Special soft Idlis from Idlikadai

    A boiled South Indian delicacy has become the boiling theme of Danush's Idlikadai.The film solidly sustains as a soft cinematic venture, because of its solid theme neatly stuck to its core theme and insight. Everything has gone soft here, excepting the tough untamed character of Arun Vijay. Even Sathyaraj who is delightfully known for his emotional outbursts has been locked in an underplay of paternal role to the doubtful question whether he also carries a little bit of the negative shades of his spoilt son Arun Vijay.

  Composed character role play, is not new to Danush, because he has already played such roles in Vada Chennai,Karnan and Asuran. However, in Idlikadai he has immersed into soft waters on account of his directorial conception of a hero absolutely committed to his parental lineage and cultural moorings. In the changing world of cinematic violence, here is a theme of Gandhian nonviolence scrupulously followed by the hero, evolved from the film making roots of the director- cum hero.

 Nithya Menen is not as sparkling as she was in Thiruchitrambalam. But she also chooses to move on the soft track along with Danush.Rajkiran, Dhanush Sathyaraj,Ilavarasu and Nithya Menen all dissolve in their characters like salt in the Idli dough. Samuthrakani's mischievous villainy and Parthiban's cop role, serve as spicy chutney and mild coconut chutney respectively.

  G.V Prakash Kumar's Enjaami Thandhaane in the soothing voice of Dhanush, will keep ringing in the ears of the audience for quite some time. As the idlies have been made extremely soft, even the short spell of paternally approved love between Dhanush and Shalini Pandey, seems to lack the animation, it needs. All said and done, though Idlikadai is a great film for a family watch, there is a kind of sluggishness in narration, and one could feel that the scenic sequences and action segment could have been made more dynamic and impressive receivables, to the audience. 

  In fact, Dhanush with his immense creative potential, could have spun the action segment with different imaginative vibes. But in a film dedicated to nativity and sense of belonging to the soil, it is the strong base that supersedes the ornamental components of usual cinema. After all, the thatched Idlikdai celebrating a serene sense in making a special kind of food that steals the taste buds of the localites, need not be gorgeous like a star hotel.  

Courtesy:- NETFLIX

Two Malayalam films with Asif Ali, in two diverse roles.

  

  Asif Ali's  Aabhyanthara Kuttavaali and Mirage are the two films that have come as pre-Diwali OTT releases, the former made by Sethunath Padmakumar and the latter by Jithu Joseph.One is a family drama, and the other is an action thriller. In terms of theme and narration, both the films justify their genres through their narrative formats, and action quotient. Asif Ali as the protagonist of the two films, succinctly delivers his roles with his usual underplay of emotions and contextual fulfilment of appropriate role play.

  As a family drama Abhyaanthara Kuttavaali suitably exhibits the new generational trends in marital relationship, with men falling vulnerable to the feminine designs and expectations of independence and self-focused life determiners. The beauty of the film depends not only upon its thematic validity, but also on the legality involved in establishing the factual position of more men falling a prey to the latent motives cherished by women, whose intentions surpass the ethical component of conjugal life.

  As the gullible victim of a dubious marriage in which he was not allowed even to get closer to his wife,but was forged as a harassing husband and wife beater, it becomes the paramount effort of the hero to prove his innocence before law. The inability of the advocate in properly presenting his case, forces him to argue his case himself, with the permission of the magistrate. 

  As the one month marriage has to culminate in a divorce, the hero has to investigate the hidden trails of the girl whom he married, and prove before the magistrate, how he has been wrongly implicated in the case, besides putting forth the statistical data that in a world of feminist slogans, men are equally or more caught in troubled marriages The ripple free narration makes a rippled story base, an interesting family watch, despite the fact that the slow narration of the events could have been given a little bit of dramatic dynamics.

  'Mirage' is a film full of twists and turns and Jithu Joseph who has reached an acclaimed position as a master of thrillers, makes each move of the film nerve breaking for the viewers besides making the characters themselves experience rotational and anticlockwise jerks, on account of every access to truth becoming a blow of falsehood. Mirage is what is not, that appears before us. A road travel will show us watery spots at long distance, that disappear when we drive closer. How often we have felt all friends are not true friends, and all enemies are not real enemies.

   At a time when films of heroes like Dilip, Prithviraj,and Kunchackoboban are not many, Asif Ali has become the right choice to do roles with different shades. Both Asif Ali and Aparna Muralidharan have given their best and the way the course of events get unfolded through the changing vindications of Aparna, Asif Ali gets more and more riddled and the climax gripping the audience with the most unexpected slot of mirage, makes the film a special thriller.

