Is death, truly a Leveller? Homage to Manoj Barathi Raja

 
       Dear Manoj, Smell sweet and blossom!

    James Shirley's "Death the Leveller"is a beautiful philosophical poem. Though death is realistic, it throws a lot of questions into our minds such as, why should this happen to him/her? why should people die due to several health reasons despite magnificent medical advancement? and so on. Death happens in different styles to different people of different age. But still certain deaths either shock us or mock us. 

  When celebrities and film personalities die many such questions arise. A very pleasant and health-conscious actor like R,Muthuraman of Tamil cinema was reported to have died at his jogging spot at the age of 52, following a massive heart attack. Recently a growing character actor called Marimuthu died of heart attack at the age of 57. Now it is Manoj Bharathiraja who passed away yesterday following a heart attack before he could reach the age of fifty.

   The death of Manoj would really have shocked the Tamil film industry and would have knocked down the mind and spirit of his ageing father and most eminent film maker Bharathiraja.From his first film Tajmahal to the most recent Viruman, Manoj had proved his natural acting calibre, reflecting a sweet demeanour  in roleplay. He had also played a vagabond kind of negative role, in Alli Arjuna.. His most notable films are Samuthram,Varushamellaam Vasantham, Maha Nadigan,  Annakodi, Vaaimai,Maanaadu and Viruman,{in the last, as one of the elder brothers of Karthik Sivakumar}

  Cinema is a field that suitably acknowledges or shabbily rejects talents. 'The mute inglorious Miltons' of Tamil cinema would certainly be bearing the load of rejection in their hearts leading to an emotional turmoil. Reflecting upon the multi dimensions of death, the poem 'Death the Leveller' strikingly says,

The glories of our blood and state
Are shadows, not substantial things;
There is no armour against Fate;
Death lays his icy hand on kings:
Sceptre and Crown
Must tumble down,
And in the dust be equal made
With the poor crookèd scythe and spade.

Some men with swords may reap the field,
And plant fresh laurels where they kill:
But their strong nerves at last must yield;
They tame but one another still:
Early or late
They stoop to fate,
And must give up their murmuring breath
When they, pale captives, creep to death.

The garlands wither on your brow,
Then boast no more your mighty deeds!
Upon Death's purple altar now
See where the victor-victim bleeds.
Your heads must come
To the cold tomb:
Only the actions of the just
Smell sweet and blossom in their dust.

  Let the departed soul of Manoj "smell sweet and blossom" in the soil.

வசந்தம் தேடி

"வசந்தமுல்லை போலே  வந்து 

அசைந்து ஆடும் பெண்புறாவே" 

  என்று 'சாரங்கதாரா'திரைப்படத்தில் டி. எம் .சௌந்தராஜன் பாடிய பாடல் பெண்மையை புறவாக்கி,முல்லை மலரால் மாலையிட்டு வசந்தத்தை  வார்த்தெடுத்தது.இதிலிருந்து பெண்மைக்கும் வசந்ததிற்கும் இயல்பாகவே,ஒரு மனக்கோர்வை பிணைந்திருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. 

"வசந்தத்தில் ஓர் நாள் 

மணவறை ஓரம் 

வைதேகி காத்திருந்தாலோ" 

   என்று 'மூன்று தெய்வங்கள்' திரைப் படத்தில் திருமணத்திற்காகக் காத்தி ருக்கும் பெண்மையையை P. சுசீலாவின் பாடல்,படம் பிடித்து காட்டுவதி லாகட்டும், 

"வசந்த காலக்  கோலங்கள் 

வானில் விழுந்த  கோடுகள் 

கலைந்திடும் கனவுகள் 

கண்ணீர் சிந்தும் நினைவுகள்" 

  என்று 'தியாகம்' திரைப்படத்தில் பெண்மையையின் உணர்வுக்கலவரங் களை,எஸ் ஜானகியின் குரலில் வெளிப் படுத்திய பாடலிலாகட்டும், வசந்தத் தையும்  பெண்மையையும் நம்மால் பிரித்துப்பார்க்க இயலாது. ஆனால்,அதே நேரத்தில்,இள நெஞ்சங்கள் காதல் வயப்படுகையில் இருமன இணைவில் வசந்தம் இழையாடுவதை 'மூன்று முடிச்சு' திரைப் படத்தில் ஜெயச்சந்திரன் குரலில் ஒலித்த, 

"வசந்த கால நதிகளிலே 

வைரமணி நீரலைகள் 

வைரமணி நீரலையில் 

நெஞ்சிரண்டின் நினைவலைகள்"

  என்ற வரிகளில்,வசந்த நீரோட்டத்தில் காதலர்தம் நினைவலைகள், எழுச்சி பெற்று இளைப் பாறுவதை நம்மால் உணரமுடிந்தது. 

