Small is always beautiful

    

  "Less is more" says English poet Robert Browning.This concept is more applicable to the field of cinema.Not all big heroes attract the audience in all the scenes.But a few scenes of many heroes in some of their films,will fill the bill.Comedy is the most important ingredient of cinema.Like heroes,comedians do not impress the audience in all the scenes of any film they do.Some scenes hilariously outlive their times.Malayalam cinema has clebrated names like Jagadhy Sreekumar, Innocent,villain-cum-comedian Cochin Haneefa,Suraj Venjaara moodu,Harisree Ashokan,Indrans and Mammukkoya.Of these Mammukkoya who is no more today, belongs to a special class of comedian.

  Of the 400 plus films he has acted I would have seen about fifty films,mostly as a supporting actor with an inherent tinge of comedy.His front upper teeth would always outshine his face and look-wise, he was always the truest Malayalee with a profile that would give a clean chit for his Kerala mark.He had a suppressed voice mould,with which he would deliver dialogues with his own beautifully measured timings. Stress,intonation and clarity of the Malayalam tongue,were beautifully churned like lassi and delivered to the audience as a sweet delight. 

  Sobriety-mixed comedy can not that easily get into to the minds of the audience and make them distinguish the layers of humour,sandwiched between serious words.It is in this capacity, Mammukkoya created unique records.His thin body frame,bald head with scattered sparse hair,his formidable nose and never hidden upper teeth,were his uneviable physical features,generating enviable comedy moments.

 I also saw him in two Tamil films Arangetra Velai and Cobra.Cinema is getting dried up of its multifarious talents.Mammukkoya's passing away is yet another tragic blow on the Malayalam comedy throw.No doubt,he is an actor to be remembered and cherished as a special chapter in the book  of Malayalam cinema.He received the best comedian award from the Kerala state for the film Innathe Chindha Vishayam and the Jury mention for the film Perumazhakalam. Mammukkoya had also acted in a French film entitled 'Flammen im Paradies'

  Before I conclude,timely thanks to the remarkable views of Mr.P.K.AjithKumar found in the news column of  The Hindu {The Hindu dated 27th April 2023} about this esteemed actor that personally motivated me to think more of him and frame his profile in this blog.

Two subdued actresses of Tamil Cinema.

  

  A subdued performer is one who does the job with quietitude and suppressed energy.We can even call it one's capacity for underplay.Tamil cinema has seen such perormance potential in actresses like Pandaribhai,Anjalidevi,Jamuna and Devika.But there were two women who entered Tamil cinema in the late Nineteen sixties and immortalized this trait in performance,by absorbing roles that would bypass feminist attributes,but at the same time reflect cosummate grace and submission in role play,leading to controlled energy levels and command over a kind of eerie calmness tinged with inner sorrow or glory.They were Lakshmi and Sri Vidya.

  Lakshmi and Srividya could be called contemporary actresses because they were both born in the early fifties with only a few months difference between them.However, Srividya is no more now.Lakshmi is the daughter of well known actress Rukmani,while Srividya was the daughter of the fabulous carnatic and playback singer M.L.Vasanthakumari.Both of them began their acting career in 1967/68, with Lakshmi doing her adult role in Jeevanamsam after having done a role as child artist in Sri Valli{1961}and Srividya performing an identifiable character in Moonrezhuthu after performing as a dancer in Thiruvarutchelvar.

  Lakshmi and Srividya could be complimented as the amazing assets of Tamil cinema,in mixing feminine aesthetics with the type of character assigned to them.However,the success rate of Lakshmi has always been higher on account of the remarkable opportnities that came on her way in epoch making films like Sila Nerangalil Sila Manidharkal,Oru Nadigai Naadakam Paarkiraal{both were films narrating the grandeur of the two novels,bearing the same titles written by Jayakanthan} and Sirai {based on a short story written by Anuradha Ramanan taking the same title}

  While the first two films were directed by A.Bhimingh,Sirai was made by esteemed film maker R.C.Shakthi.It is a known fact that Jeyakanthan got the Sakitya Academi Award for Sila Nerangalil Sila Manidhargal,Lakshmi got the National  best actress award for her impressive portrayal of the afflicted woman character.The other memorable films of Lakshmi were,Paalaivana Rojaakkal,Paasa Paravaigal{both written by Kalaignar M.Karunanidhi}Rajaraja Chozhan{as Kundavai}and A.V.M's big hit Samsaaram Adhu Minsaaram.