 From money laundering to gory memories of tragic events and an unforgettable event of sexual harassment goading the mind for revenge after years, Mirage is an intricate spider's web that quickly unwinds itself within ten minutes, before the climax. Sampath Raj adds a lot of grace to the cop role both in looks and role play. Jithu Joseph who gave hits like Drishyam, its sequel, Papanasam, the Tamil remake of Drishyam, Oozham,Kooman {another Azif Ali film with psychological intricacies} and Nunakuzhi,has made 'Mirage' a different thriller. The only flaw is the missing thrust on the theme base of the film that takes a casual note in the last fifteen minutes of narration. But still, the unexpected shocking climax is toughly action filled, and a bit palpitating too. Asif Ali is on an onward march, towards displaying multiple genres of roles with ease and ecstasy.

  Courtesy to the two OTT forums, ZEE 5 for Aabhyanthara Kuttavaali  and SONY LIV for Mirage.

வெண்தமிழ்த்திரையின் நல்முத்துக்கள்

 

"முத்தைத்திரு பத்தித்திருநகை 

அத்திக்கிறை சத்திச்சரவண

முதிக்கிக்கொரு வித்துக்கொருபர எனவோதும்"

  என்று 'அருணகிரிநாதர்' திரைப்படத் தில்  T.M சௌந்தராஜன் குரலில் ஒலித்த திருப்புகழ் பாடலின் வரிகள் ஜி.ராம நாதன் மற்றும் T.R பாப்பா இருவரின் இசையில் முருகனின் திருவருளை நெஞ்சில் வேலென பாய்ச்சின. வெண் முத்திற்கிணையான பல்வரிசையும், இளநகையும் அமைந்த தேவயானை தேவியின் தலைவனாகிய, சக்திவேல் தாங்கிய முருகன், மோட்ச வீட்டிற்கு விதையாக விளங்குபவன் என்று பொருளு ரைத்தது அப்பாடல்.

  இதே T.M.சௌந்தராஜன் குரலில், 'மதுரைவீரன்' திரைப்படத்தில் ஜி.ராம நாதன் இசையில் 'வாங்க மச்சான்' பாடலுக்கிடையே தோன்றும்.

"முத்துப்போல பல்லழகி 

முன்கோபச் சொல்லழகி 

கத்திபோல் கண்ணனழகி 

கனிவான பெண்ணழகி" 

   என்று தஞ்சை N.ராமைய்யாதாஸின் வரிகளில் அமைந்த பாடல், இறைவன் தடத்திலிருந்து கீழிறங்கி,மனித மேடை யின் குறும்புத்தனமான கற்பனையை அரங்கேற்றியது.

 'முத்து' எனும் சொல் பற்களை மட்டும் குறிக்காது விழிகளையும் குறிக்கக் கூடும் எனும் வகையில் 'நெஞ்சிருக்கும் வரை'திரைப்படத்தில் எம்.எஸ். விஸ்வ நாதன் இசையில் T.M.சௌந்தராஜனும் P.சுசீலாவும் இணைந்து பாடிய கண்ண தாசன் பாடலே, 

"முத்துக்களோ கண்கள் 

தித்திப்பதோ கன்னம் 

சந்தித்த வேளையில் 

சிந்திக்கவேயில்லை 

தந்துவிட்டேன் என்னை" 

   என்று இதமாக நெஞ்சில் நிறைந்த வரிகள்.இதுபோன்ற கற்பனைகளி லிருந்து சற்று விலகி குழந்தைகளை முத்துக்களாய் கொண்டாடும் பாடல்கள் தனி முத்திரை பதித்த,

"முத்தான முத்தல்லவோ

முதிர்ந்து வந்த முத்தல்லவோ

கட்டான மலரல்லவோ

கடவுள் தந்த பொருளல்லவோ"

  எனும் 'நெஞ்சில் ஓர் ஆலையம்'திரைப் படப் பாடலும்,'கண்ணேபாப்பா' திரைப் படத்தில் இடம் பெற்ற,

"கண்ணே பாப்பா

கனிமுத்து பாப்பா

அன்னையும் இங்கே

சிந்தும் புன்னகை எங்கே"

    என்று தொடங்கி,

"பனித்துளி ஒன்று 

சிப்பியில் விழுந்து

வந்தது முத்து

என் மன்னவன் சொத்து"

     என்று தொடரும் பாடல் வரிகள் முத்துக் களால் குழந்தைச் செல்வங்களை அலங் கரித்தன. இந்த இரண்டு கவியரசின் பாடல்களும் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசை யில் P.சுசிலாவின் குயிலோசைக் குரல் குணம் கூட்டின.

