A Chocolate boy with his endearing vibrations

                                   

                    {Homage to Sarath Babu}

    An actor is remembered not only for how he looks,but also  for how he works.The charisma of an actor is carried on by his looks,voice and winning way of role play.Sarath Babu who is no more today,is one among such rare actors of South Indian cinema.With his prolific contribution to Telugu and Tamil cinema,he has considerably made his indelible marks on the Kannada and Malayalam big screens also.

  Sarath Babu was introduced into Tamil cinema by none other than veteran film maker K.Balachander in his well known film Pattina Pravesam.After that,he went on to act in films like Nizhal Nijamaagiradhu,Ninaithale Inikkum, Uyirullavarai {Maro Charithra}Nool Veli, Netrikan and 47 Naatkal directed by K.Bala chander and later in K.B's home production films such as,Velaikaaran,Annamalai and Muthu directed by S.P.Muthuraman,Suresh Krishna and K.S.Ravikumar respectively.Sarath Babu was equally lucky to act in ace director J.Magendran's highly credited movies like Nenjathai Killaadhe,Udhiri Pookal,Mullum Malarum and Azhagiya Kanne.In'Uthiri Pookal' he breezily gave his lip movements for the mesmerizing song 'Senthaazham Poovil' vibrantly sung by K.J.Yesudas.Similarly,he had the good fortune of playing a significant role as  Kamalahasan's bosome friend in late K.Viswa nath's critically acclaimed film Salangai Oli.He had also done a meaty role in Manirathnam's Pagal Nilavu.

  The other popular films of the late actor are Thisai Maariya Paravaigal,Nadhiyai Thedi vandha Kadal, Ucha Kattam,Sattam,Captain, Vedan,Puthiya Geethai Otran,Arul,Perarasu, Gajendra and a few major films with Sivaji Ganesan such as Sandhippu,Theerpu, Ezhuthaadha Sattangal and the immortal Keezh Vaanam Sivakkum.

  All these films brought out the suave,stylish, delicate and delightful acting touches of this highly commendable,multi lingual actor.He never failed to make a memorable mark in roles relating to estranged friendship and enchanting reunion with those misunderstood friends.This was the high water mark of his singular acting mode, in films like Velaikaaran,Sattam, Annamalai and Muthu.The last two films were his special entries,in association with the super star besides Velaikaaran.

   What had always been attracting the audience was Sarath Babu's excellently elegant face, supported by an enticing voice,loaded with subtle and graceful notes of vibration that gave his profile an absolute masculine touch, dignifying his over all performance pattern, from Pattina Pravesam toVasantha Mullai. None of the audience would ever shirk the temptation to have a second look at him,be it his stills or his animated persona {personae}as a pretty performing actor.

   Sarath Babu's rapport with fellow actors was in an endearing frame,with roaring rivalry and rejocing gusto of love.His unruffled demeanour in delivering his role even in ticklish and entangled contexts in Pattina Pravesam and Keezh Vaanam Sivakkum, as a betrayer of love,would speak a lot about his vibrant perception of characters on hand.He would surpass the entanglement with casual submission and captivating underplay.On the whole,the entire South Indian Cinema has lost an eternal chocolate boy,with his vast,winning vibrations.

PS.This blog already contains a post on Kalyan Kumar and Sararth Babu

  'Two Soft  men of Tamil cinema,from the Kannada &Telugu regions'.

கல்லில் உதித்த கவிதை வரிகள்

"கல்லைத்தான் மண்ணைத்தான்

காய்ச்சித்தான் குடிக்கத்தான்

கற்பித்தானா"

  எனும் ராமச்சந்திர கவிராயர் வரிகளை நடிகர் திலகம் தனது முதல் படமான 'பராசக்தி'யில் கம்பீரமாகக் கூறுவதை நம்மில் பலரும் கேட்டு பரவசமுற்றிருப் போம்.இதேபோன்று சிவாக்கியார் எழுதிய

"நட்டகல்லை தெய்வமென்று நாலு புட்பம் சாத்தியே

சுற்றிவந்து மொணமொணன்னு சொல்லும் மந்திரம் ஏதடா

நட்ட கல்லும் பேசுமோ நாதன் உள்ளிருக்கையில்

சுட்ட சட்டி சட்டுவம் கறிச்சுவை அறியுமோ"

 எனும் அரிய கவிதை வரிகளையும் சிவாஜி கணேசன் தனது சிம்மக்குரலால் உச்சரிக் கக் கேட்டிருப்போம்.

   கல்லை வைத்து,கல் தூண்,கல்லும் கனி யாகும்,கல்லுக்குள் ஈரம்,ஒரு கல் ஒரு கண்ணாடி போன்ற திரைப்படத் தலைப்பு களும்,'கல்'எனும் சொல் கொண்டு காவியம் படைத்தன.

  கல்லைவைத்து கவிதை புனைந்த கண்ண தாசனின் கற்பனை,தனித்துவம் வாய்ந்தது. மாடர்ன் தியேட்டர்சின்'குமுதம்'திரைப்படத் தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜனின் வெண் கலக்குரலில் நம்மை மெய்மறக்கச் செய்த,

"கல்லிலே கலை வண்ணம் கண்டான்

கண்பார்வை மறைத்தாலும் காணும் வகை தந்தான்"

  எனும் காலம் வென்ற பாடல்,கே.வி.மகா தேவன் இசையில் தமிழ்த்திரையிசையின் புகழ் பரப்பியது.இந்த வகையில்'ஆலய மணி'திரைப்படத்தில் டி.எம்.எஸ்&எல்.ஆர். ஈஸ்வரி குரல்களில் தேனிசையாய் நம் செவிகளில் நிறைந்த,

"கல்லெல்லாம் மாணிக்க கல்லாகுமா

கலை எல்லாம் கண்கள் சொல்லும் கலையாகுமா"

  எனும் கவியரசின் பாடல்,விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இருவரின் இசையில்,பட்டி தொட்டியெல்லாம் பவனிவந்தது.பின்னர் 'ஆனந்தி'எனும் திரைப்படத்தில் இடம் பெற்ற கவியரசின்,

"கண்ணிலே அன்பிருந்தால்

கல்லிலே தெய்வம் வரும்

நெஞ்சிலே ஆசை வந்தால்

நீரிலும் தேனூறும்"

  எனும் மகத்தான டி.எம்.எஸ்,P.சுசிலா குரல்களில் மென்மையாய் ஒலித்த பாடல் வரிகள் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசையில் ஆன்ம சுகம் தந்தது.'மகாகவி காளிதாஸ்' திரைப்படத்தில் கே.வி.மகாதேவன் இசையில் டி.எம்.எஸ் பாடிய,

"கல்லாய் வந்தவன் கடவுளம்மா

அதில் கனியாய் கனிஞ்சவள் தேவியம்மா

புல்லாய் மொளச்சவ தேவியம்மா

அதில் பூவாய் மலர்ந்தவள் காளியம்மா"    

     எனும் மேன்மைமிகு வரிகள் கண்ணதாச னின் தெயவீகக் கற்பனை வளத்தை காவியமாக்கியது.இதே கே.வி.மகாதேவன் இசைமிடுக்கில் 'என் அண்ணன்'திரைப் படத்தில் இதயம் நனையச்செய்த

"கடவுள் ஏன் கல்லானான்

மனம் கல்லாய்ப்போன மனிதர்களாலே"

  எனும் இயல்பான வரிகளினால்,கண்ண தாசன் சிறந்த தத்துவக்கவிஞர் மட்டுமல்ல; அவர் வாழ்வியல் உணர்ந்த நடைமுறைக் கவிஞருமாவார்,என்பதை வெளிப்படுத் தியது. டி.எம்.எஸ் குழுவினருடன் பாடிய இப்பாடல்,அவர் பாடிய மிகச்சிறந்த பாடல் களிளொன்றானது.

  கமலகாசனின் 'தசாவதாரம்'திரைப்படத் தில் ஹரிஹரன் குழுவினருடன் பாடிய

"கல்லை மட்டும் கண்டால் கடவுள் தெரியாது

கடவுள்மட்டும் கண்டால் கல்லடி தெரியாது"

  எனும் இறைவனை கல்லோடு கனியாக் கிய ஒளியூட்டும் வரிகள் கவிஞர் வாலியின் வரிகளிலும் ஹிமேஷ் ரேஷம்மியா இசையி லும் இதிகாசம் படைத்தது.இதேபோன்று திருவிளையாடல் திரைப்படத்தில் கே.வி. மகாதேவன் இசையில் டி.ஆர்.மகா லிங்கம் தனது வழக்கமான அசுரபலக் குரலில் பாடிய"இல்லாததும் இல்லை எனும் பாடலுக் கிடையே தவறாமல் கேட்க வேண்டிய,

"கல்லான உருவமும்

கனிவான உள்ளமும்

வடிவான சதுர்வேதனே!"

  எனும் கண்ணதாசனின் வரிகளில் ஒரு தெய்வீக பரவசத்தை அனைவரும் உணர்ந்திருப்பர்.

  கல்லை கடவுளிடமிருந்து பிரித்து காதல் வசப்படுத்திய வித்தியாசமான பாடல் ஒன்று எம்.ராஜேஷ் இயக்கத்தில் உருவான 'சிவமனசுல சக்தி'எனும் திரைப்படத்தில் இடம் பெற்றது.

"ஒரு கல் ஒரு கண்ணாடி உடையாமல்

 மோதிக்கொண்டால் காதல்.

ஒரு சொல் சில மௌனங்கள் பேசாமல்

பேசிக்கொண்டால் காதல்"

  என்ற அமரர் நா.முத்துகுமாரின் நளின மான வரிகளை,யுவன் ஷங்கர் ராஜா இசை யூட்டி தானே பாடியிருந்தார்.அரிதான குரலில் ஒலித்த இப்பாடல் வரிகளில் 'ஒரு கல் ஒரு கண்ணாடி'எனும் சொற்கள்,பிறகு அதே இயக்குனர் எம்.ராஜேஷின் இன் னொரு திரைப்படத்தின் தலைப்பாயிற்று.

  திரைப்பட பாடல்கள் மட்டுமின்றி டி.எம்.எஸ் பாடிய "மண்ணானாலும் திருச்செந்தூரில் மண்ணாவேன்"என்ற உருக்கமான பாடலில் "வெறும் கல்லானாலும் தணிகை மலை யில் கல்லாவேன்" எனும் இறையுணர்வில் திளைத்த வரி நம்மை இறைவன்பால் இறுக் கமாய் ஈர்த்ததுண்டு.'கல்லும் முள்ளும் காலுக்கு மெத்தை' என சபரிமலை யாத்திரை செல்வோர் கூறுவது போல அறிவையும் ஆற்றலையும் ஆன்மாவையும் ஒருசேர மேம்படுத்தும் கல்வியிலும் உள்ளதே 'கல்' எனும் சொல். 'இளமையில் கல்'என்பதோர் பொன்மொழியும்'கல்லா தான் கற்ற கவி'எனும் பழம்பாடல் வரியும், உரசிப்பார்தாலே கல்லின் சிறப்பறியும் என்பதன் வெளிப்பாடாகும்.

  கற்கால மனிதன் கல்லில் தீப்பொறி கண்டான்.காலங்கள் கடந்தபின் கல்லில் சிற்பங்கள் செதுக்கி கல்கொண்டு வரலாற்று நினைவுச் சின்னங்களை வார்த் தெடுத்தான்.எண்ணும் எழுத்தம் கற்றபின் 'கல்'எனும் சொல்லால் கவிதைகள் இயற்றி காவியம் படைத்தான்.கல்லைப்பற்றிய கருத்துக்கள்,கல்வெட்டில் பொறிக்கப்பட வேண்டியவையாகும்."கரைப்பாற் கரைத்தால் கல்லும் கரையுமென்பர்" இருப்பினும் கல்லின்றி கனியுமோ நம் வாழ்வு, இப்புவியில்?

ப.சந்திரசேகரன்.

 

Lean in size but lofty in role play

   A look of innocence loaded with mischief,was the most impressive role play of Manobala who is no more today.Manobala already finds a place in this blog in the post 'Tamil Film directors as actors'. Thanks to Kamalahasan,Manobala came to Tamil cinema as the assistant director of Bharathiraja for the film Puthiya Vaarpugal and played roles in his films like Tik TIk TIk  Niram Maaradha Pookal and Kallukkul Eeram.

