Double Love,not double whammy

 

"Double double toil and trouble

 Fire burn and cauldron bubble'

   This is a captivating couplet from Shakespeare's famous play Macbeth.Love is both a doubling delight and a double edged knife.We have seen the sober side of men caught between two women in a few films of Sivaji Ganesan and Gemini Ganesan.On the lighter side there was Balu Mahendra's robust comedy film Rettai Vaal Kuruvi {1987}{based on the American film Micki and Maude} showing Mohan rejoicing his romantic routine between Archana and Radhika.Vignesh Shivan's 'Kaathuvaakula Rendu Kadhal' released on disney+hotstar platform  celebrates this refreshing theme by letting Vijay Sethupathi shuttle his romantic days and nights between Samantha and Nayantara.

  Right from the start,the comedy element is predominant with an onslaught theory of jinx falling as a curse,towards breaking the marriage prospects of all members of a family including the father of Vijay Sethupathi who had the guts to marry a school teacher but who fell dead by a slip,after his son was born.After this,the young boy's mother also falls sick and the gossip runs round the village that the boy is ulucky and cursed..But his sick mother tells him that one day or other,luck will come to him in doubles and it will not just rain but pour.However,the boy decides to leave his mother and his village once far all,so that his ill luck that deprives him even from rains and chocolate ice creams does not affect his loved ones.

  All these events are shown as brief and flying flashes through narration,by different voices including that of Prabu a T.V anchor,who resorts to a bluffing theory of dissociation disorder affecting the hero,now grown up as an appealing youth,caught in the romantic rings of two women,in the guise of Samantha and Nayantara.Prabu even seeks the help of a bogus psychiatrist{Ragavendhar}to vouchsafe his view of a weird mental condition.Interestingly,Prabu's dissociation disorder affirmation is thwarted by the hero in the T.V sets itself,by his categorical declaration,"I love you {too}two"by looking at both his women.It is this punning utterance {two&too} of Vijay Sethupathi told simultaneously to both Samanta and Nayantara that causes instant laughter.

  For a very casual actor like Vija Sethupathi any role is easy but conflicting roles are easier.He is a special actor in his voice modulation and what is more special about him is the way he creates the effect of his role needed,without seemingly exerting himself in any form.To make oneself impressive to the audience without unnecessarily straining one's body and mind,is the rarest mode of performance for any actor and it is this hat trick that drives Vijay Sethupathi through the success roads.The one scene where he happens to strain his performance,is his assertive declaration of his love for both the women by referring to his love for both Kamal and Rajini and of course in this process he only irritates his two women more.

  Samantha and Nayantara cut each other down as breezily as possible with their unique facial power projections duly supported by one or two words and they do it to their extreme fascinating levels.The scene showing Vijay Sethupathi taking Nayantara for a round in his car and showing her the whole of India and even Niagara falls,is a special piece of romantic imagination of Vignesh Shivan.

  To deal with a ticklish theme without bordering on sex,{excepting the almond pista references}is not that easy.KRK is definitely a different film,though the length of the film could have been pruned.The climax has been rightly chiselled out and displayed with sense and sensibility.Anirudh has cast his magic spell of music,both in the songs and in his background score.I love you too/{Aniruth}two{Vignesh Shivan and Anirudh}.Thanks to disney+hotstar for this happy go lucky watch.

                               ===============0===============

இறைவன் இருக்கின்றானா?

"இறைவன் இருக்கின்றானா?

மனிதன் கேட்கிறான்

அவன் இருந்தால் உலகத்திலே
எங்கே வாழ்கிறான்
நான் ஆத்திகனானேன்
அவன் அகப்படவில்லை
நான் நாத்திகனானேன்
அவன் பயப்படவில்லை"

   கலைஞரின் எழுத்துவண்ணத்தில் உருவான'அவன் பித்தனா'{1966}எனும் திரைப்படத்திற்காக கவியரசு கண்ணதாசனின்,கற்பனை ஊற்றாய் உருவெடுத்த, இந்த அருமையான பாடல் வரிகள்.கேட்போர் நெஞ்சங்களில் அழுத்தமாய் விழுந்து அர்த்தமுள்ள,ஆழமான,விடை அறியா பல கேள்விகளை,விட்டுச் சென்றன,