  Lakshmi was seen as Sivaji Ganesan's sister in Thangaikkaaga and Arunodhayam and as his pair in Unakkaaga Naan,Thiyagam and finally in Padayappa as Sivaji's wife and as Rajinikanth's mother.Similarly she came as MGR's sister in Idhaya Veenai and as his love interest in Maattukkaara Velan and Sange Muzhangu.She was always seen as the best pair of heroes like Sivakumar,R.Muthuraman and Jaishankar.Her best films with Jaishankar were Mannippu,Pen Dheivam,Maanavan,Veettukku Veedu, Nootrukku Nooru and later in Savaal.With R.Muthuraman,films like Kanimuthu Paapaa, Kaasedaan Kadavulada  and Vaazhvu En Pakkam would every stay remembered.

  Besides her first film Jeevanamsam,she was the cute pair of Sivakumar in Kaval Dheivam, Navagraham,Ethiroli and Idhaya Veenai.She has also been the right pair of Ravichandran in Jeeva Naadi and Akkarai Pachai.She has paired with Rajinikanth too,in Netrikan.Lakshmi was compact in the role of the Prime Minister of India,in Managara Kaaval,as a dynamic police officer in Rudhra,as collector and Home secretary in Vaanavil and as Chief Secretary in Kamal's Unnaipol Oruvan. During her later years,she has done appealing characters as mother in Kannupada Pokudhayya {again paired with Siva Kumar after a long time} Rhythm,Kakai Siraginile,Ayya,Padayappa and Vasool Raja MBBS and of course as grand mother in Shankar's Jeans.

  Unlike Lakshmi,Srividya was less fortunate to be endowed with meaty roles.However,as M.R.Bhairavi in K.Balachander's Aboorva Ragangal she pierced the emotions of the audience with a character dipped in depression. Srividya quite unexpectedly moved on to portray elderly characters much young.Though she came as Rajinikanth's wife,she donned the role of an elder sister of the superstar in Manidhan and later on,became his mother in Mani Rathnam's Thalapathi.Srividya also performed the role of an arrogant and wealth conscious mother in law of Rajinikanth,in the film Mappillai,directed by the late film maker Rajasekar.Similarly,she was the pair of  Kamalahasan in Unarchigal and was soon shifted into the role of the mother of Kamalahasan,in Aboorva Sagidharargal.

  Some of her notable roles in mother roles were as Vijay's mother in Kadhalukku Mariaadhai,as Ajith's mother in Jana,as Vijayakanth's mother in Thaayagam,as T.Rajender's mother in En Thangai Kalyani,as Prabhu's mother in Needhiyin Nizhal and as the mother of Satyaraj in Ulagam Pirandhadhu Enakkaaga.Her most fascinating mother role was in Lingusamy's Aanandam as the mother of four sons including Mammootty.She remained as the incarnation of sweetness and grace,in taking care of the household and in endearingly interacting with her sons as'dei Periyavane'{ elder one} and'dei Chinnavane'[younger one}.She did the role of Sivaji Ganesan's wife in Imayam,as the mother of a daughter,besides acting with the Chevalier in Ezhudhaadha Sattangal and Needhiyin Nizhal.Srividya had  done supporting roles in more films of Vijayakanth such as, Coolikaaran, Amman Koil Kizhakaale,Ninaive oru Sangeedham,Sethupathi IPS and Needhikku Thandanai.

