Homage to Delhi Ganesh,an actor of delight and dignity.

 

      Delhi Ganesh,one of the most celebrated character actors of Tamil cinema is no more today.Born as Ganesan in Tirunelveli,he took the Delhi prefix,after being a significant part of the Dehi drama troupe.It was K.Balachander 'the peerless peak' among directors,who first put him on the Tamil cinema map with a breaking entry in Pattinapravesam,released in 1976. From then on, he made nearly a five decade journey through the tinsel world,acting in more than 400 films with his last appearance in Shankar's Indian,as a corrupt bureaucrat. Besides his very busy film schedule he has acted in about forty television serials starting from Ippadikku Thenral to Ilakkiya.Delhi Ganesh fits himself neatly into paternal roles, as a perfect father figure.

    Aaha,Arasu, Aanandham,Saamy 1&2, Edhiri,Vettaikkaran and Thenavettu are a few outstanding samples of the numerous father roles he played.Of these Anandam will be ever remembered for his excellent role performance as the patriarch of a well knit joint family.On the comedy side, Delhi Ganesh has scored most remarkable innings in films like Nayagan Michael Madhana Kamarajan, Tenali, Avvai Shanmugi and Kadhala Kadhala. Crazi Mohan's dialogues added pep to their joint show.It was a perfect combination of wit and humour creating the best laughter moments. With the same fervor, this great actor performed a villain role,in Kamal's Abhoorva Sagodharargal.He also acted in several Rajini films and his emotional performance as Appanna in Sri Ragavendra, carried an excellent appeal.His other notable films include Pasi, Vijay's Kavalan and Vishal's Irumbuthirai.

     Even in elderly governing roles, one could see him casually mixing humor in performing his character, with interesting twists in dialogues as seen in Tamizhan.Delhi Ganesh has also frequently joined Visu's band wagon, for films like Chidambara Ragasiyam, Samsaaram Adhu Minsaaram and Pattukottai Periyappa. As a dipsomaniac he did captivating roles,in K.Balachande'r Sindhu Bhairavi and Sundar.C's London.What takes him closer to the audience as an endearing actor is his soothing,clear and impressive dialogue delivery, as a spontaneous byproduct of acting.Perhaps it is his stage sense that has made him deliver dialogues with utmost comfort and ease.Delhi Ganesh was also a dubbing artist for Malayalam actors Pratap Pothen and Nedumudi Venu,for the Telugu hero Chiranjeevi and the Kannada hero Vishnuvardhan.

   Sometimes character actors surpass heroes in audience memory.Delhi Ganesh is in the list of proud character actors of Tamil cinema like S.V.Renga Rao,T.S.Balaiah,S.V.Subbiah, S.V.Sahasranamam, V.K.Ramasamy,V.Nagaiah and T.K.Bhagavadhi.But when it comes to humour Delhi Ganesh will undoubtedly excel the list of actors cited,because there was always a breezy feel in his flair for comedy that naturally got into audience mood and made them rejoice.Perhaps S.V.Renga Rao and T.S.Balaiah would be the fitting companions of Delhi Ganesh in spreading light humour free from even a trace of vulgarity.Remembering Delhi Ganesh is not just a matter of lip service but is a way of genuinely preserving the vast galaxy of his acting profiles with a sense of acknowledgement and gratitude to someone,whose heart and soul were profoundly tied to the life breath of acting,be it the stage,or the big and small screens.

                         ===================0==================== 

Lord Shiva and Tamil cinema

  

    Tamil cinema has periodically and profusely visited the zestful zone of Hindu mythology both with caution and care. Hinduism which is meaningfully laced with Vaishnavite and Saivite faiths and ideologies,had initially attracted Tamil cinema,with the predominance of Vaishnavite themes, because the nascent years of Tamil cinema fell under the vast spell of Telugu master brains of creativity, inseparably linked to the Vaishnavite faith.Perhaps that is why epics like The Ramayana and The Mahabharata,spread their utmost wield over Tamil films, portraying mythical tales.

    One of the earliest Tamil films that enlightened the presence and power of Lord Shiva,was the film Bhaktha Markandeya,made by B.S.Renga,released in 1957.The film narrated how Lord Shiva nullified the life-taking powers of Lord Yama,when the latter attempted to take away the life of Markandeya who was schduled to die at the age of sixteen.Yama could not succeed in his life-taking efforts,because the teenager Markandeya, who was a staunch Shiva devotee,firmly clung to the Shivalinga,with the fond hope that Lord Shiva would somehow save his life.Though Lord Shiva is said to be the lord of destruction, it was proved that the same destructive force was a life saver,when it came to a person's unflinching faith in the power of God.

  Later, it was the renowned Tamil film maker A.P.Nagarajan who chiefly laid his focus on Saivite myths,and made films like Thruvilaiyaadal,Saraswathi Sabadham &Kandhan Karunai.All the three films highlighted the significant spiritual and ethical implications involved in Saivite myths,with a thrust on the portrayal of Saivite gods and goddesses.

  Thiruneelakandar was another Tamil film that was linked to Lord Shiva,through an agnostic turned Shiva devotee,called Thiruneelakandar.There are two versions of the film.The first version starring M.K.Thiyaga raja Bhagavadhar as Thiruneelakandar and Sirukalathur Sama as Siva Yogi,was released in 1939,and was directed by Raja Sandow.The latter version of the film with the same title starring T.R.Mahalingam as Thiruneelakandar and R.S Manohar as Lord Shiva,was made by C.P.Jambulingam and was released in 1972.

  The same year A.P.Nagarajan released his film Agathiyar,with Seerkazhi Govindarajan doing the titular role,and A.V.M.Rajan as Lord Shiva. Agathiyar was a peerless intellectual and sage and he was assigned by Lord Shiva,the responsibility of balancing the earth after the earth tilted to the North,when people were said to be watching the marriage of Lord Shiva with goddess Paarvathi. Agathiyar was also asked to to take care of mankind,with principles of equality and goodness,besides spreading the Tamil language.

  While Thiruvilaiyaadal was a comprehensive depiction of the might and moral teachings of Lord Shiva,Saraswathi Sabadham dynamically brought to the forefront,the power of  learning [education],wealth and bravery, through the goddesses Saraswathi, Maha lakshmi and Parasakthi, standing for these three human qualities, respectively.Kandan Karunai was dedicated to Lord Muruga, acclaimed to be the most specific Tamil God of the Saivite cult.The role of Lord Shiva occupied the whole of Thiruvilaiyaadal and was significant in Kandan Karunai.Whereas, Saraswathi Sabatham was wholly a dramatic course of events,deliberated by the three goddesses.

  In Thiruvilaiyaadal,Chevalier Sivaji Ganesan was in his supreme form as Lord Shiva,and occupied the centre stage through the Saivaite episodes narrated by Goddess Paarvathi to Lord Muruga.If anybody from the Tamil soil would like to visualize the figure of Lord Shiva, it would only bethe visage of Sivaji Ganesan that would strike their vision.So impressive was the portrayal of Lord Shiva by A.P.Nagarjan,that the three episodes showing the God,first in a poetic encounter with Poet Nakkeerar,secondly in a tussle with Dhakshan and thirdly as a firewood seller,bringing down the massive ego of the Carnatic singer  Hemanatha Bhagavadhar,by rendering an ecstatic song that kept the whole universe standstill.Thiruvilaiyaadal was a magnificent celebration of Lord Siva's symbolic might,in destroying human vanity,and dignifying the unspoken virtues of the most modest section of mankind.  

  It was altogether a different experience to watch Gemini Ganesan as Lord Shiva,in Kandan Karunai.Gemini Ganesan was in no way inferior to Sivaji,in powerfully articulating the dialogues aimed at invigorating Lord Muruga towards waging a war against the monstrous Soorapadman, and save the universe from the latter's destructive magnitude.It was in a way,a thrilling experience to be connected to an intensely romantic hero like Gemini Ganesan, in the powerful divine role of Lord Shiva.

   R.S.Manohar one of the most stalwarts among the stage artists had acted in about 200 Tamil films.He had played the role of Ravana in his most famous drama Lankeshwaran. Ravana was a hardcore devotee of Lord Shiva. R.S.Manohar who had acted as hero,villain and character actor, passionately took up the role of Ravana.But this very same actor,later on played the role of Lord Shiva in Thiruneelakandar.Not all actors can perfectly fit into the role of Lord Shiva with a highly exalting masculine profile.R.S.Manohar got into the role with both his body and mind in ready made form.He excelled in this divine portfolio,almost like Sivaji Ganesan.

  A.V.M.Rajan who was seen as Lord Shiva on the Tamil big screen,was rightly inducted into this role by A.P.Nagarajan.A.V.M.Rajan's voice vibration with its high power heaviness,made the voice of Lord Shiva heard,and enjoyed by the audience,around all theatres in Tamil Nadu, that had screened the great film Agathiyar.

  Tamil cinema also showed Lord Shiva as a paramount divine figure in Datchayagnam which was made both in Telugu and Tamil and this film narrated the tale of Datchan {whose daughter Daatchaayini-another form of goddess Shakthi-was married to Lord Shiva}who was an ardant  devotee of Mahavishnu and was holding an antagonistic position against Shiva.Once he conducted a religious ceremony {yaagam}without inviting Lord Shiva.When Datchan's daughter Datchyaayni attended the ceremony uninvited,she warned him against his humiliating disposition and  returned to the Kailash after cursing him for not inviting Lord Shiva.Infact,the uninvited visit of Daatchaayini to Datchan's ceremonial function,angered Lord Shiva too.

  Though this tale was briefly told in Thiruvilaiyaadal also,in this context it was the raging dance of Sivaji Ganesan as Lord Shiva,that firmly remains in audience memeory.But Datchayagnam starring R.S.Manohar was also a decently narrated film.Though I had watched the Tamil version of the film,only its Telugu version is now available on websites.

   These are some of the releases from the Tamil film Industry,that strikingly pictured the mythological miniscule related to Lord Shiva.Films like Sampporana Rama yanam,Lava Kusha,Maayaa Bzhaar, Karnan, Veera Abhimanyu and Bhaktha Prakalaa dhaa,solidly dealt with the two epics Raamaayan,Mahaabhaarat and the power of Mahavishnu under the banner of Telugu cinema.The two exceptional Vaishnavite Tamil films were Sampoorana Ramayanam for which A.P.Nagarajan wrote the dialogues and Karnan which was the purest Tamil film produced by the Padmini pictures.Whereas, the tales of Lord Shiva told through the Tamil screen,have all brilliantly transpired the fragrance of Tamil,transcending the mundane sphere and transported us ino a world of awe and wonder.

                        =================0==================  

  

எங்கும் நிறைந்த தமிழ்த்திரையிசை

''இங்கே இருப்பதா அங்கே வருவதா 

மங்கள நாயகியே சொல்லம்மா''

  என்று,ஒருபுறம் மாமியாருக்கு பாதப் பணிவிடையும்,மறுபுறம் கட்டிலுக்கு அழைக்கும் கணவனின் அன்பையும், தட்டிக்கழிக்க இயலாது,தவிக்கும் மரு மகளின்,மனைவியின்,தர்ம சங்கடத்தை வெளிப்படுத்தும் வண்ணம், எம்.எல் வசந்தகுமாரியின் கனத்த குரலில்  அமைந்த பாடல்,'மாமியார் மெச்சிய மருமகள்'திரைப்படத்தின் வசீகரக்காட்சியானது.கவி ராஜகோபாலின் நைய்யாண் டித் தன்மைகொண்ட இப்பாடலுக்கு, நயம்பட இசையமைத்தார் சுதர்சனம்.

"இங்கு நல்லாயிருக்கணும் எல்லோரும் 

நலம் எல்லாம் இருக்கணும் எந்நாளும் 

நாம் ஒண்ணோடு ஒண்னாக சேரணும் 

இந்த மண்ணெல்லாம் பொன்னாக மாறணும்"

   என்று,இங்கும்,எங்கும்,எல்லோரின் நலம் பேணும் வாலியின் அற்புத பாட லொன்று, எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசை யில்'ஒரு தாய் மக்கள்'படத்தில் இடம் பெற்றது.டி.எம். சௌந்தராஜனும் பி.சுசீலாவும் பாடிய இந்த ஜனரஞ்சக மானப் பாடல்,உறங்கிய உணர்வுகளை உலுக்கி எழுப்பியது. 

  அக்கரை பச்சை என்பது,என்றென்றும் மனதின் மாயை.அதனால்தானோ என்னவோ,மனம் இங்கொரு கண்ணும் அங்கொரு கண்ணுமென,ஆலய வழி பாட்டில்கூட அலைபாய்கிறது.மனதின் மருட்சியில், 

"அங்கே மாலை மயக்கம் யாருக்காக 

இங்கே மயங்கும் இரண்டு பேருக்காக" 

என்றும், 

"அங்கே வருவது யாரோ 

அது வசந்தத்தின் தேரோ" 

  என்றும் அங்கிங்கெனாதபடி,எங்கும் எதிலும் மயங்கும் மனம்,தூரத்துக் காட்சிகளை துரத்துகிறது.'ஊட்டிவரை உறவு' கண்ணதாசனின் மயக்கம் பாடலை டி.எம். சௌந்தராஜனும்,பி சுசீலாவும் மெல்லிசை மன்னரின் இசையின் மயங்கிப்பாட, நேற்று இன்று நாளை திரைப்படத்தில், வசந்தத்தை, தூரத்தில் நின்று தரிசித்து எஸ்.பி.பி.யும் ஜானகியும் இணைந்து,அவிநாசி மணியின் வரிகளை அதே எம்.எஸ்.வி இசையில் குழைந்து பாட, இசையின் இனிமைக் காற்று,இங்கும், அங்கும், எங்கும் நிறைந்து பரவுவதை உணரலாம். 