  Manobala had directed about twenty films with mass heroes like Rajinikanth{Oor Kaavalan} VijayaKanth { Sirai Paravai,En Purushanthaan Enakku Mattundhaan,Moonrezhuthil en Moochirukkum}Prabu {Moodu Mandhiram} Karthik Muthuraman{Aagaaya Gangai& Dhoorathu Pachai}Mohan{Pillai Nila} Sathyaraj {Mallu Vetti Minor}and Rehaman{Karuppu Vellai}He has also directed Thendral Sudum that had the story line of Kalaignar Karunanidhi. Above all,he had also directed a film of Sivaji Ganesan(Paarambaryam)

  As a supporting actor his contribution was vast and varied.As a fake Swamiji,as a broker,as a ticket collector,as villain's henchman and as minister's sidekick,as a ludicrous cop,as a school teacher and college principal his roles were many.All his roles were dominated by comedy fervour on account of his Nagesh-like looks and clearly articulated dialogues.He was always a treat to the audience both in looks and character portrayal.With more than 300 films in his kitty,he was an indispensable supporting actor.Manobala has also done Tamil serials.

  Manobala was an actor in the line of Manivannan.He would dominate his fellow actors by his satirical tone and bullying words that would ultimately boomerang and force him to surrender to his own designs.Manobala could not be called an expert in delivering emotions like Manivannan.But his comedy side always helped him to create the greatest appeal to draw the audience to his side.His lank and lean constitution was stuffed with fatty lot of hmour to be remembered as a monumental comedy giant  in association with actors like Ragava Lawrence,Vadivelu Vivek,Santhanam Soori, Mayilsamy and several others.

  As his films were many and as his roleplay was always unique,titles of films do not matter.It is Manobala that matters,because his sync with all actors was significant in all the films that he did.Lean and less in size,but lofty and leading in performance! That was Manobala.He deserves our loving memories.

                                                   ===========0============

ஆசை !ஆசை !

   ஆசையில்லா மனிதரில்லை; ஆசையில் லையேல் வாழ்வில் அர்த்தமில்லை. ஆண்டி முதல் அரசன்வரை,அறிஞன் முதல் அசடன் வரை, அனைவரும் அயராது தோண்டிப் பார்க்க நினைக்கும் புதையலே ஆசை.மண் ணாசை,பெண்ணாசை பொன்னாசை என்று பிரிக்கப்பட்டு,அவற்றை அடைவ தற்கு அதிகார வேட்கை கொண்டுஅலையும் பயணமே வாழ்க்கை!அதற்கான தேடலே ஆசை!.

 "எட்டடுக்கு கட்டிடத்தில் எத்தனை ஓட்டை இதில் நல்ல ரத்தம் உள்ளமட்டும் எத்தனை சேட்டை" என்று பாடியது போல், வாடகைக்கு வாங்கிய உடலெனும் வீட்டிற்கு, ஆசையில் தோரணம் கட்டுகிறது மனம்.இறுதியில், "எல்லோரும் முடிவில் சேர்ந்திடும் காடு ; தொல்லை இன்றியே தூங்கிடும் வீடு" என்று ஆனபின்பு ஆசை உறங்குவது கண்டு,அதன் அங்கலாய்ப்புகளை ஆன்மா கலாய்க்கிறது.

  ஆசையின் அங்கலாய்ப்புகளை உணர்ந்து தானோ என்னவோ,கண்ணதாசன் ஆசை யை துன்பத்தின் துவக்மாகக் கண்டு,

"ஆசை வைத்தால் அது மோசம்

அன்பு வைத்தால் அது துன்பம்

பாசம் கொள்வது பாவம் 

பழகிப் பிரிவது துயரம்" 

  என்று நொந்துபோன மனதின் வேதனை யை வரிகளாக்கி 'தங்கமலர்'எனும் திரைப் படத்திற்கு அதனை காணிக்கையாக்கி னார்.டி.ஜி.லிங்கப்பா இசையமைக்க, P.B.சீனிவாஸ் தனது மிருது வான குரலால் அப்பாடலை நினைவில்  அதிர்வலைகளாக் கினார்.

   ஆனாலும் ஆசைக்கடலில் ஆபரணத் தோணி ஓட்டும் திரையுலகு, தலைப்பு களால்,கதைக்களத்தால், வசனங்களால் பாடல்களால்,ஆசைக்கு நினைவுச் சின்னம் எழுப்புகிறது.வழக்கம் போல்,இதில் தமிழ்திரையுலகும் ஆசையுடன் களமிறங்கி, வரலாறு படைத்திருக்கிறது.  

   தமிழில் முதலில் M.நடராஜன் இயக்கத் தில் ஜெமினி கணேசனும் பத்மினியும் இணைந்து நடித்த 'ஆசை'(1956)திரைப்படம் வெளிவந்தது பின்னர் அதே'ஆசை'எனும் பெயரில் அஜித்தும் சுவலட்சுமியும் நடித்த திரைப்படம் வசந்த் இயக்கத்தில் 1995-இல் வெளியானது.ஆசையை மைய்யப்படுத்தி 'ஆளுக்கொரு ஆசை' 'அண்ணாவின் ஆசை' 'ஆசை அண்ணா அருமை தம்பி' 'ஆசை முகம் ''ஆசை அலைகள்''என் ஆசை மச்சான்''ஆசையில் ஓர் கடிதம்'போன்ற பல்வேறு தலைப்புகளைக்கொண்ட திரைப்படங்களை நாம் காண நேர்ந்தது.

  ஆசையை குறிப்பிட்டு முதலில் நாம் கேட்ட பாடல்,தஞ்சை N. ராமதாஸ் எழுதி ஜமுனா ராணியின் மனம் மயக்கும் குரலில்,    

"ஆசையும் என் நேசமும் 

ரத்த பாசத்தினால் ஏங்குவதை பாராயடா

என் ஆவலும் நிறைவேறிடும் 

என் ஆருயிரே நீ அருகில் வாராயடா"

எனும் ஆருயிரை அரவணைத்த வரிகளாகும்.

  விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில் இப்பாடல் 'குலேபகாவலி'திரைப்படத்தை கலாபக்காதல் செய்யத் தூண்டியது. 

  இதைத்தொடர்ந்து தத்துவ சிந்தனையுடன் கவியரசு கண்ணதாசனின் கற்பனை ஊற்றில் பெருக்கெடுத்த,காலம் வென்ற பாடலே,'தை பிறந்தால் வழி பிறக்கும்' திரைப்படத்தில் திருச்சி லோகநாதனின் கணீர் குரலில் ஒலித்த, 

"ஆசையே அலைபோலே

நாமெலாம் அதன் மேலே 

ஓடம்போல் ஆடிடுவோமே 

வாழ் நாளிலே" 

  இப்பாடலின் ஒவ்வொரு வரியும் நம் நெஞ்சில் நிறையும் வண்ணம்,அற்புதமாய் இசையமைத்திருந்தார் திரையிசைத் திலகம் கே.வி.மகாதேவன்           

  இதனைத் தொடர்ந்து'கல்யாண பரிசு' திரைப்படத்தில் ஒலித்தது,ஏ.எம்.ராஜா ஜிக்கி குரல்களில் இதமாய் நம்மை களிப்பூட்டிய,பட்டுக்கோட்டை கல்யாண சுந்தரத்தின், 

"ஆசையினாலே மனம் 

அஞ்சுது கெஞ்சுது தினம் 

அன்புமீறி போனதாலே

அபிநயம் புரியுது முகம்"

  எனும் பாடல்.இத்தேனிசை  கீதத்திற்கு ஏ.எம்.ராஜாவே அவரது மென்மையான குரலுக்கு இசை தந்து, குணம் கண்டார். 

  ஜமுனா ராணியின் குரலில் கேட்ட பாடலைப்போல் நம்மை பரவசமூட்டிய மற்றொரு பாடலே,'மறுபடியும்'திரைப்படத் தில் இசைஞானியின் இசையில் எஸ். ஜானகி குழைந்து குதூகலம் கண்ட,

"ஆச அதிகம் வச்சு 

மனச அடக்கி வைக்கலாமா,

என் மாமா;

ஆள மயக்கிபுட்டு 

அழக ஒளிச்சு வைக்கலாமா,

என் மாமா"

  எனும் வாலியின் வசீகரிக்கும் வரிகள். இளையராஜாவின் இசை பின்னூட்டத் திலும்,ஜானகியின் கவர்ந்திழுக்கும் குரலிலும்,நம் ஆசையை கட்டவிழ்த்தது இப்பாடல். இது போல கட்டவிழ்க்கப்பட்ட ஆசையை,காற்றில் தூதுவிடும் கபடநாடகக் கலையாகக் கற்றுத்தந்த மற்றொரு பாடலே,'ஜானி' திரைப்படத்தில் S.P.ஷைலஜா பாடிய,

"ஆசைய காத்துல தூதுவிட்டு

ஆடிய பூவுல வாடை பட்டு

சேதியைக் கேட்டொரு ஜாடை தொட்டு

பாடுது பாட்டு ஓண்ணு

குயில் கேட்குது பாட்ட நின்னு" 

எனும் கங்கை அமரன் எழுதி அவரது தமையன் இசை ஞானி இளையராஜா இன்பம் பொங்கச் செய்த இதமான வரிகளாகும்

   இந்த பாடலுக்கு முன்னரே வந்திருந்தா லும்,இதற்கு எசப்பாட்டு பாடுவதுபோல அமைந்திருந்தது அறிஞர் அண்ணாவின் கதைக்களத்தில் உருவான'காதல் ஜோதி' திரைப்படத்தில் சுப்பு ஆறுமுகம் எழுதி, டி.கே.ராமமூர்த் தியின் இசையில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் பாடிய,  

"உன்மேல கொண்ட ஆச உத்தமியே நித்தமுண்டு

சாத்தியமா சொல்லுறேண்டி தங்க ரத்தினமே

தாளமுடியாது கண்ணே பொண்ணு ரத்தினமே" 

  பின்னர் "ஆசை ஆசை" என்று அடுக்குத் தொடராய் நம் நினைவில் நின்ற பாடல்கள் இரண்டு உண்டு.இந்த வகையில் முதலில் நாம் கேட்ட பாடல், லிங்குசாமியின் 'ஆனந்தம்'திரைப்படத்தில் கே.ஜே யேசு தாஸ் பாடிய, 

"ஆசை ஆசையாய் இருக்கிறதே 

இதுபோல் வாழ்ந்திடவே

பாச பூ மழை பொழிகிறதே 

இதயங்கள் நனைந்திடவே" 

   கவிஞர் கலைக்குமாரின் தூய்மையான ஆசை சிந்தனையை,எஸ்.ஏ ராஜ்குமார் தனது மென்மையான இசைத்துளிகளால் மெருகூட்டினார்.இதே போன்று 'தூள்' திரைப்படத்தில் பா.விஜய்யின் கவித்துவத் தில் விளைந்து சங்கர் மகாதேவன், சுஜாதா குரல்களில் நம் உணர்வுக்கூட்டினில் துள்ளிவிளையாடிய, 

"ஆசை ஆசை 

இப்பொழுது பேராசை 

இப்பொழுது ஆசைதீரும் 

காலம் எப்பொழுது" 

  எனும் வரிகள்,வித்யாசாகரின் இசையில் கேட்போரை ஆடவைத்து ஆனந்தம்பரப்பின.

  காதலர்களின் நெஞ்சங்களில் ஆசையை நிதானமாய் நிரப்பிய பாடலொன்று விஜய் யின் 'மின்சார கண்ணா' திரைப் படத்தில் இடம் பெற்றிருந்தது.ஹரிஹரனும், சுஜாதாவும் லயித்துப்பாடிய, 

"உன்பேர் சொல்ல ஆசைதான் 

உள்ளம் உருக ஆசைதான் 

உயிரில் கரைய ஆசைதான் 

......................................................

உன்தோள் சேர ஆசைதான் 

உன்னில் வாழ ஆசைதான் 

உனக்குள் உறைய ஆசைதான்" 

   என்று அடுக்கடுக்காய் ஆசைகளை மூட்டி அழகுபார்த்த வாலியின் வரிகளை, தேனிசை தென்றலாக்கினார்,தேவா.

  தாயையும்,தாய்ப்பாசத்தையும்,காசிருந் தாலும் ஆசைப்பட்டாலும் வாங்க முடியாது என்றது'வியாபாரி'எனும் திரைப்படத்திற் காக கவிஞர் பரிணாமன் எழுதிய, 

"ஆச பட்ட எல்லாத்தையும் 

காசிருந்தா வாங்கலாம்

அம்மாவ வாங்க முடியுமா 

நீயும் அம்மாவ வாங்க முடியுமா" 

  எனும் மனம் நெகிழ்ச் செய்த பாடல். ஹரிஹரன்,உன்னிகிருஷ்ணன்,சுஜாதா எனும் மூவரின் கூட்டுக்குரல்களில் அமைந்த பாடல்,தேவாவின் இசையில் ஆசையை ஓரம் கட்டி,பாசக்கொடி படர விட்டது.