    டி.எம்.சௌந்தராஜன்,பி.சுசீலாவின் கம்பீரமான,தெளிவான குரல்களில், என்றும் மனக்கடலில் முத்துக்குளிக்கச் செய்த பாடல்களில் இதுவும் ஒன்றாகும்."யார்  இந்த இறைவன்?எங்கிருந்து வந்தான்? என்ன இவனது பூர்வீகம்?"மதங்களுக்கு முந்திய வனா?மதங்களால்  மனிதர் மனதில் மின்கலமாய்ப் பொறுத்தப் பட்டவனா?உலகம் முழுவதும் மார்தட்டும் மனித இனத்திற்கு, மாறுவேடங்களில் காட்சியளிக்கும்  இவனது உண்மையான உருவமென்ன?

    இதற்கான விடையையும் 'வளர்பிறை' {1962}திரைப்படத்தில்,கவியரசு கண்ணதாசனே வழங்கியிருக்கிறார். 

"பூஜ்ஜியத்துக்குள்ளே ஒரு ராஜ்ஜியத்தை ஆண்டுகொண்டு 

புரியாமலே இருப்பான் ஒருவன் 

அவனை புரிந்துகொண்டால் அவன்தான் இறைவன்".

  இப்படி புரியாத இறைவனுக்கு பல பெயர்கள் சூட்டி,அவனை பல மதங்களுக்குள் சிறைவைத்து,தனது இறைமேலாண்மையையை நிலைநிறுத்த அன்றாடம் போராடிக்கொண்டிருக்கிறான் மனிதன்.

"தென்னை இளநீருக்குள்ளே தேங்கியுள்ள ஒட்டுக்குள்ளே தேங்காய்யைப்போலிருப்பான் ஒருவன் 

தெரிந்துகொண்டால் அவன்தான் இறைவன்".

 

  என்று கவியரசு எழுதிவைத்ததற்கு முரணாக,மதத்தை தென்னையாக்கி, மதவெறியால்  இளநீரை  மாசுபட்ட  நீராக்கி,தேக்கிவைத்த தறிகெட்ட ஓடுகளில் தேங்காயை தேடும் மனிதன் பார்வைக்கு என்றேனும்,உண்மையிலேயே இறைவன் எட்டக்கூடுமோ? 

  இதே கண்ணதாசன் 'திருவருட்ச்செல்வர்' {1967}திரைப்படத்தில் ,

"இருக்கும் இடத்தைவிட்டு இல்லாத இடம் தேடி 

எங்கெங்கோ அலைகிறார் ஞானத்தங்கமே 

அவர் ஏதும் அறியாரடி ஞானத்தங்கமே"

 

  என்று விடுகதை கூறி,அதற்கான விடையை 'சரஸ்வதி சபதம்' {1966}திரைப்படத் தில் தெளிவாகக்காண வைத்தார்.

"தெய்வம் இருப்பது எங்கே 

அது இங்கே வேறெங்கே"

  

என்று தொடங்கி, 

"தெளிந்த

நினைவும் திறந்த

நெஞ்சும் நிறைந்ததுண்டோ 

அங்கே" 

 என்று ரத்தினச்சுருக்கமாய் விடையளித்து அதனைத் தொடர்ந்து,

 

"பொன்னும் பொருளும் நிறைந்தவர் நெஞ்சம் 

பொய்யில் வளர்ந்த காடு"

 

என்றும்,

 

"எண்ணும் எழுத்தும் நிறைந்தவர் நெஞ்சம்

இறைவன் திகழும் வீடு"

 

   என்றும்,மாயத்திரைவிலக்கி,மனசாட்சியில் இறைவனை காணவைத்தார்.மேலும் அதே பாடலில் அவர்,

 

"ஆடை அணிகலன் ஆடம்பரங்கள் 

ஆண்டவன் விரும்புவதில்லை 

அங்கொரு கண்ணும் இங்கொரு கண்ணும் 

ஆலய வழிபாடில்லை"

 

    என்று வழிபாட்டுப்பாதைக்கு வரிகளால் விளக்கேற்றிவைத்தார்.இங்கே குறிப்பிட்ட முதல் பாடலைத் தவிர மற்ற மூன்று பாடல்களில் இரண்டை, டி.எம்.சௌந்தராஜனும்,'இருக்கும் இடத்தை'பாடலை சீர்காழி கோவிந்த ராஜனும் பாடியிருந்தனர்.இதில் இன்னுமொரு சுவையான செய்தி என்னவெனில், புதிருக்கும் கேள்விக்குமான பாடல்களுக்கு முன்பே,அவற்றுக்கான விடைகளை கவியரசு கண்டிருந்தார் என்பதாகும்.இதற்கு மேற்கண்ட நான்கு திரைப்படங்கள் வெளியான ஆண்டுகளே சாட்சி.        