 எட்டி நின்று ஏளனம் செய்பவர்களை,தட்டி வைத்து,மனம் இளைப்பாறும் வகையில்,

"அங்கே சிரிப்பவர்கள் சிரிக்கட்டும்

அது ஆணவச் சிரிப்பு

இங்கே நீ சிரிக்கும் புன்சிரிப்போ

ஆனந்தச் சிரிப்பு"

  என்று எதிரிகளின் ஏளனச்சிரிப்பை, பச்சிளங்குழந்தையின் பரவசச் சிரிப்பு டன் ஒப்பிட்டுப்பாடினார் டி.எம்.எஸ், 'ரிக்ஷாக் காரன்' திரைப்படத்தில். எம்.எஸ்.வி இசையில் வாலியின் வரிகள், தூரத்து வன்மச் சிரிப்பை, தூசியெனத் தட்டி தூர வீசி எறிந்தது.

  இங்கும் அங்கும் இடைவெளி இன்றி இணைந்து,எங்கும் நீக்கமர நிறைந் திருக்கும் இறைவனைப் போன்றதே இசை.'சகுந்தலா' திரைப்படத்தில்

"எங்கும் நிறைநாத பிரம்மம்"

  என்று தொடங்கும் பாடலை,கர்நாடக கோகிலகான இசைவாணி, எம்.எஸ். சுப்புலட்சுமியின் தனித்தன்மை வாய்ந்த குரலில் கேட்கையில், 'இங்கும் அங்கும்' என்பது,'எங்கும்'என்பதை,இறைவனைப் போல் தன்னுள் கொண்டதே இசை,என்ப தாக அறியலாம்.

"எங்கே நான் வாழ்ந்தாலும் என்னுயிரோ

பாடலிலே"

  என்று'கல்லும் கனியாகும்' திரைப்படத் தில் எம்.எஸ்.வி யின் இசையை உயிராக்கி,கண்ணதாசன் வரிகளை டி.எம்.எஸ் பாடிட, அப்பாடல் எங்கு ஒலித் தாலும்,அதனுள் சங்கமித்த பாடகரின் குரல்,திசை எட்டும் களிப்பூட்டும்.

"எங்கேயும் எப்போதும் சங்கீதம் சந்தோஷம்"

  எனும் 'நினைத்தாலே இனிக்கும்'திரைப் படத்தில்,எம்.எஸ்.வி.இசையில் எஸ்.பி.பி குழுவினருடன் பாடிய,கவியரசின் உற்சாகப் பாடல் போல, காற்று புகும் இட மெல்லாம் ஊற்றெடுக்கும் இன்னிசை.

 'எங்கும்'எனும் சொல்லில்,இடம் என்பது புறந்தள்ளப்படுவதை, அனைவரும் அறிவர்.

"எங்கிருந்தோ வந்தான்

இடைச் சாதி நானென்றான்

இங்கிவனை யான் பெறவே

என்ன தவம் செய்துவிட்டேன்"

  எனும் மகாகவி பாரதியின் வரம் பெற்ற வரிகளை ,கே.வி.மகாதேவன் இசையில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் மனமுருகிப் பாடிட அப்பாடலையும்,பாடல் அமைந்த 'படிக்காத மேதை' திரைப்படத்தையும் மறந்தவர் மனிதராக இருக்க வாய்ப் பில்லை.மனிதத்திற்கு இப்புவியில் இடம் என்பது இல்லாத ஒன்றே, என்பதை உரக்க உணர்த்திய பாடலிது.பின்னர், 'எங்கிருந் தோ வந்தாள்'என்றும் 'எங்கிருந்தோ வந்தான்'என்றும்,இரு திரைப்படங் கள் அரங்கேறின.

  குரலை வைத்து திசை மறந்து ஒரு தேவ தையைத் தேடும் வண்ணம் அமைந்த பாட லே 'அவன்தான் மனிதன்'திரைப்படத் தில் எம்.எஸ். விஸ்வநாதனின் இசையில் வாணி ஜெயராம் கூர்ந்த குரல்கொண்டு பாடிய கண்ணதாசனின்,

"எங்கிருந்தோ ஒரு குரல் வந்தது

அது எந்த தேவதையின் குரலோ"

எனும் தேன்சுவைப் பாடல்.

  திசையறியா வாழ்வின் பாதையைத் தேடிய பாடலே,'சேது' திரைப்படத்தில் கேட்போரை சோகத்தில் ஆழ்த்திய, அறிவுமதி இயற்றி,இளையராஜா வின் இசையில்,அவரது குரலாழத்தில் குடைந்த, 

"எங்கே செல்லும் இந்த பாதை 

யாரோ யாரோ அறிவாரோ"

எனும் இடுகாட்டை எடுத்துக்காட்டிய வரிகள்.

  வாழ்த்துவதில் கூட,நேசிக்கும் நபரை நெஞ்சில் சுமந்து,இடத்தை இரண்டாம் இடத்திற்குத் தள்ளிய பாடலே,'நெஞ்சில் ஓர் ஆலயம்' திரைப்டத்தில் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில் ஏ.எல்.ராகவன் பாடிய கண்ணதாசனின்,

"எங்கிருந்தாலும் வாழ்க

உன் இதயமும் அமைதியில் வாழ்க"

எனும் அமுதகானம்.

  இங்கிருந்து அங்கு மட்டுமல்ல;எங்கும் எண்ணங்கள் அலைபாய்வதே,வாழ்க்கை இதே எண்ணங்களும் உணர்வுகளும் தான்,கவிதை உட்பட பல்வேறு படைப்பில க்கியங்களாகவும்,இசை அலைகளா கவும் எழுந்து, நேரத்தையும் தூரத்தையும் ஆக்கிரமிக்கின்றன.

  "நீ எங்கே,என் நினைவுகள் அங்கே" (மன்னிப்பு திரைப்படத்தில் டி.எம்.சௌந்த ராஜனும்,பி.சுசிலாவும் தனித்தனியே பாடியது) என்றும்,"எங்கே நீயோ நானும் அங்கே உன்னோடு" (நெஞ்சிருக்கும் வரை திரைப் படத்தில் பி.சுசிலா தனித்துப் பாடியது) 

 என்றும், 

  நினைவாலும் எண்ணங்களாலும், மனசார சஞ்சரித்து,இடமும் காலமும் கடந்த ஒரு ஆன்ம சங்கமத்தை,'இங்கும்' 'அங்கும்' 'எங்கும்' எனும் சொற்கள் ஊருவாக்குகின்றன.இதை வெறும் கற்பனையாகக் கருதாது உணர்வுகளின் உல்லாசப் பயணமாகக் கொள்ளலாம்.

  'எங்கும்'எனும் சொல் மனதின் ஒருவகை யான தேடலை உருவகப்படுத்துவதை யோ அல்லது உறுதிப்படுத்துவதையோ காணலாம்.

"எங்கே அவள் என்றே மனம் தேடுதே ஆவலால் ஓடிவா:

அங்கே வரும என் பாடலை கேட்டதும்

கண்களே பாடிவா"

(படம்:-குமரிக்கோட்டம். பாடியவர் டி.எம்.எஸ்)

என்றும்,

"எங்கே நிம்மதி எங்கே நிம்மதி அங்கே

எனக்கோர் இடம் வேண்டும்.

எங்கே மனிதன் யாரும் இல்லையோ

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்"

(படம்:- புதிய பறவை:-பாடியவர் டி.எம்.எஸ்)

என்றும்,

 காதலைத் தேடியும் வாழ்வின் நிம்மதி யைத் தேடியும் நெஞ்சை ஆட்கொண்ட நிறைய பாடல்கள் உண்டு.இதே நிம்மதி தேடும் படலத்தை, 

"எங்கே நிம்மதி,நிம்மதி என்று தேடிப் பார்த்தேன்

அது எங்கேயுமில்லை"

என்று வேறு வகையில் 'நடிகன்' திரைப் படத்தில் பாடிக்காட்டினார் எஸ்.பி.பி.

     தேடலைச் சுட்டிக்காட்டிய 'அன்பு எங்கே''சுகம் எங்கே' 'தர்மம் எங்கே' போன்ற திரைப்படத் தலைப்புகளும் உண்டு.

    மேலே குறிப்பிட்ட ஐந்து பாடல்களில், மன்னிப்பு, 'குமரிக்கோட்டம்' பாடல்க ளுக்கு வாலிவரியமைக்க,நெஞ்சிருக்கும் வரை,'புதிய பறவை' பாடல் வரிகளுக்கு கவியரசு உயிரூட்டினார்.இதில் முதல் பாடல் எஸ்.எம்.சுப்பைய்யா நாயுடுவின் இசையில் அழுத்தம் பெற்றது.இதர மூன்று பாடல்களும் மெல்லிசை மன்ன ரின் மேலோங்கிய இசையில்,காலம் வென்றன.'நடிகன்'பாடலை தானே எழுதி மனதை இலகுவாக்கினார்,இசைஞானி.

    இங்கும் அங்குமென்று,எங்கும் நிறைந்த,இன்னும் எத்தனையோ பாடல் கள்,தமிழ்த் திரையிசையில் உண்டு. உள்ளங்களுக்கு உவகையூட்டும் தமிழ்த் திரையிசை,'எங்கும் நிறைநாத பிரம்ம மாய்'இதயம் நுழைந்து,இறைவனைப் போல் நம்முள் சங்கமித்து நாம் வாழும் காலத்தை இனிதாக்குகிறது.

                                              ============////============

Vettaiyyan:-The Sermon,the storm,the breeze and the fall

   

   It is really an immense pleasure to watch Amitabh Bachchan on the Tamil big screen with his solidly gruffy voice, genuinely {AI} dubbed. In a calm and dignified role,this tall Indian actor has been made to sermonize against cop encounters,denying the rightful place for the wrongly accused,and rejecting a fair chance for them,to defend themselves. while the wealthy wrong doers, are conveniently bailed out by the flow of money. The sermonizing tone of Amitabh gives the film a sublime touch.

   Rajinikanth IPS as SP Adhiyan and hunter of confirmed criminals, raises the storm for the screen play, with his much familiar style and sterling vigour, unmindful of the age factor. The super star and the Tamil film industry owe a lot to music director Deva, for gaining the conventional Rajini spark,to most of his films after Baasha, when the title shows his name. T.J. Gnanavel has set a subdued tone frame for the delivery of dialogues wherever the controlled tone adds sense and sensibility to the dialogue factor. Rajinikanth's refrain that his aim never misses the prey, adds pep to the encounter factor. But when the encounter theory misfires at a particular point, the reversal of the encounter process begins, giving a cathartic touch with the dialogue that an encounter should never stink like a murder. Despite ageing Rajini is Rajini and that is why he is on the higher pedestal as the Super Star.

  Smelling the flavour of tea before showing his face, Fahadh Faasil as battery Patrick, spreads breezy fragrance throughout the film, and it is he who provides the lighter moments for a film without any comedy flair. Nimble and  naughty, Fassil stays as an endearing element of the film, gently touching feminine attitudes of the women he comes upon, with his fair and fine flattery. Faasil will be greatly remembered for his butterfly roleplay in the film.

   Manju Warrier as Thara Adhiyan, is fascinating in the 'Manasilaayo' dance sequence and then goes behind the charm, with least make up manual and does a neat role.Dushara Vijayan as Saranya teacher whose role forms part of the main theme of the film, gives a very convincing role play. Ritikha Singh as ASP, Rohini as DSP, Indian Economic Service, and Abhirami are the other notable women participants in the film.The victim tone of Saranya's mother {Remya Suresh} makes an agonizing cry for justice. Kishore and Rana Dhaggubati as cop and vllain respectively, are the other two notable characters of the film.Asal Kollar as Guna needs a special mention,

   Anirudh is in his consummate form, as the music marvel of Vettaiyyan with his most captivating "Manasilaayo" and a couple of interlude songs both with energy and melody. Even the music blended with the scenic course of events is absolutely under instrumental control.

  Vettaiiyyan being a commercial hit on the commercialization of education,especially on the perilous entrance exam scam-related coaching centres, T.J. Gnanavel seems to have taken the back seat,letting Rajini take the lead, along with Fassil. But for Rajini and Fassil,Vettaiyan would have become a flop. But still it is certainly a fall for T.J Gnanavel, who has jumped from the top depiction of a gripping real-life event in Jai Bhim,to a usual cinematic version of a cop and action thriller form. The end of the film shows Rajinikanth joining the sermonizing session of Amitabh, against pointless encounters,creating the pointed observation that "justice hurried is justice buried".

                             ================0================

   

GOAT on Netflix.

 

 

   What is special about Vijay's latest  film GOAT? 

   Really,there is something special about it.First of all ,Venkat Prabhu deserves a responsible and rejoicing pat for bringing effectively back to the big screen, the two unduly forgotten,soothing heroes,Mohan and Prashanth.Secondly, for mixing michief and humour with the sordid tale of events taking place,between a dalliant dad and his devilish son,and playing amusingly with the prominent names of Indian political history such as Gandhi,Nehru and Bhose.Thirdly,the sweetly action packed screen play with a blood chilling start and a buoyant end.

