடுவதாகவும் விண்ணுக்கும் நிலவுக்குமிடையே காதல் களம் அமைத்துக் கொடுப்பதுண்டு. அப்படி விபரீதக் கற்பனையில் விளைந்த பாடல்தான் வாலியின் வசந்த வரிகளாய் அமைந்த,  
"வா வெண்ணிலா,உன்னை வானம் தேடுதே; 
மேலாடை மூடிய ஊர்கோலமாய்ப் போவதேன்?"

  'மெல்லத் திறந்தது கதவு'திரைப்படத்தில் மெல்லிசை மன்னரும்,இசைஞானியும், இணைந்து இசையமைத்த இப்பாடல்,எஸ்.பி.பாலசுப்ரமணியம் எஸ். ஜானகி குரல் இழைவுகளில்,நிலவென  விண்ணைத் தழுவியது.இதே எஸ்.பி.பியின் சௌந்தர்யக் குரலின் பல்வேறு தோரணைகளில்,வானத்தை ஓடையாக்கி நிலவை அதில் நீந்தச் செய்த பாடலே  வாலி எழுதி,இளையராஜா இசையமைத்த ,என்றும் இனிக்கும் "நீலவான ஓடையில் நீந்துகின்ற வெண்ணிலா"என்பதாகும்.   

    நிலவைப்பற்றி ஒரு வித்தியாசமான பாடல் ஏ.வி.எம்.ராஜனும் புஷ்பலதாவும் நடித்து வெளியான 'பால் குடம்' திரைப்படத்தில் ஒலிக்கக் கேட்டிருப்போம்.  வாலியின் வரிகளுக்கு சூலமங்கலம் சகோதரிகள் திவ்யமாய் இசையமைக்க, பி.சுசீலாவின்  வசீகரக்  குரலில் வந்த, 

"முழு நிலவின் திருமுகத்தில் 
களங்கமில்லையோ 
அது  கண்குளிர தண்ணொளியை 
வழங்கவில்லையோ" 
   என்ற அந்த பாடல் வரிகள், வளர்ந்து தேயும் குறையினைப்போன்றதே,தன் கணவன் தனக்குள் காணும் குறைகள் என்று,மனைவி தன் கணவனின் தளர்ந்த மனநிலைக்குத் தெம்பூட்டுவதாக அமைந்திருந்தது.ஒருவகையில் பார்த்தால் நிலவை ஆணுடன் ஒப்பிட்ட ஒரு வித்தியாசமான பாடலாக இதனைக் கொள்ளலாம்.
    காதல் முற்றிப்போன ஒரு வாலிபனுக்கு நிலவை பொய்யாக்கி,அதன் இடத்தில்  தன்னையும்  தன் காதலியையும்  வைத்துப்பார்க்கும் களவுறும் கற்பனையும் உண்டு என்பதைத்தான்,'பட்டினப்பிரவேசம்'திரைப்படத் தில் மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ். விஸ்வநாதன்,இசையில் எஸ்.பி.பாலசுப்ரமன்யத்தின் பரவசக்குரலில் பதிந்த,
"வான் நிலா நிலா அல்ல;
உன் வாலிபம் நிலா.
தேன் நிலா எனும் நிலா,
என் தேவியின் நிலா;
நீ இல்லாத நாள் எல்லாம்,
நான் தேய்ந்த வெண்ணிலா"
   எனும் கவிப்பேராசின் காவிய வரிகள் வெளிப்படுத்தின.இதையே தான், இதற்குமுன்பே வெளியான எம்.ஜி.ஆரின் 'அடிமைப்பெண்' திரைப்படத்தில்,  கே.வி.மகாதேவனின் இசையில்  எஸ். பி.பாலசுப்ரமணியம் பாடி, முதல் பாடலாக வெளியான, புலமைப்பித்தனின்"ஆயிரம் நிலவே வா"எனும் பாடல் வலியுறுத் தியது. நேசிக்கும் பெண்ணை நிலவின் பன்முகப் பெருக்கமாகக் காணும் காதல னின் மனநிலையே இது. இவையெல்லாம் போதாதென்று,காதல் வயப்பட்டோர், 
"நிலவை கொண்டு வா 
கட்டிலில் கட்டி வை;
மேகம் கொண்டு வா 
மெத்தை போட்டு வை"என்றும் {'வாலி'} 
"அந்த நிலாவத்தான் 
நான் கையில புடிச்சேன் 
என் ராசாவுக்காக"{'முதல் மரியாதை'}
என்றும்,நிலவுக்குச் சென்ற விஞ்ஞாணிகளையும் வென்றெடுக்கும் மிடுக்குடன், நிலவை காதல் வலைக்குள் விழச் செய்வதும்,அல்லது அடிமையாக்க முற்படுவ தும்,காதல் அட்டகாசத்தின் ஆணவப் பெருக்கன்றோ! மேற்காணும் இரண்டு பாடல்களுமே,கவிப்பேரரசின் கவிதை காணிக்கைகளாகி,ஒன்றுக்கு தேனிசைத் தென்றல் தேவாவும்,மற்றொன்றுக்கு இசைஞானியும்,இசையமைத்தனர் என்பது குறிப்பிடப்படவேண்டியதாகும்   