  Both Lakshmi and Srividya found a very popular and significant position in Malayalam Cinema.Laksmi's role in Chattakari not only made the film a mega hit but also got her the  Kerala State award for best actress.The film created waves to the extent of Lakshmi repeating the same role in the Hindi version of the film Julie.Sri Vidya was offered plum roles in Malayalam cinema from the days of Kaattathe Kilikkoodu and Adaminte Vaariyellu.She had got the Kerala state film award a number of times and she also got the Kalaimamani award from the state of Tamil Nadu.The other notable point of comparison between these two actresses is their participation in television serials.In this regard it should be stated here that Srividya did more number of Malayalam serials also. 

   The striking note of similarity between these two women is the inner cry for love in their character portrayal.One could see it in their looks,movement of eyes and manner of expressing words,tinged with a sense of longing and craving for acceptance of their love.This was visibly noticed in Lakshmi's role play in Kanni Penn,Inru Nee Naalai Naan and Thiyagam.Whereas, Srividya displayed this kind of feminine anguish,in Sollathaan Ninaikkiren and Nootrukku Nooru{a film shared by both the actresses}.Both of them had a stint in the meritable school of K.Balachander. Lakshmi did find a place in K.B's films like Navagraham, Ethiroli and Nootrukku Nooru.Sri Vidya was more strongly rooted to the directorial touches of K.B,in films like Aboorva Raagangal, Sollathaan Ninaikiren,Nootrukku Nooru and Punnagai Mannan.

  What makes both these women as uniquely appealing actresses is the element of feminine modesty and adorable way of speech interactions with their fellow actors on the screen.The only subtle difference between the two is the tone of mocking backload,in the oral rejoinders of Lakshmi.But even this element will never cross the borders of decency.This teasing note was obviously felt in the interactions between her and Raguvaran as life partners in the film Samsaaram Athu Minsaaram. Contrarily,Sri Vidya was capable of registering her silent resistance without resorting to taunting expressions.Last but not least,these two women of Tamil and Indian cinema,would be recalled as often as possible,as subdued performers of weighty roles,without unduly affixing the weight of their profiles,on the roles they performed.Feminine aesthetics found a new dimension in their portrayal of characters, representing the agony and ecstasy of womanhood.

                                      ============0===============

கவண்டமணியின் தனி ஆவர்த்தனம்

    கவுண்டமணியையும் செந்திலையும் இணைத்து இவ்வலைப்பதிவில் ஏற்கனவே ஒரு ஆங்கிலக்கட்டுரை பதிவிட்டிருந்த போதிலும்,சமீபத்தில் ஒருஉணவு விடுதி யில் அவரை நேரில் சந்தித்தபிறகு, செந்திலிடமிருந்து அவரைப் பிரித்து அவரின் தனி ஆவர்த்தன நகைச்சுவை பிரம்மாண்டத்தை மைய்யப்படுத்தி,ஒரு சிறப்பு பதிவு போட வேண்டும் எனத் தோன்றியது.

   செந்திலுடன் அவர் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட படங்களில் நடித்திருந்தாலும் அவற்றில் என்றும் மனதில் நிற்கும் படங்களில்'சின்ன கவுண்டர்','சின்னவர்','பாட்டுக்கு நான் அடிமை','ஊரு விட்டு ஊரு வந்து', 'நாட்டாமை','கரகாட்டக் காரன்','தங்கமான ராசா','ஜென்டில் மேன்','ஜெய்ஹிந்த்' 'கர்ணா',போன்ற வற்றை குறிப்பிட்டு சொல்லியாக வேண்டும்.சொப்பன சுந்தரி காரும்,இரண்டு வாழைப் பழக் காட்சியும், 'கரகாட்டக் காரன்' நகைச்சுவையை,பட்டி தொட்டி எல்லாம் பரவலாய் பவனி வரச் செய்தது. மேற் கண்ட பட்டியலில் கடைசி மூன்று படங்களில், அர்ஜுனுக்கும் சரியான ஈடு கொடுத்தார் கவுண்டமணி.மேலுப் அரஜுனின்'ஆயுத பூஜை'திரைப்படத்தில் செந்தில் இல்லாமல் அரஜுனுடன் தனித்து பயணித்தார் கவுண்டமணி.

