L2 Empuraan stays behind the shades of Lucifer.

  Most film sequels become dampeners, letting the audience long for the sparkling first shot. Prithviraj Sukumaran's Lucifer was both a comprehensive and captivating political show with the inspiring prison song "Sahaakkale"and the sequence of events most vibrantly narrated. L2 Empuraan keeps shifting the action spots to different landscapes both in India and abroad, clicking events in politics, religion and the drug cartel. The first fifteen minutes of the film with Hindi dialogues and Malayalam subtitles, would have unnerved a section of the audience, who are unfamiliar with both Hindi and Malayalam.English could have been a better alternative subtitle for those dialogues. Almost all the actors in their respective roles reappear here, excluding those who were killed in Lucifer. The noticeable new additions are Kishore,Suraj Venjaaramoodu and Abhimanyu Singh and those who appear in the foreign soils.

  The negative transformation in the mind frame of Chief Minister Jathin Ramdas {Tovino Thomas} seems to be lacking a solid base for a sudden change in his political perceptions. The catchiest scenes elegantly pictured are those wherein Priyadharshani Ramdas {Manju Warrier} appears first to talk about women empowerment, then to address the Nedumpally people and finally to declare herself as the true heir of P.K Ramdas, ready to take the mantle of the party chief of I.U.F. Similarly, Deepak Dev's music goes compact with the narration, fairly maintaining the aesthetic components of L2. 

  The cinematic voyage of Prithviraj as director of the film, is really exuberant with some of the action sequences moving on in breakneck speed, on a Hollywood pattern. The inclusive portion of religious conflicts threatening the nation and posing prospective threats to a state that proclaims itself as God's own country, is a subtle addition capable of reflecting the changing political scenario fanning religious orgies.

  The stylish entry of Mohanlal after a long wait of his fans, and the subdued roleplay of Prithviraj with suppressed anger against those who brutally ruined his helplessly unarmed clan, make watching  L2 Empuraan an exciting experience. But why should Mohanlal alone fight in the scene saving Manju Warrier from a religious fundamentalist group, when he has a line of his gang standing behind him and why should Mohanlal & Prithviraj alone violently kill Balraj Patel {Abhimanyu Singh}and his men, when the duo have their armed men standing behind them. Just as the present-day cinema goes, there is a lot of crude and bloody violence in L2 Empuraan too.

  The extended climax of the film would remind the audience of a similar scene in Vikram 2 that showed boisterous Suriya as the prospective gangster of the implied Vikram 3. Let Lucifer 3 focus categorically on specific course of events in politics, instead of forcing the audience to let their minds shuttle among different zones of violence. Finally, L2 is certainly a better sequel than most others, but still, it could stand only behind the protective shades of Lucifer.

Is death, truly a Leveller? Homage to Manoj Barathi Raja

 
       Dear Manoj, Smell sweet and blossom!

    James Shirley's "Death the Leveller"is a beautiful philosophical poem. Though death is realistic, it throws a lot of questions into our minds such as, why should this happen to him/her? why should people die due to several health reasons despite magnificent medical advancement? and so on. Death happens in different styles to different people of different age. But still certain deaths either shock us or mock us. 

  When celebrities and film personalities die many such questions arise. A very pleasant and health-conscious actor like R,Muthuraman of Tamil cinema was reported to have died at his jogging spot at the age of 52, following a massive heart attack. Recently a growing character actor called Marimuthu died of heart attack at the age of 57. Now it is Manoj Bharathiraja who passed away yesterday following a heart attack before he could reach the age of fifty.