    ஆனால் கவிஞனின் கற்பனை,நிலவின் ஒரே வட்டத்தையோ அல்லது கூன் பிறையை மட்டுமோ,சுற்றி வருவதில்லை.வெண்ணிலவின் குளிர்ச்சியைப் போல் இதமாக,இனிமையாக,நம் செவிகளில் புகுந்து,
"என் இனிய பொன் நிலாவே"என்றோ,{'மூடுபனி' திரைப்படத்தில்  இளையராஜாவின்  இசையில் கே.ஜே.யேசுதாஸின் காந்தக் குரலில் கேட்டு ரசித்தது}
'நிலவும் மலரும் பாடுது 
என் நினைவில் தென்றல் வீசுது" என்றோ,{'தேனிலவு' திரைப்படத்தில் ஏ.எம். ராஜா இசையமைத்து பி.சுசீலாவுடன் இணைந்து பாடியது}   
"நிலவு தூங்கும் நேரம், 
என் நினைவு தூங்க வில்லை'என்றோ,{'குங்குமச் சிமிழ்' திரைப்படத்தில்  இளையராஜாவின்  இசையில்  எஸ். பி.பாலசுப்ரமண்யம் பாடியது}
காலமெல்லாம் நம் நெஞ்சைத் தாலாட்டும் நிலவுப் பாடல்கள் எத்தனையோ உண்டு.
    மொத்தத்தில் நிலவுக்குள் இளைப்பாறும் கவிதை வரிகள் அனைத்துமே,கவிஞர் களின் கற்பனை வானில்,தேயாமல் என்றென்றும் உலாவரும் பௌர்ணமி நிலவின் குளிரொளிக் கலாபமே ! 

 ப.சந்திரசேகரன் . 

Two Contemporary Tamil Comediennes of the last century

 
















    A woman who performs comedy roles is called a comedienne. Aachi Manorama was the outstanding comedienne of Tamil Cinema.During her days  there were other comediennes like Madhavi and Kumari Chachu.However, there were two other prominent comediennes of Tamil Cinema,who stepped into Tamil film industry later than T.A.Madhuram {wife of Kalivanar}but a little earlier than Manorama,because both these actresses were senior to Manorama both in terms of age and entry into Tamil Cinema.There were T.P.Muthulakshmi and M.Saroja. 
   Between these two comediennes Muthulakshmi was two years older than M.Saroja.Even in death the former preceded the latter,by four years.But they adorned the comedy track of Tamil cinema very vibrantly,during its early and mid periods of Tamil film industry's progress and popularity.
   Unlike Manorama who made her entry into Tamil cinema as a heroine in films like'Malaiyitta Manngai'and'Konjum Kumari',both T.P.Muthulakhmi and M.Saroja were first seen only as low profile actors.T.P.Muthulakshmi appeared as a group dancer[prominent in the group}in Gemini Studios' 'Chandralekha' and M.Saroja was first seen in the M.G.R swash buckler film 'Sarvadhikari' produced by Modern Theatres.
   While glamour quotient is the priority of cinema in general during these days,the early decades of Indian cinema focused more on the dancing and singing skills of most artistes.In this way both T.P.Muthulakshmi and M.Saroja were moderate dancers.As far as performance is concerned, both were dynamic and distinct performers.If Muthulakshmi was capable of jumbling with words,with her taunting mode of dialogue delivery,M.Saroja was celebrated for her categorical thrust and clarity in uttering dialogues,to the extent of trouncing her male partner in acting. Muthulakshmi was known for her unique patterns of intonation;but M.Saroja's bold tongue would crack words like coconuts and thereby break the strength of her opponent.
    Both these women could have acted in nearly 300 films,each.While Muthulakshmi has acted in Modern Theatres' films like Mandhirikumari,Ponmudi,Sarvadhikari,Valaiyabadhi,Sugam Enge, Aaravalli, Thirumbipaar,Vannakili,Petra Makanai Vitra Annai and Vallavanukku Vallavan, M.Saroja's entry was with Modern Theatres' Sarvadhikari. M.Saroja has also acted with Muthulakshmi in films like Sarvadhikari,Aaravalli,Vannakkili,Adutha Veetu Penn and Arivaali.Muthulaksmi was paired with T.R.Ramachandran{Anbe Vaa},K.A.Thangavelu, A.Karunanidhi, J.P.Chandrababu and M.R.Radha.Whereas M.Saroja was mostly paired with K.A.Thangavelu,besides J.P.Chandrababu in a few films.
    Some of the most remembered films of T.P.Muthulakshmi are,Town Bus,Aaravalli, Naan Petra Selvam,Mahadhevi,Adutha Veetu Penn, Rambaiyin kadhal,Veera Pandiya Kattabomman,  Padikkadha Medhai{as the wife of T.S.Dorairaj}Iruvar Ullam[as the wife of M.R.Radha} and the most remembered film Arivali,as the wife of K.A.Thangavelu.Similarly the best roles of M.Saroja were in Karpukarasi,Vanangamudi,Thenilavu,Boologa Rambai,Adutha Veetu Pen,Dheiva Piravi, Thirudaadhe,Arasilankumari,Paarthaal Pasi Theerum and the ever green Kalyana Parisu.
   M.Saroja was also a recipient of the prestigious Kalaimamani Award.During the last century,the comedy skits of some of the films were frequently broadcast by All India Radio besides selling as gramaphone records and they absorbed the audio moments of people living in the towns and villages of Tamil Nadu.In this regard,some of the noteworthy comedy sound tracks were from the films Dheiva Piravi,Adutha Veettu Penn, Kalyana Parisu{ all with K.A.Thangavelu &M.Saroja comedy parade}and Arivaali{with Thangavelu and T.P.Muthulakshmi}.In fact,these comedy sound tracks were as powerful as the full length sound tracks of films like Parasakthi,Manohara,Madhurai Veeran,Veera Pandiya Kattabpmman and Vidhi, to mention a few.
   M.Saroja married K.A.Thangavelu and remained as his,life partner.Like N.S.K&T.A.Madhuram, K.A.Thangavelu&M.Saroja were the exuberant pair both on the silver screen and in real life.Those were years of decent comedy shows and both T.P.Muthulakshmi and M.Saroja,maintained the high score comedy spirit,during their entire film career.The only difference between these two women was,the audience would feel like laughing,the moment they saw Muthulakshmi but it would take a little more time for laughter in the case of M.Saroja,because she was bent upon cutting down slices of humour,through her sharp and powerful delivery of dialogues.Can any one forget the scene in Kalyanaparisu,that showed her,perfectly dealing with her far-from-truth husband,by unnerving him through her exacting interrogations? While K.A.Thangavelu casually dealt with his docile and illierate wife{T.P.Muthulakshmi} in Arivaali,how much he struggled to deal with his shrewd wife M.Saroja,in films like Dheiva Piravi,Adutha Veettu Pen and {and M.Saroja as his most annoying wife} in Kalyana Parisu.
   In recalling the memories of comediennes like T.PMuthulakshmi and M.Saroja,every senior citizen in Tamil Nadu with a love for Tamil films,will spontaneously turn on the nostalgic switch and start masticating magnificent moments of humour and laughter,that they witnessed both in the theatres and at homes,listening to their grand gramaphone records as well as the repeated radio broadcasts.