  இடையில் செந்திலை கழற்றிவிட்டு அவர் பல படங்களில் பிரதான கதாநாயகர் களுடன் இணைந்து பட்டையை கிளப்பி யிருக்கிறார்.'பதிநாறு வயதினிலே' திரைப்படத்தில் ரஜினியின் எடுபிடியாக பாரதிராஜாவால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட தற்கு முன்னரே,அவர் எம்.ஜி.ஆரின், 'ஆயிரத்தில் ஒருவன்','உழைக்கும் கரங்கள்',சிவாஜியின்,'ராமன் எத்தனை ராமனடி''தேனும் பாலும்'உட்பட,ஏழெட்டு திரைப்படங் களில் சிறிய கதாபாத்திரங் களில் தோன்றியிருக்கிறார்.ஆனால் அவரின் நடிப்பு அடையாளத்தை தமிழ்த் திரை உலகில் பதியச்செய்த பெருமை பாரதிராஜாவுக்கே உண்டு.அதற்குப்பிறகு அவரை பிரபலமாக்கிய பெருமை கோவை தம்பியின் மதர்லேண்ட் பிக்சர்ஸையேச் சாரும்.

  'பதினாறு வயதினிலே'திரைப்படத்தில் "பரட்ட'' என்று ஒவ்வொரு முறையும் சொல்லி ரஜினியின் கதாப்பாத்திரத்தின்  பெயருக்கு அழுத்தம் சேர்த்தும்,'பயணங்கள் முடிவதில்லை' திரைப்படத்தில் தனக்குச் சொந்தமான லைன் வீடுகளை வாடகைக்கு விட்டு,இந்த "சென்னை மாநகரத்திலே" என்று தொடங்கி தன் வீட்டு வாடகைதாரர் களிடம் கூவிப் பெருமை பாடியதையும் அப்படங்களைப் பார்த்தவர்  எவரும் மறந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.சரத்குமாரின் 'சூரியன்'திரைப் படத்தில் டுபாக்கூர் அரசியல்வாதியாகத் தோன்றி"அரசியல்ல இதெல்லாம் சகஜமப்பா"என்று கூறுவதும், பின்னர் அதே  சரத்குமாருடன் 'ரிஷி' திரைப்படத்தில் நகைச்சுவையும் வில்லத் தனமும் சேர்ந்த அரசியல்வாதியாகத் தோன்றியதும் அவரின் தனிச்சிறப்பாகும்

  'பதினாறு வயதினிலே'திரைப்படத்திற்குப் பிறகு அவர் ரஜினியுடன் 'உழைப்பாளி', 'மன்னன்','பாபா'போன்ற திரைப்படங்களில் இணைந்து,களைகட்டும் காமெடி தர்பார் படைத்தார்.குறிப்பாக 'மன்னன்' திரைப் படத்தில் அவரும் ரஜினியும் பொய்க் காரணங்கள் கூறி விடுப்பு எடுத்து திரை யரங்கில் விஜயசாந்தியால் அடையாளம் காணப்பட்டு மறுநாள் தொழிற்சாலையில் அவரிடமிருந்து தப்பிக்க ஹெல்மெட் அணிந்து பின்னர் மாட்டிக்கொள்வது, கொள்ளை சிரிப்பை வரவழைத்தது.

  சத்ய ராஜுடன் கவுண்டமணி இணை கையில் அந்த இரட்டையரின் லொள்ளும், ரகளையும், தனி ரகம்."அப்பா உலகமகா நடிகன்டா" என்று கூறுவது தனி ஆவர்த் தனத்தின் அலம்பல்.அதற்கு சத்யராஜும் அப்பாவி போல் முகம் வைத்துக்கொள்வது இன்னு மோர் ரகளை.