  Fourthly,for the facial simulation of elder Vijay with the Captain Vijayakanth image at the beginning,and the back-in-time-frame depiction of the younger Vijay throughout the film.Finally, what a powerful action display of Vijay in dual roles,especially in the scene showing the repeatedly  voluminous cry of father Vijay,on seeing the charred body of his child Jeevan, and the indisputably refreshing but rascal type of body language of young Vijay through out.

   There is enough high voltage action,enough dance,enough violence,enough of nostalgic trips to earlier films,both in terms of  musical and scenic tributes,enough void of humanism and empathy,along with the absence of solid romance.With a huge bogey of actors,that include Jeyaram, Ajmal,Prabhu Deva,the wafer thin Premji Amaran and the presently indispensable Yogi Bhabu,along with  the doubly dynamic Vijay,Sneha and Prashant, Goat on Netflix definitely makes its intended effect with quite a lot of surprise and suspense for the audience.Though not the Greatest Of All Time{s},it is the Gateway Of Ardent Technology.

The theme of betrayal in Tamil cinema.

   Betrayal is nothing but broken trust. The scars of the wound caused by betrayal remain for long, remindful of the pain it caused, despite the forgiveness it earned. Betrayal includes latent falsehood lately brought to light, creating sudden shock waves to the trusting souls. A wife's mistrust of her husband might come to light when she happens to see her husband with his mistress. The stories of untrustworthy husbands were told many times in Tamil Cinema,from the days of Ratha Kanneer.

  Lovers flirting with gullible girls and leaving them in the lurch have been exposed both with stoic resignation and stern resistance against brutal betrayal, in films like Thirumbi Paar, Policekaaran Magal,Major Chadrakanth, Pattaampoochi,Vidhi and several others. Policekaaran Magal and Pattaam Poochi ended on a tragic note with the victims falling a prey to betrayal,and the offenders left unpunished. Major Chandrakanth delivered the due punishment to the betrayer from the hands of his victim's brother, and in Vidhi the victim of betrayal herself stood strong and legally fought her case of betrayal and successfully exposed the guilt of her betrayer to the public, to bring shame to his name. Even Gemini Ganesan was seen as a massive betrayer of women in the K.Balachander's critically acclaimed film,Naan Avanillai. Sweet  hero Sivakumar also took up such betraying characters twice, in films like Bhuvana Oru Kelvikkuri and Saaindhaaamma Saaindhaadu.

   Tamil cinema showed even women betraying their lovers. An example of such a case was witnessed in the film Devadhaiyai Kandein in which the affected lover Dhanush was seen taking a similar recourse to law, in the line of the woman victim of Vidhi and winning his case. The hero proved his love course, through vital pieces of evidence and exposed the foibles of his lover who weighed status against true love, by rejecting her lover,after courting with him for a substantial period. Whereas, in the film Jaani one of the heroes in dual roles {Rajinikanth}silently suffered his betrayal by his lady love.

   Like treacherous husbands there are also unfaithful wives who ditch their loving husbands by entertaining an extramarital routine in the absence of their husbands. Such a breach of fidelity was dramatically unfolded in the film Thooku Thooki starring Sivaji Ganesan Lalitha and Padmini..Thooku Thooki is an enchanting film remembered for its celebration of five age-old precepts. Those most cherished precepts were,1]A father would happily receive his son only if he brings profit in his career 2] Whether a son brings profit or not a mother would always welcome her son with undemanding love 3}Any sister would entertain her brother only if he brings her rich gifts 4] At times a wife will even go to the extent of killing her husband and 5}A true friend will always stand by,as the Saviour.

   The hero who happened to hear these precepts at a public debate forum, stoutly rejected them and swore to disprove them in his life. But to his dismay, each of the precepts remained proven in his life,including the fourth precept which totally grieved and unsettled his life, until positive developments came on his way to restore a life of joy and contentment. Sivaji Ganesan once again had to bear the brunt of being cast in the role of a cuckold, betrayed by his wife, in the film Kavariman.In that film actress Pramila boldly took up the role of a wife indulging in an extramarital affair and the guy involved in that affair was actor Ravichandran.

   Though the friend in Thooku Thooki came to the hero's rescue and saved him from death, there were other films that showed even friends betraying the true meaning and value of friendship. lIronically,Sivaji Ganesan himself was cast in the role of an untrue friend in the one only film {koondukkili}, wherein he shared screen space with MGR as his trusting friend. In that film Sivaji Ganesan as the close friend of MGR, went to the extent of attempting to womanize his friend's wife when his friend courted arrest for his sake. Sivaji Ganesan was also cast in the role of a guy betraying his country in the film Andha Naal.

   The betrayal of friendship found its root as an effective theme in films like Kamalahasan's Uyarndha Ullam,Sasikumar's Sundara Pandiyan,Sarathkumar's Dosth,Vijayakanth's Honest Raj and a few more. Sibling's betrayal especially among male siblings is a common theme in Tamil Cinema.Rajinikanth's films like Aarilirundhu Arubadhu Varai { in which even his sister betrayed him} Padikkadhavan and Dharmadhurai were profoundly bound to the theme of sibling betrayal. This kind of betrayal at times includes cousin's betrayal also, and a striking example of this kind of betrayal could be retrospectively tied to the oldest film Padithaal Mattum Pothuma, which showed an educated elder cousin {starring Balaji} betraying his innocent, uneducated younger cousin, played by Sivaji Ganesan. The worst kind of betrayal that one could ever think of, was the fraternal betrayal depicted in the recent film Rayan that went to the extent of siblings back stabbing their own elder brother for the sake of money. 

   Politics and betrayal are like Jekyll and Hyde. The inseparable link between politics and betrayal is an age old stuff and Tamil film audience would not have forgotten the Ettappan element of betrayal, that played a key role in destroying the provincial kingdom of Veera Paandiya Kattabomman.A solid case of political betrayal was witnessed in Vijayakanth's film Perarasu,in which Prakash Raj transformed himself from a revolutionary fighter for justice,to a notorious politician, betraying the expectations of the person{ Sarath Babu} who made him contest the election,besides betraying the people who elected him to the legislature. 

   Only a few samples of betrayal shown in Tamil cinema are mentioned in this post. Humanity in general, is vastly used to the hidden designs of betrayal in every walk of life,starting from the four walls of one's home,to the world at large.But as the sterling maxim goes, 'goodness will always prevail' and benignity will positively surpass betrayal.

                                                  ============0============

       

 

தென்றலின் மடியில் தவழ்ந்த தமிழ்த்திரை.

'தென்றலைத் தீண்டியதில்லை நான்;

தீயைத் தாண்டியிருக்கிறேன்"

  என்று 'பராசக்தி' திரைப்படத்தில் நீதி மன்றத்தில் நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன் பேசும் கலைஞரின் வசனத் தில்,கற்பனையையும் வாழ்வியல் நடை முறையையும் ஒரு சேர உணரமுடிந்தது.

"சிந்தித்தால் சிரிப்பு வரும் 

மனம் நொந்தால் அழுகை வரும் 

தென்றலும் புயலாய் மாறி மாறி வரும் 

மானிடரின் வாழ்வே! "

  என்று பாடினார் டி .எம் சௌந்தராஜன், 'செங்கமலத்தீவு'எனும்,ஓர் பழைய திரைப்படத்தில்!.திரையிசைத்திலகம் கே.வி.மகாதேவனின் இசையில் அமைந்த கவிஞர் திருச்சி தியாகராஜ னின் இவ்வரிகள், பலரையும் சிந்திக்க வைத்திருக்கும். இருப்பினும்,தென்றலும் புயலும் கலந்ததோர் மானுட வாழ்வில், ரம்யமான தென்றல்,வாழ்வின் ரசனை களைக் கூட்டுகிறது.

  காதல் வயப்பட்ட விழிகள்,உறங்கும் தென்றலையும் திங்களையும்,உற்று நோக்கிக்கொண்டே உறங்காதிருப்ப துண்டு,எனும் பாணியில் அமைந்திருந் தது,'பெற்ற மகனை விற்ற அன்னை' திரைப்படத்தில் விஸ்வநாதன் ராமூர்த்தி இசையில்,அ.மருதகாசி வரிகளமைத்து ஏ.எம்.ராஜாவும் P.சுசீலாவும் பாடிய, 

"தென்றலுறங்கியபோதும் 

திங்களுறங்கியபோதும் 

கண்களுறங்கிடுமா காதல் 

கண்களுறங்கிடுமா காதல்

 கண்களுறங்கிடுமா" 

எனும் மனதில் என்றென்றும் ஏகாந்தமாய் ரீங்காரமிடும் பாடல். 

  ஆனால் கவிஞனின் வேறொரு கோணத் தில்,தென்றலை உருவகப்படுத்தி பாடச் செய்து,அத்தாலாட்டுமயக்கத்தில் உறக் கத்தை தழுவி,கனவுலகில் கால்பதிக்கச் செய்த பாடலே,'மனிதன் மாறவில்லை' திரைப்படத்தில் கண்டசாலாவின் இசை யில்,P.சுசீலா சுவைக்கூட்டிப் பாடிய,

"தென்றல் பாடவும் தேன் மலராடவும் 

கண்கள் மூடவும் கனவு கண்டேன் 

வெண்ணிலாவும் ஓளி  விரித்த

 பஞ்சணையில் 

கனவில் நானொரு காட்சி கண்டேன்" 

   எனும்,தஞ்சை என்.ராமையாதாஸ் மென்மையாய்,மேன்மையாய்,வரிகள் வடித்த,வசந்த கானம்.

   இதேபோல் தென்றலைப்பாடச்சொன்ன இன்னொரு பாடலே,'மனசுக்குள் மத்தாப்பு'திரைப்படத்தில் ஜெயச்சந்திர னும் சுனந்தாவும்,எஸ்.ஏ.ராஜ்குமார் எழுதி இசையமைத்த, 

"பூந்தென்றலே நீ பாடிவா 

பொன் மேடையில் பூச்சூடவா" 

என்று பூந்தென்றலுக்கே பூச்சூட்டிய பொன்னான பாடல்.

  இந்த வகையில் காதலன் தன்னயே தென்றலாக்கி,காதலியின் பழைய நினை வுகளை தட்டி எழுப்பிய பாடலே பாக்ய ராஜின்'வீட்ல விசேஷங்க' திரைப் படத்தில் கே.ஜே.ஏசுதாஸ் உச்சக்குரலில் பாடிய

மலரே தென்றல் பாடும் கானமிது

நிலவே உன்னைக்கூடூம் வானமிது

  என்ற இளையராஜாவின் இசையில்  திளைத்த,வாலியின் வரிகள்.இதே பாடல் அத்திரைப்படத்தில் அருண் மொழி யும் எஸ்.ஜானகியும் பாடும்,'டூயட்' பாடலா கவும் இடம் பெற்றிருந்தது.

   இந்த கற்பனைகளிலிருந்து மாறுபட்டு, தென்றலின் இசைஞானத்தை கிண்டல் செய்யும் வகையில்,வைரமுத்து கவி புனைந்த வரிகளே,'பாரதி கண்ணம்மா' திரைப்படத்தில் அருண்மொழியும் கே.எஸ்.சித்ராவும் இணைந்து பாடிய, 

"தென்றலுக்கு தெரியுமா தெம்மாங்கு பாட்டு 

அத என்னான்னு கேட்டு நீ

 மெட்டுப்போட்டு காட்டு" 

  என்று தேனிசைத் தென்றல் தேவாவின் இசையில் மனதில் மகரந்தக் கிளர்ச்சி யூட்டிய பாடல். 

  இன்னும் ஒருபடி மேலே போய்,கற்பனை யில் இலக்கிய நயம் கலந்து,'மதுரையை மீட்ட சுந்தரபாண்டியன்'திரைப்படத்தில் புலமைப்பித்தன் வளமாக வரிதொடுத்து மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விஸ்வநாத னின் மேலிசையில்,கே.ஜே.ஏசுதாசும், வாணி ஜெயராமும் சேர்ந்து தென்ற லையும் மழைமேகத்தையும்,கார் முகில் கேசத்தில் இறுக்கிக்கட்டியது, 

"தென்றலில் ஆடும் கூந்தலில் கண்டேன் 

மழைக்கொண்ட மேகம்" 

எனும் அகமகிழ்ச்சிப்பாடல்.

  ஆனால்,தென்றலை வாழ்க்கைத. துணையாக்கி,அதன் வருகைக்காக ஏங்கிக்காத்திருக்கும் ஆண்மகனின் விரகதாபத்தை,அற்புதமாய் உணரச் செய்யதது,வாலி வரம் பெற்று வரிகள் கூட்டிய, 

"மன்றம் வந்த தென்றலுக்கு 

மஞ்சம்வரை நேரமில்லையோ 

அன்பே, என் அன்பே!" 

  எனும் இசைஞானியின் இசையில் எஸ்.பி.பி பாடி,கேட்போர் நெஞ்சங்களி லெல்லாம் கரவொலி கூட்டிய பாடல். 

