The immortal legacy of Tamil cinema. {Homage to AVM Saravanan}

      In the absence of renowned film studios like AVM and Gemini, Tamil cinema would have moved to the tail end. In other words, the glory of Tamil Cinema is nothing but a consequence of the existence of such founding, fore runners of Tamil cinema.The studio of A.V Meyappa Chetttiar was born in 1945 after succeeding a couple of business ventures like Saraswathi Sound Productions,a gramaphone manufacture and sale unit and Pragathi Studios that came out,with the famous hit Nandakumar, starring T.R.Mahalingam,a fourteen year old boy then.The commendable films released during this period include Sababadhi, En Manaivi and Sri Valli.

 When the AVM studio was established it 1945, a long list of unforgettable hits like Naam Iruvar,Vedhala Ulagam,Vaazkai,the superhit film Parasathi,and other remarkable entries like Kula Dheivam,Thilagam, Chella Pillai, Kalathur Kannama,Dheiva Piravi,Paava Mannippu,Pachai Vilakku,Server Sundaram, Naanum Oru Penn, Kaakkum Karangal, Kuzhandhaiyum Dheivamum Major Chandra kanth, Annai, Annaiyum Pithaavum, Baabu.Anbe Vaa, Raamu,Adhe Kangal and Uyarndha Manidhan which were all amazing films, that added a lot of pride and power to Tamil cinema.

 A.V.Meyyappa Chettiyaar's family was as much large, as his contribution to Tamil cinema. Of his eleven children AVM Saravanan alias Saravanan Surya Mani and M.Balasubramanyan have continued the legacy of Tamil Cinema.Of the two AVM Saravanan passed away on 4th Dec 2025,at the age of 85.Saravanan who stepped into the film field in the early sixties, became a vital part of the national award winning film Naanum Oru Penn and later for Visu's renowned film Samsaaram Adhu Minsaaram which also won the National film award.

 AVM Saravanan continued to retain the grandeur of the brand name AVM,as the most entertaining and dignified film production house.It was this epoch-making film producer the son of the illustrious A.V.Meyyappa Chettiyar,who made Rajinikanth into an outstanding star of Tamil cinems through the film Murattu Kaalai directed by S.P.Muthur aman.Saravanan continued to make Rajinikanth stick to the Tamil cinema base, through memorable films like Pokkiri Raja,Payum Puli,Nallavanukku Nallavan.Raja Chinna Roja,Mr.Bharath,Ejaman and Sivaji.

  After Kalathur Kannamma,and Paarthaal Pasitheerum,the AVM banner inducted Kamalahasan in the Silver Jubilee hit Sakalakalaa Valaaban.Thoongaadhe Thambi Thoongaadhe Per Sollum Pillai.and Uyarndha Ullam were the other AVM films starring Kamalahasan.The other well known AVM films are Mella Thirandhadhu Kadhavu,{starring Mohan} Dharma Dhevadhai Managara Kaaval,Sethupathi IPS {all Vijayakanth films} Mundhanai Mudichu {K.Bagyaraj}Paati Sollai Thattadhe,(Pandia Rajan) Minsaara Kanavu,(Prabhu Deva) Thirupathi,{Ajith}Ayan {Surya}and Vettaikaaran {Vijay}.

   Films under the AVM banner never disappointed the audience in terms of action quotient,emotional content,thematic value, decent dialogue component, impressive grasp of character evolution by actors,a compact mix of humour and pathos and clean narration of the cinematic course of events. AVM is not just a film family but they are also makers of family-oriented cinema exalting the minds of the viewers and never pulling down the ethical side of human routine. 

  Itis in this particular aspect this biggest film making industry withstood the test of time amidst very many challenges in making quality-oriented films. Tamil cinema is bound to keep in its archives not only the brand name AVM,but also its unswerving promoters as father and sons .So long Tamil cinema lives, the name AVM Saravanan will also stay in the minds of film lovers, as the immortal legacy of inspiring celluloid model. Long live the memory of AVM Saravanan.

    ==============0===============

மலை மலையாய்

நிலையின் திரியாது அடங்கியான் தோற்றம் 

மலையினும் மாணப் பெரிது

  என்கிறார் வள்ளுவர். அதாவது தன் நிலையிலிருந்து மாறாத ஒருவனின் தன்னடக்கம் மலையைக்காட்டிலும் உயர்ந்ததும்,வலுவானதுமாகும் என்பதே, இக்குறள் கூறும் உண்மை! 

