The immortal legacy of Tamil cinema. {Homage to AVM Saravanan}

      In the absence of renowned film studios like AVM and Gemini, Tamil cinema would have moved to the tail end. In other words, the glory of Tamil Cinema is nothing but a consequence of the existence of such founding, fore runners of Tamil cinema.The studio of A.V Meyappa Chetttiar was born in 1945 after succeeding a couple of business ventures like Saraswathi Sound Productions,a gramaphone manufacture and sale unit and Pragathi Studios that came out,with the famous hit Nandakumar, starring T.R.Mahalingam,a fourteen year old boy then.The commendable films released during this period include Sababadhi, En Manaivi and Sri Valli.

 When the AVM studio was established it 1945, a long list of unforgettable hits like Naam Iruvar,Vedhala Ulagam,Vaazkai,the superhit film Parasathi,and other remarkable entries like Kula Dheivam,Thilagam, Chella Pillai, Kalathur Kannama,Dheiva Piravi,Paava Mannippu,Pachai Vilakku,Server Sundaram, Naanum Oru Penn, Kaakkum Karangal, Kuzhandhaiyum Dheivamum Major Chandra kanth, Annai, Annaiyum Pithaavum, Baabu.Anbe Vaa, Raamu,Adhe Kangal and Uyarndha Manidhan which were all amazing films, that added a lot of pride and power to Tamil cinema.

 A.V.Meyyappa Chettiyaar's family was as much large, as his contribution to Tamil cinema. Of his eleven children AVM Saravanan alias Saravanan Surya Mani and M.Balasubramanyan have continued the legacy of Tamil Cinema.Of the two AVM Saravanan passed away on 4th Dec 2025,at the age of 85.Saravanan who stepped into the film field in the early sixties, became a vital part of the national award winning film Naanum Oru Penn and later for Visu's renowned film Samsaaram Adhu Minsaaram which also won the National film award.

 AVM Saravanan continued to retain the grandeur of the brand name AVM,as the most entertaining and dignified film production house.It was this epoch-making film producer the son of the illustrious A.V.Meyyappa Chettiyar,who made Rajinikanth into an outstanding star of Tamil cinems through the film Murattu Kaalai directed by S.P.Muthur aman.Saravanan continued to make Rajinikanth stick to the Tamil cinema base, through memorable films like Pokkiri Raja,Payum Puli,Nallavanukku Nallavan.Raja Chinna Roja,Mr.Bharath,Ejaman and Sivaji.

  After Kalathur Kannamma,and Paarthaal Pasitheerum,the AVM banner inducted Kamalahasan in the Silver Jubilee hit Sakalakalaa Valaaban.Thoongaadhe Thambi Thoongaadhe Per Sollum Pillai.and Uyarndha Ullam were the other AVM films starring Kamalahasan.The other well known AVM films are Mella Thirandhadhu Kadhavu,{starring Mohan} Dharma Dhevadhai Managara Kaaval,Sethupathi IPS {all Vijayakanth films} Mundhanai Mudichu {K.Bagyaraj}Paati Sollai Thattadhe,(Pandia Rajan) Minsaara Kanavu,(Prabhu Deva) Thirupathi,{Ajith}Ayan {Surya}and Vettaikaaran {Vijay}.

   Films under the AVM banner never disappointed the audience in terms of action quotient,emotional content,thematic value, decent dialogue component, impressive grasp of character evolution by actors,a compact mix of humour and pathos and clean narration of the cinematic course of events. AVM is not just a film family but they are also makers of family-oriented cinema exalting the minds of the viewers and never pulling down the ethical side of human routine. 

  Itis in this particular aspect this biggest film making industry withstood the test of time amidst very many challenges in making quality-oriented films. Tamil cinema is bound to keep in its archives not only the brand name AVM,but also its unswerving promoters as father and sons .So long Tamil cinema lives, the name AVM Saravanan will also stay in the minds of film lovers, as the immortal legacy of inspiring celluloid model. Long live the memory of AVM Saravanan.

    ==============0===============

மலை மலையாய்

நிலையின் திரியாது அடங்கியான் தோற்றம் 

மலையினும் மாணப் பெரிது

  என்கிறார் வள்ளுவர். அதாவது தன் நிலையிலிருந்து மாறாத ஒருவனின் தன்னடக்கம் மலையைக்காட்டிலும் உயர்ந்ததும்,வலுவானதுமாகும் என்பதே, இக்குறள் கூறும் உண்மை! 

  மலைதான் சிலையாகிறது; இதைத்தான் 'வணங்காமுடி' திரைப்படத்தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் பாடிய.

"மலையே உன் நிலையே நீ பாராய் 

கலைஞனின் உளியாலே 

காவியச் சிலையான 

மலையே உன் நிலையே நீ பாராய்" 

  எனும் ஓங்காரப்பட்டாலும்,'கார்த்திகை தீபம்' என்னும் திரைப்படத்தில்    டி எம் சௌந்தராஜன் பாடிய,

"மலை சாய்ந்து போனால் சிலையா கலாம் 

மரம் சாய்ந்து போனால் விலையாகலாம் 

மலர் சாய்ந்து போனால் சரமாகலாம் 

இந்த மனம் சாய்ந்து போனால் என்ன செய்யலாம்"

   எனும் மனதை சோகத்தில் தத்தளிக்கச் செய்த பாடலும், மலையின் கம்பீரத்தை யும்,அந்த மலைகூட இயற்கையின் சீற் றத்தில் சரியலாம் எனும் உண்மையை யும், தத்துவங்களாய் உணர்த்தின.மலை சிலையாவதைப் போல மனிதனும் சில நேரம் சிலையாவதுண்டு என்பதைத்தான் 'இரத்தத்திலகம்' திரைப்படத்தி டி.எம். சௌந்தராஜன் பாடிய,

"பனிபடர்ந்த மலையில் மேலே 

படுத்திருந்தேன் சிலையைப்போலே 

கனி தொடுத்த மாலையைப்போலே 

கன்னி வந்தாள் கண் முன்னாலே" 

   என்று கவித்துவம் மேம்பட்ட வரிகள் உணர்த்தின.மனம் துன்பத்தில் சாய் வதை, துன்பமே மலையென மண்டை யைக்குடைவதும் அப்படி தலைதூக்கும் இடரை தர்மம் வழிமறித்து காக்கும் என்பதையும், 'தர்மம் தலைகாக்கும்' எனும் டி.எம்.சௌந்தராஜனின் பாடலுக் கிடையே தோன்றும், 

"மலை போலே வரும் சோதனை யாவும் 

பனிபோல் நீங்கிவிடும் 

நம்மை வாழவிடாதவர் வந்து நம் வாசலில் 

வணங்கிட வைத்து விடும் 

செய்த தர்மம் தலைகாக்கும் 

தக்க சமயத்தில் உயிர்காக்கும்" 

   எனும் பாடல் வரிகள் மூலம் உணரலாம். மலைகளுக்கிடையே மல்லுக்கட்டும் காற்றும் அக்காற்றோடு கலந்து வரும் கானமும், காதலர்களின் உணர்வுகளை ஊஞ்சலாட்டுவதுண்டு.'பாடு நிலாவே' திரைப்படத்தில் எஸ்.பி.பாலசுப்ரமணியம் பாடிய,

''மலையோரம் வீசும் காத்து 

மனசோடு பாடும் பாட்டு கேட்குதா"

   எனும் பொதுப்படையான பாடலும் 'கரகாட்டக்காரன்' திரைப்படத்தில் மனோவும் சித்ராவும் இணைந்து பாடிய, 

"குடகு மலை காற்றில் வரும் 

பாட்டு கேட்குதா என் பைங்கிளி"  

மற்றும் கிழக்கு வாசல் திரைப்படத்தில் மனோ பாடிய, 

"பச்சமலை பூவு 

நீ உச்சிமல தேனு 

குத்தங்குறை ஏது

நீ நந்தவனத் தேரு"

  என்று குறிப்பிட்ட மலைகளை கடந்து தவழ்ந்துவரும் பாடல்களும், மலையும், காற்றும்,காதலும்,ஒரு முக்கோணப் பரிமாணமாவதை முன்னி றுத்தின. 

  இறைவனை மலைமேல் ஏற்றிவைத்து இறைவனைப் போற்றும் வண்ணம் அமைந்த சில பாடல்களும் உண்டு.அந்த வகையில் வரிக்குவரி மலையேறிய பாடலே 'தெய்வம்'திரைப்படத்தில் மதுரை எஸ். சோமு அவர்கள் பாடிய,

"கோடி மலைகளிலே கொடுக்கும் மலை எந்த மலை

கொங்குமணி நாட்டினிலே குவிழ்ந்த மலை அந்த மலை

தேடிவந்தோர் இல்லமெல்லாம் 

செழிக்கும் மலை எந்தமலை

தேவாதி தேவரெல்லாம் தேடிவரும் மருத மலை"

எனத் தொடங்கி

"மருத மலை மாமணியே முருகைய்யா"

என்று முருகனை மூச்சிறகை்க புகழ்ந்து பாடிய பாடல்.

  இதே முருகனை போற்றித்தான் 'கந்தன் கருணை' திரைப்படத்தில் P.சுசிலாவும் சூலமங்கலம் ராஜலட்சுமியும் சேர்ந்து பாடிய,

"திருப்பரங்குன்றத்தில் நீ சிரித்தால்

திருத்தணி மலை மீது எதிரொலிக்கும்"

எனும் பாடல் அமைந்திருந்தது.

  இப்படிப்பட்டதோர் மனநிலையில் பெரு மாளை தலை தாழ்த்தி வணங்கிப்பாடிய 'திருமலை தென்குமரி'படத்தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் பாடிய,

"திருப்பதி மலை வாழும் வெங்கடேசா

திருமகள் மனம் நாடும் ஸ்ரீநிவாசா

ஏழுமலைவாசா"

   எனும் இறைவனுள் இதயம் சங்கமிக்கச் செய்த பாடல். மேற்கண்ட பாடல்களில் வணங்காமுடி பாடலை தஞ்சை ராமையா தாஸ் எழுதி,ஜி இராமநாதன் இசைய மைக்க 'கார்த்திகை தீபம்'திரைப்படப் பாட லை ஆலங்குடி சோமு எழுத,ஆர். சுதர் சனம் இசையமைத்திருந்தார்.'இரத்தத் திலகம்' 'தர்மம் தலைகாக்கும்''தெய்வம்' திரைப்படப்பாடல்களை கண்ணதாசனும், 'கந்தன் கருணை' பாடலை பூவை செங்குட்டுவனும் 'திருமலை தென்குமரி' பாடலை உளுந்தூர்பேட்டை ஷண்முகமும் புனைந்திருந்தனர்.

     'பாடு நிலாவே'பாடலை வாலியும் 'கரகாட்டக்காரன்'பாடலை கங்கை அமர னும்'கிழக்கு வாசல்'திரைப் படப் பாடலை ஆர்.வி. உதயகுமாரும்  வடிவமைத்திருந் தனர். கடைசி மூன்று படப்பாடல்கள் இசைஞானியின் இசையில் இன்பத்தே னூட்டின.இதர இறைவன் சார்ந்த திரைப் படங்களுக்கு கே.வி.மகாதேவனும் குன்னக்குடி வைத்யநாதனும் இசைப் பங்காற்றினர்.

  இதுபோன்ற பாடல்கள் மட்டுமின்றி  திரைப்பட தலைப்புகளான 'மலை மலை' 'ஏழுமலை''மருதமலை''அழகர் மலைக் கள்வன்''நீலமலைத் திருடன்''தங்கமலை ரகசியம்''திருமலை தென்குமரி' மலைக் கோட்டை,போன்றவை தமிழ்த்திரையை வெகுவாக அலங்கரித் திருக்கின்றன.

                       =================0===================

Tribute to the mighty hero of Bollywood

Homage to a hero of all times

     Dharmendra who was originally named as Dharmendra Kewal Kishan Deol was one of the earliest heroes of macho might in Hindi cinema. With an acting career of almost 65 years with his last completed film Ikkis  waiting for a posthumous release, Bollywood and all his fans would have their eyes filled with tears, over missing a hero of well-built physique, endowed with a stentorian voice and vigour for a racing role play. 

   The fans of MGR in Tamil Nadu, would always keep in their minds a never missing link between the late Bollywood hero and their mass hero, on a similar pathway to stardom. Perhaps that was why the immortal Dharmendra was picked up for playing the role Alibaba {that MGR played much earlier in the Tamil version "Aibbabavum Naarpadhu Thirudarkalum"} in the film "Alibaba aur 40 Chor". When the Tamil film Naalai Namadhe, the Tamil remake of Yadon ki Baaraat was released, the fans of Hindi films, eagerly looked for their Dharmendra in M G R, and the latter did not disappoint the audience.