கண்ணனும் தமிழ்த் திரையிசையும்

 

   நிலவைப்போல நீலநிறக் கண்ணனும்,தமிழ் வெண்திரையில் நீக்கமர நிறைந்து,  கண்ணன் பாடல்களால் நம் நெஞ்ச மெல்லாம் பவனி வருவது,நமக்குக் கிட்டிய ஒரு இசை வரப்பிரசாதம் என்றே கூறலாம்.    
  கண்ணனைப் பற்றி எழுதத் தொடங்கையிலேயே என் நினைவை வருடிய முதல் பாடல்,'மாயமனிதன்'{1952}திரைப்படத்தில் A. மருதகாசியின் எளிமையான வரிகளுக்கு ஸ்ரீ கோவிந்தராஜூலு இசையமைக்க, ஜிக்கியின் காந்தக் குரலில் நம்மைக் கவர்ந்த, 
"கண்ணா கண்ணா வாராய் ராதை என்னைப்பாராய் 
ஜாலம் செய்யாதே நீ இப்போ எங்கே போறாய்" 
எனும் இதமான கீதமாகும்!
அதற்குப்பின்னர் நம் செவிகளில் இன்றும் ரீங்காரமிட்டு நம்மை மெய்மறக்கச் செய்யும் அனுபவமே,உத்தமபுத்திரன் திரைப்படத்தில் T.K.சுந்தர வாத்தியாரின் சுகமான வரிகளுக்கு,இசைமேதை G.இராமநாதன் ஏகாந்தமாய் இசையமைத்து, P.லீலா பாடிய, 
"காத்திருப்பான் கமலக்கண்ணன் அங்கே 
காத்திருப்பான் கமலக்கண்ணன் 
கனிந்து கனிந்து அன்பை நினைந்து நினைந்து 
கண்ணுறங்காமல் காத்திருப்பான் கமலக்கண்ணன்" 
எனும் காலம் வென்ற பாடலாகும். 
L.V.பிரசாத் இயக்கிய 'மங்கையர் திலகம்' திரைப்படத்தில் A.மருதகாசியின் மகத்தான வரிகளை S.தட்சிணா மூர்த்தி தனது தரமான இசையில் ஒலிவடிக்க,
R. பாலசரஸ்வதி அனுபவித்துப் பாடிய, 
நீல வண்ண கண்ணா வாடா 
நீ ஒரு முத்தம் தாடா 
நிலையான இன்பம் தந்து 
விளையாடும் செல்வா வாடா"
எனும் அற்புதமான கண்ணன் பாடல்,என்றென்றும் நம் நினைவுளைத் தாலாட்டு வதில்லையா? 
   கடந்த நூற்றாண்டின் நீண்ட காலம்  வானொலிப்பெட்டியை வலுவாய் ஆக்கிர மித்து,அனைவரும் மெய்மறக்கக் கேட்டு,மேன்மை உணரப்பட்ட பாடலே, 

"கண்ணா கருமை நிறக்கண்ணா 
உன்னைக்காணாத கண்ணில்லையே !"
   ஏ.வி.எம் தயாரிப்பில் உருவான'நானும் ஒரு பெண்' திரைப்படத்தில் ஒலித்த  இப்பாடலில்,ஒவ்வொரு வரியிலும் கண்ணன் பெயர் வந்து,P.சுசீலாவின் சோகத்தில் தோய்ந்த சுகமான குரலில்,நம்மை சுதர்சனத்தின் இசையாலும் கவியரசு கண்ணதாசனின் வரிகளாலும்,முழுமையாய் ஆட்கொண்டது. கீழ்காணும் அந்த வரிகளளை படித்து பரவசமுறுவது,அப்பாடலுக்குள் மீண்டும் நம்மை பிணைத்துக்கொள்ளும் அமோக அனுபவமாகக் கருதலாம்.  

"மனம் பார்க்க மறுப்போர்முன் படைத்தாய் கண்ணா 
நிறம் பார்த்து வெறுப்போர்முன் கொடுத்தாய் கண்ணா 
இனம் பார்த்து எனைச் சேர்க்க மறந்தாய் கண்ணா 
நல்ல இடம் பார்த்து சிலையாக அமர்ந்தாய் கண்ணா  
பொன்னான மனம் ஒன்று தந்தாய் கண்ணா 
அதில் பூப்போல நினைவொன்று வைத்தாய் கண்ணா 
கண் பார்க்க முடியாமல் மறைத்தாய் கண்ணா 
எந்த கடன் தீர்க்க என்னை நீ படைத்தாய் கண்ணா"
   சந்தோஷம் தருபவன் கண்ணன்;சங்கடம் தீர்ப்பவன் கண்ணன்.சிந்தையில் கண்ணனை ஏற்றிய கவிஞர்களின் வரிகளில்,சந்தனமாய் மணப்பவனும் கண்ணனே!கண்ணனின் வண்ணம் மாற்றிய கவியரசின் கற்பனை ஊற்று,தமிழ் மண்ணில் என்றும் வற்றாமல் ஓடும் கவித்துவ ஜீவநதியாம் ! 