"வா வா வசந்தமே 

சுகம் தரும் சுகந்தமே" 

என்று 'புதுக்கவிதை'யில் மலேஷியா வாசுதேவன் பாடிய பாடலும், 

"அங்கே வருவது யாரோ 

அது வசந்தத்தின் தேரோ"

 என்று 'நேற்று இன்று நாளை' திரைப்படத்தில் எஸ்.பி.பி பாடிய பாடலும் 

"நீதானே என் பொன்வசந்தம் 

புது ராஜ வாழ்க்கை நாளை உன் சொந்தம்" 

  என்று 'நினைவெல்லாம் நித்தியா' திரைப்படத்தில் எஸ்.பி'பாலசுப்ர மணி யம் பாடலும்  பெண்மையின் வரவை வசந்த விழாவாய்க் கொண்டாடின. ஆனால்,அதே பெண்மையின் வரவு பொய்யாகிப் போய் விடின்,மனம் மறுதலித்து மக்கிப்போகிறது.இந்த வகையில்'ஒருதலை ராகம்' திரைப் படத்தில் எஸ்.பி.பி பாடிய,

"வாசமில்லா மலரிது 

வசந்தத்தைத் தேடுது" 

 என்ற வரிகள் ஏக்கத்தை பிரசவித்து, நிம்மதியற்ற மனம் நதியில்லாத ஓட்டமாய் கரையில் நின்று வாட்டமுறு  வதை,வார்த்தகைளால் படம் பிடித்துக் காட்டியது .

  சிலர் காதலிக்காக தாஜ்மஹால் போன்ற மாளிகையை கட்டிவைத்து, அதில் தன் உயிரோடு கலந்த காதலி,வாழ்க்கைப் படியில் கால்பதிக்க மறுக்கையில்,

"யாருக்காக இது யாருக்காக 

இந்த மாளிகை வசந்த மாளிகை 

காதல் ஓவியம் கலைந்த மாளிகை" 

  என்று 'வசந்த மாளிகை'திரைப்படத்தில்  டி எம் சௌந்தராஜன் பாடியது போல, கலங்கி நிற்பர்.

  இப்பதிவில் குறிப்பிட்ட பாடல்களில் 'சாரங்கதாரா' திரைப்படப்பாடலை           அ.மருதகாசி எழுத, ஜி.ராமநாதன் இசை யின் அப்பாடல்,மனம் நிறைந்து இன்றும் மணம் பரப்பிக்கொண்டிருக்கிறது.'ஒரு தலை ராகம்' பாடலை டி.ராஜேந்தர் எழுதி அவரே அற்புதமாய் இசையமைத்திருந் தார்.

  'புதுக் கவிதை''நினைவெல்லாம் நித்யா'பாடல்களுக்கு வைரமுத்து வரி யெடுக்க,இதரபாடல்கள் அனைத்துமே கவியரசு கண்ணதாசனின் கற்பனையில் ஊறித்திளைத்தன.அவினாசி மணியின் 'நேற்று இன்று நாளை'திரைப்படப்பாடலு க்கு கே.வி.மகாதவேன் இசயைமுதூட்டி னார்.

  'மூன்று தெய்வங்கள்' மற்றும் 'மூன்று முடிச்சு' பாடல் களுக்கு மெல்லிசை மன்னர் இசையமிழ்தம் தெளிக்க,'வசந்த மாளிகை'க்கு திரையிசைத் திலகம் கே.வி.மகாதேவனும்'நினைவெல்லாம் நித்யா' 'தியாகம்' 'புதுக் கவிதை' ஆகிய திரைப்பட பாடல்களுக்கு இசைஞானியும் இசை யமைத்திருந்தனர்.

  காதலில் கசிந்துருகும் சிலர் கடிதம் மூலம் வசந்தத்தை தூதுவிட தபால் துறையை பயன்படுத்துவர் இப்படித்தான் 'சேரன் பாண்டியன்' திரைப் படத்தில் சௌந்தர்யன் எழுதி இசையமைத்த, 

"காதல் கடிதம் வரைந்தேன் 

வந்ததா உனக்கு 

வசந்தம் வந்ததா" 

   எனும் பாடல் வசந்தமாய் நெஞ்சினை வருடியது.லாப்சன் ராஜ்குமாரும் ஸ்வர்ணலதாவும் பாடிய இந்த மென்மை யான பாடல் செவிகளில் புகுந்து சங்கீதம் பரப்பி யது.  

   வசந்தம் கண்ட திரைப்படத்தலைப்புகள் தமிழ்திரையில் கணிசமாக உண்டு. 'முதல் வசந்தம்''புது வசந்தம்''நீதானே என் பொன் வசந்தம்' 'வசந்த காலப் பறவை' வசந்த மாளிகை''வசந்தத்தில் ஓர் நாள்'  போன்ற தலைப்புக்கள் தமிழ்த் திரையை கம்பீரமாக அலங்கரித்து வலம் வந்தன. "காலங்களில் அவள் வசந்தம்" என்று 'பாவ மன்னிப்பு'திரைப்படத்தில் காதலி யைப் புகழ்ந்து பரிசுத்தப் பார்வை யுடன் P.B ஸ்ரீனிவாஸ் பாடியது போல, வசந்த அழைப்புகளே வாழ்வின் வரப் பிரசாதம். 

                ============0=============

The Kaleidoscope of Karunas.