    Having lived in a district in Tamil Nadu where Hindi film releases were not many, this blogger cherishes in lasting memory, the five films of Dharmendra he watched. Raj Kapoor's four-hour fascinating film Mera Naam Joker {1970},was the first film in which this blog writer saw Dharmendra in the role of Mahendra Singh. The next film was Seetha Aur Geeta {1971} followed by Jugnu(1973). While Sivaji Ganesan played the role of Dharmendra in the Tamil remake of Seetha Aur Geeta {Vani Rani} Kamalahasan played his role in the Tamil version of Jugnu {Guru}.Jugnu was celebrated for the twice said dialogue,"Baap ke naam kaa sahaaraa kamzor log lete hai" which when translated into English would mean, ''the weak would be longing to be known by their father's reputation"

  The two other films were the mega hit Yadon Ki Baaraat {1973} and the blockbuster film Sholay {!975}.It was a pleasure to watch Dharmendra, along with the other sterling hero Sanjeev Kumar in Seetha Aur Geeta and Sholay and with the adorable Amitabh Bachan in Sholay.Among these five films, Hema Malini was his pair in Jugnu, Seetha Aur Geeta and Sholay. Besides these films, the blogger also saw Dharmendra as himself, in the film 'Chhoti Si Baat'.

  It is not the number of films of a hero that one watched, matters here. A veteran actor like Dharmendra can create a massive impact on the minds of the audience, as he did by jumping from a bridge on a running train in Yadon Ki Baaraat. Behind his grim look, he could create a world of grandeur, and his graceful half smile, was a treat more enchanting than the broad smiles of several other heroes. By looks and by the loaded roles Dharmendra performed, one could reflect upon the magnificence of Hindi cinema, and the whole gamut of Hollywood style radiating through the Hindi screens.

  Dharmendra was a hero of might; and that was ever a ruling macho might. Be it stunt or romance or emotional display, Dharmendra was by all means, the most captivating hero of Hindi cinema,with his unique charisma firmly fixed to the minds of his fans, as someone with a capacity for creating a superman impact, downsizing the dramatic efficacy of several other heroes of his time. The dynamic name Dharmendra will be eternally vibrating through the memories of his family, friends, film fans and the entire bastion of Bollywood.

                                     ==============0================

A film maker who travelled within families

         HOMAGE TO THE FINE FILM MAKER.

   Every film maker has a bonding with their pet genres of cinematic experience. Their creativity and their imaginative course of narration of events in sequences, hardly deviate from their favourable genres, based on which they choose their themes and narrative modes. If myths attracted the soul of A.P.Nagarajan, sentiments and emotional thrust occupied the mind of A.C Thirulok chander. If P.Madhavan believed in narrating the practical realities of life with compact emotional vibes, K.S.Gopalakrishnan and Bharadhiraja were more homely, with the rural life zones. However, even between the two, K.S.Gopalakrishnan confined himself to family dramas while Bharathiraja happily dwelled in the domain of rural romance. K.Balachander, who was an idealist at the beginning of his film career, became a revolutionary in the latter part of his creative journey.

  Only a few names are mentioned here. There are so many film makers in Tamil Cinema, adorning the field as glistening jewels. In this list, now comes V.Sekhar, an extremely impressive film maker of middle and lower middleclass family experiences, with absolute dedication to what actually keeps happening in each such family from time to time. This article is an earnest homage to this sterling film maker, who passed away yesterday.

    V.Sekhar was initially an assistant film director for Bhagyaraj for the film Enga Sinna Raasaa. Starting his own career as a full-fledged film maker, with his TV serial experience making notable hits like Veetukku Veedu and Porandha Veedaa Pugundha Veeda, it became a significant celluloid experience for V.Sekhar between Neengalum Herodhaan and Aalukkoru Aasai.While Nizhalkal Ravi was his first hero as Tiger Premnath in Neengalum Herodhaan, Sathyaraj was his final hero in Aalukkoru Aasai. His invincible film career threw dynamic pieces like Pondaatti Sonnaa Kettukkanum,Porandha Veeda Pugundha Veeda,Naan Petha Magane,Viralukketha Veekkam, Pongalo Pongal, Varavu Ettana Selavu Pathana,Koodi Vaazhndhaal Kodi Nanmai,Onna Irukka Kathukkanum,Veettoda Maappillai and Kaalam Maaripochu..

  One could reasonably reflect upon the underlying invaluable ethical essence, filling these succulent titles that the eminent film maker gave his films. The core integral features of a joint, middle class family, such as mutuality in sharing responsibilities, magnificence of family unity, prudence in dealing with money matters that guard and govern a joint family, dangers of male chauvinism coupled with the vagaries of men and women, external influences affecting the family spirit, flexibility in inter personal relationship, be it husband and wife, or mother in law and daughter in law, pampering of male children with little understanding of the female block are some of the kernel ingredients of V.Sekhar's world of cinema.

   The directorial dynamism of V.Sekhar could be felt not only in the choice of his themes, but also in the titles of his films and the conventional course of narration with powerful dialogues, relevantly accompanying the cinematic events. Beyond all this, it is the proper inclusion of actors in pivotal roles and in the comedy segment that added a glorious stamp to his films. Sivakumar, Nizhalkal Ravi,Nassar,Chandrasekar,Murali,Pandiarajan Livingston,Nepoleon, and Sathyaraj were his heroes and among them Nizhalkal Ravi became a periodical inclusion as hero.

   Bhanupriya,Radhika,Oorvasi Kushbhu, Roja Sangeetha,and Meena were the heroines of his films. Among character actors,Vijayakumar, Jai Shamkar Rajesh,and Vinu Chakravarthi with Manorama, and Vadivukkarasi, compactly constituted the connecting link of the family network. 

  Among comedians, Goundamani,Janagaraj, Vivek, Vadivelu Senthil,Kumarimuthu and Vaiyyapuri,with Kovai Sarala and Kalpana, filled the films with exuberant, at times even aggressive humour. Most of the names have been mentioned here, only to emphatically install the grandeur of the family map displayed by late V. Shekar.

   While watching the films of V.Shekar, the audience will definitely pass through the family events identifying themselves in each one of the characters, with their own frame of mind, coinciding with thoughts and patterns of behaviour of the members of the film family. 

 One could see a lot of erroneous routes taking the characters with a weaker mindset, on a vicious journey, only to get reformed at the end of the film. Realization of wrongs rings the reform bell, and good sense prevails as a natural mark of culmination.

 V.Sekhar is very particular in creating a cathartic effect that perfectly purifies the ill-thinking individual spokes of the family wheel, so that the family is assured of a smooth, and hurdle free run, every day. It is this kind of film-making that has established V.Sekhar, as one of the most memorable contributors of value addition to Tamil cinema. May his commendable creative soul rest in peace.

                                     ==================0==================

S.Ve Shekher's place in Tamil cinema

  

   From the days of N.S.Krishnan Tamil cinema has seen a long line of comedians like T.S.Dorairaj, K.A,Thangavelu,Chandrababu Nagesh,Cho Ramasamy,Thengai Srinivasan, Surulirajan, Y.G.Mahendran,Goundamani, Senthil,Vivek, Vadivelu, Santhanam ,Soori and Yogi Babu.Of these comedians, NSK, Chandra babu and Vadivelu are specially known for their singing  ability and Nagesh and Vadivelu were sparkling dancers too. We could see that there was a conscious or involuntary influence of one comedian upon the other. 

  Most of these comedians were known for their verbal wield. Especially after NSK, excepting Chandrabhabu,Y,G.Mahendran and Senthil all the others delivered dialogues,with a vibrant thrust on clarity of words. Chandrabhabu and Senthil are known for their unique mannerisms with the former letting his tongue dance: and Senthil smoothening his words with a kind of exquisite satire and style,letting his fellow comedian Goundamani fall into his trap. However, most often his attempts would backfire and create hilarious outbursts.

 Y.G.Mahendran  could churn and munch his words to create a special impact. Yogi Babu is a close follower of Goundamani and Santhanam confined himself to one liner bits, each hitting the ears of the audience as straight blows. After NSK, it was Vivek who deliberately included rationalism and social values, in his comedy segment.

    In this list of comedians,Sattanadhapuram Venkatraman Sekar popularly known as S.Ve.Shekher is the missing link,in the sense that his film journey went on like either sporadic rains,or singular storms. Here is a film personality, who has the excellent capacity for creating a special impact through vigorous verbal throws, cleanly sweeping the goal he has set.This has been possible for him purely on account of his close association with the stage, like NSK,Cho Ramasamy,Visu ,YG Mahendran,Crazy Mohan, and a few others. He had been a vital part of more than thirty plays, enacted on the stage.

  Being the son- in- law of the soul making music composer G.Ramanathan, and having been introduced to Tamil cinema by the veteran film maker K.Balachander, S.Ve. Shekhar's journey through the Tamil screen, was greatly eventful and meaningful.Though he played first, a small role in KB's film Ninaithale Inikkum, his second film Varumaiyin Niram Sivappu by the same film maker, showed S.Ve.Shekhar as Thambu, in a character capable of mixing powerful emotions with dialogues with infallible clarity and commitment.S.V.Shekher made his role memorable in that film. After this Kamalahasan film, Shekher again joined Kamal in 'Simla Special'.

  Next to KB,it was Visu who brought the acting core of S,Ve Shekher with dramatic efficacy. emotional galaxy,and sharp delivery of dialogues, plunged in pungent satire and power-packed performance. Though Visu was only a dialogue writer for Kudumbam Oru Kadhambam,the other seven films Manal Kayiru,Dowri Kalyanam, Chidambara Ragasiyam,Thirumadhi Oru Vegumathi, Vedikkai en Vaadikkai,Naanayamillaa Naanayam and Sigamani Ramamani,directed by Visu, gave him immense opportunity to demonstrate his strength as an actor,through the contextually relevant sarcastically calculated dialogues of Visu. 

  His four films with director Rama Narayanan such as Sahadhevan Mahadhevan {with Mohan} Thangamani Rengamani {with Murali}Thirupathi Ezhumalai Venkatesa,and Kandha Kadamba Kathir Vela {both with Prabhu} were happy-go-lucky films,with a lot of humour embedded in dialogues. His other most popular films include,Veedu Manaivi Makkal (with Visu) Lakshmi Vandaachu with Sivaji Ganesan, Mr.Bharath with Rajinikanth, Payanangal Mudivadhillai and Kopurangal Saaivadhillai both with Mohan, Adhsiyap piravikal with Prabhu and Karthik Muthuraman, and above all Fazil's felicitous film,Poove Poochoodavaa.The other most unforgettable comedy show of S.Ve.Shekher was Kadhanaygan, which was the Tamil remake of the Malayalam hit Nadodikkaattu.This film with Shekher and Pandiarajan, was a mega roller coaster ride in humour,letting the audience laugh louder.

  Besides these films,others like Pondaatti Raajiyam and Pondaattiye Dheivam, were moderate entertainers. Shehker also directed a film called Krishna Krishna.Later Shekher took up elderly roles as father and uncle, in films like Arasaatchi,Jithan,Shankar's Jeans and Vallavan. After the failure of his Manal Kayiru 2,the last film that S.Ve Shekher appeared was in the role of a Judge, in 'Traffic Ramasamy' starring S.A.Chandrasekar in the titular role.

  What is different about S.Ve.Shekher is the strange character names he got in films, such as Kittumani,Sigamani{in three films} Rengamani,Manghubadhi,and Nallamuthu.He has always been the best bet for the roles of a simpleton, and a naive guy. He played one of the four village idiots called Nallamuthu, among the other three idiots  known as Naachimuthu{Prabhu} Thangamuthu{Karthik Muthuraman}and Kathamuthu {Y.G.Magend ran}

  It was a long journey for Shekher in the Tamil film industry, and his contribution to Tamil cinema, is no less significant than that of other actors. S,Ve,Shekher has always been a dedicated performer of roles with humour, poise and compact acceptability. However, his place in Tamil cinema, has been foreshadowed by his controversial and unstable political journey, by shifting his political loyalty from one party to the other. Perhaps this periodical political interruption has thrown spikes on the pathways to his eligible stardom. In the midst of his political shuffles, it should be mentioned here, that he was a member of the Tamil Nadu State Legislature between 2006 and 2011, as a representative of the AIADMK party. Now he seems to be a member of the ruling DMK party.

  The unique merit of S.Ve.Shekher is his impressive thought process, merging with spontaneous verbal efficacy emerging from an intelligent grasp of events, be it cinema, or politics. Besides acting, he has also been a dubbing artist, lending his voice to Mohan for the film Moodu Pani.Moreover,he is also a Television serial actor,with his pivotal contribution to serials like Vannathirai {D.D}Galaattaa Sirippu{Sun TV} and Meenakshi Sundaram {Kalaignar TV}.