    பின்னர்  G.இராமநாதன் இசைவடிவில் மகாகவி பாரதியின்,   
"கண்ணன் மனநிலையை தங்கமே தங்கம், 
கண்டுவர வேணுமடி தங்கமே தங்கம்"    எனும் பொன்னான  வரிகளாக,'தெய்வத்தின் தெய்வம்'திரைப்படத்தில், இசைக்குயில் S.ஜானகி பாடி நாம் கேட்டு மகிழ்ந்தோம்.பகவத் கீதையின் சுவாசமான கண்ணனின் மனநிலை,கண்ணனனைத் தவிர வேறொருவர் அறிந்ததுண்டோ?
  1965 இல் வெளியான 'பஞ்சவர்ணக்கிளி' திரைப்படத்தில் பி.சுசீலாவின் வசீகரக் குரலில் ஒலித்த, 
"கண்ணன் வருவான் கதை சொல்லுவான்
வண்ண மலர்த் தொட்டில் கட்டித் தாலாட்டுவான்
குழலெடுப்பான் பாட்டிசைப்பான்
வலம்புரிச் சங்கெடுத்துப் பாலூட்டுவான்"
    எனும் தாலாட்டுப்பாடல்,என்றும் தேனாய் இனிக்கும் மதுர கீதமாகும்.தெவிட்டா  இப்பாடல் வரிகளை,மாலையாக் கோர்த்த கவிஞர் வாலியும் அவ்வரிகளுக்கு வாட்டமாய் இசையமைத்துக்கொடுத்த இரட்டையர் விஸ்வநாதன் இராமமூர்த்தியும் இணைந்து,ஒரு இதிகாச தாலாட்டுப்பாடலை தமிழ்த் திரையுலகிற்களித்தனர் என்று பாராட்டலாம். 

   இதே பி.சுசீலாவின் நெஞ்சை அள்ளும் குரலில் வெளிவந்த இன்னுமொரு ஆனந்தமயமானப் பாடலே,ஸ்ரீதரின் 'வெண்ணிற ஆடை' திரைப்படத்தில் மெல்லிசை மன்னர்களின் இசையமைப்பில்,இன்பமூட்டிய கண்ணதாசனின் வரிககளான, 

"கண்ணன் என்னும் மன்னன் பேரைச் சொல்ல சொல்ல 

கல்லும் முள்ளும் பூவாய் மாறும் மெல்ல மெல்ல" எனும் சொல்லால், இசையால், குரலால்,சொர்க்கம் தூவிய சங்கீத மழையாகும். 

    காதல் வயப்பட்ட பெண்ணுக்கு தான் காதலிக்கும் ஆடவன்,எப்போதும் கண்ணனின் மருவுருவே!அதனால் தான்,கவிஞரின் கற்பனையும் காதலை கண்ணனுடன் வளைத்துப்போடுகிறது.அப்படி அமைந்த பல பாடல்களில்  "கண்ணன் என்னும் மன்னன் பேரைச் சொல்ல சொல்ல" எனும் வரிகளைப்போல் அமைந்தது தான் 'மெல்லத் திறந்தது கதவு'திரைப்படத் திற்கு,இளைய ராஜாவின் இசைக்கு வாலி வரிகள் அமைத்து,இசைக்குயில் கே.எஸ்.சித்ரா பாடிய,

"குழலூதும் கண்ணனுக்கு குயில் பாடும் பட்டு கேட்குதா?"

  எனும் செவிகளில் தேனூறும் பாடலாகும்.  

'இருகோடுகள்' திரைப்படத்தில்,மாயக்கண்ணனை பாமா,ருக்மணி இருவரும் சொந்தம் கொண்டாடும் போட்டியில், 

"புன்னகை மன்னன் பூவிழிக்கண்ணன் ருக்மணிக்காக 
அவன் புல்லாங் குழலில் உள்ளம் மயங்கும் கண்மணிக்காக" 
என்றும், 
"புன்னகை மன்னன் பூவிழிக்கண்ணன் இருவருக்காக 
இந்த பாமா ருக்மணி இருவருமே அவன் ஒருவனுக்காக" 
என்றும், பி சுசீலாவும் ஜமுனா ராணியும் களமிறங்கிப்பாட, அப்பாடல் காட்சியில் தங்களின் ஒரே கணவனுக்கான உடமைப்போரில்,சௌகார் ஜானகியும் ஜெயந்தியும், அவர்களின் உணர்வுகளை,ஆழமாகவும் அழுத்தமாகவும், வெளிப்படுத்தினர்.வாலியின் வல்லமை கொண்ட வரிகளுக்கு வி.குமார் இசையமைத்திருந்தார்.கண்ணன் பாடல்களில் இது முற்றிலும் வேறுபட்ட    திரையிசைப் பாடலாகும். 
   இதற்கு ஒருபடி மேலே சென்று,கண்ணனுடனேயே போர்க்களத்தில் மோதிப்பார்ப்பதற்கு அறைகூவல் விட்ட பாடலே'கௌரவம்' திரைப்படத்தில் மெல்லிசை மன்னரின் இசைக்கு கண்ணதாசனின் வரிகளாகத் தோன்றி வம்பிழுத்த,
"நீயும் நானுமா?கண்ணா நீயும் நானுமா?"எனும் போட்டியின் குணம் உயர்த்தும் புலியின் உறுமலாகும். 
    மகாபாரத நாயகனோடு மல்யுத்தம் புரிய,டி.எம்.எஸ்ஸின் உரத்த குரலில் ஒலித்த, 
இப்பாடலானது,"நாளைய பாரதம் யாரதன் காரணம்?"என்றும் வீரியம் உள்ளடக்கிய விடுகதைக் கேள்வியுடன் விடைபெற்றது.இவை அனைத்தையுமே கடந்து,தனித் தன்மையோடு,மடைதிறந்த  வெள்ளமென  வரலாறு படைக்க வந்தது,ஏ.வி.எம்மின்  'ராமு' திரைப்படத்தில்,கவியரசு கண்ண தாசனின் கற்பனை வளத்திலும்,கருத்துச்  செறிவிலும்  உதித்த, 