    Karunas alias Karunanithi Sethu is both an actor and a politician.This is an exclusive post on Karunas,the performing actor,playing comedy and supporting roles.

  karunas cast a lasting impression in the minds of the audience,by his very first appearance as Lodukku Pandi,in Bala's reputed and critically credited film Nanda.As a burglar and fraud,his performance carried absolute dynamism with a captivating dialogue delivery that included the Brahmin slang.Later Karunas also acted in a film called Lodukku Pandi. Bala once again inducted Karunas in his film Pitha Magan.

 The negative shade of Karunas' role portrayal with incomparable fascination, continued in Ajith's film Villain in which Karunas was seen as a pickpocket, struggling to expose the big cash robberies committed by the elder Ajith. Karunas' next telling role play was in the film'E' in association with Jeeva.It was in fact a tale of slum dwellers.All the three films created remarkable initial innings for Karunas.

  Karunas frequently joined the band wagon of Danush starting from Thiruda Thirudi.His significant films with Danush were Polladhavan,Devadaiyai Kandein, Thiruvilaiyaadal Aarambam,Uthama Puthiran and Pudhukottaiyilirundhu Saravanan.Karunas has also acted with Rajinikanth in Baba&Enthiran,with Kamal in Vasoolraja MBBS,with Vijayakanth in Sudesi, with Arjun in Thiruvannamalai, with Ajith in Jana & Attakasam besides Villain,with Vijay in Thirumalai and Puthiya Geethai and with Suriya in Ayyan, Soorarai Potru and Kanguva besides his first entry in Nanda, with him. He was also seen with Karthik Sivakumar inViruman and Komban.

  The films of Karunas are many in number.Besides acting,Karunas is a music buff, composing his own albums and he has rendered songs in more than a dozen films. He is capable of generating exuberant humour,through a commanding cynical exterior.His dialogue delivery has never seen a hitch,because of its flow and spontaneity. With his dialogues,he can effectively counter his heroes as he did in Villain.

  Whether he is in a group of friends of the hero,or a supporting actor closer to the hero,his power of participation is always of a unique kind. The clarity and force of his voice, make his deliberations deliver the dramatic effect required for the scene and make him, an inevitable stake holder of the scene in which he appears. In this process, he becomes an inevitable addition to the film also. His confidence led him perform as hero in Thindukkal Sarathi and Amba Samudhram Ambani.

   Karuna's recent roleplay as a street artist in the film Pogumidam Vegu Dhooramillai created indelible impressions of his performance potential as a highly talented actor. With myriad shades of the human mind such as mischief, magnanimity, concern for the suffering and a sense of sharing the grief of others {to the extent of giving away his own life for the sake of helping a fellow human being who was direly in need of a dead body},Karuna's role in this film with Vimal, will live long in the memory of the audience. His other latest screen appearance as a cop with negative shades in role play was compact and impressive in the R.J.Balaji film Sorgavasal.

  The eyes of Karunas hardly spread out but retain their shrinking eyebrows in most scenes. This is what adds the cynical dimension to his scenic roleplay, extracting convincing performance modules, through his impeccably sharp dialogue contribution. It is this remarkable trait, that makes him an actor of independent value and vivacity.

                           ============0=============

  

மானத்தின் எல்லை

  

மயிர்நீப்பின் வாழா கவரிமா அன்னார் 

உயிர்நீப்பர் மானம் வரின் 

  உடலின் உரோமம் இழந்தால் உயிர் இழக்கும் கவரிமான் போல, மானமிழந் தால் உயிர் விடுவர்,உயர் பண்புடையோர் என்கிறார், வள்ளுவர். இக்குறளுக்கு வலுவூட்டும் வகையில் வேட்டைக்காரன் திரைப்படத்தில் பலரையும் கவர்ந்த

"உன்னை அறிந்தால் நீ உன்னை அறிந்தால்"

 எனும் பாடலுக்கு இடையே அதிர்வூட்டும், 

"மானம் பெரியதென்று வாழும் மனிதர்களை 

மான் என்று சொல்வதில்லையா" 

எனும் வரிகள்,மானத்தை மனிதத்தின் மறுபக்கமாகியது. 

"மானமே ஆடைகளாம் 

மரியாதை பொன் நகையாம்

நாணமாம் குணமிருந்தால் போதுமே 

எங்கள் நாட்டுமக்கள் குல பெருமை தோன்றுமே" 

   எனும் 'பாகப்பிரிவினை' திரைப்படத் தில் இடம்பெற்ற டி.எம்.எஸ் குழுவின ருடன் பாடிய,"தாழையாம் பூ முடிச்சு" பாடலுக்கு இடையே தோன்றும் இணை யில்லா வரிகள், மானத்தை உடலுக்கும் உள்ளத்திற்கும் அழியா ஆபரணமாக்கின. விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தியின் இசையில் ரம்யமாய் செவிகளில் ஒலித்த கண்ண தாசன் இவ்வரிகள் பண்பாட்டுக் குளத் தில் குளிக்கச் செய்தன மானத்தின் மாண்பினை 'பாகப்பிரிவினை'திரைப்  படத்திற்கு முன்னால் வெளிவந்த 'சதாரம்' எனும் திரைப்படத்தில் திருச்சி லோக நாதன் மனமுருகிப்பாடிய,

"மண்மீது மானம் 

ஒன்றே பிரதானம் 

என்றெண்ணும் குணம் வேணும் 

இதை மறந்தாலே வாழ்வில் 

கிடைக்கும் சன்மானம் 

மாறாத அவமானம்" 

  என்ற பொன்னான A. மருதகாசியின் கருத்தாழமிக்க வரிகள், ஜி.ராமநாதன் இசையில் இன்றும் நெஞ்சில் நிலைத்து நிற்கின்றன. 