   The death of Manoj would really have shocked the Tamil film industry and would have knocked down the mind and spirit of his ageing father and most eminent film maker Bharathiraja.From his first film Tajmahal to the most recent Viruman, Manoj had proved his natural acting calibre, reflecting a sweet demeanour  in roleplay. He had also played a vagabond kind of negative role, in Alli Arjuna.. His most notable films are Samuthram,Varushamellaam Vasantham, Maha Nadigan,  Annakodi, Vaaimai,Maanaadu and Viruman,{in the last, as one of the elder brothers of Karthik Sivakumar}

  Cinema is a field that suitably acknowledges or shabbily rejects talents. 'The mute inglorious Miltons' of Tamil cinema would certainly be bearing the load of rejection in their hearts leading to an emotional turmoil. Reflecting upon the multi dimensions of death, the poem 'Death the Leveller' strikingly says,

The glories of our blood and state
Are shadows, not substantial things;
There is no armour against Fate;
Death lays his icy hand on kings:
Sceptre and Crown
Must tumble down,
And in the dust be equal made
With the poor crookèd scythe and spade.

Some men with swords may reap the field,
And plant fresh laurels where they kill:
But their strong nerves at last must yield;
They tame but one another still:
Early or late
They stoop to fate,
And must give up their murmuring breath
When they, pale captives, creep to death.

The garlands wither on your brow,
Then boast no more your mighty deeds!
Upon Death's purple altar now
See where the victor-victim bleeds.
Your heads must come
To the cold tomb:
Only the actions of the just
Smell sweet and blossom in their dust.

  Let the departed soul of Manoj "smell sweet and blossom" in the soil.

வசந்தம் தேடி

"வசந்தமுல்லை போலே  வந்து 

அசைந்து ஆடும் பெண்புறாவே" 

  என்று 'சாரங்கதாரா'திரைப்படத்தில் டி. எம் .சௌந்தராஜன் பாடிய பாடல் பெண்மையை புறவாக்கி,முல்லை மலரால் மாலையிட்டு வசந்தத்தை  வார்த்தெடுத்தது.இதிலிருந்து பெண்மைக்கும் வசந்ததிற்கும் இயல்பாகவே,ஒரு மனக்கோர்வை பிணைந்திருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. 

"வசந்தத்தில் ஓர் நாள் 

மணவறை ஓரம் 

வைதேகி காத்திருந்தாலோ" 

   என்று 'மூன்று தெய்வங்கள்' திரைப் படத்தில் திருமணத்திற்காகக் காத்தி ருக்கும் பெண்மையையை P. சுசீலாவின் பாடல்,படம் பிடித்து காட்டுவதி லாகட்டும், 

"வசந்த காலக்  கோலங்கள் 

வானில் விழுந்த  கோடுகள் 

கலைந்திடும் கனவுகள் 

கண்ணீர் சிந்தும் நினைவுகள்" 

  என்று 'தியாகம்' திரைப்படத்தில் பெண்மையையின் உணர்வுக்கலவரங் களை,எஸ் ஜானகியின் குரலில் வெளிப் படுத்திய பாடலிலாகட்டும், வசந்தத் தையும்  பெண்மையையும் நம்மால் பிரித்துப்பார்க்க இயலாது. ஆனால்,அதே நேரத்தில்,இள நெஞ்சங்கள் காதல் வயப்படுகையில் இருமன இணைவில் வசந்தம் இழையாடுவதை 'மூன்று முடிச்சு' திரைப் படத்தில் ஜெயச்சந்திரன் குரலில் ஒலித்த, 

"வசந்த கால நதிகளிலே 

வைரமணி நீரலைகள் 

வைரமணி நீரலையில் 

நெஞ்சிரண்டின் நினைவலைகள்"

  என்ற வரிகளில்,வசந்த நீரோட்டத்தில் காதலர்தம் நினைவலைகள், எழுச்சி பெற்று இளைப் பாறுவதை நம்மால் உணரமுடிந்தது. 