"கண்ணன் வந்தான் அங்கே கண்ணன் வந்தான் 
ஏழைக் கண்ணீரைக் கண்டதும் கண்ணன் வந்தான் 
தேடி நின்ற கண்களிலே கண்ணன் வந்தான் 
தீபம் ஒன்று கையில் கொண்டு கண்ணன் வந்தான் 
கேட்பவர்க்கு கேட்டபடி கண்ணன் வந்தான் 
கேள்வியிலே பதிலாகக் கண்ணன் வந்தான் 
தர்மம் என்னும் தேரில் ஏறிக் கண்ணன் வந்தான் 
தாளாத துயர் தீர்க்க கண்ணன் வந்தான்"
   எனும் புத்துயிர்ப்பாடல்.மெல்லிசை மன்னர் M.S.விஸ்வநாதனின் பிரம்மாண்ட இசையில் டி .எம் சௌந்தராஜனும் சீர்காழி கோவிந்தராஜனும் உச்சமாய்க் குரலெழுப்பி,விண்ணைத் தொட்டு அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்திய இப்பாடல்,உரிய நேரத்தில் திரௌபதியின் மானம் காத்த பரந்தாமனின் காக்கும் கரங்களை,தமிழ் மொழியால் உலகுக்குணர்த்திய பாடலாகும். 
   நல்லவர்களின்,புனித ஆத்மாக்களின் இரட்சகனாக,நிச்சயம் கண்ணன் தோன்றுவான் என்பதை வலியுறுத்திய மற்றுமொரு பாடலே,ஏ.வி.எம் நிறுவனத் தின் தயாரிப்பில் உருவான 'அனாதை ஆனந்தன்' திரைப்பட, தலைப்புப் பாடல் காட்சியாக வந்த,  
"அழைப்பவர் குரலுக்கு வருவேன் என்றான் கீதையிலே கண்ணன் 
பார்ப்பவர் கண்ணுக்குத் தெரிவேன் என்றான் பாரதத்தில் கண்ணன்"
    என்ற நம்பிக்கை நீரூற்றிய,நலம்போற்றும் வரிகள். கண்ணதாசன் வரிகளுக்கு கே.வி.மகாதேவன் இசையமைக்க,சீர்காழி கோவிந்தராஜனின் வெண்கலக் குரலில்,வார்த்தைகளால் செவிகளுக்கும் மனதிற்கும்,வலுவூட்டியது இப்பாடல்.
     மேற்காணும் இரண்டு  பாடல்களும்,ஒரே நிறுவனத்தில் படைப்பில் உருவான திரைப்படங்களில் இடம்பெற்றது மட்டுமல்லாது, அப்பாடல்கள் அமைந்த இரண்டு காட்சிகளிலும்,வணங்குதற்குரிய நடிகர் வி.நாகையா, துணையுடனும் தனியாகவும் தோன்றி,பாடல்களுக்கு ஆன்மீக பலமூட்டினார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது .

    கண்ணன் பாடல்கள் அனைத்திலும், 'கவிக்குயில்'திரைப்படத்தில் இளையராஜா வின் இசையில்  டாக்டர் பாலமுரளி கிருஷ்ணா பி.சுசீலாவுடன் குரல் கலந்து பாடிய

சின்ன கண்ணன் அழைக்கிறான் 

ராதையை பூங்கோதையை 

அவன் மனம்கொண்ட ராகத்தைப் பாடி 

எனும் பாடல்,சொர்க்கபூமியை திவயக்குரல்களால் சுற்றிவரும் பாடலாகும். 
    'மகாபாரதம்'எனும் மாபெரும் இதிகாசத்தின் இதயமே கண்ணன்.நம்புபவர்களின் மெய்ப்பொருளாகவும்,காப்பியத்தின் கருப்பொருளாகவும் விளங்கும் கண்ணன், தமிழ்த் திரையிசை வரிகளுக்குள்,ஆன்மாவாக அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தி யிருப்பதை,கவிஞர்கள் உணர்ந்தது போல்,கவிஞர்களின் சொல்லாண்மையுடன் இசையெனும் தேனும் கலந்து,நெஞ்சில் என்றென்றும் நிலையுறும்,நிம்மதியும் நம்பிக்கியுமாக,கேட்பவரும் உணர்ந்திருப்பர். 
   கண்ணனை உள்ளடக்கிய ஒருசில பாடல்களை மட்டுமே இங்கே குறிப்பிட முடிந்தது.விட்டுப்போன பாடல்களுக்காக வருந்துவதைக் காட்டிலும், விட்டதைப் பிடிக்கும் வேட்கையுடன்,முடிவாக, கவியரசின் கருத்தூன்றிய வரிகளாய்,அவர்தம் சொற்களஞ்சியத்தின் சிறப்புச்சிதறல்களாய்,'அவன்தான் மனிதன்' திரைப்படத் தில்,மெல்லிசை மன்னரின் மாண்புறு இசைவடிவில்,டி.எம் சௌந்தராஜனின் கம்பீரக்குரலில் ஒலித்த,பிழை உணர்த்தும் பாடலுடன் நிறைவு செய்கிறேன்.

"ஆட்டுவித்தால் யார் ஒருவர் ஆடாதாரே கண்ணா..?
ஆசை என்னும் தொட்டிலிலே ஆடாதாரே கண்ணா..

நீ நடத்தும் நாடகத்தில் நானும் உண்டு..
என் நிழலில் கூட அனுபவத்தில் சோகம் உண்டு..!

பகைவர்களை நானும் வெல்வேன் அறிவினாலே..
ஆனால் நண்பரிடம் தோற்று விட்டேன் பாசத்தாலே..