  இதே போன்று,மானம் மாபெரும் தவ மெனக் கூறும் பாடல் வரிகள்,'விஜயபுரி வீரன்' திரைப்படத்தில் தஞ்சை ராமை யாதாஸ் எழுதி ஏ.எம்.ராஜா பாடிய, "உள்ளத்திலே உரம் வேணுமடா" எனும் பாடலுக் கிடையே, 

"மானம் ஒன்றே 

பிரதானம் என்றே 

மறந்து விடாதே 

வாழ்வினிலே"

  என்று இரு இடங்களில்,ஒவ்வொரு இடத்திலும் இருமுறை ஒலித்து,மானத் தின் எல்லையை,விரியச் செய்தது. டி.ஆர்.பாப்பாவின் மெல்லிய இசையூற்றி லும் ஏ.எம.ராஜாவின் தேன்குழைந்த குரலிலும் இப்பாடல் ரசிகர் நெஞ்சங்க ளில் தனியிடம் பிடித்தது.

  எம்.ஜி.ஆரின் திரைப்படப்பாடல்கள் சில, மானத்தின் மகத்துவத்தை மலையளவு உயர்த்துகின்றன.'வேட்டைக்காரன்' திரைப்படத்தில் டி.எம்,எஸ் குரலில் இதமாய் செவிகுளிரச்செய்த,கண்ண தாசனின் "வெள்ளி நிலா முற்றத்திலே" பாடலுக்கு இடையே,தனித்துவத்துடன் தெளிவு தந்த,

"நாலு பேர்கள் போற்றவும் 

நாடு உன்னை வாழ்த்தவும் 

மானத்தோடு வாழ்வதுதான் சுயமரியாதை 

நல்ல மனமுடையோர் காண்பதுதான் தனிமரியாதை" 

  எனும் வரிகள் கே.வி.மாகாதேவன் இசையில் மனதில் முரசு கொட்டின. இதே போன்று,எம்.ஜி.ஆரின் 'சந்திரோதயம்' திரைப்படத்தில் டி.எம்.எஸ் குரலில் கம்பீரமாய் முழங்கிய,"புத்தன் இயேசு காந்தி பிறந்தது பூமியில் எதற்காக" பாடலுக்கிடையே பரவசமூட்டிய,

"கேள்விக்குறிபோல் முதுகு வளைந்து 

உழைப்பது எதற்காக,

மானம் ஒன்றே பெரிதென எண்ணி 

பிழைக்கும் நமக்காக" 

 என்ற கவிஞர் வாலியின் வாழ்த்துக்குரிய வரிகள்,எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசையில் விண்ணை எட்டி எழுச்சி பரப்பின. 

  எ.ம் ஜி.ஆரின்'பணத்தோட்டம்' எனும் இன்னொரு படத்தில் இடம் பெற்ற தன்னம்பிக்கை,தரணியில் தடம் பதித்த 

"என்னதான் நடக்கும் நடக்கட்டுமே  

இருட்டினில் நீதி மறையட்டுமே" 

என்ற பாடலுக்கிடையே பசுமையாய் பண்பூட்டிய,

"மனதுக்கு மட்டும் பயந்துவிடு 

தன மானத்தை உடலில் கலந்து விடு 

இருக்கின்ற வரையில் வாழ்ந்துவிடு

இரண்டினில் ஒன்று பார்த்துவிடு" 

  என்று வீரம் விதைத்த கண்ணதாசனின் வரிகள்,விஸ்வநாதன் ராம மூர்த்தி இசை யில் மனிதனும் மானமும் இரண்டறக் கலந்த நிலையினை நெறிப்படுத்தின.

  எம்.ஜி.ஆரின் மற்றொரு திரைப்படமான 'தனிப்பிறவி'யில் டி.எம்.எஸ் பாடிய, "உழைக்கும் கைகளே உருவாக்கும் கைகளே" எனும் பாடலுக்கிடையே, 

"ஆற்றுநீரைத் தேக்கி வைத்து 

அணைகள் கட்டிய கைகளே 

ஆண்கள் பெண்கள் மானம் காக்க 

ஆடை தந்த கைகளே" 

  என்று ஒலித்த கண்ணதாசன் வரிகள். கே.வி.மகாதேவன் இசையில் மானமே ஆடைகளாம் என்பதன்,மறுகோணத்தைக் காட்டும்.  