  மலைதான் சிலையாகிறது; இதைத்தான் 'வணங்காமுடி' திரைப்படத்தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் பாடிய.

"மலையே உன் நிலையே நீ பாராய் 

கலைஞனின் உளியாலே 

காவியச் சிலையான 

மலையே உன் நிலையே நீ பாராய்" 

  எனும் ஓங்காரப்பட்டாலும்,'கார்த்திகை தீபம்' என்னும் திரைப்படத்தில்    டி எம் சௌந்தராஜன் பாடிய,

"மலை சாய்ந்து போனால் சிலையா கலாம் 

மரம் சாய்ந்து போனால் விலையாகலாம் 

மலர் சாய்ந்து போனால் சரமாகலாம் 

இந்த மனம் சாய்ந்து போனால் என்ன செய்யலாம்"

   எனும் மனதை சோகத்தில் தத்தளிக்கச் செய்த பாடலும், மலையின் கம்பீரத்தை யும்,அந்த மலைகூட இயற்கையின் சீற் றத்தில் சரியலாம் எனும் உண்மையை யும், தத்துவங்களாய் உணர்த்தின.மலை சிலையாவதைப் போல மனிதனும் சில நேரம் சிலையாவதுண்டு என்பதைத்தான் 'இரத்தத்திலகம்' திரைப்படத்தி டி.எம். சௌந்தராஜன் பாடிய,

"பனிபடர்ந்த மலையில் மேலே 

படுத்திருந்தேன் சிலையைப்போலே 

கனி தொடுத்த மாலையைப்போலே 

கன்னி வந்தாள் கண் முன்னாலே" 

   என்று கவித்துவம் மேம்பட்ட வரிகள் உணர்த்தின.மனம் துன்பத்தில் சாய் வதை, துன்பமே மலையென மண்டை யைக்குடைவதும் அப்படி தலைதூக்கும் இடரை தர்மம் வழிமறித்து காக்கும் என்பதையும், 'தர்மம் தலைகாக்கும்' எனும் டி.எம்.சௌந்தராஜனின் பாடலுக் கிடையே தோன்றும், 

"மலை போலே வரும் சோதனை யாவும் 

பனிபோல் நீங்கிவிடும் 

நம்மை வாழவிடாதவர் வந்து நம் வாசலில் 

வணங்கிட வைத்து விடும் 

செய்த தர்மம் தலைகாக்கும் 

தக்க சமயத்தில் உயிர்காக்கும்" 

   எனும் பாடல் வரிகள் மூலம் உணரலாம். மலைகளுக்கிடையே மல்லுக்கட்டும் காற்றும் அக்காற்றோடு கலந்து வரும் கானமும், காதலர்களின் உணர்வுகளை ஊஞ்சலாட்டுவதுண்டு.'பாடு நிலாவே' திரைப்படத்தில் எஸ்.பி.பாலசுப்ரமணியம் பாடிய,

''மலையோரம் வீசும் காத்து 

மனசோடு பாடும் பாட்டு கேட்குதா"

   எனும் பொதுப்படையான பாடலும் 'கரகாட்டக்காரன்' திரைப்படத்தில் மனோவும் சித்ராவும் இணைந்து பாடிய, 

"குடகு மலை காற்றில் வரும் 

பாட்டு கேட்குதா என் பைங்கிளி"  

மற்றும் கிழக்கு வாசல் திரைப்படத்தில் மனோ பாடிய, 

"பச்சமலை பூவு 

நீ உச்சிமல தேனு 

குத்தங்குறை ஏது

நீ நந்தவனத் தேரு"

  என்று குறிப்பிட்ட மலைகளை கடந்து தவழ்ந்துவரும் பாடல்களும், மலையும், காற்றும்,காதலும்,ஒரு முக்கோணப் பரிமாணமாவதை முன்னி றுத்தின. 

  இறைவனை மலைமேல் ஏற்றிவைத்து இறைவனைப் போற்றும் வண்ணம் அமைந்த சில பாடல்களும் உண்டு.அந்த வகையில் வரிக்குவரி மலையேறிய பாடலே 'தெய்வம்'திரைப்படத்தில் மதுரை எஸ். சோமு அவர்கள் பாடிய,

"கோடி மலைகளிலே கொடுக்கும் மலை எந்த மலை

கொங்குமணி நாட்டினிலே குவிழ்ந்த மலை அந்த மலை

தேடிவந்தோர் இல்லமெல்லாம் 

செழிக்கும் மலை எந்தமலை

தேவாதி தேவரெல்லாம் தேடிவரும் மருத மலை"

எனத் தொடங்கி

"மருத மலை மாமணியே முருகைய்யா"

என்று முருகனை மூச்சிறகை்க புகழ்ந்து பாடிய பாடல்.