  S.Ve.Shekher as an actor, is an inseparable combination of comedy sense,and sobriety. He befits himself comfortably with his fellow actors,be it Kamalahasan or Rajinikanth, Prabhu or Mohan or Murali.His verbosity is a flowing stream of words wedded to ideas, because of being a product of the stage,and a film actor groomed by veterans like K.Balachander, and Visu. It is unfortunate that he could not continuously travel on the cinema track, despite his exemplary flair for humour,and his frame of mind for a fair and neat performance of any role, assigned to him.

                       ===============0====================

தமிழ்திரையின் நடைமேடைகள்

"நடந்தாய் வாழி காவேரி 

நாடெங்குமே செழிக்க 

நன்மையெல்லாம் பயக்க" 

  என்று 'அகத்தியர்'திரைப்படத்தில் நதியை நாட்டின் நன்மைக்கென கம்பீர மாய் நடக்கச்செய்த,குன்னக்குடி வைத்தியநாதனின் மேலோங்கிய இசை யில்,சீர்காழி கோவிந்தராஜன் உரக்கக் குரலுயர்திப்பாடிய,K.D சந்தானத்தின் சத்தான வரிகள்,தமிழ்த்திரைக்கு வினோ தமான நடைமேடையை அமைத்துத் தந்தன.

  மாறாக,'ஆசை அலைகள்' திரைப் படத்தில் கே.வி.மகாதேவன் இசைய மைத்து டி.எம்.சௌந்தராஜன், உள்ளத் தில் சோகமும் விரக்தியும் நிறைந்து வேல்பாய்ச்சிய பஞ்சு அருணாசலத்தின் பாடல் வரிகள், 

"நடந்து வந்த பாதையிலே 

நாலு பக்கம் பார்த்துவந்தேன் 

நல்லது கேட்டது புரியவில்லை

நல்லவர் எல்லாம் வாழ்வதில்லை" 

   என்று பாதச்சுவடுகளால் மனதின் வலியினை நடைமேடையில் அழுத்திப் பதித்தன.

அதே நேரத்தில் 'அரச கட்டளை' திரைப் படத்தில் டி.எம்.எஸ்ஸும்  P.சுசீலாவும் பாடிய, 

"வேட்டையாடு விளையாடு 

விருப்பம்போல உறவாடு 

வீரமாக நடையைப் போடு

நீ வெற்றி எனும் கடலில் ஆடு" 

  எனும் ஆலங்குடி சோமுவின் வரிகள், கே.வி.மகாதேவன் இசையில் வீரத்தால் கால்களை உந்திவிட்டு, வெற்றியினை நடைமேடைக்குக் காணிக்கை ஆக்கியது. 

  நடையின் லாவகங்கள் காதலால் கவரப் பட்டு, நடைமேடைக்கு நளினமூட்டுவ துண்டு. இவ்வகையில்'பரிசு' திரைப்படத் தில் எம்.ஜி.ஆருக்காக டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"பட்டுவண்ண சிட்டு படகுத்துறை விட்டு 

பார்ப்பதுவும் யாரையாடி அன்ன நடை போட்டு" 

   என்று காதலியின் நடையழகை கண் ணியமாய் ரசித்ததும்,அன்ன நடைக்கு அழகூட்டி,காதலிக்கு சொல்லலங்காரம் கூட்டிய,'முதலாளி' திரைப் படத்தில் கே.வி மகாதேவனின் இசையில் டி.எம். எஸ் பாடி,ராகத்திற்கு மெருகூட்டிய,க.மு. ஷெரீபின், 

"ஏரிக்கரையின் மேலே போறவளே பெண்மயிலே"

 எனும் பாடலுக்கு இடையே தோன்றும், 

"அன்னம் போல நடை நடந்து 

சென்றிடும் மயிலே 

ஆசை தீர என்னைக் கொஞ்சம் 

பாரு நீ குயிலே" 

 எனும்,கிராமத்துக் காதல் கிளர்ச்சியூட்டி பெண்மைக்கு நடைமேடை அமைத்துக் கொடுத்த வரிகளும்'பாஷா'திரைப்படத் தில் வைரமுத்துவின் வரிகளிலும் தேவா வின தேனிசையிலும் அமைந்த

"அழகு 

நீ நடந்தால் நடையழகு 

நீ பேசும் தமிழழகு"

 என்று  எஸ்.பி.பி யும்,கே.எஸ்.சித்ராவும் குரல் குழைந்து நடைமேடை படைத்த  வரிகளும்,எஸ்.பி.பி பாடிய,

"யே பாஷா பாரு பாஷா பாரு

பட்டாளத்து நடையைப்பாரு

பகை நடுங்கும் நடையைப்பாரு

கோட்டு சூட்டு ரெண்டும் எடுத்து

போட்டு நடக்கும் நடையை ப்பாரு"

  எனும் வீர நடை.ப்பாடலும்,கே.ஜே. ஏசு தாசும் சித்ராவும் பாடிய

"தங்கமகன் இன்று சிங்க நடை போட்டு

அருகில் அருகில் வந்தான்"

  என்று நடையின் நெருக்கத்தை நேசித்த பாடலும்.ஒரே திரைப்படத்தின் மூன்று நிலைகளில், பல நடை பாவனைகளை போற்றுதலுடன் பறைசாற்றின. இவை அனைத்துமே கவிதை வரிகளின் நெரிசலில்லாப் பாதப் பயணங்களாம்.

   காதலில் நடையை நைய்யாண்டி செய் வதும் கனிவுடன் கரிசனம் காட்டுவதும் உண்டு 'அன்னை இல்லம்' திரைப்படத் தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய,கண்ணதாசனின்,

"நடையா இது நடையா 

ஒரு நாடகம் அன்றோ நடக்குது 

இடையா அது இடையா 

அது இல்லாதது போல் இருக்குது" 

  என்ற வரிகள் கே.வி.மகாதேவன் இசை யில் களிப்புடன் நடைமேடை ஏறின. நடை யில் கரிசனம் காட்டி கண்ணதாசனின் எழுதி,விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசை யில் 'புதிய பறவை' திரைப்படத்தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"ஆஹா மெல்லநட மெல்லநட 

மேனி என்னாகும் 

முல்லைமலர் பாதம் நோகும்" 

 என்று காதலியின் பாதம் நோகாமல் நடைபயிலச்சொல்லும் பாடல், நடை மேடைக்கு நலங்கு நடத்தியது.

  இந்தக்கரிசனத்துக்குக் கொஞ்சம் கனம் ஏற்றி,காதலனின் வேதனையை விளிம் புக்குக் கொண்டுவந்த,

"காலடித் தாமரை

நாலடி நடந்தால்

காதலன் உள்ளம் புண்ணாகும்

இந்தக் காதலன் உள்ளம் புண்ணாகும்"

  எனும் வாலியின் மகத்தான வரிகளை உள்ளடக்கிய,''பவளக்கொடியிலே முத்துக்கள் பூத்தால்''எனும்'பணம் படைத்தவன்' திரைப்படப்பாடல்,விஸ்வ நாதன் ராமமூர்த்தி இசையில், காதலி யின் பாதங்களுக்கு சொல் மலர்களால் நடைமேடை அமைத்துக் கொடுத்தது.

  இதுபோன்ற எத்தனையோ நடையலங் காரக் கவிதை வரிகள் தமிழ்த்  திரையில் நடைமேடைகட்டி, அதற்குள் மயில் தோகைச் சொற்களால் மணம்கமழும் தோரணங்களைத் தொங்கவிட்டன.பாடல் களைக்கடந்து 'ராஜ நடை','வீர நடை' போன்ற திரைப்படத் தலைப்புகளையும் தமிழ்த்திரை தந்தது.

                    ===============0================= 

Special soft Idlis from Idlikadai

    A boiled South Indian delicacy has become the boiling theme of Danush's Idlikadai.The film solidly sustains as a soft cinematic venture, because of its solid theme neatly stuck to its core theme and insight. Everything has gone soft here, excepting the tough untamed character of Arun Vijay. Even Sathyaraj who is delightfully known for his emotional outbursts has been locked in an underplay of paternal role to the doubtful question whether he also carries a little bit of the negative shades of his spoilt son Arun Vijay.

  Composed character role play, is not new to Danush, because he has already played such roles in Vada Chennai,Karnan and Asuran. However, in Idlikadai he has immersed into soft waters on account of his directorial conception of a hero absolutely committed to his parental lineage and cultural moorings. In the changing world of cinematic violence, here is a theme of Gandhian nonviolence scrupulously followed by the hero, evolved from the film making roots of the director- cum hero.

 Nithya Menen is not as sparkling as she was in Thiruchitrambalam. But she also chooses to move on the soft track along with Danush.Rajkiran, Dhanush Sathyaraj,Ilavarasu and Nithya Menen all dissolve in their characters like salt in the Idli dough. Samuthrakani's mischievous villainy and Parthiban's cop role, serve as spicy chutney and mild coconut chutney respectively.

  G.V Prakash Kumar's Enjaami Thandhaane in the soothing voice of Dhanush, will keep ringing in the ears of the audience for quite some time. As the idlies have been made extremely soft, even the short spell of paternally approved love between Dhanush and Shalini Pandey, seems to lack the animation, it needs. All said and done, though Idlikadai is a great film for a family watch, there is a kind of sluggishness in narration, and one could feel that the scenic sequences and action segment could have been made more dynamic and impressive receivables, to the audience. 

  In fact, Dhanush with his immense creative potential, could have spun the action segment with different imaginative vibes. But in a film dedicated to nativity and sense of belonging to the soil, it is the strong base that supersedes the ornamental components of usual cinema. After all, the thatched Idlikdai celebrating a serene sense in making a special kind of food that steals the taste buds of the localites, need not be gorgeous like a star hotel.  

Courtesy:- NETFLIX

Two Malayalam films with Asif Ali, in two diverse roles.

  

  Asif Ali's  Aabhyanthara Kuttavaali and Mirage are the two films that have come as pre-Diwali OTT releases, the former made by Sethunath Padmakumar and the latter by Jithu Joseph.One is a family drama, and the other is an action thriller. In terms of theme and narration, both the films justify their genres through their narrative formats, and action quotient. Asif Ali as the protagonist of the two films, succinctly delivers his roles with his usual underplay of emotions and contextual fulfilment of appropriate role play.

  As a family drama Abhyaanthara Kuttavaali suitably exhibits the new generational trends in marital relationship, with men falling vulnerable to the feminine designs and expectations of independence and self-focused life determiners. The beauty of the film depends not only upon its thematic validity, but also on the legality involved in establishing the factual position of more men falling a prey to the latent motives cherished by women, whose intentions surpass the ethical component of conjugal life.

  As the gullible victim of a dubious marriage in which he was not allowed even to get closer to his wife,but was forged as a harassing husband and wife beater, it becomes the paramount effort of the hero to prove his innocence before law. The inability of the advocate in properly presenting his case, forces him to argue his case himself, with the permission of the magistrate. 

  As the one month marriage has to culminate in a divorce, the hero has to investigate the hidden trails of the girl whom he married, and prove before the magistrate, how he has been wrongly implicated in the case, besides putting forth the statistical data that in a world of feminist slogans, men are equally or more caught in troubled marriages The ripple free narration makes a rippled story base, an interesting family watch, despite the fact that the slow narration of the events could have been given a little bit of dramatic dynamics.

  'Mirage' is a film full of twists and turns and Jithu Joseph who has reached an acclaimed position as a master of thrillers, makes each move of the film nerve breaking for the viewers besides making the characters themselves experience rotational and anticlockwise jerks, on account of every access to truth becoming a blow of falsehood. Mirage is what is not, that appears before us. A road travel will show us watery spots at long distance, that disappear when we drive closer. How often we have felt all friends are not true friends, and all enemies are not real enemies.

   At a time when films of heroes like Dilip, Prithviraj,and Kunchackoboban are not many, Asif Ali has become the right choice to do roles with different shades. Both Asif Ali and Aparna Muralidharan have given their best and the way the course of events get unfolded through the changing vindications of Aparna, Asif Ali gets more and more riddled and the climax gripping the audience with the most unexpected slot of mirage, makes the film a special thriller.

 From money laundering to gory memories of tragic events and an unforgettable event of sexual harassment goading the mind for revenge after years, Mirage is an intricate spider's web that quickly unwinds itself within ten minutes, before the climax. Sampath Raj adds a lot of grace to the cop role both in looks and role play. Jithu Joseph who gave hits like Drishyam, its sequel, Papanasam, the Tamil remake of Drishyam, Oozham,Kooman {another Azif Ali film with psychological intricacies} and Nunakuzhi,has made 'Mirage' a different thriller. The only flaw is the missing thrust on the theme base of the film that takes a casual note in the last fifteen minutes of narration. But still, the unexpected shocking climax is toughly action filled, and a bit palpitating too. Asif Ali is on an onward march, towards displaying multiple genres of roles with ease and ecstasy.

  Courtesy to the two OTT forums, ZEE 5 for Aabhyanthara Kuttavaali  and SONY LIV for Mirage.