    இறைவனைப்பற்றிய கவிஞர்களின் கற்பனை ஒருபுறமிருக்க,இறைவன் இருக்கின்றானா இல்லையா எனும் எதிரும் புதிருமான சிந்தனைகளோடு, மனிதனின் மூளை அவ்வப்போது மல்லுகட்டுவதுண்டு.

    பிறக்கையிலே யாருமிங்கே ஆத்திகராய், நாத்திகராய்,பிறப்பதில்லை  மனிதரில்  சிலர் தங்கள் உடலில் பச்சை குத்திக்கொள் வதுபோல மண்ணில் பிறந்த அனைவருக்கும் மத,மொழி,சாதி அடையாளங்கள் கால அட்டவணையிட்டு  அளிக்கைப்படுகின்றன. 

    சடங்குகளும் சம்பிரதாயங்களும்,சாதி மதத்தின் பெயரால் இறைமையை பின்னுக் குத்தள்ளி,மனித அடையாளங்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கையில் உயர்வு தாழ்வு நிலைகளால் உந்தப்பெற்ற மனித சமூகம்,சமத்துவம் மறந்து உயர்நிலைப் போர் நடத்துகையில்,இறைவன் யார் என்றும்,இறைவன்மீது நம்பிக்கை வேண்டுமா என்றும்,கேள்விகள் எழுகின்றன.மதத்தினை விழுங்கும் சாதிப் பெருமை மதத்துடன் சேர்த்து இறைவனையும்  விழுங்குகிறது.

    இன்றைக்கு தமிழகத்தில் நாத்திகச் சிந்தனையில் ஊறிப்போன,பலருக்கும் நாத்திக ஊற்றாய் அமைந்த,தந்தை பெரியார் கூட,அவரது 25 வயதில் வாரணாசியில் அவருக்கு இழைக்கப்பட்ட மேற்சாதிக் கொடுமைகளால்தான் நாத்திகத்தின் நாடித் துடிப்பை முதன் முதலில் உணர்ந்தார். 

   ஆத்திகத்தையும் நாத்திகத்தையும் சிறிதுநேரம் மறந்து,மனித வாழ்வின் பல பிரச்சனைகளை யோசிக்கையில்,பிறப்பு இறப்பு கணக்குகளையும் காரணங் களையும் சிந்திக்கையில்,சாதியும் மதமும் சவக்குழி காணக்கூடும்.இந்த கோரமான உண்மையினைத்தான்,சவக்குழிக்கும் எரியூட்டலுக்கும் போராடிய,கோவிட தொற்றில் உயிரிழந்தோரின் உடல்கள் வெளிப்படுத்தின. 

   மதமின்றி இங்கு இறைவனுக்கு என்ன வேலை எனும் கேள்வி எழுகையில்,இறை வனுக்கும் இறைவழிபாட்டிற்கும் மதம் தேவைதானா,எனும் மறுபுறக்கேள்வியும் எழக்கூடும்.இதனால்தான் நேரு(Nehru), பெட்ரண்ட் ரஸ்ஸல்(Bertrand Russell) போன்ற அறிவுசார்ந்த சிலர், நாத்திகச் சிந்தனைக்கு அப்பாற்பட்டு,மதம் மற்றும் இறைவன் போன்ற நிலைப்பாடுகளுக்கு இடம்கொடுக்காமல்,தங்களது ஆழ்ந்த அறிவாற்றலை எழுத்துக்களாய், கட்டுரைகளாய் மக்களிடம் பகிர்ந்து கொண்டனர்.