"வா வா வசந்தமே 

சுகம் தரும் சுகந்தமே" 

என்று 'புதுக்கவிதை'யில் மலேஷியா வாசுதேவன் பாடிய பாடலும், 

"அங்கே வருவது யாரோ 

அது வசந்தத்தின் தேரோ"

 என்று 'நேற்று இன்று நாளை' திரைப்படத்தில் எஸ்.பி.பி பாடிய பாடலும் 

"நீதானே என் பொன்வசந்தம் 

புது ராஜ வாழ்க்கை நாளை உன் சொந்தம்" 

  என்று 'நினைவெல்லாம் நித்தியா' திரைப்படத்தில் எஸ்.பி'பாலசுப்ர மணி யம் பாடலும்  பெண்மையின் வரவை வசந்த விழாவாய்க் கொண்டாடின. ஆனால்,அதே பெண்மையின் வரவு பொய்யாகிப் போய் விடின்,மனம் மறுதலித்து மக்கிப்போகிறது.இந்த வகையில்'ஒருதலை ராகம்' திரைப் படத்தில் எஸ்.பி.பி பாடிய,

"வாசமில்லா மலரிது 

வசந்தத்தைத் தேடுது" 

 என்ற வரிகள் ஏக்கத்தை பிரசவித்து, நிம்மதியற்ற மனம் நதியில்லாத ஓட்டமாய் கரையில் நின்று வாட்டமுறு  வதை,வார்த்தகைளால் படம் பிடித்துக் காட்டியது .

  சிலர் காதலிக்காக தாஜ்மஹால் போன்ற மாளிகையை கட்டிவைத்து, அதில் தன் உயிரோடு கலந்த காதலி,வாழ்க்கைப் படியில் கால்பதிக்க மறுக்கையில்,

"யாருக்காக இது யாருக்காக 

இந்த மாளிகை வசந்த மாளிகை 

காதல் ஓவியம் கலைந்த மாளிகை" 

  என்று 'வசந்த மாளிகை'திரைப்படத்தில்  டி எம் சௌந்தராஜன் பாடியது போல, கலங்கி நிற்பர்.

  இப்பதிவில் குறிப்பிட்ட பாடல்களில் 'சாரங்கதாரா' திரைப்படப்பாடலை           அ.மருதகாசி எழுத, ஜி.ராமநாதன் இசை யின் அப்பாடல்,மனம் நிறைந்து இன்றும் மணம் பரப்பிக்கொண்டிருக்கிறது.'ஒரு தலை ராகம்' பாடலை டி.ராஜேந்தர் எழுதி அவரே அற்புதமாய் இசையமைத்திருந் தார்.

  'புதுக் கவிதை''நினைவெல்லாம் நித்யா'பாடல்களுக்கு வைரமுத்து வரி யெடுக்க,இதரபாடல்கள் அனைத்துமே கவியரசு கண்ணதாசனின் கற்பனையில் ஊறித்திளைத்தன.அவினாசி மணியின் 'நேற்று இன்று நாளை'திரைப்படப்பாடலு க்கு கே.வி.மகாதவேன் இசயைமுதூட்டி னார்.

  'மூன்று தெய்வங்கள்' மற்றும் 'மூன்று முடிச்சு' பாடல் களுக்கு மெல்லிசை மன்னர் இசையமிழ்தம் தெளிக்க,'வசந்த மாளிகை'க்கு திரையிசைத் திலகம் கே.வி.மகாதேவனும்'நினைவெல்லாம் நித்யா' 'தியாகம்' 'புதுக் கவிதை' ஆகிய திரைப்பட பாடல்களுக்கு இசைஞானியும் இசை யமைத்திருந்தனர்.

  காதலில் கசிந்துருகும் சிலர் கடிதம் மூலம் வசந்தத்தை தூதுவிட தபால் துறையை பயன்படுத்துவர் இப்படித்தான் 'சேரன் பாண்டியன்' திரைப் படத்தில் சௌந்தர்யன் எழுதி இசையமைத்த, 

"காதல் கடிதம் வரைந்தேன் 

வந்ததா உனக்கு 

வசந்தம் வந்ததா" 

   எனும் பாடல் வசந்தமாய் நெஞ்சினை வருடியது.லாப்சன் ராஜ்குமாரும் ஸ்வர்ணலதாவும் பாடிய இந்த மென்மை யான பாடல் செவிகளில் புகுந்து சங்கீதம் பரப்பி யது.  