  மானத்தைப்பற்றி வேடிக்கையான பாடலொன்று மணி ஓசை திரைப்படத்தில் எல் ஆர் ஈஸ்வரியின் வசீகரக்குரலில்  பலரால் கேட்கப்பட்டு மிகவும் ரசிக்கப்பட் டிருக்கும்"ஆட்டுக்குட்டி ஆட்டுக்குட்டி மாமா வப்பாறு"என்று தொடங்கும் அப்பாடலில் இடையே ஒலிக்கும்,

"மாட்டு வண்டி.ஓட்டிக்கிட்டு 

வீட்டுக்குத்தண்ணிய ஊத்திக்கிட்டு

மானத்தையும் காத்துகிட்டு

மனுஷனாக வாழ்ந்துகிட்டு

கிள்ளிவிட்ட பிள்ளையப்போல ஆழுகிறாரு

அவர் ஆம்பளையா பொம்பிளையா

என்னான்னு கேளு"

   எனும் பேச்சுமொழிப்பாடல் எதார்த்தமாக மானத்தின் சிறப்பினை சீர்தூக்கும். விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி.இசையில் கண்ணதாசனின் இவ்வரிகள் களை கட்டின.

 முடிவாக,பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களில் ஒன்றான நாலடியாரில் காணும்,

"திருமதுகை யாகத் திரணிலார் செய்யும் 

பெருமிதம் கண்டக்  கடைத்தும் -எரிமண்டிக் 

காணத் தலைப்பட்ட தீப்போல்  கனலுமே 

மான முடையார் மனம்" 

   எனும் கவிதை வரிகளின் பொருளான 'செல்வச் செருக்கினால் நல்ல குணம் அற்றோர் காட்டும் அவமதிப்பு,மானமுடை யோர் நெஞ்சினில் ஏற்படுத்தும் தாக்கம் , தீயெனப் பற்றி அனல் கக்கும்'என்பது தன்மானத் தின் தகைமையை தீப்பிழம் பாய் விண்ணில் பரவச் செய்யும்.மானத் தின் எல்லை வானம்வரை உயர்ந்து விரிந்ததாகும்! 

                             =================0===================

In memory of director K.Vijayan

 

    

    K.Vijayan alias K.Sathyanathan was previously an employee of the Railway workshop at Golden rock. His interest in movies first took him to acting. His first film 'Paadhai Theriyudhu Paar'won the national award along with the other film 'Kalathur Kannamma'produced by the AVM banner. Though Vijayan later did a pivotal role in K.Balachander's much credited film'Naanal'by giving an excellent twist to the climax (of course based on the ace directorial skills of K.Balachander)K.Vijayan became a film maker in 1969 and his very first film 'Kaval Dheivam' had Sivaji Ganesan in a cameo role and the film had fairly good reviews.

  Later teaming up with the illustrious film producer K.Balaji Vijayan had the opportunity to make a few successful films like Deepam, Thiyagam,Bhandham and Viduthalai,with the chevalier as the protagonist. His other successful Sivaji Ganesan films were  Rojaavin Raja, Annan Oru Koil, Nalladhoru Kudumbam, Punniya Bhoomi,Thambathyam,Ratha Pasam,Ananda Kanneer,Krishnan Vandhaan and the silver jubilee block buster film Thirisoolam produced under the banner of Sivaji Ganesan's home production house. 

  Most of these films focused on core family values with family misunderstanding and villainy engineered by outsiders.Thirisoolam became an extraordinary film only because of the dynamic action segment and the triple roles played by Sivaji Ganesan with the most passionate role play of K.R.Vijaya.But credit goes to K.Vijayan for his impressive narration of the course of events in many of his films.

 Besides Sivaji Ganesan,K.Vijayan had worked with Sivakumar {Puthu Vellam,Aani Ver, &Vandi Chakkaram need a special mention,Jai Shankar {Eduppaar Kai Pillai},Kamalahasan { Sattam & Mangamma Sabadham}Rajinikanth {Vidhuthalai}Vijayakanth{Dhoorathu Idi Muzhakkam & Auto Raja}Mohan {Nirabaradhi and Vidhi,another mega hit movie,both produced by K.Balaji}, Vijayakumar{Rudhra Thandavam}Rajesh{Aval Potta Kolam} and K.Bhagyaraj{Rathathin Rathame another K.Balaji's film based on Mr.India,half done by K,Vijayan and completed by his son Sundar K.Vijayan.

  A majority of films directed by K.Vijayan were remakes of Hindi, Bengali and Kannada films. Besides making Tamil films,K,Vijayan had also directed about half a dozen Malayalam films, a couple of Hindi and Kannada films.He had also appeared in character roles in some of his films. Remembering K.Vijayan is a heartwarming experience because he was a voluminous film maker in the line of other directors like A.C.Thirulokchander, C.V.Rajendran P.Madhavan and A.Bhimsingh who were all special film makers with Sivaji Ganesan as hero.

  Conjugal glory, parental aspirations coupled with filial love formed the central theme of many of his films.Vijayan's films also focused on conflict of friendship {Sattam is special in this regard} family revenge {as seen in Mangamma Sabadham}feminine power as cleanly represented by Sujatha and Poornima Bhagyaraj in Vidhi, struggle against feudalism and bonded labour with left wing ideologies, (Puthuvellam and Vandi Chakkaram would belong to this category) and straight action thrillers like Thirisoolam and Viduthalai.