  இப்படி ஆசையைப்பற்றி இன்னும் எத்தனையோ தமிழ்த்திரைப்பாடல்கள் இருக்கக்கூடும்.ஆனால் அவற்றை எல்லாம் மிஞ்சி,பிரம்மாண்ட ஆசைகளை அனுத் திரளாக்கி நம்மை இன்பத்தில் அதிரவைத்த பாடலே,ஏ.ஆர்.ரஹ்மானின் தொடக்கப் படமான 'ரோஜா'வுக்காக கவிப்பேரரசு வைரமுத்து புனைந்த, 

"சின்ன சின்ன ஆசை 

சிறகடிக்க ஆசை" 

  எனும் மின்மினியின் விண்ணைத்தொட்ட பாடல்.வரிக்கு வரி பெரிய பெரிய ஆசை களை சிறியதாக்கி,சீரும் சிறப்பும் ஆசை யிலும் உண்டு எனும் உண்மையை,சரித்திர மாக்கிய இப்பாடல்,ஆசைக்கு மகுடம் சூட்டியது. 

   வெண்ணிலவைத் தொட்டு முத்தமிடவும், தன்னை இப்பூமி சுற்றிவரவும்,மணம் பரப்பும் மல்லிகையாய் மாறிவிடவும், தென்றலுக்கு மாலையிட்டு,சோகங்களை வீசிவிட்டு,கணக்கற்ற ஆசைகளால் உலகையே கார்குழலில் கட்டிவைக்கவும் ஆசைப்பட்ட இப்பாடலின் கற்பனையில், ஆசையே மிரண்டு,சுருண்டு விழுந்தது .

"சட்டி சுட்டதடா

கை விட்டதடா"

என்று ஆசையை உதறித்தள்ள நினைத் தாலும்,

"விட்டுவிடும் ஆவி 

பட்டுவிடும் மேனி 

சுட்டுவிடும் நெருப்பு 

சூனியத்தில் நிலைப்பு"

  என வாழ்வின் வெறுமை விதைகளை மண்ணில் விதைத்தாலும்,மனிதம் தழைப்ப தென்னவோ ஆசைகளின் உரத்தினிலே தான்.ஆசை கொள்வோம்,ஆயுள் வரை, அடுத்தவர் மனம் நோகாமல்!ஆன்மாவுக் கும் ஆசை உண்டு,சிவலோக பதவி பெற!.      

ப.சந்திரசேகரன்.        

Small is always beautiful

    

  "Less is more" says English poet Robert Browning.This concept is more applicable to the field of cinema.Not all big heroes attract the audience in all the scenes.But a few scenes of many heroes in some of their films,will fill the bill.Comedy is the most important ingredient of cinema.Like heroes,comedians do not impress the audience in all the scenes of any film they do.Some scenes hilariously outlive their times.Malayalam cinema has clebrated names like Jagadhy Sreekumar, Innocent,villain-cum-comedian Cochin Haneefa,Suraj Venjaara moodu,Harisree Ashokan,Indrans and Mammukkoya.Of these Mammukkoya who is no more today, belongs to a special class of comedian.

  Of the 400 plus films he has acted I would have seen about fifty films,mostly as a supporting actor with an inherent tinge of comedy.His front upper teeth would always outshine his face and look-wise, he was always the truest Malayalee with a profile that would give a clean chit for his Kerala mark.He had a suppressed voice mould,with which he would deliver dialogues with his own beautifully measured timings. Stress,intonation and clarity of the Malayalam tongue,were beautifully churned like lassi and delivered to the audience as a sweet delight. 

  Sobriety-mixed comedy can not that easily get into to the minds of the audience and make them distinguish the layers of humour,sandwiched between serious words.It is in this capacity, Mammukkoya created unique records.His thin body frame,bald head with scattered sparse hair,his formidable nose and never hidden upper teeth,were his uneviable physical features,generating enviable comedy moments.

 I also saw him in two Tamil films Arangetra Velai and Cobra.Cinema is getting dried up of its multifarious talents.Mammukkoya's passing away is yet another tragic blow on the Malayalam comedy throw.No doubt,he is an actor to be remembered and cherished as a special chapter in the book  of Malayalam cinema.He received the best comedian award from the Kerala state for the film Innathe Chindha Vishayam and the Jury mention for the film Perumazhakalam. Mammukkoya had also acted in a French film entitled 'Flammen im Paradies'

  Before I conclude,timely thanks to the remarkable views of Mr.P.K.AjithKumar found in the news column of  The Hindu {The Hindu dated 27th April 2023} about this esteemed actor that personally motivated me to think more of him and frame his profile in this blog.

Two subdued actresses of Tamil Cinema.

  

  A subdued performer is one who does the job with quietitude and suppressed energy.We can even call it one's capacity for underplay.Tamil cinema has seen such perormance potential in actresses like Pandaribhai,Anjalidevi,Jamuna and Devika.But there were two women who entered Tamil cinema in the late Nineteen sixties and immortalized this trait in performance,by absorbing roles that would bypass feminist attributes,but at the same time reflect cosummate grace and submission in role play,leading to controlled energy levels and command over a kind of eerie calmness tinged with inner sorrow or glory.They were Lakshmi and Sri Vidya.

  Lakshmi and Srividya could be called contemporary actresses because they were both born in the early fifties with only a few months difference between them.However, Srividya is no more now.Lakshmi is the daughter of well known actress Rukmani,while Srividya was the daughter of the fabulous carnatic and playback singer M.L.Vasanthakumari.Both of them began their acting career in 1967/68, with Lakshmi doing her adult role in Jeevanamsam after having done a role as child artist in Sri Valli{1961}and Srividya performing an identifiable character in Moonrezhuthu after performing as a dancer in Thiruvarutchelvar.

  Lakshmi and Srividya could be complimented as the amazing assets of Tamil cinema,in mixing feminine aesthetics with the type of character assigned to them.However,the success rate of Lakshmi has always been higher on account of the remarkable opportnities that came on her way in epoch making films like Sila Nerangalil Sila Manidharkal,Oru Nadigai Naadakam Paarkiraal{both were films narrating the grandeur of the two novels,bearing the same titles written by Jayakanthan} and Sirai {based on a short story written by Anuradha Ramanan taking the same title}

  While the first two films were directed by A.Bhimingh,Sirai was made by esteemed film maker R.C.Shakthi.It is a known fact that Jeyakanthan got the Sakitya Academi Award for Sila Nerangalil Sila Manidhargal,Lakshmi got the National  best actress award for her impressive portrayal of the afflicted woman character.The other memorable films of Lakshmi were,Paalaivana Rojaakkal,Paasa Paravaigal{both written by Kalaignar M.Karunanidhi}Rajaraja Chozhan{as Kundavai}and A.V.M's big hit Samsaaram Adhu Minsaaram.

  Lakshmi was seen as Sivaji Ganesan's sister in Thangaikkaaga and Arunodhayam and as his pair in Unakkaaga Naan,Thiyagam and finally in Padayappa as Sivaji's wife and as Rajinikanth's mother.Similarly she came as MGR's sister in Idhaya Veenai and as his love interest in Maattukkaara Velan and Sange Muzhangu.She was always seen as the best pair of heroes like Sivakumar,R.Muthuraman and Jaishankar.Her best films with Jaishankar were Mannippu,Pen Dheivam,Maanavan,Veettukku Veedu, Nootrukku Nooru and later in Savaal.With R.Muthuraman,films like Kanimuthu Paapaa, Kaasedaan Kadavulada  and Vaazhvu En Pakkam would every stay remembered.

  Besides her first film Jeevanamsam,she was the cute pair of Sivakumar in Kaval Dheivam, Navagraham,Ethiroli and Idhaya Veenai.She has also been the right pair of Ravichandran in Jeeva Naadi and Akkarai Pachai.She has paired with Rajinikanth too,in Netrikan.Lakshmi was compact in the role of the Prime Minister of India,in Managara Kaaval,as a dynamic police officer in Rudhra,as collector and Home secretary in Vaanavil and as Chief Secretary in Kamal's Unnaipol Oruvan. During her later years,she has done appealing characters as mother in Kannupada Pokudhayya {again paired with Siva Kumar after a long time} Rhythm,Kakai Siraginile,Ayya,Padayappa and Vasool Raja MBBS and of course as grand mother in Shankar's Jeans.

  Unlike Lakshmi,Srividya was less fortunate to be endowed with meaty roles.However,as M.R.Bhairavi in K.Balachander's Aboorva Ragangal she pierced the emotions of the audience with a character dipped in depression. Srividya quite unexpectedly moved on to portray elderly characters much young.Though she came as Rajinikanth's wife,she donned the role of an elder sister of the superstar in Manidhan and later on,became his mother in Mani Rathnam's Thalapathi.Srividya also performed the role of an arrogant and wealth conscious mother in law of Rajinikanth,in the film Mappillai,directed by the late film maker Rajasekar.Similarly,she was the pair of  Kamalahasan in Unarchigal and was soon shifted into the role of the mother of Kamalahasan,in Aboorva Sagidharargal.

  Some of her notable roles in mother roles were as Vijay's mother in Kadhalukku Mariaadhai,as Ajith's mother in Jana,as Vijayakanth's mother in Thaayagam,as T.Rajender's mother in En Thangai Kalyani,as Prabhu's mother in Needhiyin Nizhal and as the mother of Satyaraj in Ulagam Pirandhadhu Enakkaaga.Her most fascinating mother role was in Lingusamy's Aanandam as the mother of four sons including Mammootty.She remained as the incarnation of sweetness and grace,in taking care of the household and in endearingly interacting with her sons as'dei Periyavane'{ elder one} and'dei Chinnavane'[younger one}.She did the role of Sivaji Ganesan's wife in Imayam,as the mother of a daughter,besides acting with the Chevalier in Ezhudhaadha Sattangal and Needhiyin Nizhal.Srividya had  done supporting roles in more films of Vijayakanth such as, Coolikaaran, Amman Koil Kizhakaale,Ninaive oru Sangeedham,Sethupathi IPS and Needhikku Thandanai.

  Both Lakshmi and Srividya found a very popular and significant position in Malayalam Cinema.Laksmi's role in Chattakari not only made the film a mega hit but also got her the  Kerala State award for best actress.The film created waves to the extent of Lakshmi repeating the same role in the Hindi version of the film Julie.Sri Vidya was offered plum roles in Malayalam cinema from the days of Kaattathe Kilikkoodu and Adaminte Vaariyellu.She had got the Kerala state film award a number of times and she also got the Kalaimamani award from the state of Tamil Nadu.The other notable point of comparison between these two actresses is their participation in television serials.In this regard it should be stated here that Srividya did more number of Malayalam serials also. 

   The striking note of similarity between these two women is the inner cry for love in their character portrayal.One could see it in their looks,movement of eyes and manner of expressing words,tinged with a sense of longing and craving for acceptance of their love.This was visibly noticed in Lakshmi's role play in Kanni Penn,Inru Nee Naalai Naan and Thiyagam.Whereas, Srividya displayed this kind of feminine anguish,in Sollathaan Ninaikkiren and Nootrukku Nooru{a film shared by both the actresses}.Both of them had a stint in the meritable school of K.Balachander. Lakshmi did find a place in K.B's films like Navagraham, Ethiroli and Nootrukku Nooru.Sri Vidya was more strongly rooted to the directorial touches of K.B,in films like Aboorva Raagangal, Sollathaan Ninaikiren,Nootrukku Nooru and Punnagai Mannan.

  What makes both these women as uniquely appealing actresses is the element of feminine modesty and adorable way of speech interactions with their fellow actors on the screen.The only subtle difference between the two is the tone of mocking backload,in the oral rejoinders of Lakshmi.But even this element will never cross the borders of decency.This teasing note was obviously felt in the interactions between her and Raguvaran as life partners in the film Samsaaram Athu Minsaaram. Contrarily,Sri Vidya was capable of registering her silent resistance without resorting to taunting expressions.Last but not least,these two women of Tamil and Indian cinema,would be recalled as often as possible,as subdued performers of weighty roles,without unduly affixing the weight of their profiles,on the roles they performed.Feminine aesthetics found a new dimension in their portrayal of characters, representing the agony and ecstasy of womanhood.

                                      ============0===============

கவண்டமணியின் தனி ஆவர்த்தனம்

    கவுண்டமணியையும் செந்திலையும் இணைத்து இவ்வலைப்பதிவில் ஏற்கனவே ஒரு ஆங்கிலக்கட்டுரை பதிவிட்டிருந்த போதிலும்,சமீபத்தில் ஒருஉணவு விடுதி யில் அவரை நேரில் சந்தித்தபிறகு, செந்திலிடமிருந்து அவரைப் பிரித்து அவரின் தனி ஆவர்த்தன நகைச்சுவை பிரம்மாண்டத்தை மைய்யப்படுத்தி,ஒரு சிறப்பு பதிவு போட வேண்டும் எனத் தோன்றியது.