  இதே முருகனை போற்றித்தான் 'கந்தன் கருணை' திரைப்படத்தில் P.சுசிலாவும் சூலமங்கலம் ராஜலட்சுமியும் சேர்ந்து பாடிய,

"திருப்பரங்குன்றத்தில் நீ சிரித்தால்

திருத்தணி மலை மீது எதிரொலிக்கும்"

எனும் பாடல் அமைந்திருந்தது.

  இப்படிப்பட்டதோர் மனநிலையில் பெரு மாளை தலை தாழ்த்தி வணங்கிப்பாடிய 'திருமலை தென்குமரி'படத்தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் பாடிய,

"திருப்பதி மலை வாழும் வெங்கடேசா

திருமகள் மனம் நாடும் ஸ்ரீநிவாசா

ஏழுமலைவாசா"

   எனும் இறைவனுள் இதயம் சங்கமிக்கச் செய்த பாடல். மேற்கண்ட பாடல்களில் வணங்காமுடி பாடலை தஞ்சை ராமையா தாஸ் எழுதி,ஜி இராமநாதன் இசைய மைக்க 'கார்த்திகை தீபம்'திரைப்படப் பாட லை ஆலங்குடி சோமு எழுத,ஆர். சுதர் சனம் இசையமைத்திருந்தார்.'இரத்தத் திலகம்' 'தர்மம் தலைகாக்கும்''தெய்வம்' திரைப்படப்பாடல்களை கண்ணதாசனும், 'கந்தன் கருணை' பாடலை பூவை செங்குட்டுவனும் 'திருமலை தென்குமரி' பாடலை உளுந்தூர்பேட்டை ஷண்முகமும் புனைந்திருந்தனர்.

     'பாடு நிலாவே'பாடலை வாலியும் 'கரகாட்டக்காரன்'பாடலை கங்கை அமர னும்'கிழக்கு வாசல்'திரைப் படப் பாடலை ஆர்.வி. உதயகுமாரும்  வடிவமைத்திருந் தனர். கடைசி மூன்று படப்பாடல்கள் இசைஞானியின் இசையில் இன்பத்தே னூட்டின.இதர இறைவன் சார்ந்த திரைப் படங்களுக்கு கே.வி.மகாதேவனும் குன்னக்குடி வைத்யநாதனும் இசைப் பங்காற்றினர்.

  இதுபோன்ற பாடல்கள் மட்டுமின்றி  திரைப்பட தலைப்புகளான 'மலை மலை' 'ஏழுமலை''மருதமலை''அழகர் மலைக் கள்வன்''நீலமலைத் திருடன்''தங்கமலை ரகசியம்''திருமலை தென்குமரி' மலைக் கோட்டை,போன்றவை தமிழ்த்திரையை வெகுவாக அலங்கரித் திருக்கின்றன.

                       =================0===================

Tribute to the mighty hero of Bollywood

Homage to a hero of all times

     Dharmendra who was originally named as Dharmendra Kewal Kishan Deol was one of the earliest heroes of macho might in Hindi cinema. With an acting career of almost 65 years with his last completed film Ikkis  waiting for a posthumous release, Bollywood and all his fans would have their eyes filled with tears, over missing a hero of well-built physique, endowed with a stentorian voice and vigour for a racing role play. 

   The fans of MGR in Tamil Nadu, would always keep in their minds a never missing link between the late Bollywood hero and their mass hero, on a similar pathway to stardom. Perhaps that was why the immortal Dharmendra was picked up for playing the role Alibaba {that MGR played much earlier in the Tamil version "Aibbabavum Naarpadhu Thirudarkalum"} in the film "Alibaba aur 40 Chor". When the Tamil film Naalai Namadhe, the Tamil remake of Yadon ki Baaraat was released, the fans of Hindi films, eagerly looked for their Dharmendra in M G R, and the latter did not disappoint the audience.