 இந்த இருவரும்,'வால்டர் வெற்றிவேல்' தொடங்கி,'வாழ்க்கைச்சக்கரம்''வாத்தியார் வீட்டு பிள்ளை','வேல கெடச்சிடுச்சு'திருமதி பழனிச்சாமி','பிரம்மா','நடிகன்','பங்காளி', 'தாய்மாமன்','மாமன் மகள்',வள்ளல்' 'வண்டிச் சோலை சின்னராசு','உலகம் பிறந்தது எனக்காக'என்று பல திரைப்படங் களில் நகைச்சுவை தோரணம் கட்டியிருந் தாலும்'நடிகன்'திரைப் படம் இதில் ஒரு தனி இடம் பிடிக்கும்.'வால்டர் வெற்றிவேலில்' நேர்மையான அமைச்சர் விஜயகுமாரின் தனிச்செயலராக இருந்துகொண்டு,லஞ்சம் வாங்கத்துடிக்கும் கவுண்டமணியின் கதாபாத்திரம் லொள்ளுத் தாண்டவம்.இது போன்ற ஒரு வேடிக்கை கதாபாத்திரத்தை, அவர் சத்யராஜின்'மலபார் போலிஸ்' திரைப் படத்தில் ஏற்று அடிக்கடி சத்யராஜை 'கோவிந்தோ'என்று அழைக்கையில் திரை யரங்கில் நகைச்சுவை சரவெடிதான்.   

  மேலும் கமலுடன்'ஜப்பானில் கல்யாண ராமன்','சிங்காரவேலன்'திரைப் படங்க ளிலும் பிரபுவுடன் 'வியட்நாம் வீடு''சின்ன தம்பி''மை டியர் மார்த்தாண்டன்'திரைப் படங்களிலும்,ஜெயராமுடன்'முறை மாமன்'படத்திலும் தெறிக்க,தனி ஆவர்த் தனம் புரிந்திருக்கிறார்,கவுண்டமணி. பின்னர் பார்த்திபனுடன் இணைந்து டாட்டா பிர்லா படத்தை நகைச்சுவை பட்டறையாக் கினார்.

  கார்த்திக் முத்துராமனுடன் கவுண்டமணி இணைந்த,'உள்ளதை அள்ளித்தா',நகைச் சுவையில் கொடிகட்டிப்பறந்தது.ஒவ்வொரு முறையும்'நான் உங்க தம்பி மாதிரி'என்று கார்த்திக் கூற,உடனே கவுண்டமணி மனம் இளகுவது,உள்ளதை உண்மையிலேயே அள்ளிச் சென்றது,'மேட்டுக்குடி'யில் கவுண்டமணி காட்டும் காதல் பார்வை,ஒரு தனி ரகம். 

  வெறும் நகைச்சுவை மட்டுமல்லாது குணசித்ர கதாபாத்திரமும்,நையாண்டி வில்லத்தனமும் கவுண்டமணிக்கு கைவந்த கலை.இயக்குனர் V .சேகரின்'பொண்டாட்டி சொன்னா கேட்டுக்கணும்','ஒண்ணா இருக்க கத்துக்கணும்','வரவு எட்டணா செலவு பத்தணா','நான் பெத்த மகனே', 'விரலுக்கேத்த வீக்கம்'போன்ற திரைப்படங் கள் அனைத்திலும்,கவுண்டமணிக்கென்று சிறப்பான கதாபாத்திரம் அமைந்திருந்தது. நைய்யாண்டி கதாபாத்திரத்தில் விஜயகாந் தின்'பொன்மனச் செல்வன்'திரைப்படத் தில்,தில்லாலங்கடி வில்லனாகக் களமிறங் கினார் கவுண்ட மணி. இதேபோன்று 'ஆவாரம்பூ'திரைப் படத்தில்"எல்லாம் மேலே இருக்கிறவன் பாத்துக்குவான்னா கீழ இருக்கிறவன் என்னடா பன்றதுன்னு"எனும் நக்கலும் நகைச்சுவையும் நிரம்பிய வசனம், அந்த திரைப்படத்தையே மறக்க முடியாத தாக்கியது