  தென்றல் உடலைத் தழுவுகையில் ஏற்படும் சிலிர்ப்பை,சொல்லி மாளாது. அதென்றலின் தீண்டலை,தானே இசையமைத்து தன் அதிர்வுக்குரலால், மயிலிறகால் மனதை வருடும் வண்ணம் பரவசமூட்டி,இளையராஜா பாடிய பாடலே,

"தென்றல் வந்து தீண்டும்போது 

என்ன வண்ணமோ மனசிலே 

திங்கள் வந்து காயும்போது 

என்ன வண்ணமோ நெனப்புல"

எனும் 'அவதாரம்' திரைப்படத்தில்  நாம் கேட்ட வாலியின் வெண்சாமர மூட்டும் பாடல்.

    இப்படிப்பட்ட உணர்வுப்பிடியில் விளைந்த,இன்னொரு பாடல்தான், ஸ்ரீதரின் 'தென்றல் வந்து என்னைத் தொடு' திரைப்படத்தில் கே.ஜே.ஏசுதாசும் எஸ்.ஜானகியும் சேர்ந்து காதல் வைபோக த்தை உருவாக்கிய, 

"தென்றல் வந்து என்னைத் தொடும் 

என்னை சத்தமின்றி முத்தமிடும்"

  எனும் வைரமுத்து சொல் தொடுத்து இளையராஜா சொல்லுக்கு இசைக் கூட்டிய பாடல்.

    தென்றலை தலைப்பாக்கிய B.S. ரங்கா வின் இயக்கத்தில் உருவான 'தென்றல் வீசும்'{1962} எனும் மிதமான தலைப்பும் கலைஞரின் கதைக் களத்தில் உருவான 'தென்றல் சுடும்' {1989}எனும் தலைப்பும் தென்றலின் குளிர்ச்சியையும் வெப்பத் தையும் நம் சிந்தனைக்கு விட்டுச் சென்றன. 

  இப்பதிவில் குறிப்பிடப்பட்ட பாடல்களும் தலைப்புகளும்,தென்றல் பானையில் பொங்கிய, இனிப்புச் சுவையின் சிறிய காணிக்கையே! தென்றலின் மடியில் இளைப்பாறிய திரைப்படங்கள் இன்னும் எத்தனையோ இருக்கும்.அதுவே தமிழ்த் திரைக்களஞ்சியத்தின் வளமும் வனப்பு மாகும். 

                               =============0==============

Platonic love and Tamil cinema

  

   Love with its vast expanse,is a term like the larger universe. Hatred spreads like wildfire. Whereas, love travels deep into one's heart, like rains pouring deeply into the profound interiors of the earth.One can love both animate and inanimate aspects of life,subject to one's five senses.But the sixth sense in humans, penetrates into the core of the invisible and the unknown zones of 'the who,the what,the why,and the where' of love. Love among humans,is generally seen within the emotional corridors of romance,parental and filial bonding and fences of friendship. 

  But love is generally viewed as a specific tie up between a man and a woman,with its unspeakable and unique,psychosomatic boundaries.Beyond all this,there is something called Platonic love,whose sacred and sublime rhythms get tuned between a man and a woman,absolutely unmindful of the body and its physical quest.Many might think that such a relationship between a man and a woman is far from being true.However,fiction and films have fruitfully focused on the possibility of man woman relationship,without the intrusion of romance and sex.How could fiction and films narrate tales of Platonic love, in the absence of minds welded to serene love of the soul,shunning the intrusion of sex?. 

   Films from the times of'Devadas',have dealt with even romantic experience,without the predominance of the physical thrust on man-woman relationship.Sridhar's films like Nenjil Oer Aalayam,Sumaidhangi and Nenjirukkum varai,K.Balachander's Thamarai Nenjam, Vikraman's Poove Unakkaaga and Unnai Ninaithu,Thangar Bhachan's Azhagi,Devaraj Mohn's Annakkili,Sivaji Ganesan's Deepam and a few other films would belong to a film maker's perspective of depicting romance,as an ennobling human experience. 

  Everybody born in the Nineteen forties and fifties, would be familiar with the fact that Tamil cinema during its early decades, focused more on family dramas and the dignity of the human mind groomed in flexibility,selflessness and sacrifice.Human greed was less,and the spirit of endearing coexistence was looked upon as the foremost priority of life,both at home and outside one's home.Even in matters of love,the element of sacrifice prevailed as lovers sacrificing their love for their siblings as witnessed in Kalyana Parisu and Manapandal or lovers sacrificing their love for their friends as seen in films like Alayamani and Thamarai Nenjam. Interestingly, in all the four films B.Sarojadevi was cast as the female star,and it was she, who carried the onus of sacrifice on her shoulders.But the burden of sacrifice was also on the part of S.S.Rajendran who sacrificed his love for his elder brother in Manapandal and for his friend in Alayamani.

  Forgetting these nostalgic reveries,when a Tamil film buffs think of Platonic love,at least three films would stand before them as true testimonies of monumental Platonic love. Of these three films,two were directed by veteran film maker K.Balachander and the third film was made by K.Bharathi Raja.The three films are Kaaviya Thallaivi,{1970} Velli Vizha{1972} and Mudhal Mariyaadhai {1985}

   Kaaviya Thalaivi and Velli Vizha were not only made by the same director but they also had Gemini Ganesan playing the role of the Protagonist. But the female stars were Sowcar Janaki in the former and Vanishree in the latter. When it comes to Platonic love,its absolute dynamics is about the concentration on the emotional wellbeing of man and woman, and the consummate contribution of comforting efforts, with least expectation from each other. Balachander being a remarkably creative film maker, passionately involved himself in the entire process of delivering a flawless presentation of Platonic love. 

  Kaviya Thalaivi gloriously extolled the element of Platonic love that existed between Gemini Ganesan and Sowcar Janaki,who was forced by circumstances to marry a drunkard-cum gambler{exuberantly played by M.R.R.Vasu}despite her ardent love for Gemini Ganesan.Unable to endure the torture of her husband, who went to the extent of killing their daughter,she left the child under the upbringing of Gemini Ganesan.Finally, when her daughter was groomed well with excellent education,and was to be married to a decent guy{played by Ravichandran} the notorious husband reappeared, threatening to disrupt the marriage.Unable to endure this final shot of brutality, she would kill her husband. Sowcar Janaki played dual role as mother and daughter.The immaculate relationship between Gemini Ganesan and Sowcar Janaki was most elegantly presented by K.Balachander and Kaviya Thalaivi stood as a clean film of platonic love    

  In Vellivizha Vanishree  took up the Saviour role. Vanishree who stepped into Gemini Ganesan's life as his intimate Christian friend, later took care of his children as their surrogate mother, after the death of Gemini's wife{Jeyanthi}.Whenever she uttered the name of Jesus there was an extraordinary vibration in her utterance of the Lord's name.

   Later developments making the children cast aspersions on her would lead to Gemini Ganesan leaving his entire property to his children for the sake of marrying Vanishree as his old age companion.Vanishree's performance as a sprightly woman of positive vibes and her dedication to the emotional well being of widowed Gemini Ganesan,were the salient features of Platonic love demonstrated by K.B.towards making the film an exalting cinematic experience.

  K.Bharathiraja who made the audience feel the pulse of Platonic love in his very first film Padhinaaru Vayadhinile,through his delineation of his character Sappaani, revisited the theme more vigorously in Muthal Mariyaadhai.The fact that he was joining hands with the Himalayan hero Sivaji Ganesan for the first time,drew enormous expectations from the film fans of both the film maker and the Chevalier.Muthal Mariyadhai carried almost a universal appeal and inspired the viewers of the film,through a rare and subdued role play by Sivaji Ganesan, who was a colossal carver of human emotions through highly dramatic emotional outbursts. His underplay of character,combined with the most fascinating character portrayal of Radha,as the purest form of dew drops,let the audience take a dip in the holy waters of Platonic love.

   Bharathi Raja stood on a high pedestal in presenting the contrastive portrayals of two women, one the unwed mother-cum wife of the hero, and the other a fisher woman,who passed through the mind of the hero,as the most sacred, rural breeze.This contrast of the two women includes the manner in which they serve food.--the wife with her hands and mouth full of filth,and the fisher woman with clean hands/driven by a very clean mind. 

   Muthal Mariyaadhai is an exemplary depiction of platonic love with its soul and spirit supremely intact.The climax of the film showing Sivaji in death bed,and Radha stepping down from a canoe from jail,for having killed a rogue(ruggedly played by Satyaraj) who had spoiled the life of Sivaji's wife and was roaming around to disclose his premarital illicit affair with Sivaj's wife, so as to tarnish the image of the most dignified character of the hero.was the crowning moment displaying Platonic love,with the brilliant Bharathiraja letting Sivaj's body jerk for a while.Tamil cinema can lift its collars and proudly celebrate its victory,over this exceedingly neat narration of Platonic love. K.Bharathiraja the directorial wizard of depicting rural romance,passed on the radiance of Platonic love to one and all,as a lasting vision,through his cinematic highlights.

                  ================0==================

 

  

 

     

எம்.ஜி. ஆரின் திரைப்பாடல்களில் கடவுளும் கண்ணீரும்

    மக்கள் திலகம் எம்.ஜி.ஆரின் பல திரைப் படங்களின் வெற்றிக்கு,பாடல்கள் பெரும் பங்கு வகித்தன என்பதுபற்றி, இருவேறு கருத்துக்கள் இருக்க வாய்ப் பில்லை.அதே போன்று,அவரின் பாடல் களில்,காதல், தாய்மை,புரட்சி ஆகிய வையே பிரதானமாக முன்னிறுத்தப்பட் டன என்பதும், அனைவரும் அறிந்த ஒன்றே!திராவிட அமைப்பில் தன்னை முழு மனதுடன் இணைத்துக்கொண்ட பின்னர் அவரின் 'தனிப்பிறவி'திரைப் படத்தில் ஜெயலலிதாவுக்காக P.சுசீலா பாடிய,''எதிர் பாராமல் நடந்ததடி''எனும் பாடலுக்கிடையே,முருகனாகக் காட்சி யளித்தார் என்பதல்லாது,MGR ஆலயங் களுக்குச் செல்லும் காட்சி கள் கூட அவர் திரைப் படங்களில் இடம் பெறவில்லை என்றே தோன்றுகிறது.

  முற்போக்கு சிந்தனையும்,தன்னம் பிக்கை தாக்கங்களும்,உழைக்கும் வர்க்கத்தின் வியர்வைத்துளிகளும், உள்ளடக்கிய எம்.ஜி.ஆர் திரைப்படப் பாடல்களே,அவரின் அரசியல் முகப்பிற்கு அடையாளமும், அங்கீகாரமும்,அமோக மான ஆதரவும் கூட்டியது.டி. எம்.எஸ். பாடல்களே எம்.ஜி.ஆரின் அரசியல் கால்பதிப்பின் முத்திரைகள். இருப்பி னும்,எம் ஜி ஆரின் திரைப்படப் பாடல் களிலும், இறைவனைப் பற்றிய முரண் பட்ட சில பாடல்களும்,தைரியத்தின் மறுவுருவாகப் பார்க்கப்பட்ட அவரின் கதாபாத்திரங்களுக் கிடையே,சோகத்தை வெளிப்படுத் திய கண்ணீர் சிந்தவைத்த சில பாடல் களும் உண்டு. 

  கடவுளைப்பற்றி 'ஆனந்தஜோதி' திரைப்படத்தில் கண்ணதாசன் எழுதி, விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில், எம்.ஜி.ஆருக்காக டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"கடவுள் இருக்கின்றார் 

அது உன் கண்ணுக்கு தெரிகின்றதா 

காற்றில் தவழுக்கிறார் 

அது உன் கண்ணுக்கு தெரிகிறதா" 

 எனும் பாடல்,எம்.ஜி.ஆரின் கடவுள் நம்பிக்கையை உறுதி செய்தாலும், 'நாடோடி' திரைப்படத்தில்,அதே கண்ண தாசன் அவருக்காக எழுதி எம். எஸ். விஸ்வநாதனின் இசையில் டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"கடவுள் செய்த பாவம் 

இங்கு காணும் துன்பம் யாவும் 

என்ன மனமோ என்ன குணமோ 

இந்த மனிதன் கொண்ட கோலம்" 

   எனும் வரிகள் கடவுளையும் மனிதனை யும் இரு துருவங்களாக்கின.இதே தொனி யில்தான், 'தாய் சொல்லை தட்டாதே' திரைப்படத்தில் கவியரசு எழுதி, கே.வி. மகாதேவன் இசையமைப்பில் எம்.ஜி. ஆருக்காக டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"போயும் போயும் மனிதனுக்கிந்த 

புத்தியைக்கொடுத்தானே

இறைவன் புத்தியைக்கொடுத்தானே! 

அதில் பொய்யும் புரட்டும் திருட்டும் கலந்து 

பூமியைக் கெடுத்தானே 

மனிதன் பூமியைக் கெடுத்தானே!''  

எனும் பாடலும் அமைந்திருந்தது.பின்னர் 'என் அண்ணன்' திரைப்படத்திலும், 

  கண்ணதாசனின் வரிகளை,கே.வி.மகா தேவன் இசையில் டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"கடவுள் ஏன் கல்லானார் 

மனம் கல்லாய்ப்போன  மனிதர்களாலே" 

பாடல்,கடவுளுக்கும் மனிதனுக்கும் உள்ள இடைவெளியை உறுதி செய்தது. 