    Having lived in a district in Tamil Nadu where Hindi film releases were not many, this blogger cherishes in lasting memory, the five films of Dharmendra he watched. Raj Kapoor's four-hour fascinating film Mera Naam Joker {1970},was the first film in which this blog writer saw Dharmendra in the role of Mahendra Singh. The next film was Seetha Aur Geeta {1971} followed by Jugnu(1973). While Sivaji Ganesan played the role of Dharmendra in the Tamil remake of Seetha Aur Geeta {Vani Rani} Kamalahasan played his role in the Tamil version of Jugnu {Guru}.Jugnu was celebrated for the twice said dialogue,"Baap ke naam kaa sahaaraa kamzor log lete hai" which when translated into English would mean, ''the weak would be longing to be known by their father's reputation"

  The two other films were the mega hit Yadon Ki Baaraat {1973} and the blockbuster film Sholay {!975}.It was a pleasure to watch Dharmendra, along with the other sterling hero Sanjeev Kumar in Seetha Aur Geeta and Sholay and with the adorable Amitabh Bachan in Sholay.Among these five films, Hema Malini was his pair in Jugnu, Seetha Aur Geeta and Sholay. Besides these films, the blogger also saw Dharmendra as himself, in the film 'Chhoti Si Baat'.

  It is not the number of films of a hero that one watched, matters here. A veteran actor like Dharmendra can create a massive impact on the minds of the audience, as he did by jumping from a bridge on a running train in Yadon Ki Baaraat. Behind his grim look, he could create a world of grandeur, and his graceful half smile, was a treat more enchanting than the broad smiles of several other heroes. By looks and by the loaded roles Dharmendra performed, one could reflect upon the magnificence of Hindi cinema, and the whole gamut of Hollywood style radiating through the Hindi screens.

  Dharmendra was a hero of might; and that was ever a ruling macho might. Be it stunt or romance or emotional display, Dharmendra was by all means, the most captivating hero of Hindi cinema,with his unique charisma firmly fixed to the minds of his fans, as someone with a capacity for creating a superman impact, downsizing the dramatic efficacy of several other heroes of his time. The dynamic name Dharmendra will be eternally vibrating through the memories of his family, friends, film fans and the entire bastion of Bollywood.

                                     ==============0================

A film maker who travelled within families

         HOMAGE TO THE FINE FILM MAKER.

   Every film maker has a bonding with their pet genres of cinematic experience. Their creativity and their imaginative course of narration of events in sequences, hardly deviate from their favourable genres, based on which they choose their themes and narrative modes. If myths attracted the soul of A.P.Nagarajan, sentiments and emotional thrust occupied the mind of A.C Thirulok chander. If P.Madhavan believed in narrating the practical realities of life with compact emotional vibes, K.S.Gopalakrishnan and Bharadhiraja were more homely, with the rural life zones. However, even between the two, K.S.Gopalakrishnan confined himself to family dramas while Bharathiraja happily dwelled in the domain of rural romance. K.Balachander, who was an idealist at the beginning of his film career, became a revolutionary in the latter part of his creative journey.

  Only a few names are mentioned here. There are so many film makers in Tamil Cinema, adorning the field as glistening jewels. In this list, now comes V.Sekhar, an extremely impressive film maker of middle and lower middleclass family experiences, with absolute dedication to what actually keeps happening in each such family from time to time. This article is an earnest homage to this sterling film maker, who passed away yesterday.

    V.Sekhar was initially an assistant film director for Bhagyaraj for the film Enga Sinna Raasaa. Starting his own career as a full-fledged film maker, with his TV serial experience making notable hits like Veetukku Veedu and Porandha Veedaa Pugundha Veeda, it became a significant celluloid experience for V.Sekhar between Neengalum Herodhaan and Aalukkoru Aasai.While Nizhalkal Ravi was his first hero as Tiger Premnath in Neengalum Herodhaan, Sathyaraj was his final hero in Aalukkoru Aasai. His invincible film career threw dynamic pieces like Pondaatti Sonnaa Kettukkanum,Porandha Veeda Pugundha Veeda,Naan Petha Magane,Viralukketha Veekkam, Pongalo Pongal, Varavu Ettana Selavu Pathana,Koodi Vaazhndhaal Kodi Nanmai,Onna Irukka Kathukkanum,Veettoda Maappillai and Kaalam Maaripochu..

  One could reasonably reflect upon the underlying invaluable ethical essence, filling these succulent titles that the eminent film maker gave his films. The core integral features of a joint, middle class family, such as mutuality in sharing responsibilities, magnificence of family unity, prudence in dealing with money matters that guard and govern a joint family, dangers of male chauvinism coupled with the vagaries of men and women, external influences affecting the family spirit, flexibility in inter personal relationship, be it husband and wife, or mother in law and daughter in law, pampering of male children with little understanding of the female block are some of the kernel ingredients of V.Sekhar's world of cinema.