   கவுண்டமணி வசன உச்சரிப்பில் தெளிவும்,குரல் ஓட்டத்தில் சொற்களுக் கேற்ற வாறும்,அவற்றின் காட்சி சூழலை அனுசரித்து வசனங்களை சொல் பிறழா மல் கேட்கவைக்கும் குரல் இயக்கமும் கொண்ட,ஒப்பற்ற நடிகர்.அவர் தனி ஆவர்த்தனம் புரிந்த அனைத்துக் காட்சி களுமே கதாநாயகர்களின் கட்டுப்பாட்டில் நிற்காது, அவரை தனியாக இயங்கச் செய்தது மட்டுமல்லாது சில நேரங்களில் கதாநாயகர்களையே அவரின் கட்டுப்பாட் டில் கொண்டுவந்து நிறுத்தியிருக்கிறது.

  இந்த பெரும் பலமே,அவரை பெருவாரி யான திரைப்படங்களில் செந்தில் உட்பட இதர நகைச்சுவை நடிகர்களை கட்டியாளச் செய்தது.கவுண்டமணியின் வரைய றைக்குள் இல்லாது செந்திலால் நிச்சயம் எந்த ஒரு திரைப்படத்திலும் தனியாக சோபித்திருக்க முடியாது.ஆனால்,செந்தில் இல்லாமல் கவுண்டமணியின் தனி ஆவர்த்தனம் அருமையாக ஆட்டக்களம் கண்டது என்பது,தமிழ்த்தரை கூறும் நடை முறை நிசமாகும்.

             ≈=====≈======≈======≈=====≈

Two Tamil films on rural myths.

     

    Villagers in most parts of Tamil Nadu,express their emotional bonding to their soil,by organizing local festivals relating to their deities who are believed to protect them and their soil, against external intrusions and attacks from evil forces.They have their own gods named as Ayyanar, Thomban,Annamar,Muneeshwar,Satti Karuppu, Ondi Karuppu,Sappani,Madhurai Veeran, Kaathavarayan, Ezhu Kanniyar, Ellaiyamman, Kannagiyamman,Bhadrakaali Amman and so on. In several films we would have also come across temple festivals concerning family deities.Though there was a Tamil film kalled Ayyanar,it had nothing to do with the village deity.But two Tamil films released in the Nineteen fifties carried a vital substance of folklore and mythological impact, sandwiched between prevailing social issues.They were MGR’s'Madhurai Veeran'that pulled a huge crowd to the theatres in 1956 and Sivaji Ganesan’s 'Kaathavarayan'which was released in 1958.

   Though both the films were based on myths, 'Madhurai Veeran'was announced as a film on historical events,during the presentation of title details of the film,may be because,MGR proclaimed himself as a Dravidian hero and a non-believer in myths and superstitions.But Sivaji Ganesan's 'Kathavarayan' dramatically reflected the ingredients of myth.There were quite a few scenes in the movie,to show that the plot was contrived with a gyst of mythical substance linked to the Hindu Gods.

  The very first scene of the film showed Lord Shiva and Parvadhi Devi fervently dancing in Kailash.The dance by Gopi Krishna and Kumari Kamala was a captivating kickstart of the film. But Shakthi's obsession with her power of dancing,led to subjective pride,incurring the wrath of Lord Shiva ,who punished her to become a mortal in the earth.Lord Shiva also punished Veerabhagu who came in support of Shakthi,to be born as a common  mortal, called Kathavarayan.

  Unlike'Kathavarayan',the film'Madhurai Veeran'begins with the birth of a prince, whose unlucky mark in his body is presumed to bring doom to the people and the kingdom.So the child is left in a forest,much against the wish of the queen.In the forest the child is protected by elephants and snakes and is later taken over by a cobbler and his wife.N.S.Krishnan and T.A.Madhuram performed their roles,with a clear and spontaneous perception of the undesirable social stigma,attached to their character.The abandoned child is named as Veeran and the story moves on with pep and power,after the introduction of MGR as Veeran.