    நற்சிந்தனை,மனித நேயம்,சமத்துவம் பேணல்,எனும் முக்கூடலில் மனசாட்சியை மைய்யமாக வைத்து வெளிப்படும் ஒவ்வொரு செயலிலும்,பூஜ்ஜியத்தை ஆளும் கண்ணுக்குப் புலப்படா இறைவனைக் காணமுடியும். எம்மதத்தினராயினும்,நம்மில் பலரும் இக்கட்டான,இன்னல்களில் சிக்குண்டு போகும் காலங்களில் மட்டுமே, இறைவனை அதிமாக நினைக்கிறோம்.

   மாறாகஅன்றாட வாழ்வில் இறைவனை பங்காளி ஆக்கிவிட்டால் 'சிக்கெனைப் பிடித்தேன் எங்கெழுந்தருள்வது  இனியே'எனும் அறைகூவல் மனிதன்/ இறைவன் உறவின் வாடிக்கையாகும்.நம்முள் குடிகொண்ட குண சீலங்களை நாமே சுட்டிக்காட்டி,"இறைவன் இருக்கின்றானா"என்று ஒருபோதும் நாம் கேட்கப்போவ தில்லை.வேண்டுமெனில்,இப்பதிவின் துவக்கத்தில் குறிப்பிடப்பட்ட 'அவன் பித்தனா'திரைப்படத்தின் எதிர்வினைதாக்கமாக ஒலிக்கும் 

"மனிதன் இருக்கிறானா?.

இறைவன் கேட்கிறான்

அவன் இருந்தால் உலகத்திலே

எங்கே வாழ்கிறான்

நான் அன்பு காட்டினேன்

அவன் ஆட்கொள்ளவில்லை

இ[எ] ந்தத் துன்பம் தீர்க்கவும்

அவன் துணை வரவில்லை". 

   எனும் கவியரசின் வரிகளை,இறைவனை தேடும் நிலைப்பாட்டிற்கு,பதிலடிப் படலமாக எடுத்துரைக்கலாம் !

  

ப சந்திரசேகரன்.   

கரகத்தால் கிறங்கவைத்த இரு திரைப்படங்கள்

   

   தமிழ்த்திரைப்பட உலகம் தோன்றிய காலந்தொட்டே,நாட்டுப்புற பாடல்கள், காட்சிகளின் தொடர்ச்சியில் பொருந்தும் வண்ணமோ, அல்லது தொடர்பற்று தனிப்பெரும் காட்சியாகவோ, இடம்பெற்றிருக்கின்றன.'வண்ணக்கிளி' திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற, 

சித்தாட கட்டிக்கிட்டு சிங்காரம் பண்ணிக்கிட்டு 

மத்தாப்பு சிங்காரி ஒருத்தி மயிலாக வந்தாளாம் 

எனும் பாடலும்,'குமுதம்' திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற 

மாமா மாமா மாமா ஏம்மா ஏம்மா ஏம்மா 

எனும் பாடலும்,'படித்தால் மட்டும் போதுமா' திரைப்படத்தில் வந்த 

நல்லவன் எனக்கு நானே நல்லவன் 

சொல்லிலும் செயலிலும் வல்லவன் 

 எனும் பாடலையும் சேர்த்து ,பல்வேறு பாடல்கள் நாட்டுப்புறப் பாடல்களாக தமிழ்த் திரைக்கு அழகும் பொலிவும் கூட்டியுள்ளன. 

  பாடல்கள் மட்டுமல்லாது கதையும் கருத்தும் கதாபாத்திரங்களும் நதிகளாய் சங்கமிக்கும் கடலென உருவெடுத்து, தமிழ்த்திரையை தரமுடன் அலங்கரித்து, நாட்டுப்புற கலையினை அழியா நினைவுகளாய்,நம் நெஞ்சங்களில் பதித்துச் சென்ற தமிழ்திரைப்படங்கள் இரண்டினைப் பற்றி,இப்பதிவினில் காணலாம்.அந்த இரண்டு படங்களுமே, சிரசு தாங்கும் கரகத்துக்கு சிறப்பு அங்கீகாரம் பெற்றுத்தந்த திரைப்படங்க ளாகும்.