   The directorial dynamism of V.Sekhar could be felt not only in the choice of his themes, but also in the titles of his films and the conventional course of narration with powerful dialogues, relevantly accompanying the cinematic events. Beyond all this, it is the proper inclusion of actors in pivotal roles and in the comedy segment that added a glorious stamp to his films. Sivakumar, Nizhalkal Ravi,Nassar,Chandrasekar,Murali,Pandiarajan Livingston,Nepoleon, and Sathyaraj were his heroes and among them Nizhalkal Ravi became a periodical inclusion as hero.

   Bhanupriya,Radhika,Oorvasi Kushbhu, Roja Sangeetha,and Meena were the heroines of his films. Among character actors,Vijayakumar, Jai Shamkar Rajesh,and Vinu Chakravarthi with Manorama, and Vadivukkarasi, compactly constituted the connecting link of the family network. 

  Among comedians, Goundamani,Janagaraj, Vivek, Vadivelu Senthil,Kumarimuthu and Vaiyyapuri,with Kovai Sarala and Kalpana, filled the films with exuberant, at times even aggressive humour. Most of the names have been mentioned here, only to emphatically install the grandeur of the family map displayed by late V. Shekar.

   While watching the films of V.Shekar, the audience will definitely pass through the family events identifying themselves in each one of the characters, with their own frame of mind, coinciding with thoughts and patterns of behaviour of the members of the film family. 

 One could see a lot of erroneous routes taking the characters with a weaker mindset, on a vicious journey, only to get reformed at the end of the film. Realization of wrongs rings the reform bell, and good sense prevails as a natural mark of culmination.

 V.Sekhar is very particular in creating a cathartic effect that perfectly purifies the ill-thinking individual spokes of the family wheel, so that the family is assured of a smooth, and hurdle free run, every day. It is this kind of film-making that has established V.Sekhar, as one of the most memorable contributors of value addition to Tamil cinema. May his commendable creative soul rest in peace.

                                     ==================0==================

S.Ve Shekher's place in Tamil cinema

  

   From the days of N.S.Krishnan Tamil cinema has seen a long line of comedians like T.S.Dorairaj, K.A,Thangavelu,Chandrababu Nagesh,Cho Ramasamy,Thengai Srinivasan, Surulirajan, Y.G.Mahendran,Goundamani, Senthil,Vivek, Vadivelu, Santhanam ,Soori and Yogi Babu.Of these comedians, NSK, Chandra babu and Vadivelu are specially known for their singing  ability and Nagesh and Vadivelu were sparkling dancers too. We could see that there was a conscious or involuntary influence of one comedian upon the other. 

  Most of these comedians were known for their verbal wield. Especially after NSK, excepting Chandrabhabu,Y,G.Mahendran and Senthil all the others delivered dialogues,with a vibrant thrust on clarity of words. Chandrabhabu and Senthil are known for their unique mannerisms with the former letting his tongue dance: and Senthil smoothening his words with a kind of exquisite satire and style,letting his fellow comedian Goundamani fall into his trap. However, most often his attempts would backfire and create hilarious outbursts.

 Y.G.Mahendran  could churn and munch his words to create a special impact. Yogi Babu is a close follower of Goundamani and Santhanam confined himself to one liner bits, each hitting the ears of the audience as straight blows. After NSK, it was Vivek who deliberately included rationalism and social values, in his comedy segment.

    In this list of comedians,Sattanadhapuram Venkatraman Sekar popularly known as S.Ve.Shekher is the missing link,in the sense that his film journey went on like either sporadic rains,or singular storms. Here is a film personality, who has the excellent capacity for creating a special impact through vigorous verbal throws, cleanly sweeping the goal he has set.This has been possible for him purely on account of his close association with the stage, like NSK,Cho Ramasamy,Visu ,YG Mahendran,Crazy Mohan, and a few others. He had been a vital part of more than thirty plays, enacted on the stage.

  Being the son- in- law of the soul making music composer G.Ramanathan, and having been introduced to Tamil cinema by the veteran film maker K.Balachander, S.Ve. Shekhar's journey through the Tamil screen, was greatly eventful and meaningful.Though he played first, a small role in KB's film Ninaithale Inikkum, his second film Varumaiyin Niram Sivappu by the same film maker, showed S.Ve.Shekhar as Thambu, in a character capable of mixing powerful emotions with dialogues with infallible clarity and commitment.S.V.Shekher made his role memorable in that film. After this Kamalahasan film, Shekher again joined Kamal in 'Simla Special'.