    'Madhurai Veeran'and'Kathavarayan'share quite a few things in common.Primarily,both the films focus on casteism and communal inequality,virulently practised those days,by the so called upper caste lobby,in Tamil Nadu.In 'Kathavarayan'we could see Shakthi {powerfully played by P.Kannaambaa} telling Kathavarayan, that nobody is a slave and all humans are to be treated as equals.In'Madhurai Veeran'the element of casteism was more significantly pictured,when the lieutenant {T.S.Balaiah} and soldiers abused the hero(MGR)for having touched  princess Bommi {P.Banumathi} and saved her from drowning.Casteism was vehemently condemned in'Madhurai Veeran'. 

   Secondly,both the films revelled in romance depicting the passionate love of Kathavarayan for Princess Aryamala{Savithri} which went to the extent of monstrous reactions on the part of the hero,bent upon marrying Aryamala.On the otherhand,Madhurai Veeran relied on the usual macho pride and self-effacing dignity in the portrayal of hero by MGR,that attracted Princess Bommi and dancer Vellaiyammal{gracefully donned by Padmini} towards him,with their utmost love and dedication.

    In terms of cinematic presentation,Madhurai Veeran became a run away hit on account of its vigorous narration by D.Yoganand and the power packed dialogues uttered by MGR in many scenes.Kannadasan's storyline further augmented the neat presentation of events. Though G.Ramanathan composed music for both the films,all the songs of 'Madhurai Veeran' became mega hits,while only the song 'Vaa Kalaaba Mayile' from'Kathavarayan'continued to ring in our ears. T.S.Balaiah was seen in both the films.In Madhrai Veeran he was shown as a cowardly villain. Whereas, Kathavarayan portrayed him as a Malayalam sorceror,with his Malayalam accent touching the original speech version of that language.Later, he became a reformed person,lending a helping hand to Kathavarayan.

   In both the films E.V.Saroja made a nimble show of her dancing skills,though her roleplay in 'Madhurai Veeran',was more prominent.O.A.K Devar appeared as King Thirumalai Nayakar in 'Madhurai Veeran'and as the tribal head and adopting father of Kathavarayan,in that film.On the whole,Ramanna's direction of'Kathava rayan'could have enriched the quality of narration of 'Kaathavarayan' with higher appeal and dynamism.Despite Sivaji Ganesan's exuberant and enlivening actig,the film was seen only as a dampener.

  That Pakshiraja's' 'Aryamala'{1941} with P.U Chinnapa and M.S.Sarojini starring the roles of Kathavarayan and Aryamala became a superhit film and established the merits of P.U.Chinappa as a dauntless hero,would vindicate the fact,that it is sensible and powerful narration,that would take any film to the reach of a wider audience. Incidentally,it was T.S.Balaiah who played the role of the general in'Aryamala',that was taken over by K.A.Thangavelu in 'Kathavarayan'.

   The climax of both the films showed both the heroes being unduly punished by injustice, viewed as justice.Madhurai Veeran's alternate leg and arm were cut off leading to his death, followed by the death of his wife Bommi and lover Vellaiyamma.Kathavaryan and Aryyamala fell nearly dead by the collapse of the palace. While'Madhurai Veeran'ended with the fall of flowers on the bodies of the trio,Kathavarayan and Aryamala were seen moving to the Kailash, as per the request of Shakthi.

   It is an undeniable fact that both the films enlightened the need for social and human equality, surpassing society's obsession with communal animosity and discrimination. Perhaps,that is why the tribals and socially marginalised people in many parts of the state still continue to adore Madhurai Veeran and Kathavarayan within their rural boundaries. Civilization will draw its legitimate sense and sensibility,only when honour killing and love jihad come to a natural end,by the will of every segment of mankind.This is the message we draw from these two Tamil films,made more than six decades ago.Unfortunately,the fire of casteism is still there,with its undying embers.

         ===============0================