   செந்திலுடன் அவர் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட படங்களில் நடித்திருந்தாலும் அவற்றில் என்றும் மனதில் நிற்கும் படங்களில்'சின்ன கவுண்டர்','சின்னவர்','பாட்டுக்கு நான் அடிமை','ஊரு விட்டு ஊரு வந்து', 'நாட்டாமை','கரகாட்டக் காரன்','தங்கமான ராசா','ஜென்டில் மேன்','ஜெய்ஹிந்த்' 'கர்ணா',போன்ற வற்றை குறிப்பிட்டு சொல்லியாக வேண்டும்.சொப்பன சுந்தரி காரும்,இரண்டு வாழைப் பழக் காட்சியும், 'கரகாட்டக் காரன்' நகைச்சுவையை,பட்டி தொட்டி எல்லாம் பரவலாய் பவனி வரச் செய்தது. மேற் கண்ட பட்டியலில் கடைசி மூன்று படங்களில், அர்ஜுனுக்கும் சரியான ஈடு கொடுத்தார் கவுண்டமணி.மேலுப் அரஜுனின்'ஆயுத பூஜை'திரைப்படத்தில் செந்தில் இல்லாமல் அரஜுனுடன் தனித்து பயணித்தார் கவுண்டமணி.

  இடையில் செந்திலை கழற்றிவிட்டு அவர் பல படங்களில் பிரதான கதாநாயகர் களுடன் இணைந்து பட்டையை கிளப்பி யிருக்கிறார்.'பதிநாறு வயதினிலே' திரைப்படத்தில் ரஜினியின் எடுபிடியாக பாரதிராஜாவால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட தற்கு முன்னரே,அவர் எம்.ஜி.ஆரின், 'ஆயிரத்தில் ஒருவன்','உழைக்கும் கரங்கள்',சிவாஜியின்,'ராமன் எத்தனை ராமனடி''தேனும் பாலும்'உட்பட,ஏழெட்டு திரைப்படங் களில் சிறிய கதாபாத்திரங் களில் தோன்றியிருக்கிறார்.ஆனால் அவரின் நடிப்பு அடையாளத்தை தமிழ்த் திரை உலகில் பதியச்செய்த பெருமை பாரதிராஜாவுக்கே உண்டு.அதற்குப்பிறகு அவரை பிரபலமாக்கிய பெருமை கோவை தம்பியின் மதர்லேண்ட் பிக்சர்ஸையேச் சாரும்.

  'பதினாறு வயதினிலே'திரைப்படத்தில் "பரட்ட'' என்று ஒவ்வொரு முறையும் சொல்லி ரஜினியின் கதாப்பாத்திரத்தின்  பெயருக்கு அழுத்தம் சேர்த்தும்,'பயணங்கள் முடிவதில்லை' திரைப்படத்தில் தனக்குச் சொந்தமான லைன் வீடுகளை வாடகைக்கு விட்டு,இந்த "சென்னை மாநகரத்திலே" என்று தொடங்கி தன் வீட்டு வாடகைதாரர் களிடம் கூவிப் பெருமை பாடியதையும் அப்படங்களைப் பார்த்தவர்  எவரும் மறந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.சரத்குமாரின் 'சூரியன்'திரைப் படத்தில் டுபாக்கூர் அரசியல்வாதியாகத் தோன்றி"அரசியல்ல இதெல்லாம் சகஜமப்பா"என்று கூறுவதும், பின்னர் அதே  சரத்குமாருடன் 'ரிஷி' திரைப்படத்தில் நகைச்சுவையும் வில்லத் தனமும் சேர்ந்த அரசியல்வாதியாகத் தோன்றியதும் அவரின் தனிச்சிறப்பாகும்

  'பதினாறு வயதினிலே'திரைப்படத்திற்குப் பிறகு அவர் ரஜினியுடன் 'உழைப்பாளி', 'மன்னன்','பாபா'போன்ற திரைப்படங்களில் இணைந்து,களைகட்டும் காமெடி தர்பார் படைத்தார்.குறிப்பாக 'மன்னன்' திரைப் படத்தில் அவரும் ரஜினியும் பொய்க் காரணங்கள் கூறி விடுப்பு எடுத்து திரை யரங்கில் விஜயசாந்தியால் அடையாளம் காணப்பட்டு மறுநாள் தொழிற்சாலையில் அவரிடமிருந்து தப்பிக்க ஹெல்மெட் அணிந்து பின்னர் மாட்டிக்கொள்வது, கொள்ளை சிரிப்பை வரவழைத்தது.

  சத்ய ராஜுடன் கவுண்டமணி இணை கையில் அந்த இரட்டையரின் லொள்ளும், ரகளையும், தனி ரகம்."அப்பா உலகமகா நடிகன்டா" என்று கூறுவது தனி ஆவர்த் தனத்தின் அலம்பல்.அதற்கு சத்யராஜும் அப்பாவி போல் முகம் வைத்துக்கொள்வது இன்னு மோர் ரகளை.

 இந்த இருவரும்,'வால்டர் வெற்றிவேல்' தொடங்கி,'வாழ்க்கைச்சக்கரம்''வாத்தியார் வீட்டு பிள்ளை','வேல கெடச்சிடுச்சு'திருமதி பழனிச்சாமி','பிரம்மா','நடிகன்','பங்காளி', 'தாய்மாமன்','மாமன் மகள்',வள்ளல்' 'வண்டிச் சோலை சின்னராசு','உலகம் பிறந்தது எனக்காக'என்று பல திரைப்படங் களில் நகைச்சுவை தோரணம் கட்டியிருந் தாலும்'நடிகன்'திரைப் படம் இதில் ஒரு தனி இடம் பிடிக்கும்.'வால்டர் வெற்றிவேலில்' நேர்மையான அமைச்சர் விஜயகுமாரின் தனிச்செயலராக இருந்துகொண்டு,லஞ்சம் வாங்கத்துடிக்கும் கவுண்டமணியின் கதாபாத்திரம் லொள்ளுத் தாண்டவம்.இது போன்ற ஒரு வேடிக்கை கதாபாத்திரத்தை, அவர் சத்யராஜின்'மலபார் போலிஸ்' திரைப் படத்தில் ஏற்று அடிக்கடி சத்யராஜை 'கோவிந்தோ'என்று அழைக்கையில் திரை யரங்கில் நகைச்சுவை சரவெடிதான்.   

  மேலும் கமலுடன்'ஜப்பானில் கல்யாண ராமன்','சிங்காரவேலன்'திரைப் படங்க ளிலும் பிரபுவுடன் 'வியட்நாம் வீடு''சின்ன தம்பி''மை டியர் மார்த்தாண்டன்'திரைப் படங்களிலும்,ஜெயராமுடன்'முறை மாமன்'படத்திலும் தெறிக்க,தனி ஆவர்த் தனம் புரிந்திருக்கிறார்,கவுண்டமணி. பின்னர் பார்த்திபனுடன் இணைந்து டாட்டா பிர்லா படத்தை நகைச்சுவை பட்டறையாக் கினார்.

  கார்த்திக் முத்துராமனுடன் கவுண்டமணி இணைந்த,'உள்ளதை அள்ளித்தா',நகைச் சுவையில் கொடிகட்டிப்பறந்தது.ஒவ்வொரு முறையும்'நான் உங்க தம்பி மாதிரி'என்று கார்த்திக் கூற,உடனே கவுண்டமணி மனம் இளகுவது,உள்ளதை உண்மையிலேயே அள்ளிச் சென்றது,'மேட்டுக்குடி'யில் கவுண்டமணி காட்டும் காதல் பார்வை,ஒரு தனி ரகம். 

  வெறும் நகைச்சுவை மட்டுமல்லாது குணசித்ர கதாபாத்திரமும்,நையாண்டி வில்லத்தனமும் கவுண்டமணிக்கு கைவந்த கலை.இயக்குனர் V .சேகரின்'பொண்டாட்டி சொன்னா கேட்டுக்கணும்','ஒண்ணா இருக்க கத்துக்கணும்','வரவு எட்டணா செலவு பத்தணா','நான் பெத்த மகனே', 'விரலுக்கேத்த வீக்கம்'போன்ற திரைப்படங் கள் அனைத்திலும்,கவுண்டமணிக்கென்று சிறப்பான கதாபாத்திரம் அமைந்திருந்தது. நைய்யாண்டி கதாபாத்திரத்தில் விஜயகாந் தின்'பொன்மனச் செல்வன்'திரைப்படத் தில்,தில்லாலங்கடி வில்லனாகக் களமிறங் கினார் கவுண்ட மணி. இதேபோன்று 'ஆவாரம்பூ'திரைப் படத்தில்"எல்லாம் மேலே இருக்கிறவன் பாத்துக்குவான்னா கீழ இருக்கிறவன் என்னடா பன்றதுன்னு"எனும் நக்கலும் நகைச்சுவையும் நிரம்பிய வசனம், அந்த திரைப்படத்தையே மறக்க முடியாத தாக்கியது

   கவுண்டமணி வசன உச்சரிப்பில் தெளிவும்,குரல் ஓட்டத்தில் சொற்களுக் கேற்ற வாறும்,அவற்றின் காட்சி சூழலை அனுசரித்து வசனங்களை சொல் பிறழா மல் கேட்கவைக்கும் குரல் இயக்கமும் கொண்ட,ஒப்பற்ற நடிகர்.அவர் தனி ஆவர்த்தனம் புரிந்த அனைத்துக் காட்சி களுமே கதாநாயகர்களின் கட்டுப்பாட்டில் நிற்காது, அவரை தனியாக இயங்கச் செய்தது மட்டுமல்லாது சில நேரங்களில் கதாநாயகர்களையே அவரின் கட்டுப்பாட் டில் கொண்டுவந்து நிறுத்தியிருக்கிறது.

  இந்த பெரும் பலமே,அவரை பெருவாரி யான திரைப்படங்களில் செந்தில் உட்பட இதர நகைச்சுவை நடிகர்களை கட்டியாளச் செய்தது.கவுண்டமணியின் வரைய றைக்குள் இல்லாது செந்திலால் நிச்சயம் எந்த ஒரு திரைப்படத்திலும் தனியாக சோபித்திருக்க முடியாது.ஆனால்,செந்தில் இல்லாமல் கவுண்டமணியின் தனி ஆவர்த்தனம் அருமையாக ஆட்டக்களம் கண்டது என்பது,தமிழ்த்தரை கூறும் நடை முறை நிசமாகும்.

             ≈=====≈======≈======≈=====≈

Two Tamil films on rural myths.

     

    Villagers in most parts of Tamil Nadu,express their emotional bonding to their soil,by organizing local festivals relating to their deities who are believed to protect them and their soil, against external intrusions and attacks from evil forces.They have their own gods named as Ayyanar, Thomban,Annamar,Muneeshwar,Satti Karuppu, Ondi Karuppu,Sappani,Madhurai Veeran, Kaathavarayan, Ezhu Kanniyar, Ellaiyamman, Kannagiyamman,Bhadrakaali Amman and so on. In several films we would have also come across temple festivals concerning family deities.Though there was a Tamil film kalled Ayyanar,it had nothing to do with the village deity.But two Tamil films released in the Nineteen fifties carried a vital substance of folklore and mythological impact, sandwiched between prevailing social issues.They were MGR’s'Madhurai Veeran'that pulled a huge crowd to the theatres in 1956 and Sivaji Ganesan’s 'Kaathavarayan'which was released in 1958.

   Though both the films were based on myths, 'Madhurai Veeran'was announced as a film on historical events,during the presentation of title details of the film,may be because,MGR proclaimed himself as a Dravidian hero and a non-believer in myths and superstitions.But Sivaji Ganesan's 'Kathavarayan' dramatically reflected the ingredients of myth.There were quite a few scenes in the movie,to show that the plot was contrived with a gyst of mythical substance linked to the Hindu Gods.

  The very first scene of the film showed Lord Shiva and Parvadhi Devi fervently dancing in Kailash.The dance by Gopi Krishna and Kumari Kamala was a captivating kickstart of the film. But Shakthi's obsession with her power of dancing,led to subjective pride,incurring the wrath of Lord Shiva ,who punished her to become a mortal in the earth.Lord Shiva also punished Veerabhagu who came in support of Shakthi,to be born as a common  mortal, called Kathavarayan.

  Unlike'Kathavarayan',the film'Madhurai Veeran'begins with the birth of a prince, whose unlucky mark in his body is presumed to bring doom to the people and the kingdom.So the child is left in a forest,much against the wish of the queen.In the forest the child is protected by elephants and snakes and is later taken over by a cobbler and his wife.N.S.Krishnan and T.A.Madhuram performed their roles,with a clear and spontaneous perception of the undesirable social stigma,attached to their character.The abandoned child is named as Veeran and the story moves on with pep and power,after the introduction of MGR as Veeran.