    இவற்றில் முதலாவதாக வெளியான 'கரகாட்டக்காரன்'{1989}எனும் திரைக் காவியம் இதிகாச திரைப்படமான 'தில்லானா மோகனாம்பாள்' திரைப் படத்தின் கலைத்திறன் போட்டியினை வேறு ஒரு கோணத்தில்,திரைப்பட ரசிகர்கள் பார்வையில் கொண்டுவந்து நிறுத்தியது. கங்கை அமரன் இயக்கத்தில்,அவரது மூத்த சகோதரர் இசைஞானி இளையராஜாவின் இணையில்லா இசையில், 'கரகாட்டக்காரன் திரைப்படம் வெள்ளி விழாக் கண்டது. கவுண்டமணி, செந்தில், கோவை சரளா போன்றோரின் நினைவகலா நகைச்சுவையோடு, ராமராஜன்/ கனகாவின் காதலையும் சேர்த்து, காதலின் பலத்தை கரகாட்டத்திற்கு இயல்பாக கூட்டி,திரைப்படம் முழுவதும் கரகத்தால் பலரையும் கிறங்கவைத்த பெருமை, என்றென்றும் கங்கை அமரனுக்கு உண்டு .

  'கரகாட்டக்காரன்'திரைப்படத்தின் தனித்தன்மையே ,துவக்கம் முதல் இறுதி வரை கரகத்தை தலைக்கவசமாகக் கொண்டு,கரகக்கலையின் கம்பீரத்தை ரசிகர்களுக்கு காணிக்கையாக்கிய  இயக்கமும்,இசையுமாகும்."முந்தி முந்தி விநாயகனே''என்று துவங்கி, இரு முறை இடம்பெறும்'மாங்குயிலே பூங்குயிலே' பாடல் காட்சிகளில் ஒன்றில்,கரகத்தை அவ்வப்போது இணைத்து,இறுதியில் 'மாரியம்மா மாரியம்மா'பாடல்வரை,கரகம் சுமந்த சிரசின் கலைப்பெருமையை கலைத்தாயில் இரு புதல்வர்களும் கச்சிதமாய் வெண்திரையில் விருட்சமாக்கினர்.  

   கரகத்தின் மேன்மையை,கிராமத்தின் பெருமிதத்துடன்,காட்சிகளும் வசனங்களும் சூழலுடன் பொருந்தி, திரைப்படம் காணவரும் அனைவரின் நெஞ்சங்களையும் கரகத்தால் கிறங்கவைத்த திரைப்படமே 'கரகாட்டக்காரன்'.கவுண்டமணி செந்திலின் வாழைப்பழ நகைச்சுவைக் காட்சியும், பாடல்களின் இனிமையும், இத்திரைப்படத் தின் வெற்றிக்கு இன்னுமொரு வலுவான காரணமாய் அமைந்தது.

   கரகாட்டக்காரனுக்குப்பிறகு  இராமநாராயனின் இயக்கத்தில் உருவான 'துர்கா' திரைப்படத்தில் கனகா தலையில் கரகத்துடன் நடனமாடினார் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது.மேலும் அவர் நடனமாடும் அக்காட்சியில் இடம்பெறும் பாடலுக்கு 'மாங்குயிலே'பாடலின் இசைஞானியின் இசை வடிவம், இசையமைப்பாளர்கள் சங்கர் கணேஷால் பயன் படுத்தப்பட்டது என்பதும் இன்னுமொரு சுவையான செய்தியாகும்.   

   கங்கை அமரனின் கரக வெற்றிக்குப் பிறகு கிட்டத்தட்ட பத்தாண்டுகள் கழித்து வெளிவந்த திரைப்படமே என் ஆசை ராசாவே{1998}.கஸ்தூரி ராஜாவின் இயக்கத் தில் செவாலியர் சிவாஜி கணேசனும் ராதிகாவும் நடித்து கரகத்தால் கிறங்க வைத்த இன்னுமொரு திரைப்படம்தான்,'என் ஆசை ராசாவே'.ஆனால் 'கரகாட்டக்காரன்' திரைப் படத்தைக் காட்டிலும் கதைக் கருவின் ஆழமும் கதாபாத்திரங்களின் நெகிழ்ச்சி யூட்டும் உணர்வுப் பரிமாற்றமும்'என் ஆசை ராசா'வின் தனிச் சிறப்பாகும்.