  A majority of the films made by K.Vijayan were worthy of a family watch,on account of their sentimental core and entertainment quotient. Vijayan made commercially viable movies and saved the production houses from undue losses.It is really a pity that time cut short the life span of a vigorous film maker like K.Vijayan even before he could see his fiftieth year. But making a humble beginning in life, he grew by leaps and bounds in Tamil cinema, as a major name to be cherished in audience memory,as well as in the archives of the cinema gallery.

                                ==============0==============

யாரின் பிடியில் ?

எப்பொருள் யார்யார்வாய்க் கேட்பினும் அப்பொருள் 

மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு

     எனும் வள்ளுவனின் குரள் வழிப் பயணிக்கையில்,''யார் எனும் சொல்லின் அடையாளமின்மையையும், தெளிவின் மையையும், உணரமுடியும்.யார் சொல் கேட்பதோ அல்லது யார் வழி நடப்பதோ என்பதெல்லாம்,வாழ்நாள் குழப்பங்களே! 'யார்'எனும் சொல்லின் அடையாள  மின்மை,தமிழ் திரைப்படத் தலைப்புக ளாகவும்,எண்ணற்ற பாடல் வரிகளாக வும், கண்டும் கேட்டும்,யார்தான் குழம்பா மல் இருப்பார்களோ!அதனை யார்தான் அறிவரோ!. 

    'அவள் யார்?''யார் நீ?' 'யார் பைய்யன்?' 'யார் குழந்தை?' 'நான் யார் தெரியுமா?' 'யாருக்கு மாப்பிள்ளை யாரோ?' 'யாருக் குச் சொந்தம்?''யாரடி நீ மோகினி?' போன்ற எல்லா திரைப்பட தலைப்புகளும் அறியாமையையோ,அல்லது அறியத் துடிக்கும் வேட்கையையோ, வெளிப்படுத் துவதை அறியலாம்.

 "நான் யார் நான் யார் நான் யார் 

 நாலும் தெரிந்தவர் யார் யார்"

  எனும் 'குடியிருந்த கோயில்' திரைப் படத்தின் டி .எம்.சௌந்தராஜன் பாடலைக் கேட்கையில்,வரிக்கு வரி.'யார்' எனும் சொல் தோன்றி,யார் எனும் சொல்லின் குழப்பத்தின் குடியிருப்பை,தொடர்ந்து வெளிப்படுத்து வதை உணரலாம். புலமைப்பித்தனின் இந்த அற்புதமான பாடலுக்கு, மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ். விஸ்வநாதன் இசையமைத்திருந்தார்.

 அதே டி.எம்.எஸ் 'சாந்தி' திரைப்படத்தில் 

"யார் அந்த நிலவு 

ஏன் இந்த கனவு" 

  என்று பெண்ணை நிலவாக்கி,அதில்  நிலவின்,பெண்ணின் அடையா ளத்தை, ஒருசேர தொலைத்து,வியப்புடன் விவரங் களை அறியக்காத் திருக்கும் ஒரு ஆணின் நிலையினை,கவித்துவதுடன் பாட,அப்பாடல் கண்ணதாசனையும் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தியையும்,இசை ரசிகர்க ளின் எண்ணங்களுடன் கட்டிப் போட்டது. 

 'பார்த்தால் பசிதீரும்' திரைப்படத்தில் விஸ்வநாதன் இசையில் P.சுசீலா பாடிய கண்ணதாசன் வரிகளைக் கொண்ட, 

"யாருக்கு மாப்பிள்ளை யாரோ 

அவர் எங்கே பிறந்திருப்பாரோ" 

எனும்  பாடல்,ஒரு பொதுவான தேடலைக் குறிப்பிட, அதே கண்ணதாசன் 'என் கடமை'திரைப்படத்திற்கு எழுதிய, 

"யாரது யாரது தங்கமா 

பேரெது பேரெது  வைரமா 

ஊரெது ஊரெது சொர்க்கமா 

ஊறிடும் தேனதன் வெட்கமா" 

  எனும் வரிகளை விஸ்வநாதன் ராம மூர்த்தி இசையில் டி.எம்.சௌந்தராஜன் பாட ,அவ்வரிகள் சொந்தத் தேடலை, தொலைபேசிமூலம் சுவாசிக்கச் செய் தன.இந்த வகையில் ஒன்றுக் கொன்று மாறுபட்டிருக்கும் வேறு சில பாடல்களாக , 'பாசமலர்' திரைப்படத்தில் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில் P.B. ஸ்ரீனிவாசும் P.சுசீலாவும் பாடிய, கண்ணதாசன் வரிகளான, 

"யார் யார் யாரிவள் யாரோ 

ஊர் பேர் தான் தெரியாதோ" 

எனும் பாடலையும், 

'உன்னை நினைத்து'திரைப்படத்தில் பா.விஜய் வரிகளமைத்து சிற்பியின் இசையில் உன்னிமேனன் பாடிய, 

"யார் இந்த தேவதை 

யார் இந்த தேவதை"  

  எனும் பாடலையும் பொதுத்தேடலின் புள்ளிவைத்த வரைவுகளாகவும், 'உத்தமபுத்திரன்' திரைப்படத்தில் ஜி.ராமநாதன் இசையில் டி .எம்.எஸ்  பாடிய, 

"யாரடி நீ மோஹினி 

கூறடி என் கண்மணி" 

எனும் நேரடி அடையாளத் தேடலையும் குறிப்பிடலாம். 