    'Madhurai Veeran'and'Kathavarayan'share quite a few things in common.Primarily,both the films focus on casteism and communal inequality,virulently practised those days,by the so called upper caste lobby,in Tamil Nadu.In 'Kathavarayan'we could see Shakthi {powerfully played by P.Kannaambaa} telling Kathavarayan, that nobody is a slave and all humans are to be treated as equals.In'Madhurai Veeran'the element of casteism was more significantly pictured,when the lieutenant {T.S.Balaiah} and soldiers abused the hero(MGR)for having touched  princess Bommi {P.Banumathi} and saved her from drowning.Casteism was vehemently condemned in'Madhurai Veeran'. 

   Secondly,both the films revelled in romance depicting the passionate love of Kathavarayan for Princess Aryamala{Savithri} which went to the extent of monstrous reactions on the part of the hero,bent upon marrying Aryamala.On the otherhand,Madhurai Veeran relied on the usual macho pride and self-effacing dignity in the portrayal of hero by MGR,that attracted Princess Bommi and dancer Vellaiyammal{gracefully donned by Padmini} towards him,with their utmost love and dedication.

    In terms of cinematic presentation,Madhurai Veeran became a run away hit on account of its vigorous narration by D.Yoganand and the power packed dialogues uttered by MGR in many scenes.Kannadasan's storyline further augmented the neat presentation of events. Though G.Ramanathan composed music for both the films,all the songs of 'Madhurai Veeran' became mega hits,while only the song 'Vaa Kalaaba Mayile' from'Kathavarayan'continued to ring in our ears. T.S.Balaiah was seen in both the films.In Madhrai Veeran he was shown as a cowardly villain. Whereas, Kathavarayan portrayed him as a Malayalam sorceror,with his Malayalam accent touching the original speech version of that language.Later, he became a reformed person,lending a helping hand to Kathavarayan.

   In both the films E.V.Saroja made a nimble show of her dancing skills,though her roleplay in 'Madhurai Veeran',was more prominent.O.A.K Devar appeared as King Thirumalai Nayakar in 'Madhurai Veeran'and as the tribal head and adopting father of Kathavarayan,in that film.On the whole,Ramanna's direction of'Kathava rayan'could have enriched the quality of narration of 'Kaathavarayan' with higher appeal and dynamism.Despite Sivaji Ganesan's exuberant and enlivening actig,the film was seen only as a dampener.

  That Pakshiraja's' 'Aryamala'{1941} with P.U Chinnapa and M.S.Sarojini starring the roles of Kathavarayan and Aryamala became a superhit film and established the merits of P.U.Chinappa as a dauntless hero,would vindicate the fact,that it is sensible and powerful narration,that would take any film to the reach of a wider audience. Incidentally,it was T.S.Balaiah who played the role of the general in'Aryamala',that was taken over by K.A.Thangavelu in 'Kathavarayan'.

   The climax of both the films showed both the heroes being unduly punished by injustice, viewed as justice.Madhurai Veeran's alternate leg and arm were cut off leading to his death, followed by the death of his wife Bommi and lover Vellaiyamma.Kathavaryan and Aryyamala fell nearly dead by the collapse of the palace. While'Madhurai Veeran'ended with the fall of flowers on the bodies of the trio,Kathavarayan and Aryamala were seen moving to the Kailash, as per the request of Shakthi.

   It is an undeniable fact that both the films enlightened the need for social and human equality, surpassing society's obsession with communal animosity and discrimination. Perhaps,that is why the tribals and socially marginalised people in many parts of the state still continue to adore Madhurai Veeran and Kathavarayan within their rural boundaries. Civilization will draw its legitimate sense and sensibility,only when honour killing and love jihad come to a natural end,by the will of every segment of mankind.This is the message we draw from these two Tamil films,made more than six decades ago.Unfortunately,the fire of casteism is still there,with its undying embers.

         ===============0================

Four Major Comedy shows of Sivaji Ganesan

 

    Heroes of the last century were mostly doing characters,hovering around family stories, myths and histories,action dramas and thrillers. It was mostly comedians like N.S.Krishnan, T.S.Dorairaju, K.A.Thangavelu, J.P.Chandrababu, A.Karunanidhi and Nagesh who were taking care of the comedy segment of films.Later a stream of comedians like Vennira Aadai Murthi,Gounda mani,Senthil,Vadivelu,Vivek and Santhanam occupied the centre stage of comedies.

   Among heroes,MGR's contribution to comedy was much less,because he was always seen as a mass action hero.Even Gemni Ganesan was focussing mostly on the romantic genre mostly with tragic undertones excepting films like Missiamma,Then Nilavu and Avvai Shanmugi that contained vibes of humour.R.Muthuraman exhibited a special flair for comedy in films like Kaadhalikka Neramillai,Anubavi Raja Anubavi Bhama Vijayam and Kaasedhaan Kadavulada. But of all the heroes,it was Sivaji Ganesan who comfortably excelled in all genres of acting and felicitously travelled on the comedy track.At least four of his films were rib-tickling comedies.They were,Manamagan Thevai, Sabaash Meena,Oottivarai Uravu and Galaattaa Kalyanam.

   One interesting fact about these four films,was the unnoticed  link in their time of release.Like the first two films which were released with a gap of one year in 1957 {Manamagan Thevai} and 1958 {Sabash Meena}the second pair of films were also released with one year gap.Ootivarai Uravu hit the screens in 1967 and Galaatta Kalyanam came to the theatres in 1968.It could be seen that one comedy followed the other,the next year and there was a gap of ten years between Manamagan Thevai and Oottivarai Uravu and between Sabash Meena and Galaattaa Kalyanam. Excepting Oottivarai Uravu which was made in Eastman colur,the other three were made in black and white.

  Manamagan Thevai was made by P.Bhanumathi's Bharani studios and was directed by her husband P.S Ramakrishna Rao.Sabash Meena was produced and directed by B.R.Panthulu under his production house called Padmini Pictures.It was Kovai Chezhiyan who produced Oottivarai Uravu which was beautifully made by ace film maker C.V.Sridhar. As a sequel of coincidence, Galaatta Kalayanam was directed by Sridhar's younger brother C.V.Rajendran and it was produced under Sivaji Ganesan's own production house the Ramkumar Pictures 

  All the four films impressively dealt with the vagaries of youth.Manamagan Thevai,based on the American film The Fabulous Senorita{1952} dealt with the independent mind frame of a woman {P.Bhanumathi}who stubbornly rejected the bridegroom of her father's choice and resorted to a kind of impersonation by creating the fake identity of a twin sister.The story hilariously travelled around screen events beautifully contrived and breezily enacted by Sivaji Ganesan, P.Bhanumathi,T .R. Rama chandran, J.P.Chandrababu,Devika,Ragini and Javar {Javert } Seetharaman.Each scene was frilled with humour and the film turned out to be a piece of wholesome entertainment.The movie became a freak hit and ran for one hundred days in theatres.It was G.Ramanathan who composed the tunes and Chandrababu's Bambara Kannaale song,overtook all the other numbers and even now it continues to haunt our imagination,as film title and a remix of musical merryment.

   Sabash Meena with the teaming spirit of Sivaji Ganesan and Chandrababu,really created  a special comedy ruckus effect for the audience.It was an exuberant situational comedy follwing a rejoicing scheme of impersonation,executed with remarkable intelligence and ready wittedness.Here the vagary of youth was vested with Sivaji Ganesan,a rich happy-go-lucky son of a disciplined father.The humorously engrossing story line,later on inspired director Sundar.C who made his most successful comedy film Ullathai Allithaa {1996}on a similar comedy skit,with Karthik Muthu raman and Goundamani,in the place of Sivaji Ganesan and Chandrababu.

  'Sabash Meena'became a talking point for quite some time,on account of its vigorous narration by Bandhulu with the excellent acting of Ganesan,Chandrababu,D.Balasubramaniyan, Malini,S.V.Rengarao and B.Sarojadevi.Unlike Manamagan Thevai,some of the songs like Kaana Inbam Kanindhadheno,{Sung by T.A.Modhi and P.Susheela} and Aasai Kilye Kobama,happily rendered by T.M.S and Seerkazhi Govindarajan, became great hits.T.G.Lingappa's music was self-sustaining,though Chandrababu could not do a number like Bambara Kannaale.The other hidden fact about Manamagan Thevai and Sabash Meena is that,both the films as per their story line,gave a pat for the female characters, by giving credit to the shrewdness of character evolution of Bhanumathi,in the former and the intelligent role play of Malini as Meena,in the latter.

  Between the other two films,which were released one after the other after a decade, Ootivarai Uravu became another blockbuster for Sridhar like his Kaadhalikka Neramillai.The grandeur of the film was the outcome of the spontaneous gusto of humour embedded in the fascinating composition of events,carrying tons of comedy gusto reflected in the casually stylish acting of Sivaji Ganesan,K.R.Vijaya,R.Muthu raman,L.Vijayalatchumi,Nagesh,T.S.Balaiah,M.S Sundharibhai, and V.K.Ramasamy.All the songs enchangingly tuned by M.S.Viswanathan,were specially heard, admired and cherished in memory.

  Songs like Thedinen Vandhadhu,with the sprightly dance movements of K.R.Vijaya,the humour generating number Ange Malai Mayakkam Yaarukkaaga,helplessly watched by T.S.Balaiah and the exalting Poo Maalaiyil Oer Mallikai,were supreme musical treats of the film.For Sivaji his role was a cake walk and for T.S.Balaiah, it was a rattling role that he nervously delivered,with a perfect grasp of the nerve pulling situations.All was well about the film,that made Ootivarai Uravu one of the most celebrated comedies in Tamil Cinema.

   Galaatta Kalyanam which was released next year,was a fantastic farce like Sabaash Meena. Actually of all the four comedies mentioned here,it was in this film,Sivaji Ganesan was loaded with the huge responsibility of bearing the comedy skit on his shoulders.On account of his love for Jeyalalitha,he was burdened with the onus of finding bridegrooms for all her sisters as per the condition imposed on him,by K.A.Thangavelu,who was profusely blessed with daughters and wanted to have the marriage of all his daughters on the same day.

  Apart from Sivaji Ganesan and A.V.M Rajan the film had a bunch of comedians like Nagesh, Cho,Maali and V.Gopalakrishnan.On the female cast besides Jeyalaitha,the film had Manorama, Jothilatchumi,Kumari Sachu and M.S.Sundari Bai.Though the songs were not  major hits like those of Oottivarai Uravu,M.S.Viswanathan made songs like Nalla Idam,Appappaa Naan Appnallada and Engal Kalyanam Galaattaa Kalyanam pleasing to the ears.

  Though the comedy situations were contrived as per audience prediction,on the whole,the film remained as a major piece of entertainement thanks to Sivaji Ganesan's spontaneous comedy flair and the vital contribution of other artists. Sivaji Ganesan's Bale Pandia is not included in this list because Ganesan did three roles in that film with varied dimensions.The film had a plethora of situations to generate spot humour but the stroyline was a bit intertwined to call it a full fledged comedy or a farce.Similarly,Arivali has been left out because the film's comedy side rested more on the role of K.A.Thangavelu and T.P.Muthulakshmi than with Sivaji Ganesan and P.Bhanumathi.The very fact that the separate comedy track of Thangavelu was frequently heard on the All India Radio would vouchsafe this view point.

  The objective of this post is to focus on the fact that Sivaji Ganesan felicitously excelled in the comedy genre,as he did in any other character frame.This kind of comedy flair,is very rare to come across in the case of many heroes.To be a liitle more specific to today's context,a superstar like Rajikanth who shares some amount of the mass apeal of MGR,surpassed the latter on the comedy track.An actor like Kamal,who has very great acumen for acting like Sivaji Ganesan, cannot be said to have outshone the Chevalier on the comedy track.An astounding classic hero like Sivaji Ganesan,had comfortably strolled on the comedy lanes of Tamil Cinema,with breeze and ease.

                                   =================0=================

காலக் கடலில் தமிழ்த்திரைப்படகுகள்

   காலக்கடலில்,உயிரினங்கள் அலை அலை யாய் சீறி எழுவதும் பின்னர் கடலுக்குள் கரைந்துபோவதுமே வாழ்க்கை.கால ஓட்டத் தில்,மனிதன் வரலாற்று ஏடுகளை உருவாக் குகிறான்.மனிதன் மடிந்தாலும் வரலாறு நிலைக்கிறது. காரணம்,கடலில் அலைகள் எழுந்து பாய்ந்து கரையைத் தொட்டு மீண்டும் கடலில் சங்கமிப்பதுபோல் மனித வாழ்வும் காலக்கரைதொட்டு காலக் கடலில் காலாவதியாகிறது.மானுடம் தொடரும் வரை வரலாறும் தொடரும்.பெருகி நிலைக் கும். 