  Next to KB,it was Visu who brought the acting core of S,Ve Shekher with dramatic efficacy. emotional galaxy,and sharp delivery of dialogues, plunged in pungent satire and power-packed performance. Though Visu was only a dialogue writer for Kudumbam Oru Kadhambam,the other seven films Manal Kayiru,Dowri Kalyanam, Chidambara Ragasiyam,Thirumadhi Oru Vegumathi, Vedikkai en Vaadikkai,Naanayamillaa Naanayam and Sigamani Ramamani,directed by Visu, gave him immense opportunity to demonstrate his strength as an actor,through the contextually relevant sarcastically calculated dialogues of Visu. 

  His four films with director Rama Narayanan such as Sahadhevan Mahadhevan {with Mohan} Thangamani Rengamani {with Murali}Thirupathi Ezhumalai Venkatesa,and Kandha Kadamba Kathir Vela {both with Prabhu} were happy-go-lucky films,with a lot of humour embedded in dialogues. His other most popular films include,Veedu Manaivi Makkal (with Visu) Lakshmi Vandaachu with Sivaji Ganesan, Mr.Bharath with Rajinikanth, Payanangal Mudivadhillai and Kopurangal Saaivadhillai both with Mohan, Adhsiyap piravikal with Prabhu and Karthik Muthuraman, and above all Fazil's felicitous film,Poove Poochoodavaa.The other most unforgettable comedy show of S.Ve.Shekher was Kadhanaygan, which was the Tamil remake of the Malayalam hit Nadodikkaattu.This film with Shekher and Pandiarajan, was a mega roller coaster ride in humour,letting the audience laugh louder.

  Besides these films,others like Pondaatti Raajiyam and Pondaattiye Dheivam, were moderate entertainers. Shehker also directed a film called Krishna Krishna.Later Shekher took up elderly roles as father and uncle, in films like Arasaatchi,Jithan,Shankar's Jeans and Vallavan. After the failure of his Manal Kayiru 2,the last film that S.Ve Shekher appeared was in the role of a Judge, in 'Traffic Ramasamy' starring S.A.Chandrasekar in the titular role.

  What is different about S.Ve.Shekher is the strange character names he got in films, such as Kittumani,Sigamani{in three films} Rengamani,Manghubadhi,and Nallamuthu.He has always been the best bet for the roles of a simpleton, and a naive guy. He played one of the four village idiots called Nallamuthu, among the other three idiots  known as Naachimuthu{Prabhu} Thangamuthu{Karthik Muthuraman}and Kathamuthu {Y.G.Magend ran}

  It was a long journey for Shekher in the Tamil film industry, and his contribution to Tamil cinema, is no less significant than that of other actors. S,Ve,Shekher has always been a dedicated performer of roles with humour, poise and compact acceptability. However, his place in Tamil cinema, has been foreshadowed by his controversial and unstable political journey, by shifting his political loyalty from one party to the other. Perhaps this periodical political interruption has thrown spikes on the pathways to his eligible stardom. In the midst of his political shuffles, it should be mentioned here, that he was a member of the Tamil Nadu State Legislature between 2006 and 2011, as a representative of the AIADMK party. Now he seems to be a member of the ruling DMK party.

  The unique merit of S.Ve.Shekher is his impressive thought process, merging with spontaneous verbal efficacy emerging from an intelligent grasp of events, be it cinema, or politics. Besides acting, he has also been a dubbing artist, lending his voice to Mohan for the film Moodu Pani.Moreover,he is also a Television serial actor,with his pivotal contribution to serials like Vannathirai {D.D}Galaattaa Sirippu{Sun TV} and Meenakshi Sundaram {Kalaignar TV}.

  S.Ve.Shekher as an actor, is an inseparable combination of comedy sense,and sobriety. He befits himself comfortably with his fellow actors,be it Kamalahasan or Rajinikanth, Prabhu or Mohan or Murali.His verbosity is a flowing stream of words wedded to ideas, because of being a product of the stage,and a film actor groomed by veterans like K.Balachander, and Visu. It is unfortunate that he could not continuously travel on the cinema track, despite his exemplary flair for humour,and his frame of mind for a fair and neat performance of any role, assigned to him.

                       ===============0====================

தமிழ்திரையின் நடைமேடைகள்

"நடந்தாய் வாழி காவேரி 

நாடெங்குமே செழிக்க 

நன்மையெல்லாம் பயக்க" 

  என்று 'அகத்தியர்'திரைப்படத்தில் நதியை நாட்டின் நன்மைக்கென கம்பீர மாய் நடக்கச்செய்த,குன்னக்குடி வைத்தியநாதனின் மேலோங்கிய இசை யில்,சீர்காழி கோவிந்தராஜன் உரக்கக் குரலுயர்திப்பாடிய,K.D சந்தானத்தின் சத்தான வரிகள்,தமிழ்த்திரைக்கு வினோ தமான நடைமேடையை அமைத்துத் தந்தன.