பாஞ்சாலி உன்னிடத்தில் சேலை கேட்டாள்
அந்த பார்த்தனவன் உன்னிடத்தில் கீதை கேட்டான்..
நானிருக்கும் நிலையில் உன்னை என்ன கேட்பேன்?

இன்னும் நன்மை செய்து துன்பம் வாங்கும், உள்ளம் கேட்பேன்..

உள்ளத்திலே உள்ளது தான் உலகம் கண்ணா..
இதை உணர்ந்து கொண்டால், துன்பம் எல்லாம் விலகும் கண்ணா.

கடலளவு கிடைத்தாலும் மயங்க மாட்டேன்..
அது கையளவே ஆனாலும் கலங்க மாட்டேன்"{Courtesy Tamil Song Lyrics}

  கண்ணன் எனும் பெயரை உள்ளடக்கிய கவிஞர்களின் வரிகள்,தோற்றுப் போனதே இல்லை.குறிப்பாக கவியரசு கண்ணதாசன்,கண்ணனை கருப்பொரு ளாய் உள்வாங்கி,உரம்சேர்த்து,உணர்வு பூர்வமாய் கவிதை வரிகளாக உதயம் செய்கையில்,அவ்வரிகள் அனைத்தும் தத்துவச் சாரென,மனிதம் தழைக்கும் வாழ்க்கைப்பாதைக்கு வழிகாட்டின.கண்ணன் பாடல்களை திரையிசையாய்க் கேட்கையில்,கீதையின் நாயகன் மகாபாரதத்தின் மையப்புள்ளி மட்டுமல்ல;அவன் பெயர் திரையிசைப்பாடல்களில்,கடையும் தயிரில் திரண்டுப் பெருகும் வெண்ணைபோல்,மனித இனத்தின் மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் திரளாக  நிறைந் திருப்பதை,இசையை ரசிக்கும்,மொழியறிந்த எவராலும் உணரமுடியும் என்பது திண்ணம். 

 ப.சந்திரசேகரன் . 

                                         ====================================

                        

  
    

                       

Saritha,the fire brand woman

 

       Saritha who debuted in K.Balachander's critically acclaimed film Thappu Thaalangal along side Rajinikanth,proved to be a high voltage actress in quite a number of films,through her fiery delivery of roles.Like in  Rajinikanth's case, her black complexion never became a stumbling block to her induction in several challenging roles in many memorable films.Her bold acceptance of  controversial roles like that of a call girl in her very first film Thappu Thaalangal, in which Rajinikanth also did the role of a trouncing thug,made her a performance-oriented actor like Kamalahasan and Rajinikanth.
      In Thappu Thaalangal both the characters of Rajinikanth and Saritha,were shown as struggling for a reformed routine against many road blocks,that ultimately pushed them back to their original ways of life.Both the actors became  exemplary role performers in that film, thanks to the rigorous moulding of their thespian spirit,by the professional hands of the most creative film Maker K.Balachander,who timelessly cherished a critical perception of his own narrative skills and extraction of talent revelation,from his actors and crew members.
   Saritha could perfectly mix ferocity with feminine fineness, in the manner of P.Bhanumathi, sometimes even reflecting the jarring voice pattern of the latter.She was a full blown actor in her very first movie,due to her innate involvement in acting and the demanding yardsticks of a task master like K.B.She continued to perform wonderful characters in other Balachander films like Nool Veli,Thanneer Thanneer,Agni Saakshi and Achamillai Achamillai, besides acting in a remarkably pathetic role of a woman subjected to sexual abuse,in the hands of a rich man,in Netrikan{creditably performed by Rajini Kanth in dual roles as father and son}produced by K.Balachander and directed by S.P.Muthuraman.
    While Achamillai Achamillai got the national award for best film it also fetched for Saritha the Film Fare award for best actress. Her brilliant role play as a victim of schizophrenia in Agni Sakshi,earned her the best actress award from the Tamil Nadu State Government.
   This firebrand actress knows how to put her adversaries in their places, be it men or women.There is an inherent fighting spirit in her,with which she will go to any extent to present her wronged position and seek justice.One would have noticed her aggressive acting mode in films like Achamillai Achamillai and Mouna Geedhangal.In the latter,as the possessive and teasing wife of Bhagyaraj and then  as a legal wife claiming to establish her legality in the climax scene, wherein Bhagyaraj arranged his bogus second marriage with a drama artist,it was the ferocity of Saritha's acting brand that came to the limelight.It was with the same aggressive cry for justice,did she deal with her politically opportunistic husband,{Rajesh}in Achamillai Achamillai.From Thappu Thaalangal, Saritha's role performance never withdrew its fighting calibre to establish what is right from the character's point of view.
   Saritha would have shared screen space with Sivaji Ganesan either as his wife,or as a vital supporting character,in films like Imaiyam,Iru Medhaikal,Thunai,Avan Oru Sarithiram and Keezh Vaanam Sivakkum.Muktha Srinivasan's Keezh Vaanam Sivakkum celebrated Saritha's pivotal role,taking the Chevalier into surprising challenges not only in terms of contexts,but also in performing her role with an extraordinary grasp of the intricacies involved in her character evolution.
   The salient feature of the film was Saritha's unrelenting quest for getting the culprit who spoilt the life of a woman,duly punished by the dead woman's vengeful brother {Jai Shankar} without knowing the fact,that the wrong doer was her own husband.The film elgantly pictured her open efforts to get the criminal punished and  the silent struggle of her ophthalmologist father-in-law to save his son,from the visually challenged avenger.These were the most delicate threads of an emotionally heavy story line.
   It was beautifully narrated by the veteran film maker Mukta V.Srinivasan.But more than the narration,in was the complexity involved in the role play of Sivaji Ganesan and Saritha and the way they handled the complexity, made it a long standing movie to be cherished in audience memory.There was an absolute transition of a father in law and daughter in law, into the status of an emotional father and daughter.This single movie could be considered as an exhaustive interpretation of Saritha's tremendous acting calibre. 
   Saritha's other well known films are Vandi Chakkaram,Oru Vellaadu Vengaiyaagirathu, Saattai Illaadha Bambaram and Thangaikor Geetham{all with Sivakumar in addition to Agni Saakshi} Malaiyur Mambattiyaan,Komberi Mookan{both with Thiagarajan}Kalyaana Agadhikal, Ponnu Oorukku Pudhusu,June R and Julie Ganapathi.In mother roles her performance struck a poignant note in Vedham Pudhithu as the wife of Balu Thevar,{Satyaraj} and as the mother of Raja,under the eminent direction of P.Bharathi Raja.With her hanging ear holes and her natural delivery of the Madurai dialect of Tamil, she genuinely symbolized the womenfolk of the Mukkulathor community. She also performed an elegant role as the mother of Vijay in the beautiful film Friends,which was Siddique's remake of his Malayalam version.
   Saritha has been another magnificent addition to Tamil cinema from the Telugu region,in the line of Savithri,P.Bhanumathi Devika and Vanisri. She is capable of playing her roles with her shrill and sharp voice pattern in different modes, depending upon the varying contextual emotions.With her firebrand, aggressive approach to acting,she has never failed to reach the destination she wanted to.
                                    ================================