   அவ்வாறு பெருகி நிலைத்திடும் வரலாறு களில்,தமிழ்த்திரை வரலாறும் ஒன்றாகும். காலத்தை கருத்தில்கொண்டு பணியாற் றிய தமிழ்த்திரை,காலத்தின் பயணத்தை யும் பயன்பாட்டினையும்,ப‌ல்வேறு கோணங் களில் சிந்தனை வடிவாக்கி,சொற்களால் திரைப்பட தலைப்புகளாகவும்,பாடல் வரிக ளாகவும் வரலாற்றுப் பின்னலாக்கி, வாழ்வி யலாக்கியது.பெற்காலம்,எதிர்காலம், துள்ளித்திறிந்த காலம்,அது ஒரு கனாக் காலம்,காலம் வெல்லும்,காலம் மாறிப் போச்சு,காலமெல்லாம் காதல் வாழ்க,என்று பல்வேறு தலைப்புகளை,காலக்கடலில் படகுகளாக்கியது.

  காலப் படகுகளை கவிதைகளாக்குகை யில், திரைக்கவிஞர்கள்,காலத்தின் முக்கியத் துவத்தை முதன்மைப்படுத்தும் விதமாக,

"காலம் பொன்னானது 

கடமை கண்ணானது"(கல்யாணமாம் கல்யாணம்)

என்றும்,

"காலங்கள் உனக்காக காத்திருக்காது

காலடிச் சுவடுகள் கூடவராது"( பெண்ணை வாழவிடுங்கள்)

என்றும்,

"காலமிது காலமிது கண்ணுறங்கு மகளே

காலமிதை தவரவிட்டால் தூக்கமில்லை மகளே "(சித்தி)

  என்றும்,பல்வேறு பாடல்களை எழுதி வைத்தனர்.இதில் முதல் பாடலை எம்.விஜய பாஸ்கரின் இசையில்,எஸ்.பி.பாலசுப்ர மணியம் பாட,இரண்டு,மற்றும் மூன்றாம் பாடல்களை,பி.சுசிலா மிகவும் நிதானமாக, முறையே,எஸ்.எம்.சுப்பைய்யா நாயுடு  எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் ஆகியோரின் இசை யில் பாடியிருந்தார்.பஞ்சு அருணாச்சலம் முதல் பாடலையும் இதர இரண்டு பாடல் களை கண்ணதாசனும் எழுதியிருந்தனர்.

  இந்த சிந்தனையை சற்றே விலக்கி வைத்து,காலத்தின்மீது நம்பிக்கை வைத்து, தன்னை உற்சாகப்படுத்துவதோடு நில்லாது பிறருக்கும் நம்பிக்கையூட்டும் வண்ணம்,

"எங்கே போய்விடும் காலம் 

அது என்னைமும் வாழவைக்கும்

உன் இதயத்தை திறந்து வைத்தால்

அது உன்னையும் வாழவைக்கும்" (தாழம்பூ)

என்றும்,

"காலமகள் கண்திறப்பாள் சின்னைய்யா

நாம் கண்கலங்கி கவலைப்பட்டு என்னய்யா

நாலுபக்கம் வாசலுண்டு சின்னைய்யா

அதில் நமக்கும் ஒரு வழியில்லைய்யா என்னய்யா"  (ஆனந்த ஜோதி)

என்றும்,

"எதற்கும் ஒரு காலம் உண்டு பொறுத்திரு மகளே

இன்பத்திலும் துன்பத்திலும் சிரித்திடு மகளே"(சிவகாமியின் செல்வன்)

என்றும்,அற்புதமான,வாழ்க்கைக்கு ஒளியூட்டும் பாடல்கள் உண்டு.

  இதில் முதல்,மற்றும் மூன்றாம் பாடல்        களின் வரிகளை வாலி எழுத,'ஆனந்த ஜோதி' பாடலை கவியரசு எழுதியிருந்தார். வரிசையாக,டி.எம்.எஸ்ஸும்,பி.சுசிலா வும்,மெல்லிசை மன்னர் விஸ்வநாதனும் இப்பாடல்களை பாடியிருந்தனர்.'தாழம்பூ' திரைப்படத்திற்கு கே.வி.மகாதவனும், இரண்டாம் பாடலை எம்.எஸ் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தியுடன் இணைந்தும்,மூன்றாவது தன் பாடலை தான்மட்டும் தனித்தும் இசையமைத்திருந்தார்.

  பாசத்தில் ஒன்றிய அண்ணனும் தங்கை யும் காலத்தின் மீது மட்டற்ற நம்பக்கை வைத்து,தாங்கள் சந்திக்கவிருக்கும் நல்ல காலம் வருகையில்,அதனால் மற்றவர் வாழ் விலும் வசந்தம் வரும் எனும் பொன்னான கருத்தை,பரவசத்துடன் பாடிய பாடலொன்று அமரத்துவம் கண்ட பாசமலர் படத்தில் அரங்கேறியது.டி.எம்.சௌந்தராஜனும் பி.சுசிலாவும் பாடிய,

"எங்களுக்கும் காலம் வரும்

காலம் வந்தால் வாழ்வு வரும்

வாழ்வு வந்தால் அனைவரையும்

வாழ வைப்போமே" 

  எனும் அந்த அரிய கண்ணதாசன் வரி களுக்கு விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி ஆனந்த மாய் இசையூட்டினர்.

   தான் துயருற்ற நிலையில் இருக்கும் போதும்,தன்னைப்புறக்கணித்தோர்க்கு, காலத்தின்மீது நம்பிக்கை வைத்து,தன் ஆதங்கத்தை ஆதுதிரமாய் வெளிப்படுத் தும் வகையில் அமைந்த கனமான பாடலே, 'எங்க ஊரு ராஜா'திரைப்படத்தில் நடிகர் திலகத்திற்காக டி.எம்.எஸ் ஆக்ரோஷமாய்ப் பாடிய

"யாரை நம்பி நான் பொறந்தேன் 

போங்கடா போங்க;

என் காலம் வெல்லும் வென்ற பின்னே

வாங்கடா வாங்க"

  எனும் முரட்டு சவால் பாடல்.கண்ணதாச னின் இந்த இயல்பான வரிகள்,மெல்லிசை மன்னரின் இசைமழையில்,கண்ணீர்த்துளி களை கடலாக்கியது.

காலத்தை காதலுடன் பிணைத்து

"காலமெல்லாம் காதல் வாழ்க"( படமும், 'கால மெல்லாம் காதல் வாழ்க')

என்று,காதலில் மூழ்கிப்பாடுவதும்,

  காலத்தை நதியாக்கி அதில் காதல் படகை விடுவதாய், 

"காலமென்னும் நதியினிலே

காதலென்னும் படகுவிட்டேன்

மாலை வரை ஓட்டிவந்தேன்

மறு கரைக்கு கூட்டிவந்தேன்" (பரிசு)

  என்று மெய்மறந்து பாடுவதும்,இளமைக்  கால கனவுகளாகும்.இரவையும் நிலவை யும் இணைத்து வைத்து,

"இது ஒரு நிலாக்காலம்

இரவுகள் கனாக்காணும்" 

  எனும் வரிகள் கொண்டு தொடங்கும் பாடலொன்றை,"டிக்டிக்டிக்" திரைப்படத் திற்காக,வைரமுத்து எழுதி எஸ்.ஜானகி பாட,இளையராஜா இசையமைத்திருந்தார். 

  இந்த அனுபவத்தில் கடந்த கால கனவுக ளில் மிதந்து, 

"வசந்த கால கோலங்கள்

வானில் விழுந்த கோடுகள்.

கலைந்திடும் கனவுகள்

கண்ணீர் சிந்தும் நினைவுகள்" ( தியாகம்)

 என்று பாடி,சோகத்தில் சுகம் காண்போரும் உண்டு. 

  வாலி எழுதிய "காலமெல்லாம் காதல் வாழ்க" பாடலை பி. உன்னிகிருஷ்ணனும் கே.எஸ்.சித்ராவும் பாட,அதற்கு தேனிசைத் தென்றல் தேவா இதமாய்,இசை கூட்டியிருந் தார்.'பரிசு'மற்றும்'தியாகம்'திரைப்படங் களின் கண்ணதாசன் வரிகளை பி.சுசிலா வும் எஸ்.ஜானகியும் பாட,கே.வி.மகாதேவ னும் இளையராஜாவும் இசையமைத்திருந் தனர்.

  காதல் வயப்படுகையில் காலத்தோடு காதலியை உருவகப்படுத்தி,காதலை கொண்டாடும் வண்ணம்,கவியரசு எழுதி P.Bசீனிவாஸ்,விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி யின் இசையில் காலம் வென்ற,'பாவ மன்னிப்பு'திரைப்படப்பாடலான "காலங் களில் அவள் வசந்தம்"பாடல் என்றும் இதயம் நிறைந்த தேன்சுவைப்பாடலாகும்.

  காலத்தின் போக்கையும்,காலமெல்லாம் எத்தர்களாய் விளங்கும் மனிதர்கள் பற்றியும், பட்டயம் கூறும் பாடல்கள்,தமிழ்த் திரையிசையில் தனியிடம் பிடித்துள்ளன. அவற்றுள்'உலகம் இவ்வளவுதான்'திரைப் படத்தில் நாகேஷுக்காக டி.எம்.எஸ்.பாடிய

"காலம் போற போக்கை பார்த்தா யாரு பேச்சை கேட்பது

கவலைப்பட்டு என்ன பன்ன ஆனபடி ஆகுது ஆனபடி ஆகுது"

   எனும் அவினாசி மணியின் பாடலுக்கு வேதா கம்பீரமாய இசையமைத்திருந்தார். இதேபோன்று காலத்தை விமர்சித்து,

"காலமடி காலம் கலி காலமடி காலம்" 

  எனும் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் உரத்த குரலில் அதிவேகமாய்ப் பாடிய பாடல், 'மாதவி'எனும் திரைப்படத்தில் இடம் பெற்றது.கா.மு.ஷெரீப் எழுதிய இப்பாடல் கே.வி.மகாதேவனின் அற்பதமான இசை யில் உருவானது. ஒவ்வொரு வரியிலும் "காலமடி காலம்"எனும் சொற்கள் இடம் பெறுவது இப்பாடலின் தனிச்சிறப்பாகும். 1959 இல் வெளியான இந்த திரைப்படத்தி லேயே,காலம் இப்படி விமர்சிக்கப்பட்டிருப் பதை பார்க்கையில்,இக்காலத்தில் நிகழும் மாற்றங்களை,சொற்களால் விளக்கிட இயலாது.

  மனிதன் காலத்தை மாற்றுகிறான் என்றும், காலம் மாறினாலும் மனிதன் சகமனிதனை ஏமாற்றத் தவறுவதில்லை என்றும், உண்மை நிலைமை பரைசாற்றும் இரண்டு இணையிலாப் பாடல்களை,நாம் பலமுறை கேட்டு மகிழ்ந்திருப்போம்.'மனிதன் மாறவில்லை'திரைப்படத்தில்

"காலத்தை மாற்றினான்.

கோலத்தை மாற்றினான் 

கொள்கையை மாற்றினான்

ஆனால் 

மனிதன் மாறவில்லை

அவன் மயக்கம் தீரவில்லை" 

  எனும் சீர்காழி கோவிந்தராஜனும் பி.சுசிலாவும் பாடிய பாடலும்,'மலைக்      கள்ளன்'திரைப்படத்தில் 

"இன்னும் எத்தனை காலம்தான் ஏமாற்றுவார் 

இந்த நாட்டிலே சொந்த நாட்டிலே,

 நம் நாட்டிலே"

   எனும் டி.எம்.எஸ் பாடிய பாடலும்,எத்தனை முறை கேட்டாலும் தெவிட்டாது.இதில் முதல் கண்ணதாசனின் பாடலுக்கு கண்டசாலா வும் 'மலைக்கள்ளன்'தஞ்சை N.ராமைய்யா தாஸ் வரிகளுக்கு,எஸ்.எம்.சுப்பைய்யா நாயுடுவும் நளினமாய் நாதம் படைத்தனர்.