  மாறாக,'ஆசை அலைகள்' திரைப் படத்தில் கே.வி.மகாதேவன் இசைய மைத்து டி.எம்.சௌந்தராஜன், உள்ளத் தில் சோகமும் விரக்தியும் நிறைந்து வேல்பாய்ச்சிய பஞ்சு அருணாசலத்தின் பாடல் வரிகள், 

"நடந்து வந்த பாதையிலே 

நாலு பக்கம் பார்த்துவந்தேன் 

நல்லது கேட்டது புரியவில்லை

நல்லவர் எல்லாம் வாழ்வதில்லை" 

   என்று பாதச்சுவடுகளால் மனதின் வலியினை நடைமேடையில் அழுத்திப் பதித்தன.

அதே நேரத்தில் 'அரச கட்டளை' திரைப் படத்தில் டி.எம்.எஸ்ஸும்  P.சுசீலாவும் பாடிய, 

"வேட்டையாடு விளையாடு 

விருப்பம்போல உறவாடு 

வீரமாக நடையைப் போடு

நீ வெற்றி எனும் கடலில் ஆடு" 

  எனும் ஆலங்குடி சோமுவின் வரிகள், கே.வி.மகாதேவன் இசையில் வீரத்தால் கால்களை உந்திவிட்டு, வெற்றியினை நடைமேடைக்குக் காணிக்கை ஆக்கியது. 

  நடையின் லாவகங்கள் காதலால் கவரப் பட்டு, நடைமேடைக்கு நளினமூட்டுவ துண்டு. இவ்வகையில்'பரிசு' திரைப்படத் தில் எம்.ஜி.ஆருக்காக டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"பட்டுவண்ண சிட்டு படகுத்துறை விட்டு 

பார்ப்பதுவும் யாரையாடி அன்ன நடை போட்டு" 

   என்று காதலியின் நடையழகை கண் ணியமாய் ரசித்ததும்,அன்ன நடைக்கு அழகூட்டி,காதலிக்கு சொல்லலங்காரம் கூட்டிய,'முதலாளி' திரைப் படத்தில் கே.வி மகாதேவனின் இசையில் டி.எம். எஸ் பாடி,ராகத்திற்கு மெருகூட்டிய,க.மு. ஷெரீபின், 

"ஏரிக்கரையின் மேலே போறவளே பெண்மயிலே"

 எனும் பாடலுக்கு இடையே தோன்றும், 

"அன்னம் போல நடை நடந்து 

சென்றிடும் மயிலே 

ஆசை தீர என்னைக் கொஞ்சம் 

பாரு நீ குயிலே" 

 எனும்,கிராமத்துக் காதல் கிளர்ச்சியூட்டி பெண்மைக்கு நடைமேடை அமைத்துக் கொடுத்த வரிகளும்'பாஷா'திரைப்படத் தில் வைரமுத்துவின் வரிகளிலும் தேவா வின தேனிசையிலும் அமைந்த

"அழகு 

நீ நடந்தால் நடையழகு 

நீ பேசும் தமிழழகு"

 என்று  எஸ்.பி.பி யும்,கே.எஸ்.சித்ராவும் குரல் குழைந்து நடைமேடை படைத்த  வரிகளும்,எஸ்.பி.பி பாடிய,

"யே பாஷா பாரு பாஷா பாரு

பட்டாளத்து நடையைப்பாரு

பகை நடுங்கும் நடையைப்பாரு

கோட்டு சூட்டு ரெண்டும் எடுத்து

போட்டு நடக்கும் நடையை ப்பாரு"

  எனும் வீர நடை.ப்பாடலும்,கே.ஜே. ஏசு தாசும் சித்ராவும் பாடிய

"தங்கமகன் இன்று சிங்க நடை போட்டு

அருகில் அருகில் வந்தான்"

  என்று நடையின் நெருக்கத்தை நேசித்த பாடலும்.ஒரே திரைப்படத்தின் மூன்று நிலைகளில், பல நடை பாவனைகளை போற்றுதலுடன் பறைசாற்றின. இவை அனைத்துமே கவிதை வரிகளின் நெரிசலில்லாப் பாதப் பயணங்களாம்.