வெள்ளித்திரையில்,மலர்களின் பொலிவும் மணமும்

     மலர்கள்  ஏற்படுத்தும் பரவசம்,அவைகளின் நிறங்களால்,மணத்தால் மட்டுமே!.கண்ணுக்கு அழகாக காட்சிதரும் எல்லா மலர்களுமே மணம் பரப்புவதில்லை.அதேபோன்று,அருமையாக மணம்பரப்பும் சில மலர்கள்,{தாழம்பூ போல},விழிகளுக்கு விருந்தாவதில்லை.
     இருப்பினும் மலர்களால் மட்டுமே மண் மாண்புறுகிறது.'மலரும்' என்ற சொல்லே,வளமையின் அடையாளம் என்பதை,'காதல் மலரட்டும்','நட்பு மலரட் டும்','ஒற்றுமை மலரட்டும்',சகோதரம் மலரட்டும்'என்றும்,'வாழ்வில் நம்பிக்கை மலரட்டும்','வெற்றி மலரட்டும்',போன்ற பயன்பாட்டுச்  சொற்றொடர்கள், பல்வேறு வழக்கு மொழிகளாக, தமிழ் மொழிக்கே மெருகூட்டுகின்றன.
    பூக்கள் பூமியின் வரப்பிரசாதம் என்று கருதுவதினாலோ என்னவோ,தமிழ்த் திரைப் படங்களில், தலைப்புகளாகவும் கவிதை வரிகளாகவும்,பல்வேறு பூக்களும் அவற்றின் பெருமையும்,பறைசாற்றப்படுவதை நாம் காண்கிறோம். 
    ஒரு திரைப்படத்திற்கு 'பாசமலர்' என்று பெயர் சூட்டி,அத்திரைப் படத்தில்  "மலர்களைப் போல் தங்கை உறங்குகிறாள்"என்றும் "மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர்போல வளரும் விழிவண்ணமே"என்றும் ஊட்டமான  உவமை உருவகங் களை உள்ளடக்கி,இலக்கிய திரட்சியுடன் பாடல்கள் அமைத்த அந்த கால படைப் பாளிகளின் திறமையும் பெருமையும்,தனி ரகமே.
   பெண்ணை எப்போதுமே மலரோடு ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் கவிஞனின் கற்பனை, ஆழ்கடல் மூழ்கி முத்துக்குளித்து மொழியோடு விளையாடி, காலம் வெல்லும் கவிதைகளை படைக்குமாம்! அவ்வாறு முத்துக்குளிக்கையில்,"நான் மலரோடு  தனியாக ஏனிங்கு நின்றேன் "என்று சந்தேகக் குரல் எழுப்பி,உடனே அதற்கு  விடையளிக்கும் விதமாக "என் மகாராணி உனைக்காண,ஓடோடி வந்தேன்" என்று அதற்கான பதிலையும் கூறும் காதலின் மாயப்பாதையில், கள்ளூறும் கவியாவதே,ஆண்மையின் ஆலாபனக் காட்சிகளாம் {இரு வல்லவர்கள்}
     பூக்களை/மலர்களை தலைப்புகளாகக் கொண்ட 'செந்தாமரை''இரு மலர்கள்''தாழம்பூ' 'மகிழம்பூ' 'ஆவாரம்பூ' 'செம்பருத்தி' 'செந்தூரப்பூவே' 'ரோஜா,'நிறம் மாறாத பூக்கள்' என்ற பல்வேறு திரைப்படங்கள் இங்கே குவிந் திருக்க,பூக்களை மாலைகளாக்கி திரைப்படங்களுக்கு கவிதைப்பூங்கா அமைத்துக்கொடுத்த கவிஞர்களின் கற்பனை வீரியத்தால், தமிழ்த்திரைப் படங்கள்,பாடல்களின் பெட்டகமாய்த் திகழ்கின்றன.இதேபோன்று,'பூ'எனும் சொல்லைக் கொண்டு 'ஒரு ஊதாப்பூ கண் சிமிட்டுகிறது'' பூவே பூச்சூடவா' 'பூவெல்லாம் கேட்டுப்பார்' 'பூவெல்லாம் உன் வாசம்' 'பூக்களைப் பறிக்காதீர்கள்' போன்ற தலைப்புகளைக் கொண்டு பல்வேறு திரைப்படங்கள் திரையரங்கு களை அலங்கரித்தன. 
     மலர்களையும் பூக்களையும் கவிதை வரிகளாக்கி மணம்பரப்பிய தமிழ்த் திரைப்படப் பாடல்கள் எண்ணிலடங்கா. அவற்றில் சிலவற்றை இங்கே குறிப்பிடுவதே அப்பாடல்களுக்கு நாம் செலுத்தும் அங்கீகாரமும் அற்பணிப் புமாகும்.'அம்பிகாபதி' திரைப்படத்தில் டி.எம் .சௌந்தராஜனின் காந்தக்குரலில் ஒலித்த ''வாடா மலரே தமிழ்த்தேனே'''வாழ்க்கைப் படகு' திரைப்படத்தில் பி.சுசீலாவின் மனங்கவரும் குரலில் நாம் கேட்ட"ஆயிரம் பெண்மை மலருட்டுமே ஆயிரம் கண்கள் ரசிக்கட்டுமே ஒருத்தியின் நெஞ்சம் ஒருவனுக்கென்றே சொல் சொல் சொல்"மற்றும் 'நிறம் மாறாத பூக்கள்'திரைப்படத்தில் மலேசியா வாசுதேவன்,எஸ் பி ஷைலஜா,மற்றும் ஜென்சி குரல்களில் ஒலித்த "ஆயிரம் மலர்களே மலருங்கள்"போன்ற அனைத்துமே,நம் நினைவுகளை சிதராமல் கட்டிப்போட்டன. 