வெண்தமிழ்த்திரையின் நல்முத்துக்கள்

 

"முத்தைத்திரு பத்தித்திருநகை 

அத்திக்கிறை சத்திச்சரவண

முதிக்கிக்கொரு வித்துக்கொருபர எனவோதும்"

  என்று 'அருணகிரிநாதர்' திரைப்படத் தில்  T.M சௌந்தராஜன் குரலில் ஒலித்த திருப்புகழ் பாடலின் வரிகள் ஜி.ராம நாதன் மற்றும் T.R பாப்பா இருவரின் இசையில் முருகனின் திருவருளை நெஞ்சில் வேலென பாய்ச்சின. வெண் முத்திற்கிணையான பல்வரிசையும், இளநகையும் அமைந்த தேவயானை தேவியின் தலைவனாகிய, சக்திவேல் தாங்கிய முருகன், மோட்ச வீட்டிற்கு விதையாக விளங்குபவன் என்று பொருளு ரைத்தது அப்பாடல்.

  இதே T.M.சௌந்தராஜன் குரலில், 'மதுரைவீரன்' திரைப்படத்தில் ஜி.ராம நாதன் இசையில் 'வாங்க மச்சான்' பாடலுக்கிடையே தோன்றும்.

"முத்துப்போல பல்லழகி 

முன்கோபச் சொல்லழகி 

கத்திபோல் கண்ணனழகி 

கனிவான பெண்ணழகி" 

   என்று தஞ்சை N.ராமைய்யாதாஸின் வரிகளில் அமைந்த பாடல், இறைவன் தடத்திலிருந்து கீழிறங்கி,மனித மேடை யின் குறும்புத்தனமான கற்பனையை அரங்கேற்றியது.

 'முத்து' எனும் சொல் பற்களை மட்டும் குறிக்காது விழிகளையும் குறிக்கக் கூடும் எனும் வகையில் 'நெஞ்சிருக்கும் வரை'திரைப்படத்தில் எம்.எஸ். விஸ்வ நாதன் இசையில் T.M.சௌந்தராஜனும் P.சுசீலாவும் இணைந்து பாடிய கண்ண தாசன் பாடலே, 

"முத்துக்களோ கண்கள் 

தித்திப்பதோ கன்னம் 

சந்தித்த வேளையில் 

சிந்திக்கவேயில்லை 

தந்துவிட்டேன் என்னை" 

   என்று இதமாக நெஞ்சில் நிறைந்த வரிகள்.இதுபோன்ற கற்பனைகளி லிருந்து சற்று விலகி குழந்தைகளை முத்துக்களாய் கொண்டாடும் பாடல்கள் தனி முத்திரை பதித்த,

"முத்தான முத்தல்லவோ

முதிர்ந்து வந்த முத்தல்லவோ

கட்டான மலரல்லவோ

கடவுள் தந்த பொருளல்லவோ"

  எனும் 'நெஞ்சில் ஓர் ஆலையம்'திரைப் படப் பாடலும்,'கண்ணேபாப்பா' திரைப் படத்தில் இடம் பெற்ற,

"கண்ணே பாப்பா

கனிமுத்து பாப்பா

அன்னையும் இங்கே

சிந்தும் புன்னகை எங்கே"

    என்று தொடங்கி,

"பனித்துளி ஒன்று 

சிப்பியில் விழுந்து

வந்தது முத்து

என் மன்னவன் சொத்து"

     என்று தொடரும் பாடல் வரிகள் முத்துக் களால் குழந்தைச் செல்வங்களை அலங் கரித்தன. இந்த இரண்டு கவியரசின் பாடல்களும் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசை யில் P.சுசிலாவின் குயிலோசைக் குரல் குணம் கூட்டின.

   மனித வாழ்க்கையில் ஒவ்வொரு பொழு தும் வெண்முத்தாக அதனை முறையாக கோர்த்து ஒரு நாளை அழகாக்கிக் கொண்டாட முனையும் நபர்களுக்கு, குறிப்பாக குடும்பத் தலைவிகளுக்கு, அழகான வாழ்க்கை அழிந்துவிடுமோ என்ற அச்சம் ஏற்படுகையில்,மனம் தவிப்பதாய் அவர்கள் உணருவர்.அப்படி ஒரு மனநிலையை வெளிப்படுத்தும் பாடலே, 'சொர்க்கம்' திரைப்படத்தில் P. சுசீலா பாடிய, 

"ஒரு முத்தாரத்தில் முப்பது முத்து 

கோர்த்து வைத்திருந்தேன் 

அதன் முன்னும் பின்னும் 

தங்கக்கோடுகள் போட்டு

வைத்திருந்தேன்" 

  எனும்கண்ணதாசனின் வரிகளை எம்.எஸ்.விஸ்வநாதனின் இசையில் முழங்கிய முத்தான பாடலாகும்.இதே போன்றொரு கருத்தினை மகிழ்ச்சியுடன் வெளிப்படுத்திய பாடலே, 'பாமா விஜயம்' திரைப்படத்தில் P.சுசீலா,எல் ஆர் ஈஸ்வரி சூலமங்கலம் ராஜலட்சுமி மூவரும் இணைந்து கொண்டாடிய,

"ஆனி முத்து வாங்கிவந்தேன் 

ஆவணி வீதியிலே

அள்ளிவைத்து பார்த்திருந்தேன்

அழகு கைகளிலே"

   என்று தொடங்கி, 

"எண்ணிவைத்தேன் 

ஏழெட்டு முத்துக்கள் காணவில்லை

ஏறிட்டு நான் அதை பார்க்கவில்லை 

மார்பிலும் நான் அதை சூடவில்லை 

அந்த கன்னத்தில் என்னடி முத்து வண்ணம்

எந்த கள்ளத்தனத்தினில் வந்ததடி 

வாங்கிக்கொடுத்ததும் 

தாங்கிப்பிடித்ததும் 

முத்துக்கள் போல் வந்து சிந்துதடி.

ஒரு முத்து,இரு முத்து, மும்முத்து 

நால்முத்து அம்மம்மா "

   என்ற கண்ணதாசனின் பொன்னான வரிகளைக்கொண்ட,எம்.எஸ். விஸ்வநாத னின் இசையில் அர்த்தங்களை அழகுடன் கோர்த்து, செவிகளுக்கு அலங்கார மூட்டிய,பாடலாகும்.

   முத்தான பாடல்களின் முத்துக்களின் வரிசையில் 'அனுபவி ராஜா அனுபவி'  திரைப்படத்தில் T.M.சௌந்தராஜனும்  எல்.ஆர் ஈஸ்வரியும் பாடிய,

"முத்துக்குளிக்க வாரீகளா

மூச்சை அடக்க வாரீகளா" 

   என்று தூத்துக்குடி மொழிதாங்கி வந்த உற்சாகப்பட்டாலும்,'அன்பு சகோதரர்கள்' படத்தில் கண்டசாலா மனமுருகிப் பாடிய,

"முத்துக்கு முத்தாக 

சொத்துக்கு சொத்தாக 

அண்ணன் தம்பி பிறந்து வந்தோம் 

கண்ணுக்கு கண்ணாக 

அன்பாக இனைந்து வந்தோம் 

ஒண்ணுக்குள் ஒண்ணாக" 

   எனும் நெஞ்சில் அதிர்வலையினை தோற்றுவித்த பாடல் வரிகளாகும். இந்த கண்ணதானின் இப்பாடல்களில் முதலா வது பாடலுக்கு எம்.எஸ் விஸ்வநாதனும் இரண்டாவது பாடலுக்கு கே.வி.மகாதேவ னும் பாங்குடன் இசையூட்டினர்.இப்பதி வில் குறிப்பிட்ட முத்துக்கோர்வையாய் அமைந்த பாடல்களை முதலிரண்டைத் தவிர இதர பாடல்கள் அனைத்தையுமே கண்ணதாசான் மட்டுமே எழுதியது, கவியரசுக்கு மட்டுமின்றி தமிழ்த் திரைக்கே பெருமை சேர்ப்பதாகும்.

 பாடல்களால் மட்டுமல்லாது வெண்தமிழ்த்திரை,தலைப்புகளாகவும்'முத்து' 'முரடன் முத்து''நத்தையில் முத்து'சிப்பிக் குள் முத்து''முத்து எங்கள் சொத்து' 'முத்துக்கு முத்தாக'போன்ற முத்துக்கள் முன்னோக்கிச் செல்வதை காணலாம். மொத்தத்தில்,வெண்தமிழ்த் திரையில்  நல்  முத்துக்கள், தமிழோடு விளையாடி, திரைகளைக் கடந்து விழிகளிலும் செவி களிலும் வெற்றி மாலைத் தோரணங்கள் கட்டுகின்றன.

                                              =============0============== 

   

Sivakumar in two divine roles

    

   The portrait of god is a pattern of human imagination.Unlike most other religions Hinduism is endowed with a galaxy of images of Gods, in relation to an infinite variety of mythological compositions.The most frequently visited images are those of Mahavishnu with the portraits of Lord Krishna and Lord Rama as his two most prominent avatars.Besides these two images the  Vaishnavite mythological tales include that of Abhimanyu,the son of Arjuna.Gemini Ganesan performed the role of Abhimanyu in Maya Bazaar and A.V.M Rajan did that role with equal grace, in Veera Abhimanyu.

  Telugu superstar N.T.Rama Rao's facial profile piously fitted into the roles of Lord Krishna,which he repeated in a few Telugu and Tamil films like Maya Bazaar and Karnan.As Lord Ram he excelled in playing the role with a perfection of image display in films like Sampoorana Ramayanam and Lava Kusha.Gemini Ganesan also did the role of Lord Krishna for the film Veera Abhimanyu.

   Unlike the Vaishnavite portrait of Gods,the Saivite portraits reflected a greater amount of  masculine verve as visualised and witnessed in paintings,sculptures and film portrayals.This kind of masculine verve was exuberantly represented in the portrayal of Lord Shiva by actors like Sivaji Ganesan,{Thiruvilaiyaadal} R.S.Manohar {Thiruneela kandar} Gemini Ganesan {Kandan Karunai }and A.V.M Rajan {Agathiyar}

   Playing divine roles is more a predicament than pleasure.This is because of the predominance of acceptability by the audience.Face requires a kind of uniquely appealing grace to play the distinctly created images of Gods, instinctively passed through the expertise of human vision.Film makers would certainly have applied their minds more thoughtfully, towards assigning divine roles to  actors.

  MGR being a limb of the Dravidian body,did not think of getting into divine roles after registering his image as a mass hero.The next generation heroes like Jai Shankar and Ravichandran also did not form part of the mythological films.Whereas Sivakumar a contemporary of Jai Shankar and Ravichandran took up two mythological roles as Maha Vishnu in Thirumal Perumai and as Lord Muruga in Kandan Karunai.

  Sivakumar's inclusion in divine roles appeared to be similar to that of N.T.Rama Rao,because of the soothing mode of dialogue delivery, which he always used to deliver.In fact, the two roles that he did, demands subdued dialogue delivery unlike that of Lord Shiva, that is well known for Rudhra thandavam and dissemination of rage against perpetrators of evil, as monstrous demons.

 The leonine voice mould of Sivaji Ganesan became a boon for exhibiting the rage-stuffed role of Lord Shiva.Where as Maha Vishnu and Lord Muruga as guarding Gods, become the softest pillows for devotees to rest their troubled minds for divine support.Though Thirumal Perumai focused on the holy routine of the Aazhvaars said to be be the staunch Vaishnavite devotees , Sivakumar's participation in the film as Maha Vishnu, revolved around mellowing the course of events with a perfectly protective touch, more as a saviour of mankind, than as a blown up figure of God.

   As Lord Muruga in Kandan Karunai, Sivakumar was his sweetest self ,endearing himself  to his devotees as a part of their body and mind.Even his destruction of the demon like Sooran { celebrated till date as soora Samhaaram}was achieved through his trust worthy lieutenant Veera Bhaahu,{turbulently played by Sivaji Ganesan}.Sivakumar's balancing of a fair attitude and behaviour between his two consorts Deivayanee and Valli ,reflected his right human perception of the divine attributes. 

 What took the audience closer to Sivakumar as Maha Vishnu and Lord Muruga would speak volumes about the actor's mellifluous mind frame in grasping godly position, and take himself flawlessly to those divine heights.Sivakumar is certainly the rarest among Tamil heroes, befitting god roles without a fall in playing those roles.By looks,lip movements,voice mould and tongue's travel through dialogues,Sivakumar is appropriately a magnificent stuff of godliness in human form, in his two divine roles representing the Vaishnavite and Saivaite codes of Hinduism

                               ===========0============

பூவை செங்குட்டுவனின் கவிதை பூக்கள்

 

  காதலும்,கருத்தாழத் தத்துவமும், வாழ்க்கை கொண்டாட்டமுமே, திரை யிசைப் பாடல்களின் தலையாய கருத்து மேடைகளாக களைகட்டிய காலத்தில் சற்றே மாறுபட்டு,பெரும்பாலும் இறை நெறி சார்ந்த திரைப்பாடல்களை திகட் டாமல் தமிழ்த்திரையில் தொடர்ந்து வழங்கிய சிறந்த கவிஞர் பூவை செங்குட்டுவன், இன்று நம்மிடையே இல்லை. 