  கடந்து போகும் கால ஓட்டத்தில்,கரைந்து போகமல்,வரலாற்றுச் சிறப்போடு வாழ்ந்து முடிப்போரை,காலத்தை வென்றவர் என்று பெருமை போற்றும் விதமாக,

"காலத்தை வென்றவன் நீ

காவியமானவன் நீ

வேதனை தீர்ப்பவன்

விழிகளில் நிறைந்தவன்

வெற்றித் திருமகன் நீ"

   என்று வாழ்த்திப் பாடுவதுண்டு.'அடிமைப் பெண்'திரைப் படத்தில் பி.சுசிலாவும் எஸ்.ஜானகியும் சேர்ந்து பாடிய,இந்த அமுத கானத்திற்கான வரிகளை,அவினசி  மணி எழுத,கே.வி.மகாதேவன் ரம்யமாய் இசை யமைத்திருந்தார்.இவ்வாறாக காலத்தை முன் நிறுத்தி,வாழ்க்கைத் தத்துவங்களை கூறும் இன்னும் பல பாடல்கள் இருக்கக் கூடும்.

   வள்ளுவர்'காலமறிதல்'என்னும் அதிகாரத் தில்,பத்து குறள்களில் காலத்தின் மேலாண் மையை வகுத்திருந்தாலும்,கலைஞரின்

 "கலக்கத்திற்கு இடம்தராது உரிய காலத் திற்கென காத்திருப்போர் உலகத்தையே வென்று காட்டுவர் "எனும்  பொருளறியும் விதமாக,  

காலம் கருதி இருப்பர் கலங்காது

ஞாலம் கருது பவர்

என்ற குறள் தனித்துவம் பெருகிறது.

  ஆனால்,இந்த சிந்தனையிலிருந்து விலகி,காலத்தயும் ஞானத்தையும் காதல் வெல்லும்,எனும் உறுதியுடன்,

காலங்கள் பிரித்தபோதும்

கடவுளே தடுத்தபோதும்

கோலங்கள் நரைத்தபோதும்

குலமெலாம் வெறுத்தபோதும்

பாலங்கள் மீண்டும் சேர்ந்தால்

பார்வையைக் கண்ணீர் மூடும்

ஞாலங்கள் அதற்குக்கீழே

நான் கண்ட காதல் உண்மை.

   எனச் சூளுரைக்கிறார் கவியரசு கண்ணதாசன்.

  பதிவை முடிக்கும் தருவாயில் தோன்றும் வலுவான கருத்து யாதெனின்,காலச் சக்கரம் ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறதே யொழிய,மாறுவதேயில்லை.ஆனால், 'மாற்றம் ஒன்றே மாறாதது' எனும் சித்தாந் தத்தில் ஊறிப்போன மனித இனம், காலத்தை கண்ணாடி ஆக்கி,காட்சிகளை மாற்றிக்கொண்டே இருப்பதோடு,காணும் காட்சிகளை விமர்சிக்காது,காட்சிகளை பிரதிபலிக்கும் கண்ணாடியை தரம் தாழ்த்து கிறது.இதன் வெளிப்பாடே, காலம் மாறிப் போச்சு என்பதும்,காலம் கலிகாலம் என்பதுமாகும்.ஓடிக்கொண்டிருக்கும் காலத்தோடு ஓடப்பழகும் மானிடம்,தன் ஓட்டத்திற்கு ஏதுவாக, காலத்தையும் கோலத்தையும் மாற்றிக்கொண்டிருக்கிறது என்பதே வாழ்க்கையின் வட்டமாகும்!.

ப.சந்திரசேகரன்.

Three Mistresses,with their Monarchs, in Tamil Cinema.

     

  Referring to Mark Antony in his play'Antony and Cleopatra',Shakespeare says that"one of the triple pillars of Rome,{the other two were Octavius Caesar and Lepidus}has been transformed into a strumpet's fool".'Strumpet' and 'Courtesan' are words referring to 'mistress',another word that carries a variety of positive and negative meanings.On the negative side,women of this kind,are usually after wealthy guys and monarchs,who fall a prey to their vanquishing looks and words and lose their wealth and kingdom.

  Tamil films dealt with this subtle and serious theme,in quite a number of films in the Nineteen fifties.Apart from movies on social themes and family stories,films on royal themes,showed with fanfare,the fall of kingdoms and empires, on account of the evil designs of greedy women, who would captivate kings and capture power from them.This blog would recall from memory,  three such remarkable Tamil Films,so as to focus on the power of imagination and creativity that prevailed during the early decades of the evolution of Tamil cinema.The three such memorable are,Marmayogi,Manohara and Tenaliraman.

  Jupiter Pictures'Marmayogi'made by Ramnoth and released in 1951,was one of the earliest mega hit films of MGR,that got him strongly rooted to Tamil Cinema,as a swashbuckling hero.The title 'Marmayogi',means 'the mysterious sage'.This film was roaringly received,because it came as the first magnificent film,packed with speed in action and several trick shots.It is the story of a widowed king who was lured by a young mistress called Urvasi, {sparklingly played by Anjalidevi} who later made the King get drowned on a boating event,with the help of her lover and usurped the kingdom.

  The King had two sons Karikalan {MGR} and Veeraangan {S.V.Sakasranamam}who,when they were young princes,were planned to be killed by the lover of the mistress-turned queen,by burning the palace.Through her effective manipulations,the new queen removed the hurdles on the way and killed her powerful opponents,including her lover,whom she poisoned to death.She did not want to keep alive, anyone who new her secrets.However,as justice would always prevail, the two princes were saved from the palace burning.A mysterious sage  came under the guise of helping the power-hungry queen,in her day to day administration. Meanwhile,Karkalan who grew up as a commoner,launched a revolution against the queen's misrule.

  The climax showed the sage removing his disguise to be seen as the drowned King,coming back to life.As per nemesis,the woman who came to ruin the kingdom got her misdeeds exposed and fell down dead.The most interesting aspect of the film consisted of three questions raised against the queen,by the mysterious sage and they were 1}Who is she 2}Where did she come from 3}What is her ancestry.

  It was the fresh narrative mode of the film,that made Marmayogi one of the immortal films,in the annals of Tamil cinema.Moreover,the mysterious components of the film were enriched by the brutal scheming of the self assumed queen,who had a fiendish frame of mind.Apart from the actors mentioned above,the film had Serugalathur Sama as the King,N.Seetharaman( later came to be known as Javar(Javert)Seetharaman,as the brother in law of the King,M.N.Nambiyar as the friend of Karikalan,Madhuridevi as the pair of Karikalan and Pandaribhai as a citizen affected by the misdeeds of the queen.

   Three years after the release of Marmayogi, came the mindblowing film Manohara{1954}, splendidly made by ace film maker L.V.Prasad.It was a marvellous show of fiery dialogues penned by Kalaignar M.Karunanidhi and the power of dialogues gained momentum,with the vigorous utterances of Sivaji Ganesan,as Prince Manoharan.T.R.Rajakumari,who as Vasantha Senai,accompanied her artist husband kesari Varman{played by M.K.Mustafa},visited the Kingdom of Purushothamar{Sadhasiva Rao}and lured the king by her seductive looks. When the King fell a prey to her charms,she poisoned her husband to death and settled down powerfully,  as the ruling mistress of the King and his kingdom.

  Vasanthasena arranged to get queen Padma vadhi {brilliantly played by P.Kannaamba} arrested,through a false picture about her fidelity,by presenting the queen's sisterly relationship with the loyal Minister Sathyaseelar,{Javar Seetharaman}as an extra marital affair.Vasanthasena's intention was,to get her mentally unsound son Vasanthan,to be crowned as the future king,against the legitimate heir Manoharan.

  Meanwhile,the king came to know of the illicit relationship of Vasanthasenai,with the evil- minded lieutenant Ukkirasenan{stylishly portrayed by S.A.Natarajan}.When the king attempted to arrest his mistress,things boomeranged and it was the king who was imprisoned by the vested interests of power, manoeuvred by Vasanthasenai.Luckily,her husaband Kesarivarman,who escaped her murder attempt,was in disguise in the court with the help of Sathyaseelar.The climax was a grand throw of inspiring dialogues by the queen that energised Manoharan in fetters,to break his shackles and restore the kingdom from Vasanthasenai,with the help of the loyal soldiers secretly assembled in the court,by Manoharan and his friend Rajapriyan{S.S.Rajendran}, Vasanthasena is killed by her husband,who declares to her"Kesarivarman is not dead".

  If Marmayogi raised three impressive questions about the mistress,Manohara contains among various catchy dialogues,the three statements about the mistress,uttered by Manoharan.They are,"Vasanthasenai! the gliding eagle;the gaping wolf ;the crooked minded woman"The success of Manohara was mostly due to the scintillating dialogues and their gripping delivery,from the mouths of Sivaji Ganesan,Kannaamba and T.R.Rajakumari.With her ravishing eyes and the reigning voice,T.R.Rjakumari became the most notorious and cruel mistress in Tamil Cinema.

  In Tenaliraman(directed by B.S.Renga and released in 1956)a courtesan by name Krishna (P.Bhanumathi)deputed by Bahamani Sultanate,entered Vijayanagara Empire to win the goodwill of King Krishnadevaraya(neatly performed by N.T.Rama Rao,with his royal demeanour).She got closer to the King by her dancing skills and enchanting looks and became his mistress,to the extent of influencing the King in decision making,with her sinister designs.It was the tall witted Tenaliraman,(another great show of Sivaji Ganesan during the initial years of his acting)who caught her red-handed and exposed her Sultanate agenda,even before the Sultans could execute their plan of attacking the Vijayanagara empire. King Krishnadevarayar realized the evil effect of his vagaries and took responsible reigns of his empire.

   While the first two films are products of creative imagination,Tenaliraman is linked to the actual historical events.An interesting interlinking fact about the three films is the presence of Javar Seetharaman & S.A.Natarajan in both Marmayogi and Manohara and that of Sivaji Ganesan in Manohara and Tenaliraman. Similarly,M.N.Nambiar played significant roles in Marmayogi and Tenaliraman.

 To conclude,the general perception from these three films is that,even empires would fall,if rulers are weak-willed and the women who come as mistresses,carry the virulence to achieve their projected goals,by hook or by crook.Of the three mistresses,T.R Rajakumari as Vasanthasena,appeared as the incarnation of evil,followed by Anjalidhevi,who was mostly seen as a docile and devoted wife in many films.In fact,it was a surprise that she could don such a negative role,with its characterisitc force and fury. All the three movies would ever remain as fascinating film stuffs,surpassing the barriers of time and taste,by providing extraordinary entertainment.

               ========≈======0==≈==========

உயரம் கடந்து,உயரம் தாண்டியவர்.

                                        {நினைவஞ்சலி}

   உயரம் சற்றே குறைந்திருந்தாலும் திறமையால் உயர்ந்திருந்த இயக்குனரும் நடிகருமான T.P. கஜேந்திரனின் மறைவை யும் சேர்த்து,தென்னிந்திய திரைத்துறை, தொடர்ந்து மூன்று  தினங்களாக,கனமான இழப்புகளை சந்தித்துக்கொண்டிருக்கிறது.

 பழம்பெரும் நகைச்சுவை மற்றும் குணச் சித்திர நடிகைT.P முத்துலட்சுமியின் வம்ச வழியில் வந்த T.P.கஜேந்திரன்,அந்த நகைச் சுவை நடிகையின் இயல்பான கேலி  கிண்டல் திறனை,தன்வசம் வலுவாகக் கொண்டிருந்தார்.அவர் இயக்கிய திரைப்படங்களில் கார்த்திக் முத்துராமன் நடித்த'பாண்டி நாட்டுத் தங்கம்',பிரபு நடித்த'பட்ஜட் பத்மநாபன்','மிடில் க்ளாஸ் மாதவன்'மற்றும் 'பந்தா பரமசிவம்', ராமராஜன் நடித்த'எங்க ஊரு காவக்காரன், ராஜ்கிரன் நடித்த 'பாசமுள்ள பாண்டியரே', ரமேஷ் அரவிந்தின் 'பாட்டு வாத்தியார்', பிரசன்னாவின் நகைச்சுவை திரைப்பட மான 'சீனா தானா' (மலையாள திரைப்பட மான'சி.ஐ.டி மூசா'திரைப்படத்தைத் தழுவி யது)ஆகியவை அனைத்துமே,நினைவில் தங்கும் படைப்புகளாகும்.

   அவர் நிறைய திரைப்படங்களில் சுயநல மிக்க அரசியல்வாதியாகவும்,ஊழல்அரசு அதிகாரியாகவும்,குணம் குறைந்த கதாபாத்திர மேற்றிருந்தாலும்,தனது தோற்றத்தாலும், குரல் குழைவினாலும் உடல் துள்ளளி னாலும்,பார்ப்போர் விழிக ளிலும் நினைவு களிலும் பரவசமான முத்திரை பதித்தார். பார்த்தவுடன் களிப் பூட்டும் நடிகர்கள் வரிசையில் தனியிடம் பிடித்தார்.