   மனித வாழ்க்கையில் ஒவ்வொரு பொழு தும் வெண்முத்தாக அதனை முறையாக கோர்த்து ஒரு நாளை அழகாக்கிக் கொண்டாட முனையும் நபர்களுக்கு, குறிப்பாக குடும்பத் தலைவிகளுக்கு, அழகான வாழ்க்கை அழிந்துவிடுமோ என்ற அச்சம் ஏற்படுகையில்,மனம் தவிப்பதாய் அவர்கள் உணருவர்.அப்படி ஒரு மனநிலையை வெளிப்படுத்தும் பாடலே, 'சொர்க்கம்' திரைப்படத்தில் P. சுசீலா பாடிய, 

"ஒரு முத்தாரத்தில் முப்பது முத்து 

கோர்த்து வைத்திருந்தேன் 

அதன் முன்னும் பின்னும் 

தங்கக்கோடுகள் போட்டு

வைத்திருந்தேன்" 

  எனும்கண்ணதாசனின் வரிகளை எம்.எஸ்.விஸ்வநாதனின் இசையில் முழங்கிய முத்தான பாடலாகும்.இதே போன்றொரு கருத்தினை மகிழ்ச்சியுடன் வெளிப்படுத்திய பாடலே, 'பாமா விஜயம்' திரைப்படத்தில் P.சுசீலா,எல் ஆர் ஈஸ்வரி சூலமங்கலம் ராஜலட்சுமி மூவரும் இணைந்து கொண்டாடிய,

"ஆனி முத்து வாங்கிவந்தேன் 

ஆவணி வீதியிலே

அள்ளிவைத்து பார்த்திருந்தேன்

அழகு கைகளிலே"

   என்று தொடங்கி, 

"எண்ணிவைத்தேன் 

ஏழெட்டு முத்துக்கள் காணவில்லை

ஏறிட்டு நான் அதை பார்க்கவில்லை 

மார்பிலும் நான் அதை சூடவில்லை 

அந்த கன்னத்தில் என்னடி முத்து வண்ணம்

எந்த கள்ளத்தனத்தினில் வந்ததடி 

வாங்கிக்கொடுத்ததும் 

தாங்கிப்பிடித்ததும் 

முத்துக்கள் போல் வந்து சிந்துதடி.

ஒரு முத்து,இரு முத்து, மும்முத்து 

நால்முத்து அம்மம்மா "

   என்ற கண்ணதாசனின் பொன்னான வரிகளைக்கொண்ட,எம்.எஸ். விஸ்வநாத னின் இசையில் அர்த்தங்களை அழகுடன் கோர்த்து, செவிகளுக்கு அலங்கார மூட்டிய,பாடலாகும்.

   முத்தான பாடல்களின் முத்துக்களின் வரிசையில் 'அனுபவி ராஜா அனுபவி'  திரைப்படத்தில் T.M.சௌந்தராஜனும்  எல்.ஆர் ஈஸ்வரியும் பாடிய,

"முத்துக்குளிக்க வாரீகளா

மூச்சை அடக்க வாரீகளா" 

   என்று தூத்துக்குடி மொழிதாங்கி வந்த உற்சாகப்பட்டாலும்,'அன்பு சகோதரர்கள்' படத்தில் கண்டசாலா மனமுருகிப் பாடிய,

"முத்துக்கு முத்தாக 

சொத்துக்கு சொத்தாக 

அண்ணன் தம்பி பிறந்து வந்தோம் 

கண்ணுக்கு கண்ணாக 

அன்பாக இனைந்து வந்தோம் 

ஒண்ணுக்குள் ஒண்ணாக" 

   எனும் நெஞ்சில் அதிர்வலையினை தோற்றுவித்த பாடல் வரிகளாகும். இந்த கண்ணதானின் இப்பாடல்களில் முதலா வது பாடலுக்கு எம்.எஸ் விஸ்வநாதனும் இரண்டாவது பாடலுக்கு கே.வி.மகாதேவ னும் பாங்குடன் இசையூட்டினர்.இப்பதி வில் குறிப்பிட்ட முத்துக்கோர்வையாய் அமைந்த பாடல்களை முதலிரண்டைத் தவிர இதர பாடல்கள் அனைத்தையுமே கண்ணதாசான் மட்டுமே எழுதியது, கவியரசுக்கு மட்டுமின்றி தமிழ்த் திரைக்கே பெருமை சேர்ப்பதாகும்.