  ஏ.பி.நாகராஜனின்'மேல் நாட்டு மருமகள்'திரைப்படத்தில் அனைத்து பாடல்களையும் எழுதத்தொடங்கி அதற்குப்பின் பல் வேறு பாடல்களை எழுதி, பின்னர் 'கனி முத்து பாப்பா' திரைப்படத்திலும் அனைத்து பாடல் களையும் புனைந்திருந்தார்.

  'மேல்நாட்டு மருமகள்'திரைப்படத்தில் குன்னக்குடி வைத்தியநாதன் இசையில் வாணி ஜெயராம் பாடிய, 

"முத்தமிழில் பாடவந்தேன் 

முருகனையே வணங்கி நின்றேன் 

தித்திக்கும் குமரன் பெயரில் 

தெய்வீக அழகைக் கண்டேன்" 

எனும் பாடலும், வாணி ஜெயராமும் T.K. கலாவும் பாடிய,

"பல்லாண்டு பல்லாண்டு வாழியவே" 

  எனும் பாடலும், தனித்துவம் பெற்றிருந் தன. அதே திரைப்படத்தில் எஸ்.பி.பால சுப்ரமணியமும் வாணி ஜெயராம் பாடிய, "How wonderful,how beautiful" மற்றும் உஷா உதுப் பாடிய 'Love is beautiful"  என்று ஆங்கிலத்தில் தொடங்கும் வித்தியாசமான பாடல்களையும் பூவை செங்குட்டுவன் எழுதி அசத்தியிருந்தார். 'கனிமுத்துபாப்பா'வில் T. V. ராஜுவின் இசையில் அவர் எழுதியிருந்த ஐந்து பாடல்களில், 

P. சுசீலா பாடிய, 

"ராதையின் நெஞ்சமே 

கண்ணனுக்கு சொந்தமே"&

"ஏழு மலைவாசா 

எமையாலும் ஸ்ரீநிவாஸா 

எந்நாளும் துணை நீயே 

ஸ்ரீ வெங்கடேசா" 

  ஆகிய இரு பாடல்களும் நெஞ்சுக்குள் தெய்வீக மனதுடன் ரீங்காரமிட்டன.

  அவரின் திரையிசை பக்திப்பாடல்களில், 'கௌரி கல்யாணம் திரைப்படத்தில் சூலமங்கலம் ராஜலட்சுமியும் P. சுசீலாவும் இணைந்து பாடிய,

"திருப்புகழை பாடப்பட வாய் மணக்கும்" 

   மற்றும் 'கந்தன் கருணை' திரைப்படத் தில் அதே பாடகர்கள் இருவரும் மீண்டும் இணைந்து இனிக்க இனிக்க பாடிய, 

"திருப்பரங்குன்றத்தில் நீ சிரித்தால் 

திருத்தணி மலைமீது எதிரொலிக்கும்"

 பாடலும்,'திருமலை தென்குமரி'படத்தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் பாடிய,

"குருவாயூரப்பா 

திருவருள் தருவாய் நீயப்பா 

உன்கோவில் வாசலிலே 

தினமும் திருநாள் தானப்பா"

  போன்ற அனைத்து பாடல்களுமே,என் றென்றும் நினைவுகளில் தேனூறும் கீதங்களாகும்.  

 'வா ராஜா வா' திரைப்படத்தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் குரலுயர்த்திப் பாடிய, 

"இறைவன் படைத்த உலகை எல்லாம் 

மனிதன் ஆளுகின்றான் 

மனிதன் வடித்த சிலையில் எல்லாம் 

இறைவன் வாழுகின்றான்"

மற்றும் 'அகத்தியர்' திரைப்படத்தில் T.K.கலா பாடிய,

"தாயிற் சிறந்த கோவிலும் இல்லை 

தந்தை சொல் மிக்க மந்திரமில்லை 

ஆயிரம் உறவில் பெருமைகள் இல்லை 

அன்னை தந்தையே அன்பின் எல்லை"

  போன்ற பாடல்கள்,கடவுளையும் மனித னையும் ஒருங்கிணைத்து,வாழ்வியல் தத்துவத்தில் ஒளிபெறச்செய்தன. 

  'ராஜ ராஜ சோழன்' திரைப்படத்தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜனும்,எஸ் வரலட்சு மியும் சேர்ந்து உச்சக்குரலால் ஊர்க்கூட்டி தேரிழுத்த, 

"ஏடு தந்தானடி தில்லையிலே

அதை பாடவந்தேன் 

அவன் எல்லையிலே"

  என்று,இருகுரல்கள் ஒரே குரலாய் ஒலித்த பாடலும்,பூவை செங்குட்டு வனின் புகழ் பரப்பின.

இவற்றைக்கடந்து 'கௌரி கல்யாணம்' திரைப்படத்தில் T.M.S& P.சுசீலா பாடிய,

"வரணும் வரணும் மகாராணி 

வஞ்சியர் சங்கமம் இதே இடம் 

சரணம் சரணம் சன்னிதானம் 

சண்டை  முடிந்தது சமாதானம்"

'பெத்த மனம் திரைப்படத்தில்' டி. எம் எஸ்ஸும் P.சுசீலாவும் பாடிய,

"காலம் நமக்கு தோழன் 

காற்றும் மழையும் நண்பன்" 

'புதிய பூமி' திரைப்படத்தில் டி. எம்.எஸ் பாடிய 

"நான் உங்கள் வீட்டு பிள்ளை 

இது ஊர் அறிந்த உண்மை 

நான் செல்லுகின்ற பாதை 

பேரறிஞர் காட்டும் பாதை"

  போன்ற எல்லா பாடல்களுமே,தமிழ்த் திரையிசை வரலாற்றில் சாகா வரம் பெற்ற பாடல்களாகும். 

  தமிழ்திரையிசை கவிஞர்களில்,பூவை செங்குட்டுவன்'என் வழி தனி வழி'என்று, ஆயுள் அகம் மகிழ நிறைவுடன் பெற்று  இன்று நம்மை விட்டு மறைந்தாலும், என்றென்றும் தமிழ்திரையின் தன்னிக ரில்லா புலமையின் அடையாளமாய் முத்திரை பதித்து,காலம் வென்று மணக்கும் மலராய் திகழ்வார் என்பது, திண்ண மாகும். 

          ============0============

Homage to Robo Shankar

    Deriving his prefix Robo from the robot dances that he performed in villages, Shankar born in 1978 came to be known as Rob Shankar and became a familiar figure to the Tamil audience first through his role play as standup comedian and then by his vigorous appearances in the Star Vijay programme, Kalakkapovadhu Yaaru that made him a home name. Robo Shankar's entire family is now involved in Tamil cinema, with his wife and daughter also playing identifiable roles in films. It is now the most grievous fact that Robo Shankar, the growing comedian and character actor faced an untimely death, following severe health issues that struck his sudden death knell. 

  What is special about Robo Shankar is his speedy manner of dialogue delivery with absolute clarity. He has acted in about seventy five films and his most popular films are Idharkuthaan Asaipattaaya Balakumara {as Sound Shankar}Vaayai Mudi Pesavum {as Matta Ravi}Velaiyinnu Vandhuttaa Vellakaaran,{as MLA afflicted with amnesia} Velaikaaran,Romeo,Mr Local, Maari & Maari 2.,Vishal's Irumbuthirai ,Kalakalappu 2 and Kalathil Sandhippom  He has performed a dance in Rajini's Padayappa and played a significant role in Ajith's Viswasam. He has appeared both as a cop in films like Chennai Kaadhal  Aaraadhu Sinam and Yutha Satham, and as a henchman in Joot and Sakkapodu Podu Raja.

  Actors dying at the growing stage of their career is one of the worst tragedies in the film industry. This is how the death of actors of dynamism, like Marimuthu and Mayilusamy greatly upset the film lovers. Robo Shankar was speedily mounting the ladder of Tamil Cinema with his lively performance ability striking a positive core with the audience mood. His sudden death is most unexpected, and it causes immense grief to everyone either directly or indirectly connected with Tamil cinema. Robo Shankar was a Kamal devotee, and Kamalahasan has posted a grief-stricken message in the X website, that exhibits his unique mode of sharing his thoughts. With earnest prayers for Shankar's soul to rest in peace. 

                           ==================0==================

Hitting the hundred

      Century is a content for celebration, be it age, or number of runs in cricket, or number of films in one's career. As far as ageing is concerned, seeing one hundred years in one's life is one of the rarest phenomena. Among politicians Mr. Morarji Desai {1896 to 1995}one of our former Prime Ministers, missed it by ten months and twenty days. Recently Mr. V.S Achuthanandan former Chief Minister of Kerala, passed away surpassing the century, by missing a couple of months to reach 102. But Mr.N.Sankaraiah,a celebrated communist leader of Tamil Nadu ,outlived Mr.V.S .Achuthanandan seeing 102 years but missed 103 by a few months. Now we have another communist leader Mr. R. Nallakannu who after seeing his century is presently struggling to sustain his longevity. Hundred is certainly the hall mark of a long life.

  In cricket, many Indian cricketers like Sunil Gavaskar, Dilip Vengsarkar, Ravi Shastri, Navjoth Singh Sidhu, Sachin Tendulkar, Mohammad Azharuddin,ViratKohli,Rohit Sharma, Rahul Dravid, Sourav Ganguly, Virender Sehwag, Yuvaraj Singh, M.S.Dhoni, and Gautam Gambhir,are all said to have  established their century records in international matches, for the celebration of countless lovers of cricket.

  Beyond people's longevity of life and cricket, it is cinema that sets the proudest stage for century in one's acting career. As far as Tamil cinema is concerned, even the most popular hero M.G.Ramachandran took thirty-two years to see his one hundredth film. Though he started his acting career in 1936 doing minor roles, it was in 1968 he clinched his record of century with the release of the greatly successful film Oli Vilakku. Whereas, Sivaji Ganesan who stepped into Tamil cinema in 1952 with his simultaneous films Parasakthi and Panam, won the favour of time and talent, and recorded his century through the extraordinary film Navarathiri, in which he played nine roles. Both the film and the nine roles he played, made history at that time. 

  For Gemini Ganesan between his first film Miss.Malini {1947} and Seetha {1967} the one hundred film journey was a matter of two decades. R.Muthuraman the costar of Sivaji Ganesan and Gemini Ganesan, who made his first entry in the Sivaji Ganesan film Rangoon Radha {!956} mostly travelled as a second hero in many films, and reached his century through the film Annai Velankanni {1971] after sixteen years.

   S.S.Rajendran who began his career along with Sivaji Ganesan in Parasakthi and Panam joined the Chevalier in many films, and also acted as the main hero in popular films like Mudhalali, Kuladheivam,Vanambadi, Kumudham,Manapandal,Panam Pandhiyile, Petra Maganai Vitra Annai, Edhaiyum Thangum Idhayam, Saradha, Nanum Oru Pen  Poompuhar, Marakka Mudiyuma and a few other films; but his century dream was a little shaken by the drop of a few films.

  The shortest time taken for reaching one hundred film was for the James Bond hero Jai Shankar, who had just eight years between his first film Iravum Pakalum {1965} and his century film Idhayam Parkiradhu {1973}.His contemporary hero Ravichandran seems to have run a little short of a century. Sivakumar the other close hero of Jaishankar times, made his first appearance in Kaakum Karangal in 1965 and reached his one hundred mark after fourteen years, through the film Rosaapoo Ravikkai kaari in 1979.

   Rajinikanth who is now the super star, took only a decade to reach his one hundredth film. His first film Abhoorva Raagangal was released in 1975.His Sri Ragavendrar marked his century in 1985. Interestingly, while it was Balachander who introduced Rajinikanth into Tamil cinema, he also produced Sri Ragavendrar, the one hundredth film of the hero. Kamalahasan being very familiar to the Tamil film audience as a child artist, through AVM's Kalathur Kannamma released in 1960, took two decades to record his century through the film Raja Paarvai released in 1980.Whereas, it was only a dozen years journey for Captain Vijayakanth between his first film Inikkum Ilamai released in 1979 and his one hundredth film Captain Prabakaran released in 1999 that earned him his immortal title. Sathyaraj, who came to Tamil cinema a year before Vijayakanth as a villain in the Kamalahasan film Sattam En Kaiyil (1978) took a year less than Vijayakanth to clinch his one hundred, through the film Vaadhiyaar Veettu Pillai released in 1989.