  பொத்தாம் பொதுவாக,கடவுளையும் மனிதனையும் பிரித்துப்பார்த்த எம். ஜி.ஆரின் திரைப்பாடல்களிடையே, தனி மனிதன் வேதனைக்கும் கடவுளைக் காரணம் காட்டிய பாடலே,'பெரிய இடத்துப் பெண்'திரைப்படத்தில் எம்.எஸ்.விஸ்வ நாதன் இசையில் டி.எம்.எஸ் பாடிய கண்ணதாசன் வரிகளான, 

"அவனுக்கென்ன தூங்கிவிட்டான் 

அகப்பட்டவன் நானல்லவா 

ஐயிரண்டு மாதத்திலே 

கைகளிலே போட்டுவிட்டான்" 

என்று தொடங்கி, 

"வானிலுள்ள தேவர்களை 

வாழவைக்க விஷம் குடித்தான் 

நாட்டிலுள்ள விஷத்தை எல்லாம் 

நான் குடிக்க விட்டுவிட்டான்" 

  என்று புராணங்களை காரணம் காட்டி கடவுளை வம்புக்கிழுத்த பாடல். இதே போன்றுதான்'படகோட்டி' திரைப்படத்தில் மீனவச் சமூகத்திற்காக மனமுடைந்து, விரக்தியில் எம்.ஜி.ஆர் வாயசைக்க, அவருக்காக எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசையில் டி.எம்.எஸ் பாடிய வாலியின், 

"தரை மேல் பிறக்க வைத்தான்

எங்களை தண்ணீரில் மிதக்க வைத்தான்

கரைமேல் இருக்க வைத்தான்

பெண்களை கண்ணீரில் குளிக்க 

வைத்தான்'

  எனும் கடவுளை வசைபாடிய பாடல். மேலே பட்டியலிட்ட பாடல்களில் கடைசி இரண்டு பாடல்களில், அசாதா ரணமாக எம்.ஜி, ஆரிடம் கம்பீரத்திற்கி டையே கண்ணீரைக் காணமுடிந்தது. இவற்றை யெல்லாம் கடந்து முழுமையான சோகத்தை எம்.ஜி.ஆரின் முகத்தில் கொண்டு வந்து அவரைக்கதறவைத்தது, 

'நீதிக்குப்பின் பாசம்' திரைப்படத்தில்  அவருக்காக டி. எம். எஸ் பாடிய, 

"போனாளே  போனாளே 

ஒரு பூவுமில்லாமல் பொட்டுமில்லாமல்

போனாளே" 

எனும் சோகத்தை பிழிந்து வைத்த பாடல். 

  இப்பாடலுக்கும் கண்ணதாசன் வரியெழுத கே.வி.மகாதேவன் இசையூட் டினார். இதே போன்று, வேறு இரண்டு சோக கீதங்களும் எம்.ஜி.ஆர் திரைப் படங்களில் இடம்பெற்றன.'பணக்கார குடும்பம்' திரைப்படத்தில், எம். ஜி. ஆருக் காக விஸ்வநாதன் இசையில், டி.எம்.எஸ் பாடிய கண்ணதாசன் வரிக ளான, 

"பல்லாக்கு வாங்க போனேன் ஊர்வலம் போக 

நான் பாதியிலே திரும்பி வந்தேன் தனிமரமாக 

மல்லிகைப்பூ வாங்கிவந்தேன் பெண்ணுக்குச் சூட 

அதை மண்மீது போட்டுவிட்டேன் வெய்யிலில் வாட"

  எனும் வரிகள்.எம்.ஜி.ஆருக்கான பாடலா கவே தோன்றாது.இந்த மாதிரி அமைந்த இன்னொரு பாடல்தான் 'தாயைக் காத்த தனயன்"படத்தில் இடம் பெற்ற,

'நடக்கும் என்பார் நடக்காது

நடக்காதென்பார்  நடந்துவிடும்

கிடைக்குமென்பார் கிடைக்காது 

கிடைக்காதென்பார் கிடைத்து விடும்'

என்று தொடங்கி,

"தொடுத்த பந்தல் அழகு பார்த்து

துள்ளும் ஒருவன் மனமிங்கே

பிரித்த பந்தல் கோலம் கண்டு

பேதை கொண்ட துயரிங்கே''

  என்று துன்பத்தை.தோலுரித்துக் காட்டிய,கண்ணதாசன் வரிகளிலமைந்த கே.வி.மகாதேவன் இசையில் டி.எம்.எஸ் சோகத் தின் ஆழம் கண்ட பாடல்.

  இந்த வகையில் அமைந்த மற்றொரு பாடல்தான்,'பெற் றால்தான் பிள்ளையா?' திரைப்படத் தில்,எம்.எஸ்.விஸ்வநாத னின் இசையில்,வாலி கவிபுனைந்து, டி.எம்.எஸ் P.சுசீலாவுடன் இணைந்து இருமுறையில் ஒரு முறை சோகமாக கேட்கப்பட்ட, 

"செல்லக்கிளியே மெல்லப்பேசு 

தென்றல் காற்றே மெல்ல வீசு"

எனும் கேட்போரை மெய்மறக்கச் செய்த பாடல்.

 இவற்றுக்கெல்லாம் மேலாக,1968 இல் வெளிவந்த எம்.ஜி.ஆரின் 'ஒளி  விளக்கு' திரைப்படத்தில் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் இசையில் வாலி வரிவடித்து,சவுகார் ஜானகிக்காக P.சுசீலா பாடிய, 

"இறைவா உன் மாளிகையில் 

எத்தனையோ மணிவிளக்கு

தலைவா உன் காலடியில் 

என் நம்பிக்கையின் ஒளிவிளக்கு" 

என்று தொடங்கி, 

"ஆண்டவனே உன் பாதங்களை 

என் கண்ணீரில் நீராட்டினேன் 

இந்த ஓருயிரை நீ வாழவைக்க 

இன்று உன்னிடம் கையேந்தினேன் 

முருகையா" 

  எனும் கடவுளின் பாதத்தில் கண்ணீரை காணிக்கையாகிய பாடல் வரிகள்,  திராவிட முன்னேற்றக்கழக அரசு அமைந்த அடுத்த ஆண்டில்,எம். ஜி.ஆர் திரைப்படத்தில் இறைநம்பிக்கை வலு வூன்றியதைக் குறிப்பிட்டு,அது அவரின் உள் மனதில் உலவிய இறைபக்தியை வெளிப்படுத்துவதாக விமர்சிக்கப் பட்டது. 

    மனதில் நின்ற,மாறுபட்ட எம்.ஜி.ஆரின்  சில திரைப்படப் பாடல்கள், இப்பதிவில் குறிப்பிடப்பட்டன.காதல், தாய்மை, சமூக நீதி பாதையில் பயணித்த எம்.ஜி.ஆரின் பல பாடல்களுக்கிடையே, கடவுளையும் கண்ணீரையும் வெளிப்படுத்திய எம்.ஜி. ஆர் படப்பாடல்களையும் தமிழ்த்திரை ரசிக்கச் செய்தது,எனும் கருத்தினை வெளிப்படுத்துவதே,இப்பதிவின் நோக்கமாகும்.

                                   ===============0==================== 

Why did Indian 2 become a flop?

 

  A question like this can be easily bypassed, because many sequels like Sandakozhi 2 and Saami 2 failed at the box office and so did Indian 2. But it cannot be bypassed that easily, because it gave immense hope to the audience in view of the titanic duo, Shankar and Kamal and the prolonged years it took for its production. Then why did the film become a flop at the theatres?

 It failed to capture the imagination of the audience for the following reasons.

1} Perception failures, about the transitional cinematic expectations of the audience, between 1996 and 2024. It is of course strange that an awesome film maker like Shankar, who ruled to the roost through his fabulous hits like Gentleman,Mudhalvan, Kadhalan, Indian, Sivaji and Anniyan, besides his fairly successful films like Jeans.Endhiran,Nanban, Boys and I, could not effectively foresee the mood of the audience, groomed afresh, by young and energetic film makers like,Ranjith Lokesh Kanagaraj, Karthick Subburaj,Nelsson and a few others. Times have substantially changed and Shankar seems to have failed to gauge the mindset of the guardian angels of Tamil Cinema.

2} The grave absence of a galvanizing Kamal, by his enervated presence, shows him almost like a dead wood. What a dramatically inspiring force he was in Indian, as the formidable father and the wrongly fundraising, fun-loving son! It became a halfhearted show of Kamal in Indian 2 and he himself would have felt it as a weird thespian experience, in his eventful career.

3] The ludicrous and almost irritating presentation of Varma Kalai through narration and ugly scenic presentation. The invincible Indian grandpa became a farcical tool here.

4} The exit of tempestuous music by A.R.R. 

and above all

5} the documentary-like narration in the first half of the film.

However, all said apart, the highly redeeming positive factors of Indian 2 are,

a} The committed and lovable role play of Siddarth and his disillusioned,emotion packed family episode, with his father Samuthrakani and his mother, delivering a gripping experience to the viewers.

2} The breezily executed character display of Renuka as the corrupt Sub-Registrar

and

3} The heartwarming opportunity to see on the screen, departed actors of merit, like Nedumudi Venu,Vivek,Mano Bala, and Marimuthu {only on a single shot}.

On the whole though not appealing, the film is not badly boring. 

                                          ===========0============

மரியாதை தேய்ந்து,

 

   மனிதனுக்கு மனிதன் காட்டும் மரியாதையை நிர்ணயம் செய்வது, ஒருவர் மீது ஒருவர் கொண்டுள்ள மதிப்பின் அடையாளமாகவோ,அல்லது அன்பின் அடர்த்தியாகவோ, நெருக்கத் தின் நீட்சியாகவோ இருக்கும் என்பதே, வாழ்வின் இயல்பு நிலையாகும்.வெறுப் பில் வார்த்தைகள் இடறுகையிலும், சினத்தில் சொற்கள் சிதறுகையிலும், மரியாதைவாகனம்,தடம் புரளுவதுண்டு.

   ஆனால் பெரும்பாலும், நெருக்கம் நிரம்பி வழிகையில்,மரியாதைச் சொற் கள் விடை பெற்றுக்கொள்வ துண்டு. அதுவும் குறிப்பாக தமிழில்,'டா' என்பதும் 'டி' என்பதும் மரியாதை தேய்ந்து, மனசுக் குள் மத்தளம் வாசிக்கும்,மகிழ்ச்சித் துள்ளலாகும்.தமிழ்த்திரையின் தொடக்க காலத்திலேயே,'டா'எனும் ஒலி கொண்ட எழுத்து,சற்றுத் தூக்கலாய் இருந்ததை, எம்.ஜி.ஆரின்,'மன்னாதி மன்னனின்

"அச்சம் என்பது மடமையடா

 அஞ்சாமை திராவிடர் உடமையடா",

 'அரசிளங்குமரி'யின்

" சின்னப்பயலே சேதி கேளடா''

போன்ற  டி எம் எஸ் பாடல்களில் காணமுடிந்தது.

  இப்படி ஒருமையில் உபதேசம் செய்த 'விஜயபுரி வீரன்' திரைப்படத்தில், 

ஏ. எம்.ராஜா பாடிய, 

"உள்ளத்திலே உரம் வேணுமடா 

உண்மையிலே திறம் காணுமடா 

ஒற்றுமையால் வெற்றி ஓங்குமடா"

'நீலமலைத் திருடன்' திரைப்படத்தில்

 டி எம் எஸ் பாடிய,

"சத்தியமே லட்சியமாய்க்கொள்ளடா 

தலை நிமிர்ந்து உன்னை உணர்ந்து செல்லடா" 

  போன்ற பல பாடல்களும் தமிழ்த்திரை ரசிகர்கள் கண்டும் கேட்டும் ரசித்ததவை யாகும்.

  தமிழ்த் திரைப் பாடல்களில் இந்த மரியா தைத் தேய்வு,பெரும்பாலும் மகிழ்ச்சி அல்லது விரக்தியின் வெளிப்பாடேயா கும்!'உத்தமபுத்திரன்'படத்தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய,

"யாரடி நீ மோகினி 

கூறடி என் கண்மணி

ஆசையுள்ள ராணி அஞ்சிடாமலே நீ  

ஆட ஓடிவா காமினி" 

  எனும் ஆரவார பாடலிலும் சரி,பின்னர் 'லட்சுமி கல்யாணம்' திரைப்படத் தில் அதே டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"யாரடா மனிதன் இங்கே 

கூட்டிவா அவனை இங்கே" 

  எனும் மனிதமின்மைப் பற்றிய விரக்தி பாடலிலும் சரி,மரியாதை சட சடவெனத் தேய்வதை நாம் அறிகிறோம்.

அதே போன்று,'சிவகாசி'திரைப்படத்தில் சங்கர் மகாதேவன் குரலில் ஒலித்த,

"வாடா வாடா, வாடா வாடா தோழா; 

நாம வாழ்ந்து பாப்போம் வாடா. 

நீயும் நானும் நீயும் நானும் ஒண்ணா, 

சேர்ந்து நின்னா உலகம் கீழ கண்ணா "

என்று தோழமைக்கூட்டுவதும், 

"வாடி தோழி கதாநாயகி 

மனசுக்குச் சுகம்தானா" 

   என்று 'துலாபாரம்'திரைப்படத்தில் குசலம் விசாரிப்பதிலும், தோழமையில் மரியாதை மடைமாறிச் செல்வதை உணரமுடிந்தது.