  ஆனால்,கரகாட்டக்காரனின் பொழுது போக்கு அம்சங்கள் எதுவுமே இல்லாததால் சிவாஜி இருந்தும்,அதன் வெற்றியை இத்திரைப்படம் பெறவில்லை. திரைப்படத் தின் இறுதிக்காட்சியில் காலில் சலங்கை கட்டி,தலையில் கரகம் ஏற்றி,நடிகர் திலகம் தனது முகத்தின் என்றென்றும் முழுமை பெற்ற நடிப்பு முதிர்ச்சியுடன் களமிறங்கி, இறுதிக்காட்சியினை இறுக்கமாக  இறக்கிவைத்தார் .

  தேவாவின் இசையில் மலேஷியா வாசுதேவன் மற்றும் ஸ்வர்ணலதா குரல்களில் "கட்டணும் கட்டணும்"பாடல் கரகாட்டதால் கரகோஷத்தை ஏற்படுத்தியது.திரைப் படத்தின் பல பாடல்கள் கிராமத்துடன்,கலைப் பார்வையையும்,சிவாஜி ராதிகா வோடு ,முரளி,சுவலட்சுமி,ரோஜா மணிவண்ணன்,விஜயகுமார் ஆகியோரின்  நடிப்புக் கூட்டணியும்,முரசுக்கொட்டி முத்திரை பதிக்க,'என் ஆச ராசா'வை நம் ஆசை ராசா ஆக்கியது.

   திரைப்படத்தில் மூன்றுமுறை ராதிகா உச்சரிக்கும்'கேவலம் கரகத்துக்காக' எனும் சிவாஜியால் ஜீரணிக்கமுடியாத சொற்களால்,அவரின் வைராக்கியத்துடன் தானும் தன மகன் முரளியும் என்றென்றும் கரகத்திலிருந்து பிரிக்கமுடியாதவர்கள் என்று திட்டவட்டமாய்ப் பறைசாற்றியது. 

  நாட்டுப்புற கலையினை கிராமியப் பாடல்களின் முதன்மையுடன் விளக்கும் வண்ணம்,கஸ்தூரிராஜா 'நாட்டுப்புற பாட்டு'எனும் திரைப்படத்தினையும் இயக்கி வெளியிட்டார்.சிவகுமார் குஷ்பு நடிப்பில் உருவான இத்திரைப்படத்தில் தன்  மனைவி குஷ்புவின் கலை ஆர்வத்தை சந்தேகத்துடன் பார்க்கும் கணவராக சிவகுமார் நடித்திருந்தார்.ஆனால் இத்திரைப்படம்,கரகத்தை முன்னிறுத்த வில்லை. 

  இருப்பினும்,கரகாட்டக்காரனும் என் ஆசை ராசாவும்,கரகாட்டத்தை கலைத்தாயின் சீர்மிகு படைப்புகளில் ஒன்றாய் மிகவும் அழுத்தமாக நம் நினைவுகளில் விட்டுச் சென்றன என்பதும்,கரகாட்டத்தின் கிறக்கம் இப்படங்களை நினைக்கும் போதெல் லாம் ரசிகர்களுக்கு கிட்டும் என்பதும் திண்ணமே !                 

                                                  ============0==============

The muddy muddy world.

  

   Caste aversions and a brutal mindset to dehumanise fellow human beings belonging to the oppressed lot,speak about the barbarity of mankind,despite years of civilization.The ordeals of a section of the socially abused lot,have already drawn the attention of Tamil cinema,through high quality films like Jai Bhim.Here comes the film 'Saani Kaayidham'released on Amzon Prime Video,a couple of days ago,re-emphasising the detestable theme of caste aspersion.

 The theme of the film originates from a sectional feud,with which the movie begins in a mill,where  two guys belonging to a socially lower section working in the mill  are taunted and abused by way of asking them to clean the toilet.The wife of one guy is a police constable and the couple have a daughter.The follwing ruckus in the mill drives the abusing group to physically assault and collectively rape the woman constable. {amazingly portrayed by Keerthi Suresh}.The inhuman guys set fire to the house of the cop while her physically abused husband and their daughter are sleeping inside the thatched hut.What follows is a gory tale of revenge and virulent vendetta.

  The physically and socially wronged woman constable,determines to return the brutality to the guys who ruined her life,along with the woman lawyer-relative of the gang,who planned the escape of the thugs from police custody.The mega revenge takes place with hithertoo unseen wrath,fury and ferocity.Incidentally,the woman avenger is joined in her mission,by her half brother Sangaiyya{convincingly played by film maker Selvaragavan}who had already become close to the cop's dead daughter and who has not been favourably entertained by his half sister.