  Among female stars traditional impediments would have blocked talented actors like T.R.Rajakumari,V.N.Janaki and Madhuridhevi not to stay long with the big screen. The times of Anjalidhevi P.Bhanumathi,Padmini Savithri and Jamuna were better because they had longer innings.While P.Bhanumadhi reached one hundred films with more Telugu entries than Tamil,Padmini did more Tamil films along with  scores of Malayalam and Hindi films to cross the century. Her initial entries were confined to mere dance sequences. She did a couple of Sinhala and Russian films also. Savithri like Padmini, stuck to the field of Cinema for nearly three decades, doing equal number of Tamil and Telugu films. Though her Tamil entries were less than one hundred, her Telugu films added together helped her reach the two hundred mark. However, Praptam in Tamil,was her last film as heroine, though she did quite a number of films of after that. 

  Among the next generation actors Sarojadevi,K.R.Vijaya and J.Jeyalalitha took Tamil cinema to new heights of feminine glory. Sarojadevi with the combined strength of Tamil and Kannada films easily crossed the one hundred march. K.R.Vijaya who began het career with K.S.Gopala krishnan's Karpagam had Nathaiyil Muthu as her century film, directed by the same director. Jeyalalitha surpassed the magic number,with the film Thirumangalyam. Other stars like C.R.Viajaya kumari, Pushpalatha,Devika, Vanisri,Sowcar Janaki, Jeyanthi,Sujatha, Saritha,Latha, Sumithra, Sripriya,Ambika and Radha were all main players who would have narrowly missed their dream of century in their career. Among the new generation actresses,Meena Devayani,Kushbu,Simran and Jyothika deserve a special mention for their great acting credentials,though not hitting the One hundred goal.

  Today things are totally different. The more the heroes, the tougher the competition. There are of course a couple of reasons for the difficulty in seeing one hundred films in a hero's career. First of all, theatre visits have come down to a great extent. Secondly, the mind to compromise in playing second hero roles: has significantly come down. There are fewer heroes who are ready to share the screen with their fellow heroes. It was not like this in the case of heroes like Gemini Ganesan S.S.Rajendran. R.Muthuraman, Sivakumar and Vijayakumar, who had an easy mind to act in a smaller number of scenes but were ready to act with one another. In fact, all these actors happily acted with Sivaji Ganesan. The spirit of rivalry was least explicit then, excepting in the case of MGR and Sivaji Ganesan,who shared the screen only in Koondukkili directed by T.R.Ramanna. Whereas their successors Kamal and Rajini had an amazing team spirit and worked together around a dozen films.

  The two mass heroes of this century are Vijay and Ajith. They shared the screen only in Rajavin Paarvaiyil and even after three decades they have not hit the century in Tamil cinema. The other talented hero Suriya is just behind them in number. Though technology has made film making an easier process than before, the same technology poses threat in the form of video piracy.Hundreds of crores are spent for making films of heroes who are yet to see their one hundredth film.

  Hitting the hundred is no more a fitting task. Contrarily, hurting the tone and tenor of cinema through rancour and rancid competition, makes the field of cinema, struggle more for survival, than celebrate its success stories.

                               =================0==================

தனிமையின் தாளங்கள்

 

"தனித்திருந்து வாழும் மெய் தவமணியே 

தண்டபாணி தெய்வமே" 

    எனும் அமரர் K.B சுந்தராம்பாளின் தனிப்பாடலை கேட்கையில்,முருகன் மாம்பழக் கலவரத்தால் மலையேறி னாரா,அல்லது நிலத்தில் மனிதன் தரும் தொல்லையை மனதில் கொண்டு மனிதன் தன்னைக்கான சிரமம் கொண்டு மலையேறிவருவானா என்று சோதிக்க மலையேறினாரா என்பது, தமிழ்க்கடவுள் மட்டுமே அறிந்த தங்க மலை ரகசியமாகும். 

    பொதுவாக மனிதனுக்கு வறுமை வந்தால் தனிமை; நோய் வந்தால் தனிமை;காதல் வந்தால் தாங்கமுடியா தனிமையின் கொடுமை! முதுமையில் மூச்சுமுட்டும் தனிமை. தனிமையின் தாளங்களுக்கு,மரணம் கூட மாறுபட்ட ராகத்தில் இசை கூட்டுகிறது.

  தனிமையின் தவிப்பை ஒரு புறமும், தனிமை என்பது மனப்பிரமையே என்று மறுபுறமும்,ஒரு சேர உணர்த்திய ஏ.எம்.ராஜா இசையமைத்து அவரே P.சுசீலாவுடன் இணைந்து பாடிய K.D சந்தானத்தின் பாடலொன்று 'ஆடிப் பெருக்கு' திரைப்படத்தில் இடம்பெற்றது. 

"தனிமையிலே இனிமை காண முடியுமா 

நள்ளிரவினிலே சூரியனும் தோன்றுமா"

 என்று தொடங்கும் அப்பாடலுக்கு இடையே ஔியூட்டிய,

"மலரிருந்தால் மனமிருக்கும் தனிமையில்லை

செங்கனியிருந்தால் சுவையிருக்கும் தனிமையில்லை 

கடலிருந்தால் அலையிருக்கும் தனிமையில்லை 

நாம் காணும் உலகில் ஏதும் தனிமை இல்லை" 

  என்று இலக்கிய நுண்ணறிவை பறைசாற்றும் வரிகள், சிந்தனைத் தெளிவால் தனிமையில் தாக்கத்தை தோற்கடித்தன.

   இதேபோன்றொரு தனிமையின் ஏகாந்தத்தை வெளிப்படுத்தும் பாடலே 'சட்டம் ஒரு இருட்டறை' திரைப்படத்தில் பூங்குயிலன் வரிகள் புனைந்து, சங்கர் கணேஷ் இசையில்,எஸ்.என்.சுரேந்தரும் எஸ்.ஜானகியும் இணைந்து தனிமையின் தகைமையை நிலை நிறுத்திய,

 "தனிமையிலே ஒருராகம் 

ஒரு தாளம் உருவாகும் 

இளமையின் கவிதைகள் பறந்தது

இனிமையின்  நினைவுகள் பிறந்தது"

    என்ற பாடல்,தனிமையை சிறகடித்து பறக்கச் செய்தது.இது போன்ற சிந்தனை களை தூரத்தள்ளிவைத்து,தனிமையின் பொறுமையையும் தவிப்பையும் வெளிப் படுத்திய பாடல்களும் உண்டு. 'ரிதம்' {Rhythm} திரைப்படத்தில் ஏ.ஆர். ரஹ்மா னின் இசை ஏற்றத்திலும் ஷங்கர் மகா தேவனின் குரல் உச்சத்திலும்,நம் அனை வரின் கவனத்தையும் ஆர்ப்பரித்த,

"தனியே தன்னந்தனியே 

நான் காத்து காத்து நின்றேன் 

நிலமே பொறு நிலமே

உன் பொறுமை வென்றுவிடுவேன்"

  என்ற பாடல்,தனிமைக் காத்திருப்பை பெரும் தவமெனக் கூறியது.வைரமுத்து வின் இவ்வசந்த வரிகள் செவிகளை செழிப்பாக்கின.

   தனிமையின் தவிப்பை இனிமையாக்கி J.P. சந்திரபாபு 'பாத காணிக்கை' திரைப் படத்தில் பாடிய,

"தனியா தவிக்கிற வயசு 

இந்த தவிப்பும் எனக்கு புதுசு 

நெனச்சா இனிக்கிது மனசு 

என்னை நெருங்க விடலையே இளசு"

  என்று விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தியின் இசையில் கண்ணதாசனின் வரிகள்  நெஞ்சுக்குள் தேன் வடித்தது.காதலின் தனிமைச் சுகமும் தவிப்பும்,காதலில் விழுந்தோர் கதையே.!

தனிமைக்கான காரணத்தை விளக்கும் 

"நான் மலரோடு தனியாக ஏன் இங்கு நின்றேன் 

என் மகாராணி உனைக்கான ஓடோடி வந்தேன்" 

  எனும் 'இருவல்லவர்கள்' திரைப்படத் தில் டி.எம்.சௌந்தராஜன் P. சுசீலா பாடிய பாடலும்,தனிமைக்கான பரிசைப்பெறும் பெருமிதத்தை வெளிப்படுத்திய, 

"தன்னந்தனியாக நான் வந்த போது 

என்னையறிந்தாலே பூ முக மாது"

  என்று சங்கமம் { 1970 } திரைப்படத்தில் அதே பாடல் ஜோடிகள் பாடிய பாடலும், தனிமையின் பரிமாணங்களை தனிச் சுவையுடன் வெளிப்படுத்தின. இந்த இரண்டு பாடல்களையும் கண்ணதாசன் எழுத, முதல் பாடலுக்கு வேதாவும் இரண்டாம் பாடலுக்கு T.K.ராமமூர்த்தியும் இசையமைத்திருந்தனர்.

   தனிமையின் வலியினை ஆழமாகப் பதித்து வடுக்கள் ஏற்படுத்திய பாடலே, Three {மூன்று} திரைப்படத்தில் அனிருத் இசையமைத்து அவரும் Mohit  Chauhan  னும்  பாடிய,

"தனியாக தவிக்கிறேன் 

துணை வேண்டாம் அன்பே போ 

பிணமாக நடக்கிறேன் 

உயிர் வேண்டாம் தூரப்போ "

  என்று விரக்தியின் விளிம்பினைத் தொட்ட வரிகளாகும். நடிகர் தனுஷ் இவ்வரிகளை வலியுடன் விதைத்திருந் தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.தனிமை யை ஆராதிக்கும் இன்னும் சில பாடல் களை தமிழ்த்திரை தந்திருக்கும்;கண் டிருக்கும்.தனிமையை தரிசிக்கச்செய் யும்,தனிப்பிறவி,தனிக் காட்டு ராஜா,தனி ஒருவன் போன்ற தமிழ்த் திரைப்பட தலைப்புகளும் உண்டு.

  மொத்தத்தில் உணர்வுகளின் பாடலுக் கேற்ப,தனிமையின் தாளங்கள் மாறிக் கொண்டே இருக்கும்.இறுதியாக,

"விட்டுவிடும் ஆவி;பட்டுவிடும் மேனி;

சுட்டுவிடும் நெருப்பு சூனியத்தின் 

நிலைப்பு"

    என்று வெறுமை,தனிமையை வேட்டை யாடினாலும்,உயிர் காற்றுக்கும்,உடல் மண்ணுக்கும், தனிமையை தாரைவார்க் கும்.தனிமையின் தாளங்கள் தரணியில் சில நேரம் சுகம் கூட்டும்.சில நேரம் தவிப் பை தாராளமாக்கும்.மனம் நிறையும் தனிமை சில நேரம் மணம் பரப்பும்.சில நேரம் குணம் குலைக்கும்.தனிமையின் தாளங்கள் வாழ்க்கை மேடையில் வித வித ராகங்களில் கச்சேரி நடத்திக் கொண்டிருப்பதை,ஒவ்வொருவரும் தனித்தனியாக அவரவர் மனக்காணொ ளியில் கண்டு கலக்கலாம்;கலங்கலாம், அல்லது திளைக்கலாம்.

    ===============0=================

     

"The cost of Rajinikanth's stardom"

     After reading the article "RAJINIKANTH AND THE COST OF STARDOM" written by Sundar Sarukkai and published in the Magazine supplement of The Hindu on 24th Aug 2025, as a film blog writer, my mind literally got exercised not only by the title of the article, but also by the concluding part of the article that read "Rajini, while still physically explosive on the screen has aged mentally and morally at least in his last few films. He seems to have lost the qualities that made him perennially young and relevant. We can't blame him. Perhaps he has become indifferent and tired. Just like us."  

  Times are the deciding factors of each one's course of life. Ideologies do exist in most individuals and find a firm base for the formation of many organizations, whichever kind of field they represent. Nostalgia can be nerve breaking, when changes become indispensable. But what kind of changes they are, determines the extension or erosion of the existing values. 

  "As flies to wanton boys are we to Gods. They kill us for their sport "is a famous quote from Shakespeare. Likewise, we are all puppets in the hands of changing trends, and no one can escape from the onslaught of changes. There is a cost for everything, and everybody has to pay the price for sustaining the image they had carved for themselves.

   Cinema can never survive without image obsession. Stardom is built on this policy of obsession with image conservation. This was a reality in Tamil cinema until 1977,when MGR's film career came to a close, with his becoming the Chief Minister of Tamil Nadu. However, if MGR were a mass hero today, he would have also faced the similar predicament that the Superstar is said to be facing.

   Unlike MGR and Sivaji Ganesan, who could influence the different limbs of Tamil Cinema, by their ideologies and acting zeal respectively, even the topmost heroes these days, do not seem to interfere in the film making process, at least with regard to the choice of themes and mode of screen play. When a senior most mass hero has to play the role of a protagonist in the films of young film makers, whose interests are varied, it is the priorities of film making trends that control the content and narration of the final film product. 