    இவற்றில் மலர்களைத் தனியாக வகைப்படுத்தி "ரோஜா மலரே ராஜகுமாரி ஆசை கிளியே அழகிய ராணி" {வீரத்திருமகன்} என்றும் "மலரே குறிஞ்சி மலரே"{Dr. சிவா} என்றும்,பெண்மையின் தரத்திற்கும் பெருமைக்கும் புகழாரம் சூட்டிய பாடல்களும் உண்டு. காதலுக்குக் காவடி எடுக்கும் கவிதை வரிகளில் "பூக்களத்தான் பறிக்காதீங்க காதலத்தான் பிரிக்காதீங்க"{'பூக்களப்  பறிக்காதீர்கள்'}என்றும் "பூக்களே சற்று ஓய்வெடுங்கள் அவள் வந்து விட்டாள்; அவள் வந்து விட்டாள்"{I} என்றும் பெண்ணையும் காதலையும் மலராக்கி, பெரிதுவக்கும் கவிஞர்கள் பலருண்டு.    
   "மலருக்கு தென்றல் பகையானால் அது மலர்ந்திட கதிரவன் துணையுண்டு"  {எங்க வீட்டு பிள்ளை } என்று மலரையும் தென்றலையும் மோதவிட்டு வேடிக்கை பார்க்கும் கவிதை வரிகள் ஒரு புறமிருக்க "செந்தாழம் பூவில் வந்தாடும் தென்றல் என்மீது மோதுதம்மா"{முள்ளும் மலரும் }என,'தானாடாவிட்டாலும் தன சதையாடும்' எனும் பாணியில், தென்றலை தனக்கென மோதவிடும் மலர்களும் உண்டு என்பதை, கவிஞர்களின் கற்பனையின்  மாறுபட்ட உச்சங்களாய் அறிகிறோம்."தாழம்பூவே வாசம் வீசு தாயின் தாயே கொஞ்சிப்பேசு ,''எனும் பாடல் வரிகள் {கை கொடுக்கும் கை }எவ்வளவு இனிமையாய்,இதமாய் ,நம் செவிகளில் சாய்ந்தாடி,நெஞ்சில் நிலைபெற்று,நளினமாய் நினைவுகளில் ரீங்காரமிடுகின்றன.      
    காதல் வயப்படுகையில்"முல்லை மலர்மேலே மொய்க்கும் வண்டுபோலே உள்ளம் உறவாடுதுந்தன் அன்பாலே"{உத்தம புத்திரன்} என்று காதலனும் காதலியும் நினைப்பதும்"பூ மாலையில் ஓர் மல்லிகை இங்கு நான்தான் தேனென்றது"{ஊட்டிவரை உறவு }என்று காதலன் மகிழ்ச்சியில் திளைக்க, "மல்லிகை என் மன்னன் மயங்கும் பொன்னான மலரல்லவோ"{தீர்க்க சுமங் கலி}என்று காதலியோ மனைவியோ கருத்துரைக்க,மென்மையான ஆண்  பெண் உறவிற்கு,மேன்மை சேர்க்கும் மலர்களின் பங்கு,அபரிமிதமானது எனும் மேலான உண்மையை,கவிதை வரிகள்  நமக்கு வெளிக்காட்டுகின்றன. இது போன்ற கற்பனைக் கோலங்களை மேலோட்டமாகக் காணாது,வாழ்வியல் கோட்பாடுகளாக மனம் பதியச் செய்வது,நமது இலக்கிய,பண்பாட்டு நெறியா கும்.   
   தமிழ்திரையில் வெவ்வேறு காலகட்டங்களில்,மலர்கள் பல்வேறு வகையில் மணம் பரப்பிக் கொண்டிருக்கின்றன. இக்கட்டுரையில் குறிப்பிடப்பட்ட சில உதாரணங்களை,'ஒருபானைச் சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம்' எனும் அடிப்படை யில்,தென்றலைப்போல்,நிலவைப்போல் மலர்களும் படைப்பாளிகளின் பரவச மேலாண்மையைப் பிரதிபலித்து,அந்த பரவசத்தை நாமும் உணரும் வண்ணம்,பாடல் வரிகளாகவும் திரைப்பட தலைப்புகளாகவும்,நமது சிந்தனைக்கும் ,நினைவுகளுக்கும் காலம் காலமாய் களிப்பூட்டி  வருகின்றன என்பதே ,திரைத்துறையை நேசிக்கும் அனைவரது மனநிலையாகும். 

 ப.சந்திரசேகரன் .