  Changed circumstances bring together the estranged half brother and half sister.The duo become the 'danger diabolic'for the thugs and the lawyer.How they carry out their revenge plot with full fledged rage and deadly art of killing,makes the viewers shudder at the course of events.Like the recently seen Prithiviraj Malayalam film 'Kurudhi' it is blood in every scene.The cry to kill,draws its force from the memory of the victimised woman cop. Her unquenchable thirst for revenge, makes every scene of murder a horridly shocking experience for the viewers.

  There is not only a killer-fulfilment in the eyes of Keerthi Suresh in each act of killing, but also a craving to kill more violently.Perhaps it is this dreadful killing spree that drives her to the mass matador killing of a number of guys.Keerthi Suresh who got her deserving award for her fabulous role as actor Savithri in Mahanati,certainly deserves yet another award for her remarkable portrayal of the woman incarnation of inexhaustible revenge,that marks a tooth for a tooth,an eye for an eye and an irrefutable punishment for mass molestation.

  We have hardly come across a terribly angered woman on the screem in the like of Keerthi Suresh!And no doubt Selvaragavan has comprehensively evolved from a director to an actor, with absolute commitment to perform the role of a passionate half brother and compatible partner of his half sister, in accomplishing the muddy task of revenge,on a Matador drive.Special credits to Arun Matheswaran and Yuvan Shankar Raja,for making the film create a muddy muddy world,as crude as possible,through effective narration,and background music score respectively.Thanks to Prime Videos too.  

                    ========0========

   

MGR's two last spell heroines.

   MGR's acumen regarding fim making yardsticks,was deeper and sounder than his preference for variety in role play.It was his strong political base that very much influenced his acting career and sustained his popularity as an ever green hero.He had a perfect peception of both the audience mood and his fan's expectations.He drove through the roads of film making,with a participatory sense at various levels,towards affording a minimum guarantee for the success of almost all his films.His costume sense and knowledge of editing were said to have played a key role,in formulating an exhaustive and all inclusive programming of the film making process,of all his movies.

  Though MGR had the regular inclusion of actors like M.N.Nambiar,S.A.Asokan and R.S.Manohar to do villain roles,as far as comedians were concerned,he moved from J.B.Chandrababu to Nagesh and later to Cho,Thengai Srinivasan and Isarivelan. Similarly,he was very clear headed in changing his heroines to coincide with the changing times.That is how he moved from his V.N.Janaki&B.S Saroja days to P.Bhamumathi,Padmini,Sarojadevi and Jeyalalitha.

    It was in 1972 MGR's political career underwent a sea change.After his departure from the DMK, he had to form his own political outfit in the name of his beloved leader. However, despite his hectic political schedule of  activities he continued his acting because it was his films that gave him a greater leverage in the process of converting his fan base into an electoral battery.

  The period between 1971 and 1977,{in which year MGR had his historic victory in politics and became the chief minister of Tamil Nadu}could be called the years of transition for MGR,both in politics and cinema.It was really a momentous time for the mass hero,because inspite of the vigorous installation and propagation of his party,the ADMK {which he subsequently renamed as AIADMK to avoid the issue of his newly fledged party being branded as a regional political outfit}he was able to act in almost one fifth of the total number of his films.

  Twenty six films of MGR were released between 1971 and 1977.But his last film Madhuraiyai Meetta Sundarapandiyan had to be released only in 1978 and MGR had the onus of completing the film whose production was started before he became the Chief Minister.Of the 26 films, Jeyalalitha was his pair in five {Kumarikottam, Annamitta Kai,Oruthaai Makkal,Raman Thediya Seethai and Pattikkaattu Ponnaiah.K.R Vijaya and Radha Saluja joined him in two of his films each{Nalla Neram &Naan Yein Piranthein Idhayakkani and Inrupol Enrum Vaazhka respectively}and Lakshmi and Vanisri became his pair in one each.{Sange Muzhangu and Oorukku Uzhaippavan}.