   காதலில் நடையை நைய்யாண்டி செய் வதும் கனிவுடன் கரிசனம் காட்டுவதும் உண்டு 'அன்னை இல்லம்' திரைப்படத் தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய,கண்ணதாசனின்,

"நடையா இது நடையா 

ஒரு நாடகம் அன்றோ நடக்குது 

இடையா அது இடையா 

அது இல்லாதது போல் இருக்குது" 

  என்ற வரிகள் கே.வி.மகாதேவன் இசை யில் களிப்புடன் நடைமேடை ஏறின. நடை யில் கரிசனம் காட்டி கண்ணதாசனின் எழுதி,விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசை யில் 'புதிய பறவை' திரைப்படத்தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"ஆஹா மெல்லநட மெல்லநட 

மேனி என்னாகும் 

முல்லைமலர் பாதம் நோகும்" 

 என்று காதலியின் பாதம் நோகாமல் நடைபயிலச்சொல்லும் பாடல், நடை மேடைக்கு நலங்கு நடத்தியது.

  இந்தக்கரிசனத்துக்குக் கொஞ்சம் கனம் ஏற்றி,காதலனின் வேதனையை விளிம் புக்குக் கொண்டுவந்த,

"காலடித் தாமரை

நாலடி நடந்தால்

காதலன் உள்ளம் புண்ணாகும்

இந்தக் காதலன் உள்ளம் புண்ணாகும்"

  எனும் வாலியின் மகத்தான வரிகளை உள்ளடக்கிய,''பவளக்கொடியிலே முத்துக்கள் பூத்தால்''எனும்'பணம் படைத்தவன்' திரைப்படப்பாடல்,விஸ்வ நாதன் ராமமூர்த்தி இசையில், காதலி யின் பாதங்களுக்கு சொல் மலர்களால் நடைமேடை அமைத்துக் கொடுத்தது.

  இதுபோன்ற எத்தனையோ நடையலங் காரக் கவிதை வரிகள் தமிழ்த்  திரையில் நடைமேடைகட்டி, அதற்குள் மயில் தோகைச் சொற்களால் மணம்கமழும் தோரணங்களைத் தொங்கவிட்டன.பாடல் களைக்கடந்து 'ராஜ நடை','வீர நடை' போன்ற திரைப்படத் தலைப்புகளையும் தமிழ்த்திரை தந்தது.

                    ===============0================= 

Special soft Idlis from Idlikadai

    A boiled South Indian delicacy has become the boiling theme of Danush's Idlikadai.The film solidly sustains as a soft cinematic venture, because of its solid theme neatly stuck to its core theme and insight. Everything has gone soft here, excepting the tough untamed character of Arun Vijay. Even Sathyaraj who is delightfully known for his emotional outbursts has been locked in an underplay of paternal role to the doubtful question whether he also carries a little bit of the negative shades of his spoilt son Arun Vijay.

  Composed character role play, is not new to Danush, because he has already played such roles in Vada Chennai,Karnan and Asuran. However, in Idlikadai he has immersed into soft waters on account of his directorial conception of a hero absolutely committed to his parental lineage and cultural moorings. In the changing world of cinematic violence, here is a theme of Gandhian nonviolence scrupulously followed by the hero, evolved from the film making roots of the director- cum hero.

 Nithya Menen is not as sparkling as she was in Thiruchitrambalam. But she also chooses to move on the soft track along with Danush.Rajkiran, Dhanush Sathyaraj,Ilavarasu and Nithya Menen all dissolve in their characters like salt in the Idli dough. Samuthrakani's mischievous villainy and Parthiban's cop role, serve as spicy chutney and mild coconut chutney respectively.

  G.V Prakash Kumar's Enjaami Thandhaane in the soothing voice of Dhanush, will keep ringing in the ears of the audience for quite some time. As the idlies have been made extremely soft, even the short spell of paternally approved love between Dhanush and Shalini Pandey, seems to lack the animation, it needs. All said and done, though Idlikadai is a great film for a family watch, there is a kind of sluggishness in narration, and one could feel that the scenic sequences and action segment could have been made more dynamic and impressive receivables, to the audience. 

  In fact, Dhanush with his immense creative potential, could have spun the action segment with different imaginative vibes. But in a film dedicated to nativity and sense of belonging to the soil, it is the strong base that supersedes the ornamental components of usual cinema. After all, the thatched Idlikdai celebrating a serene sense in making a special kind of food that steals the taste buds of the localites, need not be gorgeous like a star hotel.  

Courtesy:- NETFLIX