 சில நேரங்களில் 'யார்'எனும் சொல் நம்பிக்கைக்கு உத்திரவாதம் அளிக்கா நிலையையும் ஏற்படுத்தக்கூடும்.அந்த கோணத்தில் அமைந்த இரு பாடல்களே, 

'பறக்கும் பாவை' திரைப்படத்தில் P. சுசீலா பாடிய, 

"யாரைத்தான் நம்புவதோ பேதை நெஞ்சம் 

அம்மம்மா பூமியிலே யாவும் வஞ்சம்" 

  எனும் விரக்தியில் துவண்டுபோனப் பாடலும்,அந்த விரக்தியை துணிந்து எதிர்கொள்ளும் 'எங்க ஊர் ராஜா' திரைப்படத்தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"யாரை நம்பி நான் பொறந்தேன் 

போங்கடா போங்க 

என் காலம் வெல்லும் வென்ற பின்னே 

வாங்கடா வாங்க" 

  எனும் துரோகத்தை தூக்கி எரியும் பாடலு மாகும்.இந்த இரண்டு பாடல்களை யுமே கண்ணதாசன் எழுத எம்.எஸ்.விஸ்வ நாதன் மனம் கலங்க இசையமைத்திருந் தார்.  

   சிலர் காதலிக்காக தாஜ்மஹால் போன்ற மாளிகையை கட்டிவைத்து, அதில் தன் உயிரோடு கலந்த காதலி, வாழ்க்கைப்படியில் கால்பதிக்க மறுக் கையில்,

"யாருக்காக இது யாருக்காக 

இந்த மாளிகை வசந்த மாளிகை 

காதல் ஓவியம் கலைந்த மாளிகை" 

 என்று உரக்கப்பாடி மன உளைச்சலை ஓரம் கட்டுவர்.

   கே.வி.மகாதேவன் இசையில் விண்ணை முட்டிய'வசந்த மாளிகை' திரைப்படத்தில் கண்ணதாசனின் வரிகளால் உரக்கக்குரல் எழுப்பிய இப் பாடல், யார் யாரை நெஞ்சுருகி கதற வைத்திருக்குமோ,அன்றைய திரையரங் குகளே அறியும்! 

  மனித மரணத்தின்வாக்குமூலமாக அமைந்த'வாழ்வே மாயம்' திரைப் படத் தில் கங்கை அமரன் இசையில் கே.ஜே. யேசுதாஸ் பாடிய,'வாழ்வே மாயம்' பாடலில் கூட. 

"யாரோடு யார் வந்தது 

நாம் போகும்போது 

யாரோடு யார் செல்வது" 

என்றும்,

"யார் யார்க்கு என்ன வேடமோ

இங்கே 

யார் யார்க்கு எந்த மேடையோ" 

என்றும் வரிகள் முளைத்து,சோக மரங்களாகும்.

  வாலியின் வலிநிறைந்த இவ்வரிகள் யார் யார் மனதில் துன்ப மேகங்கள் சூழச் செய்ததோ அதை வாலிதான் அறிவாரோ!. 

"என்னை யாரென்று எண்ணி எண்ணி

நீ பார்க்கிறாய்

இது யார் பாடும் பாடலென்று

நீ கேட்கிறாய்"

  என்று 'பாலும் பழமும்'திரைப்படத்தில் கட்டிய  மனைவியைக் காண இயலாத, அவர் யாரென்று அறிய முடியாத பார்வை இழந்த கணவனும், பார்வை இருந்தும் தான்தான் அவரது மனைவி என்று காட்டிக்கொள்ள முடியாத மனைவியும் பாடுவதாக அமைந்த பாடல்,என்ன ஒரு கொடுமையான அனுபவம்!.இந்தக்காட்சி யும் அக்காட்சி பாடல்வழி படமாக்கப்பட்டி ருந்த விதமும், தமிழ்த்திரைப்பட வரலாற் றில் வாழ்வியல் புதிராய் அமைந்திருந் தது.கண்ணதாசனின் கனமான இவ் வரி கள் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில் காலம் கடந்து களைகட்டுகின்றன.