  It was during this last spell of MGR's film career,two other women joined his film wagon as his fascinating pairs.They were Manjula and Latha.While Latha is a year older than Manjula,it was Manjula who first joined as MGR's pair in the most successful film Rickshakaaran,made by Sathya Movies.The film released in 1972,became a block buster.Manjula's debut film was Shanthi Nilayam {1971 }starring Gemini Ganesan and Kanchana.Whereas,Latha's first film itself was with MGR in Ulagam Sutrum Valiban {1973} directed by MGR himself.Manjula who was born a year after Latha's year of birth,began her acting career two years before Latha but had an unfortunate accidental death in 2013.

   There are certain interesting facts about these two popular heroines.Though Manjula joined as an enviable pair of MGR prior to Latha,it is the latter who acted a dozen films with MGR.Latha's films with MGR were,Ulagam Sutrum Vaaliban,Naalai Namadhe, Urimaikural,Meenava Nanban,Sirithu Vaazhavendum,Uzhaikkum Karangal,Needhikku Thalai Vanangu,Netru Inru Naalai,Navarathinam,Neethikku Thlai Vanangu, Ninaithathai Mudippavan and MGR's last film Madhuraiyai Meetta Sundarapandiyan.

  Whereas Manjula did more films with Sivaji Ganesan than Latha.Manjula's notable films with Sivaji Ganesan were,Engal Thangaraajaa,En Makan,Anbe Aaruyire,Dr.Siva Uthaman,Sathyam,Avan Oru Sarithiram,Mannavan Vanthaanadi and Avanthaan Manithan.On the other hand Latha's single film with Sivaji Ganesan was Sivakamiyin Selvan. Manjula's film with MGR as his solo pair was Idhaya Veenai,besides Rickshakaaran.Her rest of the films with MGR such as Ulagam Sutrum Vaaliban, Netru Inru Naalai and Ninaithathai Mudippavan which were MGR's twin role films,had Latha also as another pair of MGR.Later Manjula and Latha were seen together in films like  Shankar Saleem and Simon,Neeya and Amaran.Both of them had also acted with the next generation's great heroes, Rajinikanth and Kamalahasan.

  Apart from acting with Sivaji Ganesan, Manjula also acted with M.K.Muthu son of Mr.M.Karunanidhi in the film Pookaari, when MGR was heading DMK's rival party AIADMK.Manjula did two films with R.Muthuraman{Maru Piravi& Ellorum Nallavare}.Latha who is busy with the small screen today,did not do many elderly roles other than Rettai Jadai Vayasu and Jena which were both the films of Ajithkumar. Manjula appeared in elder characters in films like Cheran Pandiyan, Puthu Vasantham,Senthamizh Paattu,Sooriya Vamsam and Samuthram,

  As far as portrayal of roles is concerned,both Manjula and Latha wonderfully enriched the glamour component of Tamil cinema.In a hero centric world,their scope for powerful depiction of character was much restricted.However,Manjula made her performance memorable in films like Marupiravi,in which she had to take on a very delicate character and Dr.Siva which contained enormous scope for sentimentality,that was one of the most creditable aspects of A.C Thirulokchandar's art of film making. The other two notable films of Manjula were Uthaman and Anbe Aaruyire,with emotions and spot humour dominating in the two films respectively.

  Similarly,Latha's two outstanding films with MGR were Urimaikkural and Pallaandu Vaazhka because,while the former under the ace direction of Sridhar, beautifully brought out the romantic and family elements,the latter which was the remake of the Hindi film 'Do Ankhen Barah Haath',powerfully pictured the plight of a woman caught in between a noble police officer and the six brutal criminals he was trying to reform.

  But more than these two films it was Latha's exuberant demonstration of acting skill in Durai's Ayiram Jenmangal,Sridhar's Azhage Unnai Aaraadhikkirein and S.P.Muthuraman's Vattathukkul Sathuram,that made her a solid actress of merit, when compared to her co-star Manjula.In the last two films,she appeared as the incarnation of sacrifice reflecting a power packed emotional mindset.Latha certainly had substantial acting stuff to get into the root of the character and transform herself from an actor to the character in context.   

  MGR's last spell in cinema did include other actresses like Chandrakala and Padmapriya in a couple of films. Nevertheless,Manjula and Latha breezily filled the gap left by MGR's ever compatible and highly talented pair Jeyalalitha.While placing on record the fact that the untimely death of Manjula did leave deep impressions about her child like voice and graceful portrayal of roles,this blog righly celebrates the continued presence of Latha,doing prominent roles,in Tamil television serials.

                                            ==========0============