 பாடல்களால் மட்டுமல்லாது வெண்தமிழ்த்திரை,தலைப்புகளாகவும்'முத்து' 'முரடன் முத்து''நத்தையில் முத்து'சிப்பிக் குள் முத்து''முத்து எங்கள் சொத்து' 'முத்துக்கு முத்தாக'போன்ற முத்துக்கள் முன்னோக்கிச் செல்வதை காணலாம். மொத்தத்தில்,வெண்தமிழ்த் திரையில்  நல்  முத்துக்கள், தமிழோடு விளையாடி, திரைகளைக் கடந்து விழிகளிலும் செவி களிலும் வெற்றி மாலைத் தோரணங்கள் கட்டுகின்றன.

                                              =============0============== 

   

Sivakumar in two divine roles

    

   The portrait of god is a pattern of human imagination.Unlike most other religions Hinduism is endowed with a galaxy of images of Gods, in relation to an infinite variety of mythological compositions.The most frequently visited images are those of Mahavishnu with the portraits of Lord Krishna and Lord Rama as his two most prominent avatars.Besides these two images the  Vaishnavite mythological tales include that of Abhimanyu,the son of Arjuna.Gemini Ganesan performed the role of Abhimanyu in Maya Bazaar and A.V.M Rajan did that role with equal grace, in Veera Abhimanyu.

  Telugu superstar N.T.Rama Rao's facial profile piously fitted into the roles of Lord Krishna,which he repeated in a few Telugu and Tamil films like Maya Bazaar and Karnan.As Lord Ram he excelled in playing the role with a perfection of image display in films like Sampoorana Ramayanam and Lava Kusha.Gemini Ganesan also did the role of Lord Krishna for the film Veera Abhimanyu.

   Unlike the Vaishnavite portrait of Gods,the Saivite portraits reflected a greater amount of  masculine verve as visualised and witnessed in paintings,sculptures and film portrayals.This kind of masculine verve was exuberantly represented in the portrayal of Lord Shiva by actors like Sivaji Ganesan,{Thiruvilaiyaadal} R.S.Manohar {Thiruneela kandar} Gemini Ganesan {Kandan Karunai }and A.V.M Rajan {Agathiyar}

   Playing divine roles is more a predicament than pleasure.This is because of the predominance of acceptability by the audience.Face requires a kind of uniquely appealing grace to play the distinctly created images of Gods, instinctively passed through the expertise of human vision.Film makers would certainly have applied their minds more thoughtfully, towards assigning divine roles to  actors.

  MGR being a limb of the Dravidian body,did not think of getting into divine roles after registering his image as a mass hero.The next generation heroes like Jai Shankar and Ravichandran also did not form part of the mythological films.Whereas Sivakumar a contemporary of Jai Shankar and Ravichandran took up two mythological roles as Maha Vishnu in Thirumal Perumai and as Lord Muruga in Kandan Karunai.

  Sivakumar's inclusion in divine roles appeared to be similar to that of N.T.Rama Rao,because of the soothing mode of dialogue delivery, which he always used to deliver.In fact, the two roles that he did, demands subdued dialogue delivery unlike that of Lord Shiva, that is well known for Rudhra thandavam and dissemination of rage against perpetrators of evil, as monstrous demons.

 The leonine voice mould of Sivaji Ganesan became a boon for exhibiting the rage-stuffed role of Lord Shiva.Where as Maha Vishnu and Lord Muruga as guarding Gods, become the softest pillows for devotees to rest their troubled minds for divine support.Though Thirumal Perumai focused on the holy routine of the Aazhvaars said to be be the staunch Vaishnavite devotees , Sivakumar's participation in the film as Maha Vishnu, revolved around mellowing the course of events with a perfectly protective touch, more as a saviour of mankind, than as a blown up figure of God.

   As Lord Muruga in Kandan Karunai, Sivakumar was his sweetest self ,endearing himself  to his devotees as a part of their body and mind.Even his destruction of the demon like Sooran { celebrated till date as soora Samhaaram}was achieved through his trust worthy lieutenant Veera Bhaahu,{turbulently played by Sivaji Ganesan}.Sivakumar's balancing of a fair attitude and behaviour between his two consorts Deivayanee and Valli ,reflected his right human perception of the divine attributes. 

 What took the audience closer to Sivakumar as Maha Vishnu and Lord Muruga would speak volumes about the actor's mellifluous mind frame in grasping godly position, and take himself flawlessly to those divine heights.Sivakumar is certainly the rarest among Tamil heroes, befitting god roles without a fall in playing those roles.By looks,lip movements,voice mould and tongue's travel through dialogues,Sivakumar is appropriately a magnificent stuff of godliness in human form, in his two divine roles representing the Vaishnavite and Saivaite codes of Hinduism

                               ===========0============