   இதற்கு ஒருபடி இன்னும் கீழிறங்கி 'காலம் மாறிப்போச்சு' திரைப்படத்தில் வடிவேலு வரிந்துக்கட்டி வசைபாடிய, 

"வாடி பொட்டப் புள்ள வெளியே 

என் வாலிபத்தை நோகடிக்க கிளியே" 

எனும் பாடல், மனைவிக்கான மரியாதை யை மலைக்கேற்றியது.இதே வடிவேலு தனது முதல் படமான ராஜ்கிரணின்'என் ராசாவின் மனசிலே'திரைப்படத்தில் ஆடிப்பாடிய, 

"போடா போடா புண்ணாக்கு 

போடாத தப்புக்கணக்கு" 

 என்ற பாடல் மரியாதையை மூட்டைக்கட்டி மூலையிலிட்டது.இதற்கு எதிர்வினையாக அமைந்திருந்தது, 'தாமரை நெஞ்சம்' திரைப்படத்தில் P.சுசீலாவும் L.R.ஈஸ்வரி யும் பாடிய, 

 "அடி  போடி பைத்தியக்காரி 

நான் அறியாதவளா சின்னஞ்சிறுசா" 

  எனும் அசட்டையானப்பாடல்.இப்படிப்பட்ட வேறொரு பாடல் இந்த இரட்டைப்பாடகர் களின் குரல்களில் 'கன்னிப் பெண்' திரைப்படத்தில் இடம் பெற்றது.

"அடி.ஏண்டி அசட்டுப் பெண்ணே

உன் எண்ணத்தில் யாரடி கண்ணே"

எனும் பாடல்,பலரின் மனம் கவர்ந்த இனிய கீதமாகும்.

'சவாலே சமாளி'திரைப்படத்தில் 

"என்னடி மயக்கமா சொல்லடி 

கட்டுப்படாதே 

உனது உரிமையை 

விட்டுதராதே"

 என்று தோழமைக்குத் துணை நின்ற P.சுசீலா L.R.ஈஸ்வரி குரல்களில் அமைந்த பாடலும், பின்னர் அதே L.R. ஈஸ்வரியின் தனிக்குரலில் அமைந்த, 

"அடி என்னடி உலகம் 

இதில் எத்தனைக் கலகம்" 

  எனும் விரக்திப்பார்வை அமைந்த பாடலும், மரியாதை தேய்மானத்துடன் மரியாதைக்கு மரியாதை தேடித்தந்தன. இப்படி மனிதர்களுக்குள் மரியாதையை மடிக்கச் செய்த பல பாடல்களுக்கிடையே, இறைவனையும்  வம்புக்கிழுத்த மரியாதை தேய்ந்த பாடல்களும் உண்டு. 'மனிதனும் தெய்வமாகலாம்' திரைப்படத் தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் பாடிய, 

"என்னடா தமிழ்குமரா

என்னை நீ மறந்தாயா" 

 எனும் தமிழ்க்கடவுள் முருகனை யாசித்துத் துணைக்கழைத்த பாடலிலும், மரியாதை மாயமானது,இறைவனுடன் மனிதன் கொண்ட மனதின் நெருக்கமே யாகும்.இதே முருகனை அவன் பெயரைச் சொல்லும்போது ஏற்படும் மனதின் உற்சாகத்தை வெளிப்படுத்திய பாடலே 'கந்தன் கருணை' திரைப்படத்தில் P.சுசலா பாடிய, 

"சொல்ல சொல்ல இனிக்குதடா 

உள்ளமெல்லாம் உன்பெயரை 

சொல்ல சொல்ல இனிக்குதடா" 

எனும் சந்தோஷத்தின் சன்னிதானம். 

  இறைவனிடம் உள்ள நெருக்கத்தை இன்னும் ஒருபடி மேலே போய், மரியாதை யை மடக்கிப்போட்டு கட்டளையிடும் வண்ணம் 'ஆதி பராசக்தி'திரைப்படத்தில் டி.எம்.எஸ் பாடிய, 

"சொல்லடி அபிராமி 

வானில் சுடர் வருமோ 

எனக்கு இடர் வருமோ 

பதில் சொல்லடி அபிராமி 

நில்லடி முன்னாலே 

முழு நிலவினை 

காட்டு உன் கண்ணாலே" 

   என்ற உருக்கமானப் பாடல்.இப்பாடலை கேட்கும்போதெல்லாம்,இத் திரைப்படத் தில் அபிராமி பட்டராகத் தோன்றிய, எஸ்.வி. சுப்பையாவின் அற்புதமான நடிப்பும் மேலோங்கி நிற்கும். 

  வரிக்குவரி 'டி' போட்டு உரிமைப்பரவசத் தில் திளைத்த பாடலே 'என் கடமை'திரை ப்படத்தில் டி.எம்.எஸ் மகிழ்ச்சித்துள்ளளு டன் பாடிய,

''நில்லடி நில்லடி சீமாட்டி 

உன் நினைவில் என்னடி சீமாட்டி 

வில்லடி போடும் கண்களிரண்டில்

விழுந்ததென்னடி சீமாட்டி ......

தொட்டால் சுருங்கி செடியை போல 

நாணம் என்னடி சீமாட்டி 

கட்டண உடல் காயாய்  இருந்து

கணிந்ததென்னடி சீமாட்டி 

சிட்டாய் பறக்கும் கால்களிரண்டில்

தயக்கம் என்னடி சீமாட்டி 

இங்கு வந்தது என்னடி சீமாட்டி 

சங்கதி சொல்லடி சீமாட்டி 

தந்தியை மீட்டும் கைகளாலே 

தழுவிக் கொள்ளடி சீமாட்டி 

......................................................

உன்னையல்லாது இன்னொரு கன்னி 

உலகில் ஏதடி சீமாட்டி" 

   என்று 'டி'சொல்லி காதலில் குளித்த பாடலைப்போல்,அதில் கொஞ்சம்'டி' யில் திளைத்த பாடலே 'பட்டிக்காடா பட்டணமா' திரைப்படத்தில் டி.எம்.எஸ் பாடி, பட்டி தொட்டியெல்லாம் பவனிவந்த,

''என்னடி ராக்கம்மா 

பல்லாக்கு நெளிப்பு 

என் நெஞ்சி குலுங்குதடி"

 எனும் ஆரவாரப்பாடல்."அடி ராக்கு என் மூக்கு" என்று தொடங்கி,வரி வரியாய் மரியாதைக்கு விடைகூறி மனம் கவர்ந்த பாடலாகும்.சில நேரம் இரு பாலாருக்கும் ஒரே பாடலில் மரியாதைக்கு சங்கூதுவ தும் உண்டு.அப்படி அமைந்ததுதான்' படகோட்டி'திரைப்படத்தில் P.சுசீலா பாடிய, 

"என்னை எடுத்து தன்னை கொடுத்து 

போனவன் போனாண்டி"

  என்று வேதனையில்,மரியாதையை மண்ணுக்குள் புதைத்த பாடல்.தமிழ்த் திரைத் தலைப்புகள்கூட சில சமயங் களில் மரியாதையை தவற விட்டதுண்டு. அப்படி அமைந்த தலைப்புகளில்,'போடா போடி''யாரடி நீ மோகினி'போன்றவை தனிச்சிறப்பு வாய்ந்தவையாகும். 

    இந்த மாதிரி மரியாதையை மனசுக்குள் வைத்து,'அவன்''அவள்''டா' 'டி'என்று, உரிமையுடன் மொழியில் மரியாதையை சுருங்கச்செய்த இன்னும் பல பாடல்க களும் தலைப்புக்களும் தமிழ்த் திரை யிரல் உண்டு.அன்பின் தாக்கத்தில், நெருக்கத்தின் சல்லாபத் தில்,நட்பின் நங்கூரத்தில், ஒருமையில் சொற்கள் நிலை நிறுத்தப்படுவதில்,மரியாதை  தேய்வதில்"குறையொனறும் இல்லை நிறையுண்டு கண்ணா" என்றே, கூறத்தோன்றும்.

  குறிப்பு :-மரியாதைக்கு மல்லுக்கட்டும் பாடல்களை பட்டியலிடுகையில், அவற்றை எழுதிய கவிஞர்களும்,அவற் றிர்க்கு இசைக்கோர்த்த இசை மேதை களின் பெயர்களும்,இரண்டாம் பட்சமே எனும் அடிப்படையில், இப்பதிவில் அவர் களின் பெயர்கள் குறிப்பிடப்படவில்லை.

                             ================0==================

The Role of Naradha in Tamil cinema.

   

   Naradha also known as Naradhamuni is said to be the king of all sages in Hindu puranas/ Hindu mythology.He is described as the incarnation of knowledge and wisdom with his itinerary of musical parade and story-telling. The other most important version is that of Naradha being the brainchild of Lord Brahmma. He is always depicted with a modern kind of Veena on hand and Veena as a stringed instrument is stated to have existed as early as the times of {the Bronze Age} the Rig and the Sama Vedic period.

  The character of Naratha would have found a solid place in more number of Telugu films than in Tamil. However,Tamil cinema too, has offered a significant place in films,that have found an immortal place in audience memory. Interestingly, the Naradha character was donned by none other than M.S. Subbulakshmi in the film Savithri{1941}.A woman taking up a male character was rare those days, because it was usually men who did female characters in street plays as well as in films, for want of women coming out to do acting, either in dramas or films. But M.S.Subbulakshmi  appearing as Naradha was the rarest of rare events.at the starting era of Tamil cinema. The film directed by Y.V.Rao also showed him as Sathyavan and Shanta Apte as Savithri.

  The very next year {1942} there came the film Bhaktha Naradar directed by Soundarajan which cast Ranjan the sweet and swash buckling actor of those days, in the role of Naradha. The film narrates the mythological/divine circumstances leading to the birth of Naradhar and the vagabond journey undertaken by him, towards intellectual and spiritual enlightenment. Seven years later {1949},Tamil cinema's famous singer Chidambaram Jeyaraman took up the role of Naradha in the widely acclaimed film Krishna Bhakthi starring P.U.Chinnappa and T.R.Raja kumari. The story screen play and direction were done by R.S.Mani. Krishna Bhakthi was the only film in which the traditionally popular singer M.L.Vasanthakumari played a role, though later her daughter Sri Vidya occupied the Tamil big screen for quite long.

  Sterling singer T.R.Mahalingam, very fascinatingly did the role of Naradha in two films. The first film was Sivaji Ganesan's Sri Valli.{1961}.Incidentally, T.R.Mahalingam himself had acted as hunter Velan in the earlier Version of Sri Valli {1945}.While this earlier release was directed by A.V.Meyyappan& A.T.Krishnasamy, the Sivaji Ganesan film was made by T.R.Ramanna.The story of T.R.Mahalingam's Sri Valli was written by A.T.Krishnasamy and the screen play of Sivaji Ganesan's film went to the hands of lyricist Thanjai.N.Ramaiahdas.The second film showcasing T.R.Mahalingam as Naradhar was  A.P.Nagarajan's Agathiyar{1972} in which Sirkazhi Govindarajan portrayed the role of  the Tamil saintly poet Agathiyar.

  It was Sivaji Ganesan who created a dramatic space for Naradha in the A.P.Nagarajan film Saraswathi Sabadham{1966}.The film exuberantly delineated the essence of Naradha through an extraordinary exhibition of body language and captivating delivery of cutting dialogues,of the sage while talking to the three goddesses of Art,Wealth and Bravery.By his brilliant roleplay the chevalier created an excellent image for Naradha in the minds of the audience. It was an image of mischief and massive meaning, that Naradha was capable of presenting to the world, through his cerebral churning. 

  After this colossal depiction of Naradha, it was the bilingual film Baktha Prahlaadha under the AVM banner, that showed Naradha in a mildly mischievous form by, casting the illustrious singer Balamurali Krishna in the role of Naradha. The vibrant Carnatic singer really did a fabulous job as Naradha, by indirectly motivating Prahladha on the one hand towards Mahavishnu,and instigating Hiranyakasibu against the Vaishnavite deity on the other. In this film serenely dedicated to the Prahalatha myth, Roja Ramani as Prahladha and S.V.Renga Rao as Hirnya, created indelible impressions in the minds of the viewers. But the late singer would ever stay in audience memory as impeccable Naradha.

  The character of Naradha was included in K.S.Gopala Krishnan's film Aadhi Parasakthi {1971}.The last role of Naradha that this blog writer watched was that of A.V.M Rajan,in another A.P. Nagarajan film Thirumalai Deivam{1973}.A.V.M.Rajan who was a passionate actor doing characters embedded with high voltage of emotions, did his very best as Naradha,with adequate voice modulation and sweetness expected of the role of the sage.

  Naradha is thus the foremost part of not only the Hindu puranas/ myths, but is an also enchanting part of Tamil mythological films. As Naradha is an exemplary symbol of art, culture, music and enlightenment, most of the films allocating a specific role for Naradha, have not gone without songs sung by this myth-centric character.