   அன்போ காதலோ,யாரின் மனப்பிடியில் யாரிருப்பர் என்ற உண்மையை,

"யார் மனதில் யாரிருப்பர் 

யாரறிவார் உலகிலே"

   என்று மனக்குமுறலாய் கவிதை வரி களை உள்ளடக்கி,'காத்திருந்த கண்கள்' திரைப்படத்தில் சீரகாழி கோவிந்தராஜன் பாடிய, 

"ஓடம் நதியினிலே ஒருத்திமட்டும் கரயைினிலே"

   எனும் கருத்தாழமிக்க விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில் உருவான பாடல், உள்ளங்களை ஊஞ்சலாடச் செய்திருக் கும்.'யாரின்' பிடியில் இன்னும் எத்தனை யோ பாடல்களுண்டு.யாராலும் புதிர்ககள் பல சுமந்த வாழ்விற்கு விடைகாண இயலாது.யார் யார் மனதில்,யார் யாரெல் லாம் மனம் குழப்பம் விதவிதமாய் விதைக்கின்றனரோ!யார் யாரெல்லாம் சிந்தனைத் தெளிவுடன் சிறகடித்து செயல்வானில் பறக்கின்றனரோ!

       ==============0===============

Virulent negativity in films.

    It was the famous English poet John Keats who first used the term "negative capability", in one of his letters in 1817, to imply the attainment of aesthetic perfection and sublimity, in the midst of intellectual confusion and difficulties. Subsequently, many poets, philosophers and literary theorists, started using this term widely, to clinch ideological outlays, through negative bumps on the way.

 Actually this term of Keats,was preceded by the other term 'willing suspension of disbelief' used by another romantic poet S.T. Coleridge. This famous quote means, believing things that could not be believed. Cinema as the most powerful form of art, creates a convincing base, to drive people towards believing many unbelievable things and illusions.

  Film making , especially Tamil film making during the post-independence era, stuck to family and social ideologies,with absolute dedication to its script and narration, with minimum violence displayed on the screen. There were of course themes and characters embedded in elements of negativity, such as greed, jealousy, rumour--mongering, and backstabbing. But the visual impact of violence was much less, until the end of the last millennium, or even until a decade ago.

  Interestingly, in between countless disclaimers, the audience would also come across confessions like smoking, liquor, sex and foul language being used in the film they are watching. After the arrival of OTT releases, those who prefer viewing films to serials, would have watched films released in multilingual mode, flooded with brute violence, exhibiting a killing spree,with any tool available on hand. The recent 'pretty' additions in this list are, hammers, screw drivers, sickles, spades, crowbars, pick axes, steel rods, steel pipes, vehicle wheels and even blades hidden in mouth, making the victims vulnerable to attacks in any form. Blood is the target, and so bloody is the film makers' thinking, up to. 

  This sort of film making is mysterious. Does it reflect the course of events taking place in their hometown, disturbing the film makers' mind, or does it vindicate the film makers' fancy to depict events in the manner they want to. No doubt,violence has become a part of life's routine either at home, or outside one's home. Family feuds, violent acts against women in various forms, rowdyism rooted to reckless violence, revenge saga and gang wars, are the more prominent negativities, portending the fall of humanity. 

   Now the question here is, will this sort of film making throw light on the need for shunning violence through genuine legal enforcement ,or will it delight persons with crooked minds, and encourage them to indulge in more brutality, with the protocols of violence shown on the screen?. Amazing film makers like Vetrimaran, Lokesh Kanagaraj ,Nelson and many others with their brilliant creative exuberance, could think better, in changing their 'violence exhibition formula skits' differently, so that they do not dehumanize film watching into an exercise of viewing devilry, from the box office.

  Films like Vada Chennai,Vikram II, Leo, Jailor,Malayalam films Aavesham,Bougain Villea, Level Cross,the most recent Pani {to mention a few},and a vast wagon of the digital version of films of these kinds, abound in "negative capability", towards creating perfect cinema, through dangerously 'imperfect' visuals. One must see the facial expression of the killers in such scenes. How many shots showed the brutal killing of a school teacher, in the film Vettaiyan, and how many times the shots were repeatedly shown, for the sake of cinematic impact, more than the crime's detective necessity. It is to a macabre world of cinematic version we are moving ahead, unmindful of the already existing gory scenario of a generation, helplessly exposed to drug menace, technology tantrums, and the possibility of the negative side of AI.

   Under these circumstances, it becomes the paramount responsibility of those involved in film making, to think several times, before magnifying the thrust of violence prevailing in the world, in various forms. It does not mean that film makers' individuality and independence in unfolding their creative dimensions, should be curtailed. It only means that cinema should not further erode the already falling standards of human values. This blog writer is quite sure that the audience would have breathed afresh,on watching films like Annapoorani, Meiyyazhagan, Raghu Thatha and the Malayalam films Little Hearts and Kadha Innuvare, forgetting the lightning and thunder of violence in cinema, for a while.

  In fact, this blog writer as a movie buff, is fond of crime and action thrillers. But the same thrillers and crime stories, can be shown in different ways without an over doze of violence. Every film maker knows that sordid scenes disturb the mind more than the eyes. There is nothing wrong in cherishing negative capability. But let the negative capability move on, in the positive direction. Let crimes against humanity be exposed with least thrust on exhibits of violence so that cinema's objective to cleanse society from evils, achieves its purpose, without sacrificing those objectives for the sake of visual extravaganza and commercial bonanza. 

               ===========0===========