   வசந்தம் கண்ட திரைப்படத்தலைப்புகள் தமிழ்திரையில் கணிசமாக உண்டு. 'முதல் வசந்தம்''புது வசந்தம்''நீதானே என் பொன் வசந்தம்' 'வசந்த காலப் பறவை' வசந்த மாளிகை''வசந்தத்தில் ஓர் நாள்'  போன்ற தலைப்புக்கள் தமிழ்த் திரையை கம்பீரமாக அலங்கரித்து வலம் வந்தன. "காலங்களில் அவள் வசந்தம்" என்று 'பாவ மன்னிப்பு'திரைப்படத்தில் காதலி யைப் புகழ்ந்து பரிசுத்தப் பார்வை யுடன் P.B ஸ்ரீனிவாஸ் பாடியது போல, வசந்த அழைப்புகளே வாழ்வின் வரப் பிரசாதம். 

                ============0=============

The Kaleidoscope of Karunas.

    Karunas alias Karunanithi Sethu is both an actor and a politician.This is an exclusive post on Karunas,the performing actor,playing comedy and supporting roles.

  karunas cast a lasting impression in the minds of the audience,by his very first appearance as Lodukku Pandi,in Bala's reputed and critically credited film Nanda.As a burglar and fraud,his performance carried absolute dynamism with a captivating dialogue delivery that included the Brahmin slang.Later Karunas also acted in a film called Lodukku Pandi. Bala once again inducted Karunas in his film Pitha Magan.

 The negative shade of Karunas' role portrayal with incomparable fascination, continued in Ajith's film Villain in which Karunas was seen as a pickpocket, struggling to expose the big cash robberies committed by the elder Ajith. Karunas' next telling role play was in the film'E' in association with Jeeva.It was in fact a tale of slum dwellers.All the three films created remarkable initial innings for Karunas.

  Karunas frequently joined the band wagon of Danush starting from Thiruda Thirudi.His significant films with Danush were Polladhavan,Devadaiyai Kandein, Thiruvilaiyaadal Aarambam,Uthama Puthiran and Pudhukottaiyilirundhu Saravanan.Karunas has also acted with Rajinikanth in Baba&Enthiran,with Kamal in Vasoolraja MBBS,with Vijayakanth in Sudesi, with Arjun in Thiruvannamalai, with Ajith in Jana & Attakasam besides Villain,with Vijay in Thirumalai and Puthiya Geethai and with Suriya in Ayyan, Soorarai Potru and Kanguva besides his first entry in Nanda, with him. He was also seen with Karthik Sivakumar inViruman and Komban.

  The films of Karunas are many in number.Besides acting,Karunas is a music buff, composing his own albums and he has rendered songs in more than a dozen films. He is capable of generating exuberant humour,through a commanding cynical exterior.His dialogue delivery has never seen a hitch,because of its flow and spontaneity. With his dialogues,he can effectively counter his heroes as he did in Villain.

  Whether he is in a group of friends of the hero,or a supporting actor closer to the hero,his power of participation is always of a unique kind. The clarity and force of his voice, make his deliberations deliver the dramatic effect required for the scene and make him, an inevitable stake holder of the scene in which he appears. In this process, he becomes an inevitable addition to the film also. His confidence led him perform as hero in Thindukkal Sarathi and Amba Samudhram Ambani.

   Karuna's recent roleplay as a street artist in the film Pogumidam Vegu Dhooramillai created indelible impressions of his performance potential as a highly talented actor. With myriad shades of the human mind such as mischief, magnanimity, concern for the suffering and a sense of sharing the grief of others {to the extent of giving away his own life for the sake of helping a fellow human being who was direly in need of a dead body},Karuna's role in this film with Vimal, will live long in the memory of the audience. His other latest screen appearance as a cop with negative shades in role play was compact and impressive in the R.J.Balaji film Sorgavasal.

  The eyes of Karunas hardly spread out but retain their shrinking eyebrows in most scenes. This is what adds the cynical dimension to his scenic roleplay, extracting convincing performance modules, through his impeccably sharp dialogue contribution. It is this remarkable trait, that makes him an actor of independent value and vivacity.

                           ============0=============