   அவர் நடித்த பல திரைப்படங்களில் 'திருமலை' திரைப்படத்தில் கருணாஸின் தந்தையாக அவர் ஏற்ற குணச் சித்திர கதாபாத்திரமும்'பேரரசு'திரைப்படத்தில் பேராசைமிக்க அரசியல்வாதியாகத் தோன்றி பிரகாஷ் ராஜிடம் "ஒன்ன ஒழிச்சு கட்டாம விடமாட்டேன்" என்று கூற அதற்கு பிரகாஷ் ராஜின் "மொதல்ல உன் வேட்டிய ஒழுங்கா கட்டப்பாருடா"எனும் வசை மொழியை வாங்கிக்கட்டிக்கொள்ளும்  காட்சியும்,அவரை உணர்வுகளுக்குட்பட்ட நடிகராகவும்,எதிராளியின் நக்கல் நைய்யாண்டிக்கு தன்னை ஒரு காட்சிப் பொருளாக்க,அவர் ஒரு போதும் தயங்கிய தில்லை எனும் நிலைப்பாட்டினையும் தெள்ளத் தெளிவாக்கின.

  தோற்றத்தை பின்னுக்குத் தள்ளி தன் திறமையை திரையுலகுக் காணிக்கை யாக்கி,எளிமைக்கு எடுத்துக்காட்டாய் விளங்கிய இயக்குனரும் நடிகருமான T.P கஜேந்திரனை,நிசமுடன் நினைவில் வைத்துக் கொண்டாட,தமிழ்த்திரையுலகு நிச்சயமாகக் கடமைப்பட்டிருக்கிறது.

Homage to K.Viswanath.

  Kasinadhuni(mentioned as Kalatapasvi in the Hindu today)Viswanath popularly known as K.Viswanath was a film maker of poise and dignity. Starting his film making career in 1965, he has made about fifty Telugu&Hindi films, winning a galaxy of awards including seven National awards.His aesthetic component of film making always remained on the lofty line of perfection and extraordinary elegance,in thematic content,substantial story line and sublimity in narration.

  In addition to that,his focused choice of actors to perform roles on his expected track,made his films artistically wholesome and creatively commanding. Though he has passed away only in his ripe Nineties,the fact remains that his passing away is a paramount loss for Indian cinema in general and Telugu film industry in particular.

  K.Viswanath is not an unknown figure for the Tamil film audience.Three of his films dubbed into Tamil,were major hits and they imprinted his cinematic excellence on the minds of film viewers in Tamil Nadu. Firstly,his film 'Sangarabharanam'saw crowded theaters,catching the frenzy and imagination of the audience.Thanks to the musical exuberance,displayed by the late stalwart playback singer-cum actor S.P.Balasubramanyam,the songs of the film continue to reverberate in our memories.The subdued roleplay of  Somayajalu and Manju Bharghavi is still closer to the hearts of the Tamils.Both the Telugu and Tamil versions of the film,had the same title.

  A few years later his film 'Sagara Sangamam'was dubbed into Tamil as 'Salangai Oli'.With the remarkable dancing potential of Kamalahasan,the film created a stronger base for his inimitable acting credentials,with the impressive role performance of Jayapradha and S.P.Shylaja.The other successful film of K.Viswanath dubbed into Tamil was, 'Swathi Muthyam'that came as'Sippikkul Muthu'.Most of the films of K.Viswanath, presented the familial and social problems faced by artists,especially the emotional pangs of women in the hands of insensitive men.However,the striking note of most of his story lines was the radiant presence of a positive character that would assuage the tragic impact,either as a form of art,or as an ardent character.Such a character would be a man as in'Salangai Oli', brilliantly portrayed by Kamalahasan or a woman,as in'Sippikkul Muthu',radiantly performed by Radhika.

  Besides these dubbed films of K.Viswa nath,Tamil audience would have been familiar with him as an actor, performing the role of a disciplined and venerable elder in films like'Kaakai Sirakinile'(a film of R.Parhiban),'Mugavari'&'SingamII'        (Suriya films), 'Bhagavadhi' and 'Puthiya Geethai',(Vijay films)'Kuruthi Punal' &'Uthama Villain' (Kamalahasan)'Linga' (Rajinikanth) 'Yaaradi Nee Mohini'(A Danush film)and 'Rajapapaattai'.(with Vikram as hero).Among these films, K.Viswanath appeared as Chief Minister in 'Bhagavadhi' and 'Singam II',as a Swamiji in Puthiya Geethai and as a conservative elder in Yaaradi Nee Mohini.

  It should be mentioned here that besides acting in these films,he was an assistant director for the Tamil film 'Paadhala Bhairavi' and an audiographer for'Enga Veettu Mahakakshmi'.He had a special perception of Kamalahasan's creative caliber.His association with Tamil Cinema will call for valued churning of several significant ingredients of the film making process. K.Viswanath is one among the tallest film celebrities and his loss deserves a ceremonious tribute,born of inherent love for the art of making films.A great salute to this noble soul of art and creativity.

                                 ===============0================

Sivaji Ganesan as a historical poet and a mythical King.

 

  An all rounder like Sivaji Ganesan is not new to myths and history in Tamil Cinema. A.P.Nagarajan had amazingly presented him as Lord Shiva,Naaradha,as a Nayanmar and as the Aazhvaars.Later APN also portrayed Sivaji Ganesan as King Rajaraja Chozhan by making the first cinemascope film in Tamil,with the name of the King as the title of that film. 

   B.R.Bantulu had shown Ganesan as mythological Karnan,as provincial king Kattabomman and as freedom fighter V.O.C.Even before these films,Sivaji Ganesan had donned the roles of Tenali Raman{1956 movie bearing the same title directed by B.S.Ranga} and Ambikapathy,the son of Tamil poet Kambar{1957 movie,with the same title,directed by P.Neelakandan,who was always known as an MGR film maker}.In 1961 director Ramanna another MGR specialist,showcased Sivaji Ganesan,as Lord Muruga in his film Sri Valli. Sivaji had also done the role of King Ratan Rana Singh,in the film Chittor Rani Padmini,{1963}made by Ch.Narayana Murthi.

   In this list,there are two significant films,Maha Kavi Kalidas{1966} and Harischandra {1968} which were not received well,but were most beautiful films in the history of Tamil Cinema. Maha Kavi Kalidas was based on the story of the Sanskrit poet and playwright Kalidasa,who is said to have lived during the Gupta Empire {Chandra Gupta II,380 CE to 415} and performed as a court poet.Three of his major works were,Shakunthalam,Raghuvamsam and Kumarasambhavam.The Tamil film Mahakavi Kalidas projected Kalidas as an innocent,food crazy and childish villager  Chinnaiah,who was grazing sheep and was helped in his daily routine,by Goddess Kali {meekly and piously portrayed by dignified actor.K.B.Sundarambal} without his knowledge.

    The happy-go-lucky Chinnaiah happened to marry a princes,called Sangeedhavani{naturally performed by Sowcar Janaki}.This sudden development followed an act of scheming by a group of poets,headed by poet Ambarisan,{played by R.S.Manohar}who had failed in an intelligence contest with the princess that would have enabled him to marry her,if he had won the contest.The bitter part of the contest was,those who failed,would have to undergo different kinds of rigorous punishments. Actually,Chinnaiah became a victim of their scheming and won the intelligence contest under their mischievous interpretations of his responses to the questions raised by the princess.In fact,Chinnaiah garlanded the princess not knowing that he was marrying her.When truth came to light after his marriage,the story took new turns.Goddess Kali transformed him into Kavi Kalidas,an intellectual and poet of wide knowledge and the princess as his wife Vilasavadhi.

  When the popularity of Kavi Kalidas spread everywhere,he became a close friend of King Bhoja{R.Muthuraman}.In the midst of discourses,poetic revelations and arguments, their friendship strenthened into a beloved bond.But this friendship was spoilt by the evil designs of a dancer called Mohanangi {L.Vijayalakshmu}who had a craving for Kalidasa but was spurned by him.Neverthless, Kalidasa helped Mohanangi,when she requested him to complete the second half of a poem,the right completion of which,would fetch her half of the kingdom,as per the declaration of the king.The brutal climax showed Mohanangi beheading Kalidas after collecting the completed poem from him.When the King came to know the truth,he killed Mohanagi and went to the Kali temple where both  Kalidas and his wife were lying dead.The film showed the King also falling dead,unable to bear the pang of friendship.

  Sivaji Ganesan wonderfully shuttled between the light hearted character of Chinnaiah and the solemn and intelligent poet Kalidas.His character show,was a combination of both a breeze and a storm.It was an unmatching role play by this matchless actor.R.R.Chandran's astute direction, Ku.Ma Balasubramanyam's storyline and excellent lyrics written by the latter along with Kannadasan,were great merits of the film.K.V.Mahadevan's exuberant music enriched the quality of  the film,with songs like 'Senru Vaa Mahane','Kaalathil Azhiyaadha',{both by K.B.Sundarambal}and 'Pirapputren Kaaliyidam Peranbutren'and 'Yaar tharuvaar Indha Ariyaasnam',by T.M.Soundarajan.These songs were sublime additions to the musical archives of Tamil Cinema. V.K.Ramasamy and C.K.Saraswathy passionately carried on their roles as the adopting parents of Chinnaiah alias Mahakavi Kalidas.On the whole,Maha Kavi Kalidas was one of the most graceful films of Sivaji Ganesan.

  The film 'Harischandra'had its story line based on the titular character,bearing the name.As per myths,Harischandra was a legendary king belonging to the Solar dynasty and was celebrated as the incarnation of truth and the professed avoidance of lies.He is shown as the only sage king,who was associated with Gods. Harischandra and his wife Chandramathi,were subjected to untold hardships and excruciating sufferings on account of Sage Viswamitra's stubborn declaration to test the true mettle of the sage king.Consequently,Harischandra had to relinquish his kingdom,his people and country, besides the impossible commitment of offering one thousand crore gold coins,to Viswamitra as promised by him.

   Like the quality of gold being tested in fire, Harischandra's abdolute dedication to truth was tested by most trying circumstances involving not only Harischandra but also his wife Chandramathi and son.He had to perform the role of an undertaker in the cremation ground. Ultimately,when his unflinching hold on truth was proved while he got teady to behead his wife in order to reaffirm the need for truth,sage Viswamitra submitted his defeat.Finally,the sage king got back his kingdom and his son who was made to die of snake bite.The myth solidly proves that truth always triumphs.

  The beauty of the film relied on the subdued and dignified portrayal of the character of the mythical king,by the miraculous hero Sivaji Ganesan.G.Varalakshmi who donned the role of Chandramathi also produced the film,which was convincingly directed by her husband K.S.Prakash Rao{who later directed Sivaji Ganesan's mega hit film,Vasantha Maaligai} Excepting the song 'Vinnavar Kadhaiye Potri' which was written by Udhayakumar,all the remaing songs were written by Thanjai Ramaiahdas.K.V Mahadhevan composed the tunes for Harischandra too.The two songs 'Kaasiyil Vaazhum Karunai Kadale' and idhu Ulagam Ariyaadga Puthumai'sung by TMS will ever be ringing in audience memory.

   Sivaji Ganesan who could do 100 films within fifteen years,grew up into astounding proportions by his incomparable body language,invincible dialogue delivery and tremendous involvement in totally pushing himself into the intricacies of the characters he portrayed.His demonstration of the role of Harischandra was yet another milestone in his indelible history of acting.The grandeur of the film was also due to the remarkable role play of sage Viswamitra by M.N.Nambiar,the most modest performance of G.Varalakshmi as Chandramathi,the casual acting of T.S.Balaiah as tribal character Veerabhagu,the brilliant display of the roles of Kalakandan and Kalakandi by V.K.Ramadamy and T.P.Muthulakshmi and last but not least,the spontaneous delivery of role,by veteran comedian K.A.Thangavelu,as Nachandra Ayer.

  Mahakavi Kalidas and Harischandra were both epoch-making films.Though music and Sivaji Ganesan’s diverse projection of acting skills would pull the former into a better height than Harischandra,in terms of emotional content and prioritization of the Supreme values of life,the latter would push Mahakavi Kalidas a few steps below.The other interesting point about Harischandra is the subtle presentation of the conflicts between caste supremacy and caste humiliation,that was noticed in the verbal exchanges,between K.A.Thangavelu and V.K.Ramasamy and those between K.A.Thangavelu and T.S.Balaiah.Beyond these observations,the ever undoubted fact is,films like Maha Kavi Kalidas and Harischandra immensely delighted the audience of those days, by their quality of purity and perfection,in interpreting the lofty side of life.

  Above all,Sivaji Ganesan the eternal hero of Tamil cinema, will spread the true fragrance and radiance of the historical poet and the mythical sage king,in the entire ambience of Indian Cinema.It is precisely a nostalgic moment for this blog writer to recall these two splendid Tamil films,that are not remembered properly on account of their failed reception,though they specifically succeeded in their ennobling quality and appeal.

                =============0==============