  As this blog writer has less knowledge of the musical component of films released before the Nineteen fifties, this post would happily place on record with admiration, the T.R.Mahalingam's songs Unakkaagave Pirandha Azhagan and Karpaga Cholaiyile from Sri Valli{1961},Andavan Tharisaname and the two dynamic songs Isaiyaai Thamizhaai Iruppavane & Namachivaaya Ena Solvome sung by this veteran singer with the other musical stalwart Sirkazhi Govindarajan  in Agathiyar. Similarly, the most popular song Kalviyaa Selvamaa Veeramaa sung by T.M.Sounda rajan for Naradhar Sivaji Ganesan in Saraswathi Sabadham,and Thiruppaal Kadalil Palli Kondaaye Sriman Naaraayanaa,sung by Balamurali Krishna as Naradha in Bhaktha Prahlaadhaa are also to be cherished in the musical archives of Tamil cinema.

   The character of Naradha as a whole, is an ensemble of tricks, tales, punch and perception. The name 'Narayana' sitting on his tongue is a harbinger of hopes of salvation and support, for an ailing humanity, ailing with the ignorance of what life is, and how it should be lived. Though Naradha the Narayana devotee, seems to carry the Vaishnavite tag, he should be perceived as the spokesperson of ethics and instructiveness, endowed with the divine responsibility of leading mankind, to its height of glory and ennoblement. 

                            ================0==================

 

  

சொந்தத்தின் சாரல்களும் கீறல்களும் .

   "ஆக்கப்பட்ட பொருட்கள் அனைத்தும் அரசாங்கத்துக்கே சொந்தம்" 

நீதிபதி.   

  "சொந்தம்!பட்டினிப் புழுக்களாய் துடித் தோம் துவண்டோம்; அப்பொழுதெல்லாம் சொந்தம் கொண்டாட வரவில்லை இந்த அரசாங்கம்" 

சமூகத்தால் முற்றிலும் வஞ்சிக்கப்பட்ட ஒரு பெண்ணின் வாதம்.

  கலைஞரின் எழுதுகோல் கூர்மையில் பலரின் மனசாட்சியை உலுக்கிய இந்த 'பராசக்தி' திரைப்பட வசனம் 'சொந்தம்' எனும் சொல்லின் அர்த்த மற்ற தன்மை யை உறுதி செய்தது. சொந்தம் என்பது சொர்க்கமாவதும் சோதனைக்களமாவ தும், அவரவரது சொந்த அனுபவங்களின் சாட்சியக் கூற்றே.

   "சொந்தம் எப்போதம் தொடர்கதைதான்

   முடிவே இல்லாதது"

  என்று 'பிராப்தம்'திரைப்படத்தில் டி.எம் சௌந்தராஜனும் P.சுசிலாவும் பாடிய, சொந்தத்தின் நிரந்தரத்தை நெஞ்சில் நிறுத்திய பாடல் ஒருபுறமிருக்க,

"சொந்தமென்று வந்ததெல்லாம் சொந்தமு மில்லை

ஒரு துணையில்லாமல் வந்ததெல்லாம் பாரமுமில்லை"

   என்று சொந்தத்தை சிறுமைப்படுத்தி, நன்றியுள்ள உயிர்களே நலிவுறா சொந்த மெனும் 'படிக்காத மேதை' திரைப்படத் தில் அதே டி.எம்.எஸ்,சூலமங்களம் ராஜலட்சிமியுடன் சேர்ந்து,சோகத்தை பகிர்ந்த பாடலும் உண்டு.

  வாழ்க்கைத்துணையே ஆயுள்வரை நிலைத்திடும் எனும் வகையில், 'மாலை சூடவா'திரைப்படத்தில் கே.ஜே.யேசுதாஸ் பாடிய,

"யாருக்கு யார் சொந்தம் நான் சொல்லவா

எனக்கென்றும் நீயே சொந்தம் மாலை சூடவா"

 எனும் பாடல் ஒருபுறமிருக்க,

"பூ வைத்த பூவைக்கு பூக்கள் சொந்தமா?

பூவுக்கும் தேனுக்கும் பூச்சிந்தும்

 போதைக்கும்  ஈக்கள் சொந்தமா" 

   எனும் வினா எழுப்பும் டி.எம்.எஸ்ஸும் எல்.ஆர்.ஈஸ்ரியும் பாடிய'மாட்டுக்கார வேலன்' திரைப்படப் பாடலும் உண்டு. 

 'சொந்தம்' எனும் சொல்லை வேடிக்கை யாக விளக்கி,முடிதிருத்தும் நிலைய நாவிதனாக'ஹலோ மிஸ்டர் ஜமீந்தார்' திரைப் படத்தில் தோன்றிய,எம்.ஆர.ராதா வுக்காக ஜி.கே.வெங்கடேஷ் பாடிய, 

"சொந்தமுமில்லே பந்தமுமில்லே

சொன்ன இடத்தில் அமர்ந்து கொள்கிறார்

ஆஹா மன்னருமில்லே 

நாங்கள் மந்திரியில்லே

வணக்கம் போட்டு தலையை சாய்க்கிறார்"

  என்று சொந்தங்களை சட்டை செய்ய விடாமல்,மனசை இலேசாக்கும் பாடல் ஒரு தனி ரகம்.

   சொந்த உடலையே பறக்கணித்து,தன் உடன் பிறப்புக்களுக்காக தன் வாழ்வை யே தியாகம் செய்த பெண்ணொருத்தி, அதே உடன் பிறப்புகளால் கண்டுகொள் ளப்படாது, நோய் வாய்ப்பட்டு படுக்கை யில் கிடக்கை யில்,அவளுக்கு பரிதாபத் துடன் உணர்வு களால் தோள் கொடுக்கும் பாடல்தான், 'குல விளக்கு' திரைப்படத் தில் டி.எம்.எஸ் பாடும் பாடலுக்கு இடையே வரும்

"நீ சிந்திய ரத்தத்தை சீரழித்தே பல சொந்தம்

வளர்ந்ததம்மா

சொந்த ரத்தத்தை சிந்திக்கும் வேளையிலே

உந்தன் சித்தம் தளர்ந்ததம்மா"

எனும் வேதனையில் ஊறிய வரிகள்.

  இதே வேதனையை வெளிப்படுத்தும்' எங்க ஊர் ராசா'திரைப்படத்தில் இன்னொரு டி.எம்.எஸ் பாடிய பாடலின் வரிகளே,

"பானையிலே சோறிருந்தா பூனைகளும்

சொந்தமடா

சோதனையை பங்குவச்சா சொந்தமில்லே

பந்தமில்லே"

  எனும் வாழ்க்கை எதார்த்தத்தை வலியுறுத்தும் பாடல்.

  இதேபோன்று உடன்பிறப்புகளால் முற்றிலும் வஞ்சிகாகப்பட்ட ஒரு மூத்த சகோதரனின் மனக்குமுரலை வெளிப்படுத்தியது,ரஜினியின்'தர்மதுரை' திரைப்படத்தில் கே.ஜே.ஏசுதாஸ் வேதனையை அனுபவித்து பாடிய,

"அண்ணனென்ன தம்பி என்ன 

சொந்தமென்ன பந்தமென்ன 

சொல்லடி எனக்கு பதிலை                          

நம்பி நம்பி வெம்பி வெம்பி   

ஒன்றுமில்லை என்றபின்பு                       

 உறவு கிடக்குபோடி                                         

 இந்த உண்மையைக் கண்டவன் ஞானி"

எனும் அற்புதமான வரிகள்.

  அதே நேரத்தில் சொந்தங்களின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்தும் வரிகள் 'மௌன ராகம்'திரைப்படத்தில் எஸ்.பி. பாலசுப்ரமணியம் பாடிய, பலர் மனதிலும் இன்றும் ரீங்காரமிட்டுக் கொண்டிருக் கும்''மன்றம் வந்த தென்றலுக்கு மஞ்சம் வர நேரமில்லையோ''பாடலில் இடையே தோன்றும், 

''சொந்தங்களே இல்லாமல்

பந்த பாசம் கொள்ளாமல் பூவே

உன் வாழ்க்கை தான் என்ன

சொல்''

  எனும் மகத்தான வரிகள் மனதில் வேரூன்றி நின்றன.

    இந்த  வகையில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த வேடிக்கையான மற்றுமொரு பாடலே'சமையல்காரன்'திரைப்படத்தில் மு.க.முத்து பாடிய, 

"சொந்தக்காரங்க எனக்கு ரொம்ப் பேருங்க

நான் சொத்தா மதிக்கிறது ஒங்க அன்பத் தானுங்க"

எனும் பேச்சு மொழிப் பாடல்.

  மேற்கண்ட பாடல்களில் 'பிராப்தம்' 'படிக்காத மேதை'.குலவிளக்கு'எங்க ஊர் ராஜா''மாட்டுக்கார வேலன்'மற்றும் 'ஹலோ மிஸ்டர் ஜமீந்தார்'ஆகிய படங் களின் பாடல்களை கண்ணதாசன் உருவாக்கியிருந்தார்.'மாலை சூடவா' &'மௌன ராகம்' பாடல்களை வாலி யும்,'தர்மதுரை' பாடலை பஞ்சு அருணாச் சலமும் எழுதியிருந்தனர்.

  'பிராப்தம்''எங்க ஊர் ராஜா''சமையல் காரன்' பாடல்களுக்கு மெல்லிசை     மன்னர் தனித்தும்,'ஹலோ மிஸ்டர் ஜமீன் தார்'படத்திற்கு மெல்லிசை மன்னர்கள் இணைந்தும் இசையமைத் திருந்தனர் 'குலவிளக்கு''படிக்காத மேதை''மாட்டுக்  கார வேலன்'திரைப் படங்கள் திரை யிசைத்திலகம் கே.வி.மகாதேவனின் தேர்ந்த இசையில் தேனூறியது'மாலை சூடவா' திரைப்படத்திற்கு விஜயபாஸ்க ரும் 'மௌனராகம்''தர்மதுரை'திரைப் படங்களுக்கு இசைஞானியும் செவிக் கினிய இசைதந்தனர்

 'சொந்தம்' எனும் சொல்லை தலைப்புகளாய்த் தாங்கிய 'சொந்தம்' 'யாருக்குச் சொந்தம்' 'சொந்தக்காரன்' போன்ற திரைப்படங்களும் உண்டு  

   சொந்தங்களில்லாத வாழ்க்கை அனாதைகளின் ஆழ்கிணறுதான் என்றா லும், சொந்தம் ஆழமான அன்புடன் அரவணைக்கும்  பட்சத்தில், சுருக்குப் பையாகவும் பகைமை பாராட்டும் நேரங் களில் சுருக்குக் கயிறாகவும் மாறிவிடு கிறது என்பதைத்தான் தமிழ்த்  திரைப் படப் பாடல்கள் பலவும் சுட்டிக்காட்டு கின்றன.   

                                 ==============0==============

 

Heroes as doctors in Tamil cinema

   

 

  Donning the role of a doctor is not a priority,unless the theme and storyline of a film warrant the presence of a doctor.That is why in quite a number of films,the role of doctors was assigned only to supporting actors.It was V.Gopalakrishnan who frequently took up the role of a doctor,as a supporting actor. Actors like V.Naigaiah S.V.Sahasranaamam Major Sundarajan and K.Balaji would have also been seen as doctors in a few  films.The most memorable role of a doctor taken up by a supporting actor,was that of S.A,Asokan, who as a friend of the hero,and as the one side lover of the hero's lost lover,gave an amazing performance in a few scenes,with emotion packed delivery of dialogues.

  Heroes who have the chance to do roles of umpteen positions and professions such as cops, lawyers,business tycoons,daily wage earners, teachers and family heads,were also seen as doctors,once a way.Some of the notable films that had heroes as doctors were, Paalum Pazhamum,Nenjil Oer Aalayam, Dharmam Thalaikaakkum,Puthiya Bhoomi, Dr.Siva and Keezh Vaanam Sivakkum.Of these six films, three went to the kitty of the Chevalier,who could causally excel in any role.While Dharmam Thalaikaakkum and Puthiya Bhoomi were MGR films,It was Kalyan Kumar who came as Dr.Murali in Nenjil Oer Aalayam.

  Paalum Pazhamum  starring Sivaji Ganesan and Saroja Devi which hit the theatres in Tamil Nadu on 9th September1961, was directed by A.Bhimsingh,one of the most popular film makers of those days.Sivaji Ganesan was cast in the role of Dr. Ravi who was seriously researching to invent a drug for curing cancer,with the assistance of his wife- cum-nurse Shanthi {Saroja devi}.As his wife was continuously assisting him in the lab,she developed tuberculosis,a disease that had  meagre chances for cure those days. Shanthi left home all of a sudden one day,to avoid being a nuisance to her husband who began to attend to her, instead of proceeding with his research.

  Later, Shanthi was presumed to be dead on a train journey and the rest of the film displayed the miseries falling on the life of the doctor that include a lab accident making him blind. The film however,ended on a happier note with the reunion of the doctor with his wife Shanthi who was cured of her tuberculosis following her visit to Switzerland with a well wisher.The major attractive features of Paalum Pazhamum were the emotional bonding between the doctor and his wife and the most fascinating songs composed by Kannadasan and tuned by Viswanathan and Ramamoorthi.The film was a remarkable success for Tamil cinema.

  Nenjil Oer Aalayam which was released six months after Paalum Pazhamum [24th Jan 1962} was made by the ace film director C.V.Sridhar within a short spell of time. But it made waves as a great film delving into the realm of humanism,with a deep romantic bonding between man and woman,and a traditional feminine dedication to the core values of life. Kalyankumar as Dr.Murali had to face the predicament of treating a cancer ridden man {very decently played by R,Muthuraman}who happened to be the husband of his former lover,{ a role very delicately performed by Devika}.