  The changing objectives of cinema will only decide the fate of longstanding social values and not attempt to spoil the stardom of a longstanding superstar. Hence unlike the views mentioned in the last paragraph of the aforesaid article, stardom can continue to exist at the cost of social priorities and objectives, that used to govern the society for long and in today's context, stardom and the changing trends have to coexist in a symbiotic mode.

  To mention it differently, stardom comes to selective actors, not specifically by the social objectives as in the case of MGR, but by the roles assigned to them by the film makers and by the poignant ways the stars played those roles, as in the play list of Sivaji Ganesan and Kamalahasan. Unusually, in the case of Rajinikanth, stardom was naturally born of the uprise of a new wave style in acting, and the hero's profile perfectly befitted the newborn style, engrossing the audience with a kind of appeal, that was never witnessed before.

   Rajinikanth's stardom knows how to sail with the winds. This stardom surpasses the new generation norms in film making, flooded with human aberrations of violence and brutality. No doubt, social objectives are being subsidized if not surrendered by the present-day yardsticks of character evolution, and events narration, in the film industry. 

   But as far as Rajinikanth is concerned,it is his style of acting that matters,and it does not look for any 'moral' obligation or 'mental' commitment to sustain his highly concretized stardom. It would be of course painful to acknowledge the surrounding depletion in human obligation, even to its nearest society. Nevertheless, one has to conclude cinematically, that films of the Superstar will continue to reach out to the audience and inspire them, may be at the cost of social values, but certainly not at the cost of stardom. The changed scenario of film making, will preserve and protect the stardom impact of the Superstar, until he himself decides to quit the silver screen or is made by time, to do so.

                            ================0=================

சொர்க்கச்சூழலில்

 

“The mind is its own place, and in itself can make a heaven of hell, a hell of heaven.” 

  என்கிறார் ஆங்கிலக் கவிஞர் ஜான் மில்டன், Paradise Lost {Book I} என் னும் இதிகாசத்தில்.இதையே மிகவும் சுருக் கமாக 'வசந்த மாளிகை' திரைப்படத்தில் P.சுசிலா பாடிய, 

"கலைமகள் கைப்பொருளே 

உன்னை கவனிக்க ஆளில்லையோ" 

  எனும் பாடலுக்கிடையே,மனதில் ஆழப்பதியும்படி கண்ணதாசன் எழுதிய,

"சொர்க்கமும் நரகமும் நம்வசமே 

நான் சொல்வதை உன்மனம் கேட்கட்டுமே" 

  எனும் வரிகள், பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின.வேடிக்கையாக, அதே படத்தில் கண்ணதாசன்  பரவசமாய்ப் புனைந்து டி.எம்.எஸ் கம்பீரமாய் பாடிய, "ஒரு கிண்ணத்தை ஏந்துகிறேன்" பாடலுக்கிடையே தோன்றும்,

"சொர்க்கம் இருப்பது உண்மையென்றால் 

அது பக்கத்தில் நிற்கட்டுமே 

வெறும் வெட்கங்கள் ஓடட்டுமே"  

  எனும் வரிகள், நாம் நினைத்தால் நம் அருகே சொர்க்கம் நிற்கும் என்று உரக்க வெளிப்படுத்தின.

   இதே போன்றொரு கருத்தினை வசந்த மாளிகைக்கு முன்னால் வெளி வந்த 'எங்க மாமா' திரைப்படத்தில் டி.எம்.எஸ் எல்.ஆர் ஈஸ்வரி யுடன் இணைந்து பாடிய,

"சொர்க்கம் பக்கத்தில் 

நேற்று நினைத்தது கைகளில் மலர்ந்தது 

பெண்ணின் வண்ணத்தில்" 

  எனும் கண்ணதாசனின் பாடல் வரிகள் புலப்படுத்தின.'வசந்த மாளிகை' திரைப்படத்திற்கு கே.வி. மகாதேவனும் எங்க மாமாவுக்கு எம்.எஸ் விஸ்வநாத னும் இசையமைத்திருந்தனர். 

  இருமணம் கலந்த திருமணவாழ்வில் கணவனும் மனைவியும் ஒன்றெனக் கலக்கையில் அங்கே சொர்க்கம் தானாக உருவாகி ஔிபடைக்கும் என்பதை மனிதன் மாறவில்லை திரைப்படத்தில் கண்டசாலாவின் இசயைில் ஏ.எல்.ராக வனும் சுசிலாவின் இனிய குரல்களில் உருவான தஞ்சை ராமைய்யாதாஸ் புனைந்த,

"தீர்த்த யாத்திரைக்கு பிருந்தாவனமும்

கற்பகச்சோலையும் ஏனோ" 

எனும் பாடலை முடிக்கும்

"உயிரும் உடலும்போல் சதிபதி இருந்தால்

வேறே சொர்க்கமும் ஏனோ"

 

    எனும் எதார்த்த வரிகள் மானுடம் நினைத்தால் பூமியில் சொர்க்கம் பூத்திடச்செய்யலாம் என்று பூரிப்புடன் பறைசாற்றியது.

  

  'சொர்க்கம்'எனும்.சொல்லை உள்ளடக் கிய சொர்க்கவாசல்,சொர்க்கம், நான் கண்ட சொர்க்கம், மீண்ட சொர்க்கம், சொர்க்கம் நரகம்,சொர்க்கத்தின் திறப்பு விழா, போன்ற திரைப்பட தலைப்புகள் சொர்க்கத்தை,வெண் திரையின் மூலம் மனதிற்குள் மைய்யப் படுத்தின.

    சொர்க்கத்தின் வாசற்படி எப்படி இருக்கும் என்பதை'உன்னைச் சொல்லி குற்றமில்லை'திரைப்படத்தில் இளைய ராஜாவின் இன்னிசையில் உருவாகி K.J.ஏசுதாஸ் கே.எஸ்.சித்ராவின் அதிர்வுக் குரல்களில் நாம் கேட்டு மகிழ்ந்த, 

"சொர்க்கத்தின் வாசற்படி 

எண்ணக் கனவுகளில் 

பெண்ணல்ல நீ எனக்கு 

வண்ணக் களஞ்சியமே" 

    எனும் பொருத்தமானச் சொற்கள் சுகந்தமாய் சுட்டிக்காட்டின. சொர்க் கத்தின் வாயிலில் நின்றுகொண்டு, 

" இன்று சொர்க்கத்தின்திறப்பு விழா 

புதுச் சோலைக்கு வசந்த விழா

பக்கத்தில் பருவ நிலா

இனிமை தரும் இனிய பலா 

பார்க்கட்டும் இன்ப உலா" 

   என்ற  கவிஞர் புலமைப்பித்தனின் வரிகளை கே.வி.மகாதேவன் இசை யில் K.J. ஏசுதாசும் வாணி ஜெயராமும் பாட பல்லாண்டு வாழ்க என்று சொர்க்கம் நம்மை வாழ்த்துவதாகவே பலருக்கும் தோன்றியிருக்கக் கூடும். என்னதான்

 

"சொர்க்கம்  மதுவிலே 

சொக்கும் அழகிலே"

  என்று மதுவின் போதையில் மயங்கி இளைஞர்கள் சிலர் பாடினாலும் {சட்டம் என் கையில் திரைப்படத்தில் இளையராஜாவின் இசையில் எஸ் பி பாலசுப்ரமணியம் பாடிய கண்ணதாசன் வரிகள்}உண்மையான சொர்க்கம் என்பது ஒருவர் பிறந்த மண்ணிலும் வாழும் வாழ்வியல் கோட்பாட்டிலும் தான் ஆழமாக வேரூன்றியுள்ளது.

    இதைத்தான் இளையாராஜா இசை யமைத்து தானே எஸ்.ஜானகியுடன் இணைந்து பாடிய, அவரது இளைய சகோதரர் கங்கை அமரன் புனைந்த, 

"சொர்க்கமே என்றாலும் 

அது நம்மூரரைப் போலவருமா

என் நாடு சென்றாலும் 

அது நம்நாட்டுக் கீடாகுமா" 

  என்ற பொன்னான வரிகள் சொர்க்கத் தையே நம் கண்முன் கொண்டு வந்து நிறுவது போல உணரச்செய்தன. 

   மொத்தத்தில் சலனங்கள் இல்லா ஒவ்வொரு மனதும் தன்னுள்ளே சொர்க் கத்தை ப்படைத்து சுகம்பல காணுகி றது.வாழும்வரை ஒவ்வொரு விடியலும் சொர்க்கத்தின் பார்வையை நெஞ்சத்தில் விதைக்கிறது.நம்பிக்கை,சொர்க்க விதைகளை விருட்சமாக்கி வசந்த மலர் களால் மனதில் மணம் பரப்புகிறது.

        =========== 0===========

The six pack Coolie

   It was three decades ago,on a similar date 14th,but in April 1985, P.Vasu released  his Coolie starring Sarathkumar, Meena, and Radha Ravi, in pivotal roles. The film had cleanly narrated the continued tussle between the employer and the working class reflecting a capitalist's aversion for the working class. Almost twelve years before that ,Amitab Bachan's Coolie that had a telling effect in the life of the hero, following an untoward incident during the shooting of the film, made waves with a sterling profit of almost eighteen crores. Now comes the Super Star's Coolie made by Lokesh Kanagaraj with a six pack impact. The six packs are Stardom, Speed, Style, Sudden twists in narration, Sensational violence and Stupendous stunts.

  The main flaw of the film is the absence of a strong story base unlike the ones witnessed in Rajini Kanth's recent Jailer and Vettaiyyan. But the void is filled by the stylish performance of Rajini and Nagarjuna coupled with the robust villainy of Soubin Shahir. Rajini is always an enviable hero with his singular charm devastating the audience, by his incomparable and ceaseless body language and the one and only manner of dialogue delivery. Even MGR had to leave the silver screen in his sixtieth year of age, on political assignments. But here is a hero who makes time feel humble and even desperate. The sense of humour evinced by him in stunt sequences is his eternal bonus to his fans. Nagarjun simply rocks in his negative role, and Soubin Shahir's gruesome greed for blood, makes him the incarnation of brutality. Even in the Monica dance sequence, his movements are symbolic of his quest for killing.

  The friendship between Rajinikanth and Satyaraj is more remembered than celebrated, because apart from the one flash back scene where we see them both in a car, with Satyaraj asking Rajini to quit drinking and the latter breaking the liquor bottle promising not to touch the bottle again in his life,they are rarely seen in any shot together. A few more scenes would have more fascinatingly filled the almost four decade old gap between them, as contemporary actors

  It is a meaty role for Shruti Hasan and she has competently made use of the screen space with her distinct mode of dialogue delivery and compact display of emotional depth required for the character. This is definitely a special film for her. Aniruth'd's Chikitu,Monica and Powerhouse would truly both mesmerize and grasp the fans with a cute sense of magic. His background scores during the stunt scenes are really commendable. Amirkhan's appearance in the climax, was perhaps thought of ,as the icing sugar on the Coolie cake. Charlie's brief role stays in memory. 

  On the whole, this Six pack coolie will not disappoint the fans of the superstar, though the tool kit of violence accompanying Lokesh Kanagaraj would make most sensible citizens get scared of the direction that Tamil cinema is bound far. The fresh concept of the electrical crematorium would make the living shocked and dead, and call the dead, for a speedier saga of re cremation so as to turn faster into ashes.

                              ==================0==================

வீடும் வெள்ளித்திரையும்

    "கல்யாணம் பண்ணிப்பார் வீட்டைக் கட்டிப்பார்"என்பது ஒரு  முதுமொழி அறிவுரை. இரண்டிலும் இருக்கும் சிக்கல்களை உணர்ந்து அகற்றுவதே மனித வாழ்வில் இலக்குகளில் தலை யானதாகும். பறவைகள் கூட தங்களுக் கென்று கூடுகள் கட்டி குறையின்றி வாழ்கின்றன.

   தமிழில் 'சின்ன வீடு'எனும் சொல் சிறிய வீட்டையும்,சற்று கிண்டலாக ஒரு கணவ னின் திருமணத்திற்கு அப்பாற்பட்ட பெண்ணுறவையும் குறிப்பதை நாம் அறி வோம்.இக்கருத்தின் அடிப்படையில்தான் இயக்குனரும் நடிகருமான பாக்யராஜ், 'சின்ன வீடு' என்றொரு திரைப் படத்தை இயக்கி அதில் தானே நடித்து, "ஜாக்கிறத ஜாக்கிரத சின்னவீடு ஜாக்கிரத"என் றொரு படத்துவக்க பாடலையும் அறிமுகம் செய்து,அப்படி ஒரு சின்ன வீட்டினால் ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கையில் நிகழக்கூடிய பிரச்சனைகளையும் பக்குவமாய் பதியச் செய்தார்.