 The triangular entanglement of love humanism and professional ethics permeated throughout the film culminating in the death of the doctor after curing the patient.The grand success of the film made Sridhar do a Hindi version of the film entitled Dhil Ek Mandhir with Rajendrakumar,Meenakumari and Rajkumar taking up the characters of Kalyankumar,Devika and Muthuraman respectively.Interestingly,both the films became hits on account of best role play by all actors,exuberant music of Viswanathan Ramamoorthi in Tamil and Sankar Jaikishan in Hindi and above all,the most refined film making of Sridhar.

  MGR's role as Dr.Chandran in Dharmam Thalaikaakkum {1963} was superseded by his detective assistance to the police department in investigating cases of murder committed by masked criminals.The film focused more on thriller aspects and romantic element besides bringing out the over all goodness of the protagonist.The film was produced by Sando M.M..A. Chinnappa Thevar and directed M.A.Thirumugam. Whereas Puthiya Bhoomi,{1968} showed MGR as cardiologist Kathiravan medically treating even criminals with an impressive commitment to his profession and compassion for humanity.While Sarojadhevi was his pair in the former,Jeyalalitha joined him as his love interest in Puthiya Bhoomi which was made by Chanakya.

  Sivaji Ganesan again took up the role of a doctor in Dr.Siva [1975] which was a melodramatic film,passionately filmed by A.C Tirulokchander,acclaimed for mani victorious entries of the Chevalier.Besides narrating the hero's job as a doctor,Dr.Siva dealt with an element of conjugal mistrust felt by the doctor's wife{ Manjula},over the doctor's fraternal bonding with a hapless young woman.The film is still remembered for the wonderful song,"Malare Kurinji Malare"sung by K.J Yesudas and S.Janaki.M.S.Viswa nathan's music along with the emotional outbursts of Sivaji Ganesan,kept the film alive in the minds of Sivaji fans for a pretty long time.

  Keezh Vaanam Sivakkum [1981} from the hands of Muktha Srinivasan presented Sivaji Ganesan in the role of an esteemed ophthalmologist running the singular predicament of hiding an extraordinary fatal disease afflicting his daughter-in-law on the one hand,and the secret of his son's betrayal of a woman,whose blind brother was on a hell bent hunt for the guy.The doctor's dilemma was aggravated,because the blind prospective killer of his son was also his patient,awaiting the restoration of his eyesight.This was one of the best roles in the acting career of Sivaji Ganesan and he meritoriously held the job on his shoulders,being caught in a hide-and-seek game between two secrets,and his affectionate daughter-in-law.Saritha as his beloved daughter-in-law,gave a competitive performance with Siavji Ganesan.

  Unlike the roles of cops and lawyers which could open up interesting audio visual events for the audience,a film on doctors cannot be always stuck to the hospital,though Nenjil Oer Alayam did that to a great extent.A film on doctors,naturally takes into its ambit medical crimes such as organ theft,abuse of surrogate motherhood for other purposes,as shown in films like Mersel and Yasodha. S.J.Suriya and Unni Mukunthan were the evil side of medical profession in Vijay's Mersel and Samantha's Yasotha.Incidentally,one of the triple roles of Vijay in Mersel,was also that of a cardiologist. Siva karthikeyan as Major.Dr.Varun in the black comedy film filn Doctor,was after a gang of criminals indulging in child trafficking.

  Apart from the films mentioned above, Kamalahasan's Vasool Raaaja MBBS poignantly dealt with a few positive ingredients of the medical profession relating to the treatment of patients,especially those in coma status. The film also reflected the perfect mindset needed for performing an autopsy. As a satire on medical profession, Vasool Raja MBBS,stands apart as a unique film shattering the arrogance of some doctors into pieces.As a bogus doctor,the hero opened the eyes of the real doctors,to realize their purpose and function,as relevant and imperative segments of humanity.To sum up responsibly,it should be categorically stated here that Tamil film industry has substantially made its imprints,in vividly portraying the character of doctors on the big screen.

  Note.The examples of heroes as doctors in Tamil films shown here,are subject to the memory scale of this blog writer,and omissions of other such examples may please be condoned.

                                ================0================  

 

ஒருவனும் ஒருத்தியும்

 "தொல் உலகில்

நல்லார் ஒருவர் உளரேல் அவர் பொருட்டு

எல்லார்க்கும் பெய்யும் மழை"

என்கிறது தமிழ் மூதாட்டி  அவ்வையின் மூதுரை

  ஒருவர் நல்லவராயின் அவர் தயவில் உலகே மாண்புறுமாம்.அவ்வை மூதாட்டி யாகத் தோன்றி 'திருவிளையாடல்' திரைப்படத்தில் K.B. சுந்தராம்பாள் பாடிய, 

"ஒன்றானவன் உருவில் இரண்டானவன்"

 என்று சிவபெருமானை வரிசைப்படுத் திப்பாடிட,ஒருமை இல்லையேல் பன்மை இல்லை என்பதை உணரமுடிந்தது.

   அதே கே.பி.எஸ் 'பூம்புகார்' திரைப் படத்தில் கவுந்தி அடிகளாகத் தோன்றிப் பாடிய, 

"ஒருவனுக்கு ஒருத்தி எனும் உயிர் மூச்சை உள்ளடக்கி 

அறன் எனப் பட்டதே இல்வாழ்க்கை அஃதும்
பிறன்பழிப்ப தில்லாயின் நன்று.

 எனும் திருக்குறளை மறவாதே;திசை தவறிப்போகாதே" 

  என்று பாடிட,அப்பாடலில் பொதிந்துள்ள ஒருவன் ஒருத்தியின் உரமேற்றிய பொரு ளையும் உறுதியான நிலைப் பாட்டையும் ஒருசேர உள்வாங்க முடிந்தது.

'தாய் சொல்லைத் தட்டாதே' திரைப் படத்தில் P..சுசீலா குரலால் குழைந்து பாடிய, 

"ஒருத்தி மகனாய்ப் பிறந்தவனாம்

உருவில் அழகாய் வளர்ந்தவனாம்

ஒருத்தி மனதில் நிறைந்தவனாம்

உயிரில் உயிராய்க் கலந்தவனாம்"

    எனும் பாடலில்,ஒருத்தியில் கலந்த ஒருவனின் பலத்தால்,ஒருத்தி வலுப் பெறுவதையும்,ஒருவனை தன்னுள் கரைக்கும் பலத்தினை,ஒருத்தி பெற்றி ருப்பதையும் ஒருத்தியை ஒருவனாகவும் ஒருவனை ஒருத்தியாகவும்,ஒரு அத் வைதத் கோட்பாடாக அனுபவப் பூர்வமாக அறியமுடிகிறது.

  ஆனால் ஒன்றுபட்ட ஒருவனும் ஒருத்தி யும் வாழ்க்கைப்பந்தலில் படர்ந்து பயணிக்கையில்,பன்முகத்தன்மை பெறுவதை,'சாரதா' திரைப்படத்தில் அதே P. சுசீலா P.B ஸ்ரீநிவாஸுடன் இணைந்து  பாடிய, 

"ஒருத்தி ஒருவனை

நினைத்து விட்டால்

அந்த உறவுக்குப் பெயரென்ன

காதல்

அந்த ஒருவன் ஒருத்தியை

மணந்து கொண்டால்

அந்த உரிமைக்குப் பெயர் என்ன

குடும்பம்"

 என்று பரந்து விரியச் செய்தது. மகிழ்ச்சிக் கூத்தாட்டத்தில் இணையும் ஆணும் பெண்ணும்,ஒருவன் ஒருத்தி என்பதை மறந்து,

"ஒருவர் ஒருவராய் பிறந்தோம் 

இருவராய் இணைந்தோம் 

உறவு மழையிலே நனைந்தோம்

உலக சுகத்திலே  மிதந்தோம்" 

   என்று டி.எம்.சௌந்தராஜனும் P.சுசிலா வும் 'பணத்தோட்டம்' திரைப் படத்தில் பாடிய பாடல் தனி ராகம்.அதே ஒருவன், தனிமைப்பட்டு நிற்கையில்,அவனைக் கண்டு,

"உறவு சொல்ல ஒருவரின்றி வாழ்பவன் 

அவன் உலக வாழ்க்கை பள்ளியிலே மாணவன்" 

  என்று பிரமிப்புடன்,அவனது தன்னம் பிக்கையையும் மனப்பலத்தையும் புருவம் உயர்த்தி,ஆச்சர்யத்தில் பார்ப்பதும் உண்டு. இப்படிப்பட்ட ஒரு ஆச்சர்யத்தை, P.சுசீலா தன் பாடல் மூலம் 'பாசம்' திரைப் படத்தில் வெளிப்படுத்தியிருந்தார்.

 ஒருவனாய்,மண்ணில் உயர்குணங் களால் உலகுக்கு எடுத்துக்காட்டாய் வாழ்வோரை,'ஆயிரத்தில் ஒருவன்' திரைப்படத்தில் P.சுசிலா பாடியது போல,

"உன்னை நான் சந்தித்தேன்

நீ ஆயிரத்தில் ஒருவன்

என்று நெஞ்சாரப் பாராட்டுவதும்"

  கள்ளம் கபடமற்ற பெண்ணின் கறைபடாத் தன்மையினை,கனிவுறும் சொற்களால் பாராட்டி,'கை கொடுத்த தெய்வம்' திரைப்படத்தில் டி.எம்.சௌந்த ராஜன் நெகிழ்ந்துப் பாடியது போல,

"ஆயிரத்தில் ஒருத்தியம்மா நீ

உலகம் அறிந்திடாத பிறவியம்மா நீ"

 என்று உலகின் உத்தமப் பெண்ணாக ஒருத்தியை வார்த்தைகளால் வருணிப் பதும்,

"ஓடம் நதியினிலே

ஒருத்தி மட்டும் கரையினிலே" 

  என்று ஒரு அபலைப் பெண்ணிற்காக 'காத்திருந்த கண்கள்' திரைப்படத்தில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் குரலில் மனம் அங்கலாய்ப்பதும்,தமிழ்த்திரை ஒரு வனையும் ஒருத்தியையும் ஒன்றுபடக் கொண்டாடியதன் உட்கருவாம்.

  இவற்றையெல்லாம் கடந்து,"ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்"என்ற உறுதியுடன் இறைவன் ஒருவனே எலாலார்க்கும் மேலானவன் என திட்டவட்டமாய் 'முத்து' திரைப்படத்தில் S.P.பாலசுப்ரமணியன் பாடிய,

'ஒருவன் ஒருவன் முதலாளி 

உலகில் மற்றவன் தொழிலாளி"

  எனும் பாடல் இறைவனை ஒருவனாய் உயர்த்திப் பிடித்தன. 

  ஒருவனுக்கும்,ஒருத்திக்கும்,தமிழ்த் திரை ஒருதனி இடம் கொடுத்து வந்துள் ளதை,பாடல்களில் மட்டுமல்லாது,திரைப் படத் தலைப்புகளான,ஒருவன் எவனோ ஒருவன்,எனக்குள் ஒருவன்,என்னைப் போல் ஒருவன்,உன்னைப் போல் ஒருவன் தனி ஒருவன்,ஆயிரத்தில் ஒருவன், கோடியில் ஒருவன்,கூட்டத்தில் ஒருவன், வெற்றிக்கு ஒருவன்,ஒருவனுக்கு ஒருத்தி,ஆயிரத்தில் ஒருத்தி,ஒருத்தி மட்டும் கரையினிலே,போன்ற பல மாறு பட்ட தலைப்புகளால் ஒருவனுக்கும் ஒருத்திக்கும் வெண்திரையில் விசால மாய் இடம் தந்து வண்ணக் கோலங்க ளால் அலங்கரித்தது.

   மேலே குறிப்பிட்ட திரைப்படப் பாடல் களில் பூம்புகார் திரைப்படப் பாடலுக்கு கலைஞர் கவிபுனைய 'ஆயிரத்தில் ஒருவன்' பாடலுக்கு வாலியும்,'முத்து' திரைப்படத்திற்கு வைரமுத்துவும் வரிகள் எழுத,இதர பாடல்கள் அனைத்துமே கவியரசு கண்ணதாசனின் கற்பனையில் ஊற்றாகி உவகை யூட்டும் கவிதைக் களஞ்சியமாகின 

  அதே போல பூம்புகாரில் கலைஞரின் வரிகளுக்கு சுதர்சனமும்'தாய் சொல்லைத் தட்டாதே','காத்திருந்த கண்கள்'திரைப்படங்களுக்கு கே.வி.மகா தேவனும்  இசையமைக்க இதர திரைப் படங்கள் அனைத்திற்கும் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையமைத்திருந்தனர். ஒருவனும் ஒருத்தியும் உலகில் மனித இனத்தின் ஆரம்பப்புள்ளிகள் மட்டுமல்ல. ஒவ்வொரு ஆணும் பெண்ணும் ஒருவனாய் ஒருத்தியாய் தனித்தன்மை வெளிப்படுத்தாவிடில் உலகில் மனித இனத்தின் உன்னதம் கடலில் கலந்த பெருங்காயமாகவிடும்.வாழ்க்கைப் பூங்காவில் ஒருவனாய் ஒருத்தியாய், ஒவ்வொருவரும் தனி மணம் பரப்பிட, வாழ்க்கை வசந்தம் பெறுகிறது.