  இப்படி சின்ன வீட்டை குறிப்பிடும் வண்ணம்'ஒற்றன்'திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற,

 "சின்ன வீடா வரட்டுமா 

பெரிய வீடா வரட்டுமா 

மேஸ்திரிக்கு சின்ன வீடு பிடிக்குமா" 

   என்ற வேடிக்கையான பாடலையும்'தை பொறந்தாச்சு'எனும் திரைப்படத்தில் ஒலித்த 

"குச்சி வீடு மச்சி வீடு மாடி வீடு 

கூர வீடு செங்கல் வீடு கருங்கல் வீடு 

விதவிதமாய் இருக்கு பல வீடு 

எத்தனையோ வீடு இருந்தாலும் 

நம்ம சின்ன வீட்டுக்கு நிகராகுமா" 

 என்று பல சொற்களில் மிதந்து 

"சின்ன வீடு சித்திரா 

பெரிய வீடு கட்டுறா"

என்று கேலியாய் கிண்டலாய், நகைப்புச்சோலையானது.

   ஆணாதிக்கமும் பெண்ணுரிமைக்கு எதி ரான சமூக நிலைப்பாடும் குவிந்திருந்த கடந்த நூற்றாண்டின் இடைப்பகுதியில், பிறந்த வீட்டிலிருந்து புகுந்த வீட்டிற்குச் செல்லும் நங்கையர்க்கு,புகுந்த வீட்டை முன்னிறுத்தி ஆலோசனைகளும் புத்தி மதிகளும் வழங்கப்பட்ட பாடல்களையும் அன்றைய சூழலில் வாழ்ந்தவர்கள் ரசித்து கேட்டிருக்கக்கூடும்!

   அப்படி ஒரு செல்வாக்கு பெட்ற பாடலே' பானை பிடித்தவள் பாக்கிய சாலி'எனும் திரைப்படத்தில் திருச்சி லோகநாதன் பாடிய, எஸ்.வி. வேங்கட்ராமனின் இசை யில் உருவான,

 "புருஷன் வீட்டில் வாழப்போகும் பெண்ணே, 

தங்கச்சி கண்ணே. 

சில புத்திமதிக சொல்லுறேன் கேளு முன்னே!" 

  எனும் இன்றைய மகளிருக்கு முற்றிலும் ஒவ்வாத பாடல் வரிகள். இப்பாடலை டி. கே.சுந்தர வாத்தியார் எனும் கவிஞர் எழுதியிருந்தார். இன்றைக்கு இப்பாடல் வரிகள்,பெண்ணடிமைத்தனத்தை முகம் சுளிக்கும் வண்ணம் வெளிப்படுத்தும்! 

 நமநமில் பலரும் சிறு வயதில் மணல் வீடு கட்டி மகழ்வுறுவதுண்டு.அப்படி ஒரு பாடல் வாழ்க்கை வாழ்வதற்கே எனும் பழைய திரைப்படத்தில் இடம் பெற்றிருந் தது.கண்ணதாசன் எழுதி விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இருவரின் மெல்லிசையில் உருவான,

ஆத்தோரம் மணலெடுத்து

அழகழகாய் வீடுகட்டி

தோட்டமிட்டு செடிவளர்த்து

ஜோராகக் கூடியிருப்போம்

  எனும் பாடல் இருமுறை இடம் பெற்றது. முதல்முறை லலிதா&ரமாமணியும் இரண் டாம் முறை P.B.ஸ்ரீநிவாஸ் மற்றும் P. சுசி லாவும் பாடியிருந்தனர்.

  தமிழ்த்திரை 'வீடு' எனும் சொல்லை விசாலமாய்க் கொண்டாடியிருக்கிறது 'தாய் வீடு' 'ஒரு வீடு இருவாசல்' 'ஒருவீடு ஒரு உலகம்' 'வீட்டுக்கு வீடு' 'எங்க வீட்டு மகாலட்சுமி','எங்க வீட்டுப்பிள்ளை' 'உங்கவீட்டு பிள்ளை' 'எங்க வீட்டுப் பெண்''அடுத்த வீட்டுப்பெண்''எதிர் வீட்டு ஜன்னல்''பெரிய வீட்டுப் பண்ணைக் காரன்''பெரிய வீட்டுப் பிள்ளை''வீட்டுக் கொரு பிள்ளை''வீடு மனைவி மக்கள்' 'வீட்டுக்கு வீடு வாசப்படி''பொறந்த வீடா புகுந்த வீடா'என்று எத்தனை திரைப் படங் கள்! இதுபோன்று இன்னும் சில இருக்கக் கூடும். வெண்திரையை வீடுகளாக நினைத்து வாழும் பல கலைஞர்களுக் கும் இதுபோன்ற தலைப்புகளே சமர்ப் பணம்! 

  வீடென்று சொன்னாலே அதற்கு முன்னாலே தோன்றுவது,வாசற்படி தானே! அதைத்தான்'கிழக்கு வாசல்' திரைப்படத்தில் வாலி வரிகள் புனைய, இளையராஜா இசையமத்து அவரே பாடிய,

"அட வீட்டுக்கு வீட்டுக்கு வாசப்படி வேணும் 

தெருக்கூத்துக்கும் பாட்டுக்கும் தாலக்கதி வேணும்." 

எனும் மனசை லேசாக்கும் கூத்துப்பாடல் நினைவூட்டியது. 

   வீடுகளில் தங்கி வீடுகளைச் சுற்றி வரும் பாடல்களை பொறுத்தமட்டில், ராணுவத்திலிருந்து வீட்டிற்கும் சொந்த மண்ணிற்கும் திரும்பும் எண்ண எழுச்சி களை அற்புதமாய் விளக்கிய பாடலே 'பதி பக்தி' திரைப்படத்தில் பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் எழுதி விஸ்வநாதன் இராமமூர்த்தி இசையில் டி.எம்.சௌந்த ராஜன் குழுவினருடன் பாடிய,

"வீடு நோக்கி ஓடுகின்ற நம்மையே 

நாடி நிற்குதே அநேக நன்மையே உண்மையே" 

  எனும் மனதில் கிளர்ச்சி ஊட்டும் வரிகளாகும். அதே நேரத்தில் வீட்டில் அனுமதி மறுக்கப்பட்டு வீதியில் தஞ்சம் புகுவோருக்கு,

 "தெய்வம் தந்த வீடு வீதியிருக்கு 

இந்த ஊரென்ன சொந்த வீடென்ன

 ஞானப்பெண்ணே 

வாழ்வின் பொருளென்ன 

நீ வந்த கதை என்ன" 

  எனும் தத்துவார்த்த சிந்தனைகளில் வீடென்பதே அர்த்தமற்றுப் போகிறது. 'அவள்  ஒரு தொடர்கதை' திரைப்படத் தில் எம். எஸ்.விஸ்வ நாதன் இசையில் கே.ஜே. ஏசுதாஸ் பாடிய,ஈடில்லா கண்ண தாசனின் இவ்வரிகள்,கேட்போரின் நெஞ்சங் களில் எப்போதும் அதிர்வலை களை ஏற்படுத்திக்கொண்டேயிருக்கும். 

  இதே கண்ணதாசன் 'பாத காணிக்கை' திரைப்படத்திற்கு எழுதிய,

"வீடு வரை உறவு 

வீதி வரை மனைவி 

காடுவரை பிள்ளை 

கடைசிவரை யாரோ"

 எனும் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசை யில் டி.எம்.சௌந்தராஜன் பாடிய பாடல், உடலும்,அவ்வுடல் குடியிருக்கும் வீடும், நிரந்தரமில்லா மாயையின் மாட்சிமையே என்பதை,திட்டவட்டமாக எடுத்துரைத்தது.

  இக்கருத்தினையே சற்று வித்தியாச மாக 'பாதகாணிக்கை' திரைப்படத் திற்கு பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் வெளியான, 'ரம்பையின் காதல்' திரைப்படத்தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் பாடிய,

 "சமரசம் உலாவும் இடமே" எனும் பாட லுக்கு இடையே தோன்றும்,

" எல்லோரும் முடிவில் சேர்ந்த்திடும் காடு 

தொல்லையின்றியே தூங்கிடும் வீடு" 

எனும் A.மருதகாசியின் வரிகள்,டி.ஆர். பாப்பாவின் இசையில் மயானமே மனித ரின் நிம்மதியான,நிரந்தரமான வீடென் றது.

   வீட்டின் பெருமை பேசுவதில் தன்னிக ரில்லா தனிநபர் ஆனந்தமும், கூட்டுக் குடும்பத்தின் குணம் பேசும் சுகமான அகமகிழ்ச்சியும்,ஒருசேர உணரமுடியும். இந்த அடிப்படையில் இரு பாடல்களை குறிப்பிடலாம். முதலாவதாக 'ஜென்டில் மேன்' திரைப்படத்தில் ஏ.ஆர்.ரஹ்மானின் இசையில் எஸ்.பி.பி யும் சுஜாதாவும் பாடிய கவிப்பேரரசு வைரமுத்துவின், 

"என் வீட்டுத் தோட்டத்தில் 

பூவெல்லாம் கேட்டுப்பார் 

என் வீட்டு ஜன்னல் கம்பி 

எல்லாமே கேட்டுப்பார் 

என் வீட்டு தென்னங்கீற்றை 

இப்போதே கேட்டுப்பார் 

என் நெஞ்சை சொல்லுமே!"

  எனும் வரிகள் வீட்டினுள் சங்கமித்த மனதின் ஆர்ப்பரிப்பை அளவின்றி அள்ளிவீசும்.ஆனால்,'வானதததைப் போல' திரைப்படத்தில் S.A. ராஜ்குமாரின் இசையில் நா.முத்துக்குமார் வரிகளை எஸ்.பி. பி யும் சுஜாதாவுடன் அருள் மொழியும் இணைந்து,

"எங்கள் வீட்டில் எல்லா நாளும் கார்த்திகை 

எங்கள் நிலவில் என்றும் இல்லை தேய்பிறை" 

 என்று இல்லத்து மகிழ்ச்சியினை எல்லோருடனும் இணைந்து பகிர்ந்து பாடிட,பாடலைக் கேட்போரின் செவிகளி லெல்லாம் தேனூறியது.

 தன் வீட்டைக் கடந்து தன்னைச் சுற்றி வாழும் அனைவர் நெஞ்சங்களிலும் குடியேறி,அவர்கள் வீட்டுப்பிள்ளையாக பாசமழையில் நனையச் செய்த பாடலே, 'புதிய பூமி'திரைப்படத்தில் எம்.எஸ் விஸ்வநாதன் இசையில் டி.எம். எஸ் பாடிய,

"நான் உங்கள் வீட்டுப் பிள்ளை

இது ஊரறிந்த உண்மை 

நான் செல்லுகின்ற பாதை 

பேரறிஞர் காட்டும் பாதை"

 என்று உள்ளங்களில் உற்சாகமூட்டிய பூவை செங்குட்டுவனின் பொன்னான வரிகளாகும்.

 'வீடு'என்பது தனி மனிதனோடு நில்லா மல் நாட்டையே வீடாக நினைக்கச் செய் யும்.இப்படிப்பட்ட உணர்வைத்தான் 'பாரத விலாஸ்' திரைப்படத்தில் டி.எம்.செளந்த ராஜனும் பி.சுசிலாவும் குழுவினருடன் பாடிய,

"இந்திய நாடு என் வீடு 

இந்தியன் என்பது என் பேரு

எல்லா மக்களும் என் உறவு

எல்லோர் மொழியும் என் பேச்சு "

எனும் ஒற்றுமை உணர்வினை மேலோங் கச்செய்த கண்ணதாசனின் வரிகள் வின்னளவு ஒலித்தது.

 வீடு என்பது இறைவனுக்கும் உகந்த தாகிறது என்பதைத்தான்,'கந்தன் கருணை' திரைப்படத்தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் குரலில்,

"அறுபடை வீடுகொண்ட திருமுருகா

திருமுருகாற்றுப்படை தனிலே

வரும் முருகா முருகா"

   என்று,கண்தாசன் வரிகளை,கே.வி. மகாதேவேன் இசையில்,கணீரனெ ஒலிக்கச்செய்து,நம்மை எல்லாம் பரவச மடையச் செய்தது.

   என்னதான் வீடுகளைப்பற்றி வரி வரியாய் எழுதிப் படித்தாலும்,வீதிகளே வீடென்றும்,வானமே கூரை என்றும், சாலையோரம் படுத்துறங்கும் பலரைப் பற்றி எண்ணுகையில்,நெஞ்சம் பதறு கிறது.மனமென்னும் வீட்டில் மகிழ்ச்சியே பிரதானம்.ஆனந்தம் விளையாடும் வீடாக மனதை மாற்றினால் அதுவே ஆண்டவன் குடியிருக்கும் வீடாகும்.

    ===============0=================